baracca - Sob 04 Maj, 2013 08:26 Temat postu: Na Zachodzie bez zmian... Osiem miesięcy temu powiedziałem dość i wypiłem ostatnie piwo. Wytoczyłem na stanowiska artylerię, poryłem linie okopów, ustawiłem zasieki, miny, karabiny maszynowe i czekam na atak, który nie nadchodzi. Zacząłem zachłannie ryć na temat alkoholizmu, czytać, szukać informacji. Pilnie słuchałem na mityngach, uważałem na terapii, przygotowałem się na twardą i bezwzględną walkę z nałogiem po czym okazało się, że to zupełnie inaczej. Nie ma żadnych jazd w głowie, alkohol nigdzie dookoła się nie czai a w zdrowieniu z podstepnej i śmiertelnej choroby nie ma nic z mistycyzmu ani heroizmu. Ot defekt osobowości, objawiający się użyciem substancji chemicznej i tyle... Przez osiem miesięcy obserwuję się dzień po dniu, szukam, badam i analizuję co mi w głowie siedzi i dochodzę do konkluzji, że z całego alkoholizmu mam uzależnienie na poziomie fizycznym (chyba???) - co objawiło się zespołem abstynencyjnym po odstawieniu. I co wyłączyłem sobie przestrzegając HALTu i unikając wyzwalaczy*. Nie mam głodów, nawrotów, żadnych obsesji, nic mnie w środku nie kręci ani nie ssie. Przez osiem miesięcy nie stwierdziłem u siebie żadnych schematów myślowych czy defektów, które powstałyby z powodu alkoholu albo alkoholowi były dedykowane. Owszem - mam problemy wynikające z niedostatków mojej osobowości, ale nie jest to nic co powstało w trakcie/z powodu picia i co jest stałe i niezmienne. Odrzuciłem alkohol jako sposób rozwiązywania problemów czy środek na zmniejszanie napięcia emocjonalnego - potraktowałem go jako ślepą uliczkę ewolucji i stracił dla mnie jakąkolwiek atrakcyjność. Wychodzi na to, że jestem najnormalniejszym pod słońcem facetem, w wieku 41 lat, który musi pamiętać tylko o tym, że stracił kontrolę i po wypiciu kieliszka może na tym poprzestać albo polecieć po zeropół. I do tego się moja choroba tak naprawdę na chwilę obecną sprowadza. Chociaż nie powiem - tkwi mi gdzieś tam z tyłu głowy pytanie, które mnie nurtuje - to już? to tak po prostu?... Zamiast szturmów i masakr - nudne siedzenie w okopie i five o'clock każdego popołudnia, a wojny jak nie widać tak nie widać. Więc - na Zachodzie bez zmian... 
*z tych wyzwalaczy to mam jeden potencjalny, którego nie weryfikowałem - imprezy nierodzinne, mniej grzeczne; poza tym nic mnie nie wkręca. yuraa - Sob 04 Maj, 2013 08:49 ja uważam że picie alkoholu nie jest wcale problemem alkoholika tylko chodzi o ten
jeśli znalazlem nowy sposób na życie , a chyba znalazłem picie przestaje być do czegokolwiek potrzebne, mało tego, teraz siedzenie z butelką wydaje mi sie bezsensowna stratą czasu. pamiętam jak powiedzialem po roku terapii że nie miałem nawrotów to niektorzy byli oburzeni. a ja nie mialem wydaje mnie sie baracco żeś na dobrej drodze endriu - Sob 04 Maj, 2013 09:04
ja miałem podobnie, i dalej chodzę na terapię i mitingi mimo, że właśnie minęło mi 2 lata nie picia... 
