staaw - Czw 29 Wrz, 2011 21:37
Kiedy powiedziałaś jak ciężko było Twoim rodzicom, skojarzyło mi się z moim dzieciństwem... Tylko ja cały czas słyszałem jak mama poświęca się, od ust sobie odejmuje byśmy z bratem wyszli na ludzi... Nie do końca się udało 
OSSA - Czw 29 Wrz, 2011 21:38
Słusznie zauważyłaś ja też jak jestem w dołku trudniej znoszę krytykę innych. Alk. wykorzystywał to przeciwko mnie, dokładał mi jeszcze bardziej , bo miał okazję udowodnić ,że nie jestem taka bez skazy. Jak mi się coś udało , obrażał się , nie wiem czy chciał popsuć mi radość sukcesu , czy był zazdrosny , albo po prostu wredny. Teraz im mniej z nim gadam to tym lepiej się czuje. Pati - Czw 29 Wrz, 2011 21:39
Kurde ja też tak miałam. Mnie nazywano zimną suką niestety 
Uważam,że to mechanizmy obronne naszego ''strachu'' tak działały. Odbierano Nas tak jak Nasza postawa wskazywała(ta na zewnątrz) 
staaw - Czw 29 Wrz, 2011 21:41
olga - Czw 29 Wrz, 2011 21:45 U mnie w domu też tak było, że potrzeby mieliśmy z bratem zaspokojone. Mimo ogólnego niedostatku nie byliśmy głodni, ojciec na kontrakcie od 84 roku, spodnie z Pewexu, kasety Basf i jakieś tam inne, ale brat był "ty łysolu" a ja :" i tak nic z ciebie nie będzie" jak się mama wkurzyła. Pati - Czw 29 Wrz, 2011 21:46
O rany ja nie miałam piątek. Ale właśnie mnie oświeciło,że ja tak czasem mówie do córki. Tylko,że dlatego bo wiem i uczyłam ją umiała na 5 a dostała5-. Co to ma być 
OSSA - Czw 29 Wrz, 2011 21:49
To nie tak, oni też chcieli byśmy wyszli na ludzi , zdobyli coś czego oni sami nie mogli , bo były inne czasy. Każdy rodzic chce by jego dziecko miało lepiej niż on sam. Moi zawsze ciężko pracowali , nawet jak nie musieli , to sobie znaleźli jakieś zajęcie. To też było nie dobre , nawet jak później było nas stać na kupienie im np. wczasów, to był problem, bo nie chcieli jechać. Teraz synowie jadą do babci by jej pomóc , a ona ich obsługuje jak małych chłopców. Pati - Czw 29 Wrz, 2011 21:53
Mało tego Staaw Oni MNIE nie znali w ogóle 
Ojej aż tak? 
Dziękuję Stasiu bardzo mi miło to czytać 
olga - Czw 29 Wrz, 2011 21:53
Po co jej piątki szczęśliwsza będzie, czy Ty raczej. Moje uczą się średnio, zwalam to na współuzależnienie( moja córka w psychiatryku wylądowała w zeszłym roku tak się o tatusia martwiła). Teraz tłumaczę: każdy z nas robi to co do niego należy i stara się robić to dobrze i tylko tyle, zachęcam, motywuję i nie wyciągam konsekwencji. Pamiętam wywiadówki ze swoje3go dZieciństwa i nie funduję tego moim dzieciom beata - Czw 29 Wrz, 2011 22:21
olga - Czw 29 Wrz, 2011 22:26
Moja potrafiła się do mnie przez tydzień nie odzywać i dopiero była awantura. Ty wiesz co to znaczy tydzień czekać na awanturę, wolałabym od razu w pysk dostać i mieć z głowy beata - Czw 29 Wrz, 2011 22:27
pietruszka - Czw 29 Wrz, 2011 22:29
olga - Czw 29 Wrz, 2011 22:31
No niestety, matki się nie wybiera. Moja już 13 lat nie żyje więc nawet nie mogę z nią pogadać. Mogę Ci tylko powiedzieć, że przez jakiś czas po jej śmierci śniło mi się, że ona jednak żyje i to był koszmar. We śnie tłumaczyłam sobie, że to niemożliwe, przecież umarła, to mi się śni. beata - Czw 29 Wrz, 2011 22:32
Flandria - Czw 29 Wrz, 2011 22:36
aż nie wiem co napisać
beata - Czw 29 Wrz, 2011 22:40
Ate - Czw 29 Wrz, 2011 22:43 Beatko, bardzo cenie u Ciebie ze masz odwage tak szczerze mowic o sobie. I rowniez za to ze nie gloryfikujesz rodzicow, tylko widzisz jacy byli naprawde.. Wspolczuje Ci takiego dziecinstwa
beata - Czw 29 Wrz, 2011 22:43
olga - Czw 29 Wrz, 2011 22:44
Uciekałam z domu do pani pedagog szkolnej żeby się wyżalić i wracałam do domu, a ona stała w oknie i czekała, więc się o mnie bała a uczuć nie umiała okazać. Nigdy nie usłyszałam słowa kocham beata - Czw 29 Wrz, 2011 22:44
beata - Czw 29 Wrz, 2011 22:46
pterodaktyll - Czw 29 Wrz, 2011 22:49 Eeech dziewczyny....... ..........cóż tu można więcej powiedzieć
pietruszka - Czw 29 Wrz, 2011 22:51
ja też  ale u mnie to sztafeta była. Babcia żyła wystarczająco długo, żebym zobaczyła jak pomiata moją matką. Pewnie babcia miała tak samo u prababci. I tak to się ciągnęło przez pokolenia. Cieszę się, że ja miałam szansę to wszystko zrzucić z pleców. Ale to wymagało czasu i wypłakanego morza łez. I pewnych skutków już się nie cofnie. Teraz mam już życie w swoich łapkach i tak łatwo go nie puszczę 
rybenka1 - Czw 29 Wrz, 2011 22:51 Alez ja to wszystko tak rozumie .  cos nie cos bym mogła dorzucic.
