Zobacz temat - Krok 9

Krok Dziewiąty.

„Zadośćuczyniliśmy wszystkim, wobec których było to możliwe,
z wyjątkiem przypadków, gdy zraniłoby to ich lub innych.”

Aby stać się gotowym potrzeba cierpliwości.
Trzeba też wiary.
Bóg zrobi dla nas to,
czego my nie potrafiliśmy zrobić dla siebie.

Zadośćuczynienie.
Większość ludzi pragnie kochać i być kochanymi.
Jest to niemożliwe, jeśli nosimy w sobie urazy lub czujemy się winni.
Nie potrafimy wtedy kochać i czujemy że nie jesteśmy kochani, że nie jesteśmy warci miłości.
Wielu z nas ma za sobą doświadczenia kochanie i bycia kochanym „warunkowo”.
Biorąc to pod uwagę, odczuwamy często pragnienie czy impuls,
by po prostu zerwać z ludźmi z naszej przeszłości lub unikać ich kiedy to tylko możliwe.
Jednak praktykowanie 12 Kroków pokazało nam inną możliwość.
Polega ona na dogadaniu się z tą naszą „skazą”, z kochaniem siebie warunkowo.
Niektóre warunki na pewno możemy spełnić.
Ja lubię siebie najbardziej, gdy zachowuję się tak, jak uważam, że zachowuje się człowiek „dobry”.
I jeżeli się postaram, to mogę stać się bardziej akceptujący i wybaczający,
a mniej krytyczny w moim podejściu do innych.
Nie potrzebuję wtedy wynajdywać wad u innych, by podtrzymywać dobra mniemanie o sobie,
nie potrzebuję zmniejszać innych do mojego rozmiaru, albo jeszcze bardziej !
Jeśli dobrze o sobie myślę, to nie muszę sprawdzać własnej wartości porównując siebie z innymi.
Kiedy przestałem pić, to już nie potrzebowałem kontrolować ile inni piją,
żeby upewnić się, że ja nie piję „za dużo ani za szybko”.
Kiedy modlę się, abym w jakimś związku zachowywał się inaczej niż kiedyś
TO SIĘ TAK DZIEJE !
Do pracy nad Krokami potrzebna jest uczciwość, gotowość i otwartość umysłu.
Oznacza to, że „stajemy się podatni na nauczanie”, wiemy, że nie znamy wszystkich odpowiedzi,
a zanim zaczniemy działać czekamy na nowe informacje.
Często możemy usłyszeć o osobach które w Kroku Dziewiątym zadośćuczyniły przeprosinami.
Oczywiście, czasami przeprosiny są potrzebne. Ale przeprosiny nie stanowią zadośćuczynienia.

Zadośćuczynienie wymaga zmiany postępowania !
Mogę setki razy przepraszać za spóźnianie się do pracy, ale samego spóźniania to nie „naprawi”.
Pojawienie się w pracy punktualnie lub przed czasem czyni moją skruchę prawdziwą.
To co mówię na temat mojego zachowania nie dowodzi zmiany.
Świadczą o niej moje działania. Krok Dziewiąty jest z pewnością Krokiem działania.
„Jestem przekonany, że najprostszą drogą do przeżycia religijnego jest prosić o łaskę dawania, dzielenia się,
pocieszania, opatrywania ran, podnoszenia na duchu, zażegnywania kłótniom, odnawiania przyjaźni,
oddalania podejrzeń i zastępowania ich ufnością, podtrzymywania kogoś kto stracił wiarę,
pozwalania aby ktoś kto czuje się bezradny zrobił cos dla mnie,
dotrzymywania obietnic, pogrzebania dawnych uraz, zmniejszania moich wymagań w stosunku do innych,
walczenia o zasady, wyrażania wdzięczności, pokonywania strachu i doceniania piękna natury,
powiedzenia komuś że go kocham i potem mówienia mu tego ponownie.
John Powell – „Dlaczego żyjemy, dlaczego umieramy”
(A Reason to Live, A Reason to Die)

Zadośćuczynienie oznacza naprawianie błędów. Samo bycie trzeźwym nie wystarcza.
Człowiek który uważa, iż wystarcza nie pić – jest bezmyślny.
Zachowuje się jak ten rolnik, który po zniszczeniu domu przez cyklon mówi do swojej żony
„Nie martw się. Najważniejsze, że wiatr przestał szaleć.”
Tak jak dom rolnika trzeba odbudować, tak i my musimy stać się gotowi do odnowienia więzi,
do których zerwania w znacznej mierze przyczyniło się nasze postępowanie.

Trzy dziedziny zadośćuczynienia.

1. Krzywdy materialne.
Są to krzywdy wyrządzone innym w sprawach materialnych:
pieniądze, kontrakty, rachunki, pożyczki, nieuczciwe interesy finansowe,
szkody lub krzywdy wyrządzone ludziom lub ich własności,
brak wydajności w pracy, nie przychodzenie do pracy lub spóźnianie się,
rozrzutność i skąpstwo, roztrwonione pieniądze,
próby kupowania przyjaźni czy miłości oraz odmawianie pomocy finansowej,
aby móc sobie sprawić przyjemność.