Jo-asia - Sob 04 Maj, 2013 09:07
no tak, jednym przychodzi..to tak po prostu...drugi trochę się nagimnastykuje, aż do tego dojdzie...a niektórzy...no cóż cieszę się, że należysz do tej pierwszej grupy 
szymon - Sob 04 Maj, 2013 09:47
ciekawe porównanie, podoba się 
PS ogólnie siedzenie w okopie jest nudne, to się nie dziw
ja miałem szafe do siedzenia i było nudno, ciasno, ciemno, także hełm na karabinie podnieś, zobacz czy kule nie świstają i najnormalniej sobie wyjdź z okopów 
wampirzyca - Sob 04 Maj, 2013 10:18
bo to jest bez sensu leon - Sob 04 Maj, 2013 10:36 Czesc baracca,podczes ponad 30-tu lat alkoholizmu mialem dziesiatki przerw w piciu,od tygodnia do dwoch lat,ale byly po przerwy "regeneracyjne" i zawsze wiadzialem,ze wroce do flaszki...,teraz nie pije 6-ty miesiac,moja motywacja abstynancji jest regeneracja nerwow uszkodzonych przez alkohol,wyglada to jak kolejna przerwa regeneracyjna,lecz obecnie,tez nie widze sensu siedzenia przed kompem z flaszka,czy samotnego chlania w parku,zobacze,jak mi pojdzie tym razem,jestem optymista 
baracca - Sob 04 Maj, 2013 13:11
No właśnie - sama nazwa tego zjawiska jest bardzo myląca - choroba alkoholowa - bo mówi tylko o alkoholu. A to jest akurat najpłytszy i najbardziej powierzchowny aspekt choroby. Fakt, że najbardziej widowiskowy i najbardziej zauważalny, ale niestety zbyt dużo ludzi się z nim utożsamia. I tylko z nim. Dla mnie to niedojrzała osobowość, dziecięca psychika czy nadwrażliwość - można to określić różnie, ale alkohol był w tym o tyle, że uzewnętrzniał problem. Równie dobrze mógłbym być nałogowym skakaczem na bungee, spadochroniarzem ryzykantem albo najemnym żołnierzem - mechanizm byłby ten sam. Kwestia protezy jakiej się używa, kalectwo pozostaje to samo
Ja wymiksowałem się z mityngów po dwóch miesiącach chodzenia. Wysłuchałem wielu historii, każda podobna do drugiej. Owszem - w moim chlaniu jako chlaniu nic wyjątkowego nie było, z drugiej zamiast radości z życia - ciągle słyszałem o niepiciu, o trzeźwości, ile to już dni i takietamy. No i strach, potworny paraliżujący strach, przed alkoholem, przed zapiciem, przed światem. Dałem sobie spokój. Z terapią zaczyna robić się podobnie. Zamiast wiedzy o chorobie, ludzkiej psychice, osobowości, tożsamości - znowu wzajemne straszenie się, nakręcanie, albo albo rozważania czy to już trzeźwość czy jeszcze abstynencja. Zaczynam się zastanawiać czy i z terapią nie dać sobie spokoju.
To jest tak bez sensu, że normalny zdrowy człowiek zupełnie się nie zastanawia czy jest z sensem czy bez sensu, w ogóle tego nie zauważa. Na mojej terapii mnóstwo jest takich rozważań - jak to cudownie, że nie piję, tyle dni już nie piję, flacha jest bez sensu, moja trzeźwość jest najważniejsza, trzeźwość jest największą wartością. Przyznam się, że coraz bardziej jestem w tym zagubiony - wszyscy chcą trzeźwieć tylko nie wytrzeźwieć. Postawić sobie flaszkę na pomniku i modlić się do niej. Co z tego, że dzisiaj jest pusta jak to dalej jest... flaszka. Nie kupuję tego - trzeźwość to jest narzędzie, a nie cel.