olga - Czw 29 Wrz, 2011 22:52
Ja bardzo nie lubię jak ktoś zbliża się do mnie zanadto, zawsze trzymam dystans, a niedajboże, żeby mnie chwycił za rękę. Nie pamiętam, żebym u matki na kolanach siedziała. olga - Czw 29 Wrz, 2011 22:56
Ja pamiętam moją babcię, to była kobieta, która by muchy nie zabiła, nigdy nikomu złego słowa nie powiedziała, ale za to dziadek lał ją ile wlezie i to chyba tak się odbiło na mojej mamie. beata - Czw 29 Wrz, 2011 22:57
Córka ma prawo do wyborów,błędów,własnych decyzji.Ja stoję z boku i obserwuję.Nie boi się powiedzieć mi o ocenach,o tym,że coś nawywijała.Nawet Jej mówię,,że jak coś się Jej w szkole nie podoba,ma prawo bronić tam swojego zdania,a Ja się jeszcze dołożę. 
Cieszy mnie gdy przychodzi do domu i mówi,że koleżanka,ta czy ta mówi,ze ma fajną mamę,że Jej zazdroszczą. 
olga - Czw 29 Wrz, 2011 23:00
Też wyciągnęłam wnioski, dzieci mają prawo do błędów. beata - Czw 29 Wrz, 2011 23:00 Kiedyś za swoje współuzależnienie obwiniałam męża i teściową.Dziś wiem,że najwięcej cech wyniosłam z domu rodzinnego,gdzie nie było problemu alkoholowego.Tu na forum dowiedziałam się,że jestem DDD.Myślę,że kiedyś zdecyduję się na terapię w tym kierunku. Flandria - Czw 29 Wrz, 2011 23:01
wow
olga - Czw 29 Wrz, 2011 23:02
Też to planuję staaw - Czw 29 Wrz, 2011 23:03 U mnie też nie było problemu alkoholowego, co nie znaczy że miałem szczęśliwe dzieciństwo... Popieprzone to wszystko
Jeszcze coraz częściej łapię się na powielaniu wad rodziców... beata - Czw 29 Wrz, 2011 23:04 A moja matka nadal nie może zrozumieć,że moje czternastoletnie dziecko,wyższe ode nie o pół głowy potrafi usiąścć mi na kolanach isię przytulić.Dla Niej to kosmos. 
olga - Czw 29 Wrz, 2011 23:05
Mnie się udaje tego nie robić, ja mam inny charakter ( po babci), le żeby mieć serce miękkie to trzeba mieć d**ę twardą, a u mnie z tym jerst różnie. Flandria - Czw 29 Wrz, 2011 23:07
dzisiaj byłam świadkiem, jak matka wrzeszczała na malca (góra 5-letniego): - "nic cię nie boli, to Twoja głupota cię boli" Była trzeźwa. Mały płakał. Straszne. beata - Czw 29 Wrz, 2011 23:07 Pamiętam,ze ostatni raz uderzyła mnie w twarz po moim wyjściu ze szpitala.To był Jej ostatni raz,bo wtedy prawie Jej oddałam.
Pati - Pią 30 Wrz, 2011 06:19
O matko  smutne to
Ja pamiętam jak dostałam lanie gdyż nie rozumiałam matmy (nie nawidzę jej do dziś) w piątej klasie. Tak mi ojciec pasem wtłukł,że posikałam się na dywan 
Pati - Pią 30 Wrz, 2011 06:24
Oj ja też Staaw. Na szczęście już baaardzo żadko to robię (powielam)
Ate - Pią 30 Wrz, 2011 07:27
Ate - Pią 30 Wrz, 2011 07:39
beata - Pią 30 Wrz, 2011 08:22 Najbardziej chyba jednak mnie zaskoczyła,gdy kiedyś powiedziała mojemu pijącemu mężowi,że powinien mnie czasami walnąć,a Ona na to nic nie powie...a jeszcze Go poprze.Wtedy chyba moje serce dla Niej zamarzło.
Ate - Pią 30 Wrz, 2011 08:25
Flandria - Pią 30 Wrz, 2011 11:35
ja mówię znajomym jeśli coś jest nie tak takim napotkanym na ulicy zupełnie obcym ludziom - jakoś mi trudno, może to kwestia tego, że trzeba reagować natychmiast? sama nie wiem ...
moja matka mówiła tak mojemu bratu
małami - Pią 30 Wrz, 2011 15:18
olga - Pią 30 Wrz, 2011 15:29
Moja matka napuszczała ojca na mnie. Ojciec jako typ "nieobecny" najczęściej nie bardzo wiedział o co chodzi, ale jak raz walnął to pękła błona bębenkowa w moim uchu beata - Pią 30 Wrz, 2011 16:12
Ech....w zasadzie trochę się licytujemy,ale z drugiej strony to fajne,że umiemy o tym mówić,że nie dusimy tego w sobie.
olga - Pią 30 Wrz, 2011 16:22 Pamiętam jak po śmierci mojej mamy pierwszy raz powiedziałam, że się cieszę ,że jej nie ma i opowiedziałam mój sen to poczułam się jakoś lżej, ale poczułam też zażenowanie jak tak mogę przecież to moja mama a na dodatek jeszcze nie żyje i nie może się bronić. W naszym kręgu kulturowym przyjęte jest, że o zmarłych nie mówi się źle albo co najwyżej nie mówi się wcale. Ja uważam, że gdybym nic nie mówiła na jej temat to byłoby mi o wiele ciężej, a tak to może się z nią już trochę pogodziłam, nie czuję do niej nienawiści. Flandria - Pią 30 Wrz, 2011 16:23
ja tak tego nie odbieram
po prostu niektóre rzeczy nas łączą ...
