Matinka - Czw 20 Cze, 2013 12:09 Temat postu: Sama z tego wyjdę ? Jestem uzależniona od alkoholu i sama chcę z tego wyjść. Wydaje się to trudniejsze niż inne sposoby, ale może pozornie?. Nie wiem. Żadnych nie próbowałam. To eksperyment na żywym organizmie. Krótkie relacje jak sobie radzę, mogą mi pomóc i dopingować, mam nadzieję. Ale może ktoś skorzysta z wyniku tego doświadczenia, niezależnie jak się potoczy. Oczywiście, nie chodzi mi o monolog;-) Zapewne to nic nowego, nie jeden próbował/a - chętnie posłucham! Najbardziej by mnie wsparły te udane próby:-) Tak czy siak muszę tego spróbować na własnej skórze. olga - Czw 20 Cze, 2013 12:11 słyszałam nie raz od mojego eksa "sam sobie poradzę" - jak dotąd bez skutku.... Linka - Czw 20 Cze, 2013 12:12
no to życzę powodzenia, mój ex sam wychodził 15 lat , z marnym skutkiem Matinka - Czw 20 Cze, 2013 12:32 Jestem świadoma, że brzmi to beznadziejnie - ta samodzielność w trzeźwieniu i zachowanie tego stanu. Silnie odczuwam, że samotność wpisana jest w życie człowieka. Dlatego i tę walkę musi stoczyć sam. W swoim przypadku rozumiem to dosłownie: bez terapii, bez spotkań AA, najlepiej bez farmakologii oraz innych praktyk np. typu hipnoza. Organizm jest zmieniony, psychika - ale to jest możliwe do naprawy. Klara - Czw 20 Cze, 2013 12:41
Nie tylko brzmi. To jest beznadziejna "walka" Mój mąż też był takim samosiem i nie żyje. Zapił się 
Lenka - Czw 20 Cze, 2013 13:02
Oczywiście. Znakomita większość. Dzięki czemu "udało nam się" pić dłużej 
Pierwsze słyszę 
cool - Czw 20 Cze, 2013 13:06
spróbuj  powodzenia 
olga - Czw 20 Cze, 2013 13:10 zastanawia mnie tylko dlaczego samotnie?..... czyżby to jakieś ślubowanie sobie czy komuś za zrealizowanie którego nagroda czeka w.....niebie np. 
Jacek - Czw 20 Cze, 2013 13:16
no i gwarancją jest ta właśnie świadomość ona coraz bardziej Ci się będzie umacniać tak bardzo będziesz świadoma swego ... później już będą tylko schodki Tajga - Czw 20 Cze, 2013 13:22 Tylko TY możesz TO zrobić sama........ .....ale nie możesz TEGO zrobić SAMA 
cool - Czw 20 Cze, 2013 13:24
polemizowałbym w zależności co kto ma na myśli 
cool - Czw 20 Cze, 2013 13:34
raczej nie bo piałbym nie na temat 
ale trzeźwieć nie pić ,sam bym się nie odważył z innymi ludźmi raźniej i łatwiej
Tajga - Czw 20 Cze, 2013 13:37
A jak sądzisz, o czym ja piszę?
cool - Czw 20 Cze, 2013 13:42
żartowałem jakieś dziwne myśli mnie naszły
pamiętam jak kiedyś modra osoba mi powiedziała że sam to jedynie mogę pójść po alko. i je wypić a nie trzeźwieć , moje drugie ja ,mnie i tak skołuje (diabełek wewnątrz ) Tajga - Czw 20 Cze, 2013 13:49
Teraz Ty też jesteś tą mądrą osobą
Przez cierpienie do gwiazd...
cool - Czw 20 Cze, 2013 13:54
na początku cierpienie jest większe,ale dzięki niemu ,umiem docenić to ile wysiłku trzeba i determinacji aby zmienić swoje życie i czerpać z niego radość choć są chwile trudne ,które sprowadzają na ziemie i to jest fajne
Halloween - Czw 20 Cze, 2013 14:25
Każdy , KAŻDY powie Ci to samo, Bez pomocy specjalisty, zero szans. Czy tak jest w rzeczywistości  , kto to ma niby wiedzieć, tyle ile ludzi , tyle odmiennych doświadczeń.
Ja myślę: Masz kasę i czas , przede wszystkim czas, to zapomnij o specjalistach, walcz sama . Zbierz całą swoją sile woli, i użyj jej . Hmm, wiem sam , brzmi jak bajka, ma ktoś w sobie aż tyle potężnej siły woli? Raczej nie, jak stałby się alkoholikiem będąc takim twardym człowiekiem? Chciałbym mieć jakiś cudowny środek , dać Ci jedno słowo, jedno zdanie i za miesiąc gratulować sukcesu. Sorry , to niemożliwe, ale... Twoja wytrwałość , siła woli i chęć zostawienia za sobą tego nałogu, jest w stanie doprowadzić Cie do końcowego sukcesu. Ja (tak ufam) nie mam żadnych nałogów i tobie to samo życzę. ant69 - Czw 20 Cze, 2013 14:38
Brrrr.... toż to horror (poważnie tak myślę) Tak sobie myślę... jak każdy eksperyment - może się udać, albo nie... Masz świadomość, że jak się nie uda to nie będziesz mogła go powtórzyć? ba! nawet nam nie powiesz, ani nie napiszesz że się nie udał... Moim skromnym zdaniem nie jest to najlepszy pomysł w Twoim życiu... ale próbuj... jest ogromna szansa, że będzie to Twój pomysł ostatni. Marc-elus - Czw 20 Cze, 2013 14:43
Pozwolę sobie nie zgodzić się z tą opinią. Jak piłem, byłem sam, nie dlatego że piłem, ale bo wtedy "łatwiej" pić. Łatwiej się katować własną samotnością, lepiej przychodzi "ukrywanie się" i swojego picia....
Organizm zregenerujesz, psychiki - (samemu) nie. Już nie mówiąc o zmianie siebie, wewnątrz... sądzisz że alkoholizm bierze się z niczego? A mogę zapytać czy są jakieś logiczne powody żeby "to" robić samemu? Bo ja, mimo dość bujnej wyobraźni, nie znajduje żadnego. Może jakiś masz, którego nie jestem w stanie sobie wyobrazić? Jras4 - Czw 20 Cze, 2013 15:49
Jras4 - Czw 20 Cze, 2013 15:57 kobiety z koalko fainie ze jestescie i podradzacie ale wasi ex to juz inna bajka a wy same znacie problem z drugej strony barykady ... co do Halowena ..kiolego wczoraj mnie mocno zmartwiłeś stwierdzeniem ze nie jesteś Alko a skoro tak to masz wiedzę tylko książkową ..( wiem ze on mnie oszukał czyt sciemniał ) co do tej pani co to chce sama cos tam robić ...kobieto czy mam cie traktować poważnie ? czy nie bo jak poważnie to do ( tu straszne słowa ) traktuj i nas powaznie co za smuty wciskasz ze sama i samotna droga ..chcesz tszezwieć to pozuc te smuty i te zale czy wstydy ok koniedz z pierdzeniem o skszywdzonei niuni czas dzaiałac Matinka - Czw 20 Cze, 2013 15:58
I w końcu się uśmiechnęłam;-) Wszystko przeczytałam, sporo tego jest, odpowiem wieczorkiem - chętnie, bo już się wciągnęłam;-) Ale na razie obowiązki, potem przyjemności:-) Jras4 - Czw 20 Cze, 2013 16:03 i moze naipierw coś o sobie ..jakies pare słów a nie ,,bo sie wyciognełam ,, jakas jestes chamska mi sie wydaie szymon - Czw 20 Cze, 2013 16:07 [quote="mati"] potem przyjemności:-)[ /quote] widać, ze swojo dziołcha - leczenie alkoholizmu to przyjemność 
Wiedźma - Czw 20 Cze, 2013 16:19
Ja osobiście znam znam 1 (słownie: jeden) taki przypadek, że facet przestał pić sam i nie pije już chyba z osiem lat. Ale jemu Chrystus się ukazał i mu przetłumaczył. Więc jednak też nie dokonał tego tak całkiem sam... 
szymon - Czw 20 Cze, 2013 16:29
ten?
taki prawdziwy? 
Halloween - Czw 20 Cze, 2013 16:29 [quote="szymon"]
Kopiować się naucz weteranie forum. Co do reszty... no pomogłeś 
Jeszcze raz pomogłeś... nie ma jak poczucie humoru, dobrze się bawisz? Wiedźma - Czw 20 Cze, 2013 16:42
No ja już nie pamiętam, czy to był Chrystus, czy sam Pan Bóg. W każdym razie pokazał mu jego dalsze życie w dwóch wersjach - trzeźwej i pijanej. No i jak facet je porównał, to nabrał takiej wewnętrznej motywacji, że dał radę bez terapii i AA. pterodaktyll - Czw 20 Cze, 2013 16:44
Ostatni cud jaki podobno widziano, wydarzył się w Kanie Galilejskiej ale próbuj, czemu nie.....
Zapomniałaś dodać "zbrodniczy" 
Przykro mi.......nie słyszałem o udanych próbach a już parę latek obracam się w tym towarzystwie 
Jeżeli chcesz, to powiem Ci jak ta próba się skończy, sam co najmniej kilkanaście razy w ten sposób "próbowałem"
szymon - Czw 20 Cze, 2013 16:47
u mnie na wsi, był taki pan, co podobno bardzo długo pił (nie pamiętam, bo byłem malutki  )
no i pewnego razu ukazał mu się diabeł i mu tam coś powiedział od tego momentu gość nie pił aż do śmierci, jakoś rok temu mu sie zmarło podobno bardzo prawy człowiek, po tym spotkaniu diabelskim się zrobił sam go tylko z widzenia kojażę taka historia Jras4 - Czw 20 Cze, 2013 16:50 ciekawa historia Eila - Czw 20 Cze, 2013 17:25
Doskonale Cię rozumiem  naprawdę i jestem pewna ,że w tej chwili nikt z nas nie przekona Cię ,że Ci się nie uda...wiesz dlaczego wiem???? bo sama kiedyś byłam taka jak Ty....ta siła ,determinacja,przypływ energii i radość ,że dam rade!!!!!
Ja to nawet już byłam jedną nogą na oddziale szpitala ..kiedy nadeszła ta zbawcza myśl....UDA MI SIĘ !!! PORADZĘ SOBIE SAMA!!!! i wyszłam ze szpitala..kiedy wychodziłam Pani doktor szepnęła mi do ucha -''jeszcze to wrócisz''-odpowiedziałam -nigdy!!! Nie piłam kilka lat...doskonale radziłam sobie sama...aż pewnego dnia koszmar powrócił...uderzyło to we mnie ze zdwojoną siłą..bolało byłam tak bardzo przerażona ,że będąc jeszcze na detoksie...już miałam umówioną wizytę z terapeutką
Dopiero wtedy zrozumiałam,że SAMA sobie nie poradzę...aktualnie nie piję już prawie rok
leon - Czw 20 Cze, 2013 17:45 Czesc 
endriu - Czw 20 Cze, 2013 18:29
he, he, jakbym czytał swój pierwszy post na tym forum, też chciałem sam i przez internet się leczyć niestety tak się nie da terapia i mitingi to podstawa, żeby zacząć trzeźwieć po jakichś 2 latach terapii i mitingów można się dopiero samemu leczyć a nawet wyleczyć ant69 - Czw 20 Cze, 2013 19:17 A wiecie? ja też znam taki przypadek... mieszka 200 m od mojego domu. Pił, aż był fioletowy... i jakieś 15 lat temu przestał pić i palić... z domu nie wychodził 3 miesiące.. nawet na ogródek. Ale to ogólnie jakiś psychol... założył działalność gospodarczą, najpierw sam wycinał drzewa a lesie. potem kupił ciągniki i takie specjalistyczne maszyny i jakieś 8 lat temu otwarł bar piwny w starej kuźni... no i taki trochę ekskluzywny... Kiedyś często do niego chodziłem bo dawał piwo i wódę na krechę... 
Od kilku lat tam nie byłem, ale widzę, że się rozwija TO JEDYNY PRZYPADEK który spotkałem w moim życiu który przestał pić bez terapii i bez AA Jras4 - Czw 20 Cze, 2013 19:53 ja słyszałem o pewnym gosciu co wykopał figurke w lesie wzioł ją do domu rano sie budzi a figurki niema achodzi do lasu a ta tam jest i znowu bierze do domu a rankiem jej niema i tak od 10 lat Jras4 - Czw 20 Cze, 2013 19:54 a kiedys znowu baba babe goniła konno pszez łąki i kon był nie tylko nagi ale i plastikowy ,,, Marc-elus - Czw 20 Cze, 2013 19:55
A może wiesz kogo to była figurka?
Jras4 - Czw 20 Cze, 2013 19:56 nie nie pszedstawiła sie Jras4 - Czw 20 Cze, 2013 19:57 była taka milcząca ...zaitrygowała mnie opowieść pjaka i figurki ale pjiak gadał jak nakrecony zato figurka patszyła nieruchomo w dal miałem wrazenie jak by była nieobecna Marc-elus - Czw 20 Cze, 2013 19:58 No bo już myślałem że ta opowieść ma podtekst... jak z koniem, dostrzegam w tym ukryty sens.... 
Marc-elus - Czw 20 Cze, 2013 19:59
No to może wiesz co widziała, tam daleko?
gregor71 - Czw 20 Cze, 2013 20:01 Aby wymyślać miejskie legendy, trzeba być co najmniej nienormalnym, a żeby w to wierzyć – zupełnie powalonym. Jras4 - Czw 20 Cze, 2013 20:04 widziałem w jej oczach blask nadzjiei sadze zatem że chciała zakopac sie w lesie razem z pjiakiem Wiedźma - Czw 20 Cze, 2013 20:08 Iras, przestań mendzić - to wątek nowej userki 
Jras4 - Czw 20 Cze, 2013 20:10 sama zobacz ludzie same sie leczą sami sobie rade daja ciekawe czy same se dzieci robią ale ok dam na luz wolny - Czw 20 Cze, 2013 20:15
Wysprzęglij najpierw ,bo zgrzyta !!!
gregor71 - Czw 20 Cze, 2013 20:18 Ja sam z siebie nie piję.Po osiągnieciu dna.Nie korzystam z mityngow,z terapii. Jednak prób podejmowałem niezliczone ilości.Nadszedł w koncu mój czas.Prawie dwa lata tak samotnie sobie radzę.Od trzech okolo miesiecy nie palę.Wiele sie zmieniło na lepsze.Czy trzeźwieję?Odczuwam zmiany w żywym organiźmie. Nie wiem ile masz lat,ile stracilaś,co tak przeszkadza w piciu.Szansę zawsze masz. Jras4 - Czw 20 Cze, 2013 20:18
wolny - Czw 20 Cze, 2013 20:27
stanęło czyżby zębatki wysypało ???
Halloween - Czw 20 Cze, 2013 20:34
czemu Ty jesteś zawsze złośliwy? Dzieciństwo, brak zabawek, jakiś wypadek z uszkodzeniami główki?
Jesteś z pewnością bardzo wartościowy inteligentny człowiek, ale ta złośliwość. Po co? Matinka - Czw 20 Cze, 2013 20:35
Mi to nie przeszkadza:-) wybrałam to forum, bo nie jest takie spięte, jak mu podobne, które niektórzy pewnie znają. Marc-elus - Czw 20 Cze, 2013 20:40 Mati, a możesz mi wreszcie zdradzić jaki to powód że chcesz sama trzeźwieć? Bez sentencji filozoficznych typu "człowiek idzie przez życie sam blablabla". wolny - Czw 20 Cze, 2013 20:41 A tak wracając do wątku a czemu to se kobitka ma niby nie spróbować ??? Owszem mnie się osobiście próbowanie znudziło , bo próbowałem wszystkiego , ponad 5 lat temu postanowiłem nie próbować,.. byłem sobie przez dwa lata suchym abstynentem, ale też mi się znudziło bycie tylko samotnym abstynentem, a dlaczego mam niby być tym samotnym abstynentem , więc z przyczyn jakich nie potrafię wyjaśnić polazłem na miting AA, jak już sie tam zaaklimatyzowałem to zająłem się trochę poważniej duchowością i odnalazłem swoją drogę ku trzeźwości , już nie jestem suchym abstynentem , AA traktuję jako coś fajnego,.. coś co pozwala mi na oderwanie sie od pijanego społeczeństwa,. które jest przekonane że jest trzeźwe,.... śmiechu warte !!!
Matinka - Czw 20 Cze, 2013 20:48 Wiele komentarzy się pojawiło, powolutku, stopniowo się do tego odniosę. W końcu czeka mnie długi, niewyobrażalnie długi czas trzeźwości. Teraz nie dam rady, głowa po przejściach;-) i takie tam różne zajęcia.
Przynajmniej odrobinkę wiary i nadziei tu znalazłam:-) Pozostałe wypowiedzi, raczej mało optymistyczne;-) Halloween, tylko powiedz co ma do tego kasa i czas? Kasa rośnie i nie zamierzam jej wyrzucać, a czasu brakuje. Z tym drugim to też ma dobre strony, bo szybciej licznik trzeźwości bije;-) wolny - Czw 20 Cze, 2013 20:50
Pewien jesteś że to złośliwość???,.. czy raczej twoje uwarunkowania dzięki którym stworzyłeś mi tożsamość, fałszywą zresztą,.. kierują twoja troską o dobro innych co jest tylko i wyłącznie egoistycznym zaspokojeniem głodnego Ego, i nic w tym nie byłoby złego gdyby nie przegięcie pały !!!
Matinka - Czw 20 Cze, 2013 20:56
Odpowiem jednocześnie na kilka przypuszczeń. Nie dla ślubowania, nie żeby iść do nieba. Jestem "niewierząca" w sensie religii, choć mam trochę pokory wobec zawiłości świata i rzeczy niewyjaśnionych - nie, nie talerze, kosmici czy biegające figurki;-) Wobec tego wsparcie siły wyższej też odpada:-( A cuda bez wiary też się raczej nie dzieją (o właśnie, na temat w wiadomościach leciało:-) Halloween - Czw 20 Cze, 2013 21:00
Pewien jestem że to złośliwość. A cała reszta gadaniny,
Tożsamość Ci stworzyłem? Przeceniasz się. Zapomnij. Nie dogadamy się. Marc-elus - Czw 20 Cze, 2013 21:01
Odpowiedz na pytanie, a nie zawijasz jak alkoholiczka.
To nie przesłuchanie, więc się tak nie czuj, po prostu ciekawi mnie jaki powód "samotnego blebleble" sobie Ty znalazłaś. Szczerze mówiąc, słyszałem już o wielu, wielu..... jak wiele widziałem porażek.
Realistyczne..... przekonałem się, że oprócz wielu ciekawych(nie zawsze pozytywnych) przymiotów to trzeźwi alkoholicy patrzą na życie realistycznie. Bez tego chyba by pili.... piotr7 - Czw 20 Cze, 2013 21:07
Ja jestem nie wierzący a jednak trzezwieję. Matinka - Czw 20 Cze, 2013 21:08
Żartów sobie nie stroję. Samotna droga to żadne smuty ani żale:-) to fakt, to wybór. Skszywdzoną niunią;-) też nie jestem, sama głupio wyprowadziłam się na manowce. I działam:-) Dziś ostatni konkret, nie piję 12 dzień. Uśmieszek? Tak!:-) Matinka - Czw 20 Cze, 2013 21:13
Odpowiem, ale potrzebuję chwilę, żeby zebrać myśli. Jutro piąteczek, więcej czasu będzie. Nie robię tajemnicy, wręcz przeciwnie, to sens tego wątku a sedno mojego, obecnego postępowania. Więc, chcę to dobrze wyrazić. stanisław - Czw 20 Cze, 2013 21:15
zołza - Czw 20 Cze, 2013 21:15
To trochę tak ,jak obmyślanie strategi przekazu aby odbiór był przyjety pozytywnie 
yuraa - Czw 20 Cze, 2013 21:24
powaliło mnie   
rezygnuje z moderowania na dzisiejszy wieczór piszta co chceta piotr7 - Czw 20 Cze, 2013 21:27 To wszystko przez tą burzę 
pterodaktyll - Czw 20 Cze, 2013 21:29
A ja sobie usiądę cichutko z boku i popatrzę na to Twoje samotne trzeźwienie, cholernie jestem ciekaw. Mnie się nigdy nie udało, ale może Ty masz jakiś sposób na to.......... yuraa - Czw 20 Cze, 2013 21:30 jeszcze chyba sie nie przywitałem cześć mati
chyba Cię czytałem na innym Wiedźma - Czw 20 Cze, 2013 21:30
Mamy taką zasadę, żeby nie zaśmiecać poważnych działów, zwłaszcza wątków nowych userów, żeby nie powodować im dyskomfortu na powitanie. Skoro Tobie to nie przeszkadza, to nie będę wlepiała kartek za niestosowania się do tej zasady, ale jak moderator wpadnie tu z miotłą, to pewnie mimo wszytko zrobi porządek. Do pierdół i mendzenia mamy działy peryferyjne, więc gdy będziesz miała ochotę na luzik - zapraszam do HydeParku
Wiedźma - Czw 20 Cze, 2013 21:32 O, widzę, że właśnie wpadł 
Ale starym zwyczajem jutro posprząta
piotr7 - Czw 20 Cze, 2013 21:38 Ptero ,jest taki jeden ,chociaż ostatnio jakoś mniej wygadany Halloween - Czw 20 Cze, 2013 21:40
Tu właściwie możną by się na sprzątanie załapać, tylko żeby jaka przyzwoita stawka była.
Odkryłem właśnie lukę rynkową, opatentuje. 
Matinka - Czw 20 Cze, 2013 21:40
Cześć:-) Mówisz o forum typu AA? To na pewno nie. Matinka - Czw 20 Cze, 2013 21:42
Szkoda:-( to wszystko razem do kupy, miało jakiś sens. yuraa - Czw 20 Cze, 2013 21:43 no to sie pomyliłem, prosze o wybaczenie 
znaczy ktos podobnie pisze Wiedźma - Czw 20 Cze, 2013 21:46 mati, a dlaczego wyłączyłaś sobie w profilu uśmieszki? Matinka - Czw 20 Cze, 2013 21:56
A takie kolejne dziwactwo;-) Jonesy - Czw 20 Cze, 2013 21:58
Pijąc byłem samotny jak palec. Ani rodziny nie widziałem a znajomych to w ogóle unikałem - rano bo smierdziałem i mi było wstyd, a wieczorem bo piłem o wiele więcej od nich i ... też mi było wstyd. Dopiero wsiadając w jeden czwartek do samochodu jadącego na grupę wsparcia, a siedziało w nim 3 "drabów" poczułem coś takiego, że sam nie wiem co to było. Poczułem się, jakbym wreszcie trafił do swoich. A na grupie to w ogóle już jak ryba w wodzie. Zawsze jak tam jadę to z uśmiechem i z radością, są to dla mnie najlepsze godziny w tygodniu. Nawet lepsze niż te, które spędzam z córkami i żoną, na nowo odzyskanymi, kiedy wreszcie dotarło do mnie że je mam. Lepsze bo dają mi nadzieję i siłę. Ale... wszystko przed tobą. Ja zaczynałem trzeźwieć z 5 lat. I tak dużo nie zmarnowałem, bo przed trzydziestką się załapałem na grupę
Napisz koleżanko droga, ile masz lat. Tak mniej więcej chociaż jak się wstydzisz, chociaż jest równouprawnienie i nie mam pojęcia czego się wstydzić. Każdy był młody i każdy będzie stary. No chyba że zdąży się przed czasem samemu wyautować... Mnie się wydaje że jesteś ostro przed trzydziestką, ale mogę się mylić...
perełka całego wątku. Lepszy tekst nawet od tej wędrującej z domu do lasu lafiryndy Irasa... Chociaż Iras wciąż pozostaje klasą samą w sobie
Jędrek - Pią 21 Cze, 2013 06:51
Sam to się wpędziłem w obłęd wymysłów, manii prześladowczej i lęków- co w efekcie zakończyło się zapiciem leków psychotropowych i pobytem na Oddziale Zamkniętym Szpitala Psychiatrycznego. Po tym doświadczeniu "trochę" ograniczyłem swoją wyższość nad terapeutami i innymi nałogami. Dlatego, że "trochę", przesiadziałem w depresji na d*** 2 lata. A teraz jestem z ludźmi takimi jak ja praktycznie na codzień. Pokazali mi jak mam żyć. Odnalazłem spokój wewnętrzny. A nawet poczułem, co to szczęście, satysfakcja i zadowolenie z siebie.... Jacek - Pią 21 Cze, 2013 09:25
żadna terapia,żaden meeting,nic nie wskóra,gdy nie zobaczysz własnego dna to są jedynie drogowskazy,decyzję muszę podjąć sam wolny - Pią 21 Cze, 2013 10:13
Błąd !!!! Zapytam,.. a dlaczego uważasz że ja niby mam być złośliwy w stosunku do Jrasa , dla mnie on jest zwyczajną istota ludzką jak każdy,.. ani lepszą,. ani gorszą , co mnie miałoby przyjść z tego abym używał jakichś złośliwości w stosunku do niego czy do ciebie, żadnych korzyści,... żadnych,... , widać jak na dłoni że mierzysz innych wedle własnej hierarchii wartości i poprzez pryzmat własnych wierzeń, ideologii, dogmatów, doświadczeń, co nie koniecznie odzwierciedla rzeczywistość , która akurat jest diametralnie inna od tej twojej !! Twój problem !!!
Jędrek - Pią 21 Cze, 2013 11:21
No nie taką znowu zwyczajną.... Tu bym se pooceniał, ale staram się odstawić
wolny - Pią 21 Cze, 2013 13:39
Zapyta,.. a kim niby to on jest,.. skoro twierdzisz że jest niezwyczajny ??? Bo mnie takie wypowiedzi trochę no,.. powiedzmy to,.. śmieszą !!
Halloween - Pią 21 Cze, 2013 14:10
Przepychanka jak w piaskownicy, pozostaje przy własnym zdaniu, a reszta powyżej cytowanej pisaniny... bla bla bla. Nie chce mi się z Tobą gadać. (cyt. Franz "Psy") rufio - Pią 21 Cze, 2013 14:25 Czyli sami z tego wychodzicie ?
Matinka - Pią 21 Cze, 2013 18:12
Eksperyment na żywym organizmie to również wlewanie w siebie etanolu, przerabianie mózgu na galaretę a resztę na złom. I jeszcze jak się w to bagno wciąga rodzinę. A jak ofiar za mało to wsiada się po pijaku do samochodu. To jest horror i zbrodnicze działanie! Podejmuję ryzyko w walce o wielką stawkę, a celem jest zmiana ku lepszemu. I na razie widzę dla siebie tylko tę jedną drogę. pterodaktyll - Pią 21 Cze, 2013 18:16
Szkoda...........moim zdaniem to droga do nikąd. Ja próbowałem, inni próbowali...........szkoda gadać. Powodzenia życzę, bo mam wrażenie, że będzie Ci cholernie potrzebne Matinka - Pią 21 Cze, 2013 18:25
Konował nie lekarz! 
Będę szczęśliwa najpierw jak miną dwa tygodnie, potem miesiąc a rok...o rety! Byłoby super! Ileż to rzeczy można zmienić przez rok. Ile odnaleźć, zdobyć, wypracować... A parę lat to już prawie kosmos!;-) Nie piłaś parę lat! Niesamowite, jestem pełna podziwu. I poradziłaś sobie sama!:-) A nawrót to może mieć każdy i również ten co chodzi na terapię, mitingi... pterodaktyll - Pią 21 Cze, 2013 18:30 Zdaje się, że nie doczytałaś postu do końca.......
Matinka - Pią 21 Cze, 2013 18:31
Dzięki:-) Każdemu jest potrzebne. Matinka - Pią 21 Cze, 2013 18:37
Doczytałam. Ale każdy jest inny, żyje w innych okolicznościach. Inaczej radzi sobie z problemami. staaw - Pią 21 Cze, 2013 18:45 Witaj Mati,
Akurat alkoholicy mają mało urozmaicone sposoby... Stanisław. pterodaktyll - Pią 21 Cze, 2013 18:51
Jest nawet takie powiedzenie, że "każdy pieprzy sobie to życie tak, jak potrafi............." Matinka - Pią 21 Cze, 2013 18:52
Najpierw to się przywitałam, powiedziałam, jaki mam problem i co chcę zrobić. Czy chamstwem jest niezastosowanie schematu rodem z mitingów? Widziałam to kiedyś na zachodnich filmach - "cześć, jestem mati, jestem alkoholiczką, piję od 20 lat". Przy okazji, pewnie stamtąd pochodzi ten niewygodny do wymówienia makaronizm "mitingi" zamiast normalnego słowa "spotkania". A co to znaczy sponsor (mam całkiem inne skojarzenie), albo spotkania spikerskie? Jak chcesz mnie poznać to czytaj uważnie posty, między wierszami można znaleźć wszystkie moje najważniejsze cechy. Wiedźma - Pią 21 Cze, 2013 18:58
Ale choroba alkoholowa jest jednakowa dla każdego. A Ty mówisz dokładnie to samo co każde z nas na początku swojej drogi. Alkoholiczy standard - ja próbowałam radzić sobie sama przez... 20 lat. Miałam wiele dość długich przerw w piciu - od kilku miesięcy do 2 lat. Ale nieodmiennie wracałam do butelki. Pomogła mi pierwsza prośba o pomoc - poszłam na terapię i zaskoczyłam od razu. Nie piję ponad 7 lat. Szkoda mi tamtych lat przepitych, mogłam to przerwać znacznie wcześniej, oszczędziłabym męczarni sobie i najbliższym. Koniecznie chcesz tak samo? Nie szkoda Ci życia? Ile masz lat? Matinka - Pią 21 Cze, 2013 18:58
Nie wstydzę się drogi kolego, uważam, że w tej sprawie nie ma znaczenia czy mam 28 czy 58 lat. Mniej więcej jestem w Waszym wieku;-) smokooka - Pią 21 Cze, 2013 19:00
a kciuki też trzymam, bo nic do Ciebie nie mam, tylko żałuję, że wszyscy tak mamy, że musimy sami kombinować. gregor71 - Pią 21 Cze, 2013 19:02 W sumie to niewiele o tobie wiadomo.Nudzi ci się i zalożylaś temat?Jak mam się odnosić do twej samodzielnej drogi jeśli niewiadomo nawet co skłoniło cię do niecheci do alkoholu?Pasują ci jakies wstawki o magicznych figurkach,a niechętnie przyjmujesz konstruktywne próby pomocy.Może chodzi o czata w tym wątku? gregor71 - Pią 21 Cze, 2013 19:04
Czyli okolo pięciedziąt lat bo taka pewnie średnia jest tu. Matinka - Pią 21 Cze, 2013 19:05
Wiedźmo, wszystkie te wspomniane w wątku doświadczenia są dla mnie cenne i w gruncie rzeczy bardzo pomocne, będą przestrogą ale nie zniechęcą mnie do podjęcia tej próby. zołza - Pią 21 Cze, 2013 19:09 mati, Nie bierz tego co piszą inni zbyt osobiście ,każdy ma swój plan na trzeźwienie ,Ty masz jak narazie mocne postanowienie abstynencji to działa ( przynajmniej u mnie działało ) ale niestety na zbyt krótko i miałam wtedy czasami nawet większego doła niż gdy piłam. Czułam sie gorsza ,zła i samotna . Nikt nie doceniał,że nie piję i wydawało mi się ,że to wszystko bez sensu . W grupie jest o wiele prościej ....Trzymam kciuki
gregor71 - Pią 21 Cze, 2013 19:12 Samotnie sobie nie piję,ale mam pomoc na forach szczegolnie u 'jobael'.Tam piszę i dostaję cenne zwrotne odpowiedzi.Bez tego czarno widzę siebie.Kto jak nie trzeźwiejący alkoholicy wylapie natychmiast moje błędy.Lecz najpierw musze coś napisać co sie ze mna dzieje. Jeśli nie będziesz podobnie to lepiej zalozyc bloga bez możliwosci komentowania i kopiowania. rufio - Pią 21 Cze, 2013 19:19 Witaj. Masz racje nie jest istotne ile się ma lat - nie jest ważne skąd się pochodzi - małe ma znaczenie wykształcenie i zawód - alkoholizm jet jedna z nie licznych chorób która zrównuje wszystkich do jednego poziomu . Nawet powód dla którego chce się przestać pić jest podobny a w niektórych sytuacjach jednakowy - identyczny nawet słowa wypowiadane mają taką samą składnie i kolejność .I zawsze lub prawie zawsze pierwsze myśli , działania mają treść - DAM RADE SAM/A - nie mam prawa oceniać Ciebie i Twoje działania - sam tak robiłem i .... przegrałem . Może Ty jesteś bardziej zdeterminowana , może bardziej szalona ? Może ? Jak Sama napisałaś - samotność jest nam pisana - jest naszym przywilejem jak i przekleństwem - może wygrasz a może tak trzepniesz gołą pupą o asfalt wypełniony rozbitym szkłem , że przez nieokreślony czas będziesz jadła na stojąco .Wielu tu się przewinęło Don Kichotów i w realu tez takich spotkałem , ale może nie spotkasz swego wiatraka a spotkasz odwzajemnioną " Dulcynee" . Powodzenia . prsk
Marc-elus - Pią 21 Cze, 2013 19:52
No to jasne.... i nawet teraz tak piszesz jak to ludzie na początku, zanim nie pierdykną porządnie o ziemie.
Zapytam trzeci raz, nie unikaj :
Dlaczego chcesz próbować sama, mimo wiedzy iż sukces jest prawie niemożliwy? Wiesz również że to igranie z własnym życiem. Wiesz też że ta choroba nie wybacza, jak zaczniesz z powrotem, możesz nie skończyć. Wydajesz się rozsądną osobą, dość logicznie myślącą, a więc..... Jaki to powód jest takiego postępowania? Co Cię skłania do tego skłania? Jacek - Pią 21 Cze, 2013 20:30
planujesz coś skarbie??? czy jedynie tak gdybasz na zapas??? w moim przypadku gdy bym dopuścił się do nawrotu , tracę więcej aniżeli gdy jeszcze piłem gdy wyszedłem z nałogu picia ,,zyskałem zaufanie i rodzinę po dopuszczeniu do nawrotu ,,nie mam co na to liczyć matuś ,, widzę że dla ciebie to jeszcze zabawa,a ściślej powiedziawszy - pijane myślenie (kombinacja - pewnie słyszałaś) endriu - Pią 21 Cze, 2013 20:34
jak to co? kasa się skończyła i nie ma za co pić
ant69 - Pią 21 Cze, 2013 20:36
No, jaki piękny film ![:]](images/smiles/kwadr.gif ":]")
Tak trzymaj. Na pewno Ci się uda
ant69 - Pią 21 Cze, 2013 20:43
Błąd! nie każdy. Żeby zawrócić, trzeba najpierw gdzieś dojść... przynajmniej ruszyć z miejsca rybenka1 - Pią 21 Cze, 2013 20:45 Witaj Mati ,czytam ten wątek i życzę powodzenia.
Eila - Pią 21 Cze, 2013 21:32 Jestem bardzo ciekawa jak sobie poradzisz..... Mam nadzieję ,że będziesz z nami ,abyś mogła opowiadać nam o swoich postępach.. W każdym razie ja tutaj będę jakby co
Ja TRZYMAM KCIUKI 
leon - Pią 21 Cze, 2013 21:41 mati trzymam ,mam nadzieje,ze dasz znac jak CI poszlo...
Matinka - Pią 21 Cze, 2013 22:17 Dziękuję za kciuki!:-) Nie chcę już pisać o poważnych sprawach, jak mnie zaczyna kark swędzieć to znaczy, że czuję emocje;-) Wtedy lepiej się z tym przespać. Ale wspomnę sobie ten dzień trzynasty trzeźwienia. Taki upał się zgotował, a mi przypadło łazić parę godzin w słońca zenicie. Już mi głowa od tego napuchła i jeszcze tydzień temu poszłabym do ogródka piwoniowego, wzięłabym zimne i popadła w błogostan. Czytałabym książkę, albo gapiła na przechodniów...Potem drugie zimne i dalej stop reszta w domu. Rano błogi stan zmieniłby się w światowstręt. Wobec tego pognałam do sklepu i wybrałam sobie śliczną buteleczkę z zawartością dla niemowląt;-) Chłeptałam godzinę te parę mililitrów udając, że bardzo mi smakuje;-) Ale najlepsza była niespodzianka! Kilka słów na spodzie zakrętki... "Po wypiciu zrób ze mnie wazon, a pozostanę z Tobą na zawsze"
Jo-asia - Pią 21 Cze, 2013 22:26 mati, witaj śledzę Twój wątek od początku ja wiem, że sama nie dałbym radę przestać pić... trzymam kciuki
Matinka - Sob 22 Cze, 2013 11:03
Wielka niecierpliwość panuje w tej krainie;-) W ciągu parunastu godzin powinnam przedstawić pełne cv z uwzględnieniem, a może przede wszystkim z uwypukleniem mojej pijanej historii. Ja to zrobię, skoro takie zapotrzebowanie, ale potrzebuję czasu, nie potrafię tak od razu. Nuda mi nie doskwiera, byłby to głupi powód do zakładania wątku.
Nie jestem w żałobie po porzuceniu alkoholu;-) lubię się śmiać, a okazji ostatnio mam mało. Więc nawet takie głupawe wstawki mnie radują. O ważności innych wypowiedzi już pisałam. Wiem, gdzie można pogadać, ale nie mam takiej potrzeby. Matinka - Sob 22 Cze, 2013 11:35
Powitania są normą w cywilizowanym świecie. Natomiast nie można nic robić na siłę. Często ktoś mówi obowiązkowo "cześć" i nawet nie podniesie wzroku. Szkoda Ci czasu, w porządku, nie musisz tego ogłaszać. Wierzę, że spora grupa osób, powitała mnie szczerze, bezinteresownie i bez oczekiwań wobec mojej osoby:-) Eila - Sob 22 Cze, 2013 12:09
Takie właśnie rzeczy z pozoru nijakie mnie zadziwiły kiedy przestałam pić.... Byłam zdziwiona ...że je zauważam...to było nowe doświadczenie po latach picia ....i takie piękne wszystko mnie cieszyło i nadal cieszy
Wspaniale jest dostrzegać piękno wokół nas 
MIŁEJ SOBOTY 
Matinka - Sob 22 Cze, 2013 12:12
Dziękuję za to doświadczenie. W piciu obrzydliwe jest wszystko. Poczynając od tego, że jest trutką zastępującą prawdziwe przyjemności, że ogłupia, uzależnia i niszczy wszystko po drodze. Ile straciłam? Jeszcze trudno oszacować wszystkie straty. Pozornie nic nie runęło, nie huknęło, nie rozbiło się w pył.To będzie wychodziło przez lata. Boję się tej katastrofy, która wisi w powietrzu. W wielu sprawach trudno się przyznać, że to przez alkohol. Człowiek nie żyje w próżni. Mogłam wyrządzić/wyrządziłam wielką szkodę swoim bliskim. Wystarczy widok puszki stale przyklejonej do ręki i czas poświęcony piciu. Na pewno to nie wszystko. Tutejsi bywalcy dobrze znają problem współuzależnienia. Tego najbardziej się obawiam. Oczywiście ucierpiało zdrowie i psychika. Mam problemy z pracą. Straciłam szacunek do siebie, poczucie wartości i wolności. Jo-asia - Sob 22 Cze, 2013 12:18
ja bym powiedziała, że to przez to, że ja piłam alkohol przyjdzie czas...przyjdzie rada
Matinka - Sob 22 Cze, 2013 12:36
Pamiętam:-) Mam swoje powody, że zwlekam z odpowiedzią. Ale odpowiem. Wiele osób pisało o próbach samodzielnego wyjścia z nałogu, czy mogłabym poznać Wasze powody postępowania? Jacek - Sob 22 Cze, 2013 12:39
ani mnie,ani nikomu to nie jest tak bardzo jak Tobie potrzebne wiem,,trudno to samemu zrozumieć - ale taka jest właśnie prawda
alkohol z tym nie ma nic wspólnego zawsze jest lepiej zrzucić winę na coś lub kogoś co akurat pod ręką walcz,,,ale nie trącaj o winę innych ,,szukaj jej w sobie szczególnie jeśli sama chcesz tego dokonać wolny - Sob 22 Cze, 2013 12:57 mati, Obserwuje trochę , ten twój wątek ,i w moim odczuciu i tu mi wybacz bo mogę się mylić oczywiście , ale twoja wola walki z alkoholizmem w stylu solowym trochę mi przypomina wyzwanie jakie stawiają sobie ludzie uczestniczący w biciu rekordów w Księdze Guinnessa, bardziej ci chodzi chyba o bycie w centrum zainteresowania, wyzwolenie zachwytu u innych , wyeksponowanie swojej osoby jako niepospolitej i niepowtarzalnej, innej, tej która zachwyci innych dokonaniem niemożliwego . Nie potrzebujesz nikogo i niczego , aby dokonać cudu i udowodnić że jednak wszyscy się mylą , to jest pragnienie bycia gwiazdą, chcesz być kimś niepowtarzalnym i doskonałym , ale w przyszłości,.. tak myślę i tu popadasz w pułapkę !!! Powtórzę mogę się mylić ,.. to tylko moje odczucia !!! Alkoholizmu nie można traktować jak wyzwania,. to śmieszne jest !!! W tej walce zawsze jesteś na pozycji przegranej ,ale róbta co chceta jak to mówią ....
dromax - Sob 22 Cze, 2013 13:45 Temat postu: Re: Sama z tego wyjdę.
 Ja nie znam nikogo kto by SAM Z TEGO WYSZEDŁ. A z was ktoś takiego kogoś zna?
Prawdopodobnie nie ma takiej możliwości. Pomijając CUD - RZECZ JASNA.
smokooka - Sob 22 Cze, 2013 13:49 Temat postu: Re: Sama z tego wyjdę.
Już sam fakt rejestrowania się na forum tematycznym jest zaprzeczeniem radzenia sobie samodzielnie.
Anonymous - Sob 22 Cze, 2013 13:50 No ja niby znam, siebie. Pół roku abstynencji bez terapii , AA, tylko tu na forum i dokształcanie się z internetu. Ale to pewnie za mało, żeby powiedzieć że wyszedłem z terapeutycznego punktu widzenia. Z samym piciem nie mam problemu, ale z sobą samym już prędzej
pterodaktyll - Sob 22 Cze, 2013 13:57
Dłużej potrafiłem wytrzymać i to bez forum i netu...........pół roku.......żadne osiągnięcie.
Może przeczytaj dokładnie co napisałeś, bo moim daniem to bezsens. wolny - Sob 22 Cze, 2013 13:57
No bo to nie picie było problemem,... i nim nie jest !!!!
wolny - Sob 22 Cze, 2013 14:00
Jak sie chwalim to siem chwalim ja 5 latów se wytrzymałem naj,...i to bez niczego,... łó !!!! I padłem,... bummmmm
Anonymous - Sob 22 Cze, 2013 14:15 Haha teraz weterani będą się chwalić swoimi najdłuższymi przerwami Pterodaktyll tam jest sens... Zacząłem pić bo jestem niedorozwinięty emocjonalnie, społecznie, duchowo. Przestałem pić, jestem taki sam jak byłem kiedyś. Nie widzę dużych zmian u siebie. 6, 5 lat temu nie piłem, a miałem te same braki co teraz Dlatego problem jest we mnie, w moim DDA.
wolny - Sob 22 Cze, 2013 14:20
Kurnia,... nawet pochwalić sie nie można 
hihihi ,.. kolejne usprawiedliwienie !!! DDA ,...?????? Ciekawe kto Cie je tam wpasował ???? Gorsza sprawa z usunięciem to nie ząb,...  kurnia ???
