Urszula - Wto 26 Paź, 2010 17:18 Dzięki, Tomoe! 
Właśnie przejrzałam listę. Decyzję i tak będę musiała podjąć na miejscu, gdy zorientuję się w możliwościach dojazdu i w ogóle "w takich tam"... Trudno coś zaplanować z góry, bo tak naprawdę niczego jeszcze nie jestem pewna. Kurcze, zaczytałam się i o mały figiel, a rozgotowałabym pierogi! No, ale udało się je w porę odcedzić... 
Stąd wniosek: mimo podeszły wiek, jestem jeszcze dość sprawna! 
Tomoe - Wto 26 Paź, 2010 17:20
Wiem, wiem. Ja ci tylko ściągawkę dałam. Na potem. Kurcze, już mi ślinka leci na samą myśl o tych pierogach. 
Urszula - Wto 26 Paź, 2010 17:31
Ściągawka bardzo się przyda! Na potem. 
A z czym lubisz? Dzisiaj ulepiłam część z kapuchą i grzybami, część ruskich. Nawet niezłe. Obgotowuję i do zamrażarki! Bo nie wiem, czy w najbliższych dniach będę miała czas na pichcenie. W piątek podpisujemy umowę sprzedaży domu  i formalności z tym związanych jest od groma. 
A potem zacznie się prawdziwa kołomyja z porządkowaniem spraw po bankach i urzędach, pakowaniem gratów, przeprowadzką "na koczowisko" do córki i... 
chwilami to ręce mi opadają. Głownie ze strachu, że sobie ze wszystkim nie poradzę. 
Tomoe - Wto 26 Paź, 2010 17:35 Najbardziej lubię ruskie. Polane smalcem ze skwarkami.
A z tym wszystkim czego się boisz, to ja ci powiem tak: Jak to wszystko zaczniesz robić, to strach zacznie mijać. Zaczynasz nowy etap życia. To budzi mnóstwo nieprzyjemnych emocji - i to jest zrozumiałe. Fachowo to się nazywa "Proces odżałowania straty". Czyli taka żałoba po tym domu i po tym kraju. Czeka cię i strach, i złość, i smutek, i przygnębienie - i wreszcie, na samym końcu, akceptacja nowej sytuacji. Ten proces da się przejść.
Urszula - Wto 26 Paź, 2010 18:02
 Cholesterol!!!
Ale właśnie wytapiam do nich słoninkę z boczkiem na chrupiące skwareczki. 
Sama skwarków nie jadam i dla siebie do ruskich przysmażam cebulkę na masełku, ale mój osobisty kol. małżonek kocha skwary! A do tego jeszcze szklaneczka kefiru... 
Mam nadzieję! Bo stan w jakim się teraz znajduję daleki jest od euforii.
To też. Ale przede wszystkim żałoba po codziennych kontaktach z wnusiami.
No i obawa przed tym, co może nas spotkać na nowym miejscu. Niby na odległość wszystko już uzgodnione i dograne w szczegółach. 
Proboszcz parafii, przy której mamy się zaczepić, ponoć oczekuje organisty "z otwartym sercem i rękami", ale... w sumie na oczy gościa nie widziałam, nie znam go, księżoszkom ufam "o tyle o ile" i z każdym dniem lęgnie się we mnie coraz więcej wątpliwości... Oj, chyba niepotrzebnie rozczytywałam się na forum "praca dla organisty"! To, co wypisują tam organiści, optymizmenm nie napawa, a często nawet zajeżdża horrorem.
No, ale teraz już zbyt późno na zmianę decyzji, bo po prostu innego wyjścia nie ma. Powrót do Polski już przesądzony. jolkajolka - Śro 27 Paź, 2010 21:06 Ja też lubię z cebulką i kefirem... Aleście mi smaka narobiły,baby.... 
Urszula - Czw 28 Paź, 2010 14:35
A jaki problem? Trochę sera, parę kartoszków, cebula, mąka, jajo i... smacznego!
jolkajolka - Czw 28 Paź, 2010 20:03 Toż wiem i nawet umiem Tylko czasu brak. Juz jedenasty dzień bez wolnego ciągnę. A jeszcze dwa muszę... 
|
||||||||||||||||||||