to podobno podstawa zdrowia psychicznego - nie wstydzić się tego, co nas spotkało
beata - Pią 30 Wrz, 2011 16:26
olga - Pią 30 Wrz, 2011 16:42
Zgadzam się z Tobą, takie przeżycia uczą "na własnej skórze". Ja uważam, że jestem bardzo dobrą mamą, moje dzieci przychodzą do mnie ze wszystkim i nie boją się. Niedawno moja córka powiedziała mi,że chcą rozpocząć współżycie ze swoim chłopakiem, gdybym ja to powiedziała mojej mamie to zwyzywałaby mnie od najgorszych. beata - Pią 30 Wrz, 2011 16:51
Na razie nie myślę o współżyciu mojego dziecka,ale pamiętam jak zazdrościłam koleżankom,że mogły pogadać o tym z mamami. Wolę dziewczynę zaprowadzić do ginekologa,pomóc wybrać metodę antykoncepcyjną niż niańczyć dziecko nastoletniej córki. Ps.Zastanawiam się czy nie powinno nam się wydzielić osobnego wątku,bo trochę mieszamy Eli. olga - Pią 30 Wrz, 2011 16:58 Mojej mamie się wydawało, że "takie rzeczy mnie nie dotyczą" to jeszcze mało powiedziane, że one wogóle w świadomości nie istnieją, a jak się okazało, że istnieją rzeczywiście to rozpętało się piekło. Moja mama miała plan co do mojej przyszłości a ja zrobiłam wszystko na odwrót 
olga - Pią 30 Wrz, 2011 16:59
chyba masz rację, myślałam o tym beata - Pią 30 Wrz, 2011 17:02
pterodaktyll - Pią 30 Wrz, 2011 17:07
Ale jestem gotów w to uwierzyć, bo sam widziałem jak matka (nie moja) z łoża śmierci dyrygowała dorosłą córką......... olga - Pią 30 Wrz, 2011 17:11
U mnie było dokładnie tak samo!! Mój stary ( wtedy jeszcze młody) mieszkał z nami ( nie ze mną ) jakiś czas przed ślubem. Ja też byłam w ciąży, ale ja miałam swój pokój a on swój. W dniu ślubu wprowadził się do mnie. UI tak na h. to wszystko, bo brzuch mi było widać. Przypominam, że miałam już 23 lata a nie 15 beata - Pią 30 Wrz, 2011 17:15
beata - Pią 30 Wrz, 2011 17:24
Klaro  Wydzielisz nam wątek o rodzicach?
Może pod tytułem"Wpływ relacji z rodzicami na późniejsze życie"Albo jakoś tak.
Jonesy - Pią 30 Wrz, 2011 17:24 Wyczyny moich starych przed ślubem to temat na osobną książkę. OStatnie co pamiętam zanim się wyprowadzałem z hukiem to że żona moja przyszła chce się wżenić w naszą "dobrą" rodzinę... Oczywiście gdyby moja matka dowiedziała się że jestem alkoholikiem i się leczę, stwierdziłaby jednoznacznie że to żona mnie rozpiła. Bo przecież u niej w domu było wszystko w porządku i nigdy alkoholu nie ruszałem... pterodaktyll - Pią 30 Wrz, 2011 17:34
beata - Pią 30 Wrz, 2011 18:22
olga - Pią 30 Wrz, 2011 18:27
Masz rację. Na marne pocieszenie powiem Ci, że kiedyś od terapeutki usłuszałam ,że wszyscy jesteśmy dysfunkcyjni, ponieważ wszystkie rodziny takie są beata - Pią 30 Wrz, 2011 18:37
olga - Pią 30 Wrz, 2011 18:48 [quote="beata"]Ja w to nie wierzę. _________________ Ja uważam, że czasami zdarzają się normalni, ale chyba rzadko KICAJKA - Pią 30 Wrz, 2011 19:14
Ja też nie wierzę -nie muszę bo znam dużo rodzin bez jakichkolwiek dysfunkcji -ale sporo dzieci osób z takich rodzin sami sobie gotują piekło.
Zwłaszcza gdy stosują "wychowanie bezstresowe"
Flandria - Pią 30 Wrz, 2011 19:21
tego najlepiej nie rozpatrywać w kategorii winy itp gdyby chcieć kogoś obwiniać, być może trzeba by sięgnąć kolejne pokolenie wstecz, a później kolejne pokolenie wstecz itd itd, albo być może "winnym" okazałaby się jakaś tragedia z przeszłości... Żeglarz - Pią 30 Wrz, 2011 19:25 Tak jak nie ma idealnych ludzi, tak wg mnie nie ma też idealnych rodzin. Ale to, że takich rodzin nie ma nie oznacza, że wszystkie są dysfunkcyjne. Myślę, że dysfunkcja występuje w rodzinach tam, gdzie nie ma prawdziwej miłości. Ale nawet tam, gdzie taka miłość jest nie uniknie się błędów. beata - Pią 30 Wrz, 2011 19:27
rufio - Pią 30 Wrz, 2011 19:28
Wynalezienie koła - bo jak było już koło to sie kręciło a jak sie kreciło można była na tym postawić sagan a w saganie wode i żyto i to sie ładnie kreciło i mieszało a jak sie juz wymieszało to pogrzali to troche na wolnym ogniu i znów mieszało a jak juz było podgrzane i wymieszane ( przez koło ) To sie spróbowało a jak sie spróbowało i okazało sie to dobre to sie wypiło i to wszystko przez tego co wynalazł koło . prsk olga - Pią 30 Wrz, 2011 19:32
Myślę, że mnie też.Ja uważam, że nie potrzeba tu specjalnej wiedzy, wystarczy empatia. Tak niektórzy mówią, że skąd matka miała wiedzieć, że tak czy tak się nie robi, jej matka czy ojciec tak robili to ona też. Wystarczy chwila zastanowienia, co dziecko czuje w danej sytuacji. Flandria - Pią 30 Wrz, 2011 20:17
może jesteś wyjątkowa
ja wiem, że gdybym miała dzieci - obarczyłabym je syndromem DDD .. 