Matinka - Sob 22 Cze, 2013 14:22
Powiedz dlaczego nie skorzystałeś z pomocy? A teraz jaką masz sytuację? Chodzisz gdzieś? Anonymous - Sob 22 Cze, 2013 14:22 moi kochani rodzice mi wpasowali 
Matinka - Sob 22 Cze, 2013 14:23
Dlaczego zaczynałeś sam? wolny - Sob 22 Cze, 2013 14:23 PSG-1, Może wydumasz coś bardzie wiarygodnego??
Matinka - Sob 22 Cze, 2013 14:25
Pterodaktyllu, do Ciebie też kieruję podobne pytanie, z prośbą o odpowiedź:-) wolny - Sob 22 Cze, 2013 14:29
Nie zaczynałem ,.. ponieważ miałem takich różniastych przerw kilka,. a może kilkanaście, o różnej długości,. a ta 5 letnia była najdłuższa, byłem zwyczajnym abstynentem z uporu bym to nazwał,.. "a ja wam pokaże że potrafię " coś w tym stylu, no i przyszedł moment że nie wytrzymałem i myślę sobie a co mi tam jedna balanga mi przecież się należy po takim okresie tortur , i se chlapłem , piłem, non stop,. z rok,. aż mnie na detoksie powitali z utęsknieniem i radością bo już myśleli że ja nie żyje chyba !
leon - Sob 22 Cze, 2013 14:35
Ja dwa lata abstynencji mialem w latach 90-tych...,nie mialem wyjscia,gdyz tak mialem wycienczony organizm od gorzaly polaczonej z koksem i amfa,ze bym odjechal 
wolny - Sob 22 Cze, 2013 14:36 mati, Ja staram się Ciebie zrozumieć i nawet jestem w stanie uwierzyć ,powiem więcej wierzę że Ci sie uda,. ale musisz mieć narzędzia pomocowe ,samą tylko walką i uporem nic nie zdziałasz , to ci gwarantuje , Owszem znam faceta który już w tym stylu bez niczego trzyma abstynencje 17 lat ale on ,jest i tu muszę użyć słowa którego nie lubię , no nie jest zbyt zdrowy psychicznie, no zwyczajnie tak siem przestraszył że ten strach wywołuje u niego paraliż na widok alkoholu , nie umiem tego wyjaśnić ale tak to wygląda.
piotr7 - Sob 22 Cze, 2013 14:37
endriu - Sob 22 Cze, 2013 14:37 ja sobie 8 miesięcy tortur zafundowałem, nie piłem bo sam sobie dam radę, myślałem... ooo, jak mnie wszyscy podziwiali wkoło za silną wolę, aż się we wakacje naje...em, jak mnie żona nie przypilnowała, poszedłem sam na plażę, ćwiartkę w kiblu duszkiem wypiłem, potem piwo, apotem to już poleciało... i następne 8 miesięcy ciągu... pterodaktyll - Sob 22 Cze, 2013 14:46
Alkoholizm to taka dość przewrotna choroba umysłu, która min. powoduje, że zaprzeczamy, wbrew oczywistym faktom, że jesteśmy uzależnieni. Podobnie było i ze mną. Przez całe lata bliscy i znajomi próbowali zwrócić moją uwagę na to, że mam problemy z alkoholem. Oczywiście wysyłałem całe to towarzystwo na "drzewo" bo przecież: "ja nie piję codziennie, piję wtedy kiedy chcę" itd itd. (to, że raczej było odwrotnie, to jakoś tego nie zauważałem). Stąd też te mamiące okresy "trzeźwości" (celowo piszę w cudzysłowie). Organizm sam w sobie tego alkoholu nie potrzebuje (chyba, że w ostatnim stadium choroby) ale psychika, "zryta" piciem podpowiada, że jest to jedyny i najlepszy sposób odreagowywania wszystkiego, co spotyka alkoholika. Prędzej czy później ale zawsze, dochodzi do głosu podświadomość, wytrenowana latami picia i upomina się o swoją :nagrodę". Alkoholik zaś musi rozładowywać nagromadzone i skumulowane w nim emocje więc sięga po ów "sprawdzony" środek, za pomocą którego te emocje do tej pory rozładowywał. Przerwy w piciu jakie może wytrzymać alkoholik, to naprawdę duża rozpiętość czasowa. Jeden wytrzyma miesiąc, inny pół roku, a inny nawet parę lat ale bez zrozumienia mechanizmów, jakie tym wszystkim rządzą, nie ma mowy o wyjściu z nałogu. Potrzebna jest systemowa zmiana sposobu myślenia a tego raczej nikt sam nie zrobi, zwłaszcza alkoholik przyzwyczajony do manipulacji wszystkim i wszystkimi. Oczywiście piszę to na podstawie swoich doświadczeń, "eksperymentów" i z perspektywy dłuższego trzeźwienia. Początki niestety miałem takie jakie teraz Ty usiłujesz zrealizować, wyważając tzw. "otwarte drzwi". To tez jeden z symptomów tej choroby...... endriu - Sob 22 Cze, 2013 14:55 teraz to wiadomo, najpierw forum, potem terapia, mitingi już wiem, że samemu się nie da trzeźwieć wolny - Sob 22 Cze, 2013 14:57
To ilu was tam do tej trzeźwości siem dobiera co ??
endriu - Sob 22 Cze, 2013 14:58 terapia + mitingi z kilkadziesiąt osób będzie... piotr7 - Sob 22 Cze, 2013 15:00 Mati ,wybrałaś dłuższą i nie do końca sprawdzoną drogę ,ale to Twój wybór. Nie powinnaś jednak pytań i komentarzy innych uczestników forum traktować jak ataku czy wścibstwa .Chociaż z twojej strony może to tak wyglądać. Ale to co i jak mówisz jest lustrzanym odbiciem moich zachowań na początku terapii.Byłem zamknięty-skryty i odporny na sugestie. Co będą mi wciskać, przecież wiem lepiej. Nie wiedziałem. Anonymous - Sob 22 Cze, 2013 15:20 wolny ale Ty jesteś *ku****... Ej Ty masz swój świat i tylko to co Ty powiesz może być uznane za słuszne. A nawet nie rozpatrzysz tego co inni mają do powiedzenia. Albo dowalisz coś do pieca a potem głupio się tłumaczysz, że "to tylko twoje wyłącznie twoje zdanie i ty nic nie wiesz". Tragedia z Tobą człowieku. Co ja mam niby ku*** lepszego wymyślać? Ej no stary chlał, łoił nas, potem zdechł i została współuzależniona mamusia znerwicowana która równała mnie z gó***m przy każdej okazji. Chłopie i co kolejny raz mam wałkować ten sam temat a Ty na końcu napiszesz że mam coś innego wymyśleć. piotr7 - Sob 22 Cze, 2013 15:24 PGS wyluzuj ,Wolny z doskoku i nie czyta wszystkiego Marc-elus - Sob 22 Cze, 2013 16:03 Kiedyś, zanim trafiłem na terapie, nie piłem 7mieś. Czemu? Bo miałem dość alkoholu, dostrzegałem już chorobę(już wiedziałem że jestem alkoholikiem), myślałem że problemem jest alkohol/picie. Tak więc nie piłem. Sam, z siebie. Na terapie nie poszedłem, gdyż myślałem że "sam dam radę", byłem zmotywowany. Poza tym, miałem sporo "wyjaśnień", terapia kolidowała mi z życiem, itd. Sam sobie(i innym) , być może podświadomie, chciałem udowodnić że mogę nie pić. Dobrze się czułem przez około pół roku. Rześki, z energią, w "zamian za picie" sprawiłem sobie samochód, złapałem nowe zainteresowania.... Nic z tego.
Przed sobą nie da się uciec. A problemem byłem ja sam, a nie picie. Picie to tylko "znieczulacz", objaw. Dlatego samo nie-picie kończy się.... piciem. Wróciłem do regularnego picia "na raty": jedno piwo. Po 2tyg drugie. Hej, no przecież da się normalnie wypić piwo!!! Po miesiącu flaszkę wypiłem. A po trzech już piłem co drugi/trzeci dzień. Dwa razy już pytałem o coś....
Nie odpowiadaj, wiem że nie masz odpowiedzi....
To choroba tak działa. Dlaczego tak trudno alkoholikowi iść na terapie? A czy opętany sam idzie do egzorcysty? 
wolny - Sob 22 Cze, 2013 16:41
No nic masz nie wymyślać,.. tylko zacznij żyć tu i teraz,.. a nie swoją przeszłość uważasz jako swoją tożsamość , identyfikujesz się z nią ,..a nią,.. nie jesteś i tylko tyle !!! Ja w żadnym bądź razie nie mam złych zamiarów , puszczam sugestie abyś sam doszedł prawdy,. a to że cie to boli to też nic nadzwyczajnego to bardzo dobrze bo jakbyś tak mi przyklaskiwał za każdym razem to z góry byłoby wiadomym że i tak nici z tej mojej gadaniny, a tak chociaż wiem że to co piszę przerabiasz w ten czy inny sposób , sprawdzasz,porównujesz i to jest dobre,. tak ma być !!!
Matinka - Sob 22 Cze, 2013 18:06
Szczere słowa. Podejrzewam, że głośno powiedziałeś to, co wielu myśli. Zastanawiam się, ile w tym jest prawdy i trochę znajduję. Pochlebiasz mi, ale nie mam zadatków na bycie gwiazdą i nie lubię być w centrum uwagi. Natomiast rzeczywiście alkoholizm traktuję jako wyzwanie. Bo bez wysiłku samo nie minie. Jednak robię to przede wszystkim dla siebie. Dla bliskich też. To walka, którą nie ma się co chwalić, bo chodzi "jedynie" o powrót do "normalności". Nawet, jak mi się uda to ogłoszenie wyniku nastąpi po mojej śmierci - i wtedy może ktoś wspomni;-) - ta to rzeczywiście wytrzymała do końca:-) Ale osobiście laurów to nie zbiorę;-) I nie o to się rozchodzi. Jestem osobą niepowtarzalną i nie muszę w tym celu stawać na głowie;-) endriu - Sob 22 Cze, 2013 18:28 mati, Ty lepiej nie planuj nie pić do śmierci dzisiaj nie piję i na razie tyle... Matinka - Sob 22 Cze, 2013 18:48
A ja widzę to inaczej. Muszę z miejsca przestawić swoje myślenie. Powiedzieć sobie inaczej - to piwo w zeszłą sobotę to było ostatnie w życiu. Zgapiłaś się dziewczyno, nie dość że małe i nieekonomiczne to jeszcze nie pożegnałaś się, jak należy;-) To prawda, jeszcze nie wiedziałam, że po prostu w niedzielę przestanę pić i tak już zostanie. Muszę mieć perspektywę całego życia, bo wtedy dzień staje się małą kropeczką. Jeszcze na razie liczę te dni, bo są trudne. Ale jak dojdę do miesiąca przestanę liczyć. Matinka - Sob 22 Cze, 2013 19:15
O, no właśnie! Nie trwam w oślim uporze i jak mogę skorzystać z pomocy to robię co należy:-) Bardzo Wam dziękuję za wszystkie odpowiedzi, będę do tego wracała, pewnie też poczytam inne historie. Jeszcze dokończę parę myśli, odpowiem na postawione pytania i stanę się rzadszym gościem. endriu - Sob 22 Cze, 2013 19:34
za takie coś na terapii dostałem kiedyś niezłą *j**** od terapki i od uczestników terapii Matinka - Sob 22 Cze, 2013 19:36
Dlaczego? ikar - Sob 22 Cze, 2013 19:37 Cześć Mati .Dawno tutaj nie pisałem,ale twój wątek skłonił mnie do zastanowienia się kiedy w czasie kiedy piłem,miałem jakąś znaczącą przerwę w piciu i czym ona była spowodowana.Po głębokim namyśle,wyszło mi że w okresie mojego prawie trzydziestoletniego picia,jedynym znaczącym okresem abstynencji,wymuszonej zresztą było 6 miesięcy kiedy złamałem nogę(po pijaku zresztą).Złamanie było dość skomplikowane,tak że byłem dość długo unieruchomiony,pózniej okres rehabilitacji i lęk żeby się dobrze zrosło.Po tym okresie,z pełnym przekonaniem że jeżeli nie piłem pół roku,to problemu nie ma,piłem dalej.I tak problemu nie widziałem przez następne 18 lat.Ten pół roczny okres to jedyna dłuższa przerwa w moim piciu alkoholu,czasami zdarzały się przerwy jedno,dwudniowe spowodowane brakiem pieniędzy,albo żeby organizm dostał trochę wytchnienia.Aż stanąłem pod ścianą i musiałem zdecydować,zdychać czy poprosić o pomoc i żyć.Wybrałem jak się domyślasz pomoc.Terapia,mityngi,ale to mój (i nie tylko) wybór.Dziś nie piję piąty rok,i dobrze mi z tym.Bardzo polubiłem to moje nowe życie .Przy okazji chciałbym się odnieść do jaszcze jednej rzeczy.Niejednokrotnie pada tu na forum,w wielu wątkach zresztą,stwierdzenia typu-"walka z alkoholem,walka z nałogiem,walka z uzależnieniem".Ja osobiście uważam,że ilekroć podejmowałem walkę z alkoholem,tyle razy przegrywałem,a po każdej walce byłem bardziej poobijany.Ogłosiłem kapitulację,wobec alkoholu.Ogłosiłem bezsilność,ale nie bezradność,ale to tylko moja skromna opinia.
endriu - Sob 22 Cze, 2013 19:40 mati, jeszcze dużo przed Tobą jeśli chodzi o wiedzę o alkoholizmie, ale tego sama się nie dowiesz, od tego są fachowcy - terapeuci oraz trzeźwiejący alkoholicy w AA, idź na terapię... Matinka - Sob 22 Cze, 2013 20:03
Witaj:-) Widzisz, Twoja abstynencja była wymuszona, dlatego się nie powiodło. Tego trzeba naprawdę chcieć i być wobec siebie bardzo uczciwym.
Czytałam też i o takim podejściu. Nie tylko Ty tak uważasz. Moje zdanie jest inne. Bez walki i wysiłku nic nie będzie. Można ignorować alkohol ale bez aktywnej postawy - kiszka. Wcześniej czy później się ulegnie. Walkę wypowiadam naszym polskim zwyczajom, gdzie nie ma imprezy czy świąt bez alkoholu, mówię stanowcze "nie" zaproszeniom do kieliszka, odmawiam udziału w zakrapianych eskapadach. Zmieniam swoje przyzwyczajenia, naprawiam to co zepsute, pracuję nad relacjami... Toż to jeden wielki poligon wojskowy. Wiele siły trzeba w to włożyć! Więc czym to nazwać? Bezsilna postawa w dochodzeniu do trzeźwości? To nawet na chłopski rozum nie pasuje!
zołza - Sob 22 Cze, 2013 20:07
Bo to nie chłopski rozum jest- to umysł osoby uzależnionej
pterodaktyll - Sob 22 Cze, 2013 20:18
Nie czytasz miedzy wierszami a tam są najważniejsze rzeczy wolny - Sob 22 Cze, 2013 20:25
Tak właśnie jest, u mnie problem polegał nie na tym że ja nie potrafiłem sie przyznać do alkoholizmu , wręcz przeciwnie ja sie przyznawałem i to setki razy i nawet bardzo przekonywujący wew tem byłem , problem polegał na tym,... że ja się nie chciałem przyznać do tego,.. że ja nie chcę przestać pić
Matinka - Sob 22 Cze, 2013 20:27
To jest ważne w pierwszych trzech dniach. Przetrwać, przeżyć ten jeden dzień. Jak udało się ten jeden, to jest już troszkę siły i motywacji do następnego. I znów zacisnąć zęby do końca dnia. Noc, noc też trzeba przetrwać. Dość nieprzyjemne objawy mogą, ale nie muszą wystąpić w 36 h od odstawienia alkoholu. Wtedy też najłatwiej zrezygnować. Piąty - siódmy dzień to już znosi się w miarę spokojnie, zaczyna się planowanie co dalej. Tak było u mnie. Jednak nie wyobrażam sobie dalszego życia z perspektywą "z dnia na dzień". Gdybym każdego rana powtarzała sobie - "wytrwaj tylko ten jeden dzień" - to przy setnym dniu byłabym tak zmęczona i naładowana tłumioną potrzebą, że jak nic zafundowałabym sobie nagrodę...
smokooka - Sob 22 Cze, 2013 20:30 A ja nie mogę oprzeć się wrażeniu, że to jakaś podpucha.
wolny - Sob 22 Cze, 2013 20:34 smokooka, Nie przejmuj sie , nawet jak podpucha do pod-puszczalski i tak sam siem wyłoży na zakręcie, bo mu powietrze z łańcucha zejdzie !!
smokooka - Sob 22 Cze, 2013 20:36 Wolny, przecież się nie przejmuję, no co ty 
wolny - Sob 22 Cze, 2013 20:38 smokooka,
Jacek - Sob 22 Cze, 2013 20:45
a to już nie jest powrót do normalności
musisz wziąć pod uwagę ,, świata nie zmienię za to mogę się znaleźć w sytuacji nie zaplanowanej (program,plan,jakim sobie stawiasz),,a zapewniam cię,nie jedna taka stanie na twej drodze i co wtedy ???
nie wiesz,bo całego planu nie można dokonać po części dobrze kombinujesz,lecz nie zmieniaj polskiego zwyczaju,,otoczenia zmieniaj siebie endriu - Sob 22 Cze, 2013 20:53 mati, ja się tak targowałem jak Ty przez 2 miesiące, dłużej nie dałem rady, poszedłem na terapię... a jeśli chcesz walczyć to życzę Ci szczęścia ale to tak jakbyś wyszła na ring z Endriu Gołotą w jego najlepszej formie... Matinka - Sob 22 Cze, 2013 20:53 Nie zmienię świata, ale zmienię siebie. Na weselu wzniosę toast wodą, w Sylwestra łyknę oranżady, nie skuszę się na tzw. piwo bezalkoholowe. Trzeba być silnym, żeby być odpornym na różne pokusy. Właśnie dlatego, że nie ma wskazówek i dobrej rady na każdą sytuację, trzeba mieć swój rozum. pterodaktyll - Sob 22 Cze, 2013 20:56
Marc-elus - Sob 22 Cze, 2013 20:58
Toastów "początkujący" trzeźwiejący alkoholik nie powinien wznosić, choćby z pustej szklanki. Twój umysł kojarzy ten gest, kojarzy rodzaj naczynia, kojarzy sytuacje.... i to może wywołać głód. smokooka - Sob 22 Cze, 2013 20:58 Pterku, była tu już taka koleżanka, która na wszystko miała odpowiedź, nie jedna koleżanka nawet 
Marc-elus - Sob 22 Cze, 2013 21:00
Co tu dawne bzdury wypominasz, poczytaj siebie sprzed tygodnia.....
Wiedźma - Sob 22 Cze, 2013 21:00
No i tu już zrobisz poważny błąd 
piotr7 - Sob 22 Cze, 2013 21:03 Mati są rzeczy czy czynności , które robi się na dziś np mycie ,przecież nie myjesz się na całe życie.A to że nie piję dzisiaj nie oznacza odpuszczenia sobie całego życia w sensie planów i ich realizacji.To planowanie jest nawet łatwiejsze bo masz jeden punkt stały. Jeżeli jesteś uzależniona od alkoholu to masz to do końca swoich dni i wiesz czego musisz unikać.Ale żeby robić to bez napięć należy poznać charakter przypadłości. Wiedzę natomiast ,to prawda , można zdobywać w różny najbardziej optymalny dla siebie sposób .Każdy ma swoją drogę .Pomyślności i trzezwego życia . Eila - Sob 22 Cze, 2013 21:08
Ja tak robiłm na początku
Nawet w kieliszku wódkę miałam nalaną ażeby było bardziej realistycznie (oczywiście jej nie piłam ) ale zaprowadziło mnie to ...wiadomo...nie dla nas toasty moja droga 
Matinka - Sob 22 Cze, 2013 21:14
Nie zamierzam kreować sytuacji sprzyjających piciu, ale też nie będę stosować uników np. omijania szerokim łukiem parasoli czy sklepów spożywczych z alkoholem. Jeszcze tylko odpowiem na Twoje pytanie i przestaję wyprowadzać te swoje "chore teorie" . Czuję się jak gaworzące niemowlę na które dorośli patrzą z bezradnością w oczach... Anonymous - Sob 22 Cze, 2013 21:14 O temat wesela to może i ja się odniosę, co o tym myślicie? Byłem niedawno z prawie pół roczną abstynencją. Nie piłem, odmawiałem, po kilku razach nawet mi potem nie proponowano. Tylko teraz tak w skrócie moje odczucia: Z początku było topornie, nie spodziewałem się, że tak będzie. Nie chciałem pić, nie miałem typowych ciągotek do alkoholu, byłem spokojny ale ekstremalnie smutny... Czułem się z niewiadomych przyczyn znów gorszy, bo jak spotkałem kogoś nowego i ten pytał co u mnie? To co miałem powiedzieć, hej mam do spłacenia pełno długów? Zauważyłem, że trudno mi z ludźmi rozmawiać, ciągnę za sobą jakiś pi***olony krzyż, czuję jak mi ciężko! Jak się tego pozbyć. Całe wesele przesiedziałem i co ciekawe, już w nocy około 23 jak widziałem, że ludzie byli mocno wcięci, niektórzy za mocno, wtedy poczułem się jakbym był na równi z nimi, a nawet czułem się lepszy i humor mi się poprawił Rano jak wstałem to normalnie, nie byłem ani dumny ani nic, że nie wypiłem.
Miałem takie odczucie jakbym musiał wszystkich przeprosić za coś... Ale za co? Heh. Ja tych ludzi nawet nie znałem a większość mnie też nie i moich alkoholowych przygód. Marc-elus - Sob 22 Cze, 2013 21:20
Dorośli, jak to dorośli, chcą dziecko uchronić przed błędami wieku dziecięcego. A dziecko, jak to dziecko, nie słucha.
Na pocieszenie powiem, że większość tak miała.... a w ramach szczerości: niektórzy z nich nie zdążyli wytrzeźwieć przed śmiercią..... Dobrej nocy, idę spać bo jutro ciekawy dzień, szkoda być niewyspanym.
yuraa - Sob 22 Cze, 2013 21:22
a jest jakiś mus wznoszenia toastu ? musisz szczekać jak cała sfora? źle sie poczujesz kiedy ktoś popatrzy że nie wznosisz toastu? jak tak ma wyglądać Twoja walka to czarno widzę efekty mi próbowano wcisnąc do ręki kieliszek z czymś przy chóralnym sto lat. po prostu wziąłem go i odstawiłem. wolny - Sob 22 Cze, 2013 21:28
Popieram w całej rozciągłości te konwenanse to jakiś głupek wydumał tak po prawdzie !!!
ant69 - Sob 22 Cze, 2013 21:32 eeee... ten temat ... to nie dla mnie za mondre ludzie jezdeście... ... a laseczka se QQ robi Matinka - Sob 22 Cze, 2013 21:38
W małym gronie mogę powiedzieć nie piję. W weselnym gronie nie ma sensu tłumaczyć. Robię to dla świętego spokoju, tu nie widzę potrzeby tracenia siły na demonstrację abstynencji, nie warto. Wzniosę toast bo to jest tradycja, której nie pokonam. Ale odstawię pełny kieliszek na stół. Albo coś tam innego wymyślę. To mnie nie przeraża. Akurat stada to się raczej nie trzymam, w sprawach zasadniczych mam swoje zdanie, natomiast odpuszczam drobiazgi. Nie można być skończonym dziwakiem;-) wolny - Sob 22 Cze, 2013 21:45
Nie nie można,.. a wręcz trzeba !!!
yuraa - Sob 22 Cze, 2013 21:45
a myslisz że trzeba się tłumaczyć ? typowe dla uzaleznionego umysłu. czy ktos uczulony na kukurydze tłumaczy sie że nie je akurat tej sałatki rybenka1 - Sob 22 Cze, 2013 21:49 Kto by patrzył na weselu ,czy ja piję ,nikt ,kazdy jest zajety sobą .Byłam na weselu i nikt mi na ręce nie patrzył . Ja był toast ,spokojnie stałam ,bez szklanki w reku ,po co trzymac coś ,rece mnie bola .
Matinka - Sob 22 Cze, 2013 21:53
Tak wiem, trzeba być asertywnym. Przecież wiesz, jak wygląda polska gościnność. Jak powiem "dziękuję" za sałatkę z kukurydzy, to usłyszę jeszcze parę zaproszeń, nagabywań i na koniec mi wpakują "tylko taką maleńką łyżeczkę";-) Jak powiem, mam alergię. Choroba rzecz święta, odpuszczą niechętnie;-) yuraa - Sob 22 Cze, 2013 22:08 oj widzę że ważne albo bardzo ważne dla Ciebie co inni powiedzą. jak tu nie pić jak wokolo wszyscy piją, jak sie wytlumaczyć. całe życie sie będziesz tłumaczyć ? na terapie nie pójdziesz bo jak się wytłumaczysz / na mityng też nie bo co inni powiedzą. pterodaktyll - Sob 22 Cze, 2013 22:12
No i co z tego, ze wiesz.......
Doskonale wiem i dlatego pozwolę sobie powiedzieć, że może i Ty masz chęć zacząć trzeźwieć, ale Twoja podświadomość alkoholowa ni cholery, a ponieważ, jak Ci zapewne wiadomo, ok. 70% naszych zachowań pochodzi właśnie z niej, więc szanse masz raczej znikome. Moim zdaniem rzecz jasna
Tak właśnie wygląda Twoja asertywność 
rybenka1 - Sob 22 Cze, 2013 22:14 Pteruś Ty się nie smiej ,ja tam sałatke chetnie zjem ,po co odmawiac jak to dobre jest . 
rybenka1 - Sob 22 Cze, 2013 22:27 Oj ,tam nie wymyslaj ,sałatka na spirytusie ,nie słyszałam ,nie jadłam ,nie widziałam.Zreszta ze wsi jestem ,mogę nie wiedzieć .
Jonesy - Sob 22 Cze, 2013 22:31
Naprawde chcesz na d*** jechać do śmierci??? Jonesy - Sob 22 Cze, 2013 22:35
O matko jedyna, top już tyle czasu minęło? Przez te "kolejne dni w trzeźwości" nawet nie spostrzegłem że to dwa lata... Jonesy - Sob 22 Cze, 2013 22:39
Na dwóch ostatnich weselach - u najlepszego kolegi i u kuzyna żony nie wznosiłem toastów, nie cyrkowałem z kieliszkiem, nie piłem wody z szampanówki przy toaście. Nawet nie wiem czy ktoś cokolwiek zauważył, nikt mi słowa nie powiedział. "Polać?" - "dziękuję, ale nie piję" - i tyle w temacie... Całą reszta siedzi w chorej głowie alkoholika. Ale w w pierwszym roku to nawet 18-tki w rodzinie omijałem łukiem i odmawiałem. Raz tylko, po pół roku pięknego trzeźwienia udałem się na zlot modelarzy. Dlatego też 2 lata trzeźwości świętuję 21 sierpnia, a nie 28 lutego...
Jonesy - Sob 22 Cze, 2013 22:42
No to jeszcze raz, po kolei piszę, bo cały czas czytam wątek. Ja na początku, przez jakiś rok, z daleka obchodziłem stoiska w sklepie, ja dosłownie odwracałem wzrok p[rzy piwnych półkach, nie podchodziłem nawet w pobliże. A w knajpie żadnej to nie byłem do tej pory. Chociaż w zeszłe wakacje zorganizowałem w restauracji zlot klasy z ogólniaka. Ale na moich warunkach on był! Jacek - Sob 22 Cze, 2013 23:34
mati ,czy ty uważasz że mnie interesuje że ty z tego sama wyjdziesz ??? ja tu na tym forum jestem dla siebie,moja obecność tu,to jedynie kropelka w morzu i tyle rejek - Nie 23 Cze, 2013 08:41
No więc nie posłuchasz bo jak się komuś udało to nie ma prawa być na tym forum. Bo jesli jest to znaczy ze mu się nie udało. Jak ktoś przestał pić ,tak po prostu i żyje normalnie to alkohol i wszystkie z nim powiązane sprawy stały się dla niego przeszłością i są mu zbędne -również forum. Tak musisz zrozumieć "wyjście" z alkoholizmu.Jeżeli nie pijesz nawet 50 lat ale zajmujesz sie swoim trzezwieniem jakkolwiek aktywnie to znaczy ze nie "wyszłaś" cool - Nie 23 Cze, 2013 08:58
pozdrawiam
Tajga - Nie 23 Cze, 2013 08:59
Wyjść to można ze sklepu, ewentualnie za mąż alkoholizm to dożywocie,
można fajnie z tym żyć, ale i można przyspieszyć wyrok, jak kto tam sobie chce.
Równie dobrze możesz postanowić nie umrzeć, i żyć sobie wiecznie na przekór wszystkim.
Próby....
To tyle w tym temacie cool - Nie 23 Cze, 2013 09:09
czyżby jakaś sugestia
Tajga - Nie 23 Cze, 2013 09:13 Mieciu
cool - Nie 23 Cze, 2013 09:14
myślałem oczywiście o dożywociu
Wiedźma - Nie 23 Cze, 2013 09:36
Uważam, że zwrot "nie ma prawa" jest nieadekwatny do tego co w swojej wypowiedzi przekazałeś. W pierwszej chwili mi się zagotowało, całe szczęście, że doczytałam post do końca 
rejek - Nie 23 Cze, 2013 09:51
Siema Marcel ...wojowniku...hmmm...raczej określiłbym tą postawę jako "spojrzenie z dystansu" a w tym zawiera się przesłani , że nad wszystkim co widzę i słyszę należy się zastanowić ,przemyśleć .Nie przyjmować wszystkiego jako "prawdy objawione".Po to mamy chyba mózgi. Taki przykład teraz słucham sobie TOK-fm ,tam jest taka audycja o zwierzetach zawsze rano w niedzielę ,i dziś jest mowa o ubieraniu psom pelerynek ,butów itp gadzetów.Biegła w tym temacie pani (doktor,profesor?) od zwierząt -jest napewno mądrzejsza ode mnie w tym temacie-mówi że psy tego nienawidzą -a ja niedowiarek zaraz się zastanawiam skąd ona to wie?Powiedziały jej te psy czy jak?Nie neguję tego co ona mówi -ale tak sobie po cichu mysle moimi dwoma ostatnimi szarymi komórkami których nie zatłukł alkohol. A powinienem przyjąc słowa autorytetu i nie próbowac ubierac mojego psa zimą nawet jak się trzesie. Tak samo chyba jest w naszym przypadku - wiemy co pomogło x% z nas (niepijących dziś z AA lub terapiami ) ale nie wiemy co pomogło y% niepijacych dziś bez terapi i AA A tak naprawdę , nie znamy liczby "x" ani "y" Za to chętnie negujemy - sposób myslenia ludzi chcacych isć drogą "y" -tak negujemy nie "fifty -fifty" uda ci się albo nie uda -tylko ja to odbieram jako -"tylko z nami masz szansę" " nakońcu twojej drogi jest śmierć" "my znamy jedyną receptę" Ale może to moje,jakże niesłuszne i pijane ,przemyslenia dwóch szarych komórek nie zdechłych jeszcze. rejek - Nie 23 Cze, 2013 09:57
Wiedzmo kimże ja jestem marny pyłek tego ZAcnego Forum żeby komuś czegoś zabraniać w przeciwieństwie do Ciebie O Wielka 
To taki stan jak w "Zezowatym szczesciu" -jakoś tak to brzmiało i było logiczne i spójne za co bohater został ukarany. "Dązymy do tego żeby cały naród znalazł się w partii ,a gdy cały naród będzie w partii,naród bedzie partią,a partia stanie się zbędna" I dostał wyrok za to że głosił tezę o zbędnosci partii "cytat moj z przechlanej pamięci" baracca - Nie 23 Cze, 2013 10:14
Co nikomu nie przeszkadza wyciągać wniosków i prezentować ich jako nie podlegające dyskusji.
Wiesz rejek - ja to odbieram jako konieczność nieustannego utwierdzania się w swoim wyborze, strach przed samodzielnością i sposób na potencjalne wątpliwości. Droga jako zjawisko nadające tożsamość, poza nią nie ma niczego, opsss!.... tożsamości.
rejek, uważaj - pozwalasz sobie na luksus samodzielnego myślenia.
staaw - Nie 23 Cze, 2013 10:18
Myślę że dobrze jest jeżeli oddajemy się całym sercem temu w co wierzymy. Dwa fragmenty (można je nazwać drogą x i y) mówiące to samo mimo że wieki dzielą autorów... Fragment rozdziału "Jak to działa" książki Anonimowi Alkoholicy " "Rzadko się zdarza, by doznał niepowodzenia ktoś, kto postępuje zgodnie z naszym programem. Nie wracają do zdrowia ludzie, którzy nie mogą lub nie chcą całkowicie poddać się temu prostemu programowi. Apokalipsa św Jana 15 Znam twoje czyny, że ani zimny, ani gorący nie jesteś. Obyś był zimny albo gorący! 16 A tak, skoro jesteś letni i ani gorący, ani zimny, chcę cię wyrzucić z mych ust. Natomiast krytyka czy wyśmiewanie innych dróg tylko dla tego że komuś się nie udało? Nie udało się bo zabrakło zaangażowania, przekonania o słuszności drogi lub droga obrana była z fałszywego powodu... rejek - Nie 23 Cze, 2013 10:50
Alkohol niektórym nadaje sen życia -nieważne pity czynnie czy nie pity. Ja dodatkowo uważam że alkohol został wciągnięty nie tylko w metabolizm mojego organizmu biologicznie-to jest jakis tam punkt w teorii alkoholizmu-ale również w "metabolizm mojego życia" No bo popatrz -jak piłem to moję zycie czesto ustawiałem pod to zeby móc się napić,zeby ktoś nie wyczuł na drugi dzień ,żeby znależc sie w okreslonym miejscu o okreslonej porze dobrej do picia itd,itp. Jak ktoś przestał pic -dalej ma alkohol w "metabolizmie życia" ustawia swoje zycie pod mityngi .terapiee nie bywa w okreslonych miejscach,unika towarzystwa pijacych,udziela się na forach itd,itp.
Czyli reasumując ten alkohol jest cały czas z nim -więc czy można go nazwać zdrowym? Czy praca nad soba np z terapeuta to droga słuszna -wszakze ciagle alkohol sie tu przewija-a może słuszniejsze byłoby stwierdzenie terapeuty "Idz precz ,zapomnij ze kiedykolwiek piłeś i żyj normalnie" Dlatego uważam że ludzie normalni nie maja prawa byc na tym forum A ci którzy zrobili sobie z alkoholu życiowego towarzysza i ida z nim pod rękę -czasem on ich ciągnie i szarpie (gdy piją)-a potem oni nim kręcą (gdy się leczą) całe zycie nie chcac się rozstać lub nie mając z braku lepszego sposobu,wizji na życie,odwagi żeby pośc własną drogą -oni nigdy wolni nie będą cool - Nie 23 Cze, 2013 10:53
to pokazuje różność, w nas ja np, trzymam się obranej drogi tego co się nauczyłem na doświadczeniach innych alko, w terapii i mitingach ,przynajmniej mam to sprawdzone
mam kolegę . po terapii dąży własną drogą samemu , zjada cukierki z alko.leki i niby mu nie przeszkadza i powiem wam że nie mam zgody wewnętrznej na ten sposób postępowania i oszukiwania siebie i chore stwierdzenia że kiedyś będę miał podobne podejście jak on dla tego zostaliśmy przy swoich zdaniach w sposobie trzeźwienia ,tylko że zachowania i sposób życia weryfikuje te że inne sposoby trzeźwienia (pseudo)
baracca - Nie 23 Cze, 2013 11:08
A nigdy w życiu. Dlatego są tacy co chorują i będą chorować do końca życia. Każdy ma taką chorobę jaką sobie stworzy i jaka mu jest potrzebna.
Do pewnego momentu tak - może pomóc uświadomić sobie gdzie tkwi źródło, skaza pierwotna. Ale potem jest czas na samodzielność.
I kto wtedy powie jak żyć, co czuć i co robić?...
Kwestia wyboru... smokooka - Nie 23 Cze, 2013 11:10
 i dziękuję
Jo-asia - Nie 23 Cze, 2013 11:16
to zdanie...mnie przekonało z małą dla mnie poprawką.. ja staram się nie myśleć w kategoriach "udało się" ja do tego doprowadziłam, ja tego dokonałam lub nie chcę wziąć całą odpowiedzialność, za swoje doświadczenia na siebie "udało się"...zwalnia mnie z niej pterodaktyll - Nie 23 Cze, 2013 11:16
Może czas zacząć je rozmnażać, podobno to możliwe
pterodaktyll - Nie 23 Cze, 2013 11:18
Tymi mniej więcej słowami wyrzucił mnie z "pogłębionej" mój terapeuta, cóż miałem zrobić............poszedłem
i tak sobie idę i idę....
baracca - Nie 23 Cze, 2013 11:27
Ja dorzucę jeszcze moje ulubione cytaty: "Jeśli będziecie mieć wiarę... nic niemożliwego nie będzie dla was." "Według wiary waszej niech wam się stanie" "Zaprawdę, powiadam wam: Kto powie tej górze: Podnieś się i rzuć się w morze!, a nie wątpi w duszy, lecz wierzy, że spełni się to, co mówi, tak mu się stanie." Jacek - Nie 23 Cze, 2013 11:36
całym sobą się z Tobą zgadzam
zasłyszałem jak kiedyś gościu bał się opuścić mury terapii - lekarz jemu powiedział - kiedyś będziesz musiał,stawić czoła samemu a i sam kiedyś miałem sytuacje,gdzie kolega mnie powiedział - nie możesz opuszczać meetingów i se chodzić w kratkę przyszło mnie wtenczas jedna myśl,i rzekłem - a gdy znajdę się na delegacji,,daleko w lesie mnie jest potrzebne wsparcie drugiego - tak to nazywam (pod tym kryje się drugi alkoholik,grupka AA-owska,to forum) ale czasem jestem sam ,czasem z rodziną ,w pracy,na zakupach itp są po prostu momenty gdy jestem sam ,i pada deszcz,pada śnieg,świeci słoneczko i taka jest normalność życia staaw - Nie 23 Cze, 2013 11:38 Gdzie jest granica między wiarą a głupotą? Boli mnie ząb, czy pójście do dentysty jest oznaką niewiary że Bóg mnie uzdrowi? Czy dentysta jest narzędziem przez którego Bóg działa? Czy mam sam wziąć kombinerki i sobie zęba wyrwać? Matinka - Nie 23 Cze, 2013 13:06
Długo zwlekałam z odpowiedzią na to pytanie;-)
Żeby wytłumaczyć dlaczego wybieram swoją drogę muszę skrytykować tę, której nie chcę obierać. Nie chciałabym kogoś urazić, o poważniejszych skutkach nie wspominając. O tym też myślałam zakładając wątek. Jednak po naszej dłuższej rozmowie, po wymianie poglądów, wiem, że każdy tutaj jest przekonany o słuszności swojego sposobu leczenia/życia i moje naiwne gadanie nic tu nie zmieni. Pomoc w postaci terapii, mitingów, jest to obecnie główna sprawdzona metoda, która ma wysoki odsetek powodzenia. Zaś mój wybór nie znajduje oparcia w liczbie pozytywnych przypadków, ani na forum (Rejek masz rację, że to nie to miejsce) ani w otoczeniu forumowiczy (a tu już nieco szersze kręgi). Przeciwnie tutejsze, liczne doświadczenia jednoznacznie skazują moje postępowanie na niepowodzenie z poważnymi konsekwencjami. Tylko ktoś „nienormalny” mógłby zbagatelizować te fakty. Gdyby jednak starszyzna uznała szkodliwość tematu dla np. nowych poszukujących pomocy to proszę go usunąć. Matinka - Nie 23 Cze, 2013 13:08 Dla mnie liczby nie są wystarczającym argumentem. Wystarczy popatrzeć wstecz, jak zmieniały się ustroje, poglądy, filozofie, mody, trendy, zwyczaje, którym miliony hołdowały.
