Samanta - Czw 26 Lis, 2009 12:00 Temat postu: Olsnienie czyli, lepiej pózno niz wcale Dociera do mnie, ze jestem współuzaleznioną zona alkoholika.. Szkoda tylko,ze kilkanasie poprzednich lat zyłam marzeniami iluzją, ze przestanie pic,ze sama mu pomogę.. Straciłam kilkanascie lat na traktowaniu go jak małe nieporadne dziecko... Dzieci były gdzies w tle, mnie nie było wcale- na pierwszym planie mąż alkoholik Zawsze go jakoś wytłumaczałam i nie traktowałam jak alkoholika ( przeciez nie pił codziennie, miał przerwy w piciu, ale po okresie nie picia wpadał w okres przychodzenia przez kilka dni podpity a pózniej pijany). Oczywiscie on zaprzecza, ze ma problem, kłamie,ze nie pił, jak pił .... Muszę zgosic sie na leczenie , zaczac od siebie pózniej od niego ... Co z tego wyjdzie czas pokaże. Klara - Czw 26 Lis, 2009 12:04
  i to jak najszybciej Samanto!
Może zaraz byś zadzwoniła do poradni? klik Co Ci szkodzi!? KICAJKA - Czw 26 Lis, 2009 12:05
Jak miło zobaczyć takie podejście,mam nadzieję,że pozwolisz sobie pomóc,jeśli tak postanowiłaś.  Życzę cierpliwości i wytrwałości. 
Samanta - Czw 26 Lis, 2009 12:07 Po prostu sie boje. Wyznaczyłam sobie, ze pojde w poniedzialek a do tego czasu oswoje sie z tym wszystkim.. edit: jak najbardziej prosze o Wasza pomoc, chociaz wiem, ze muszę zgłosic sie na terapie. Bo bez tego nic nie zmienie. KICAJKA - Czw 26 Lis, 2009 12:31
Każda z nas ma jakiś tam bagaż doświadczeń,próby radzenia sobie z życiem z takim człowiekiem lub obok niego.Zawsze możesz pytać a w miarę możliwości będziemy się z Tobą dzielić własnym doświadczeniem-co nie zastąpi rozmów z terapeutą i np.spotkań na grupach Al-Anon. 
sabatka - Czw 26 Lis, 2009 12:38
tam nie gryzą tylko leczą pozdróffki 
Samanta - Czw 26 Lis, 2009 12:57 Dziekuje Wam Czasami jak patrze w lustro- to zastanawiam sie czy to w lustrze naprawde ja... Ta zmeczona,bez poczucia własnej wartości , ''zdziadziała'' osoba to naprawde ja - przeciez ja całkiem inaczej wygladałam... Mam 29 lat nie pracuje ( pracowałam przed urodz. drugiego dziecka, które teraz ma 6 lat), niby szukałam pracy, ale okazuje sie, ze tak naprawde to chyba stwarzam pozory, ze chce pracowac... Przeciez kto zajmie sie dziecmi, kto je odbierze, przeciez mąż jest nieodpowiedzialny .... edit: Powiedzcie mi jak mam z nim zaczac rozmawiac o jego alkoholizmie, czy wogóle rozmawiac, czy razem chodzic na spotkania czy osobno ? Wiedźma - Czw 26 Lis, 2009 13:29
Myślę, że rozmawiać najlepiej jest wprost, bez owijania w bawełnę. Mówić co czujesz w związku z jego piciem, co Ci w jego zachowaniu przeszkadza. Nie wiem jakim człowiekiem jest Twój mąż, jak reaguje na słowa, ale generalnie to z alkoholikami nie ma co się za bardzo bawić w zbytnią dyplomację. Czasem trzeba użyć cięższych słów, bo zbytnie cackanie się może być odbierane jako przejaw Twojej słabości, albo bagatelizowania problemu. Rozmawiać trzeba tak, żeby dotarło, żeby potrząsnęło. Żeby zrozumiał, że robi krzywdę Tobie i dzieciom. No i przede wszystkim musisz być konsekwentna - jak powiesz, że podejmiesz jakieś kroki, to je podejmij, inaczej nic sobie nie będzie robił z Twojego gadania. Tak więc nie szafuj groźbami np rozwodu, jeśli nie jesteś gotowa na takie ostateczne rozwiązanie. Na spotkania (terapeutyczne, AA, Al-Anon) każde z Was powinno chodzić osobno, bo terapia jest inna dla alkoholików, inna dla współuzależnionych. Każdy powinien zająć się swoim problemem, przecież Ty za niego nie wytrzeźwiejesz. kahape - Czw 26 Lis, 2009 13:44
Dobrze napisałaś, to jego alkoholizm. Wpływa równiez na całą rodzinę ale on jest odpowiedzialny za to, że pije, że sie nie leczy. Każdą chorobę należy leczyć. A od leczenia są oczywiście specjaliści, fachowcy. Dlatego rozmowy nie mają sensu, nie będziesz umiała dotrzeć do alkoholika. sama twierdzisz, że
Dopiero wtedy gdy sama będziesz silna, bogata w wiedzę, możliwości, będziesz mogła pomóc swojemu mężowi
Tak jak twój mąż, sam sobie nie poradzi z alkoholizmem.... tak ty sama sobie nie poradzisz ze współuzależnieniem. A bez tego twoje życie nie zmieni się na lepsze. On leci lotem pikowym w dół i ciągnie was za sobą.... na zgubę. pozdr Atommyt - Czw 26 Lis, 2009 13:47
Ja osobiście jestem alkoholikiem i wiem że najlepsze efekty w moim przypadku przynosiły mówienie wprost przez moją partnerkę! A najbardziej wstrząsnął mną list o którego napisanie poprosiłem ją kiedy byłem na terapii! Napisała mi w nim szczerze co było nie tak w okresie kiedy piłem i co tak naprawdę czuła! Do przeczytania tego listu zabierałem się kilka dni bo nie miałem na to odwagi! 