leon - wywal to zobaczę i będzie dobrze
Zobaczę, spróbuję, postaram się... Jo-asia - Sob 04 Maj, 2013 13:23
ja nie długo kończę...tyle, że moje wrażenia są zupełnie inne... początkowo gdy skupiałam się na niepiciu....pomagała mi wt tym..tzn. pokazywała gdzie szukać wyzwalaczy...jak rozbrajać moje głody gdy potrzebowałam wsparcia w odnalezieniu poczucia wartości..dała mi to... gdy potrzebowałam nauczyć się mówić o uczuciach...dała mi to... a teraz gdy kończę utwierdza mnie w tym....że to moje myślenie...ma wpływ na moje życie leon - Sob 04 Maj, 2013 13:47
Przy tak dlugiej historii uzaleznienia w moim przypadku,mowie zobacze,bo jestam realista,aczkowiek tym razem chce byc trzezwy,bo,jak pisalem,nie widze sensu w marnowaniu czasu na watpliwa przyjemnosc obcowania z flaszka,znudzilo mi sie juz. baracca - Sob 04 Maj, 2013 14:09
Porzuć realizm zatem
Najpierw przerzuć swoje serce nad tą poprzeczką, a ciało pójdzie za nim samo czy jak to tam było.
"Moc pozytywnego myślenia" - mała książeczka, ale bardzo ciekawa. leon - Sob 04 Maj, 2013 14:13
Zycie pokaze
cool - Sob 04 Maj, 2013 14:15
hej na początku uwierz każdy mój dzień bez picia to by wielki sukces nauka radzenia sobie na trzeźwo w życiu , a nie miałem łatwo moim zdaniem też jako wartość trzeźwość jest najważniejsza , już raz zapominałem kim jestem alko. i co jest najważniejsze i popłynąłem koło 2 lat abstynencji  po zapiciu dotarło do mnie że trzeźwość dla mnie najważniejsza i od jakiegoś czasu z tym nastawieniem lepiej mi się żyje przynajmniej wiem że nie narobię sobie bałaganu w życiu a dodatkowo mam profity z trzeźwienia i do przodu
baracca - Sob 04 Maj, 2013 15:40
Wierzę Ci, dla mnie na początku też, tylko doszedłem do wniosku, że mi nie o dni bez picia chodzi. Czy jestem człowiekiem w oparciu o to, że nie piję czy też są jakieś inne rzeczy, które mnie określają jako człowieka... lub nie.
Nie potrafię do tego podejść w ten sposób, na terapii mnie na to namawiają, ale dla mnie trzeźwość ma taką samą wartość jak młotek na przykład.
Ciężko mi zapomnieć, ze jestem alko bo sam nie wiem czy nim jestem i co to w ogóle znaczy. Jestem uzależniony, ale czy jestem alko? Na potrzeby jakiejś klasyfikacji pewnie tak - mogę powiedzieć, że jestem alkoholik, ale treść tego stwierdzenia jest dla mnie bardzo niejasna, etykietka i nic więcej.
Właśnie takiego stwierdzenia nie rozumiem. Ja nie mam profitów z trzeźwienia. Dla mnie to powrót do stanu równowagi, który jest naturalny i tyle. I który umożliwia mi autonomiczne funkcjonowanie w rzeczywistości. Dużo rzeczy mi się kłębi w głowie, jest sporo pytań, na które może odpowiedzieć tylko czas. Natomiast nie jestem w stanie stworzyć sobie tożsamości alkoholika i w jakikolwiek sposób utożsamiać się albo identyfikować z chorobą. Kiedy podzieliłem się swoimi przemyśleniami z grupą padło stwierdzenie - nawrót. Im bardziej zaprzeczałem i przedstawiałem argumenty tym bardziej się pogrążałem - intelektualizowanie, iluzje, zaprzeczanie. No nawrót jak cholera... Przecież po to wytrzeźwiałem, żeby między innymi zacząć używać mózgu i myśleć samodzielnie. endriu - Sob 04 Maj, 2013 17:11
też tak miałem jak kończyłem 1,5 roczną grupę, tym bardziej, że dochodzili wciąż nowi a starzy zapijali i już powoli miałem dość, ale skończyłem a teraz mam indywidualną psychoterapię psychodynamiczną i ona już nie jest związana z uzależnieniem... |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