Nałóg jest więzieniem, do którego niewiadomo kiedy się trafia. Później pojawia się świadomość, że jest się więźniem, ale łatwiej przystosować się do więziennej rzeczywistości niż zdecydować na ucieczkę. Na wolności trzeba umieć żyć, trzeba być samodzielnym. To jest trudne. Szukając pomocy, schronienia, radości życia łatwo popaść w kolejną zależność. Dla mnie program AA jest niczym innym jak kolejnym uzależnieniem. Silniejsza jest we mnie potrzeba wolności. Matinka - Nie 23 Cze, 2013 13:10 Baracca – w swojej historii nazywasz alkohol protezą. Ja protezą albo laską czy też kulą inwalidzką widzę terapię i mitingi – niezbędne, niezastąpione do końca życia. Rzeczywiście „bezsilny ale zaradny alkoholik” to dobre określenie, w końcu podpiera się na tej lasce. Najpierw kuśtyka, potem całkiem zgrabnie pomyka. Ale gdyby mu tę laskę odebrać, to padłby jak długi. Większość potwierdziła, że bez regularnego wsparcia zginęłaby. Jonesy przepraszam, że cytuję w takim kontekście, ale to jeden przykład z wielu, które są ilustracją tej sytuacji:
Alkoholizm to choroba. Grypy, raka, paraliżu nie pokona się siłą woli. Alkoholizm, moim zdaniem – tak. Siłę trzeba w sobie znaleźć i z siebie wydobyć, ale jak to się uda – to się stoi na własnych nogach. I wtedy wraca szacunek i poczucie wartości. Muszę spróbować, żeby zyskać wiarę w sens istnienia siebie jako jednostki a nie odnóża stonogi. yuraa - Nie 23 Cze, 2013 13:15
temat absolutnie szkodliwym nie jest. mi przypomina jak kiedyś do problemu podchodzilem. nie pierwsza i zapewne nie ostatnia co chcesz po swojemu . czas pokaże jakie efekty będą powodzenia zyczę yuraa - Nie 23 Cze, 2013 13:19
na jakiej podstawie twierdzisz tak ? pterodaktyll - Nie 23 Cze, 2013 13:24
Jest to po prostu sposób na życie dla tych, którzy nie potrafią sami go sobie odtworzyć, utraciwszy wcześniej wszystkie albo prawie wszystkie wartości, jakimi każdy z nas kieruje aby żyć. Cóż to za uzależnienie? Dziwnie rozumujesz..... Jras4 - Nie 23 Cze, 2013 13:30 mati ile ty masz lat ? Matinka - Nie 23 Cze, 2013 13:34 Programowi bardzo silnie podporządkowane jest życie alkoholika. Przepraszam, ale na razie muszę porzucić dyskusję. Matinka - Nie 23 Cze, 2013 13:36
Pytanie retoryczne. Trzy i pół, sięgam głową ponad stół... Hej!:-) Jras4 - Nie 23 Cze, 2013 13:40 wiedziałem ze tak odpowiesz widzisz ty nie traktujesz ludzi tu powaznie ...sadze że kłamiesz i scimniasz ...a twoie wywody jak to sama se dasz rady to jedynie wielka sciema .. nie potrafisz odpowiedziec na naiprostsze pytanie a kiedy temat staie sie gorący odrazu uciekasz a to musisz nagle wyiśc czy musisz pozucic ....zaczni mówic prawde pterodaktyll - Nie 23 Cze, 2013 13:41
Eee tam......... yuraa - Nie 23 Cze, 2013 13:42
a Radia Maryja sluchają same moherowe berety. mogę tak powiedzieć ? mogę, bo ja nie słucham tylko czy to prawda Jras4 - Nie 23 Cze, 2013 13:44 ludzie czy nie widzicie że ona igra z wami a tak naprawde jest kims całkowicie innym yuraa - Nie 23 Cze, 2013 13:51 może igra może nie czego sie spodziewać mozna po dwu tygodniach niepicia. po za tą informacją za mało danych by osądzać jak piła , ile piła, jakie szkody picie wyrzadziło nic nie wiadomo. Matinka - Nie 23 Cze, 2013 13:56
O wieku już było, ominąłeś to. Tobie nie wiek chodziło prawda? Po co te wstępy i pochody? Od razu trzeba było powiedzieć -babo, ależ ty duby smalone pleciesz. Spotkania w necie, zawsze mają to do siebie, że nie wiadomo z kim ma się do czynienia. Możesz wierzyć albo nie. Wczoraj długo siedziałam na forum, teraz chciałam wysłać to czego wczoraj nie dokończyłam. Mam obowiązki do nadrobienia, ale też jestem zmęczona tymi rozmowami, muszę na razie się oderwać. Jras4 - Nie 23 Cze, 2013 14:00 mówiłem ci ale ty dalei pleciesz jak potłuczona Matinka - Nie 23 Cze, 2013 14:02
Coś tam trochę wspominałam;-) Napiszę o tym. I naprawdę przepraszam. Nie jestem przyzwyczajona do intensywnej wymiany myśli w necie;-) A teraz jeszcze mam robotę. Jras4 - Nie 23 Cze, 2013 14:03
1 jak długo piłaś 2 co piłaś ( wynalazki ) 3 cos o dnie picia ( twoim ) 4 co zpowodował decyzie o zapszestaniu Jras4 - Nie 23 Cze, 2013 14:03
baracca - Nie 23 Cze, 2013 15:02
Jeśli wierzysz, że Bóg działa przez dentystę głupotą jest wziąć kombinerki. Jeśli wierzysz, że powinieneś wziąć kombinerki głupotą jest iść do dentysty.
Wszędzie. I nigdzie. Największą głupotą jest brak wiary w to, co się robi. Wybór należy do każdego z nas.
Po trzykroć tak - alkohol był dla mnie protezą.
I to jest możliwe... Z mojej perspektywy - terapia i mityngi - to coś co może pomóc uporządkować swoje życie, samego siebie, ale istotnie - używane zbyt długo zaczyna być protezą. Ale może tak ma być? Ja sprowadzam sens wyzdrowienia do samodzielności, umiejętności podjęcia decyzji i brania za nią pełnej odpowiedzialności. Uczę się tego przez cały czas. Inni tego może nie potrzebują, nie chcą, jest im dobrze tak jak jest... Nie wiem i prawdę mówiąc umiarkowanie mnie to interesuje. Z drugiej strony - lepiej chodzić o kulach niż potykać się co krok... To wszystko jest bardzo skomplikowane. wolny - Nie 23 Cze, 2013 15:59
Już miałem o tym wspomnieć że bardziej mi tu podchodzi te "KULE" jak proteza , ale mniejsza o to !!! Bardziej mnie zastanawia fakt wypowiedzi co poniektórych długodystansowców na temat istoty forum , a raczej sugestii że niby to forum jest zbyteczne dla trzeźwych lub trzeźwi zbyteczni na tym forum , to jest trochę taki dyktatorski styl,.. co komu jest potrzebne lub nie z perspektywy uwarunkowanego umysłu piszącego takie teksty. Nikt nie wie co komu jest pomocne w danej chwili i na tym bym taką dysputę zakończył. Anonimowość forum pozwala wielu osobom na bezstresowe wypowiedzi o swoich problemach, bez względu na to czy one są rzeczywistymi problemami,. czy też urojonymi, bo to też jest bez znaczenia , znaczenie ma to czy piszący pozwoli swojemu umysłowi na otwartość , na umiejętność przyswojenia sobie informacji nowych,.. wyzwalających najczęściej ból emocjonalny ponieważ kolidują one z jego dotychczasowym postrzeganiem rzeczywistości. Na ten przykład skoro mati ma zamiar być trzeźwa ,a ja to nazywam sucha , to dlaczego by nie,.. i nie ma co jej tu drogi prostować,. a nóż widelec jej jest tak dobrze i na jake cholere sie tu eksploatować i ekscytować, są tacy ludzie już na świecie co to osiągnęli umierając z bólu ,.z pragnienia za alkoholem,. ale nie sięgnęli po niego do śmierci, więc rekordu i tak nie pobije,. co najwyżej będzie se iść przez życie rozglądając sie po drodze czy czasem gdzieś sie nie zapomni i nie nachleje , nie jest to zbyt interesująca perspektywa,. ale kogo to obchodzi tak po prawdzie ??/ To co czyni mati jest zwyczajnym wyrzeczeniem,. czyli jeszcze silniejszym związaniem sie z alkoholem , więc nie ma sie czym tu przejmować,.. każdy orze jak może ! A bo to ja inaczej robiłem ?? Ale powtarzam można osiągnąć zdrowienie,. czy uzdrowienie,. lecz potrzebne są do tego narzędzia,. chociażby takie jak duchowość( nie religijność), no chyba że mati ma to to wrodzone i urodziła się już uduchowiona,.. i na pewno jest uduchowiona,.. inaczej !!!
wampirzyca - Nie 23 Cze, 2013 16:47 Mati kochana nie wyjdziesz sama ....uwierz mi ....ja też tak myślałam........18 miesięcy .abstynencji...dwa miesiące terapii przerwanej pobytem w szpitalu z powodu wady z którą się urodziłam potem już nic więcej...i stwierdzam że więcej męczę się niż żyję....są okresy kiedy jestem szczęśliwa fruwam nad ziemią...ale to tylko huśtawka nastrojów...pozorne szczęście... chyba skapituluję nad tym samo radzeniem sobie i pójdę na mityng...albo na terapię. nie funduj sobie takiej męczarni mówię ci to ja Wampirka która pozornie daje sobie radę sama.... i jeszcze dodam że na początku samemu jest o wiele łatwiej jedzie się na poczuciu winy ..pamięta się kaca...i różne wybryki. .oraz spojrzenia żon..dzieci..itd......ale potem samemu jest o wiele ciężej...zaciera się wspomnienie o tym co się narozrabiało...chociaż ja akurat pamiętam doskonale...zapomina się jak to ZA trzepało...zaczyna się codzienność ..i wtedy jest ciężko....samemu ..... po co udowadniać innym że dam radę .sama...jestem bohaterką..ale dla kogo..? kogo to po czasie będzie obchodzić?........a ty będziesz się męczyć albo zapijesz...pozdrawiam cię...i życzę dobrych wyborów
wolny - Nie 23 Cze, 2013 16:49
No nie całkem sama bo ja tu jeszcze jestem i paru innych tyż ??jakby co !!
wampirzyca - Nie 23 Cze, 2013 17:00 no przeta napisałam że pozornie
Marc-elus - Nie 23 Cze, 2013 17:00
I dalej:
Wypowiedziałaś się o AA, a o terapii ani słowa. A i ta wypowiedź niezbyt ma odzwierciedlenie w rzeczywistości, po prostu nie masz racji nt ograniczania wolności(jakkolwiek ją rozumiesz) w AA.
Fajny film kręcisz, a najciekawsze, że mówisz o rzeczach których nie znasz. Wg Twojego rozumowania, każdy uczestnik terapii, każdy członek AA, ma ograniczoną wolność? A mówiłem, że mimo bujnej wyobraźni, nie jestem w stanie wymyślić takiego wytłumaczenia.
Ograniczoną wolność masz teraz. Choroba wpływa na Twoją zdolność podjęcia decyzji trzeźwienia z ludźmi którzy mogą w tym procesie pomóc. Powtarzasz klasyczny schemat, drogę większości, wynajdując sobie "powód"(oryginalny, choć mało przekonywujący). Tym samym zmniejszasz swoje szanse na sukces. Powodzenia życzę.
Anonymous - Nie 23 Cze, 2013 17:06 Powoli dochodzę do podobnych wniosków co wampirzyca... Ja nie piję pół roku i hej trzeba żyć dalej. O ile mogłem niektórym osobom mówić o przyczynach mojego picia to one to były w stanie nawet zrozumieć. Ale często dalej mam ochotę gadać o tym samym. A ludzie normalni niekoniecznie rozumieją, dlaczego aż tak się tym dręczę. Co najlepsze zauważyłem, że większość właściwie już mi wybaczyła, oddaliła w niepamięć to co robiłem, tylko ja sam sobie wciąż nie potrafię wybaczyć. Męczę się z tym, z sobą sam. wolny - Nie 23 Cze, 2013 17:31
A gdybyś miał sny w których dajmy na to zabijasz ludzi to też byś sobie nie wybaczył mimo że to tylko był sen , a przecież jak byleś w stanie doświadczania alkoholizmu to ten stan też był snem,.. więc jak to jest,.. czy wydarzeń ze snu nie da się wybaczyć ??? A przeszłość ma znaczenie ?? To tylko historia bez znaczenia , nie jesteś swoją historią , nie jesteś sędzią i katem,. jesteś jaki jesteś tu u teraz,.. reszta jest bez znaczenia , a może ty posiadasz zdolności przemieszczania się w czasie ,..bez urazy,.. i chcesz wszystko naprawić , w czasie wędrówki astralnej w czas przeszły ???
rejek - Nie 23 Cze, 2013 18:11 Wniosek z powyzszych postów jest prosty jak drut Po prostu alkoholizm jest chorobą łatwą do opanowania (rozwoju) Wystarczy nie pić Nie picie z pomocą AA i terapii jest tzw "niepiciem właściwym" Niepicie z każdego innego powodu jest "d***" W niepiciu właściwym człowiek doznaje błogości i szczęsliwości wielkiej,jest wolny -cokolwiek ta wolnośc oznacza W d*** męczy się i pęknie jak nie teraz to za dzień ,tydzien,mc,rok czy 100 lat ale pęknie I nie ważne że niektórzy zle się czują "niepijąc właściwie" ważne ze nie piją Za to psychika tych co sa w "d***" płata im figle -oni po prostu mają złudzenie że są szczęsliwi -no bo przecież nie mają prawa być szczesliwi i normalni -bo kto w d*** jest wolny normalny i szczesliwy ? A ja tam wolę swój d*** z lekkim popierdem co czas jakiś . Ale jazda
leon - Nie 23 Cze, 2013 18:36
Ja z mojego punktu widzenia,jak mam do wyboru "niepicie wlasciwe"z regularnym uczeszczanien na AA(bylem na 4,5-ciu mitingach angielskich,bo polskie za daleko) i mam tryskac takim szczesciem trzezwienia,jak weterani,ktorych na wspomnianym mitingu spotkalem(obejmowali sie na przywitanie,prawie jak Lonia Brezniew mial w zwyczaju i to bylo obrzydliwe i nie do przyjesia dla mnie )to ja juz wole zaryzykowac to moje biedne alkoholiczne zycie i jesli nawet polegne,to przynajmniej z twarza w moim tego slowa zrozumieniu...,zatem jest blizej do rejka,niz "wlasciwej drogi"..,tak to odczuwam
piotr7 - Nie 23 Cze, 2013 18:46 Leon w mojej grupie są atrakcyjne dziewczyny ,to misiaczek czemu nie
leon - Nie 23 Cze, 2013 18:52
Nie mowie,ze wszystkie grupy sa takie same,bo tylko na jednej bylem i atmosfera szczesliwosci tam panujaca zdecydowanie mi sie nie podobala... Anonymous - Nie 23 Cze, 2013 19:13 Leon opowiedz o tym więcej jak to wyglądało haha Staram się wyobrazić to sobie, jak dwóch grubych angoli zmierza w swoim kierunku z otwartymi ramionami i przyklejonymi uśmiechami krzyczą wesoło good to see you again, klepią się po plecach albo całują po mordach
Ale to jedynie skromne wyobrażenia... Jak to wygląda naprawdę? Na spotkaniu AA na którym ja byłem było trochę inaczej, śmiechy, wesoło, naokrągło o tym jak cudownie bez alko, ale już w trakcie mityngu, cisza, powaga i twarde sformułowania przeciwko alko. Aż z przesadą. Odebrałem to jako taki skok z skrajności w skrajność. Nie potrafiłem się dopasować, bo raz wszystko wesoło, uśmiechy, a potem taka powaga, zaduma, żałoba... 
leon - Nie 23 Cze, 2013 19:23
W sline nie lecieli,dlatego napisalem prawie jak L.Brezniew...,tylko prawidlowego misia wykonywali,a poza tym to za kazdym razem modlitwe do ich angielskiego boga odmawiali...,a reszta to chyba jak wszedzie,na kazdym z mitingow zabieralem glos,ale doszedlem do wniosku,ze jak mam sie stac tak szczesliwy,jak oni,to ja juz wole nie pic,aby zycie nie zmusilo mnie do szukania ratunku i powrotu do tego szczesliwego towarzystwa...,byli pomocni,generalnie ok,dali broszurki,liste mitingow w hrabstwie,wrzucilem te kilka razy funta do kubka i cala historia...
wolny - Nie 23 Cze, 2013 20:22 Przyznaję sie i większość o tym wie, że ja też nie jestem fanatykiem AA a raczej autsajderem jestem, a terapie uważam za potrzebną w sytuacjach skrajnych i początkowych . Na AA uczęszczam w sumie wtedy kiedy mam na to ochotę i jak już tam jestem to mam w du*** atmosferę jaka tam panuje i rytuały również,.. bo nie po to tam idę!! Raczej jest to dla mnie odskocznia od codzienności i obcowania z niezbyt trzeźwym społeczeństwem . W ubiegłą środę na mitingu zjawił sie gościu co to na AA już chodzi sobie 12 lat , no i właśnie po 20 dniach opuścił ZK(Zakład Karny) bo go zamkli za znęcanie sie po pijaku nad rodziną no i zaczął pierrrdaczyć jakie oto on cierpienia przeszedł wew tem pi***lu przez te 20 dni i że teraz to on już wie co to jest strach o którym tak często mu wspominała jego żona, zapija facet systematycznie ale na AA uczęszcza jak najbardziej i nawet z tego co wiem to paru wyleczył z bycia Aowcem , zwyczajnie siem go bali,. tak że w tym całym AA bywają najprzeróżniejsze rzeczy, co w ogóle nie ma nic wspólnego z samą idę AA , no ale wszystko chyba zależy od tego po co tam ktoś idzie ,..tak mi się wydaje ??
rejek - Nie 23 Cze, 2013 20:44
To jest zgodne z linia terapeutyczna gdyz podobno alkohol zabija w nas uczucia? ich okazywanie? przezywanie? -niech ktos mnie poprawi jak to interpretować-nawet po to sie tzw "dzienniczki uczuć " na terapii prowadzi . Wiec przy linii "słusznego niepicia" musisz okazywać te uczucia czy chcesz czy nie -mozesz przez poklepywanie,przytulanie itp -inaczej podobno nie trzezwiejesz.
Statut AA jest skonstruowany w zapisach jak dawny statut partii robotniczej -w założeniach wszystko słodko -tylko z wykonaniem gorzej. Mój znajomy aowiec twierdzi np że może chodzić na AA i pić -ponieważ jest napisane jakoś tak "jedynym warunkiem przynaleznosci do AA jest chęć zaprzestania picia" No więc on tą "chęć" ma uczeszcza na mityngi, a że pije -no pije -ale chęć zaprzestać ma -i tu się z nim zgodzę -wywód jest z punktu widzenia logiki słuszny yuraa - Nie 23 Cze, 2013 20:45 przecież członkowie AA to zwykli ludzie z wszystkimi swoimi zadami i waletami. znam wiele historii róznych np jak jeden "aowiec" drugiemu zone podprowadził albo inny tak sie z drugim skumplował że ten wziął kredyt na siebie i kase koledze przekazał. a teraz ani kolegi ani kasy nie ma. a ja chodzę. obserwuję, słucham, biore co wydaje mi sie potrzebne. był czas że byłem fanatykiem, teraz jadę zobaczyć co u starych znajomych słychać. bez napinania sie na przerabianie kroków, obrzędy i rytuały. dzisiaj byłem po pólrocznej nieobecności na tej akurat grupie. z kilkoma osobami usciskalem sie serdecznie bo są mi w jakis sposób bliscy w końcu 10 lat temu tam zaczynałem i już wtedy byli. kilku innym podałem rękę innym powiedziałem cześć. aaaa, Dziadziunia nie było
leon - Nie 23 Cze, 2013 20:50
Wiec teraz rozumiem,dlaczego nie nadaje sie do realizacji linii "slusznego niepicia",bo ja podobno zimny i nieuczuciowy jestem z natury
Matinka - Pon 24 Cze, 2013 17:02
Rejas, dzięki za trafne uwagi i szersze spojrzenie. I w końcu zainicjowanie normalnej rozmowy - bez patosu, ideologii, za to z wątpliwościami, z nutą krytyki, po prostu zwykłe ludzkie odczucia bez napinania. Program leczenia uzależnień jest naszej nietrzeźwej ojczyźnie bardzo potrzebny. Terapia, mitingi się sprawdzają, ale ewolucja też jest potrzebna, każdy wymaga nieco innego podejścia. I koniecznie reforma tej skorupy jaką jest program 12 kroków - na mnie działa odstraszająco i zniechęcająco! Matinka - Pon 24 Cze, 2013 17:09
Ja się poważnie zastanawiam, czy nie trzeba wszystkiego posprzątać... Patrząc na to co się dzieje... To norma? Klara - Pon 24 Cze, 2013 17:10
Jak można reformować coś czego się nie zna?
Co się dzieje? Matinka - Pon 24 Cze, 2013 17:18
Mówię o tej ideologii po pierwsze silnie pro religijnej, po drugiej głoszącej słabość człowieka i niezdolność do jakichkolwiek czynów. Totalna tragedia! Dwanaście kroków AA 1. Przyznaliśmy, że jesteśmy bezsilni wobec alkoholu, że przestaliśmy kierować własnym życiem. 2. Uwierzyliśmy, że Siła Większa od nas samych może przywrócić nam zdrowie. 3. Postanowiliśmy powierzyć naszą wolę i nasze życie opiece Boga, jakkolwiek Go pojmujemy. 4. Zrobiliśmy gruntowny i odważny obrachunek moralny. 5. Wyznaliśmy Bogu, sobie i drugiemu człowiekowi istotę naszych błędów. 6. Staliśmy się całkowicie gotowi, aby Bóg uwolnił nas od wszystkich wad charakteru. 7. Zwróciliśmy się do Niego w pokorze, aby usunął nasze braki. 8. Zrobiliśmy listę osób, które skrzywdziliśmy i staliśmy się gotowi zadośćuczynić im wszystkim. 9. Zadośćuczyniliśmy osobiście wszystkim, wobec których było to możliwe, z wyjątkiem tych przypadków gdy zraniłoby to ich lub innych. 10. Prowadziliśmy nadal obrachunek moralny,z miejsca przyznając się do popełnianych błędów. 11. Dążyliśmy przez modlitwę i medytację do coraz doskonalszej więzi z Bogiem, jakkolwiek Go pojmujemy, prosząc jedynie o poznanie Jego woli wobec nas oraz o siłę do jej spełnienia. 12. Przebudzeni duchowo w rezultacie tych Kroków, staraliśmy się nieść posłanie innym alkoholikom i stosować te zasady we wszystkich naszych poczynaniach. endriu - Pon 24 Cze, 2013 17:19
wolny co Ty tak lecisz do tych co zapijają? może podałbyś jakiś pozytywny przykład z AA a nie o zapiciach pisał... ja chodzę na mitingi i słucham i widzę trzeźwych ludzi... piotr7 - Pon 24 Cze, 2013 17:25 Mati ja jestem nie wierzący i z tych zapisów wyciągam to co pomaga mi trzezwieć. A na twoim poziomie istotny jest krok pierwszy, bo to toje targowanie się świadczy że zupełnie go nie rozumiesz. A reszta potem , może być hurtem lub przelewem(cytat z klasyki) Dziubas - Pon 24 Cze, 2013 17:25
A wiesz co to jest i z czym się je? Czy tylko tak Ci się chlapnęło? Jonesy - Pon 24 Cze, 2013 17:26 Ta "słaba ideologia" pomaga od bez mała 80 lat trzeźwieć wszystkim ludziom, bez podziału na klasy, płci, sfery, zawody, finanse i tak dalej. Tak że koleżanko, proponowałbym jednak nieco pokory. Przyda się na pewno. Ciekawe czy picia i kupowania alkoholu też się tak wstydziłaś jak chęci leczenia. Bo przecież całe te Twoje pierdzenie w mąkę i dorabianie ideologii do swoich wynaturzeń, desperackie poszukiwanie poparcie u kogokolwiek, kto tylko będzie miał podobne zdanie do Twojego, to tylko działania pozoracyjne. Tak żeby sumienie było czyste i można było spokojnie pobalować dalej. Bo przecież "tu jest polska, tu się pije"*... * według badań i doniesień, okazuje się że "tu jest polska, tutaj się pije" funkcjonuje w taki sposób już tylko w mentalności alkoholików. Polska w spożyciu alkoholu jest w samym końcu państw unijnych - ale Ci co muszą, widzą to jak im pasuje. Klara - Pon 24 Cze, 2013 17:27
To są hasła. Zupełnie, ale to zupełnie nie znasz ich zawartości, ani sposobu realizacji. Jeśli coś chce się reformować, trzeba to poznać od A do Z, w przeciwnym wypadku będzie to tak wyglądało, jak ustawodawstwo w obecnym polskim sejmie. Matinka - Pon 24 Cze, 2013 17:29
Nie wiem czy zauważyłaś, że zarejestrowała się zaba.55 z postanowieniem samodzielnego trzeźwienia (m.in. po lekturze tego wątku) oraz Nowy też szuka sposobu "Sam na Sam"? Więc się pytam, czy to normalne zjawisko na forum? endriu - Pon 24 Cze, 2013 17:31 pewnie, że normalne, ja też chciałem sam 6.05.2011 Klara - Pon 24 Cze, 2013 17:34
Rzeczywiście, zebrało się Was troszeczkę, ale czy myślisz, że kiedy się zapijecie, to forum się z tego powodu rozpadnie? Tak naprawdę, nikogo to specjalnie nie obejdzie, bo to przecież WASZE ŻYCIE. Ludzie dzielą się swoim doświadczeniem i próbują namówić Ciebie i pozostałych na to, żebyście skorzystali z niego, a jak nie zechcecie, to trudno...
piotr7 - Pon 24 Cze, 2013 17:34
Oni zaczynają , są na początku tak jak Ty Matinka - Pon 24 Cze, 2013 17:35
Hasła? To są podstawowe założenia! Właśnie one powinny być tak sformułowane, żeby przede wszystkim nie uderzały w odmienny światopogląd. Mnie to tak odrzuca, że nie mam najmniejszej ochoty tego poznać. piotr7 - Pon 24 Cze, 2013 17:36 Mati a ta cała reszta realizuje krok dwunasty Klara - Pon 24 Cze, 2013 17:38
No, jeśli zmianę nazewnictwa nazywasz reformą, to.....  szkoda gadać.
zaba.55 - Pon 24 Cze, 2013 17:40 Ludzie są różni więc i na mityngach pewnie można trafić lepiej lub gorzej. Nie byłam na żadnym ale tego jestem pewna, w każdej grupie ma szansę znaleźć się "czarna owca". Co do 12 kroków też mnie kilka wtrętów razi, ale czytam i staram się zapamiętać. Co prawda jako ateistka nie mogę przyjąć np. 6 i 7 punktu, ale zasadę działania powoli zaczynam przyswajać. Nie dziwcie się tak że chcę sama spróbować, zawsze powtarzałam "Umiesz liczyć, licz na siebie". Pretensje też zawsze mam do siebie. A wściekać się na siebie potrafię nieźle. Nie wykluczam, że za jakiś czas z podkulonym ogonem pójdę na terapię, na razie się oswajam ze swoją decyzją. Matinka - Pon 24 Cze, 2013 17:40
Myślę, że rzeczywiście nie idzie tu o osoby, ale o poglądy:-( Mnie obchodzi los innych i przynajmniej nie chciałabym im zaszkodzić. Klara - Pon 24 Cze, 2013 17:43
...a sobie? Sobie będziesz nadal szkodziła?
Matinka - Pon 24 Cze, 2013 17:44
Ech, nie rozumiesz tego. Klara - Pon 24 Cze, 2013 17:48
Hahaha
Skąd to wiesz???
Dodam jeszcze, choć na pewno już się zorientowałaś, że nie wszyscy korzystają z programu AA. Niektórzy przeszli wyłącznie terapię, która nie jest oparta na programie 12 kroków, ale zwykle nie wykluczają uczestnictwa w mityngach. Matinka - Pon 24 Cze, 2013 17:49
Już sobie nie szkodzę. Przestałam pić. Jestem przekonana do swojego wyboru, lepszej drogi nie widzę. Matinka - Pon 24 Cze, 2013 17:53 Nie będę szła jak koń z klapkami na oczach. Poczytam więcej o problemie, poznam inne sposoby, posłucham ludzi. Na pewno zweryfikuję temat, w końcu to perspektywa lat:-) Klara - Pon 24 Cze, 2013 17:54
Masz zasłonięte oczy? Zwróć uwagę na to, że z tą dysfunkcją, tu na forum jesteś w mniejszości. Większość widzi tę drogę. Jest ona więc, czy jej nie ma??? wampirzyca - Pon 24 Cze, 2013 19:51
Dzięki ci Rejek za ten post....pozwolił mi spojrzeć na siebie mniej krytycznie...bo ciągle się łajam...i będąc naprawdę szczęśliwą nieraz wmawiam sobie że to pozorne szczęście ...bo jak to mnie nie wolno być szczęśliwą ..za to jaka kiedyś byłam...
wymyśliłam sobie w głowie swego rodzaju pokutę i wydaje mi się że czas już przestać się katować i zaczać żyć...bo rzeczywiście inni mi już dawno zapomnieli i są dla mnie mniej surowi niż ja sama dla siebie... ale już nie śmiecę w nie moim wątku...
endriu - Pon 24 Cze, 2013 19:57
ten post to jest furtka do picia... wampirzyca - Pon 24 Cze, 2013 20:00
każdy widzi to co chce.......ja tam w nim zobaczyłam zupełnie co innego
a po za tym dziś nie pije 24-godziny i tego się trzymam leon - Pon 24 Cze, 2013 20:57
A juz na pewno nie zgadza sie z notatkami z terapii i jedynie sluszna linia
Eila - Śro 26 Cze, 2013 09:56
Wszystko pięknie posprzątane ....a Mati????? -where is she???
Matinka - Śro 26 Cze, 2013 22:46
Cześć Eila:-) Nie jest pięknie posprzątane:-( A u mnie w porządku. Matinka - Śro 26 Cze, 2013 22:50
Tak to wygląda? Zamiotłeś wszystko pod dywan? Wrzuciłeś Żabie do wątku? Powycinałeś z tematu obraźliwe, szydercze posty, które pokazywały tutejszy stosunek do innych poglądów, a przede wszystkim do drugiej osoby. Brak tolerancji i szacunku. Na tym ma polegać uduchowienie z pomocą Siły Wyższej? Zacierasz ślady, żeby to źle nie wyglądało? Szkoda, nie jeden by zrozumiał, dlaczego zmykam.
Nie mówiąc o kulturze osobistej to zdaje się obowiązuje regulamin na forum? 2. Nie oceniamy, nie krytykujemy, nie osądzamy. Prosimy o szacunek dla siebie nawzajem - szczególnie wtedy, gdy nie zgadzamy się z czyjąś wypowiedzią. 3. Wypowiadamy się kulturalnie, unikamy wulgaryzmów i obraźliwych epitetów. Nie używamy słów, które mogłyby poniżać innych lub onieśmielać. Każdy ma prawo czuć się na forum bezpiecznie.
Ten post został zgłoszony dwa dni temu do moderatorów i zero reakcji. Te zarzuty nie dotyczą wszystkich, ale źle się w tej społeczności dzieje… Panuje atmosfera nagonki na świeżą zwierzynę, pod przewodnictwem „brylujących” indywiduów, a za przyzwoleniem i ku uciesze gawiedzi. Szkoda, bo tracą na tym sympatyczni ludzie. Lubię się pośmiać, lubię pożartować, ale wszystko ma swoje granice. Żeby choć docinki były błyskotliwe, a nie wkoło Macieju „gadasz jak potłuczona” (tylko ortografia bardziej wyszukana). Ps. I jeszcze odnośnie sprzątania…Dlaczego zostały te wtręty o uwielbiających kobitkach? szymon - Śro 26 Cze, 2013 22:56 a jakbys chciała żeby było? Jras4 - Śro 26 Cze, 2013 22:56
Janioł - Śro 26 Cze, 2013 22:57 i jeszcze się obraża !!! Szanowna Userku my tu nie z pierwszej łapanki i pić umiemy i co poniektórzy trzeżwieć też potrafią , sadzenie się jak jajko w na Saharze nie jest dobrym sposobem na nie picie , troszkę pokory i wszystko dojdzie do normy . Twoja nadwrażliwość być może wynika z rozbujanych emocji i chwiejnego stanu emocjonalnego tak charakterystycznego dla osób świeżo po odstawieniu alkoholu. Nie widzę w poście Jonesego nic co mogłoby zaszkodzić Twojemu trzeżwieniu jedyne w czym mógłby ten post zaszkodzić to skorupie zbudowanej przez alkoholika przez mechanizmy uzależnień a tak ogólnie to uwielbiam jak świeżynki uczą wszystkich jak trzeżwieć bo tak ogólnie o trzeżwieniu najlepiej gada się po pijanemu (i tu uwaga : nie koniecznie trzeba pić by gadać jak pijany ) Jras4 - Śro 26 Cze, 2013 22:58
Jras4 - Śro 26 Cze, 2013 22:59
Jras4 - Śro 26 Cze, 2013 23:00 Janioł szkoda gadania i tak nic nie zrozumie a wiesz dlaczego bo uważa sie za coś lepszego od nas Jonesy - Śro 26 Cze, 2013 23:01 Tak tak, i pamiętaj, że rejestrując się tutaj zawarłaś z Wiedźmą umowę. Teraz niech wypełnia, albo do sądu z nią. Za obraźliwe posty też podawaj do sądu - Wiedźma będzie musiała podać adresy IP i wszyscy wpadniemy jak śliwki w kompot. W dodatku jesteśmy zdiagnozowane alkoholiki, więc na bank degeneraci i kłamcy, niewątpliwie też szubrawcy. Wyroki mamy murowane, o ile już jakiś nie mamy... Zrób tu porządek! Wstrząśnij tym betonem! Zaprowadź nowe rządy! Viva la revolution!!! ps. i dalej pracowicie pierdząc w mąkę, odwracaj uwagę od twojego problemu... Jras4 - Śro 26 Cze, 2013 23:03
pterodaktyll - Śro 26 Cze, 2013 23:03 Dajcie spokój, ona nie jest jeszcze na tym etapie............ Janioł - Śro 26 Cze, 2013 23:04
Matinka - Śro 26 Cze, 2013 23:04
Chciałabym, żeby było mniej więcej jak w regulaminie. Nie lubię skrajności. Jonesy - Śro 26 Cze, 2013 23:05
Zastanawiam się też czy nie zgłosić Twojego postu administracji. Wyzywanie nas od gawiedzi jest jakby nie było o parę kroków bardziej niemiłe od porównania Twojej pisaniny do pierdzenia w mąkę - taki sam z tego pożytek dla ciebie jak z tego pierdzenia... Tylko w sumie ja się wśród tej gawiedzi czuję super!!! Gawiedzio, czy Ty też czujesz się ze mną super??? Jras4 - Śro 26 Cze, 2013 23:06
pterodaktyll - Śro 26 Cze, 2013 23:06
Marne szanse...........nie pamiętasz jacy my byliśmy? Matinka - Śro 26 Cze, 2013 23:06
Nie mi to oceniać, ale staram się, żeby kogoś nie obrazić. Jonesy - Śro 26 Cze, 2013 23:07
Lecim na.... Szczecin!!! 
Jras4 - Śro 26 Cze, 2013 23:07
Jras4 - Śro 26 Cze, 2013 23:09
Matinka - Śro 26 Cze, 2013 23:09
I co? Znowu się zaczyna ta sama śpiewka? Jonesy - Śro 26 Cze, 2013 23:09 
Janioł - Śro 26 Cze, 2013 23:10
Jonesy - Śro 26 Cze, 2013 23:10 Człowiek się stara, ręce sobie po łokcie urabia żeby pomóc, a tu taka wdzięczność...
pterodaktyll - Śro 26 Cze, 2013 23:10
twoje życie i zdrowie, twoje wybory........ Matinka - Śro 26 Cze, 2013 23:11
Ale co ściemniam? Jras4 - Śro 26 Cze, 2013 23:13 sądze nadal że jesteś oszustką i nie darze cie sympatią bo zamknieta jesteś w sobie czujesz sie lepsza ..nie ubliżam ci ale mówie ci w oczy co o tobie myśle ... bo to zamkniecie nie daie ci szansy by inni cie zrozumieli i pszestań gadac ze ktoś poluje na ciebie bo są tu tez inne kobiety napewno lepsze od ciebie Jras4 - Śro 26 Cze, 2013 23:14
Matinka - Śro 26 Cze, 2013 23:15
Na pewno są lepsze. Ale mi nie chodziło o kobiety, ale o nowych trzeźwiejących. Jras4 - Śro 26 Cze, 2013 23:18
wielu tu sie pszewineło ale nie wielu zrozumiało jedno tylko jedno NIKT ALE TO NIKT SAM SOBIE NIE PORADZIŁ na co liczyłas że wejdziesz tu i nagle zerwa sie rzęsiste brawa a tu co szok zamiast braw padaią razy a wiesz dlaczego ? bo boli cie prawda którą ci piszą i coś ci powiem wiesz co daie im wszystkim prawo cie oceniać ? to że są tacy jak ty Janioł - Śro 26 Cze, 2013 23:20 to jest fragment z takiego tekstu który bardzo lubię a zwanego desideratą : Jeśli porównujesz się z innymi możesz stać się próżny lub zgorzkniały, albowiem zawsze będą lepsi i gorsi od ciebie. każdy ma swoje tempo i cykl trzeżwienia i nawet drogi trzeżwienia tyle tylko że wiele z nich prowadzi na manowce , samotne trzeżwienie to taka droga do ...........no na pewno nie do trzeżwiena może do nie picia ale i w to wątpie Halloween - Śro 26 Cze, 2013 23:21
Nie ma chyba takiej społeczności na świecie, w której pojedyncze wypowiedzi zawsze zgadzały się z oczekiwaniami innych. Tak jest i tutaj. Traktuj to z odrobinką dystansu i luzu, wybieraj te wypowiedzi które uznasz za takie na które chcesz odpowiedzieć a cała reszta dodatkowe zajęcie dla moderatora. 
Ludzie maja po prostu poczucie humoru, ale nikt nie zamierza Cie tutaj skrzywdzić , wyśmiać ... . Te troszeczkę odporności nerwowej potrzeba w życiu zawsze. Powodzenia. P.S.A regulamin... odwrotność kodeksu Bushido. A co mam na myśli , się każdy domyśli
yuraa - Śro 26 Cze, 2013 23:21
zrobiłem co uznałem za stosowne, nie zamierzam sie tłumaczyć szymon - Śro 26 Cze, 2013 23:24
regulamin jest głupi
ale napisz jakbyś chciała, żebym się do Ciebie zwracał, odnosił, głaskał czy patykiem szturchał?
jak minął dzień, coś się wydarzyło fajnego? Jras4 - Śro 26 Cze, 2013 23:24
Marc-elus - Czw 27 Cze, 2013 03:59 A ja uważam, że Mati w jakimś sensie ma racje. Droga Gawiedzi(czy tam Hałastro), ktoś nowy, kto zawita na forum, nie musi Was znać, znać Waszego stylu, wiedzieć że mówiąc prawdę w dość obcesowy sposób - macie racje i chcecie pomóc. Nowa user nie wie że Jones jest super-Tatą, Yurra fajnym facetem(który objechał Bajkał na skuterze) i nawet Iras to jest gość(pominąwszy ten bagnet który nosi przy nodze).
Forma też jest ważna. Jednemu "rozbijanie skorupy a'la młotek" pomoże, inny się zrazi i pójdzie, nie zdąży przeczytać rzeczy które by mu pomogły. Tak czy inaczej, Mati, nie oczekuj głaskania po główce. Się nie podoba - wypad!!!
Żartowałem tylko....
ikar - Czw 27 Cze, 2013 06:09
szymon - Czw 27 Cze, 2013 06:21
a nie po 10? co to wogóle jest za szufladkowanie jeden pisze, że trzeźwieje sie po czterdziestce kolega, że po dwóch latach rozmowa na ten temat: kto, kiedy i w jakim czasie, jest jak rozmowa o du*** maryni ja to po roku, a tamten to po dwóch latach... samo stwierdzenie tego, jest zaprzeczeniem Marc-elus - Czw 27 Cze, 2013 06:25
Czyli przez pierwsze 730dni ludzie nie trzeźwieją?
Nie mają nic do powiedzenia? "Nie udzielam głosu, trzeźwiejesz za krótko." Dobrze że nas, maluczkich, uświadamiasz. Już wiem do kogo się zgłosić po nauki. A tak serio, idź kolego posłuchaj kogoś kto naprawdę trzeźwieje, pomyśl o szacunku i pokorze, o nie patrzeniu z góry na innych. Może się uda. szymon - Czw 27 Cze, 2013 06:27
chyba, że podaje leżącemu dłoń... to można patrzeć z góry
Marc-elus - Czw 27 Cze, 2013 06:35
Możesz, trzeźwiejesz już ponad 2lata....
szymon - Czw 27 Cze, 2013 06:40 właśnie, że nie 
ni mom 40 lat a to drugi warunek konieczny
baracca - Czw 27 Cze, 2013 07:26
I chmury się rozstąpiły i stała się światłość. A potem rozległ się dżwięk trąb i Pan przemówił. A słowa jego były jako grzmot. I niewierni upadli na duchu i serca w nich zamarły. A sprawiedliwi radowali się głosem Pana i śpiewali Hosanna. smokooka - Czw 27 Cze, 2013 07:42 A mnie to do karo pasuje
Eila - Czw 27 Cze, 2013 07:58 Mati nie wzięłaś NIC do siebie...niestety tak działają mechanizmy naszej choroby...i działają właśnie wtedy gdy nie pijesz więc nie pijesz ale .....
Wyłapałaś wszystkie nieistotne posty jak na prawdziwą alkoholiczkę przystało
Wiedziałabyś co się z Tobą dzieje...gdybyś poszła na terapię...byłoby łatwiej naszą gawiedż zrozumieć.... Pozdrawiam Jonesy - Czw 27 Cze, 2013 08:14 Dobra, podejmę ostatnią próbę, potem sobie odpuszczam. Droga koleżanko, ponad dwa lata temu, w lutym, po weekendzie na gazie, kiedy to wypiłem piwo w samochodzie, nawaliłem się od rana na urodzinach córki, a drugą po pijaku podrzucałem, przeskoczyła mi jakaś klapka. Nie wiem co to było, nie wiem dlaczego i skąd, ale nagle stwierdziłem, że ja tak naprawdę nie żyję, mało tego, za chwilę zostanę kompletnie sam i nawet ta namiastka normalności, stwarzana przez rodzinę zostanie mi odebrana. I to przez alkohol. Dotarło też do mnie, po tych wszystkich moich próbach, że nie ma możłiwości żebym sobie sam poradził. Wtedy też napisałem pierwszego z poniższego tematu posta: http://komudzwonia.pl/vie...?t=3797&start=0 Poczytaj, pomyśl. Zobacz jak ja pisałem - od początku byłem szczery, dzięki temu, że być może, udzieliłem nawet za dużo informacji, następnego dnia byłem już na mitingu w towarzystwie kolegi z forum - trzeźwiejącego 12 lat Jacka. To on po mnie wyszedł, bo ja się bałem na ten miting wejść - gdyby nie moja szczerość, w życiu nie dałbym sobie szansy. To dzięki tej szczerości tydzień później byłem już na spotkaniu z terapeutką a trzy dni po tym na pierwszym spotkaniu grupy wsparcia. Tymczasem chcąc Ci pomóc my wiemy o Tobie nic. Ani jak piłaś, ani od kiedy, ani ile. Nie wiemy o okolicznościach Twojego picia, motywach picia. Nie wiemy co Cię skłoniło do podjęcia decyzji o rejestracji tutaj i szukania pomocy. Wiemy za to, że wstydzisz się swojej choroby i to bardzo, wstydzisz się i boisz konsekwencji przyznania, bo wtedy będzie trudniej wrócić do picia, jesteś osobą nerwową oraz bardzo wyczuloną na swoim ja. Mimo to, z uporem maniaka, od kilku dni, dobrzy i pełni dobrej woli ludzie usiłują Ci pomóc. Głównie dlatego, że tak bardzo przypominasz nas z przeszłości, że nie zraża nas wcale ten Twój upór i nieszczerość. Ale powoduje on takie a nie inne podejście do Twojej osoby i Twojego problemu. Chcesz pomocy? Poproś, zapracuj na nią uczciwością i szczerością. Nie odbieraj sobie szansy na godne życie. Tyle ode mnie. Cała reszta zależy od Ciebie. My za Ciebie nie wytrzeźwiejemy, my za Ciebie nie przeżyjemy Twojego życia, wreszcie też, nie my poniesiemy konsekwencje Twoich wyborów. Jędrek - Czw 27 Cze, 2013 08:22
A dlaczego sie nie podoba?? To jest jedno z moich odkryć, które odkryło mi znaczenie stwierdzenia "co Cię dotyka, to Cię dotyczy" 1. *ku**** mnie moja zawzięta, wredna i egoistyczna żona, bo tak naprawdę to ja taki ....wciąż jestem. Zawzięcie nie chciałem zmienić swojego sposobu myślenia i postępowania i przesiedziałem zawzięcie 2 lata na d*** i w depresji..... Upierdliwość ze mnie nadal wyłazi przy komentowaniu wynikającym z mojego nadętego oceniania..... A egoista?? No cóż.... 19 lat dbałem o to, żeby zawsze była rezerwa na chlanie...i czasu i pieniędzy.... A jak ktoś, ktoś mi próbował popsuć moje plany, to byłem zawziętym, wrednym egoistą pyskującym, że ktoś kur.... tylko koniec własnego nosa widzi, a ja nawet sobie dychnąć nie mogę (w domyśle "się nachlać") 2. Drażnią mnie cyniczne docinki i komentarze, a sam to praktykuję...... 3. Z obrzydzeniem patrzę na brudnych i zaniedbanych ludzi na ulicy, a wdomu mam bajzel i brud i zapuszczone kąty, zlew pełen brudnych garów.... aż się nazbiera tyle, że wyłazi i się potykam....... 4. z politowaniem patrzyłem jeszcze do niedawna na grubasów, a sam żarłem co było pod ręka nie licząc sie z tym, czy dzieciom zostanie cokolwiek.... Nie wiem jakim cudem miałem tylko trzydzieści pare kilo nadwagi.....może dlatego, że mnie nie stać na wymianę drzwi wejściowych do domu i musiałbym spać w garażu...... Tak. Mnie prawda w oczy kole. Prawda o mnie, którą widzę na przykładach innych ludzi... Dlatego ostatnio zastanawiam sie głęboko, jak coś mnie mierzi.... no i czasem nie wiem... ale pracuję nad tym, żeby siebie poznać i wyzbyć sie swoich "doskonałości perfekcyjnych" ikar - Czw 27 Cze, 2013 08:30 Nie było moim zamiarem nikogo szufladkować,ani uświadamiać.Jeżeli jeżeli chodzi o wspomniane przezemnie dwa lata,to o ile pamiętam z terapii to mniej więcej tyle czasu trwa rozbrajanie mechanizmów uzależnienia.Ale pewnie nie jest to sztywną regułą.Każdy jest inny,być może jednemu wystarczy rok,a innemu dziesięć będzie mało.Co nie zmienia mojego przekonania,o tym,że żebym mógł powiedzieć o sobie ,trzezwiejący potrzeba było sporo wysiłku i zaangażowania. Halloween - Czw 27 Cze, 2013 09:33
 E tam Iras, Ty byś nawet muchy nie skrzywdził, dobry kochający bliźniego swego człowiek jesteś. 