beata - Pią 30 Wrz, 2011 21:42
Flandria - Pią 30 Wrz, 2011 23:53
w sumie masz rację ... choć wiedząc w jakiej atmosferze wychowywałoby się to dziecię ...
ale wracając do tego co napisałaś:
przecież 30 lat temu kobiety nie miały takiego wsparcia jak dzisiaj moja matka jak poszła do adwokata, bo chciała się rozwieść usłyszała pytanie "czy jest wierząca"  zamiast wsparcia dostawała kolejne kłody pod nogi ...
teraz można nawet w kościele unieważnić małżeństwo jeśli przyczyną problemów jest alkoholizm w ogóle łatwiej o rozwód, łatwiej samotnie wychowywać dzieci, chyba w każdym mieście działa AA, Al-Anon, itd itd beata - Sob 01 Paź, 2011 06:58
Ja też kiedyś byłam głęboko współuzależniona,zaniedbywałam dziecko stawiając ojca na pierwszym miejscu,ale nigdy Jej nie uderzyłam,nie zwyzywałam, olga - Sob 01 Paź, 2011 07:49
Ja to jestem chyba jakaś odmienna. Dla mnie dzieci były zawsze na pierwszym miejscu. Alkoholikiem zajmowałam się o tyle, że bardzo martwiłam się o finanse. Mam znajomych, którzy też mieli tego typu problemy w swoich rodzinach i to oni instruowali mnie co mam robić a czego mi robić nie wolno. Od nich dowiedziałam sie jak mam chronić dzieci. Nie do końca się to udało, ale myśle, że w pewnym stopniu tak olga - Sob 01 Paź, 2011 07:52 Tak sobie pomyślałam - każdy kij ma dwa końce - nadopiekuńcza jestem, staram się być i matką i ojcem równocześnie, nie jest to dobre szczególnie dla syna, bo on potrzebował faceta. OSSA - Sob 01 Paź, 2011 07:59
W moim domu rodzinnym rzadko mówiło się słowo "kocham", czułam się bezpiecznie, Mimo, że ojciec nie życie w komórce mam zapisany tel. "rodzice". Nie raz się łapie, że mówię jadę do rodziców. Mój były pochodzi z rodziny, gdzie zawsze mówiło się tatuś, mamusia, tatuś dyrektor , synek do końca liceum same piątki, w czasach komuny studia za zagranicą. Teść do żony mówił kochanie. On ma tyle żalu do rodziców, rozpamiętuje jak mu w życiu było ciężko , jak rodzice o niego nie dbali. ON na żal, że rodzice mogli mu pomóc, mieli możliwości, a nie zrobili nic, studia załatwił sam wygrał konkurs, dostawał przez cały czas stypendium państwowe, od rodziców zero wsparcia. Poszedł w świat w podartych spodniach, a na wyprawę ślubną dostał parę brudnych prześcieradeł. Teściowie z tego swojego majątku też nie mieli pożytku przyszła inflacja i całą kasę ze skarpety diabli wzięli
Wcale mi ich nie żal, mogę mieć czyste sumienie nic im nie zawdzięczam. Teść zawsze widział m.siostrę i jej rodzinę. Moje dzieci zawsze były tam traktowane, jak drugiej kategorii, miały być ładnie ubrane, żeby dziadek mógł pochwalić się przed sąsiadami i znajomymi. W domu teścia najlepiej gdyby siedzieli w kącie i nic nie ruszali,a wyjazd do teścia wspominam jak największy koszmar, choć nigdy nie było alk., krzyku , bicia tylko tatuś , mamusia. olga - Sob 01 Paź, 2011 08:06 Mam wrażenie ,że to wszystko było na pokaaz przed ludźmi i przed samym sobą, nie było tam prawdziwych uczuć. Nieraz się widzi jak idą w niedzielę do kościoła, odstrojeni, dzieci przodem, oni za rączkę a jak wrócą do domu to leją się po pyskach ile wlezie tylko tak żeby ludzie nie widzieli i nie słyszeli. OSSA - Sob 01 Paź, 2011 08:28
Tak masz rację u teściów wszystko było na pokaz , synek jak miał piątki był cacy, jak można się było pochwalić, że studiuje za granicą.
Jak wrócił i oprócz dyplomu, przywiózł uzależnienie od alkoholu to miał *pie**al* najlepiej na drugi koniec Polski, by o tym nikt się nie dowiedział. Mało tego tatuś i mamusia , a jego siostra wyszła za mąż za alk. dość szybko się wymiksowała z tego związku. Tatuś jej pomógł finansowo. Później jej syn jako nastolatek ćpał . Ona nie miała żadnych skrupułów pożyczać forsę od mojego m. dla swojego synka. Tylko jak odbiła się od dna , synek wżenił się w bogatą rodzinę, to o braciszku zapomniała, Po naszym rozwodzie zmieniła nr telefonu, żeby przypadkiem brat jej nie niepokoił "swoimi problemami". olga - Sob 01 Paź, 2011 08:47
Wiesz czego się nauczyłam kiedy znalazłam się na przysłowiowym zakręcie? Z rodziną najlepiej wychodzi się na zdjęciu, najlepiej stanąć z boku żeby można było w razie czego odciąć rufio - Sob 01 Paź, 2011 12:24
Atmosfere to TY budujesz i stwarzasz - a Ty z góry juz zakładasz ze bedzie kicha . Ciekawe podejście .
