beata - Śro 17 Lut, 2010 21:44 Temat postu: Głupie żony,czy głupia miłość? No właśnie jak to jest?Czy kochamy zbyt mocno?Ile jesteśmy w stanie znieść dla miłości?Ile upokorzeń i poniżenia?Wiele razy słyszałam jak pomiatana,wyzywana żona gdy usłyszała..."odejdź od tego drania",odpowiadała..."ale ja go kocham". Dlaczego ja przez tyle lat znosiłam obelgi,wybaczałam i litowałam się nad mężem?Wiem,odpowiecie,że to współuzaleźnienie.Zgodzę się z tym.Ale na początku małżeństwa nie byłam współuzależniona.Dlaczego wtedy się na to godziłam? Xantusia - Śro 17 Lut, 2010 22:42 Nie wiem Beatko, czy to miłość jest taka bez sensu, czy my takie niemądre.Ja przecież jesten niezależna, mam swoją pracę, dom, przyjaciół a kocham mojego.Po tych wszystkich incydentach powinnam go kopnąć w d... a ja nadal jestem.Nie jestem zależna od niego, po prostu chcę być z nim.Wiem, jak inni patrzą na to, jakie mają zdanie.Ja też,jak kieruję się rozsądkiem, to myślę,że powinnam odejść.Ale serce mówi co innego.Walentynki zorganizował cudne.Sporo musiał się napracować nad tym, ale były najpiękniejsze w moim życiu.Poezja.I jak nie kochać? beata - Śro 17 Lut, 2010 22:57 Wydaje mi się,że to własnie miłośc,przeszkadza nam w podejmowaniu mądrych decyzji.Nie myślimy głową,tylko sercem.Tylko czy za kilka lat nie znajdziemy tego serca sponiewieranego,leżącego na śmietniku?Czy nie obudzimy się któregoś dnia ze świadomością,że zmarnowałyśmy sobie życie? Mój mąż nie pije.Ale nie wiem czy znalazłabym siłę,by od niego odejść gdyby zaczął pić.Właśnie przez miłość.Co musiałoby się stać,abym była zdolna do podjęcia takiej decyzji? Xantusia - Śro 17 Lut, 2010 23:16 Podobno miłość otumania.Mnie nic nie wiąże z nim, ani dzieci, ani finanse, dom.Tylko ( a może -aż) uczucie.A nie jestem jakimś paskudztwem, niedorajdą abym musiała się trzymać jego kurczowo.To mój wybór, poznawałam innych facecików, ale -nie.Ale gdyby tak przyszedł któregoś dnia i oświadczyłby mi się, to miałabym poważny dylemat.Więc lepiej niech jest jak jest.Za parę lat, jak moje dziecko usamodzielni się, to chciałabym mieszkać razem z nim, zestarzeć się razem.Takie moje marzenia.Hm, a może wtedy dopiero bym wiała od niego? 
pterodaktyll - Śro 17 Lut, 2010 23:19
Ja nawet nie będę próbował tego zrozumieć 
dlugixp - Śro 17 Lut, 2010 23:24
...ktoś kiedyś powiedział bardzo mądre słowa... "nigdy nie staraj się zrozumieć kobiety"... 
beata - Śro 17 Lut, 2010 23:26
pterodaktyll - Śro 17 Lut, 2010 23:26
A inny śpiewał "nie wierz nigdy kobiecie......"
beata - Śro 17 Lut, 2010 23:26
pterodaktyll - Śro 17 Lut, 2010 23:28
Proszę Cię. Nie trywializuj poważnej dyskusji, lepiej chodźmy do komnat..... 
beata - Śro 17 Lut, 2010 23:30
Xantusia - Śro 17 Lut, 2010 23:33 To są takie mrzonki. Że kiedyś nie będzie pił, " nadzieja trwa wiecznie" j.w.napisane.To,że nie mieszkamy razem- to wyższość rozsądku.A,że go kocham? To wszystkie baby, które kochają alkoholików są durne? beata - Śro 17 Lut, 2010 23:35
pterodaktyll - Śro 17 Lut, 2010 23:36
Jesteśmy grupą podwyższonego ryzyka a wybór należy do Ciebie. 