Matinka - Pią 28 Cze, 2013 20:42
To wszystko jasne, jednak chwilami czułam, że to nie głupie żarty czy jątrzenie, ale taka silna niechęć połączona z agresją. Takie rzeczy się czuje. Niektórzy przynajmniej wprost się do tego przyznają. Cały czas pojawiają się zarzuty, że: jestem nieszczera, zmyślam, gram, ustanawiam rekordy, manipuluję, podpuszczam, udaję kogoś innego, uważam się za boga, jestem próżna, dumna, harda, chcę być gwiazdą... Jeszcze mi się tożsamość od tego przestawi;-) Matinka - Pią 28 Cze, 2013 20:54
Nie przeszkadza mi obcesowy czy dosadny sposób bycia, o ile wierzę w dobre intencje piszącego. I rozbijać siebie nie pozwolę! Nie znam nikogo i oceniam tylko na podstawie wypowiedzi. A czemu nie głaszcze się po główce śmiertelnie chorej osoby, a wręcz przeciwnie? :-( Jeszcze nie znam jasno celu, w którym tu przybyłam, ale już dużo skorzystałam. Matinka - Pią 28 Cze, 2013 21:08
Musiałam sobie przypomnieć, kiedy poznałam ten tekst. Dawno temu. To była krótka przypadkowa chwila, chyba w kancelarii kościelnej. Na blacie biurka, pod szybą - przeczytałam i spodobały mi się te słowa. Skupiłam się na zapamiętaniu tytułu, a potem odnalazłam w necie. "Desyderata" - stamtąd też sobie wzięłam: Krocz spokojnie wśród zgiełku i pośpiechu, pamiętaj jaki spokój może być w ciszy. Tak dalece jak to możliwe, nie wyrzekając się siebie, bądź w dobrych stosunkach z innymi ludźmi. Prawdę swą głoś spokojnie i jasno, słuchając też tego, co mówią inni: nawet głupcy i ignoranci, oni też mają swą opowieść. Odnośnie porównywania z innymi, też się zgadzam. A mama jeszcze mi powtarzała "nie zazdrość, bo zawsze będziesz nieszczęśliwa". Matinka - Pią 28 Cze, 2013 21:23
Nie żyw urazy, napisałam co mi się nie podoba w tej moderacji, podałam swoje racje, ale oczywiście nie znam Twoich motywów. Z resztą uważam, że to bardzo niewdzięczna robota, bo się starasz, a mało kto to doceni... Ps. A o tej wyprawie skuterowej wokół Bajkału, to chętnie bym posłuchała;-) Matinka - Pią 28 Cze, 2013 21:44
Dzięki za tego posta. Sporo przeczytałam z tej historii...Przeczytałam i inne. To są trudne opowieści, przygnębiające, ale warto je poznać
Szczerość to mnie tu raczej gubi;-) Nie wiem jakiej pomocy stąd oczekuję, dlatego nie proszę. Nie czuję potrzeby opowiadania o sobie i jeszcze nie wiem czemu miałoby to służyć. Rozmawiam, jak mam chwilę to czytam forum - to mi dużo daje. Przyznam, że te parę dni uczyniły dużo zamieszania w mojej głowie. Potrzebuję czasu. Czytam, poznaję nałóg. Tak, wstydzę się swojego uzależnienia i wszystkiego co się z nim wiąże. rybenka1 - Pią 28 Cze, 2013 22:19 Mati ,nic nie musisz jesli nie chcesz też sie wstydziłam swego uzaleznienia,nawet nie wiesz jak bardzo .Tym co chce to mówie ,na czole nie mam wypisanego tego .Choc tu na forum wszyscy jestesmy równi ,wszyscy tak samo pili.Mnie już nic nie zdziwi i nie powiem Ci ,ze urzekła mnie twoja historia
Jacek - Sob 29 Cze, 2013 08:19
Matuś,,, "my" te historyjki dobrze znamy - facet zazwyczaj się wstydzi,że nie on tym kieruje,a coś (alkohol) to robi i z tym się nie godzi i tu próbuje udowadniać - gdzie cały incydent zagłębia go w picie zamiast zaprzestać - kobitki,zazwyczaj wstydzą że wogle są na rauszu - nie chcą lecz coś je do tego ciągnie ale i one próbują udowodniać że nad tym panują ,że to one mają władze a nie alkohol i to jest cała prawda,która miała by służyć Tobie,gdzie tak trudno się temu przyznać całe twoje wypowiedzi,jakie tu tworzysz ,o tym świadczą - są jak jeden wielki bunt i tu jest cała filozofia,,w tym buncie nie we flaszce z alkoholem,lecz w zachowani tego buntu czyli gdzieś w głowie ,,, gdzie tak trudno się do tego przyznać no bo co "Ja" nie potrafię ,, to "Ja" jestem słaby - to inni mają problem,a ja se dam radę z tym otóż nie "ja" również musiałem się temu przyznać
"ja" również musiałem wyznać drugiemu o swoich problemach wtenczas zrozumiałem że rozmawiam ze sobą,bo drugi ma swoje problemy (i to one go obchodzą) a moje są moimi dla mnie - ale muszę się do nich przyznać na głos (przed drugim) gdyż wtenczas łatwiej jest je usłyszeć Matuś , na razie to ty słyszysz to co wypowiadasz - swój bunt a nasze szczere wypowiedzi,uważasz za atak - bo to "Ty" tak uważasz i tak to odbierasz oczekujesz poklepywań po pleckach i pogłaskań po główce - a takie zachowanie z naszej strony było by fałszywym zachowaniem powiem jeszcze raz (napiszę) nie skupiaj się buntowniczo na nasze wypowiedzi - gdyż dokładnie tak zachowuje się alkoholik ta choroba (alkoholizm) nie siedzi w butelce i w zachowaniu że ją odstawisz i so powiesz że już nie ruszysz a właśnie w tym zachowaniu buntowniczym gdy to ujarzmisz,,gdy temu dasz wiarę,i wreszcie się temu przyznasz - to tu daję gwarancję ze zaczniesz sama nad tym panować a na razie to Ty nie chcesz sobie pomóc,,a jedynie udowodnić że se dajesz radę a to jest wielka różnica - chcieć i trzeźwieć dla siebie - a pokazać że "Ja" to potrafię w pierwszym robisz coś dla siebie,a w drugim chowasz się zawstydzona za filarem kłamstw Jras4 - Sob 29 Cze, 2013 08:27 [quote="mati"]Nie czuję potrzeby opowiadania o sobie i[/quote ALE O INNYCH TO SIE BY POCZYTAŁO CO ... Jras4 - Sob 29 Cze, 2013 08:28
Jacek - Sob 29 Cze, 2013 09:05
zapodam poniżej urywek filmu,na Twoją odpowiedź dobrze się wsłuchaj a cały film opowiada o bohaterze który tworzył początki swego trzeźwienia mówi o prawdziwej historii jego początkach,jak zaczynał i tworzył o upadkach i wzlotach tytuł filmu - "Nazywam się Billi W" Matinka - Sob 29 Cze, 2013 22:41
Jacku, Wczoraj czytałam o fazach picia i uzależnieniu. Ze zgrozą stwierdziłam, że mniej lub więcej, ale mieszczę się we wszystkich schematach. To mnie wytrąciło z równowagi. Strasznie głupio znaleźć opis choroby, gdzie pasują niemal wszystkie objawy. I najgorsze, że ktoś śmie twierdzić, co się w mojej głowie roi. Moje własne pomysły - mnie zdrowej, nie pijącej, choćby tej z odległej przeszłości uznane za alkoholowe mataczenie. Uczucie jest takie, jakby się ktoś zawładnął moim ciałem i umysłem. Brrr...taki horror na jawie. Nawet ostatnio taki film był w kinach, o kosmitach włażących w ludzi. Z resztą nie pierwsza taka historia, bo taki koszmar robi wrażenie na widzu. Rzucałam się jak lew w klatce. A Twój post dopełnił dzieła. To co napisałeś, niestety zgadza się z tym, co się dowiedziałam o nałogu. Wygląda na to, że możesz mieć rację. Już dwadzieścia, sto, tysiąc osób powiedziało, że mam ośle uszy...;-) Jeszcze to trawię, jeszcze sprawdzam, jeszcze nie wierzę... Szukam swojego "ja". Jest we mnie dużo buntu, złości i krytyki, choć źródła i celu nie potrafię dobrze określić. Wydaje mi się, że znajduję to w sobie i kieruję na siebie bardziej niż na kogoś z zewnątrz. Czasem los podrzuca takie małe, zabawne niespodzianki, lubię to wychwytywać. Dziś, małe spotkanie rodzinne. Tata ciągnie krzesło do ogrodu, chcę pomóc, ale mnie powstrzymuje "muszę sobie sam poradzić!". Ha, może u mnie te pomysły to jednak nie wytwór chorego umysłu. Ps. Nie działa ten wstawiony fragment filmu, ale znalazłam cały na yt - obejrzę w wolnej chwili. piotr7 - Nie 30 Cze, 2013 04:27 Zaczynasz pisać normalnie a to zmiana ,moim zdaniem ,we właściwą stronę.
Jo-asia - Nie 30 Cze, 2013 06:28
czułam się podobnie... i od tej chwili bardzo mocno zapragnęłam...przerwać ten horror zaskoczyło mnie to, że z boku moja oczywista oczywistość nie jest oczywista dla innych od tamtej chwili szukałam...słuchałam bardzo uważnie tego co mówią inni i porównywałam z tym co widzę ja niestety....nie zawsze wszystkiego choć a drugiej strony...wszystko ma swój czas pozdrawiam
Jędrek - Nie 30 Cze, 2013 09:33
Każdy ma swoja prawdę, w którą wierzy.... Kiedyś wierzyłem, że alkohol daje mi energię i siłę, poprawia nastrój, rozwesela, odpręża i pozwala na wytężony wysiłek.....no i piłem....do pożygania A czy moja prawda jest prawdziwa? Myślę, że poznam to "po owocach" Tak jak się testowałem, co z zaleceń sponsora mi pomaga.... odstawiałem i wracałem.....dziesiątki razy..... dwa lata tak się bawiłem w ciuciubabkę szukając dziury w całym. Jestem zawzięty, ale dzięki wymuszonej abstynencji mam na tyle zdrowego rozsądku, żeby się nie upierać przy swoim aż zdechnę cierpiąc. Nie chcę cierpieć. Nie lubię jak boli. Więc uznałem, że czas się powierzyć. Już się dość nakombinowałem. Naoceniałem, nakrytykowałem, nawymądrzałem i naużalałem. Staram się brać życie takie jakim jest. I cieszyć się nim. No i kurde zacząłem słuchać innych. Nawet "głupcy i ignoranci" zwracają mi uwagę na rzeczy ważne.... A głupcami są tylko przez moją egocentryczną i pełną pychy ocenę....gdybym ich nie rozumiał mógłbym nazwać nadętymi bufonami... albo nawiedzonymi....Jestem tu gdzie jestem i "Boże, uwolnij mnie ode mnie samego...."
Jacek - Nie 30 Cze, 2013 09:52
robisz to odpowiednio
gdyż to nie wspomniane kosmici robią,a właśnie własne "Ja" gdy w miesiącu sierpniu na AA-owskim meetingu się znajduję,i zabieram głos na temat "8" kroku - który brzmi 8.Zrobiliśmy listę osób, które skrzywdziliśmy i staliśmy się gotowi zadośćuczynić im wszystkim. to w moich początkach zaczęło mnie się w głowie skojarzyć i na myśl przyszła sklepowa bo ktoś tak podsuną w wypowiedzi ale przeca ja na rauszu to prędzej w pracy narobiłem kłopotu i krzywd a najwięcej to w domu rodzinie,najbliższym ciągle zrobienie tej listy odkładałem ,minęło parę lat ,,aż któregoś razu usłyszałem dziwną ,jak wtenczas mnie się zdawało,wypowiedź - wypowiadający ujął w słowach,że najbardziej skrzywdził siebie we mnie zbudził się niepokój,zmieszanie i myśl (cheba jedynie gdy kac doskwierał) ta wypowiedź,nie dawała mnie spokoju,nie wiem jak długo,ale w końcu zrozumiałem i od tego momentu,moje życie bardzo się zmieniło,,,patrzę już pod innym kontem bo omijając to że ja sam doprowadziłem do rozpadu rodziny to wogle to wszystko jest powiązane z moim sięganiem za kieliszek za picie bo to "ja" sam sobie fundowałem a więc największą krzywdę wyrządzałem sobie ,,moje własne "ja" to robiło moja ucieczka w picie przed problemami,,je tylko zwiększała i tu również moje "ja" sobie to fundowałem i tu jest takie powiedzonko - "nie dla ciebie piłem,,nie dla ciebie przestałem pić" więc "ja" sam musiałem coś zrobić z tym ale jak zauważyłaś przydała się obecność drugiego i jego wypowiedź jak to mawiają, "zaprzestać picia samemu,jest łatwo ale utrzymać się w tej formie samemu,już trudniej" Ps filmu,,,faktycznie gdy wczoraj sprawdzałem działało,nie wiem co się stało
na YT.. ten urywek jest mniejwięcej na 1:10:00 a wygląda tak Bill Wilson (twórca meetingów AA) poszukuje drugiego alkoholika,aby z nim porozmawiać wydzwania w różne miejsca,,w końcu ktoś się godzi (Bob) na powitanie przedstawia się Bill - Bob - nie stety nie czuję się najlepiej i nie mogę poświęcić panu dużo czasu - Bill - "ja" ... - Bob - wielu lekarzy próbowało mnie wyleczyć i nie wyszło - Bill - ale "ja" - Bob - uważam również ze ta sprawa jest zbyt osobista i nie proszę o pomoc dobrze nastawionych obcych - Bill - ależ "ja" nie przyszedłem tu,aby pomóc panu "ja" to robię dla siebie i w ten to sposób zamiast chwilkę,dwóch panów zaczęło rozmawiać jak to się przedłużyło na parę godzin dlaczego o tym mówię gdyż każdy z nich ,w ten sposób sobie samemu pomógł każdy sam,,ale otworzył się przed drugim i tak się zaczęła historia AA - Anonimowych Alkoholików i trwa do dziś ta historia rozmowy dwóch panów,,często przypomina,gdy tu ktoś nowy wejdzie wiele ma do powiedzenia ... bardzo wiele ale tak to robi że ukrywa swoje niewinne "ja" rozmowa zaczyna się zmieniać ,gdy uwierzy że właśnie to "ja" robi jemu figielki a tak naprawdę to "ja" jest jego własnym "ego" a nie kosmita stojący gdzieś obok Jonesy - Nie 30 Cze, 2013 18:30
Powiem Ci, bo może nie doczytałaś - to własnie Jacek zaproponował mi wspólny pierwszy miting i to on właśnie był tym gościem, co po mnie wyszedł jak ryczałem pod kościołem i wejść na salę nie chciałem... On dużo wie, niegłupi z niego chłop!!! Jacek - Nie 30 Cze, 2013 18:52
to nie "ja"
aby nie wasze "Ja" to moje "ja" nic nie wskóra
Matinka - Nie 30 Cze, 2013 19:08
Doczytałam:-)
Wiem o tym:-) I w dodatku cierpliwy:-) Matinka - Nie 30 Cze, 2013 19:11 Jacku, jak czytam na forum o poważnych problemach to aż mi głupio za tym swoim "ja" się uganiać;-) Matinka - Nie 30 Cze, 2013 20:53
Mam nadzieję, że Cię nie rozczaruję dalszym ciągiem...;-) A tak poważnie, to domyślam się, jak musi uwierać, kiedy ma się pewne przekonanie, wiedzę, doświadczenie, chce się pomóc...i nie ma się kompletnie porozumienia z potrzebującą, zagrożoną osobą... Pewnie trzeba się na to uodpornić i nabrać dystansu. Jak czytam, że ktoś po długiej abstynencji zapił to czuję jakby mi kto osobiście lagą po plecach przyłożył... Matinka - Nie 30 Cze, 2013 21:04
Te sprawy osobowości są dość skomplikowane, nie znam się na tym, ale czuję, że tkwi we mnie wiele postaci i postaw. "Ja" jest świadomością, jak postępuję w danej chwili. Czyli potrafię ocenić czy na przykład jestem słaba czy silna, czy postępuję rozsądnie czy ulegam szaleństwu. I tu wkracza kosmita - czyli okazuje się, że wydaje mi się, że czynię właściwie czyli kroczę ku trzeźwości a okazuje się, że pijana podświadomość pcha mnie ku zgubie. Co obiektywnie ocenia doświadczona brać forumowa. Ja ponoć nie zdaję sobie sprawy... I to mi się w głowie nie mieści, że rozum do którego mam zaufanie, moja wola, moje cechy charakteru, które dobrze znam mogą mi "płatać figielki"... wolny - Nie 30 Cze, 2013 21:07
A dlaczego utożsamiasz sie z tym kimś ?? Do czego Ci to potrzebne,.. to jego życie, ten,. który zapija,... i to bez znaczenia w jakim to okresie,... jest mimo abstynencji nadal pijany,.. więc co w tym dziwnego ?? / Chyba nie odróżniasz abstynencji od trzeźwości,.. tak mi się wydaje
yuraa - Nie 30 Cze, 2013 21:07 tam gdzie zaczyna się uzależnienie konczy się wszelka logika wolny - Nie 30 Cze, 2013 21:12 Takie to życie
Matinka - Nie 30 Cze, 2013 21:24
A jeszcze nie umiem się od tego odpiąć;-) Przeżywam, bo przecież jedziemy na jednym wózku. Wiem ile pracy, trudu to kosztuje, no i żal... I strach...bo przecież ja też mogę.... Zaczynam łapać po lekturze, że abstynencja to zaprzestanie picia, a trzeźwienie to abstynencja plus aktywny proces zmian swojego życia szeroko rozumianego. Tak, mniej więcej? Jonesy - Nie 30 Cze, 2013 21:33
Ok, ten film to on nie działa. 50 zł za poradę informatyczną się należy... A co, w końcu się buduję
szymon - Nie 30 Cze, 2013 21:40
proces zmian, który doprowadza do powrotu do normalności, bez skrajności - moim zdaniem Jacek - Nie 30 Cze, 2013 23:31
widzisz Matuś z tą podświadomością jest tak dzięki moim obserwacją własnych zachowań,doszedłem do tego że moja świadomość nie posiada własnych myśli dostarcza je moja podświadomość,,a sama świadomość je tylko ocenia a co to są myśli,i skąd w podświadomości się biorą - myśl, - to wspomnienia,i marzenia ,,,a tego cheba nie muszę tłumaczyć - zbierają się one pod świadomie w ciągu przeżycia ,,czasem nawet niezauważalne,lub niechciane reszta to już zależy ile z tego sama pamięć potrafi spamiętać no i teraz wyobraź sobie mnie który zdecydował się więcej nie pić mia już jakieś 4 lata w trzeźwości ,,ja w pracy,samiutki na szatni (gdzieś w piwnicy) siadam do śniadania ,, i włączają mnie się te nazbierane marzenia (gdy bym se tak małego kielicha dziabną) czyli ni stąd,ni z owąt ,,włączyła to moja podświadomość coś tam mnie jednak powstrzymało(nie pamiętam co,ale nie ważne) może to że byłem w pracy,może też to że już pół roczne trzeźwość zapiłem ale co by tu było ważne??? otóż po jakimś czasie,sytuacja się powtórzyła w tym samym miejscu i te same myśli ,marzenia o niewinnym wypiciu małej ilości czasem plątały się ze straszakiem a gdy mnie kto poczuje nagle zdałem sobie sprawę ze ja (choć w myślach) gadam ze sobą i jak ja mogłem tego nie zauważyć (niby wiedziałem,,trzeźwy byłem) ale jednak se furteczkę coraz to bardziej uchylałem zanim dokończyłem śniadanko,które akurat wcinałem postanowiłem - o o o Jacenty,ty se musisz zdać świadomość że do końca twych dni nie dla ciebie sięgać po alkohol i wiesz co??? pomogło a wniosek taki że te podświadomość można wyćwiczyć na pozytywne myślenie ona pamiętała euforię picia jak to jest po napiciu i tęskniąc po przez podświadomą myśl chciała wrócić do picia (bo tak żyła przez długi czas i to zachowała w pamięci) dlatego też cała ta brać forumowa próbuje ci to uświadomić podobnie w tej podświadomości jest zachowana myśl ,która nakazuje się bronić nazywam to instynktem bezwarunkowym ona też przez lata była tam wbijana,i trudno ją od razu zmienić a mam tu na myśli tę co to bez warunku zrzuca na innych broniąc swojego "Ja" Matinka - Pon 01 Lip, 2013 22:30
Parę dni temu, naocznie przekonałam się, jak działa podświadomość. Trafiłam w znajomą okolicę, kiedyś odwiedzaną codziennie, obecnie sporadycznie. Wędrowałam w konkretnym celu, zamyślona. Mijałam domki z ogródkami. W pewnej chwili ocknęłam się czując, że trzymam rękę na klamce. Ale to nie było miejsce docelowe, to był dom, w którym ostatni raz byłam jakieś dwadzieścia lat temu, do śmierci tej osoby. Później dom zmienił właścicieli. Pamięć tych wieloletnich wizyt bezwiednie zaprowadziła mnie na "stare śmieci". Podświadomość to rzeczywiście bank nagromadzonych informacji, skojarzeń, emocji, doświadczeń, nawyków i to ona podsuwa pierwsze rozwiązanie, ona wyznacza kierunek. Ale świadomość może to zweryfikować, przyjąć lub odrzucić. A jeszcze podświadomość można sobie dobrze wychować;-) Nie ma kosmity. Nie ma horroru. Jestem spokojna. Jacek - Wto 02 Lip, 2013 08:16
mam podświadome poczucie,że świetnie byśmy się dogadali (i mieli wspólny język) przy kawie i ... placku
Matinka - Wto 02 Lip, 2013 19:11
No przecież się dogadujemy:-) Podświadomie czułam, że ten placek wcześniej czy później się pojawi;-) Matinka - Wto 02 Lip, 2013 19:16
Trochę buntu jest w nas od zawsze, już mały brzdąc nie lubi narzuconych zasad. A nie buntowaliście się na zdrowe jedzonko, które nie przechodziło wam przez gardło? Ja tak miałam z mlekiem. Protest polegał na spadaniu ze stołka kubek rozbity, mleko rozlane i sprawa była załatwiona. Albo konieczność leżakowania w przedszkolu- wolałam pogadać i stać za karę z Witkiem w kącie. Ciągle miałam spać - do dziś nie cierpię łóżka;-) I obowiązkowe chodzenie do kościoła - ogarniały mnie wybuchy niepohamowanego śmiechu. Ot, takie błahostki z dzieciństwa. Na zewnątrz grzeczna dziewczynka, w środku małe, przyczajone licho;-) Panienka z dobrego domu w niewinny sposób walczyła z rygorami;-) Ale wiele narzuconych mi rzeczy, większość dla mojego dobra, potrafiłam znieść, podporządkować się, tyle, że później to gdzieś wyłaziło. Kiedy przypomnę sobie rozcięte wargi z powodu mleka to uświadamiam sobie, że alkohol był niczym innym jak sposobem buntu. Był wyzwoleniem i fałszywą drogą do wolności. Głupi i szczeniacki to powód, ale żadnych innych przyczyn nie było (a później to już leciały konsekwencje picia i błędne koło). Coś w stylu "na złość mamusi odmrożę sobie uszy", nie zdawałam sobie z tego sprawy. A nie miałam już wtedy rozhulanego hormonami umysłu nastolatki.
To też mnie dodatkowo nakręcało i coraz silniej uzależniało. Połączyłam niemal wszystkie strefy mojego życia z alkoholem. I jeszcze trochę truizmów. Ten bunt teraz to nie zasłona dymna. Bunt jest skierowany przeciwko mojej słabości, przeciw głupocie, przeciw takim wyborom i stylowi życia. I oczywiście kontra alkohol. Podsumowując - jak się samemu wlazło, tak samemu trzeba wyleźć! Mieć całkowite przekonanie. Był czas słabości - jest czas siły, trzeba ją z siebie wydobyć, być zdeterminowanym i konsekwentnym. Czy właśnie to nazywacie „d***”? Janioł - Wto 02 Lip, 2013 19:22
Typowy mechanizm rozdwojonego "ja" lub inaczej dumy i kontroli zołza - Wto 02 Lip, 2013 19:26
Z ust mi to wyjęłaś
Jacek - Wto 02 Lip, 2013 20:11
cierpliwy jestem sama tak mnie określiłaś
Jacek - Wto 02 Lip, 2013 20:13
ale nie tak jak z Witkiem 
wolny - Wto 02 Lip, 2013 20:20 Coraz bardziej nabieram przekonania że kobitki zaczynają prześmigiwać facetów , więc ja siem do nich chyba przyłącze gdyż ich mądrości mnie normalnie zaczyna fascynować i to pisze bez kitu !!! mati i zołza imponują wiedzą o jakiej wielu doświadczonych alkoholowo alkoholików,, (prsk),, pomarzyć jeno może ? I nie jest to żadna ocena tylko fakt.
Powodem tego buntu jak to nazywasz jest nic innego jak strach , dobrze to przemyśl czy tak nie jest ?? Strach to podłoże wszelkiego zła na tym świecie , nie ma innego . Strach że ktoś coś chce ci odebrać , że coś utracisz , a kolejnym etapem jest agresja czyli ten bunt .
Tak ja myślę i nie koniecznie jest to prawda
Matinka - Wto 02 Lip, 2013 22:49
Coś w tym trochę jest;-) Moje "ja" jest rozdziesiątkowane. Duma? raczej pragnienie niezależności, swobody. Decyzja zaprzestania picia jest na tyle jednoznaczna, klarowna i pewna, że nie ma co kontrolować. Nawet nie unikam specjalnie sytuacji z alkoholem w tle, bo muszę nauczyć się tak żyć, żeby stał się obojętny. Natomiast pilnuję, żeby nie wpaść w zamian w inne uzależnienie. Zrobiłam się przewrażliwiona na tym punkcie. Za dużo kawy - ciach, za dużo lodów - ciach, za dużo internetu - ciach...Ciągle piję bardzo dużo wody gazowanej - z tym na razie nie walczę. Znajduję w sobie obawę i pokorę bo "tyle o sobie wiemy ile nas sprawdzono" (W. Szymborska). Wiem, że wszystko może się zdarzyć. pterodaktyll - Wto 02 Lip, 2013 22:51
pterodaktyll - Wto 02 Lip, 2013 22:52
Matinka - Wto 02 Lip, 2013 22:58
Wolny, jaja sobie robisz;-) A przeciwko seksmisji nic nie mam:-)
Ten strach..pomyślę o tym.
Ale przynajmniej Jacek jest rozbrajający;-) Jacek - Wto 02 Lip, 2013 23:05
ja uważam że również jest podłożem do napraw jeżeli mam strach czy obawę ze coś mnie nie wyjdzie,,to właśnie to mnie mobilizuje do większego postarania,aby wyszło lepiej Matinka - Pon 08 Lip, 2013 22:14
Poruszyłeś czułą strunę. Nic tak nie skrywa się przed światem jak własne lęki. Różne one są, niektóre do pokonania inne pewnie tylko do oswojenia. Zgodzę się, że strach może być źródłem agresji. W sytuacji lękowej reagujemy tak jak zwierzęta, albo ucieczką albo atakiem. Miałam trochę czasu, żeby pomyśleć jakie lęki sobie uświadamiam i sobie z nimi radzę. Niektóre próbuję osłabić, przed wieloma uciekam, z niektórymi chcę się zmierzyć. Pozbycie się uczucia strachu, to był jeden z powodów rzucenia picia. W moim alkoholizmie lęki narastały. Pamięć tego koszmarnego uczucia, jest dla mnie silną motywacją w abstynencji i kubłem zimnej wody przy próbach sentymentalnego wspominania picia - a to dość silnie powraca.
Mam wątpliwości. Pewnie odrobina obawy czy też przezorności mogą wspierać działanie, ale strach nie może być głównym motorem. Nie można czegoś budować na negatywnych uczuciach. To jest według mnie nietrwałe. Pozostając w głównym temacie alkoholizmu, nie chciałabym, żeby głównym powodem wychodzenia z nałogu był strach np. przed utratą kogoś czy czegoś. Nie pomogłaby mi też dominująca świadomość, że w przypadku wypicia nawet niewielkiej dawki alkoholu dostanę taki łomot, że pożałuję. Może to kwestia, co na kogo działa "marchewka czy kij"... Ja szukam i chwytam wszystkie pozytywy trzeźwego życia. Matinka - Wto 09 Lip, 2013 22:10 Nie widziałam Cię już od miesiąca. I nic. Jestem może bledsza, Trochę śpiąca, trochę bardziej milcząca, Lecz widać można żyć bez powietrza.* Skoro bez powietrza to tym bardziej bez alkoholu się da:-) Błogosławione porzucenie i uwolnienie. To nic, że bledsza, że z sińcami pod oczami. Sen powoli wraca, ustępuje ból głowy. Chciałabym mniej myśleć stale o tym samym. Minął trudny i długi miesiąc, ale jeden z najbardziej wartościowych w życiu. Uosobienie alkoholu pomaga, nie darmo faceci śpiewają „Whisky moja żono” a baby wyobrażają sobie demona, pana, władcę. Trudniej sobie powiedzieć, że to kawałek mojego „ja”. Trudniej na siebie zwalić winę;-) Mój podstępny towarzysz jak wierny pies nie opuszczał mnie nawet na chwilę, no może poza pracą, ale czekał i leżał cierpliwie na przystanku, żeby zawieźć mnie do jakiejś znajomej knajpy – jeszcze parę tygodni temu. *Maria Pawlikowska-Jasnorzewska Jacek - Wto 09 Lip, 2013 23:19
jeśli odrobinę masz w sobie tej obawy,to ją lekceważysz,odkładasz podchodzisz z lekkiego dystansu i właśnie tak dokładnie podchodzisz ,,przez co wydłużasz sobie drogę jeśli nie masz tej obawy w sobie ,to co tobą kieruje w stronę bycia trzeźwą najczęstszymi sposobami spotykanymi jakie motywuje strach,obawa do ucieczki przed więcej nie sięganie za kieliszek są to trzy takie spostrzeżenia - upadłość na zdrowiu - konflikt z prawem - rozpad rodziny jeśli alkoholika nie spotkało żadna z nich - pije dalej jeśli spotkało któreś lub wszystkie a nie zadziałał na niego straszek - ma odwagę pić dalej czasem wystarczy że tylko trochę się otrze o jedno z tych nadmienionych a zaniepokoi straszakiem,odrobiną obawą ,,,to już jest powód do pomyślunku czy aby nie skończyć z tym piciem a wyobrażasz sobie mnie po paru latach nie sięgania po kielicha ,a teraz jak odważnie chwytam za kieliszek z pewną myślą ze tym pokieruje (kontrola nad picie) nie ,,,wolę mieć strach przed sięgnięciem po alkohol mam też obawę,gdyż po takim incydencie ,,stracił bym zaufanie,żony,córek już by na mnie patrzyły nie ufnie i dlatego nie mogę tego nazwać odwagą ,gdyż to strach robi ze mnie ,albo pozwala na bycie w życiu bez alkoholu
jak dla Ciebie to takim podstawowym uczuciem powinno być - musisz sama dać radę,lecz nie sama tego dokonasz - nie walcz z alkoholem,poddaj się jemu - strach przyjacielem,pewność nie jednego zgubiła prawda jak trudno w to uwierzyć,,to jak negatyw ale zanim powstanie zdjęcie,musi być negatyw
Matinka - Śro 10 Lip, 2013 22:06 Spróbuję odpowiedzieć na tyle składnie, na ile mi pozwala mój skołatany umysł. Mam trudności z myśleniem, ze skupieniem się, towarzyszy mi silne uczucie zmęczenia. W dalszym ciągu mam kłopoty ze snem. Mogą to być objawy Przedłużonego Zespołu Abst. albo coś innego. Jakoś mi się tak różne problemy zbiegły. W każdym razie uczucia i emocje mam mocno przytłumione. Strachu nie szukam i nie potrzebuję, nie po to rzuciłam picie. Chociaż respekt wobec wroga czuję. To co było przyjemne zaraz po odstawieniu alkoholu to uczucie ulgi, spokoju i odzyskanie pewności siebie. Podjęcie decyzji było dla mnie siedmiomilowym krokiem działającym natychmiast na psychikę. Wyprostowałam plecy, podniosłam wzrok, ciało stało się posłuszne woli. Nabrałam potrzebnego dystansu do świata. Jestem bezsilna wobec alkoholu, który do siebie dopuszczę. Absolutnie pod żadną postacią, ani kropelki nie mogę poczuć na języku – bo będę stracona. Ale mam świadomość, że póki na to nie pozwolę, to nic mi się nie stanie. Gdyby wysiadła mi pamięć, racjonalne myślenie to może zatrzyma mnie wdrukowane jedno proste "nie”…? Alkoholik to wyjątkowo paskudne wydanie egoizmu. Najbliższą osobą, rodziną niespecjalnie się przejmuje. Zdrowie przy piciu, schodzi na dalszy plan. No chyba że, zaczyna coś porządnie szwankować, wtedy przychodzi opamiętanie. Nie wiem na jakiej wysokości kopca Nohavicy* się znalazłam. W każdym razie dość wytrwale się wspinałam. Powodów zaprzestania było wiele, obok dwóch wymienionych zdrowia i lęku o bliskich, to brak komfortu picia, poczucie wstydu, upodlenia, uzależnienia. Jacku, to chyba już był ten negatyw? Teraz naświetlamy i zobaczymy co wyjdzie;-) *Świetny film „Rok diabła” Petra Zelenki Nohavicova teória alkoholického kopca ant69 - Czw 11 Lip, 2013 06:16
...co się ograniczasz? zwróć uwagę na to co możesz, a czego nie... i na to czego chcesz, a czego nie chcesz.. ja od tego zacząłem... precyzyjne nazwanie wszystkiego co mnie otacza Jędrek - Czw 11 Lip, 2013 07:54
Ja na początku chodzenia na mityngi nie chciałem słuchać tych nawiedzonych dziadków, którym się nudzi bez alkoholu i spotykają się na klachach. A chciałem wrócić do mojego dawnego życia.... Moje chcenie przy obsesji picia mogę sobie w buty wsadzić. Gdybym nie zaufał lekarzom, terapeutom i trzeźwiejącym alkoholikiem to.... mogę se pospekulować gdzie byłbym dziś. Jacek - Czw 11 Lip, 2013 12:02
Matuś,mimo tego co ja tam gadam to, to są moje widziadła i doświadczenia ja je przedstawiam jak je widzę doświadczam itd ... po to abyś mogła naświetlić jakiś obraz tego jednak twój obraz chodź widzi to samo,zawsze będzie inny inny nie znaczy gorszy - po prostu każdy z nas ma swoje wyobrażenia
ja tak samo,,,lecz widzę w tym obawę bo po co bez obawy bym miał rzucać picie gdy piłem widziałem w tym luz ,,rozwiązania i powody na wszelkie takie czy inne powody ale coś we mnie się przestawiło,musiał być ku temu jakiś powód,czy też uczucie po którym zadecydowałem więcej nie sięgać po ten rozweselacz,jaką do tego momentu spełniał rolę
widzisz Matuś,ja też się tak poczułem ale skąd mnie się wzięło takie poczucie,skoro picie było takie fajne po prostu zrozumiałem że jednak miało przynosić ulgę,stan euforii (co było tylko chwilowe) to więcej w tym było obaw ,których ja nie widziałem,które moja podświadomość nie przyjmowała jedną z takich było - - samo wypieranie że piję za dużo ,,robiło konfliktem i kłótnią w rodzinie a mój strach i obawa (której nie widziałem w mej podświadomości) broniła się i tu w oczach innych robiłem z siebie niedorajdę,,a nie jak ja to chciałem widzieć gdy odstawiłem,nie tylko alkohol,ale również tamto życie i żyję w stylu programu AA-owskim (nie wiele czytałem,,więcej z wypowiedzi uczestników meetingów AA) a program ten mówi - nie wystarczy samo odstawienie alkoholu,,trzeb-no jeszcze pracy a praca nie uczy jak odstawić alkohol,tu trzeba spojrzeć na swój umysł - co się w nim dzieje i mimo moich wieloletnich doświadczeń i wiedzy jaką posiadłem ,,wydawało by się ze "zjadłem na tym zęby" że teraz po takim doświadczeniu ,mógłbym spokojnie z tym żyć (nie mówię tu o próbie picia kontrolowanego) bo takie kontrole w moim trzeźwym życiu już też były (raz udany,drugi nie) ale właśnie ten nie udany,uważam za sukces (nie samego zapicia) ale doświadczenie(praca) jaki mogłem wyciągnąć żona odeszła (z dziećmi) ,nie byliśmy ze sobą dwa lata (odzyskałem po tych dwóch latach rodzinę) teraz po tych doświadczeniach życiowych i życiu na trzeźwo ,miał bym żyć w strachu nie i takiego życia bym też nikomu nie polecał
bo co to za życie w ciągłym strachu ale gdzieś we mnie taka malutka obawa siedzi i mówi - Jacek ty alkoholik jesteś Jacek nie ruszaj więcej alkoholu,bo stracisz to co odzyskałeś z tą obawą da się żyć ona nawet nie specjalnie się włącza nawet nie wiem gdzie ona tam siedzi ale wiem że jest i ta jej obecność mnie cieszy a zrozumieją mnie ci ,którzy wiedzą ile to alkohol strat przynosi Janioł - Czw 11 Lip, 2013 12:04
wolny - Czw 11 Lip, 2013 14:36
A w tym przypadku to już picie trzeba by popytać
Matinka - Czw 11 Lip, 2013 14:55
To najdoskonalszy i najprawdziwszy związek jaki znam;-) Na dobre i złe. Póki śmierć nas nie rozłączy. Towarzysz, który nawet porzucony będzie czekał. Będzie łaził za mną krok w krok. Będzie czaił się w domu i na końcu świata. wolny - Czw 11 Lip, 2013 14:58
Nie ...żartuj ,.. bo sie ze śmiechu rozsypie, związek ze związkiem chemicznym tego jeszcze nie grali i na dodatek doskonały
wolny - Czw 11 Lip, 2013 15:00 To nie związek z tym związkiem możesz nazywać doskonałym,.. ale stan umysłu po zażyciu tego związku był fikcją doskonałości !!
Janioł - Czw 11 Lip, 2013 15:26
Matinka - Czw 11 Lip, 2013 15:28
Wolny, nie ma się z czego śmiać. Podstawą dobrego związku jest chemia;-) Nie chodzi tylko o stan umysłu, ale o to co potrafi zrobić z całym Twoim życiem. Znajdziesz inny związek, który sprawi Ci tyle samo przyjemności co cierpienia, wyniesie do góry i zrzuci w przepaść. Związek dla którego poświęcisz zdrowie, ukochaną, rodzinę, pracę, hobby i przede wszystkim siebie. Tak trwałą zależność, że aż do grobowej deski. Najbardziej żałosne jest, że to tylko kombinacja trzech pierwiastków. Matinka - Czw 11 Lip, 2013 15:30
Niestety, na razie nie mogę się pozbyć. Janioł - Czw 11 Lip, 2013 15:31
Matinka - Czw 11 Lip, 2013 15:35
Nie. To nie mój alkohol. Nie mam wpływu na jego wyrzucenie. Janioł - Czw 11 Lip, 2013 15:36
Janioł - Czw 11 Lip, 2013 15:37
Matinka - Czw 11 Lip, 2013 15:58
Ograniczenia zawsze jakieś są, teraz ograniczeniem jest słabość ciała i ducha. Zaczynam od bardzo wąskiego zakresu tego co chcę, mogę. Na dziś chciałabym posprzątać kuchnię bez pomocy browara i uśmiechnąć się choćby z głupiego dowcipu. To czego nie chcę i nie mogę też jest bardzo konkretne. wolny - Czw 11 Lip, 2013 15:59
Widzę że jesteś miłą inteligentną kobietą i na dodatek masz zapędy literackie,. więc nie ulega wątpliwości że wkrótce napiszesz jakąś patetyczną i wzniosłą epopeję na temat tegoż związku chemicznego,..zakasując w ten sposób wszystkich innych,.. którzy się rozpisywali o miłości do związku chemicznego z którym łączy ich to wzniosłe uczucie!! I to jest dopiero żałosne.
Matinka - Czw 11 Lip, 2013 16:22
Wiem, że to ważne, ale obecnie nie potrafię tego zrobić.
U mnie to raczej brak dopalacza, każde działanie przychodzi mi z wielkim trudem.