Flandria - Sob 01 Paź, 2011 14:02
to w jakim jesteśmy stanie psychicznym wpływa na to jak zachowujemy się wobec innych, szczególnie tych słabszych od nas osób czyli dzieci ... Z moich obserwacji wynika, że im ktoś szczęśliwszy - tym mniej krzywdzi innych. Nie musi odreagowywać itd I jestem pewna, że w innej sytuacji, w innych warunkach itd moja matka zachowywałaby się inaczej
Choć oczywiście to jej nie usprawiedliwia OSSA - Sob 01 Paź, 2011 16:29
Często usprawiedliwiamy swoje zachowanie tym, że ktoś nas skrzywdził. Dziecko dostało pałę, bo nauczyciel się uwziął. Matka bije dziecko, bo sama była bita, itd. M. pił, bo rodzice nie dbali o niego, później ja byłam złą żoną, szef się uwziął, korki na drodze, dziecko pyskowało. Zawsze coś lub ktoś zawinił nigdy on
Ja też nie jestem szczęśliwa, ale nigdy z tego powodu nie szukałam zapomnienia w ...  Życie mnie nie głaskało  , ale czy mam prawo wyładowywać się na innych.
beata - Sob 01 Paź, 2011 16:32
OSSA - Sob 01 Paź, 2011 16:34
Do tanga trzeba dwojga, możesz bardzo się starać, ale jeśli inni nie chcą to
DanaN - Sob 01 Paź, 2011 17:49 olga411 piszesz; "Wiesz czego się nauczyłam kiedy znalazłam się na przysłowiowym zakręcie? Z rodziną najlepiej wychodzi się na zdjęciu, najlepiej stanąć z boku żeby można było w razie czego odciąć[/quote] Oczywiście że z rodziną najlepiej wychodzi się na zdjęciu... i najlepiej się odciąć. Najzdrowiej byłoby. Moja mama jak już pisałam jest osobą nadopiekuńczą. Próbuje kierować moim życiem (udziela rad itp..) , martwi się o moje finanse, o to czy mam co jeść, przynosi mi obiadki... (Kasa i obiadki... to wygodne dla mnie... nie powiem, że nie..). Jednak wiem że mama zrobiła mi tym krzywdę. Czy rodzice dorosłych ludzi powinni w ogóle zajmować się ich sprawami. Myślę że nie. kahape - Sob 01 Paź, 2011 17:54
Pytanie powinno brzmieć inaczej- Czy dorosłe dzieci powinny pozwalać rodzicom wtrącać się w ich życie prywatne.??? Nie zmieniaj rodziców, zmień siebie, Ty pozwalasz (masz otwartą furtkę na oścież) to i włażą z butami do ciebie. pozdr DanaN - Sob 01 Paź, 2011 17:57
To druga strona medalu.. Zdecydowanie przyznaje Ci rację! olga - Sob 01 Paź, 2011 18:09
Moja mama nie żyje, bywały momenty kiedy płakałam w poduszkę z tęsknoty za nią, wydawało mi się, że gdyby żyła to miałabym SIĘ komu WYGADAĆ, poradzić, ktoś by mnie przytulił, ale jak sobie przypomnę dzieciństwo to dzięki bardzo. Ostatnio był u mnie ojciec wydał mi dobre rady w stylu : masz mieć stałą pracę na etat, cały, dobrze płatną, żeby ci nie brakowało, lekką, żebyś się nie zmęczyła, odkładaj na starość, bo najniższa emerytura to za mało ( nie zapytał czy mam na jedzenie dla dzieci). Zganił mnie jeszcze, że 20 lat temu odeszłam z dobrej pracy i oczywiście tekst: gdybyś nas słuchała to byś tak źle nie wyszła". OSSA - Sob 01 Paź, 2011 18:20
Chyba za daleko, nawet dorośli nie mogą robić to co im się podoba, w każdym społeczeństwie są jakieś normy, zasady, przepisy, których nie wolno łamać. Wyobrażasz sobie wspólne mieszkanie, wszyscy dorośli każdy robi, co chce, wraca i wychodzi jak mu się podoba, jeden chce spać , drugi urządza imprezę = koszmar. 
Oczywiście rodzice nie powinni z butami włazić w życie swoich dzieci zarówno małych jak i dorosłych. kahape - Sob 01 Paź, 2011 18:23
Można ew. samemu nie godzić się na ich postępowanie i nie pozwalać wkraczać za bardzo, za daleko w swoje życie prywatne. pozdr DanaN - Sob 01 Paź, 2011 18:24
Mama jest, a ja nie umiem z nią rozmawiać. Mam córkę. Dużo za nią robiłam( bo po co ona ma robić skoro ja nie mam zajęcia... ) starałam się zaspokoić jej zachcianki. Teraz ograniczam to najbardziej jak tylko mogę. Czy ona może mieć do mnie w przyszłości pretensje że dostała za mało... olga - Sob 01 Paź, 2011 18:32
Ojca ode mnie odcięła jego druga żona (z zazdrości, bała się, że jej go zabiorę - głupia, po co mi stary ojciec - zrzęda). MiałaM DO NIEJ O TO ŻAL, A TERAZ JESTEM JEJ WDZIĘCZNA. sPORADYCZNE NALOTY i rozmowy telefoniczne w zupełności mi wystarczą. OSSA - Sob 01 Paź, 2011 18:34
To raczej nie rady, a lista życzeń. 