2. Krzywdy moralne.
Wciąganie innych w niewłaściwe postępowanie,
dawanie złego przykładu dzieciom, przyjaciołom, bądź innym osobom,
które szukały u nas rady, pomocy, miłości.
Krzywdy moralne mogą być bardzo bolesne, szczególnie jeśli chodzi o związki z bliską rodziną.
Czasem jesteśmy tak pochłonięci potrzebą samoobrony i samousprawiedliwienia,
że stajemy się całkiem nieświadomi potrzeb innych osób
i wyrządzamy im więcej krzywdy niż jesteśmy w stanie sobie wyobrazić.
Jakże często słyszymy o żonach które zrezygnowały z prowadzenia domu i wychowywania dzieci,
aby zwiększyć dochód, który nie był wystarczający po opłaceniu kosztów picia; i o mężach,
którzy zabierają kluczyki od samochodu i zamykają barki i których praca cierpi przez to,
że oni zaabsorbowani są zmartwieniami i frustracją wywołaną przez nieobliczalną małżonkę;
o dzieciach które nie znajdują radości w domu i wstydzą się zapraszać przyjaciół;
o bardzo małych dzieciach,
które czują się przymuszone do odgrywania roli dorosłego w rodzinie,
ponieważ ich rodzice zachowują się jak dzieci.

3. Krzywdy duchowe.
Są to dla większości z nas „grzechy zaniedbania”; zaniedbywanie obowiązków
wobec siebie, rodziny, otoczenia i wobec Boga;
brak wdzięczności wobec tych którzy przejęli nasze obowiązki w kwestii nauczania
czy wychowywania naszych dzieci, gdy my nie czyniliśmy starań w tym kierunku;
brak naszego rozwoju w dziedzinie zdrowia, wykształcenia, wypoczynku, twórczości.
Początkowi trzeźwienia towarzyszy często nowa świadomość i docenienie faktu,
że mimo naszego samo destrukcyjnego zachowania żyjemy
i mamy szansę zmienić się przyjmując pomoc i żyjąc według tego Programu,
dwudziestoma czterema godzinami.

„Zadośćuczyniliśmy osobiście wszystkim...”
Tylko osobiste zadośćuczynienie może skutecznie doprowadzić do zmiany
w naszym zachowaniu i charakterze, a dalej do dojrzałości.
Krok Dziewiąty ma nam pomóc w osiągnięciu pokory, uczciwości i odwagi,
a to oznacza, że musimy osobiście udać się do osób, które skrzywdziliśmy,
dokonać zwrotu i osobiście przyznać się do naszych błędów.
W większości przypadków zadośćuczynienie przyjmowane jest dobrze,
a nawet jeśli nie, co zdarza się rzadko, to nie ma powodu, by nie spróbować ponownie.
Jeśli ludzie nie są w stanie przyjąć szczerej propozycji zadośćuczynienia,
to wtedy ich część problemu będzie musiała pozostać nierozwiązana.
Jednak w większości przypadków związki z innymi osobami ulegają znacznej poprawie w wyniku zadośćuczynienia.

„Wobec których było to możliwe”
Istnieją przypadki kiedy osobiste zadośćuczynienie nie jest możliwe.
Śmierć, całkowita strata kontaktu lub inne ważkie powody mogą uniemożliwić nasz osobisty udział.
W takich sytuacjach pośrednie zadośćuczynienie zaspakaja często naszą potrzebę
naprawienia.
Jeżeli krzywda była związana z pieniędzmi, to dług można spłacić osobie pozostałej przy życiu,
bądź przeznaczyć na cel dobroczynny w imieniu tamtej osoby.
Musimy modlić się o przewodnictwo w zadośćuczynieniu i dostrzegać możliwości tam, gdzie one są.
Krok Dziewiąty jest Krokiem działania, ale działanie musi być temperowane przez zdrowy rozsądek,
a niektórzy potrzebują czasu na jego rozwinięcie.
Nie ma sensu, abyśmy natychmiast usiłowali naprawić wszystkie szkody, jakie w życiu wyrządziliśmy.
Musimy rozwijać naszą osobowość i mądrość, zdrowy rozsądek i gotowość wybaczania innym oraz przyjęcia wybaczenia.
Oczywiście nie powinniśmy unikać zadośćuczynienia i powinniśmy wykorzystywać wszelkie nadarzające się ku temu okazje.
Jeśli naprawdę chcemy, jeśli prosimy i szukamy przewodnictwa, to okazje się pojawią.
Może nie w naszym planie,
ale z łaski Boga, gdy będziemy rozwinięci duchowo na tyle by wykorzystać je konstruktywnie.

„Z wyjątkiem tych przypadków gdy zraniłoby to ich lub innych”.
Trudno przewidzieć kiedy zadośćuczynienie mogłoby zranić.
Należy unikać samolubnych sposobów na zrzucanie winy
za to co miało miejsce w przeszłości kosztem czyjejś reputacji czy spokoju.
Czasem najlepszym sposobem zadośćuczynienia jest zmiana postępowania, bez ujawniania przeszłych grzechów.
„Nie wyjaśniaj, ale zmień !”. Początkujący na drodze trzeźwienia często stają się na jakiś czas „nałogowymi wyjaśniaczami”.
Na naszą motywację odnośnie tego problemu należy spojrzeć pod kątem uczciwości
i powinniśmy podzielić się naszymi myślami ze sponsorem zanim zaczniemy działać w sytuacjach niepewnych.
Kroki Ósmy i Dziewiąty dają nam pojednanie, dobre samopoczucie wobec siebie i innych.
Oznacza to, że ostatecznym wynikiem tych Kroków jest stopniowe,
ale coraz więcej dające poczucie akceptacji samego siebie i szacunku dla siebie;
bycie w zgodzie z naszym własnym światem.
Rezultatem ubocznym zadośćuczynienia samemu sobie jest znalezienie lepszego sposobu życia i kochania.
Są to Kroki pojednania i dzięki nim odnawiamy zerwane więzi.
Największym życiowym niepowodzeniem pijącego alkoholika
jest nieumiejętność kochania i nieumiejętność doceniana;
jest to podstawowe zadanie w zadośćuczynieniu wobec Boga,
zadanie nauczenia się jak kochać, wyzbycia się urazy i oporu oraz otwarcie się wobec innych ludzi.