Wolny, przepraszam, ale całkiem głupio się roześmiałam;-)) Janioł - Czw 11 Lip, 2013 16:32
Jacek - Czw 11 Lip, 2013 16:47
o kurce ...ile wew Tobie uczuć musi siedzieć gdy by ktoś taki usiadł przy mnie,i mówił do mnie wew te słowa to ja bym go kochał i kochał ...aż do kresu mych dni
ależ neuuu
najbardziej żałosne to jest to,że tych pierwiastków wypatruję nie tam gdzie powinienem
ant69 - Czw 11 Lip, 2013 16:48
Jacek - Czw 11 Lip, 2013 16:53
ja potrafiłem swemu vice dyrciowi,odmówić pójścia po denaturat i nie abym to odwagą pozywał ,,czy tchórzostwem,z myślą bo mogę sięgnąć w przyszłości po alko ale dlatego że ważne to dla mnie Matinka - Czw 11 Lip, 2013 17:32
I jeszcze gorzej, bo obiekt i badacz to jedno;-)
Ptero nie ten film wybrałeś, to jest "Niekończąca się opowieść" ;-) Póki co, nie wpadła z powrotem. pterodaktyll - Czw 11 Lip, 2013 17:39
Coś w tym jest.....
Dobre i to.........
Jacek - Czw 11 Lip, 2013 17:53
dobre ???
w moim filmie to cała jego fabuła
wolny - Czw 11 Lip, 2013 18:17
Dopiero prolog , epopieja zacznie się za jakiś czas
A co do Jacka to on zaraz siem rozpłacze chyba pod wpływem jakże subtelnej i melancholijnej pieśni żałobnej nad rozstaniem z alko w wykonaniu mati jako solistki Wielkiej Orkiestry Samotnych Piewców Forumowych
wolny - Czw 11 Lip, 2013 19:08
ant69 - Czw 11 Lip, 2013 19:53 ...ale sie tu narobiło!! yuraa - Czw 11 Lip, 2013 20:47
i co z tego ? urlop mam 
wolny - Czw 11 Lip, 2013 20:56 No właśnie ,ale ty Antoś maruda jezdeś , nawet na urlopie nie da spokoja kunia !!! 
Matinka - Czw 11 Lip, 2013 21:22
Wolny na nic ta skromność, będę Ci pamiętała tę wywróżoną przyszłość gwiazdy. Już mi dobrze idzie, z milczka stałam się towarzyska, a wierząc w nagle odkryte talenty trzeźwiejących to zapewne popełnię tę wzniosłą epopeję i wyśpiewam solo w jakimś Wielkim Teatrze Światowym. Masz u mnie autograf i honorowe miejsce na premierze!:-)
Spokojnie, koledzy wyprowadzają mnie na prostą;-) Yuraa witaj na urlopie:-) yuraa - Czw 11 Lip, 2013 21:32
a dziękuję, też urlopujesz? ant69 - Czw 11 Lip, 2013 21:37
pozostań nieufna...
Matinka - Czw 11 Lip, 2013 21:37
Ano się zdecydowałam, bo praca mi nie szła. Idzie mi już piąty tydzień, a samopoczucie jak w pierwszym. Związek zerwany, kochanek odstawiony, miodowego miesiąca nie ma:-( I jak żyć? ant69 - Czw 11 Lip, 2013 21:39 Krocz spokojnie wśród zgiełku i pośpiechu - pamiętaj jaki spokój może być w ciszy.
Przeczytaj kilka razy może znajdziesz odpowiedz?... ja znalazłem yuraa - Czw 11 Lip, 2013 21:51
a co robisz dla swojej trzexwości ? domyslam sie ze oprocz zaglądania na forum niewiele, zgoła nic. wciąz rozpamietujesz i żal ci dusi po straconym. jeszcze troche i myśl zaświta: jak piłam było lepiej by przestać pic i nie myslec o powrocie wystarczy zmienic cale swoje dotychczasowe postępowanie, sposob myslenia. pewnie że trudne ale gdyby tak na miesiąc założyć : to co mysle o alkoholixmie , AA, Sile Wyższej jest całkowicie błędne. a u mnie żelaznym punktem urlopu jest coroczne spotkanie z Dekadentami zauwazyłem ze nie czytałas tematu ZLOT na dzisiaj lista wygląda mniej więcej tak http://komudzwonia.pl/vie...p=599653#599653 moze zrobiła bys cos szalonego
Jras4 - Czw 11 Lip, 2013 21:57
Matinka - Czw 11 Lip, 2013 22:36
Spośród wielu rad i słów znalazłeś te właściwe. Dzięki, tego będę się trzymać:-)
No tak, zaglądam na forum i czytam. Ja sobie próbuję ułożyć "nowe" życie to jest bardzo dużo.
Yuraa usiłujesz mnie wcisnąć w schematy, których nie rozumiem.
Tak czułam, że się rozpędzisz;-) Boję się tłumów, ale dzięki za zaproszenie:-)
Uuu... nie spodziewałam się, że potrafisz być miły! Ja bardzo lubię rosół, taki wiesz z domowym makaronem, gotowaną marchewką i natką pietruszki:-) Jędrek - Pią 12 Lip, 2013 06:33
Nie daj sie wcisnąć w schematy. Jesteś wolnym człowiekiem. Bierz co chcesz
Ale zważaj na sumienie... ja staram się ostatnio być z nim w zgodzie. To daje satysfakcję. stanisław - Sob 13 Lip, 2013 16:27
Matinka - Sob 13 Lip, 2013 21:39
Tak właśnie staram się postępować. Czy w tych wypowiedziach kryje się sugestia, że jest inaczej? W takim razie proszę o nazwanie rzeczy po imieniu. szymon - Sob 13 Lip, 2013 21:59
nie ma stanisław - Sob 13 Lip, 2013 22:01
wolny - Sob 13 Lip, 2013 22:05 szymon, , stanisław,czyżby chłopaki mieli cosik na sumieniu ???... ??????
stanisław - Sob 13 Lip, 2013 22:08
Matinka - Nie 14 Lip, 2013 21:29 Na razie nie mam siły na roztrząsanie kwestii moralnych, cały wysiłek woli kieruję na proste, życiowe działania. Niepokoi mnie to permanentne zmęczenie i stępienie zmysłów. A mózg wyprany jak po elektrowstrząsach lub uderzeniem cegłówką, tak ma być? Jak długo ma trwać to wycieńczenie fizyczne i psychiczne? Mieliście taki bezwład ciała i umysłu?
Yuraa jesteś blisko, skłamałbym nie przyznając, że nieustannie porównuję czas obecny i były. Cóż, cała obrzydliwość picia polega na tym, że pewne objawy podobają się. Czyli działanie narkotyczne i pobudzające. Dawniej wracałam zdechła z pracy i regenerowałam się w szybki sposób. Chociaż z biegiem czasu i wyższymi dawkami, alkohol rozkładał mnie na łopatki. Wykorzystywałam to do zaśnięcia. Faszerowałam się przy każdej okazji i bez okazji, podsycałam przyjemności a że często towarzyszył brak kontroli to skutki były opłakane. Tak czy inaczej nie chcę do tego wracać. Zdecydowanie. Jacku moja obecna największa obawa to, czy ja jeszcze potrafię funkcjonować bez alkoholu? Tak zwyczajnie, bez przymusu a najlepiej z radością. Jak z tego cielesnego flaka wykrzesać jakąś energię? Czas jest idealny. Wakacje, mało stresów i problemów; słoneczne, długie dni; wszystko pachnie, brzęczy i rwie się do życia. A mi się nie chce za próg domu ruszyć. Miałam nawet jakieś zaległości nadrobić, ech! I kawę ukrócić, bo leje się strumieniami – bez niej padłabym na twarz. I woda idzie jak woda;-) Ale mobilizuję się i chyba od dwóch dni jest deczko lepiej:-) Może nawet wyrwę się, połażę po jakim zielonym pustkowiu:-) Matinka - Nie 14 Lip, 2013 21:31 Cały czas myśli jak natrętne muchy krążą wokół nałogu. Wspomnienia jak o więzieniu, o wyrwaniu się, odczucia życia na wolności. Przewidywałam problemy z aklimatyzacją, jest dużo gorzej. A to dopiero początek! Początek! Z tą sytuacją kojarzą mi się dwa filmy. "Skazani na Shawshank" - bibliotekarz, który spędził w więzieniu niemal całe życie odsiedział wyrok i ma wyjść na wolność. Robi wszystko, żeby do tego nie doszło. A kiedy wbrew swojej woli opuszcza więzienie nie odnajduje się w nowej rzeczywistości. I rezygnuje. „Przesłuchanie” z 1982r. z Krystyną Jandą w roli głównej, warty przypomnienia. Tonia opuszcza mury więzienia, staje bezradnie za bramą, wygląda koszmarnie – los odcisnął na niej piętno. Przyciska do siebie paczkę z rzeczami. Potrącają ją przechodnie a ona instynktownie kieruje twarz do słońca i uśmiecha się. Naturalna szczęśliwość chwili, bez względu na wszystko. Ale już w następnej minucie życie brutalnie sprowadza ją na ziemię. W Domu Dziecka usiłuje odnaleźć swoją córeczkę urodzoną w więzieniu i siłą odebraną, patrzy na wszystkie dzieci i nie jest w stanie rozpoznać swojego. Wtedy wychowawczyni wyciąga z kąta przestraszone dziecko, matka próbuje je przyciągnąć i przytulić – „Małgosiu, to ja Twoja mamusia!”, ale dziewczynka z płaczem ucieka. Taka łzawa scena. Na szczęście chwilę później zakończenie filmu jest bardziej optymistyczne, a znając bohaterkę można wierzyć, że da sobie radę. Nie jest źle! Cieszą mnie pomidory malinowe z krzaka i słodki agrest z parchem;-)) pterodaktyll - Nie 14 Lip, 2013 21:39
Tyle tylko, że życie to nie film...... Matinka - Nie 14 Lip, 2013 21:42
Wiem, to tylko taka dygresja przy mojej obsesji;-) leon - Nie 14 Lip, 2013 21:43
odpowiem Ci na podstawie mojego ponad 30-dziesto letniego uzaleznienia od ...,zawsze bylo tak samo...,po przerwach w piciu musialem ta pustke zapelnic,wiec wchodzilem w (***) w latach 80-tych,w palenie marychy w 90-tych i w inne g....na ,go leb potrzebowal zastepstwa...,emocji,...nie umiem odpowiedziec jak sobie z tym poradzic,ja nie umialem...,mnie dopiero na powaznie uszkodzenie nie tylko "zrytego beretu",ale i ciala zmusilo do podjecia decyzji,typu,chcesz zyc,czy nie..., ps.rok temu obudzilem sie bez wladzy w rekach...,po wieloletnim chlaniu nerwy powiedzialy nie,co zmienilo moje zycie z dnia na dzien...,moze potrenuj,to tez osiagniesz to co ja..,na podstawie ponad 30-to letniego uzaleznienia,nie doradzam mojej drogi... ps.po ponad roku wracam powoli do sprawnosci,ale nie zycze Ci moich przygod z gorzala...,chyba,ze extremalne sporty kochasz...
wolny - Nie 14 Lip, 2013 21:44
Film,... tylko z wyłączeniem siebie jako reżysera i scenografa .... Jonesy - Nie 14 Lip, 2013 22:04
Taak, tylko że Brooks spędził w kiciu całe swoje życie, wyszedł po 50 latach na wolność, do świata który dla niego kompletnie stanął na głowie. Psychiika tego nie wytrzymała. Ty natomiast, w więzieniu byłaś ile? Max 5 lat? Tym się nie wytłumaczysz, to myślenie słabych ludzi. Z tego filmu jest inny przykład, do którego powinnaś się porównać - Red. Red, który wyszedł kiedy już stracił nadzieję, Red, który skończył w tym samym pokoju co Brooks, ale nie zabił się, bo miał nadzieję, bo ktoś drugi (Andy - akurat u niego) dał mu nadzieję na lepsze, porządne życie. I on z tej szansy skorzystał. Masz tu na forum, we wspólnocie AA, całą masę "Andych", widoki na lepsze, porządne zycie. To nie powód żeby się wieszać"... Pilnuj swojej głowy - tam gdzie powinnaś mieć największego sojusznika, jeszcze długo będzie Twój największy wróg się chował. Jak tylko pozwolisz, żeby nałóg przejął kontrolę, nawet nie zauważysz tego momentu, w którym już nie ty będziesz kontrolować życie, ale Twoja choroba poprzez chory umysł. Z czasem dojdziesz do tego. Zacznie Ci zależeć. Zaczniesz kochać to nowe życie tak bardzo, że zaczniesz się o nie bać. I wtedy na nowo przedyskutujesz temat terapii, bo sama będziesz chciała to zrobić żeby się zabezpieczyć.
Życie, niewyjałowione wódą, jest piękne, kolorowe i pachnące. To prawda leon - Nie 14 Lip, 2013 22:14
Widzisz,cos Ci sie udalo,bo ja znam tylko zycie krecance sie wokol gorzaly,od kiedy pamietam,a zaczalem zlopac belty w parku od 7-mej klasy...,nie znam zycia poze nafta...,jakbym mial unikac wyzwalaczy to musialbym nie wychodzic z domu,bo wszystko to wyzwalacze,rower,park,cokolwiek...,nawet lodowka w domu...,,no moze jak micheal jackson w inkubator wskoczyc...
Anonymous - Nie 14 Lip, 2013 22:22
Znam to, taki ostry stan o którym piszesz trwał około 4 miesięcy, teraz wszystko zdaje się wracać już do normy, choć ten stan trwa nadal ale już nie z takim nasileniem. Jonesy - Nie 14 Lip, 2013 22:42
Tak Leon, masz rację. Wielu o tym wie, kilku przypuszcza, są i tacy którzy zaprzeczają. Alkoholizm to choroba demokratyczna - dotyka rożnych ludzi, z różnych środowisk. Najczęściej też ma podobny przebieg. Jedyne różnice jakie się zaczynają, to przy zdrowieniu. Jedni zaczynają wcześniej, inni później. Jedni pili krócej, inni dłużej. Jedni zgubili prawie że do końca siebie samego, inni dopiero weszli na ścieżkę, ale zobaczyli gdzie prowadzi i szybko odskoczyli. Ja nie przepiłem 30-lat, nie przepiłem nawet 20-tu. Ale dobre 13 to na pewno, z czego 3-4 ostro. Miałem to szczęście w życiu, że trafiłem na dobrą osobę, moją żonę, że wżeniłem się w porządnych ludzi. A przecież i tak, mimo wszystko, to nie ona kazała mi iść na miting, do terapeutki, na grupę wsparcia. Nawet teraz, po prawie dwóch latach trzeźwości, to ja decyduję, czy w czwartek jadę na grupę, czy jadę do Lichenia. Do niczego mnie nie zmusza, ale daje odczuć, i ona i jej rodzice, jak dumni są ze mnie. Z zakłamanego domu w którym żyłem i z którego wziąłem najgorsze z możliwych, wzorce (bo kto kłamstwem ma skażoną krew, najczęściej już będzie kłamał do śmierci) udało mi się uciec i żyję. Ale z drugiej strony Leon, tak mało brakowało a byłoby gorzej. Środek, cudowny środek, reklamowany przez wielu z was, który miał mi uratować życie, prawie by mnie doprowadził na skraj zguby. Nie, nie żadna wszywka. Ten miting, o którym tyle razy już wspominałem. Ten miting pierwszy, na który poszedłem z Jackiem. Mój pijany umysł zauważył tylko to co chciał - przepitych, zniszczonych alkoholem ramoli, którzy te skrawki życia, które pozbierali z ugnojonej ziemi, chołubili i tulili jak największe skarby, a po drugiej stronie stołu pensjonariuszy Czarnkowa- któzy byli tam żeby wypełnić warunki terapii stacjnarnej - zblazowane zwisusy, którzy ledwo co powstrzymywali się od zaśnięcia. Wiele miesięcy później żona powiedziała mi, jak przepłakała tę noc. Dlatego, że najpierw dostała nadzieję (poszedł na aa, teraz się za siebie weźmie) a potem dramat (wiesz kotek, ze mną nie jest wcale źle, tam na aa, to dopiero są przegrańcy...) Tak myślałem ja, w mojej pysze i bucie, a w zasadzie nie ja, tylko moje pijane jeszcze ego, mój największy sojusznik, na którym chciałem polegać, największy zdrajca mój - pijacki umysł. Ale przecież pośród tego wszystkiego, wychwyciłem tę jedną szansę jaką dostałem - wyszedłem z JAckiem wcześniej, poszliśmy do niego, pogadaliśmy. I umówił mnie z terapeutką. Gdzieś, podświadomie jeszcze, desperacko chciałem pomocy, bo byłem na tyle nie przepity, na tyle nie zniszczony, że mogłem załapać i chwycić tę wyciągniętą rękę. A tak niewiele brakowało, żebym jej nawet nie zauważył, żebym tę szansę nikła, ale jakże ważną, przegapił. Ot, życie i opowieśc, jak wiele tutaj. Ale tak, to prawda - miałem cholernie wiele szczęścia, więcej o wiele niż jeden z was tutaj. Za to wciąż Bogu dziękuję i staram się jak mogę pokazać, że zasłużyłem i byłem wart tego, żeby tę szansę mi rzucić. Ps. Oczywiście nie usze chyba dodawać, jak diametralnie od tamtego mitingu, zmieniło się moje zdanie na temat aowców? Jak wielkim szacunkiem darzę tych ludzi, którzy w chorobie stracili wszystko, a mimo to, mimo tego całego okropieństwa, udało im się podnieść i starać żyć porządnie, chociaż każdy dzień, jest dla nich wielkim wyzwaniem. Ludzie, w których drzemie alkoholizm, Ci którzy go kontrolują i nie dają mu zawładnąć życiem, są niezwykłymi ludźmi. W wyjątkowym gatunku. leon - Nie 14 Lip, 2013 23:04
Dzieki,ze odniosles sie do mojej krotkiej dygresji...,intencja mojego wyrazonego zdania bylo ukazanie,aby,jak sie da uniknac mojej drogi,ja nigdy,jak przypuszczam nie bede trzezwial,w twoim pojeciu tego slowa,jestem zbyt daleko w temacie,a ze nie pije...,reakcja obronna w celu przezycia...,jak zajrzysz do mojego tematu "12 flaszek" to zjarzysz,...i zwroc uwage,ze ja nigdy nie bylem na samym dnie...,choc sypialem na dworcach czasami z kolegami w armi ma okrecie pilem dykte z kanistra..,zawsze sie odbijam..,nawet na emigracji,pracuje w councilu,czyli administracja panstwowa na poziomie gminy,ale wiem nawet po uszkodzeniu rok temu nerwow(parsonage-turner syndrom,dwustronny)i tak nie pojde Twoja,czy Jacka droga,bo jestem za gleboko w ....,nie pije,bo powoli w wyniku ciezkiej pracy z fizjoterapka odzyskuje forme fizyczna,a jak dojde do siebie to moze znow poczuje sie soba...,mam wiecej uzaleznienia niz Ty lat(ciagi z wizyta na izbie w 80-tym,81-szym)i na co licze,to to,ze zdrowy rozsadek przezwyciezy gorzale,co pewnie brzmi zabawnie w Twej ocenie...,ale zycie... Jonesy - Nie 14 Lip, 2013 23:12 Nie, nie brzmi zabawnie. Ani nie głupio. Ale powiem Ci, co może wpływać na te różnice między nami - dla mnie moim dnem było wypicie jednego piwa jadąc samochodem )bo nie mogłem się doczekać), podrzucanie mojego dziecka do góry na jej urodzinach, gdy byłem napruty (bo dobrze się bawimy). Zaśnięcie na kiblu, gdy piłem piwo z puchy na szybko, żeby nikt się nie kapnął. Ty u siebie dna nie widziałeś jeszcze. Ja może i jestem mniej odporny psychicznie, a może bardziej dalekowzroczny i przewidujący. Ja uważam że mogę napisać "swoje dno już w życiu osiągnąłem". bo tak to właśnie było dla mnie. Anonymous - Nie 14 Lip, 2013 23:23 A ja tak się zastanawiałem ostatnio, jak to jest, że ja będąc na dnie na poziomie fizycznym przestałem pić. Sądzę, że to instynkt samozachowawczy, natura pomaga przeciwdziałać autodestrukcji. Na dnie materialnym i społecznym już byłem wcześniej i tak ciągnąłem dalej. Mi rozsądek nie pozwala tknąć alkoholu, czuję fizyczną niechęć a psychiczną obojętność. Choć moje problemy osobiste nadal są nierozwiązane... Myślę, że ja mógłbym w takim stanie przeżyć swoje życie, na trzeźwo z problemami, w poczuciu winy i nienawiści z niską samooceną nie sięgając już nigdy po alkohol. Dlaczego tak się dzieje? Stawiam na naturę. Jędrek - Pon 15 Lip, 2013 07:14
ja na początku straciłem wiare w siebie... i w swoje możliwości. Na programie 12 kroków uwierzyłam że Siła Wyższa ode mnie może mnie wesprzeć... Na początku miałem oparcie w trzeźwiejących alkoholikach.... Dawali mi na mityngach bezpieczeństwo i siłę.... chociaż często wkurzali gadaniem o szczęściu Ja na antydepresantach a oni mi tu o szczęściu......
Jacek - Pon 15 Lip, 2013 09:58
sam??? wampirzyca - Pon 15 Lip, 2013 13:30
trafiłeś w samo sedno tego w jakim momencie teraz się znajduję ja....
bardzo lubię czytać cię Jonsey.... Wiedźma - Pon 15 Lip, 2013 14:20
Ja też. I jestem pod wrażeniem. Mądry z Ciebie facet, Indiana... Jonesy - Pon 15 Lip, 2013 14:35 Bez przesady. Czasem napiszę coś z sensem, gdy mam przerwę od pierniczenia głupot
Zaniedługo pogadamy sobie twarzą w twarz I to dopiero jest dobra wiadomość!
szymon - Pon 15 Lip, 2013 15:05 no i czemu to wygaszacie
mądry jesteś, bez wygaszania Jones! oznaką trzeźwienia, jest tez umiejętność przyjmowania komplementów także mój przyjmij bez "przesad'
pterodaktyll - Pon 15 Lip, 2013 15:15
To pikuś, ważne, że odnalazłeś swój sens życia
Matinka - Nie 21 Lip, 2013 21:28 Bardzo dziękuję za kolejne słowa, refleksje, doświadczenia. To jest mi potrzebne. Przepraszam, że z opóźnieniem się odzywam, ale podjęłam szybką decyzję o wyjeździe i natychmiast przeszłam do realizacji:-) A jak wyjadę to nie mam dostępu do internetu i dobrze;-) Za to zyskuję dużo czasu na przemyślenia. Jras4 - Nie 21 Lip, 2013 21:36 u mnie jeden jak wyiechał to juz nikt go nie widział Matinka - Nie 21 Lip, 2013 21:46
Zawsze czuję pewien niepokój, który mija jak już siedzę w autobusie. I nie chodzi tu o alkohol. Nie martwię się o siebie. Jras4 - Nie 21 Lip, 2013 21:49 to poco wracasz ? Matinka - Nie 21 Lip, 2013 21:50
Domyślam się, że chodzi Ci o zejście przy zapiciu. Racja, wyjazdy, zwłaszcza te wakacyjne, to więcej pokus i ryzyko nawrotu. Jras4 - Nie 21 Lip, 2013 21:53 tak mój jedyny pszyjaciel odszedł pszez wude ale nie pił juz puł roku jak skoczył z bloku co chce ci powiedziec ...uwazaj bo kazde zapicie moze byc ostatnie Matinka - Nie 21 Lip, 2013 21:55
Czemu wyjeżdżam? Po co wracam? Trudne pytania. Czuję związek z tym co zostawiam. Matinka - Nie 21 Lip, 2013 21:58
Mocno mam wbite, że nie mogę tknąć alkoholu, wiem, że wtedy wszystko będzie stracone. Jras4 - Nie 21 Lip, 2013 22:03
pterodaktyll - Nie 21 Lip, 2013 22:09
Jest takie powiedzenie wśród trzeźwiejących: "daj czas czasowi". Chodzi o to, że czas pomaga neutralizować skutki picia ale to działa również w drugą stronę. Chodzi o to, ze jakieś nieprzyjemne zdarzenia z życia pod wpływem czasu zaczynają blednąć, odpływać w zapomnienie itd.. To, że na dzisiaj masz "wbite", że nie możesz tknąć alkoholu to absolutnie nie oznacza, że tak będziesz miała zawsze. Nastąpią te zmiany w Twoim myśleniu o których Ci piszę i efekt nietrudno przewidzieć. Trzeźwienie nie polega na wbijaniu sobie do głowy, że "nie mogę", ale na zamianę tego na "chcę nie pić" a to już dosyć trudne jest i ciężko samemu to osiągnąć, prawdę mówiąc nie znam takiego przypadku..... Matinka - Nie 21 Lip, 2013 22:13
Tak, rozumiem. Ale jeszcze nie potrafię tak postawić sprawy. Matinka - Nie 21 Lip, 2013 22:19
Wydaje mi się, że podstawą mojej decyzji jest "nie chcę". Ale oczywiście, to chwilami staje się mniej wyraźne, a czasem czuję się, jak skrzywdzone dziecko, któremu odebrano zabawkę. Natomiast mam jednocześnie świadomość i pewność, że wraz z pierwszym łykiem wrócę do nałogu. szymon - Nie 21 Lip, 2013 22:21
a jakby Pan zamienił "nie chcę" na CHCĘ BYĆ TRZEŹWY?
nie ma tam głupiego słowa nie, które zazwyczaj odbieramy jako coś przeciwnego... rybenka1 - Nie 21 Lip, 2013 22:22 No ,ja tylko czytam
pterodaktyll - Nie 21 Lip, 2013 22:23
Twoja podświadomość nie przyjmuje słowa "nie" i co Ci wtedy zostaje...? pterodaktyll - Nie 21 Lip, 2013 22:26
Jest to tzw. mechanizm rozproszonego ja Matinka - Nie 21 Lip, 2013 22:27
Coś w tym jest, niby to samo, ale brzmi lepiej:-) Tylko czy to nie pociąga za sobą jakichś zobowiązań?;-) A na forum widzę wszystko po staremu, fajnie, tak swojsko:-) szymon - Nie 21 Lip, 2013 22:31
no właśnie o to chodzi młodzieńcze
to ma być prawie że deklaracja, prawie dokładasz do tego nieco chcenia posypujesz odrobiną pracy ze soba (czyt. terapia, AA itd) i połowa sukcesu
Wiedźma - Pon 22 Lip, 2013 00:02
Czy mi się zdaje, czy myślisz, że Mati jest facetem...?
Jacek - Pon 22 Lip, 2013 07:58
pewnie oglądałaś te filmy ale ich opowieść z taką rozkoszą może wskazywać tylko na jedno
no i ta wrażliwość ,lub zwykła nieuwaga,a może błąd klawiatury ???
wstawiam jednak na to że kobieta nawet na klawiaturce,mówi swym językiem osobowości
Matinka - Pon 22 Lip, 2013 18:39 Jacku, to w końcu jestem tą kobietą czy nie jestem, bo się pogubiłam 
No i jeszcze nie umiem i nie lubię robić placków 
Troszkę mi ręce opadły na te kolejne podejrzenia 
I "młodzieniec" Szymona też mnie rozśmieszył
A Wiedźma i tak wszystko wie 
Rozumiem, że z samych wypowiedzi czasem trudno sobie posklejać obraz człowieka, a jest to, jak się okazuje dość istotne dla innych. Dla mnie z resztą też jest ważne, jak inni mnie postrzegają, bo to może być bliższe prawdy niż moje własne mniemanie. Jednak tu na forum pokazuję siebie przede wszystkim w kontekście problemu alkoholowego. Nie wiem czy to dużo czy mało. Te filmy związane z więziennictwem to silne skojarzenie z nałogiem i z życiem po wyjściu. Mogłam jeszcze dorzucić;-) dwa inne znakomite filmy: Zielona mila i Papillon (książkę też czytałam), ale mniej oddawały, to co obecnie czuję. A Jandę cenię jako aktorkę, silną, wyrazistą kobietę. Jonesy, cieszę się, że dzięki „Skazanym…” udało nam się znaleźć wspólny język, Brooks nas połączył;-) Fajnie rozwinąłeś ten wątek filmowy. Chciałam, żeby cała paczka więzienna spotkała się na wolności. A z finałem historii Brooks’a nie mogłam się pogodzić. Pewnie dlatego zostało mi to w pamięci. Napisałeś tak od siebie i trafiło to do mnie. Jonesy - Pon 22 Lip, 2013 20:50 No staram się głównie pisac o sobie i od siebie, wtedy jakoś tak to wychodzi z sensem. Brook niestety musiał być ofiarą w tym dramacie, to dzięki niemu i temu co go spotkało Red przeszedł przemianę i wygłosił mowę, dzięki której został zwolniony. Swoją drogą to dosyć ciekawe, że ponad 50 lat temu Amerykanie umieją decydować o wypuszczeniu groźnych więźniów na wolność i nie wachają się uwalić ich na kolejne 10 lat, jeżeli jest tylko jakaś mała ryska na lustrze resocjalizacji. To i pomysł na odpracowywanie win w terenie, sprawiają że mam ogromny szacunek dla tego narodu i żal dla naszego systemu więzienno-prawnego. Ale to tak na marginesie. Biedny Brooks, on po prostu zapomniał jak wygląda życie bez krat. Tak jak przyjaciel IRasa zapomniał jak wygląda życie bez wódy
Jacek - Pon 22 Lip, 2013 21:07
ależ ja nie mam z tym problema a Ty???
Matinka - Wto 23 Lip, 2013 22:08
To jak już ustaliliśmy sama a nie sam;-) Tym razem jednak nie sama ale w towarzystwie. Wymagało to pewnego kompromisu czyli nie pustkowie ale wręcz przeciwnie kurort z atrakcjami turystycznymi. Coś czego nie lubię, ale ważniejszy był cel wyjazdu. Niestety takie miejsca obfitują w wyzwalacze i z tym musiałam sobie poradzić. Knajpy, plaża, grillujący sąsiedzi i morze piwa;-) A ja lody, kawa, kawa, lody, kawa i ptasie mleczko:-D Strasznie głupie uczucie tak siedzieć pod parasolem, wokół wszyscy piją jedynie słuszny trunek a w barze nawet zabielacza do kawy nie mają, bo tego się tu nie używa;-) Rano sobie siedzę, widoki podziwiam a tu sąsiad z puszką się wyłania na "dzień dobry". Całkiem jak kuszenie na pustyni;-) To zaprzestanie picia to taki dziwny stan, niby ten sam świat, ci sami ludzie, te same miejsca a człowiek czuje się jakby wrócił czy nawet był z kosmosu. yuraa - Wto 23 Lip, 2013 22:13 a ja parę dni temu byłem na plazy w Sopocie, dotarłem tam deptakiem. zatrzymując sie na pizzę nie wiem czy ktos tam pił jakis alkohol, być może tak ale nie zwróciłem uwagi pterodaktyll - Wto 23 Lip, 2013 22:22
Pewnie w tej knajpie po prawej przed molo ktoś mógł pić ale głowy sobie za to uciąć nie dam, bo jak tam byłem z A. to tez jakoś specjalnie uwagi na to nie zwróciłem
Matinka - Wto 23 Lip, 2013 22:28
Ja niestety wyłapuję obsesyjnie każde piwo. Co z resztą nie jest trudne, nie znalazłam rodzinki czy towarzystwa na plaży bez puszek pod ręką;-) Obserwuję, analizuję, wykrywam alkoholików... I tak jak picie było dla mnie normą tak teraz jest patologią. Na temacie alkoholu koncentruję się najbardziej. I wiem, że to typowe na moim poziomie rozwoju;-) Jacek - Wto 23 Lip, 2013 22:31
masz jaki problem z tym ustalaniem ??? 
Matinka - Wto 23 Lip, 2013 22:32
Nie, ja mam inne problemy na głowie;-) szymon - Wto 23 Lip, 2013 22:41
to normalne w Twoim wieku młoda
na początku większość początkujących trzeźwiaków tak ma wszędzie i wszystko przypomina zależy jak traktujesz alkohol, czy to jest wróg, czy to jest przyjaciel, czy bezpłciowo z czasem wypracujesz sobie swój... nie wiem jak to nazwać, sposób na życie
jako ciekawostkę opowiem, ze wychodząc z budynku, w którym była terapia, na przeciw, po drugiej stronie ulicy, 200m w bok, była hurtownia alkoholi i napoi
fajnie nam pani torepka wytłumaczyła, że to normalny sklep, w kazdej chwili można do niego wejść, w kazdej chwili mozesz sięgnąć po alkohol... ale wszsytko zaczyna się od MYŚLI w Twojej głowie potem sprawdziłem w internecie, skąd się biorą myśli? no i wyszło na to, że to ode mnie
wiec na początku zająć "głowę" czymkolwiek, jest wskazane
wolny - Śro 24 Lip, 2013 06:15 mati, A czy było Ci dane słyszeć o takiem czymeś jak to że , jesteśmy bezsilni wobec alkoholu, alkhol, był , jest,.. i będzie,, , pijący go,. byli,. są i będą . Ciebie nie będzie,. a świta będzie istniał, w takiej czy innej formie. Wiele trucizn istnieje,. istniało i będzie istnieć , i czy ja muszę je spożywać, czy muszę sie ich bać ,nie,... nie muszę ich jedynie spożywać,... a inni, , no cóż inni mnie nie obchodzą,.. co oni tam se wyprawiajo zes tem swojem życiem,.. ich wybór ich wola.
Czy jak widzę stado idiotów to i ja mam być też tym idiotą,.. mogiem ale nie muszem
Eila - Śro 24 Lip, 2013 07:30
Mati-widzisz to co chcesz zobaczyć...wszystko Jest w Twojej głowie... Gdybyś tak nie skupiała się na pijących to zapewne zauważyłabyś mnóstwo innych fajniejszych faktów...np. takich że ....nie piją WSZYSCY
to mylne przekonanie w które święcie wierzyłam..pamiętaj o mechanizmie iluzji ,który działa własnie kiedy jesteś trzeżwa...i jaki może być wniosek z tych Twoich obserwacji???? Ano taki mniej więcej...''tylko spójrz ...WSZYSCY dookoła piją...napij się i Ty to przecież to normalne''- tak Twoja podświadomość może zrobić Ci psikusa...bo ona tak funkcjonowała przez lata więc dla niej to ''normalny'' stan do którego będzie dążyć za wszelką cenę i kierować Twoje myśli na takie właśnie tory....pytanie co można zrobić???? ano zwyczajnie zmienić myślenie to ciężka i mozolna praca...której uczą na terapii własnie
Wypoczywaj i dbaj o siebie Mati
wolny - Śro 24 Lip, 2013 08:10
Tego to akurat nie był bym taki pewien !!! Jakoś mnie i wielu innych nie zdołali do tego przekonać,.. bo sami musieliby najpierw zmienić własny sposób myślenia na inny,.. na ten nie akademicki . I nie chodzi mnie tu o to że jestem jakimś tam wrogiem terapii, psychoanalizy,. psychiatrii czy psychologii, ale jeżeli jesteś dociekliwa to dotrzesz do informacji,. że ci o których tu wspomniałem,.. którzy na prawdę chcą leczyć ludzi, sami pobierają nauki u trochę lepszych nauczycieli,.. a jakich to już sama musisz poszukać. Ci zaś,.. którzy tylko i wyłącznie traktują swoje zajęcie jako zajęcie przynoszące korzyści finansowe,.. oraz są przekonani o tym że ich zadaniem jest dawanie ulgi w cierpieniu , nie mają najmniejszych szans na uleczenie kogokolwiek, ponieważ tak jak już wspomniałem , sami muszą zmienić własne myślenie ,..a czy ich na to stać to inna para kalison?!!!!
wolfdariusz - Śro 24 Lip, 2013 10:50 terapia terapia, mityngi mityngami, a zycie zyciem. nie da się od niego uciec. znaczy można się jakis czas po zaprzestaniu picia chowac... w terapiach, zlotach, wspólnotach....ale w końcu przychodzi czas wyjść z ukrycia. tylko nie zawsze sie to udaje, i niekiedy klepiej sie nadal chowac....w koncu lepiej zyc w ukryciu , niż pierdyknąć z fajerwerkami w kalendarz, lub co częściej u pijaków, gdzies pod płotem. ja kiedys nigdy bym nie pomyslał ,ze wyląduje na detoxie, zamkniętych terapiach i osrodkach dla bezdomnych , czy innych readaptacyjnych...a ze bede musial skorzystac z pomocy MOPS w celu znalezienia lokum po wyjsciu z odwyku, to nie wymyslił bym tego nigdy...nawet w najbardziej pijackim widzie. Matinka - Śro 24 Lip, 2013 10:51
Czasem miałam takie sny, że ze swoją wiedzą i doświadczeniem życiowym ;-) odnajduję się w swojej starej klasie z nastawieniem "ja wam teraz wszystkim pokażę, a zwłaszcza tobie - złośliwa małpo!";-) No i sny się sprawdzają;-) Czuję się "pierwszak", który gorliwie czyta książki starszych i domaga się przeniesienia o parę klas wyżej. A wszyscy patrzą pobłażaniem na podskakującą smarkulę w zwałkowanych podkolanówkach i cierpliwie tłumaczą, że musi jeszcze podrosnąć
Aha, młoda nie bierze pod uwagę możliwości repety! 
Wolny ma rację, nauczyciel jest zły! 
Jacek - Śro 24 Lip, 2013 10:57
a dlaczego zaprzeczasz sobie ???
Matinka - Śro 24 Lip, 2013 10:59
Bo mam rozproszenie osobowości;-) Jacek - Śro 24 Lip, 2013 11:02
no skoro o tym wiesz to musisz mieć w tym jakiś cel
Matinka - Śro 24 Lip, 2013 11:30
Jaki tam cel. To nieszczęście! Miotam się z prawa na lewo; raz silna raz słaba, super fajna - beznadziejna, mądra - głupia... Usiłuję znaleźć złoty środek, utrzymać równowagę na tej huśtawce. Czasem mi się udaje, ale to stan przejściowy, niestabilny. O! A teraz na przykład czuję, jakby zaczął się miesiąc miodowy - ten który miał mnie ominąć na trudnej drodze trzeźwienia . Bo tak literaturowo;-) to przyszedł w fazie muru (mam czterdziesty któryś dzień bez alko). A może to tylko dzień, poranek, godzina? A niechby i to!:-)
Eila - Śro 24 Lip, 2013 13:17 Wolny 
Mati -małe masz szanse na trzeżwość bez terapii... Ja doszłam do tego wniosku po paru latach nie picia....zapiłam...bolało jak cholera Dzisiaj dzięki terapii nie boję się żyć...jestem szczęśliwa i spełniona pod każdym względem. Odkrywam nowe pasje....realizuję zamierzenia ...spełniam marzenia.... Aleco ja tam wiem jakby powiedział nasz szanowny kolega Wolny
Eila - Śro 24 Lip, 2013 13:19 Przepraszam za pogrubioną czcionkę to niechcący było...zapomniałam zmienić
Jacek - Śro 24 Lip, 2013 14:41
nie przepraszaj,może i tak miało być (siła wyższa uderza niezauważona) po za tym piszesz mądrze
pterodaktyll - Śro 24 Lip, 2013 15:54
W istocie, coś na rzeczy jest.....
Nie zapominaj, że myśmy przez to wszystko już przechodzili, niektórzy nawet po kilka razy.... pterodaktyll - Śro 24 Lip, 2013 15:55
A cóż w tym dziwnego, jeden z typowych objawów alkoholizmu... pterodaktyll - Śro 24 Lip, 2013 15:57
Wg tych mądrych książek to możesz tak do roku czasu a nawet i dłużej, zanim Twoje emocje nie "spłaszczą" się na tyle, że nie będą Tobą tak "miotać", oczywiście samo się to nie zrobi..... Jras4 - Śro 24 Lip, 2013 17:09
wolny - Czw 25 Lip, 2013 10:03
Spróbuje odpowiedzieć ,..może pytaniem ,.. czy ja drogi Jacku kiedykolwiek napisałem że ja mądry jestem ????
Druga sprawa i drugie pytanie ?,..czy oby Ty jako ten który mieni się być przykładem trzeźwości , czy oby Ty zbyt poważnie nie traktujesz tego życia i tej trzeźwości , bo jeśli tak,.. to słowo trzeźwość,.. jest tu nie na miejscu!!!
Matinka - Nie 04 Sie, 2013 16:06 Wyjechałam, odpoczęłam, wróciłam, poczytałam forum, zmęczyłam się i zamilkłam. Nie chciałabym swoją pisaniną powiększać chaosu na tym świecie;-)
Eila, miło Cię widzieć:-) Czytam, poznaję mechanizmy uzależnienia, staram się stosować do wskazówek dla trzeźwiejących. Wierzę, że w terapii jest wiele cennych narzędzi, ale chciałabym je poznać na odległość, najlepiej korespondencyjnie;-) Zrobić selekcję tego co mi jest potrzebne. Zapewne patrząc z boku można to określić jako objawy pychy i choroby. Czy ktoś może mi pomóc w ten sposób? Chyba potrzebuję kontaktu z trzeźwymi alkoholikami, nie wykluczam całkowicie mityngów, ale chciałabym raczej spróbować luźnych kontaktów, może w klubie abstynenta? (jest też coś takiego). Pogadać, podzielić się doświadczeniami... Jacku, z tym " złym nauczycielem" to był taki głupi żart, z przekory;-) Wcale tak nie myślę, słucham różnych opinii, wracam do postów, zastanawiam się...
Wolny, jak piłam to mi się świat całkiem, całkiem podobał… Pełna dostępność alkoholu. Mnożące się sklepy całodobowe, puby, ogródki piwne – cudowny świat. Moje oczy cieszyły się reklamą w tele i na ulicy, jakież to było smaczne i dowcipne. Super! napić się w kinie, teatrze, na koncercie. Spotkania ze znajomymi, z rodziną – na szczęście z ulubionym dopalaczem. Raz mi się trafiła impreza bez alkoholu, ależ byłam wściekła… Kto to słyszał taką uroczystość rodzinną robić bez alkoholu?! I czemu pracodawca jeszcze nie widzi, że jak sobie łyknę to jestem bardziej wydajna, elokwentna i przekonująca…? Wędrówka z plecakiem pełnym piwa i integracja z miejscowymi pod sklepem. Jakie to szczęście, że na największym odludziu trafia się dobrze zaopatrzona chałupa. Zupełnie jak piernikowy domek baby jagi;-) Jak ćma lecąca do ognia na zatracenie. Jak bezrozumne, bezwolne stworzonko żyjące, żeby dostać swoją porcję karmy. Tylko te skutki uboczne, tylko te skutki… Takie jakieś nieprzyjemne. I uwierające wyrzuty sumienia. Stało się, z dnia na dzień przestało mi się podobać. I świat stał się straszny… Dzieci piją, rodzice piją, wszyscy piją. Ohyda! Cały pijany świat postawiony na głowie. Chora śmiertelnie ludzkość serwująca sobie truciznę. I ja z poczuciem, że jestem równie chorą częścią całości. Bujam się w łupince na tym oceanie, jak Noe po potopie;-) Nie mam zaufania ani do wyspy ani do szalupy ratunkowej.