Ty chciałaś
Moi synowie uważają, że są dorośli jak im to odpowiada, ale jak mają sprzątnąć po sobie,  ,
kahape - Sob 01 Paź, 2011 18:35
To czego nie dostała może uzupełnić sobie teraz. Zdolność uczenia ma. Uważam, że to nie jest tylko tak, że ile rodzice dadzą tyle mam. Owszem, na starcie w dorosłe życie może tak, ale potem mogę przecież uzupełniać swój bagaż doświadczeń, wiedzy... Myślę tu np. to, że nie poszłam na studia w domu rodzinnym, (bo moich rodziców nie było stać), nie znaczy, że nie mogę skończyć studiów w dorosłym życiu. Może nie wszystkie kierunki ale napewno coś się znajdzie. Nie wiem czy wyraziłam jasno o co mi chodzi. Uważam, że nie można zwalać wszystkiego na rodziców. pozdr olga - Sob 01 Paź, 2011 18:36
Nie umiesz, bo Cię tego nie nauczyła, spróbuj sobie przypomnieć jak wyglądały Wasze rozmowy, gdy byłaś dzieckiem, nastolatką. Ja pamiętam tylko komendy ( w najlepszym przypadku) OSSA - Sob 01 Paź, 2011 18:37
OK masz racje. 
kahape - Sob 01 Paź, 2011 18:38
Machała rękę, żeby dać jej spokój.... a w domu radio "darło się" niemiłosiernie. Potem ojciec zrobił jej radio w piwnicy (lepiej odbierało) więc nie było już do kogo gadać bo jej nie było. pozdr DanaN - Sob 01 Paź, 2011 18:39
Sama widzisz... Miałam tak samo. A dziś mama pyta czemu nie rozmawiam z nią... Po prostu nie umiem z nią rozmawiać ( bo... jak wyżej...) kahape - Sob 01 Paź, 2011 18:42
Może ona nie chce widzieć w tobie Dorosłej Kobiety i rozmawiać z tobą "na równi" Ona jest matką, owszem, ale... ty również!! pozdr olga - Sob 01 Paź, 2011 18:42
Widać wygodniej jej było słuchać radia niż zająć się dzieckiem. Moja była często zamyślona, jakaś nieobecna, jak się do niej zwracałam to musiałam po kilka razy powtarzać a do niej i tak niewiele docierało. Jak się ocknęła to nadrabiała krzykiem. OSSA - Sob 01 Paź, 2011 18:47
rodzice dają na wędkę, rybę sami musimy sobie złowić.
Sami musimy dokonać wyboru, jak chcemy żyć. Oczywiście nie powinni za bardzo wkracza w nasze prywatne życie , ale to ostatecznie my decydujemy 
olga - Sob 01 Paź, 2011 18:49
żeby to dali, gorzej jak trzeba samemu ją sobie znaleźć DanaN - Sob 01 Paź, 2011 18:51
OSSA - Sob 01 Paź, 2011 18:51
Ty też będziesz stara , jak będziesz się czuła jak twoje dziecko powie - "po co mi stara matka - zrzęda" . DanaN - Sob 01 Paź, 2011 18:54
...Jak sami ją znajdziemy będzie dla nas bardziej wartościowa olga - Sob 01 Paź, 2011 18:54
Wiem, że będę stara, ale mam nadzieję, że nie będę zrzęda. myślę, że będę młoda duchem do końca. olga - Sob 01 Paź, 2011 18:56
Dokładnie, a poza tym " umiesz liczyć, licz na siebie" jak mówi powiedzenie. OSSA - Sob 01 Paź, 2011 18:57
Wiesz m. b. jak chłopacy przychodzili z problemem, to włączał głośniej telewizor, nawet jakby leciała reklama podpasek. Tylko później się dziwił, że synowie przestali z nim gadać, a właściwie rozmawiają jak potrzebują kasę lub samochód.
olga - Sob 01 Paź, 2011 19:01
To i tak nieźle, że w ogóle przychodzili z czymkolwiek do ojca, bo mój syn to chyba nigdy z żadną sprawą do ojca nie poszedł. No chyba ,że z tekstem " no ojciec daj troche kasy" jak ten był oczywiście nietrzeźwy OSSA - Sob 01 Paź, 2011 19:02
Ja dostałam od rodziców "wędkę", dlatego nie mam do nikogo pretensji, że spieprzyłam sobie życie. olga - Sob 01 Paź, 2011 19:06 Ja nie mam do nikogo pretensji, ani do rodziców, ani do siebie , ani do alko, ani do systemu. Mam jak mam, uważam, że mimo spieprzonego dzieciństwa radzę sobie dobrze, tylko czemu to wszystko takie trudne i dlaczego tak musiało boleć? rufio - Sob 01 Paź, 2011 19:15 Ja sie wyprowadziłem z domu jak miałem 19 lat - na drugi koniec Polski . Jak juz miałem swoje gniazdko - mama przyjechała i próbowała cos tam po swojemu - pokazałem jej wizytówke na drzwiach i powiedziałem "jeszcze jeden taki tekst i pakujesz walizkę i pociąg odjeżdza o godzinie i fru " Zapomnieła sie po pewnym czasie i w ciągu 10 minut była spakowana ( ja spakowałem ) i jedziemu na dworzec - szok był duży i od tamtej pory miałem spokój jak przyjeżdzała .
kahape - Sob 01 Paź, 2011 19:20
pozdr rufio - Sob 01 Paź, 2011 19:22 Aż tak i tylko tak za to wszystko co mi spieprzyła powinna być zadowolona że w ogóle Ja wpuszczałem do Swego mieszkania - prsk OSSA - Sob 01 Paź, 2011 19:27
Ja wyprowadziłam się z domu w wieku 15 lat , poszłam do szkoły średniej z internatem, później praca, studia, mąż, dzieci, nie mieszkałam razem z rodzicami. Oni mi ufali nie musieli mnie kontrolować, pomagali, nie raz próbowali kierować moim życiem, ale podobnie jak TY nie pozwoliłam, aby zbytnio się wtrącali, byłam asertywna. Może byłoby mi łatwiej zawsze mogłabym zwalić na nich winę, że życie mi się nie ułożyło. 