Co do spotkań to każde są inne ale np. w większości tzw. Klubów Abstynenta są też spotkania rodzinne gdzie przychodzą uzależnieni i współuzależnieni! I moim zdaniem można nimi uzupełniać spotkania w innych grupach! Życzę powodzenia! 
stiff - Czw 26 Lis, 2009 13:47
Witaj...
Klara - Czw 26 Lis, 2009 13:52 Jeżeli w ogóle rozmawiać, to TYLKO wtedy, kiedy człowiek jest trzeźwy. Zdarza się jednak, że alkoholik na wszelki próby rozmowy reaguje złością. Są tacy, którzy polecają konfrontację. Tu jest jej opis: http://www.alko.opole.pl/alko0-12.html Na początek przeczytaj sobie Zaczarowane koło zaprzeczeń Samanta - Czw 26 Lis, 2009 13:53 Wiecie, przerazona jestem tym wszystkim ( jak mogłam byc tak ślepa, chyba , moj tato jest alkoholikiem zaczął tak konkretnie pic, gdy miałam jakies 11 lat .. Powielam zachowania mojej mamy, ale nie chce zyc tak jak ona i nie chce by moje dzieci zyły jak ja) Pozdawiam kahape - Czw 26 Lis, 2009 13:58
pozdr Samanta - Czw 26 Lis, 2009 14:40
Jakies 3 miesiące temu pierwszy raz o tym uslyszałam.. Pami etam jak zawsze mialam pretensje do mamy dlaczego rozwodu nie wzieła, dlaczego bagatelizuje picie ojca, jego awantury, przemoc... Teraz to juz wogóle nie przejmuje ze on pije. A powiem wiecej sadze, ze moja mama tez ma problem z alkoholem ( prawie codziennie pije 1, 2 piwa, na weekendzie dochodzi do 4). Najgorsze jest tez to ,ze my wszyscy razem mieszkamy . Jakie to wszystko złozone Wiedźma- mój twierdzi, ze nie ma problemów z alkoholem, ani przez alkohol edit- tak mi jeszcze cos nasuneło. Wiec z opowiadan wiem, ze ojciec mojego męża tez pił ( zmarł jak on miał 8 lat) - i tak sobie mysle, że moze to ze on pije jest z tym powiazane . kahape - Czw 26 Lis, 2009 15:01
Dzieci rosną, dom funkcjonuje, ktoś sprząta, pierze, gotuje, płaci rachunki, itd(tzn. on ma wyprane, on ma ugotowane, on ma podane)... więc jest gites. Czy on coś stracił przez alkohol? Czy poczuł na własnym tyłku, że przez alkohol coś sie spieprzyło? Nie. Ty wszystko załatwiłaś, o wszystko dbałaś, wszystkim się zajmowałaś... Kapujesz? On zwyczajnie nie wie. Jest zatopiony we wódzie po czubek głowy więc jak ma zobaczyć problem? Nie ma świadomości. Gdyby musiał sam sobie wyprać, kupić, ugotować... o to wtedy okazało by się czy to chlanie jest takie ok. Tylko czy ty mu na to pozwolisz? pozdr Kulfon - Czw 26 Lis, 2009 15:01 Witaj Samanto...
Ja przez dluuuuugi czas tez tak uwazalem 
ech, do tej pory jestem pijany nic nie pijac, ciezko pewne zachowania tak od zaraz z siebie wyplenic Wiedźma - Czw 26 Lis, 2009 15:14
Ależ to standardowa reakcja alkoholika! On nie ma problemów z alkoholem, bo - jak napisała Kahape - nie odczuwa ich, ponieważ Ty nie pozwalasz, by je odczuł. Zdejmujesz z niego ten problem i bierzesz go na swoje barki. Dopóki alkoholik sam na własnej skórze nie odczuje, że alkohol robi mu coś złego, nie będzie chciał nic z tym zrobić, ani przyznać się, że coś jest nie tak. A poza tym istnieje coś takiego jak mechanizm iluzji i zaprzeczeń, na zasadzie którego alkoholik zakłamuje rzeczywistość nie dopuszczając do siebie prawdy. Na terapii uczą rozbrajania tego (i innych) mechanizmów uzależnienia. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