Cztery miesiące, rok… Dla alkoholika to prawie jak dożywocie, nastraszyliście mnie panowie;-) A tak serio, to dzięki. Przymulenie i ból głowy ustępuje, poprawił się sen. Tylko jak czytam o alkoholizmie to się męczę;-) I za dużo kawy piję! Z emocjami nie jest źle, może nawet zawsze tak miałam
Potrzebuję dystansu i czasu. Również po to, żeby wiedzieć czego potrzebuję. Jras, złoty środek postrzegam jako akceptację siebie i świata, proste i trudne, na wyciągnięcie ręki i odległe, jest co robić przez całe życie;-) yuraa - Nie 04 Sie, 2013 16:23
ja wiem o co Tobie chodzi obawiasz sie że wchodząc do salki mityngowej będziesz zmuszona podporządkować sie jakimś rygorom zasadom miejsca a tak na luzie najlepiej na neutralnym gruncie, będziesz mogła byc bardziej sobą że tak powiem.łatwiej sie wycofać w każdym wiekszym miescie wojewodzkim jest miejsce gdzie ktoś pragnący uzyskać informacje o AA może przyjść i pogadać niezobowiązująco moze też tylko zadzwonić akurat ja w kazdy czwartek siedzę w takim miejscu z koleżanką alkoholiczką i kolegą starym pijakiem pijemy kawę i czekamy na zblakane dusze od 17 do 19 Matinka - Nie 04 Sie, 2013 20:00
Masz w dużej mierze rację. To nie strach ani wstyd mnie powstrzymują. Nie akceptuję schematu spotkań i nie rozumiem, nie czuję ich programu. Albo się temu podporządkuję, albo pozostanę w takim kręgu wyobcowana...
Tak, chcę czuć się swobodna w rozmowie, spontaniczna, z możliwością manewru... Potrzebuję bezpiecznej przestrzeni wokół siebie. Ale nie dlatego, żeby się wycofać z trzeźwości! Z resztą łatwiej z grona nieznanych mi osób niż bliskich znajomych. Przez ten krótki czas mojej abstynencji powiedziałam najważniejszym dla mnie osobom, że nie piję i nie chcę pić alkoholu. To też mnie w jakiś sposób mobilizuje, powstrzymuje czy obliguje, bo nie lubię rzucać słów na wiatr!
Jak się nazywa taki punkt kontaktowy? Dziubas - Nie 04 Sie, 2013 20:06
Nazywa się "Punkt Informacyjno Kontaktowy" http://komudzwonia.pl/vie...p=254653#254653 Matinka - Nie 04 Sie, 2013 20:11
Dziękuję
Jacek - Nie 04 Sie, 2013 21:17
dlaczego masz lęk przed nazwaniem tego prostym określeniem - mam najzwyczajniej straszka ??? nie odpowiadaj mniem jeśli tam nigdy nie byłaś,,bo to jeno potwierdzi fakty
Jonesy - Nie 04 Sie, 2013 21:17
Grupa wsparcia. Polecam szczerze! Sam korzystam skutecznie od dwóch lat. Jacek - Nie 04 Sie, 2013 21:22
no co ty ??? skoro ktoś na dzień dobry pisze "Sama z tego wyjdę." to zawsze jakieś wytłumaczenie znajdzie aby nie pójść i z zapewnieniem ze to nie straszek rybenka1 - Nie 04 Sie, 2013 21:36 Ja tam może się nie znam ,ale samemu to można se zrobic.......nie dokonczę .Po pół roku mojej trzezwosci ,w tym czasie chodziłam na terapię ,ciagle miałam malo ,czegoś mi brakowało .Powiedziałam na terapii ,koleżanka zaprosiła mnie na meeting ,pojechałam z nią .Tak bardzo mi się spodobało ,że na dzisiaj nie wyobrażam sobie abym mogła nie isc .Dzieki tym ludziom ,doswiadczeniom ,ładuję tam akumulatory i najwazniejsze jestem trzezwa.
Matinka - Nie 04 Sie, 2013 22:09
Nie pomyślałam o grupie wsparcia. Wydawało mi się, że to tylko dla rodzin uzależnionych. Dzięki, zorientuję się i w tym.
Bo to było na "dzień dobry";-) W sumie to ta kropka na końcu tematu tak niepoprawnie wygląda... może poproszę moderację o zamianę na znak zapytania...?
Yuraa dałoby radę zrobić taki mały manewr?
Rybenka sporo można samemu zrobić;-) Czy również wytrwać w trzeźwości - tego jeszcze nie wiem...Ale nie będę się tego kurczowo trzymała tylko "sztuka dla sztuki", jeśli pomocne wyda mi się inne rozwiązanie, to z niego skorzystam
Na razie opowieści innych nakłaniają do zachowania pokory. yuraa - Nie 04 Sie, 2013 22:18
damy radę już
piotr7 - Pon 05 Sie, 2013 05:25 mati ,w tych bezpośrednich kontaktach z alkoholikami chodzi o to że nikt poza alkoholikiem nie rozumie tego co się z innym alkoholikiem tak na prawdę dzieje . ant69 - Pon 05 Sie, 2013 05:34 mati, za"?"
Jeżu88 - Pon 05 Sie, 2013 07:29 Jest progres. Następny krok to chyba powinno być "Sama z tego nie wyjdę"?
Eila - Pon 05 Sie, 2013 07:34 Witaj Mati
.....Kiedy moja bratanica zachorowała na cukrzycę wszyscy byliśmy załamani...ma dopiero 11 lat
Całe dnie siedziałam w internecie czytając dosłownie wszystko o tej chorobie....wydałam majątek na książki ..i czytałam ...czytałam i im więcej czytałam tym mniej rozumiałam miałam mętlik w głowie i poczucie beznadziejności i bezradności...
Po paru dniach dowiedzieliśmy się ,że są obowiązkowe szkolenia dla rodziców a ja jako ciocia również mogłam w nim uczestniczyć... Dopiero tam na tym tygodniowym szkoleniu nas olśniło...choroba już nie wydawała się taka straszna a my byliśmy pewniejsi ,że sobie poradzimy
Dzisiaj jestem niemal specjalistką od cukrzycy a najważniejsze jest to że mam poczucie ,że mogę jej w każdej chwili pomóc i jest przy mnie bezpieczna
Matinka - Pon 05 Sie, 2013 09:09
Yuraa, dziękuję
Widzisz, takie małe a cieszy:-) Już wczoraj zobaczyłam tego zawijaska i ta szybka pomoc była dla mnie bardzo cenna. Inni też się uradowali, ant69 nawet przyklaskuje;-) Jeżu88, na razie żadnych zmian nie przewiduję 
Ten tytuł choć taki zadufany w sobie, niesie dużą siłę i wiarę. Moja postawa aż tak się nie zmieniła, dalej uważam, że podstawą powodzenia jest silna motywacja i własna chęć, potrzeba zmiany. Dalej trwam przy stanowisku, że źródło siły jest we mnie! Jednak nie ma sensu się zarzekać:
Piotrze, tak, o to właśnie chodzi. To poczucie pojawiło się w pierwszych dniach trzeźwienia i przy kontaktach ze znajomymi, przyjaciółmi niealkoholikami. Już w powitalni napisałam, że
To prawda i najlepiej można dogadać się z „ziomalami";-)
Hej, Eila:-) Mój tytuł zrodził się w buncie i złości właśnie po etapie parodniowego czytania;-) Też mam mętlik, nie wiem jak wykorzystać, to co już wiem i jak dotrzeć do tego, czego nie wiem. Muszę też robić przerwy, odpoczynki od tego tematu. Posłuchałabym chętnie wiedzy skondensowanej w kapsułce w wykonaniu fachowców:-) Jeżu88 - Pon 05 Sie, 2013 09:33
Hej Mati. Zgodzę się, nikt nas na siłę nie wyleczy, wbrew nam. Wszystko zaczyna się w nas, to pierwszy krok. Ale samo niepicie to pikuś. Po prostu nie wlewasz płynu do ust, ot i co... Ale w pewnym momencie to już za mało. U mnie odstawienie alkoholu to był tylko pierwszy krok do zmian w życiu, pracy nad sobą... Mi pomaga mityng, Jonesy'emu grupa wsparcia. Nie wiem, nie próbowałem. Jeszcze. Może kiedyś... Ale warto nie być samemu z tym problemem... eremita - Pon 05 Sie, 2013 09:34 Cześć Mati, swoją drogą to ciekawe, że mając podobny staż niepicia (no, ja miesiąc więcej), na początku zarzekaliśmy się, że sami z tego wyjdziemy, a z biegiem czasu (prawie w tym samym momencie) doszliśmy do wniosku, że nie warto. Mało tego, wydaje mi się, że kierujemy się tymi samymi pobudkami. Pewnie wszyscy tak mają... To przerażające nie chcę być taki jak wszyscy!!!
Jeżu88 - Pon 05 Sie, 2013 09:35
Na pewno jesteś wyjątkowy, tyle tylko, że mamy jakiś wspólny mianownik
yuraa - Pon 05 Sie, 2013 11:23
jak bylem na terapii, terapeutka powiedziała -z tej grupy jak tu siedzicie (a było nas ze 30 osób), po dziesięciu latach trzexwe zostana dwie trzy osoby miała rację nie warto być taki jak wszyscy rufio - Pon 05 Sie, 2013 11:40 Z mojej grupy po 7 latach nie pije 5 osób a było nas 41. Może jeszcze gdzieś są ale nic o nich nie wiadomo - tych pięcioro to pewniki bo się spotykamy co jakiś czas . A byli i tacy co powiedzieli , że nie potrzebują bo jak stwierdzili , że ami weszli w to torfowisko to i sami wyjdą - żaden nie przetrzymał .I jak świat świtem a alkoholik alkoholikiem zawsze będą tacy co - sami - bo każdy to indywidualista - nieprawdaż ? prsk
eremita - Pon 05 Sie, 2013 11:44
Eeee tam... d.upa sałata z tą wyjątkowością! Trochę przekornie to napisałem: przekornie, bo myślałem wcześniej, że wyjątkowość polega na tym, że akurat JA załatwię TĄ sprawę po swojemu. Tymczasem, w miarę zdobywania wiedzy, poznawania problemu, jakoś doszedłem do wniosku, że wyjatkowi, to są ci, którzy mimo że są alko, to potrafią żyć w trzeźwości. Po prostu, nie same narzędzia czynią rzemieślnika mistrzem. To że tworząc podwaliny katedry używał będę młotka, który sklecę na podobieństwo tych używanych przez wytrawnych mistrzów gotyku, nie uczyni mnie mistrzem. Ale i sam się nie nauczę fachu wyłącznie obserwując mistrza w pracy. Trzeba słuchać, czasem musi ktoś chwycić moja dłoń z mlotem, zeby pokazać jak uderzyć... a i tak jeszcze nie raz będzie okazja prz.pieprzyć w palec. Przepraszam za te malo lotne porównania ale własnie czytam (oczywiście, jak nie pracuję) świetną książkę na ten temat
Przepraszam, że nie w swoim wątku. Jakby co, to proszę o przeniesienie na właściwe miejsce. Jędrek - Pon 05 Sie, 2013 11:53
Też nie akceptowałem dziadków pieprzących o tym jak nie piją i niby są szczęśliwi. Nie wierzyłem im, że można nie pić i być szczęśliwym. To był główny powód, że gniłem dwa lata w depresji: NIE CHCIAŁEM NIC ZMIENIĆ W SWOIM ŻYCIU, bo uważałem, że wcale nie było źle Ale samo zakręcenie butelki u mnie nie zadziałało Bokiem wyszły mi doły i smutki. Wziąłem się za program 12 kroków i dziś nie żałuję.
Swobodny w rozmowie byłem przez 19 lat po trzech, czterech piwach. Jak miałem na początku to zrobić bez wspomagacza??? O czym tu mowa? Trawkę może zapalić? Siedziałem i słuchałem dwa lata, aż zaczęło coś docierać. Ja potrzebowałem dwa lata, bo zawzięty i oporny jestem. Ale są tacy, którzy zmieniają, co trzeba zmienić. Zazdroszczę im trochę. Ale tylko trochę
A na mityngach zawsze czułem się bezpiecznie. Tylko mnie wk***iali gadaniem o szczęściu i o Bogu. Dwa lata się modliłem i prosiłem.... kurde prosiłem o poprzednie życie jak dziś widzę.... bo innego życia nie znałem. A dziś proszę, aby mnie Bóg uwolnił ode mnie samego, bo ja to tylko frustracje i złości se wymyślam .. Jak zaczynam układać wszystkich i wszystko po swojemu to tylko siąść i płakać ....i w efekcie flaszka się napatoczy
rufio - Pon 05 Sie, 2013 12:18 Idąc na terapie nie miałem żadnego pojęcia jak co i dlaczego ? Schematy - program - akceptacja ich ? Czarna magia i wykład w języku suahili ale po próbach samodzielnego tworzenia "trzeźwych dni " miałem dość swoich wykładów - przyszedł czas na coś innego . Pierwsze dni czułem się jak Turek na greckim kazaniu - mówili w języku polskim a dla mnie to był język Hobbitów .Musiałem cały swój indywidualizm wsadzić w pustą puszkę po kawie . Nieraz myślałem po cholerę mi to potrzebne ? Ale jak się już powiedziało " A" to i reszta alfabetu powinna przyjść . No i ciekawość - co dalej ? Czy będzie coś innego co już ja sam wymyśliłem ? W sumie nie było ale podane inaczej - bo kotlet schabowy usmażony w garnkuchni na dworcu a usmażony w Sheratonie niby jest ten sam ale podany inaczej i przy inaczej postrojonym stoliku . Niby te same danie ale jednak inaczej smakuje . I przystawki , i obsługa .Na pewno inny rachunek . Jacek - Pon 05 Sie, 2013 13:58
eeetam spoko,po prostu lubię prowokować ,,do działania
pomogło ???
spoko - Pon 05 Sie, 2013 15:23
Matinka - Czw 08 Sie, 2013 22:32 Dzięki za posty, mam tu parę spraw do omówienia:-) Ale na razie czeka mnie kilka dni bez komputera:-) 
ant69 - Czw 08 Sie, 2013 22:50
łykend? Matinka - Śro 21 Sie, 2013 22:01
Hej, a nawet więcej:-) Już wróciłam i czytam jakiś czas. U mnie nic specjalnego, nie piję.
Co ja mówię! Ależ wypijam litry kawy, coli, wody gazowanej - hm, no cóż...
A tak serio, to wiele zmian. Kupiłam sobie zegarek, w końcu wiem, która jest godzina.
Przytyłam ze trzy kilo, ale kumpel mówi, że teraz mam inne priorytety . Skoro tak, to wcinam różne przysmaki  . Przypominam sobie smaki z dzieciństwa, przede wszystkim lody, ale też owoce. Jak piłam, to nie miałam specjalnej ochoty na takie różne dodatki;-)
Poznaję na nowo te sytuacje, które wcześniej były skażone alkoholem, jest ich dużo. Przyzwyczajam znajomych do mojej abstynencji. Całkiem inna jakość życia, uczę się tego. piotr7 - Czw 22 Sie, 2013 07:01 Czyżby okres miodowy ?
Jędrek - Czw 22 Sie, 2013 07:18
No żesz zszokowany jestem.... To ja specjalnie na d*** nie piłem dwa lata, żeby się spowrotem w Psychatryku nie znaleźć, a ludzie taki luz mają.... Nie wiem, czy zazdrościć, czy się niepokoić.
eremita - Czw 22 Sie, 2013 08:27 Ja też nie mam i nie miałem du....ścisku. No może pierwszy tydzień, góra dwa. Mati, ja z kolei schudłem 5 kilo. Pozdrawiam. Matinka - Czw 22 Sie, 2013 22:26 Piotrze, Jędrku, ani to miesiąc miodowy ani ten tam szczękościsk;-) Różne są te dni, nie przeżywam specjalnej euforii czy nie kipię nadmiarem energii, ale też nie tkwię w apatii czy rozdrażnieniu. Wydaje mi się, że nie cierpię szczególnie z braku alkoholu. Chociaż przyznam, że mogłam mieć objaw głodu alkoholowego, kiedy obudziłam się z bólem głowy po zakrapianym wieczorze i nocy obok napitej osoby. A może byłam po prostu nie wyspana... Głowa mnie też boli od dwóch dni po...czytaniu forum. I co z tego wynika? Nie chcę popaść w jakąś paranoję. Zdarzają mi się chwile i sytuacje, że mam wielką chęć się napić, ale to albo mija albo stosuję zamiennik: napoje, słodycze...Spodziewałam się większych łaknień i trudności. Może moja podświadomość zaczyna się godzić i poddawać rozumowi? Złapałam się na przykład na tym, że idąc w upalny dzień do sklepu zastanawiałam się czy kupić loda w czekoladzie czy zimną pepsi. Co innego nie przyszło mi do głowy, a jeszcze nie dawno, biegłabym przede wszystkim po puszki.
Matinka - Czw 22 Sie, 2013 22:50 Eremito, ja tam nie martwię się zbytnio tymi dodatkowymi kilogramami (ot, coś się zaokrągliło i nowe bluzeczki by się przydały ) ale troszku mnie niepokoją nowe upodobania. Pewne sytuacje z alkoholem zostały podobne tylko płyny wymieniłam;-)
Na przykład, siedząc wieczorem sączyłam przy komputerze złote to teraz czegoś mi brakuje i też popijam. Przy czym zdecydowanie wolę napoje gazowane i najlepiej pobudzające. Zwykła woda, ziółka, herbatki owocowe czy kompociki to nie to!
I jeszcze lubiłam posiedzieć w klimatycznym ogródku z książką i kuflem. Nie umiem obecnie odmówić sobie tej przyjemności tylko zamiast jest kawa z pianką lub wypasiony pucharek lodowy 
Ciekawe co na to "szkoły zdrowienia (czy trzeźwienia)"?
A tak przy okazji, to jesteś jedynie o tydzień starszy 'Braciszku' i będę dalej uważnie śledziła Twoje wpisy.
Eila - Pią 23 Sie, 2013 07:16
Witaj Mati
...I słusznie ,że Cię to niepokoi...gdybyś chodziła na terapię wiedziałabyś ,że takich napoi pobudzających należy unikać....wcześniej ...czy póżniej Twoja podświadomość może naprowadzić Cię na'' coś z alkoholem''...tak troszeczkę ...ociupinkę...tyci tyci... Mówię o swoich doświadczeniach..też tak postępowałam ....np. zajadałam się wieczorami lodami...ani się spostrzegłam a już dodawałam do nich ''ociupinkę'' advokata
...potem co było wiedzą wszyscy...kawa z whisky..toż to tylko takie mało co nieco...a potem to już poleciało
Bądż ostrożna Mati
yuraa - Pią 23 Sie, 2013 08:15
pamietam , napoje typu cola litrami, dziwne ale jakos zawsze wolałem kupic w monopolu niz w innym spożywczym i tak raczyłem sie tymi gazowanymi zamiennikami maksymalnie do trzech miesiecy. na terapii dowiedziałem sie że wystarczy pić duzo wody, zwykłej czystej wody eremita - Pią 23 Sie, 2013 08:30
I ja Twoje uważnie śledzę  dobrze mieć kogos w podobnym "wieku".
Ja najpierw przez 2 tygodnie żlopałem mleko litrami, później kakao, później sok pomarańczowy, no i później zasmakowała mi kola zero. O ile wcześniejsze napoje były potrzebne mojemu organizmowi, o tyle kola przez dwa tygodnie codziennego wypijania po 2 l dziennie wypłukała mi z organizmu wszystko co potrzebne. Zaczęły się skurcze mieśni przy bieganiu, bóle głowy, palpitacje itd. Od jakiegoś czasu "piję pod kontrolą", tzn. trochę mleczka, trochę soczku, trochę wody smakowej (zwykłej nigdy nie lubiłem) dwie-trzy kawy dziennie żeby było wszystkiego po trochu. Zamień te napoje pobudzające na coś wartościowego, np na kakao (prawdziwe). Ma magnez i poprawia samopoczucie. Matinka - Śro 28 Sie, 2013 18:21
Cześć Eila ,
Dobrze wiem, co mnie niepokoi. Wracam do sytuacji związanych z alkoholem. Zimna puszka, psssyt, bąbelki, popijanie...I uczucie przyjemności. Tyle, że obecnie to mniejsze zło - jakaś pospolita mieszanka lekko pobudzająca. Wciąż unikam alkoholu i wiem, że jak będę chciała się napić, to żadne "małe co nieco" tylko jak "normalny, zdrowy pijak" się napiję. Matinka - Śro 28 Sie, 2013 18:29
Gdybym była rozsądna, to nie byłabym tu gdzie jestem .
Na razie żadne zdrowe napoje mi nie smakują i jakoś nie mam motywacji, żeby to forsować.
Matinka - Śro 28 Sie, 2013 18:45
Przeczytałam szereg historii i nie mam takiego wrażenia. Nałóg ten sam, mechanizmy, ale też szereg różnic. Inne trunki, różne "stopnie zaawansowania", inne powody zaprzestania... Różne też sposoby i efekty "wychodzenia". I w tym tkwi podstawowa różnica - czy decyzja o zaprzestaniu picia była własna czy narzucona, czy tkwiła w tym rzeczywista chęć czy kolejne kombinowanie... Wydaje mi się, że na początek wybraliśmy podobny model .
Matinka - Śro 28 Sie, 2013 19:22 I kolejne niepokojące objawy: - złość na osobę, która w moim towarzystwie popijała piwo. - złość, że woda mineralna w knajpie kosztuje tyle co piwo. - złość, że minęłam knajpę z takim tanim piwem, a ja nie mogłam skorzystać - złość, że jestem w nadmorskim kurorcie rojącym się od pijaków .
No, czyli jest źle.
A jeszcze parę dni temu napisałabym, że czuję ulgę, spokój i że chcę zapomnieć o swoim piciu. Prawie miałam gotową receptę na rzucanie nałogu (po kilku tygodniach abstynencji ).
Ale to jeszcze nic. Najgorsze dopadło mnie wczoraj.
Naszła mnie chęć picia, zrobienia czegoś szalonego, zerwania ze swoim "grzecznym" życiem. Pojawiła się niechęć do kawiarni i deserów lodowych. Niezrozumienie ludzi niepijących, tęsknota za pijącym towarzystwem... Plus rozbudowana "filozofia picia". I zawładnęło to mną totalnie i szczerze.
Jacek - Śro 28 Sie, 2013 19:40
ależ to szczere i na miejscu pod warunkiem że zakończyło się to opanowaniem nie sięgania po ... piotr7 - Śro 28 Sie, 2013 19:58 Mati to mogą być objawy fazy muru Ann - Śro 28 Sie, 2013 21:08
Taki czas.. Mamy podobną abstynencję. Mamy podobne przeżycia.
Ostatnio męczyłam się ze sobą tydzień. Bo pić mi się chciało tak, że myślałam, że oszaleje. Trzymaj się mocno i nie puszczaj! Bo jak pewnie sama wiesz, trzeźwe życie jest fajniejsze. A chwilowe idiotyczne myśli, nie są warte zawalenia tego co zbudowane zostało. Jacek - Śro 28 Sie, 2013 21:10
a skąd ty to wiesz???
pterodaktyll - Śro 28 Sie, 2013 21:15
Problem w tym, że Wy obie nie bardzo jeszcze wiecie, co to znaczy to trzeźwe życie. Jedna usiłuje "wyjść z tego sama", co w moim przekonaniu jest nieomal niemożliwe, a druga usiłuje "zapracować" swój alkoholizm, pracując po 24 godziny na dobę. Dziewczyny!!!! Do czego Wam ta cała trzeźwość jest potrzebna? Spróbujcie sobie odpowiedzieć na to fundamentalne pytanie na dobry początek tego trzeźwienia.......... Ann - Śro 28 Sie, 2013 21:17
Wiem po sobie , że te 50 dni było piękniejsze niż cokolwiek innego. Mimo strachu, mimo lęków, mimo paniki  jaka sie pojawiła. Pomimo niepewności, głupiutkiego rozumu, który jeszcze mało wie o alkoholiźmie.. o sobie samej. Mimo cięzkich chwil... mimo łez.. ale właśnie dzięki trzeźwym porankom, (kiedy siebie odrobinę lubię) mimo wszystko doceniam to swoje nowe życie.. i nie chcę go zamienić na nic innego.
Ann - Śro 28 Sie, 2013 21:21
Trzeźwość jest mi potrzebna by żyć. Ptero, gdyby nie chęć życia (resztki) i podjęta bez przymusu decyzja o tym, że chcę trzeźwieć.. to 8, najpóźniej 9 lipca bym się zapiła. Ja chcę żyć na nowo, chcę się tego nauczyć. Ale co ja mam o tym wszystkim wiedziec? Sama sie nie dowiem znikąd! Po to chcę Was słuchać, po to zabieram głos, bo chcę nauczyć się żyć jako alkoholiczka, która przyznała się do choroby. Bardzo myślę o tej pracy. Wystraszyłeś mnie prawdziwie.. dziś przekonałam się też, że to nie jest dobre rozwiązanie. pterodaktyll - Śro 28 Sie, 2013 21:42
To za mało.........a gdzie ta jakość życia w tym jest?
Ja to już zdążyłem "przerobić" na własnej skórze i dlatego wiem co mówię........
A w jaki sposób jeśli wolno spytać? Ann - Śro 28 Sie, 2013 21:52
Biorąc pod uwagę to, że przez ostatnie kilka lat to ja chyba właściwie nie żyłam, tylko wegetowałam no to jest teraz taka jakość, że mam świadomość każdego dnia i odpowiedzialnie do niego podchodzę, do szansy jaką otrzymuję.
Zostałam z 'ręką w nocniku', bez nikogo. Ostatni 'przyjaciel' odszedł. Od jakiegoś czasu czułam, że to zła droga.. że potrzebuję pomocy.. że nie chcę dalej pić. 7 lipca wypiłam tyle, co nigdy w życiu wcześniej. 8 lipca rano umierałam, ale tak, że myślałam, że się skończę. Sama podpięłam sobie kroplówkę. Popatrzyłam na siebie. Zobaczyłam, że przegrałam prawie wszystko co na tą chwilę przegrać mogłam. Byłam wówczas po 2 tyg ciągu. Poczułam, że albo teraz albo już nie będzie nigdy więcej okazji. Poprosiłam tylko o pomoc "Ją", praktycznie obcą mi wówczas kobietę, o pomoc w tym, żeby powiedziała mi gdzie mam sie udać. MS - Czw 29 Sie, 2013 08:49 Czy można samemu?? próbowałem kilka razy i zawsze skończyło się jak zwykle. Najpierw jedno piwo, potem kolejne i tak przez 2-4 tygodni. Nigdy więcej samemu. Dla mnie nie ważnym jest czy ktoś rozumie, że to choroba, wystarczy żeby szanował, że nie piję i w chwilach trudnych dodał otuchy. Matinka - Czw 29 Sie, 2013 11:30
Nie Jacku, zgrzeszyłam myślą a nie uczynkiem. No, a jednak to grzech
Ale i to jeszcze nie cała prawda, bo dziś miałam sen... Znalazłam się w starej budzie na niekonwencjonalnej lekcji fizyki, przed każdym stała butelka piwa. Odkryłam z przerażeniem, że moja była pełna do połowy. Pewnie wypiłam, ale tego nie pamiętałam i nie czułam działania alkoholu. Wpadłam w panikę! A po obudzeniu poczułam wielką ulgę, że to był tylko sen. I wtedy przypomniał mi się również sen z poprzedniej nocy, też związany z alkoholem, ale całkiem inaczej. Śniło mi się, że poszłam do sklepu z awanturą, że mają wymagać dowodu osobistego od młodzieży kupującej flaszki. Parę dni wcześniej pomyślałam, że nie zdarzają mi się sny alkoholowe.
Matinka - Czw 29 Sie, 2013 11:54
Piotrze, ależ ja prawie nie poczułam miesiąca miodowego!
No, chyba, że mam wygórowane wymagania...
A mury runą, runą... 
A tak serio, to fazy wychodzenia z nałogu mają swoje uzasadnienie i na poziomie funkcjonowania organizmu i sfery psychiki. Więc i mnie to nie omija, choć nie całkiem pokrywa się z opisem. Ten kryzys, który mnie naszedł, wynikał z wielu czynników, ale wiążę go też z konkretnym wyzwalaczem, z lekturą książki. Matinka - Czw 29 Sie, 2013 12:24
Hej! Ann:-) Miałam kilka, konkretnych chwil, kiedy czułam, że chcę się napić. Ale długotrwałego głodu albo nie doświadczyłam, albo nie umiem go rozpoznać. Te myśli, które się pojawiły przeraziły mnie nie samą chęcią napicia się, ale zmianą mojej postawy. Postawy, która pomogła mi na razie przezwyciężać trudności i zachować spokojnie abstynencję. A było to silne przeświadczenie, że "ja nie chcę pić". I nagle wszystko się odwróciło. To co wyparłam, zanegowałam, pogrzebałam wróciło jak upiór zza świata, a ja wybiegłam w podskokach i tęsknotą na powitanie.
Ale patrzę teraz z dystansu na to wszystko i zbieram się do ładu ze sobą. Matinka - Czw 29 Sie, 2013 12:44
Najpierw widziałam, czego już nie chcę, co zepsułam, co straciłam, czego mi brakuje...Teraz naprawiam, odzyskuję, planuję... Pragmatycznie do tego podchodzę, a gdzieś w tle są uczucia, emocje, które traktuję ostrożnie. Matinka - Czw 29 Sie, 2013 13:15
Cześć Marcinie, grunt, że szukasz sposobu na trzeźwe życie .
Kiedy przestałam pić, zaczęły się pojawiać takie różne: większe i mniejsze radości, powody do satysfakcji, zadowolenia... Choćby prozaiczna przyjemność robienia całkiem innych zakupów, wyrzucania śmieci bez puszek i butelek. Ale to co uznaję za swoje małe zwycięstwo, to fakt, że z mojego otoczenia zaczął znikać alkohol, tak po cichutku Może nie całkiem, ale zawsze. Znikły zgrzewki piwa z szafki, w moim towarzystwie mniej ludzie piją. Jedna osoba zaprzestała całkowicie pić przy mnie.
Jacek - Czw 29 Sie, 2013 13:26
wiem ,że wiesz
ja tak tylko ,,no dobra nie wiedziałem jak mam zaczepić
Ann - Czw 29 Sie, 2013 13:36
Jacek - Czw 29 Sie, 2013 13:44
ależ tak i wiem o czym mówię
a mówię o tym że takie rzeczy jak sny,głody,się zdarzają i mówię też ,aby się nie zakończyło tylko spełnieniem,czyli aby nie sięgać po ... powiem jeszcze dodatkowo co to i skąd to ,a więc w kręgu mówi się na to "żal po stracie" czyli gdzieś tam jest "nie domknięta furtka" ja miałem raz sny,raczej myśli (kombinacje jak dobrze by się napić),ale gdy tylko je spostrzegłem zacząłem zdawać sobie sprawę ze to jest "żal po stracie" co z tym zrobić przecież ja do końca życia będę miał nie trącać alkoholu no i właśnie szczerze sam przed sobą to przyznałem,,że do końca nie ruszę już alkoholu holercia przyznaję jakieś dziwne wtenczas uczucie mnie naszło - to nie było nic innego jak żal po stracie ale że już miałem troszkę tej trzeźwości,to jednak było żal tego stracić i rodzinkę przy sobie ,i ich zaufanie że teraz mogą na mnie liczyć więc lepiej było szczere oddanie żalu po stracie jakoś od tamtego czasu nie naszły mnie kombinacje myślowe Matinka - Pią 20 Wrz, 2013 21:45
A zdarzył mi się jeszcze niedawno taki sen, że wypiłam piwo i czułam się paskudnie. To znaczy psychicznie źle, nie wiedziałam jak do tego doszło, ale strasznie żałowałam. Czasem sny zastępują rzeczywiste doświadczenia i zostają po tym wrażenia, jakby wydarzyło się to naprawdę. W tym przypadku to była taka nauczka we śnie, ale odczułam to na jawie i cieszyłam się, że zapicie nie było faktem. I jeszcze jedno małe wydarzenie. Dopadło mnie jakieś choróbsko, takie co to teraz chodzi po ludziach . Poszłam do apteki po krople do nosa, poprosiłam jeszcze jakieś olejki eteryczne do nacierania. Takie na węch, lepsze oddychanie. Pan farmaceuta się ucieszył, że dobry specyfik wybrałam i jeszcze dodał, że to na spirytusie, więc będzie też rozgrzewające. Przez chwilę odczułam panikę, galop myśli, ale wzięłam i zastosowałam - zewnętrznie. Pewnie to niezgodne z zaleceniami, ale nie chcę popadać w paranoję .
yuraa - Pią 20 Wrz, 2013 21:50
kiedys pisałem jak musiałem hemoroida zwalczyć a w maści 90 % alkoholu po krótkim wahaniu zaryzykowałem i zwierza z d... wygoniłem. dokładnie, nie popadać w paranoję matiwaldi - Pią 20 Wrz, 2013 21:53
ale przyznać musisz Yuraa,że jest różnica smarować pod nosem,a smarować d........
pterodaktyll - Pią 20 Wrz, 2013 21:54
Twoja podświadomość serdecznie dziękuje za te kropelki panu farmaceucie
Oczywiście ale jak zwykle dasz sobie radę sama.............
Jasne........alkoholizm w zupełności wystarczy
Wygaszam ....... pterodaktyll - Pią 20 Wrz, 2013 21:55
I to zasadnicza........
Matinka - Pią 20 Wrz, 2013 22:01 No tak myślałam, że to za pięknie by było, jakbym klapsa nie dostała
Ps. Ptero chyba niepotrzebnie wygasiłeś, to było takie terapeutyczne
pterodaktyll - Pią 20 Wrz, 2013 22:06
Pomijając tę żartobliwa otoczkę musisz chyba sobie wreszcie uświadomić, że alkoholizm jest chorobą niewyleczalną, postępującą a w konsekwencji bywa śmiertelną (nieleczony). Tak więc w istocie jest to walka o zdrowie i życie ,a węch to dla alkoholika potężny wyzwalacz i taka beztroska budzi troskę............
Skoro wygaszasz to i ja też.... Matinka - Pią 20 Wrz, 2013 22:29
Alkoholizm to choroba, której rozwój można zahamować. Nie przyszło mi do głowy znaczenie tego "węchu" - ten zapach to aromatyczne zioła, nie kojarzą mi szczególnie z piciem. Bardziej niebezpieczne może wydawać się posiadanie 100 ml 96% etanolu. Od początku mojej abstynencji stykam się z alkoholem, bo tak się składa. Nie wiem, może masz rację, że to ignorancja i beztroska , ale są inne problemy i to one mnie absorbują.
I też wydaje mi się, że obok alkoholu trzeba nauczyć się żyć. pterodaktyll - Pią 20 Wrz, 2013 22:37
Ale na pewno nie w taki sposób w jaki zamierzasz, wąchając go.......
Uwielbiam wprost tę nasza alkoholową podświadomość, potrafi działać cuda..........
Uczę się od pięciu lat, ale na taki eksperyment bym sobie nie pozwolił. Za duże ryzyko w stosunku do zamierzonego ewentualnego efektu.
Obawiam się, że nie do końca rozumiem co masz na myśli Matinka - Pią 20 Wrz, 2013 22:50
W moim sąsiedztwie jest alkohol (wprawdzie nie na stole) i przebywam w towarzystwie ludzi pijących. Ja z tym faktem specjalnie nie walczę, ale też się specjalnie nie wystawiam. pterodaktyll - Pią 20 Wrz, 2013 23:01
Mnie po 5 latach trzeźwienia coś takiego spowodowało nawrót choroby, a tylko tydzień siedziałem w tych oparach......
kas25 - Pią 20 Wrz, 2013 23:18
czemu w ogóle dopuściłeś do takiej sytuacji... szczerze to myślałam że po takim czasie trzeźwienia alkohol, gdzieś tam obok mnie, nie będzie stanowił już zagrożenia... pterodaktyll - Sob 21 Wrz, 2013 07:35
Bo mi się wydawało, ze już mi to nie zaszkodzi Kasiu
I pewnie by nie stanowił ale węch to dla nas potężny wyzwalacz a tego nie wziąłem pod uwagę....
Jedna uwaga tak na marginesie. Nawrót to jedno, a zapicie to drugie. Jeśli wiesz jak sobie z tym poradzić, to oczywiście masz zawsze większe szanse, że unikniesz najgorszego...... Jacek - Sob 21 Wrz, 2013 09:36
dla jednych tak,,dla drugich nie a prawda nie leży we węchu a tu
sam węch,smak,wzrok,słuch,,,jest tylko inspiracją do wyzwalacza myśli o ... i jeśli ja mam to wzięte pod uwagę ,,to ja świadomie zauważę ze mnie coś podświadomie do podświadomości napływa (zaczynają się przyjemne myśli ,a gdy bym tak się ciut ,ale tylko ciut,napił) dlatego nie groźne są
lub
bo zdaję sobie sprawę i biorę pod uwagę i co za tym idzie
zdaję sobie sprawę że żyjemy na tej samej planecie
i
wystarczy se wziąć pod uwagę że lek to lek ,a jej zawartość ma mnie uleczyć a nie abym pozwolił podświadomości na działanie ,w kierunku błogich myśli jak by było fajnie się ciut nawalić powtórzę,gdy świadomość nie dopuści (świadomie zdaję sobie sprawę z myśli podświadomości) do myśli podświadomości,,napływowych z węchu,smaku,dotyku,wzroku,słuchu,,do dalszych rozwoju myśli o błogim sięganiu po napicie się odruch paniki
to odruch obronny ,,to dobry znak ,,po którym staram się myśleć świadomie gorzej gdy by tej paniki nie było w moim przypadku gdyż po którymś razie mógłbym nie świadomie sięgać po ciacho jednym po drugim ... ... Mati,,nadal stwierdzasz że powątpiewasz w moje zaangażowanie co do twej osoby ???
Jonesy - Sob 21 Wrz, 2013 11:19
Wiedźma - Sob 21 Wrz, 2013 11:40
A wiecie co ja ostatnio odwaliłam? Zaczęłam popijać rozcieńczony wodą ocet jabłkowy, bo się naczytałam, że to samo zdrowie i wogóle. Trochę mi zalatywał winkiem własnej roboty kiepskiej jakości, ale zignorowałam ten fakt - w końcu nie piję już blisko osiem lat, to co mi taki ocet może...?
No ale okazało się, że może Nie trzeba było czekać na pierwsze klasyczne objawy głodu:
rozdrażnienie, nerwowość, kłopoty ze snem, ogólne rozbicie, suchy kac... Stiff akurat przyjechał - powąchał i mówi: wywal to w cholerę! - tak go otrząchło! No nie wywaliłam, wykorzystam do pułapki na muszki winne, ale sama już nie powącham 
Po paru dniach objawy minęły, ale byłam na dobrej drodze...
Pastel - Sob 21 Wrz, 2013 12:01
Chyba Twój.
Mój alkoholizm nie był ani chorobą, ani nie był nieuleczalny, a postępujący był tylko w czasach kiedy piłem.
pterodaktyll - Sob 21 Wrz, 2013 13:21
Mój na pewno a o Twój nie mam zamiaru ani się spierać ani martwić. Jak sobie wymyślisz tak będziesz miał i tyla.......Milo Cię znowu "widzieć" w dobrej formie
pterodaktyll - Sob 21 Wrz, 2013 13:26
Jacuś! Tak możesz napisać do mnie a nie do kogoś kto jeszcze na dobre nie zaczął trzeźwieć i tyle, a poza tym nie z wszystkimi Twoimi tezami sie zgadzam. Polecam Ci "Potęgę podświadomości" lub inny tytuł traktujący o niej..........warto wiedziec co nam we łbie naprawdę siedzi a z czego najczęściej w ogóle nie zdajemy sobie sprawy
Jacek - Sob 21 Wrz, 2013 14:24
Wituś wiem co masz na myśli , u pierwszoklasisty wystąpi chęć na zaczerpnę po sięgnięcie na własnych doświadczeniach prób i błędów
Witku,toś mnie zaciekawił ,nie daj się prosić które to z pewnością wyjaśnię moje rozumowanie,lub się poprawię,,gdyż możliwe ze robię gdzieś błąd a gdy mnie nie powiesz to ciągle go będe powtarzał
szymon - Sob 21 Wrz, 2013 17:53
baby zawsze musza robić po swojemu, a potem sie dziwią
a ja raz łykłem, łoczywiście przez przypadek no i już jak przelatywało przez przełyk to wiedziałem nie było ratunku
i nie miałem objawów, to co to znaczy? to dobrze, czy źle, czy jeszcze inaczej?
Wiedźma - Sob 21 Wrz, 2013 17:56 A po co Ci objawy, skoro -
szymon - Sob 21 Wrz, 2013 17:57 objawy po łyknięciu Jacek - Sob 21 Wrz, 2013 18:15
za to wystąpiły łobawy skoro pytasz
szymon - Sob 21 Wrz, 2013 18:16 no bo nie wiem, to pytam (zwyczajnie)
piotr7 - Sob 21 Wrz, 2013 18:35 Szymek to może masz jak Pastel
Matinka - Sob 21 Wrz, 2013 21:29
Właśnie, walka! Więc dlaczego mówi się o bezsilności? Dlaczego wpaja się poczucie przegranej i beznadziei? Dlaczego nie uczy się alkoholika pozytywnego myślenia? "Jesteś bezsilna" - ja przy takim sformułowaniu nie czuję terapeutycznego działania. Sami wiecie, jaką kryją w sobie moc słowa-klucze. Lepiej powiedzieć "chcę nie pić" zamiast niemal identycznego " nie chcę pić", odrzucając zaś "nie mogę" "nie powinnam". Bo to lepiej działa na podświadomość i świadomość też. Podobne należałoby mieć podejście do walki z alkoholem , czyli mówić "jestem silna", "dam radę", "nie potrzebuję go" "pokonam" itp.Taką postawę preferuję w mojej strategii przetrwania. 
Oczywiście wiem, że nie wygram pijąc. 
Nie pokonam Gołoty na ringu waląc pięściami 
Ale jestem sprytna, mogę stosować uniki, mogę patrzeć na niego z lekceważeniem (znaczy się na alkohol;-), albo z obojętnością. O! właśnie tak! Przy tym wymięknie, rozpłynie się, zniknie!
I jeszcze pokażę jak mi dobrze bez niego
Ps. Czytał ktoś może bardzo cenną choć smutną książkę "Oskar i pani Róża" E. Schmitta? Tam jest właśnie o różnych chwytach w walce...zapaśniczej i walce z chorobą Jacek - Sob 21 Wrz, 2013 21:36
zapamiętałem taką scenkę z filmu (samego filmu nie pamiętam) rozmowa dwóch gangsterów - nie wymachuj tak tym pistoletem - a co boisz się broni - nie broni,tylko idioty,który go trzyma podobnie się ma do alkoholu Matinka - Sob 21 Wrz, 2013 21:50
Czekaj Jacku, muszę wysilić swoją przetrzebioną mózgownicę... Czy chcesz powiedzieć, że Bronia to ja ,ale mam nie po kolei w łepetynie wobec czego stanowię zagrożenie dla siebie samej?
kas25 - Sob 21 Wrz, 2013 21:54
i znowu wszystko będzie się kręcić wokół niego. Mati jakoś kiepsko to brzmi nie sądzisz?
Jacek - Sob 21 Wrz, 2013 22:03
ależ neuu
odniosłem się do tego co zacytowałem ni broń,,ni flaszka z alkoholem jest groźna - z tym się nie walczy groźne jest w umyśle gdy najdzie myśl użycie i ponien sięgnięcia Matinka - Nie 22 Wrz, 2013 10:15
Kasiu, masz rację . Słuszna uwaga, on znów w centrum zainteresowania to nie jest dobra koncepcja. Troszkę inaczej muszę to ustawić.