Rzekłbym, że umiera ostatnia....... emigrantka - Śro 17 Lut, 2010 23:37 wspoluzaleznienie nie na darmo sie tak nazywa czujecie gloda gdy Wam brak tego a nie innego faceta nie wiem co gorsze kurcze ,, pterodaktyll - Śro 17 Lut, 2010 23:38
Najgorsze to brak jakiegokolwiek 
emigrantka - Śro 17 Lut, 2010 23:40 o to to ptero tu chyba tkwi sedno
pterodaktyll - Śro 17 Lut, 2010 23:42
Moim zdaniem na pewno beata - Śro 17 Lut, 2010 23:43
Masakra - Śro 17 Lut, 2010 23:44 Dobra dobra dziolchy. Likwidowac mi ten temat do cczego wychwalania sie jak to Wy kochacie, jak sie poswiecacie itp. Ze skromnosci nie powiem, ze same tolerowanie Waszego gadania bije te przechwalanie sie na glowe. O innych rzeczach nie wspomne
pterodaktyll - Śro 17 Lut, 2010 23:47
No to czemu nie kopnęłaś do tej pory swojego w d**ę? Bo ciągle liczysz na jakiś cud
beata - Śro 17 Lut, 2010 23:47
beata - Śro 17 Lut, 2010 23:48
Masakra - Śro 17 Lut, 2010 23:49 To jak juz jestes taka jedyna i w swoim rodzaju, wspanial i cool to moze slyszalas takie pojecie "ŻART"? Wspolczuje Ci tyle powiem a ignore to sobie wlacz sama najlepiej na calego kompa. pterodaktyll - Śro 17 Lut, 2010 23:49
Ty już nie ale Twoja podświadomość jeszcze, tak beata - Śro 17 Lut, 2010 23:56
pterodaktyll - Śro 17 Lut, 2010 23:58
A tak Twoja podświadomość, która Ci spokoju nie daje...... beata - Śro 17 Lut, 2010 23:59
pterodaktyll - Czw 18 Lut, 2010 00:08
Nad swoją pracuję ale jak mogę nad Twoją to nie bardzo wiem
beata - Czw 18 Lut, 2010 05:04
Gdy poznałam mojego męża miałam wrażenie,że świat jest piękny,kolorowy i ja jestem w stanie go zawojować.Dostawałam pierwsze sygnały,że cos jest nie tak,gdy przychodził do mnie zawiany,albo odwoływał spotkanie,a ja potem dowiadywałam się,że pił z kolegami.Tylko,że ja wtedy nie widziałam w tym nic złego.Miłość do Niego przesłoniła mi wszystko. Poznaliśmy się w marcu,a już w lipcu byłam w ciąży.Wierzyłam z całą mocą,że po ślubie przestanie pić.Że zrobi to dla mnie.W styczniu wzięliśmy ślub...i wtedy mąż pokazał mi szkołę życia.Ale ja naiwnie wierzyłam,że jak już urodzi się dziecko,to na pewno przestanie pić.I guzik z pętelką.Jak wcześniej pił,tak pił.No to sobie wymyśliłam,ze jak będę go pilnować,to przestanie.Czego ja nie robiłam.Chodziłam za nim krok w krok,zamykałam drzwi na klucz,a klucz chowałam.Kładłam się spać dopiero jak zasnął.Ale to nie skutkowało.Przestaliśmy chodzić na imprezy,potraciłam znajomych,zaniedbałam dziecko.Liczył się tylko On.Bo kochałam,bo nie potrafiłam powiedzieć dość i wyrzucić Go z domu.Z radosnej,wiecznie roześmianej dziewczyny,zamieniłam się w zombi.Żandarma.I gdyby nie ciotka,która była już od dawna w ruchu,dalej bym się pogrążała.Wskazała nam drogę,na którą ja nie miałam zamiaru wstąpić....no bo przecież to nie ja miałam problem,tylko On.Jak już mąż zdecydował się,że chce trzeźwieć,że idzie po pomoc do AA,poszłam z nim tylko dlatego,aby mieć go na oku.Ale w Al-Anon,przejrzałam na oczy,dowiedziałam się,że wcale nie muszę być z mężem,że mam wybór.Jeśli chcę z nim być to proszę bardzo,ale mogę też odejść.I to dało mi siłę do walki o siebie,o swoje życie. Teraz mogę śmiało powiedzieć,że jestem szczęśliwą,uśmiechniętą kobietą,że kocham męża czystą miłością...ale nadal jeszcze mam nad głową widmo,że może zapić,a ja znów wpadnę w tamte dawne przyzwyczajenia,że nie będę umiała powiedzieć,dość.I odejść.Teraz niby jestem pewna,że bym tak postąpiła,ale stojąc przed faktem...czy nie złamałabym się? |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