rufio - Sob 01 Paź, 2011 19:37
Fakt tez nie moge w pełni zwalac na nich wine ze piłem i sam sobie prawie spieprzyłem życie - coś mi tam przekazali ale sam powinienem wyciągnąc wnioski z tego co było ale musiałem sparzyc sie mocno i wtedy dotarło - może zanim wszedłem w błoto nie za bardzo chciałem przyjąc do wiadomość to co było ?( nazwać to po imieniu ) Ale teraz to już nie istotne Obojga juz nie ma więc nie ma oco kruszyc kopii . OSSA - Sob 01 Paź, 2011 19:39 Wiecie ja kiedyś zazdrościłam innym, że ich dzieci takie grzeczne , zawsze słuchają rodziców. Odpowiadają tak mamusi, moi synowie zawsze mają swoje zdanie na każdy temat, zadają pytanie, ale często sami udzielają odpowiedzi. Zwłaszcza młodszy jest takim indywidualistą, ja mu obóz językowy, pokoje dwuosobowe z łazienką, a on nie, albo surwiwal, albo nie pojedzie nigdzie. Ostatecznie każdy z nas spuścił z tonu, pojechał w góry na obóz wspinaczkowy, organizowany przez sprawdzone biuro podróży. Z nim za każdym razem muszę prowadzić negocjacje.
Wiedźma - Sob 01 Paź, 2011 19:40
Ja raz sie przyłapałam na tym, że zaczynam zrzędzić mojej córce i jej zupełnie nowemu mężowi 
Szybko ugryzłam się w język  pół nocy nie przespałam, a nazajutrz przeprosiłam Młodych
i obiecałam, że więcej tego nie zrobię. Dopiero wtedy córka przyznała, że też ją to przeraziło
Myślę, że do tej pory udaje mi się dotrzymywać tej obietnicy. Nigdy, przenigdy nie chciałabym być taką zrzędą jak mój ojciec i tak zatruwać im życia jak on mi
OSSA - Sob 01 Paź, 2011 19:43
Każdy z nas popełnia błędy, ważne że sama zauważyłaś i przeprosiłaś. Gonzo.pl - Sob 01 Paź, 2011 19:47
Podoba mi się to , Olga. Teraz myślę tak samo. całe życie miałem urazy, pretensje, poczucie krzywdy. Dopiero jak zacząłem trzeźwieć, rozumieć siebie, dorastać, poczułem sie wolny od tych uczuć. Flandria - Sob 01 Paź, 2011 19:48
nikt nie ma prawa wyładowywać się na innych ... tylko, tak szczerze mówiąc, to ja nie znam nikogo kto robiłby to specjalnie i w pełni świadomie
OSSA - Sob 01 Paź, 2011 19:58
Ja znam, ale unikam takich bezinteresownych złośliwców. 
olga - Nie 02 Paź, 2011 18:11
My po ślubie mieszkaliśmy na początku z moimi rodzicami w czteropokojowym mieszkaniu w bloku. Jazdy były od samego początku. Najpierw urodził się syn potem córka. Z dwójką malutkich dzieci szukałam mieszkania do wynajęcia, bo mój strasznie zapracowany był i nie miał czasu. Po wyprowadzce nie pozwoliłam mojej matce przychodzić do mnie aż nie zmądrzeje i nie przestanie nosa wtykać w nie swoje sprawy. Bardzo chciała widywać wnuki to przynajmniej będąc u mnie nie odzywała się niepytana. Pati - Nie 02 Paź, 2011 18:36
No z tym się nie zgadzam Flandro. Gdy mój ojciec wychowywał mnie i brata było mu lżej niż mnie teraz gdy ja wychowuje dwoje dzieci sama. OSSA - Nie 02 Paź, 2011 19:17
Olga twoje dzieci dorosną i mogą odpłacić Ci tym samym. Ja nigdy w obecności moich synów nie mówię źle o moich rodzicach. Poza tym uważam, że przesadzasz, twoja matka była u siebie, ty wprowadziłaś się ze swoją rodziną i dwójka małych dzieci. Oczekiwałaś, że matka będzie ponosić koszty takiego towarzystwa, a Ty będziesz rządzić. Ja od samego początku mieszkałam na swoim, początkowo była to wynajęta sutenera z piecami i łazienką na korytarzu, ale byłam u siebie, my decydowaliśmy co jemy, kiedy sprzątamy, a kiedy się kochamy. U rodziców mogłam mieszkać w dużo lepszych warunkach, ale nie byłam u siebie. Moi znajomi w tym czasie mieszkali z dwójką dzieci u rodziców, nie dokładali do kosztów utrzymania, jak trzeba to zostawiali dzieci pod opieka dziadków, ale jak matka mówiła, że za mieszkanie, prąd trzeba zapłacić, śmieci wynieść, jedzenie i proszek kupić.
Uważali, że rodzice źli i czepiają się, w końcu rodzice nie wytrzymali duże mieszkanie zamienili na dwa mniejsze. Znajomi w płacz  , bo darmowej niani brak, opłaty same się nie zapłaciły, lodówka pusta, proszek do prania kosztuje. Dopiero wtedy dowiedzieli się, co ile kosztuje.
Babeta35 - Nie 02 Paź, 2011 20:12 Ja nie umiem chyba być matką......od 21 odkąd urodziłam córkę żyję w nieustającym poczuciu winy.obwiniam się o wszystko co jej dotyczy, jestem straszna matką i z tym nie umiem sobie poradzić.