A jak myślisz, gdyby tak szybciutko sobie nowego?...no wiesz....
Ech, znów ten wisielczy humor.
Szczerze mówiąc, u mnie jest kiepsko. Mówi się, że zaprzestanie picia to pryszcz. Dopiero trzeźwienie się liczy. Jak się wyrwie zęba to maca się językiem dziurę i choć ma parę milimetrów to wydaje się wielka jak piwnica. Tak się czuję po odstawieniu alkoholu. Jakby powstała w moim życiu ogromna dziura, której nie potrafię niczym zatkać, wypełnić, zacerować. Moje myśli nie krążą wokół alkoholu, nie tęsknię za pełną szklanką, zapominam o nim w sklepie. Natomiast stale czuję jego brak. Piłam bo był mi potrzebny i teraz nie umiem sobie poradzić. Wracam zmęczona do domu i szukam sposobu, żeby złapać dawkę energii, albo się zrelaksować, albo rozweselić. I słabo mi to wychodzi. Miałam przystopować kawę i pepsi, ale gdzie tam – piję dużo a ostatnio więcej. I jeszcze słodycze wcinam. A zdrowe rzeczy to tak niechętnie. Marnie się czuję fizycznie i psychicznie. Parę dni temu stuknęła mi setka (a policzyłam sobie w kalendarzyku;-) ale nie ma o czym mówić, bo idę po kładce nad przepaścią i patrzę pod nogi, nie chcę się rozpraszać. Jak mija apatia to pojawiają się mocne, negatywne emocje i uczucia. Dużo złości, żalu, rozgoryczenia, strachu…To siedzi we mnie bo i są ku temu powody. Jak przestałam pić to zobaczyłam wyraźnie mój pogruchotany świat, nadszedł czas na naprawę i ważne decyzję. Naprawa to sprawa długoterminowa, a mi na razie ręce opadają natomiast jedną decyzję musiałam podjąć właśnie teraz. I to był dla mnie duży stres. Świadomość, że nie myślę jeszcze zdrowo i konieczność wyboru. I poczucie, że muszę to zrobić sama. Słabo śpię, boli mnie głowa, bardzo szybko się męczę, wychodzą ze mnie choroby i słabości. Ponieważ alkohol mocno zazębiał się z moim życiem to teraz trudno mi oddzielić i rozpoznać jak silnie moje samopoczucie jest związane z abstynencją. Niewątpliwie przyczyn jest wiele. Ale wlokę się. Zmuszam do działania. Wiem, że to minie, że będzie lepiej. Wybrałam się na całodniową wycieczkę do lasu, poszłam na koncert „Jarego” Jaryczewskiego. To był mój pierwszy, trzeźwy koncert. W sumie to było dość, nie wiem jak to określić, chyba komicznie. Lider – trzeźwy alkoholik, zespół też trzeźwy, publiczność – myślę, że w większości trzeźwa. No i tak się bawiliśmy. Najbardziej wszyscy się ucieszyli z „Gandzi”;-) Ja trochę się rozruszałam, chociaż czułam też rozdrażnienie, irytowali mnie wszyscy dookoła. I po co mi to wszystko? (Pterodaktyll zaś zapyta po co mi ta trzeźwość?;-) Jestem wolna! Czuję ulgę, że nie mam przymusu picia. Cieszę się, że wyrwałam się z błędnego koła. Tak, czuję radość z tego powodu. Z całą pewnością i dogłębnie.
Ale wiadomo, jak jest po zejściu z karuzeli  , potrzeba czasu na dojście do równowagi, no a potem nauka nowej drogi życia...
rybenka1 - Nie 22 Wrz, 2013 10:30 Mati zaczynasz czerpac czerpac przyjemność z form aktywnośći nie związanych z piciem ,pomalutku kroczek po kroczku .
Matinka - Nie 22 Wrz, 2013 10:54 Dzięki Rybenko
Widzisz, jak tak powiązałam z alkoholem wszystkie swoje pasje, przyjemności, znajomości, że teraz muszę je odkrywać na nowo. Jacek - Nie 22 Wrz, 2013 11:08
pamiętasz naszą rozmowę o pistolecie ???
rybenka1 - Nie 22 Wrz, 2013 11:12 Mati ,odkrywaj odkrywaj ,w tym cała przyjemnośc.Ja kiedyś z musu piekłam ciasto ,bo taniej było ,zmuszałam się .Teraz piekę ciasto z przyjemnoscią ,checią ,nowe przepisy ,próbuje chetnie .Sprawia mi to ogromną satysfakcję .Kiedyś jazda na rowerze to tylko po alkohol ,teraz robię tyle kilometrów z radoscią ,przyjemnoscią .Matii trzymaj tak dalej i
rufio - Nie 22 Wrz, 2013 16:21 W filmie "Po za światem " w ostatniej scenie Tom Hanks stoi na skrzyżowaniu dróg oparty o samochód i zastanawia si co dalej ? Jakby nie wiedział gdzie ? I tu Jesteś tak samo . prsk
Jonesy - Nie 22 Wrz, 2013 18:38
Bezsilna Mati, to wcale nie znaczy że bezradna... piotr7 - Nie 22 Wrz, 2013 18:58
nie ty jedna , ale na tym polega budowanie nowej rzeczywistości pterodaktyll - Nie 22 Wrz, 2013 21:13
No dobra ale co zamierzasz z tym wszystkim zrobić? Radocha fajna rzecz ale to nie jest sposób na życie.
Na własnej skórze się przekonałem, że decyzja o zaprzestaniu picia w istocie, w kontekście dalszego trzeźwienia, była najłatwiejsza decyzją, jaką w tym temacie podjąłem........
I to jest własnie istota problemu a jak zapewne wiesz natura nie znosi próżni i trzeba ją czymś zapełnić bo inaczej.................wielkie buuum i powtórka z rozrywki. Dlatego cały czas pytam do czego Ci ta cała trzeźwość potrzebna........ pterodaktyll - Nie 22 Wrz, 2013 21:21
Nie łap mnie za słówka wyrwane z kontekstu.....
A jak myślisz? Czy jesteś w stanie odstawić alkohol po JEDNYM kieliszku czy pijesz dalej? Znasz podstawową zasadę judo "ugiąć się, żeby zwyciężyć"? Ekstrapoluj sobie to na bezsilność.....
A kto Ci o tym powiedział? Terapeuci czy gdzieś coś usłyszałaś i tak do końca nie bardzo wiesz o co kaman?
Zapewniam Cię, że wszystkie terapie tego właśnie min. uczą....... szymon - Nie 22 Wrz, 2013 21:30
co to kuźwa jest? często to słyszę, że narzekanie, że miołczenie na mitingach AA, że na terapiach się smutek przelewa
g***o prawda
prędzej alkoholik, któremu tęskno, będzie smutny, przygnębiony... tak mu żal
no to jak chce być smutnym bucem, to jego wybór Tato kto to jest alkoholik? - Pyta Jasiu. -Widzisz te cztery drzewa? Alkoholik widzi osiem. -Ale tato tam są tylko dwa drzewa
JaKaJA - Nie 22 Wrz, 2013 21:58 bo terapie uczą jak radziś sobie z problemem alkoholowym,jak przestać pić i nie wrócić a życia,pogody ducha,radości zycia,pasji i tego co chcesz uczysz sie TY SAM/SAMA -rozwój osobisty to Twoja sprawa a nie terapeutów-oni maja tylko pokazać Ci jak TY możesz przestać pić
Matinka - Nie 22 Wrz, 2013 22:13
Znaczy się o Broni?
Nie wiem czy o to chodzi, ale zrozumiałam, że całe zagrożenie pochodzi z głowy, od naszych myśli. Jasne, zgadzam się. Dlatego sam wyzwalacz bez głowy nie zadziała. Dlatego trzeba mieć dobrze w głowie poukładane;-) Ptero, kiedy poległeś po przebywaniu w oparach alkoholu to myślę, że było to skutkiem załamania psychiki. Wyzwalacz zadziałał bo byłeś słaby. Matinka - Nie 22 Wrz, 2013 22:17
No to była pyszna szarlotka!
I jeszcze raz dzięki, miło mi
pterodaktyll - Nie 22 Wrz, 2013 22:26
Nie zrozumieliśmy się. Ja nie poległem, bo potrafię sobie z czymś takim radzić bez użycia alkoholu (jak do tej pory) i nie psychika się załamała, tylko zadziałała podświadomość "wytrenowana" latami picia. Matinka - Nie 22 Wrz, 2013 22:29
Hej! Rufio, to skrzyżowanie mam już za sobą. Żadnych dylematów, prosty wybór "pić albo być". Drogę już mam, nie oglądam się za siebie i kuśtykam do przodu. Trudno mi przystosować do życia, jednak nie skorzystam już z "odmiennych stanów świadomości". Płaci się zbyt wysoką cenę. Albo zaakceptuję świat takim jakim jest i nauczę się sobie radzić albo cześć. rufio - Nie 22 Wrz, 2013 22:40 No
Duże skrzyżowanie skoro tak twierdzisz masz za Sobą ale coś na rondach jeszcze na zjazdach nie jesteś pewna - nieraz warto doinformować się realnie o drogę a nie tylko polegać na GPS . prsk .
Jacek - Pon 23 Wrz, 2013 08:28
tak
a tego i że to wygaszasz nie rozumiem
że niby trzeźwiejesz jeno na forum i to z wygaszeniem po odejściu od niego
Matinka - Pią 27 Wrz, 2013 20:09
Jacku, teraz ja z kolei nie rozumiem. Co to znaczy, że niby trzeźwieję na forum i dalsza część wypowiedzi. Mógłbyś mi to jakoś wytłumaczyć, bo nie potrafię się ustosunkować. Matinka - Pon 30 Wrz, 2013 21:43 Trochę wspomnień dorzucę. Takiej decyzji raczej się nie planuje, ja tego nie potrafiłam. Powiedzieć sobie, ba nawet wyobrazić, że tego konkretnego dnia przestanę pić. Tak, jak robi się postanowienia noworoczne - rzuca palenie czy bierze za odchudzanie. Strach, że mogę nie mieć alkoholu i potrzeba picia były silniejsze i ważniejsze niż wszystko inne. Miałam forsę i święty spokój. Jeszcze wszystko trzymało się kupy. Tylko zdrowie zaczęło szwankować, na głowę się draństwo rzuciło. I coraz gorzej czułam się z tymi wypadającymi zewsząd pustymi puszkami, coraz większe były frustracje, wstyd i upokorzenie - przede wszystkim przed sobą, obrzydliwe uczucie zniewolenia. Gdzieś to wszystko się gromadziło i rosło ukryte ze świadomością, że tak się nie da żyć. Któregoś popołudnia, w końcu sobie wyszło między jednym a drugim łykiem piwa. Jak to się ma do teorii dna? Przymus picia był dla mnie dnem i nie chciałabym usłyszeć, że nie sięgnęłam jeszcze czeluści. Tym bardziej nie chciałabym doświadczyć. Matinka - Pon 30 Wrz, 2013 21:46 Wcześniej było spotkanie, które pewnie przeważyło szalę, w jakimś stopniu się przyczyniło… Przyjechała moja przyjaciółka, która obecnie mieszka w innym krańcu Polski. Zwykle, gdy przyjeżdżała odwiedzałyśmy stare kąty, albo jechałyśmy w całkiem inne miejsce coś pozwiedzać, zobaczyć, powłóczyć się. W czasie tych wypraw byłam prowodyrką zaglądania do knajp i popijania po drodze. Były śmichy i chichy, tyle, że ja zawsze wypijałam więcej niż ona. Trzy lata temu przyznałam się, że mam problem z alkoholem. Wtedy pojawiły się z jej strony delikatne sugestie, żebym ograniczyła picie. Żebym postanowiła sobie, że tylko jedno, dwa piwa w tygodniu. Nawet nie kryłam, że to dla mnie niewykonalne. Ona nie miała pojęcia o alkoholizmie. Ja z resztą też nie, bo unikałam tego tematu jak ognia. Jak się spotykałyśmy to zawsze szukałam pretekstu, żeby zajść do knajpy. A to na obiad, a to się napić bo gorąco, a to nogi bolą i trzeba posiedzieć i takie tam. Jak pies myśliwski węszyłam, gdzie jest jaki browar w zasięgu;-) Piłam jak zawsze, a ona coraz mniej. Nadszedł moment, że przestała przy mnie pić alkohol. Brała soczek, kolkę, herbatkę. Strasznie mnie to wkurzało. Ten brak towarzystwa do picia. W końcu się doigrałam. Spokojnie mi powiedziała: „Ty się ze mną spotykasz tylko po to, żeby pić”. Jakbym pięścią między oczy dostała, aż mi słów zabrakło na to niesprawiedliwe posądzenie. No jak to? No jak to?... I już nic więcej na ten temat nie było. Nawet rozstałyśmy się w zgodzie. Jednak wróciłam przybita do domu, pstryknęłam puszkę, łyknęłam i uświadomiłam sobie, że to mi nic nie da. Nie znajdę ani pocieszenia ani ulgi. Wylałam całą. To był pierwszy trzeźwy wieczór od paru miesięcy. Te spotkania były dla mnie bardzo ważne, sprawiały mi wielką radość, niestety nie umiałam ich przeżyć bez alkoholu…
Matinka - Pon 30 Wrz, 2013 21:49 Wracając do naszych rozmów… Słaby jest człowiek, który potrzebuje używek, żeby „poprawić” sobie jakość życia. Moja bezsilność wpisuje się w chorobę szerokiej społeczności, jestem „ofiarą” pewnego, powszechnego stylu życia. To znaczy, że w prawdzie sama lałam piwo w gardło ale też zachęt było wiele i padły na podatny grunt. Wiem, że nie mam kontroli picia alkoholu. Co do tego nie mam wątpliwości, nie muszę sobie kolejny raz udowadniać. Wybierając całkowitą abstynencję stałam się wolna, nie mam przeciwnika w postaci alkoholu, nie ma pojęcia walki i nie ma potrzeby mierzenia sił na tym polu. Natomiast wyzwaniem jest prawdziwa rzeczywistość i moje życie w świecie zarówno trzeźwym jak i pijanym. Bo to pijane też się obok toczy. Wbijanie sobie do głowy pojęcia „bezsilności” wymusza podejście do sprawy „nie mogę” „nie powinnam” pić. A podstawą wyboru jest „chcę nie pić” czyli „szukam i potrzebuję innego życia” dlatego że, poprzednie było marnością. Czułam to intuicyjnie, ale teraz dojrzało i potrafię lepiej określić Pterodaktyllu i znów wiem o co zapytasz…
Ale jeszcze nie mam gotowej odpowiedzi.
Z resztą, gdyby to było łatwe, byłoby więcej szczęśliwych ludzi wokół. pterodaktyll - Pon 30 Wrz, 2013 21:52
No to wiesz więcej ode mnie , a o co powinienem spytać Twoim zdaniem?
piotr7 - Wto 01 Paź, 2013 06:27
Podstawą wyboru jest moim zdaniem " nie muszę już pic "bo tak mam po zerwaniu smyczy na której wisiałem przez lata . Jestem wolny (nie czytaj zdrowy )więc nie muszę już pić . Tak to wygląda w moim przypadku. Matinka - Wto 01 Paź, 2013 06:57 Ptero, coś tak czuję, że zapewne chciałbyś wiedzieć, jak ma wyglądać moje nowe życie .
Piotrze, rozważyłam i Twoje podejście, nie mam się do czego przyczepić , mogę powiedzieć podobnie.
Jonesy - Wto 01 Paź, 2013 08:11
A dlaczego miałby chcieć coś takiego wiedzieć??? Matinka - Wto 01 Paź, 2013 08:16
Masz rację, nie wiedzieć a zapytać. A dlatego, że Ptero często zadaje pomocnicze pytania .
pterodaktyll - Wto 01 Paź, 2013 09:54
Trudno mi się z tym zgodzić jako, że nasza podświadomość nie przyjmuje zaprzeczeń i właściwie dla niej jest to sygnał "muszę już itd", albo napisałeś nie to co chciałeś napisać..... pterodaktyll - Wto 01 Paź, 2013 09:56
Na aż taki wścibski to ja nie jestem...........jak zechcesz, to sama opowiesz
Bo wtedy widzisz problem z kilku płaszczyzn a nie tylko ze swojej
piotr7 - Wto 01 Paź, 2013 10:47
Ptero ,wydaje mi się że to zależy jak dalece uda się nam wprowadzić zmiany w podświadomości . U mnie to działa. Ale wiem że każdy z nas jest trochę inny , więc u innych nie musi . piotr7 - Wto 01 Paź, 2013 10:52 Albo może być MOGĘ JUŻ NIE PIĆ , lepiej ?
pterodaktyll - Wto 01 Paź, 2013 10:58
podświadomości nie można zmienić. Można ja tylko w pewien sposób "zmanipulować", ale to ......długa historia
"Ja mogę", czy "Ja chcę" , to jest właściwy sygnał dla naszej alkoholowej podświadomości
Jacek - Wto 01 Paź, 2013 12:47
czy lepiej??? nie wiem ale teraz czuje się
kas25 - Wto 01 Paź, 2013 13:46
Nie stylu życia, a raczej czegoś większego od siebie. Nie jestes winna. Ja też nie jestem winna. Nie piłyśmy żeby zachorować! Celowo? Specjlanie? Bo byłyśmy słabe? To była moja intencja? Twoja? Przecież tak nie było.. Ale podświadomość gdzieś tam użyła "alkoholu", żeby zapełnić coś... pustkę. Dlatego myślę że przed tym:
wyzwaniem powinniśmy być my sami... Mati fajnie że piszesz i dzielisz się swoim życiem i przemyśleniami. Pozdrawiam serdecznie Matinka - Czw 24 Paź, 2013 17:09
Hej Kasiu!
Masz rację, nie czuję się winna, że wpadłam w sidła uzależnienia. To tak jakbym została porwana bezwolnie w jakiś wir (karuzela? szalony korowód?;-). Jednak czuję się odpowiedzialna za swoje byłe działania, ale nie potrafię jeszcze rozliczyć przeszłości. Nie wiem, może dlatego, że wciąż tkwię w mechanizmie zaprzeczeń, bagatelizuję pewne sprawy...Zwłaszcza w stosunku do siebie. Kiedy piłam przestałam jeździć samochodem, zrezygnowałam ze wszystkich popołudniowych zajęć, zaniedbałam znajomości, odstawiłam leki itd. Schowałam się w samotność i przywiązałam do tego stanu. Może nie potrafię się obrócić i spojrzeć wstecz...? Może nie jest to dla mnie istotne… Rzadko zdarza mi się wracać myślami do przeszłości. Nie wybiegam też w przyszłość. Wybieram „tu i teraz”, bo tak jest bezpieczniej i najsensowniej. Są takie chwile, że wydaje mi się, że nie dam rady, że zlecę na łeb na szyję. Nie z powodu zapicia ale właśnie z braku tego środka, który znieczula, rozluźnia, pozwala zapomnieć...Trzeźwa konfrontacja z rzeczywistością jest trudna, uczę się jak sobie z tym radzić...Teraz wyraźnie zauważam, kiedy czuję największą potrzebę sięgnięcia po alkohol czyli po to coś co ogłupia. To są przede wszystkim sytuacje związane z problemami, a te są obecnie całkiem spore. Widzę też te bardziej błahe powody czy okazje, które kojarzą się z piciem. Tu z kolei przyjemność była wywoływana czy też wzmacniana przez alkohol. Wrażliwość i odczuwanie mam silne, ale nie potrafię wyzwolić pełnych emocji. Radość, ból, żal, złość pozostają stłumione. Czasem znajdują ujście w nieprzewidywalny sposób, w zupełnie innych okolicznościach. 
endriu - Czw 24 Paź, 2013 17:12
każdy powód był dla mnie dobry do picia, jak nie problemy to sukcesy, nie miałem problemów to piłem z radości, miałem problemy to na odwrót... Matinka - Czw 24 Paź, 2013 17:18
Nie Endriu, to nie tak. Nie szukam pretekstu do picia - alkohol jako taki mnie nie interesi, ja szukam sposobu rozładowania emocji, zresetowania się czy też wyłączenia wtedy, gdy jest bardzo źle. szymon - Czw 24 Paź, 2013 18:24
emocje pochodzą od myśli w linii prostej
niektórzy sądzą, że są wywoływane jakimiś zdarzeniami, co jest kompletną brednią (wg inż. szymka )
bo miedzy zdarzeniem a emocją i tak pojawia się myśl, myśl nie zgadza się rzeczywistością, brak akceptacji stanu, powstają się emocje, itd mi kiedyś pomogły ćwiczenia fizyczne, mózg nie miał "siły" myśleć, wiec skrajne emocje były mniejsze, z czasem ustąpiły u mnie tak było
baracca - Czw 24 Paź, 2013 18:29
Hmm... Może nie szukaj sposobu rozładowania emocji? Może poszukaj źródła tych emocji, bo kiedy je znajdziesz może się okazać, że... bardzo mocno się zdziwisz?
No właśnie.
endriu - Czw 24 Paź, 2013 18:55
to jest przykład kolegi który pilnie uważał na terapii
to są podstawy... szymon - Czw 24 Paź, 2013 19:00
za to kolega mgr endriu opisze w trzech zdaniach poszerzoną wiedzę na ten temat 
oddaję Ci głos 
iksigregzet - Pią 25 Paź, 2013 09:36
jak byś zdobyła jakieś skuteczne działania w tym kierunku i informacje na ten temat z wiarygodnego źródła naukowego to daj mi znać
... słyszałem, że holendrzy leczą piwem alkoholików, uczą ich kontrolowanego picia 
pogodności na dzisiaj życzę Jo-asia - Pią 25 Paź, 2013 10:05
gdy była kumulacja....to zmęczenie siebie fizyczne, najlepiej działało i to takie na podłożu..przyjemności
(dla mnie to były tańce latynoskie) potem nie dopuszczałam do ich...rozbujania, szukałam myśli, która powodowała eskalację uczuć tu pomogła..zmiana przekonań kiedyś trwało to do kilku dni a nawet tygodni dziś, bywa góra jeden dzień do tego, uczuciom pozwalam..przelecieć przeze mnie
(cokolwiek przez to rozumiesz) dzięki temu nie zatrzymuję ich i łatwiej znajduję..co tym razem moje myśli se wymyśliły
rufio - Pią 25 Paź, 2013 18:44 Ja rozładowuje emocje coś na modłę pani z" Pitło z luftem" - pomyśle o tym późnej - a teraz ide zrobić sobie - kanapkę - prysznic - kupić zestaw w Mac-u - 'pomalować " paznokcie lub jakąś inna w danej sytuacji czynność które za cholerę nie odpowiada logicznej czynności adekwatnej do zdarzenia . Ale to ja tak robię - znajdź sobie cos takiego - wypracuj schemat . prsk.
rufio - Pią 25 Paź, 2013 21:14 I o to chodzi 
rybenka1 - Pią 25 Paź, 2013 21:19 Ja tam dużo jeszcze innych rzeczy robię ,zeby się rozładować ,no te emocje oczywiscie .
Wiedźma - Pią 25 Paź, 2013 21:30
kas25 - Nie 27 Paź, 2013 19:30
Mam identycznie. Przeczytałam całą Twoją wypowiedź, jakbym czytała o sobie Mati. Ostatnio miałam podobne przemyślenia nie umiem czuć, przeżywać, dawać siebie, być tak na 100%. I tak myślę, że w dużej mierze wynika to z alkoholizmu. Stałam się chyba takim emocjonalnym wrakiem. Wszystko mam w rozsypce. Rzucił mi się w oczy jeden podtytuł artykułu "Jest taki okrutny eksperyment, który bada reakcje myszy rażonej prądem. Jak raz nim dostanie. Drugi raz nie pójdzie w to samo miejsce. Ale kiedy prąd wali raz tu, raz tam, zwierzę przestaje się ruszać. Jest ogłupiałe. Kuli się". I chyba moje emocje są właśnie takie ogłupiałe.
pozdrawiam Matinka - Nie 03 Lis, 2013 22:15 Moi mili dziękuję za wsparcie, to dla mnie ważne .
Rzeczywiście tak jest, że te silne i gwałtowne emocje albo wyrażę od razu w sposób adekwatny (rzadko) albo zamienię, jak powiedział Rufio, na coś innego - najczęściej mało wdzięczne, acz absorbujące domowe porządki  . I to  też pomaga. Niektóre przeczekuję niczym Scarlettka (źródło rodem ze Śląska: "Pitło z luftem" ) i z czasem się wyciszają albo idę pobiegać, wtedy też dają się w głowie nieco poukładać.
Problemem są te nagromadzone przykre emocje związane z niepowodzeniami, porażkami – to chyba frustracje? Ukryte żale, rozczarowania, nie zrealizowane potrzeby. Te gryzą, męczą, wysysają siły -prowadzą do zniszczenia i tych się boję. Jo-asiu, podobnie kiedyś sobie pomogłam tańcem. Żeby wyjść z apatii chwyciłam się tego, co sprawiało mi zawsze przyjemność. Dość łapczywie rzuciłam się najpierw na taniec nowoczesny, następnie… czego tam nie było... ). Wycisnęło ze mnie sporo potu i zmartwień. Przyniosło siłę, radość, energię. I odżyłam  . A potem zamknęłam ten rozdział.
Problemy-picie-problemy to błędne koło mocno obniżyło moje poczucie wartości. Spadł poziom odporności na różne przeciwności życiowe. Potrzebuję wiary na budowanie i naprawę dość konkretnych rzeczy a dołują, zwalają z nóg głupoty, nie mówiąc o poważniejszych sprawach. Niby nie patrzę przed siebie, ale na wyrost czuję strach przed tym, co się czai za zakrętem… Szymonie, Baracca – wiem, że mogę na to wpłynąć, zmienić sposobem myślenia (to chciałam usłyszeć;-). Wiem, że można nadać całkiem inne znaczenie rzeczywistości, ale przeszkadza mi natrętny „kolega Wolnego” czyli tzw. Eguś 
Matinka - Nie 03 Lis, 2013 22:23
Kasiu, myślę, że u mnie to tłumienie emocji, uczuć wynika z wielu rzeczy: z mojej natury, trochę z przyuczenia i pewnych wzorców, trochę z nieumiejętności i pewnie trochę (wiele?) ze skrzywienia alkoholowego. Ale mam nadzieję, że jeśli ten ostatni czynnik ma wpływ to z czasem się powinno się poprawić, a swoją drogą będę pracowała nad zmianami - no bo, jak żyć?
Henseld - Czw 07 Lis, 2013 10:09 To wszystko siedzi głęboko w psychice... Niekiedy trzeba szczególnej pomocy. endriu - Czw 07 Lis, 2013 17:30 Henseld, jaką pomoc masz na myśli?
staszek - Czw 07 Lis, 2013 17:54 Czesć czego oczekujesz. Matinka - Czw 07 Lis, 2013 23:15
A masz problem? Jak będziesz chciał serio pogadać, to nie ma sprawy.
Ale liczę na rozmowę partnerską, czyli też będziesz przygotowany, żeby podać wiarygodne źródła naukowe, na przykład o leczeniu piwem. Matinka - Czw 07 Lis, 2013 23:17 Te kilka miesięcy abstynencji to był dla mnie taki potrzebny czas na zbliżenie się do problemu uzależnienia. Nie wyobrażam sobie tej drogi na skróty, z resztą nie lubię się spieszyć. Nie było mi łatwo poznać, co to jest alkoholizm, tak ogólnie i swój własny. Początkowo wczytywałam się we wszelkie historie i doświadczenia spisane choćby tu na forum, obejrzałam filmy. Ale męczyło mnie to psychicznie bardzo. I było zgrane z marnym samopoczuciem i moimi problemami w życiu. Wszystko to się nakręcało i doprowadzało do kiepskiej kondycji. Aż przyszedł moment na zgłębianie istoty uzależnień - sięgnęłam po literaturę z tej dziedziny. I zaczęło mi się klarować. Teraz jestem na etapie wnikania w przyczyny mojej słabości, poznawania siebie...
Tak to siedzi w głowie, w przekonaniach, w osobowości... To jest taki najważniejszy klucz do zmiany siebie, zmiany niezbędnej do życia w wolności. Pojawił się teraz fajny moment, że zaczynam widzieć, co było nie tak i jak można to poprawić. Widzę światełko w tunelu:-) Ale tunel trzeba przejść... Może tak być, że będę potrzebowała pomocy, żeby "stanąć przed sobą w prawdzie" - moje ego może bronić dostępu do mojej pomroczności;-) i również pomocy, żeby się zmienić... Tego jeszcze nie wiem... endriu - Pią 08 Lis, 2013 14:33 bez terapii poległem w 8 miesiącu wolny - Pią 08 Lis, 2013 14:42
Wcześniak czyli ,... a ile tych zmartwychwstań zaliczyłeś ?? Jędruś tylko uczciwie
endriu - Pią 08 Lis, 2013 15:41 nie wiem co nazywasz zmartwychwstaniem ale odkąd poszedłem na terapię i AA, zamiast samemu z tego wychodzić, to nie piję... emigrantka - Pią 08 Lis, 2013 15:46 Matinka, że co ?? że sama ?? zdarzają się takie cuda ,ale ja wolę nie czekać z założonymi rękami i mieć nadzieję że coś się stanie bez mojego udziału Ludkowie z AA to moi najlepsi przyjaciele ,czemu niby nie mam być wśród swoich ?? emigrantka - Pią 08 Lis, 2013 15:59
A CO NIE WOLNO ???
emigrantka - Pią 08 Lis, 2013 16:02 endriu, hehe , lubię wyzwania a pozatym ja też mam swój rozum
emigrantka - Pią 08 Lis, 2013 16:09 pterodaktyll, witaj Skarbie ,oczkiem mnie oczkiem ?? emigrantka - Pią 08 Lis, 2013 16:25 pterodaktyll, pterodaktyll, Ty też podrywacz !!! koniec świata
Matinka - Pią 08 Lis, 2013 17:43
To nie cuda, to ciężka praca nad sobą.
Nie czekaj, działaj!
Bądź wśród swoich!
emigrantka - Pią 08 Lis, 2013 17:49
reasumując to Twoje mechanizmy choroby ,zwodzą Cię że sama ,sama czekam na rozwój wydarzeń dobrych wyborów życzę eremita - Sob 09 Lis, 2013 07:59 Mati, ja Ciebie rozumiem. Widocznie to jakiś alkoholowy horoskop zadziałał. Widocznie takie samosie trzezwe dzieci się rodzą z końcem wiosny. Wszak razem przestaliśmy wtedy pić i postawiliśmy na siebie. Trzymaj fason. Choć trzezwiejesz sama, jestem jakby Twoim w tym bratem
kas25 - Sob 09 Lis, 2013 08:50 Matinko, Eremita, kibicuje Wam od samego początku
Jakoś tak razem zaczęliśmy 
Matinka - Sob 09 Lis, 2013 10:55
Kasiu, Eremito dziękuję, wzruszyłam się, to przytulenie było mi bardzo potrzebne 
Czuję, że słusznie postępuję, ale zadania, które przed sobą postawiłam kosztują mnie wiele siły... Matinka - Sob 09 Lis, 2013 11:03
Hej braciszku! dziękuję za te słowa, łączy nas wiele...I ta trzeźwiejąca droga i upodobania i światopogląd i też jestem perfekcyjnym melancholikiem
Zatem biorę się w garść i trzymam fason!
Idę pobiegać po moim lesie
Matinka - Sob 09 Lis, 2013 21:56
Kiedy przestałam pić, szybko ujawniły się sytuacje kiedy odczuwałam pragnienie sięgnięcia po to „coś”. Była to chęć poprawienia samopoczucia, zapomnienia o problemach, rozładowania emocji, podładowania energii. Jakie to było proste, łatwe, szybkie, wygodne - zażycie „leku na całe zło”… i jakie głupie. Teraz przypatruję się tym przekonaniom i dostrzegam cały bezsens moich zachowań. Alkohol na smutek, na lęki, na frustracje, na wesołkowatość, na relaks… Rzeczywistości nie da się oszukać, można albo się zapić, albo stanąć face to face i zmierzyć siły. Tak więc nadszedł czas radzenia sobie w życiu i pracy nad sobą;-) Idę na spotkanie towarzyskie i mówię sobie – dziewczyno po dwóch piwach nie byłaś bardziej inteligentna, ani bardziej atrakcyjna, za to masz uśmiech, który otwiera drzwi i więcej luzu, więcej luzu kobieto!
No właśnie praca nad sobą… Co tu opowiadać, dla każdego oznacza co innego. To co dla mnie jest trudne innemu wyda się łatwizną i problem stanie się niezrozumiały… Na przykład wychodzenie z samotności, muszę to sobie narzucić, bo inaczej jak ślimak zamknęłabym się w skorupce. Jest kilka osób, o których ciepło myślę, a zaprzestałam wszelkich kontaktów – teraz chciałabym to zmienić. Zadzwonić, umówić się, napisać prawdziwy list – a to dla mnie wysiłek. Albo choćby pokonać swój lęk przed prowadzeniem samochodu, taki że mam mdłości (głupota, prawda?) Ale kiedyś jeździłam i wrócę do jeżdżenia, już wracam 
Zostały też poważne problemy do załatwienia – sprawy zawodowe i relacje z bliskimi… Zostały schowane uczucia, z którymi coś trzeba zrobić… ech… Praca nad sobą, bo najpierw wewnątrz siebie dokonuję zmiany, przełamuję się, szukam innych myśli, nastawienia, postaw, kompromisów. Potem z mozołem działam. A idzie jak pod górkę, czy też raczej górę lodową. Bo czy łatwo zmienia się złe nawyki i przyzwyczajenia? Czy łatwo pozbywa się pancerza? Postępy niewielkie są .
Matinka - Sob 09 Lis, 2013 22:03
Może nie będzie tak źle...?
 Matinka - Sob 09 Lis, 2013 22:18 Jak wiewiórka przed zimą robi zapasy, tak i ja pozbierałam smaczne orzeszki
Jeżu, pozwoliłam sobie wkleić te mądre słowa, które zacytowałeś w swoim wątku i chcę je wprowadzać w życie!
"Bacz na dzień dzisiejszy, gdyż na nim polega życie; Zawiera się w nim istota życia, samego życia: Realność i prawda istnienia, błogosławieństwo wzrostu, moc działania, blask siły... Wczoraj jest jeno snem, jutro zaś to jedynie wizja; Lecz każde dobrze przeżyte dzisiaj sny wczorajsze przesyca szczęściem, A w jutrzejsze wizje tchnie nadzieję. Patrz przeto na dzisiejszy dzień, patrz uważnie" Przypowieść Hinduska Myszo, umieściłaś ten ten filmik w wątku Milutkiej, dla dodania jej odwagi, czy też mogę skorzystać? Jo-asiu, spodobała mi się ta bajka o motylu, nie masz nic przeciwko, że i u mnie zagości? Pewnego dnia mały motyl zaczął wykluwać się z kokonu. Człowiek usiadł i przyglądał się, jak motyl przeciska swoje ciałko przez malutki otwór. Wtedy motyl się zatrzymał — jakby zaszedł tak daleko jak mógł i dalej już nie miał sił. Człowiek więc postanowił mu pomóc: wziął nożyczki i rozciął kokon. Motyl wydostał się z niego bez problemu, miał jednak wątłe ciałko i bardzo pomarszczone skrzydła. Człowiek dalej go obserwował, spodziewając się, że skrzydła motyla zaczną stopniowo grubieć, powiększać się, dzięki czemu motyl będzie mógł odlecieć i zacząć żyć. Tak się jednak nie stało. Motyl spędził resztę życia, czołgając się po ziemi z mizernym ciałem i pomarszczonymi skrzydełkami. Do końca życia nie był w stanie latać. Człowiek w całej swej życzliwości i dobroci nie wiedział, że walka motyla z kokonem była bodźcem dla jego skrzydeł, że motyl jest w stanie latać tylko wtedy, gdy pokona opór kokonu. wampirzyca - Nie 10 Lis, 2013 11:59 Witaj ...Matinko ja po 23-miesiącach dawania sobie rady sama ....w piątek poległam....i czytam cię tak i jakbym o sobie czytała.....pewnie nic cię nie przekona żeby iść na terapię.....powiem ci tylko na przestrogę nawet nie wiesz co sobie możesz zafundować tym samochciejswem........uważaj....
ant69 - Nie 10 Lis, 2013 13:17
no... zawsze może być gorzej
a to światełko... to może być towarowy, albo pospieszny
Guido - Nie 10 Lis, 2013 22:14 Cześć Matinko; Piszę do Ciebie bo to właśnie Twój wątek skłonił mnie do tego, by założyć konto na forum i zostać członkiem dekadenckiego bractwa. Obserwuję Twoje wpisy od pewnego czasu i chcę być wiedziała, że BARDZO Ci kibicuję. Mija mi dopiero trzeci tydzień abstynencji i choć jak do tej pory wszystko jest OK, to zdaję sobie sprawę że zapewne nadejdzie wkrótce trudniejszy okres. A wtedy, jak sądzę, łatwiej jest sobie radzić ze świadomością, że jest ktoś, kto myśli i trzyma kciuki. Zatem ja myślę o Tobie i trzymam kciuki. Trzymaj się. Matinka - Nie 10 Lis, 2013 23:27 Cześć Guido, Marku Miłe to co napisałeś i dziękuję za słowa wsparcia . I ja też takie do Ciebie kieruję . Nie wiem na ile kciuki są skuteczne, ale jeśli działają to będę za Ciebie trzymała. Na forum dzielę się swoim doświadczeniem, znajdziesz też wiele innych historii i ważnych informacji. Podobnie możesz skorzystać dzieląc się swoimi przeżyciami czy wątpliwościami - wszystko wedle własnej potrzeby . Ważne jest, żebyś wiedział czego chcesz i jak to osiągnąć.
W wolnej chwili rozmawiaj ze sobą, oceniaj siły, możliwości, orientuj w sytuacji...Tak, żeby wybrać dobrą drogę
Trzymaj się! Pozdrawiam, Matinka. Jras4 - Pon 11 Lis, 2013 00:17
kas25 - Pon 11 Lis, 2013 12:14
Kasiu... przeczytałam wczoraj i nie wiedziałam co napisać. A bardzo chciałam coś cokolwiek... Kasiu wiem, że może trochę do du** to co teraz napiszę ale dziękuję Ci że napisałaś o tym a takim wątku jak ten... Trzymaj się Kaśka!!!!!!!!!!! 
endriu - Pon 11 Lis, 2013 17:09
dużo łatwiej było mi z terapią i z kontaktem z innymi trzeźwiejącymi alkoholikami (AA) tylko ten kontakt jest nadal i prawdziwy a nie wirtualny... Matinka - Pon 18 Lis, 2013 22:17
Mówisz całkiem, jak moja mama
Antoni, Ty mnie strasz! Może być towarowy, Orient Express, zaczarowana dorożka, Skarbek ze śląskiej kopalni… Wszystko może być… co sobie wymyślę… Bo strach ma wielkie oczy. Ale jest złym doradcą. Dlatego nie wyobrażam sobie, nie przewiduję, nie chcę być Kasandrą. Nie mam wpływu na to, co się za chwilę stanie. Mogę najwyżej nie biegać po torach;-) Idę uważnie, rozglądam się, przenikam mgłę, przestępuję kamienie, przechodzę brody, przedzieram przez chaszcze… Dzięki temu czuję, że żyję. Guido - Wto 10 Gru, 2013 10:03 Hej Matinko, co u Ciebie? Właśnie policzyłem i mija mi 50 dni bez alkoholu. Dużo nie dużo, ale liczba zgrabna. Pozdrawiam endriu - Wto 10 Gru, 2013 10:48 Guido, gratuluję
a Matinka, pewnie dalej z tego sama wychodzi Matinka - Wto 10 Gru, 2013 14:15
Cześć Guido, Po pierwsze gratulacje! I przyznam, że fajnie czerpać z innej radości, sukcesów innych
U mnie tak różnie, żeby nie powiedzieć marnie, ale nie daję się, nie daję! Może wieczorem spróbuję wykrzesać z siebie więcej konkretów. I jeszcze podzielę się taką refleksją, że czasem mała pomoc niesie wielką siłę. Wystarczy słowo, gest, uśmiech, wysłuchanie...
Guido - Wto 10 Gru, 2013 14:34
Dzięki Endriu! Guido - Wto 10 Gru, 2013 14:40
Trzymaj się zatem i napisz coś więcej. Piszesz: "nie daję się": czy czujesz się atakowana przez alkohol? leon - Wto 10 Gru, 2013 18:41
rybenka1 - Wto 10 Gru, 2013 22:43
leon - Śro 11 Gru, 2013 03:13
Dodaje tylko otuchy potrzebujacym
leon - Śro 11 Gru, 2013 10:43
E tam od razu kaznodzieja..,zwykly ludzki odruch solidarnosci z bliznim...
eremita - Śro 11 Gru, 2013 10:56
... i nie wykrzesałaś. Tak to już jest w ten zimowy czas. I nowych mniej teraz witamy na forum może to kwestia zbliżających się świat (koniec roku nie sprzyja postanowieniom), może ogólnego braku energii...
A i myśli jakieś takie osowiałe, jak puszczyki -wtapiając się w tło przysiadają na zaśnieżonych gałęziach i wpatrują się w cudze okna, za którymi jest jasno i ciepło... Ot szarrrrugggga, brrrr.... MAGNEZ! FORTE!!! smokooka - Śro 11 Gru, 2013 11:00 Eremito jak słusznie zauważyłeś okres przedświąteczny i noworoczny nie służą ani nowym postanowieniom w branży ani często utrzymaniu wcześniejszych. To widać po lawinie napić, zapić i innych rozchwiań, widać na terapii, wszędzie. Nie zapominajmy o sobie w tej gorączce i nerwówce, ani w poczuciu samotności ani w poczuciu nadmiaru. eremita - Śro 11 Gru, 2013 11:05
Amen
endriu - Śro 11 Gru, 2013 12:20 ja jestem twardy jak Roman Bratny
Matinka - Śro 11 Gru, 2013 20:21
A odpukać w niemalowane! Zgodnie z forumowymi naukami ogłosiłam bezsilność  . Więc jakżeż on by mógł mnie? Taką słabą, obolałą, padniętą zaatakować? 
A tak poważnie to tu jest pies pogrzebany:
Nie wykrzesałam, bo nie miałam siły. Choć próbuję różne aktywności sobie narzucić. Mam większe problemy niż alkohol, nagromadziły się przez miesiące i lata. A teraz tak mnie to przygniata, że ledwie dycham. Picie było tylko w to wkręcone. Ale zależy mi na sobie, na życiu, na ludziach i to mnie trzyma. No, nie daję się!