Pati - Nie 02 Paź, 2011 20:45
Ooooo kochana nie zgadzam się z tym co napisałaś. Widziałam jaką jesteś mamą. Jesteś opiekuńcza,stanowcza i kochająca ja tak uważam. Gdybyś była taka jak napisałaś to myślę,że córka już dawno by z Tobą nie mieszkała
pterodaktyll - Nie 02 Paź, 2011 21:04
Pozwolę sobie w to wątpić...........
To już prędzej ale z kolei ma się to nijak do prawdy o tym jaką matką jesteś......... Oczywiście moim zadaniem
beata - Nie 02 Paź, 2011 21:21
pterodaktyll - Nie 02 Paź, 2011 21:24
a co to, transparent?
beata - Nie 02 Paź, 2011 21:34
pterodaktyll - Nie 02 Paź, 2011 21:37
Na takie relacje międzyludzkie, nie ma mojej zgody.... .......
beata - Nie 02 Paź, 2011 21:40
Zrób ze mnie najszczęśliwszą osobę na świecie.
pterodaktyll - Nie 02 Paź, 2011 21:43
A jaka rolę mam odgrywać? Ojca czy kochanka?
beata - Nie 02 Paź, 2011 21:50
pterodaktyll - Nie 02 Paź, 2011 21:52
No to dalej nie pytam .....
olga - Pon 03 Paź, 2011 08:30
Ależ ja też nie, mamy już nie ma, ojciec mieszka 40 km. ode mnie, widujemy się niezbyt często, ja żyję swoim życiem, swoimi problemami. Tutaj na forum zwierzyłam się z tych spraw, z dziećmi na ten temat nie dyskutuję. Pytały mnie nieraz jaka babcia była, to co miałam powiedzieć ,że była wspaniała jak tak nie było, ale nigdy nie zagłębiałam się w temat. Czym miałyby mi się odpłacić moje dzieci? Ja myślę, że tym samym co dostają ode mnie: troską, zrozumieniem, szacunkiem, szczerością, zaufaniem. Ja tego nie dostałam od rodziców więc trudno żebym im to oddała jak tego nie miałam.
Ja jej się nie wwaliłam. To była oczywista oczywistość tak rozumiana przez moich rodziców. Matka nie mogła zrozumieć tego, że jesteśmy osobną rodziną, że moje dzieci są moimi dziećmi a nie jej, to jak się nimi zajmuję i jak je wychowuję to moja sprawa. Insynuujesz, że nie płaciliśmy rachunków a to nie jest prawda. Wiele rzeczy można było dogadać ale nikt nie miał ochoty na dogadywanie albo raczej nie wiedział, że tak się robi. A ja w wieku 23 lat nie wiedziałam, że najlepiej żyć na własny rachunek i mieć święty spokój. Szybko się dowiedziałam i nie żałuję, chociaż do samej śmierci nie umiałam tej patologicznej pępowiny przeciąć. Mam wrażenie Elżbieto, że Ty uważasz, że rodzicom należy się szacunek za samo ich istnienie, a ja uważam, że za to jacy są i byli, co dobrego nam z siebie dali. Zrobić i urodzić dziecko to nie sztuka, sztuka je wychować w miłości i szacunku.
Myślisz, że złym towarzystwem byłam dla mojej matki? Byłam tak złakniona jej miłości, troski, uwagi nawet jako dorosła, że wszystko bym była oddała za to. Jak się łaskawie do mnie po ludzku odezwała byłam najszczęśliwszą osobą na świecie.
Zabolał mnie ten Twój post. 
OSSA - Pon 03 Paź, 2011 17:24
Nie miałam zamiaru ciebie obrazić, nie znam twoich rodziców i relacji między wami. Fakt jeśli dorośli ludzie zamieszkają razem w rodzicami powinni od samego początku uzgodnić zasady, kto za co płaci, żywimy się sami, czy razem. Często dorosłe dzieci wcale nie widzą potrzeby dokładania do kosztów utrzymania. Później na tym tle dochodzi do różnych konfliktów. Nie uważam, że rodzicom należy się szacunek za sam fakt. Moich szanuje za to jak dbali o mnie i moich synów. Moja mama mieszka sama, ojciec zmarł, ja i moje rodzeństwo mieszkamy w innych miejscowościach. Ja jak jadę do mamy staram się jej pomóc, on nie bardzo umie prosić o pomoc lub przyjmować coś dla siebie. Jak jest brat i ja z naszymi rodzinami to jedni gotują obiad, inni podają do stołu, ktoś zmywa, wszyscy mamy czas, by ze sobą pogadać. Natomiast moja siostra i jej rodzina siedzi, jeden mądrzejszy od drugiego, wygłasza krytykę wszystkich i wszystkiego, a matka robi wszystko. Szlak mnie trafia, żal mi mamy ona wychowała siostrze dzieci, ona urodziła syna na studiach zostawiła matce, później mieszkali przez klika lat u rodziców z dwójka dzieci, nie wiem czy dokładali się do gara czy nie. Jej pomogli najwięcej, za wszystko co rodzice dla niej zrobili nigdy nie powiedziała dziękuje. Ma wieczne pretensje, wiecznie jej się coś nie podoba. To dziadkowie wg niej źle wychowali jej dzieci, całe życie pyskowała i teraz się dziwi, że jej dzieci podobnie się zachowują w stosunku do mniej.
olga - Pon 03 Paź, 2011 18:24
Dokładnie, ale u mnie się nie rozmawiało. Mama była przeświadczona, że wszyscy wiedzą o co jej chodzi. Oczywiście rzadko tak się działo i dlatego było tak jak było., |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