A jak sobie dziś forum poczytałam to mi nastrój z 2 na 8 skoczył (w skali 1-10), dobra chwilowo to nawet dycha była
eremita - Śro 11 Gru, 2013 20:59 Zuch dziewczyna! Jakby co - pamiętaj- Masz brata. Brat jest od tego, żeby wspierał
Guido - Czw 12 Gru, 2013 09:32
Dogmat o bezsilności wobec alkoholu jest wielce przydatny i pomocny jako narzędzie, i jak to dogmat, nie podlega dyskusji. No chyba że ktoś ma taką naturę, żeby podawać wszystko w wątpliwość. No więc pozwolę sobie na odrobinę niepoprawnego politycznie wolnomyślicielstwa i zapytam: Czy rezygnacja z alkoholu pojmowanego jako wroga nie powoduje, że człowiek wybiera sobie kolejnego wroga, z którym musi się wadzić? Czy ogłoszenie bezsilności wobec jednego wroga nie stwarza ryzyka, że poczujemy się bezsilni także wobec innych wrogów, wobec wszystkiego, wobec całego świata? Czy nie jest rozsądnie nie mówić o bezsilności, ale raczej o bezsensowności walki, jako takiej, walki z czymkolwiek, nie tylko z alkoholem? Może warto rozważyć w swoim trzeźwieniu postulat "trzeźwego pacyfizmu" wobec świata, zaprzestania wszelkiej walki, wszelkich zmagań, nie z powodu bezsilności, ale z powodu niechęci do przemocy (psychicznej, fizycznej, emocjonalnej, duchowej, etc.). Czy bowiem każda walka, jaką toczymy w swoim życiu, nie jest w gruncie rzeczy masochizmem, tzn. nie toczymy jej przeciwko nam samym? Czy nie jest tak, że zawsze gdy wymierzamy komuś policzek, to tak naprawdę wymierzamy go sobie? piotr7 - Czw 12 Gru, 2013 10:26 Guido proponuję coś słodkiego , może kawałek czekolady ?
MILA50 - Czw 12 Gru, 2013 10:32
z moją "duszą wojownika" nie możliwe by było uznanie bezsensowności walki bez podstawy jaką jest moja bezsilność...no ale to ja tak mam pterodaktyll - Czw 12 Gru, 2013 10:34
Zupełnie słusznie....
Wielu już takich widziałem..... Część jest na cmentarzu, część pije, a jeszcze inna część powoli powraca do "żywych" i to tylko dlatego, że wszyscy oni właśnie w pewnym momencie zwątpili w ten "dogmat" Eksperymentowanie na własnym organizmie zostawiam więc innym...... baracca - Czw 12 Gru, 2013 10:41
Jeśli zrobimy założenie, że człowiek to istota z natury walcząca to TAK, znalezienie nowego wroga będzie kwestią czasu. Może rezygnacja z alkoholu jako wroga to rezygnacja z koncepcji świata, w którym toczy się nieustanna walka i przyjęcie / akceptacja rzeczywistości?
Kwestia użytego słowa, a w gruncie rzeczy najważniejsze jak ono będzie rozumiane. Czy bezsilność jako bezczynność (bo i tak się COŚ wydarzy) czy bezsilność jako uznanie faktu, że w moim życiu są rzeczy na które mam ograniczony wpływ albo są poza moją kontrolą...
Według niektórych koncepcji wszystko co robimy w życiu innym ludziom wraca do nas.
Guido - Czw 12 Gru, 2013 13:54
Dziękuję, ale mnie słodycze zamulają, gorzej mi się po nich myśli. Guido - Czw 12 Gru, 2013 13:57
Może problem tkwi w tym że większość z nas, ludzi Zachodu, traktuje życie jak walkę? A przecież można walczyć nie-walcząc, działać nie-działając. Guido - Czw 12 Gru, 2013 14:02
Hm, drugi raz oberwałem argumentem cmentarnym. A jednak spróbuję dalej myśleć, bo lubię. Guido - Czw 12 Gru, 2013 14:13
No właśnie. Niespecjalnie pamiętam okres, kiedy piłem, bo lubiłem. Pamiętam dobrze ostatnich kilka lat, kiedy piłem, chociaż nienawidziłem pić. I wtedy ja rzeczywiście walczyłem z alkoholem, ale nie tylko z nim. Ja walczyłem, szarpałem się, zmagałem, z całym światem. Całe moje życie było walką. Człowiek to istota walcząca, ale jego rozwój duchowy winien zmierzać ku zaprzestaniu walki. Dlatego nie chcę walczyć ani z alkoholem, ani ze światem, ani z życiem, ani z samym sobą, ani w ogóle z niczym. Ale nie z powodu mojej bezsilności, ani nie z powodu mojej siły - tę kategorię może (?) da się odrzucić. Powód nie-walki jest inny: świadomość, że walka prowadzi donikąd, że jest zamkniętym kręgiem. Właśnie - ŚWIADOMOŚĆ. pterodaktyll - Czw 12 Gru, 2013 21:54
Albowiem alkoholizm to choroba postępująca a w konsekwencji śmiertelna, tak gdybyś nie wiedział
Zwracam Ci tylko dyskretnie uwagę, że z owej świadomości pochodzi zaledwie ok. 30% naszych decyzji i działań. Reszta pochodzi z podświadomości....... Guido - Czw 12 Gru, 2013 23:01
Przypominasz mi trochę takiego belfra ze starych powieści... Tak jak on masz oczywiście rację we wszystkim i nawet wiesz, że ja to wiem. Ale powiedz mi... Czy Ty NAPRAWDĘ potrafisz żyć karmiąc się tylko takimi truizmami? Ja wiem, to jest chleb, ale nie samym chlebem... rufio - Czw 12 Gru, 2013 23:07 I jeszcze zasmażka - czyli dziś.......... i tak dalej . prsk
eremita - Pon 16 Gru, 2013 18:24 A co tam Matinko u Ciebie? Co do tropów- w lutym ich najwięcej
Ate - Wto 17 Gru, 2013 15:32 wczytam sie, jesli pozwolisz Matinka - Śro 18 Gru, 2013 18:49
Cześć Eremito:-) czemu w lutym miałoby być więcej tropów? eremita - Czw 19 Gru, 2013 09:14 Luty to czas wilczych romansów. Są mniej uważne, poza tym to juz zaawansowana zima, która sprowadza jelenie i sarny w doliny i okolice potoków, a za nimi idą i One. Jeżeli mieszkasz w Bieszczadach lub w pasie Karpat wysokich - szukaj w lutym. Owocnych bezkrwawych łowów. Matinka - Czw 19 Gru, 2013 09:42 Dzięki, romanse brałam pod uwagę, dotyczy to pary alfa w obrębie watahy więc na liczebność to nie wpływa - ale masz rację zachowanie w tym czasie się nieco zmienia;-) W konsekwencji koło maja tryb życia staje się bardziej osiadły;-)
O to to! Słusznie mówisz!:-) Nie pomyślałam o przemieszczaniu zwierzyny! No zapomniałam. Z resztą z tym wiąże się sprytna strategia polowania... Tropów, śladów mam już wiele z całego roku. Miałam szczęście (jedna z piękniejszych i ekscytujących chwil w życiu) zobaczyć na żywo:-) Teraz moim marzeniem jest usłyszeć wycie:-) Matinka - Czw 19 Gru, 2013 20:17 eremita - Czw 19 Gru, 2013 21:01 
bo z emotek to najbardziej wilka przypomina
Guido - Czw 19 Gru, 2013 21:02
cosik... przytyty ten wilczur... Matinka - Czw 19 Gru, 2013 21:24
Chyba Was ominęła bajka o Czerwonym Kapturku
Eremito, chciałeś coś wyrazić, powiedzieć przez to myszowate stworzonko?
Dobra, dobra kończę już wilczy temat. Może w zamian coś wysmażę o swoim uzależnieniu i o walce z...o, pardon! chciałam powiedzieć o swojej bezsilności opowiem
Matinka - Pią 20 Gru, 2013 13:52
Skąd ja to znam...
Dla mnie jest faktem, że etanol jest substancją psychoaktywną działającą w sposób różny na człowieka, również destrukcyjnie. Zaś „uznanie bezsilności” jest podstawowym elementem ideologicznym ruchu AA, zaszczepionym na grunt terapii. Owszem, stosuję metodę ograniczonego zaufania w stosunku do autorytetów. A choćby patrząc na historię "leczenia" alkoholizmu mam wątpliwości. Ptero, ja doświadczam na sobie – intuicyjnie dobierając sposoby dla mnie odpowiednie natomiast terapię postrzegam jako eksperyment, na który nie mam wpływu. Nie wiem czy dam sobie radę, ten czas abstynencji obnażył istotę części moich problemów, być może będę musiała skorzystać z terapeutycznej pomocy. Na razie potrzebuję czasu, na ułożenie sobie życia w rozsądnym porządku. A tym samym na dokonanie zmian we mnie, bo tego nie da się oddzielić.
Popełniłam małą rozprawkę przyrodniczą w wątku Eremity, napisałam o fenomenie ewolucji. Człowiek podlega tym samym prawom - „przetrwa najlepiej przystosowany”. Ogólnie mówiąc życie jest walką o byt. Zaczyna się wyjściem na świat z łona matki (duży wysiłek!), potem dziecko manifestuje krzykiem potrzeby, zajmuje pozycję w domu (bywa, że rywalizuje z rodzeństwem), w przedszkolu, w szkole, w pracy… Walka jest też staraniem o partnera, o założenie i utrzymanie rodziny.
Walka to szerokie pojęcie czasem oznacza atak, pokonanie oporu środowiska, czasem obronę, uległość i wycofanie. W każdym razie nie musi przejawiać się agresją, można też ją nazwać trudem, wysiłkiem, staraniem, pracą czy strategią przetrwania. Matinka - Pią 20 Gru, 2013 13:57
Otóż to! Wprawdzie nie miałam duszy szczególnie bojowej, ale pełna gotowość na różne przeciwności, na sprostanie wyzwaniom oraz oczekiwaniom innych w końcu mnie przerosły. Coś też męczyło w środku. Nie wystarczyły mechanizmy obronne musiałam się inaczej odciąć - sięgnęłam „po znieczulenie i środek przenoszący w inny wymiar”. Środek zniewalający. I to był ten etap w moim życiu, kiedy uznałam moją bezsilność, kiedy przestałam kontrolować swoje życie. Piłam, bo tego właśnie potrzebowałam. Poddałam się i poczułam chwilową ulgę. Uciekłam od „tu i teraz”. Jednak, nie da się bezkarnie używać trucizny, nie da się oszukać rzeczywistości, nie da się być jedną nogą w pijanym widzie a drugą w realu. Nie da się uciec od problemów a w końcu od przymusu picia. To było chore. Jakimś cudem odzyskałam moment trzeźwego myślenia i poczucie pewności, że nie chcę tak żyć. W jednej chwili podjęłam decyzję, zebrałam siły i wróciłam „na stare śmieci” Czułam jakby mnie coś wypluło i zwróciło Matce Ziemi , całkiem mistyczne doznanie
Matinka - Pią 20 Gru, 2013 14:01
Stan bezsilności kojarzy mi się z czasem picia. Od chwili kiedy dokonałam wyboru, że chcę świadomie żyć rozpoczął się dla mnie nowy etap – mobilizacji, poszukiwania, obserwowania, słuchania. Pozostawione sobie problemy spiętrzyły się, życie wydaje się jeszcze trudniejsze. Ale to doświadczenie uzależnienia, zniewolenia, to wyłączenie z rytmu życia, zawadzenie o jakiś taki bezsens, paranoję, pustkę, osamotnienie i poczucie całkiem innego zagrożenia, to wszystko było potrzebne. W gruncie rzeczy mnie wzmocniło, dało poczucie co jest ważne, co jest wartością a co ułudą, na czym mi zależy, czego się trzymać a czego wystrzegać. Nie mogę jednoznacznie i zdecydowanie określić, że to było ZŁE. Bo wiele się wydarzyło, również coś zyskałam. Guido odpowiadając na Twoje pytania. Nie postrzegam alkoholu jako wroga, nie szukam też następcy. Nie toczyłam i nie toczę z nim walki. Bezsilność mam za sobą, chyba...(?). Nie mocuję się z życiem, a jedynie staram się różne sprawy ułożyć, pracuję nad swoim postrzeganiem siebie, świata; zmieniam nastawienie… Ładnie brzmi w teorii, a jednak trochę wysiłku kosztuje;-)
W zasadzie trudno się z tym nie zgodzić, też bym tak chciała
pterodaktyll - Pią 20 Gru, 2013 15:54
A cóż ja innego robiłem? Dokładnie to samo................tyle tylko, ze zawsze kończyło się to wielkim BUUUM!!!! a potrafiłem i pół roku, a nawet dłużej wytrzymywać bez alkoholu. To tyle w temacie, tak jak gdzieś już pisałem na forum, eksperymentowanie na własnym organizmie od paru lat zostawiam innym. Ja swój już przestałem "testować" i o dziwo żyje mi się od tego czasu o wiele lepiej, a przede wszystkim prościej bo nie muszę już sobie ani niczego udowadniać ani rozmyślać nad istotą alkoholizmu itd. itp. więc mam o wiele więcej czasu i przede wszystkim energii żeby zajmować się tym co w życiu jest ważne i fajne a nie tym całym alkoholizmem. O pardon, alkoholizm zajmuje mi jakieś 1,5 godz. tygodniowo tj ok 2% czasu całego tygodnia
wolny - Pią 20 Gru, 2013 16:14
I tu jest sedno sprawy ,.przestań myśleć.. to zrozumiesz...
Matinka - Sob 21 Gru, 2013 22:55 Zadaję kłam powiedzeniu, że cieszą nas porażki innych ludzi, wręcz przeciwnie sukcesy bliźnich nas uskrzydlają 
Oto przykład: Za nami wspaniała sobota ze sportami zimowymi! Justyna Kowalczyk triumfuje w sprincie stylem klasycznym, a na dwóch pierwszych miejscach w konkursie skoków narciarskich znaleźli się kolejno Jan Ziobro i Kamil Stoch!
Czy ktoś się może nie cieszy? Dodatkowo z nart skoczka Ziobry wyczytałam dla siebie hasło przewodnie na najbliższy czas, jako, że nęka mnie nieco tzw. ...ścisk
Matinka - Sob 21 Gru, 2013 23:19 I jeszcze o wskazówkach w drodze... Czasem zauważę jakiś napis czy słowa, które dają mi do myślenia. Bywa, że stają się inspiracją w działaniu... Parę tygodni temu wędrowałam leśną, błotnistą drogą. Jak zwykle patrzyłam pod nogi, ale często też przystając i rozglądając się wokoło, nasłuchując a nóż jakaś zwierzyna zachrzęści w krzakach. Tempo więc tradycyjnie było ślimacze;-) Przeszła poranna listopadowa mżawka i zrobiło się ciepło, słonecznie. Nie znałam tej trasy. Dotarłam do krzyżówki i wtedy przyuważyłam wysoko na drzewie maleńką kapliczkę. Właściwie krzyż z tabliczką zapisaną odręcznie "Każda droga jest dobra po której idąc nigdy nie zapomnisz, że jesteś człowiekiem" I tak to jakoś, dziwnym trafem zbiegło się z moimi rozmyślaniami o życiu...   
Halibut - Nie 22 Gru, 2013 08:47 Wydaje mi się, że pisząc o bezsilności w wobec alkoholu popadamy w retorykę. Zgadzam się z tym, że termin „bezsilność” jest tutaj nieszczęśliwie użyty. Myślę, że powodem jego wyboru jest jego potoczna zrozumiałość. Tym czasem za tym słowem przyjętym w terminologii leczenia uzależnień kryje się prosty mechanizm psychologiczny. Żeby coś trwale zmienić w sobie musimy wpierw zaakceptować, że to, co chcemy zmienić istnieje w nas. Czyli w pełni i ze zgodą, bez wewnętrznego buntu uświadomić sobie istnienie problemu. Pogodzić się z jego istnieniem. Dopiero ta akceptacja powoduje to, że przestajemy próbować z nim walczyć, kontrolować go. To pozwala nam spojrzeć na problem z innej perspektywy, nie próbujemy go zmienić zmagając się z nim bezpośrednio, próbując wpływać na niego, sprawdzając na różne sposoby, czy rzeczywiście nas dotyczy. Godzimy się ze stanem faktycznym, akceptujemy go i to dopiero otwiera nam drogę do dojrzałego zmierzenia się z nim. Uzyskujemy wewnętrzny spokój wyzbywając się potrzeby bezpośredniej walki z problemem uzyskujemy gotowość do tego żeby na głębszej płaszczyźnie poradzić sobie z nim poprzez skupienie się na właściwych działaniach. Działaniach które dopiero teraz w pełni przed nami się otwierają. Czyli, gdyby zastąpić zwrot „uznanie bezsilności wobec alkoholu” – pełnym zaakceptowaniem utraty kontroli nad piciem czy zaakceptowaniem choroby, to mamy nieco inną perspektywę problemu i pozbawiamy się wielu kontrowersji. W obu wypadkach przestajemy się zmagać z alkoholem walczyć z nim, ciągle próbować czy alkoholizm na pewno nas dotyczy. Zaczynamy nowy etap leczenia, zmiany z pozycji akceptacji problemu. Nie chodzi tutaj o podejście do życia z pozycji walki, czy zupełnego jej wyeliminowania, bo takie przekonanie jest nie adaptacyjne i błędne. Walka zawsze będzie w życiu obecna, ważne żeby wiedzieć, kiedy trzeba walczyć a kiedy to nie jest potrzebne a wręcz utrudnia nam to życie. W życiu jest tle samo walki, rywalizacji, co miłości i akceptacji. Jedno i drugie jest potrzebne, tworzy całość. Halibut - Nie 22 Gru, 2013 08:50
Chciało by się dopisać, - jeżeli prowadzi do szczęścia.
Łukasz - Nie 22 Gru, 2013 09:35 Chciało by Guido - Sob 28 Gru, 2013 13:06
Ależ niektórzy mają awersję do tego myślenia. Guido - Sob 28 Gru, 2013 13:34
Czyli "bezsilność" jest tu pojęciem pomocniczym w zrozumieniu i akceptacji problemu, retoryką, hasłem, znakiem. Ale skoro dokonaliśmy dekonstrukcji "bezsilności", to można też dokonać dekonstrukcji pojęcia przeciwnego - "walki". Dla mnie nadal niezwykle pomocne jest myślenie o walce jako o sile destrukcyjnej, która zawsze przynosi więcej szkody, niż pożytku, i którą najlepiej byłoby zupełnie wyeliminować z życia, jeśli tylko się uda. Kiedy w życiu trzeba walczyć? soundcloud - Sob 28 Gru, 2013 13:37 Zawsze Guido - Sob 28 Gru, 2013 13:45
Jeden powie: zawsze, drugi powie: nigdy. Ale czym jest walka? soundcloud - Sob 28 Gru, 2013 13:55 To zalezy od tego, czym dla ciebiie jest zycie i rzeczywistosc. Guido - Sob 28 Gru, 2013 13:56
Czymś, co się przeżywa, a nie z czym się walczy. Halibut - Czw 02 Sty, 2014 10:06
Kidy trzeba podjąć walkę? Trudne pytanie, żeby odpowiedzieć jak ja to rozumiem ukułbym taką definicję. Wtedy, gdy spotykamy się z niesprawiedliwym atakiem, który zagraża naszym, czy innych zakatowanych, żywotnym interesom czy wartością, przy założeniu, że nie mamy możliwości innej obrony niż walka i kierują nami właściwe intencje (nie przekraczamy przyjętych przez nas norm i nie kierujemy się odwetem a nasza odpowiedź jest adekwatna do ataku). Guido - Czw 02 Sty, 2014 10:16
Hm... Jako konsekwencjalista proszę, abyś podał raczej konkretny przykład. Twoja definicja wydaje się zgrabna, ale można ją podważyć rozważając np. sposób, w jaki działał Gandhi - stosując jako metodę walki - nie-walkę, jako metodę działania - nie-działanie. Jonesy - Czw 02 Sty, 2014 12:16
Guido, rozważ tę myśl: bezsilny, wcale nie oznacza bezwolny. Pozdrawiam w nowym roku Guido - Czw 02 Sty, 2014 13:09
Właśnie. Może od momentu zrozumienia własnej bezsilności zaczyna się dopiero wolność. Pisałem, że istnieje ryzyko, że człowiek poczuje się bezsilny wobec całego świata. Ale w gruncie rzeczy czy tak nie jest? Czy mamy wpływ na cokolwiek? Nie zatrzymamy upływającego czasu, nie odwrócimy nurtu rzeki. Może jest się bezsilnym wobec wszystkiego - jedynie wobec samego siebie człowiek nie jest bezsilny. Może mądrość właśnie na tym polega - zrozumieniu, że cud wolności polega na tym, że nad niczym nie mamy władzy - tylko nad samym sobą. Właśnie dlatego walka nie ma sensu - bo walczy się zawsze z czymś - a jaki sens ma to na dłuższą metę? Próbując zmieniać świat robimy tak, jakbyśmy próbowali zmieniać na siłę kształt naczynia, by dopasować go do kształtu wody. Ale to woda dopasowuje się do naczynia. Jo-asia - Czw 02 Sty, 2014 13:30
i zawsze dla wody.. naczynie jest dla niej idealne i woda w ogóle się nie dopasowuje.. po prostu je wypełnia nie kiedy jest jej zbyt mało aby dotknąć brzegu a niekiedy zbyt dużo i się przeleje ot.. życie
yuraa - Czw 02 Sty, 2014 23:30
dla naprzykładu deszcz pada i jesteś wobec tego faktu bezsilny ale nie bezradny możesz wziąć parasol, ubrać nieprzemakalna kurtkę, możesz stanąc pod daszkiem Guido - Pią 03 Sty, 2014 00:38
No właśnie - decydujemy sami o sobie, jak zachować się w obliczu deszczu. Ale nie walczymy z deszczem, nie mamy na niego wpływu. Bezsilni wobec świata, nie walczymy z nim, płyniemy z jego nurtem. Matinka - Wto 14 Sty, 2014 20:37 „U kobiet, w porównaniu z mężczyznami, obserwuje się odmienny metabolizm alkoholu. Może to mieć wpływ na szybsze występowanie somatycznych szkód zdrowotnych. Po spożyciu takiej samej ilości alkoholu jego stężenie we krwi kobiety jest o około 40 proc. wyższe niż u mężczyzny. Zjawisko to spowodowane jest kilkoma przyczynami. Kobiety mają mniejszą zawartość wody w organizmie oraz wyższy stosunek tkanki tłuszczowej do beztłuszczowej masy ciała. U kobiet stwierdzono szybsze wchłanianie alkoholu wskutek niższej aktywności dehydrogenazy alkoholowej (enzymu rozkładającego alkohol) w soku żołądkowym. Wchłanianie alkoholu jest dodatkowo zwiększane przez estrogeny - dlatego kobieta upija się łatwiej w przedmiesiączkowej fazie cyklu. Na spowolnienie metabolizmu alkoholu wpływ ma także przyjmowanie doustnych środków antykoncepcyjnych - alkohol wówczas dłużej krąży we krwi. Kobiety, które wypijają 3 lub więcej standardowych drinków dziennie (standardowy drink to taki, który zawiera 10 g czystego etanolu - szklanka piwa, mały kieliszek wódki bądź lampka wina), doświadczają takich samych szkód zdrowotnych jak mężczyźni pijący trzykrotnie więcej. Dlatego, pomimo że bezwzględna liczba zgonów jest wyższa u alkoholików, ryzyko zgonu wśród kobiet uzależnionych od alkoholu jest wyższe.” http://www.psyche.info.pl/numer3_3.htm Matinka - Wto 14 Sty, 2014 20:43 Trafiłam na ten wiersz, był odpowiedni… Maria Pawlikowska-Jasnorzewska Kobieta – Ikar Kobieta-Ikar leci dłużej, bo jest lżejsza. Powietrze ją unosi i wiatr ją chwyta pod ramię. Wzlatuje bez nadziei, uśmiechnięta jak gejsza - po czym spada tak ciężko jak kamień. Moja arteterapia;-) Piłam, wzleciałam, gruchnęłam jak meteor, wywołując na Ziemi totalną - lokalną katastrofę. Na dnie ranny ptaszek;-) a raczej drapol jakiś… Jak wyfrunąć, czego się złapać? Na krawędzi czerwienią się liny ratownicze, niech dyndają! Czasem chwyta linę wyprawową, nabiera tlenu na górze i… spada. Pohuśta się z lekka na sznurze Dekadentów;-) Wykorzystuje inne sploty i tworzy drabinę. Szczebelek po szczebelku… To ci dopiero sztuka! ;-D piotr7 - Wto 14 Sty, 2014 20:44 Zawsze mówiłem że faceci mają lepiej . zołza - Wto 14 Sty, 2014 20:53
albo przemoknąć do suchej nitki , brodząc w kałużach i tytłając sie w blocie przeklinajac ,że leje....
Matinka - Wto 21 Sty, 2014 22:16
Deszcz bywa fajny i na cerę dobrze robi:-) A póki co, przyszła w końcu zima, z lekkim śniegiem i mrozem
 kas25 - Wto 21 Sty, 2014 23:03 A co u Ciebie Matinko więcej? pozdrawiam Matinka - Wto 21 Sty, 2014 23:35 A witaj Kasiu
Nocy by nie starczyło, żeby opowiedzieć;-) Cienko śpiewam i nietęgą mam minę
Ale pełen spokój, daję sobie dużo czasu na złapanie równowagi. Z ostatniej chwili, to byłam na filmie, tym samym co Ty. Z resztą cała Polska szaleje obecnie na tym punkcie, a zwłaszcza alkoholicy i terapeuci;-) I porównuję z książką. Całkiem inne wrażenia, lektura a ekranizacja. Czytałam Pilcha w pierwszych dniach trzeźwienia, nawiedzona wtedy byłam świeżą abstynencją i chęcią naprawy życia. I jak sobie poczytałam, tak mi wszystko fiknęło i stanęło do góry nogami;-) No, książka dobrze napisana. Teraz jak oglądałam "Pod Mocnym Aniołem" te delirki wyprane z żartobliwych przemyśleń, okraszone jako żywo ekskrementami to "głoda" na szczęście nie poczułam;-) Sam film, jako wycinek z życia tonącego alkoholika nieźle zrobiony, przekonujący... kas25 - Śro 22 Sty, 2014 00:26
Ja dałam sobie czas na zmiany. Dotarło do mnie że ZAWSZE byłam nieszczęśliwa zagubiona. Pomimo wielu dobrych życiowych sytuacji, szans, zalet, nigdy ale to nigdy nie jestem zadowolona.
A wszystkie próby trzeźwienia, fakt zaczynałam od mniejszych większych rewolucji, ale nie zmieniałam siebie. Otoczenie, sytuację, okoliczności. Ale nie siebie.... eremita - Śro 22 Sty, 2014 13:10 Odnoszę Matinko wrażenie, że podobnie jak ja, bywasz (nie jesteś) na forum. To chyba dobrze - to chyba znaczy, że problemy uzależnień schodzą na drugi plan. A wymiana myśli nie koncentruje się już tak bardzo wokół alkoholu. Albo po prostu kolejna karta...
Zaiste: śnieży tak samo, spokój tak samo, równowaga tak samo, grupa kontrolna???
Ann - Śro 22 Sty, 2014 20:29
Myślisz, że fakt, że spędzam na forum stosunkowo sporo czasu, znaczy, że mój problem jest w centrum wszechświata? Jeśli bycie lub bywanie na forum, ma być wytyczną, to ja tego nie ogarniam. To, że czytam, sprawia, że mam możliwość wyciągać wnioski.. rozbudowywać swoje poglądy.. To, że się wypowiadam daje mi możliwość wyrzucenia z siebie emocji.. a nawet zapisania tego co czuję, tylko po to by następnego dnia spojrzeć na to i wyciągnąć wnioski. Ot co.. dla mnie bycie lub bywanie to nie żaden wyznacznik Hołk
Jo-asia - Śro 22 Sty, 2014 21:52 "ja sama".. moja wnusia to powtarza, jak mantrę ostatnio
to taki czas i etap.. rozwojowy
mnie, właśnie takie podejście... wiele we mnie zmieniło
Ann - Śro 22 Sty, 2014 22:15
. Ja potrzebuję przynajmniej na dzień dzisiejszy, obecności ludzi, którzy mnie w jakimś choćby najdrobniejszym stopniu rozumieją.. potrzebuję drugiego alkoholika, który może udzielić mi wsparcia, potrzebuję brać z tego i się uczyć, analizować i dobierać dla siebie. Pragnę wsparcia - nie wyparcia.
Ale to takie moje zdanie i moja pozycja. Dobrze mi z tym, że tu jestem. Jo-asia - Śro 22 Sty, 2014 22:25
a ja idę z moją wnusią.. krok w krok..
i jestem na etapie "ja sama"
eremita - Czw 23 Sty, 2014 10:40 Wiele razy kiedyś obiecywałem sobie: "ale od dzisiaj, to już na 100%..." Nie miałem wiedzy i szukałem. Trafiłem na forum. Tu się zmotywowałem. Zaczęły się pierwsze dni. Tutaj, czasem co kilka minut, znajdowałem wsparcie, nie tylko pisząc, ale przede wszystkim czytając historie ludzi, którym się udaje. Czasami byłem o włos ale wtedy szybko, siup na forum i miałem moc. Tak mijał czas. Kilka razy dostałem w papę kilka razy pogłaskano... Z biegiem tygodni i miesięcy - forum przestało pełnić funkcję "gorącej linii" a zaczęło pełnić funkcję wymiany myśli i doświadczeń życiowych. W dalszym ciągu jednak stanowiło dla mnie niezmiernie ważny (najważniejszy?) kanał obcowania z ludźmi. Takimi jak ja. Alkoholikami. Doświadczenia cenne -ale doświadczenia ludzi po przejściach, kasty wiernych: gdzie bogiem jest trzeźwość, zaś szatanem flacha. Od pewnego czasu odważniej wychylam głowę i spoglądam na świat ludzi, którzy alkohol traktują "normalnie" (paradoks, haha, bo tak na zdrowy rozum, normalnym traktowaniem powinno być unikanie, bo to przecież trucizna). Nie staram się już układać swojego życia wokół niepicia. Ono (niepicie) jest we mnie. Wiem o tym ja, wiedzą już inni. Bywam słaby? Nie... co nie zmienia faktu, że może być różnie i wtedy trzeba będzie znów co kilka minut czytać forum... póki co czuję, że mam siłę przeżywać życie z dala od alkoholu (zarówno jeśli chodzi o odległość, jak i ułożenie hierarchii celów). Dlatego bywam na forum regularnie, ale rzadziej i z innych pobudek. W dalszym ciągu uważam, że rozmawiając z Wami bardzo się wzbogaciłem wewnętrznie i jesteście super ludźmi, ale chciałbym, żeby w moim życiu byli również niealkoholicy. Bywam, bo cenię Wasze myśli jako ludzi, nie jako współbraci. Mam nadzieję, że mnie Aniu rozumiesz. Nie chodziło mi o prostą zależność: piszę na forum=mam gorsze dni, nie piszę=jest OK. rufio - Czw 23 Sty, 2014 11:46 No no Eremito - jak wydoroślał nasz kolega
Z naszych pieczar wypełzło marzenie Spełniło się Jego życzenie Na początku była rozwałka Później układanka prsk
Ann - Czw 23 Sty, 2014 18:48
Ja przechodzę teraz trudny moment, który zagraża mojej trzeźwości... od jakiegoś czasu tak się życie składa.. dlatego dobrze mi, że wiem, że mogę tu wejść i zawsze ktoś/coś pomoże. Jak jest mi dobrze to też spoglądam.. ale mam oprócz tego inne życie.. cały czas miałam.. przez ostatnie kilka miesięcy też.. to nie tak, że uciekłam całkiem w wirtualny świat.. żyję z ludźmi wkoło w realu .
piotr7 - Czw 23 Sty, 2014 20:56
Jestem przekonany że gdyby nie TO forum to miałbym jeszcze sporo rzeczy do odkrycia . Bywały takie okresy że czytałem posty prawie nałogowo . Teraz mniej i z większym jakby dystansem . Ale życie nabrało kolorów i czasu jakby mniej . Matinka - Śro 12 Lut, 2014 11:45
Tutaj ten post Tak postrzegałam po miesięcznej abstynencji, rolę alkoholu w moim życiu, a zwłaszcza w ostatnim okresie, z dystansem i żałosnym politowaniem. Widziałam związek fałszywy i silnie destrukcyjny. Uosobienie alkoholu pomagało mi rozłożyć winę na dwie strony, albo i nawet na jedną;-) Ja byłam niewinną ofiarą a on był ten zły, podstępny, wszechmocny… Moja wizja szybko się rozwiała. Może jestem złą, nieczułą i bezduszną kobietą, ale wraz z decyzją „nie piję” w jednej chwili spadł koleś z piedestału, popadł w obojętność i zapomnienie. Oczywiście żartuję, bo nie było już uosobienia i nadawania znaczenia w kategoriach związku, ale było definitywne zamknięcie pewnego rozdziału życia. Byłam dumna z decyzji, czułam radość i poczucie wolności. Spojrzałam właściwie na alkohol, czyli na etanol, czyli substancję chemiczną o własnościach, między innymi psychoaktywnych, mogącą uzależniać. Szczerze mówiąc to nawet przestałam patrzeć;-) Przeniosłam całe swoje zainteresowanie na siebie. I to było bardzo ważne. Nie było już „ja” i „on” tylko zostało „ja, która piłam” i „ja, którą trzeba było się zająć”. Nie było potrzeby podziału winy, bo jej nie znalazłam w rozwoju swojego uzależnienia. Chciałam natomiast znaleźć przyczynę. Naprawić skutki. Zmienić, poprawić, zacząć od nowa… Uważam, że traktowanie alkoholu jako osoby, towarzysza w trakcie intensywnego picia wynika z jednej strony z poświęcanego mu czasu, uczuć i emocji (oczywiście też zdrowia i kasy), z drugiej zaś otrzymywanej nagrody, co w rezultacie prowadzi do zaniedbań rzeczywistych relacji społecznych. Flaszka, puszka czy kieliszek stają się zamiennikiem przyjaciół, rodziny i namiastką bliskości. Pojawia się też zależność niewolnicza. Niewątpliwie uzależnienie jest silnym związkiem, ale jest to związek człowieka z substancją chemiczną. Trzeźwienie polega na uświadomieniu sobie tej relacji. Trwanie w wyobrażeniu, że alkohol jest życiowym partnerem może wywoływać całą gamę przeżyć i zachowań zupełnie nieadekwatnych do sytuacji. Może utrudniać abstynencję, wywoływać nadmierny żal, ból, cierpienie, pragnienie, złość. Jeśli nadam rzeczy ludzkie cechy to zacznę ją całkiem inaczej traktować. Trudniej się rozstać, trudniej porzucić, trudniej wyzbyć się oczekiwań a może jednak… Może to się przekształcić w pole walki i chęć odwetu czy zdobycia przewagi. Nawet jeśli to są niewinne rojenia w mojej głowie, porównania wzięte z życia, które mają mi pomóc w stawieniu czoła konkretnym przeciwnościom to nadanie pewnej rangi tym problemom koduje się w mojej podświadomości. Świadomość przyjmuje bezkrytycznie moje pomysły i wprowadza w życie. W tym widzę niebezpieczeństwo, w nieświadomym wciągnięciu się w grę, nad którą stracę kontrolę i wpadnę we własne sidła. Nadanie niewłaściwej hierarchii sprawom, uczłowieczenie alkoholu odwraca uwagę ode mnie, od innych osób, przesłania piękne, wartościowe rzeczy, które są na wyciągnięcie ręki. Guido - Śro 12 Lut, 2014 12:07 Ja się zgadzam. W moim odczuciu personifikowanie alkoholu zmusza do ciągłej walki z samym sobą, którą postrzegamy jako walkę z NIM, owym wrogiem, nieprzyjacielem, złym kochankiem, zdrajcą, etc. Może też prowadzić do zamiany go na inną substancję, która pełnić będzie w naszym życiu rolę zagłuszacza emocji. Acha, Matinko, wszystkiego najlepszego z okazji jubileuszowej pięćdziesiątej stronicy Twojego wątku. Matinka - Śro 12 Lut, 2014 12:41
Co? Jak? Dlaczego? Ach! Tak! Dziękuję! To cudownie!
Taką miałam ochotę na coś słodkiego...
Ogłaszam taryfę ulgową dla odchudzających się! Można zjeść trzy cukierki czekoladowe albo jedno ciastko.
Guido, a jutro też coś wymyślisz?
Eee...
yuraa - Śro 12 Lut, 2014 13:03
e tam, jak szaleć to szaleć 
a tak na marginesie to jako kilkumiesięczna Dekadentka z pięćdziesiąciostronicowym tematem możesz ubiegać sie o wstęp do Albumu. nieskromnie powiem że ciekaw jestem jak Matinka wygląda
Guido - Śro 12 Lut, 2014 13:11 Nooo, niezła Vyhlaska.... Matinka - Śro 12 Lut, 2014 13:18
Tak to wspomnieć Dekadentom o imprezie...
Yuraa, świat jest mały i wcześniej czy później będzie okazja "oko w oko"
Ptero, jesteś blisko
Matinka - Śro 12 Lut, 2014 13:24 Czekajcie, bo właśnie własna, rodzona podświadomość mści się za zdemaskowanie, chochliki mi wprowadza do tekstu:
Miało być Podświadomość, niby maleńka różnica a jednak olbrzymia! piotr7 - Śro 12 Lut, 2014 13:32
Jesteśmy chyba z innej bajki. Ja nigdy nie personifikowałem alkoholu . Był raczej jak element pewnej całości , jak np kluczyki do samochodu . Nie są niezbędne , można zewrzeć albo ewentualnie z buta . Przy takim podejściu do problemu łatwiej , moim zdaniem ,przebudować rzeczywistość . Guido - Śro 12 Lut, 2014 13:39
Ja personifikowałem kiedy piłem, a gdy przestałem to robić, łatwiej mi było nie pić. Po pijaku wyobrażałem sobie, że to mój taki przeklęty przyjaciel, który mnie prowadzi na skraj przepaści, by tam pokazywać niebotyczne widoki i jednocześnie lekko popychać coraz bliżej krawędzi. Czułem się jak jakiś poeta wyklęty z druhem szatanem u boku. Ot, banialuki pijackie... eremita - Śro 12 Lut, 2014 13:41
Bez taryfy ulgowej!
szika - Śro 12 Lut, 2014 15:36 Matinka, a tak szczerze... bardziej Cie zaniepokoiła metafora Ani, czy to, że poszła na terapię? czy nie jest przypadkiem tak, że czujesz się w jakiś sposób porzucona, zdradzona? z mojego punktu widzenia tak to wygląda... bo niby czemu Cie to tak aż poruszyło? w końcu Ann przecież udała się do specjalistów, fachowców, zatem nawet jeśli ma teraz dziwnie i niepokojąco wyglądające z boku skojarzenia, to od teraz będzie w dobrych rękach... w terapii wiele rzeczy się prostuje, staje jasne jak słońce, jest po prostu łatwiej trzeźwieć... nie trzeba wyważać otwartych drzwi... zamiast trudzić się i samodzielnie odkrywać różne rzeczy tam dostaje się je na tacy podane, gotowe... co więcej... jeśli nawet się zajdzie na chwilę w ślepą uliczkę to zaraz jest pomocna dłoń, która sprowadza na dobrą drogę... czy to nie tak, że martwisz sie jednak o siebie? boisz się? wcale bym sie nie zdziwiła... to konstruktywny strach w mojej ocenie... rufio - Śro 12 Lut, 2014 18:48 Ciekawe i zastanawiające uwagi Sziko
prsk Ann - Śro 12 Lut, 2014 19:12 A co tu się o mnie rozprawia?
Dziś personifikuję, a może jutro wreszcie przestanę.. bo na to mam nadzieję.. i to wcale nie jest takie, że to ma być jakieś pole walki czy coś.. Boże broń! Prawda i szczerość.. mówię co czuję. Bo mimo 7 miesięcznej abstynencji nie nauczyłam się sama, jak się tych odczuć wyzbyć. To moja droga. Teraz wreszcie zaczynam kroczyć nią z pomocą. Bo schowałam upór do kieszeni. Bo nie chcę dalej się mordować na zasadzie: jestem ślepa ale myślę, że wiem jak wygląda zielony. Dalej w ten temat nie wchodzę moje zdanie jest moje
namieszałam i temat wam dałam niezły.. co złego to nie ja! see you!
rufio - Śro 12 Lut, 2014 19:16
" A ze swoim zdaniem zawsze się zgadzam " (Monka ) i tego się trzymaj - czyta się Ciebie dziewczyno z nadzieja i uśmiechem . prsk 
Matinka - Czw 13 Lut, 2014 22:09
Aniu, spoko! Personifikacja jest też moim doświadczeniem i pragnę o nim podywagować
Szika, patrzysz przez pryzmat swoich doświadczeń, swoich doznań. Dla mnie forum jest częścią wirtualnego świata, to co się w nim dzieje nie jest fikcją, ale nie jest też moją rzeczywistością. Jeśli jakieś zdarzenie wywołała moje emocje to są one raczej stonowane i przelotne. Czasem coś mnie rozśmieszy, uraduje, czasem zadziwi, czasem zirytuje, zasmuci… Bywa, że coś mnie zaintryguje, zaciekawi, że dłużej się zastanowię, porozmyślam. A z tych myśli to nawet coś wynika, jakiś skutek jest i rezultat;-) Skojarzenie alkoholu z partnerem według mnie niesie ryzyko, co już wyjaśniłam. Ale mogę się mylić. Jak również porównanie terapii ze sprawą rozwodową. Wystarczy sobie wyobrazić z jakimi uczuciami idzie się na takie spotkanie. To są raczej trudne uczucia, ale to znów mój punkt widzenia. Chyba jutro Staszek kończy terapię, pamiętam jak się zdecydował, jak pozytywnie do niej podchodził, jak czekał z niecierpliwością, odliczał dni, był podekscytowany… Czuł też niepokój, ale tak jak przed nowym etapem, przed zmianą w dobrym kierunku. Takie odniosłam wrażenie z Jego postów. Osobiście uważam, że to wpływa korzystnie na późniejszą percepcję, a kto wie, może i na rozwój sytuacji… A swoje myślenie można przecież modyfikować. Szika, zareagowałam spontanicznie, mając takie a nie inne przekonanie. Uważam, że jak ktoś potrzebuje wsparcia i pomocy to idzie na terapię - to jest właściwe:-) Nie czuję się ani porzucona ani zdradzona;-) Rety, skąd ten pomysł? Nie martwię się, ani nie boję i nie uważam, żeby strach był konstruktywny. Matinka - Czw 13 Lut, 2014 22:14
W sumie dobre porównanie. Czemu Ci ludzie nie wchodzą…? Może nie mają zaufania do tego darmowego jadła albo do obsługi. Może boją się, wstydzą. Może nie chcą towarzystwa. Może sami nie czują się mile widziani. Może nie czują głodu, a może nie chcą się przyznać. Może nadto się spieszą. Może nie mają siły pociągnąć za klamkę. Może niepokoi ich świat za szybą. Może… być wiele wytłumaczeń. A tak w życiu, to nie lubię restauracji;-) Wolę ugotować to, co mi smakuje. Wolę włożyć trud w zdobycie i przygotowanie posiłku. Jak jestem głodna wolę ukopać ziemniaków w polu, upiec w ognisku, ubabrać paluchy węglem - wtedy jestem syta i zadowolona .
Janioł - Czw 13 Lut, 2014 22:39
w trzeżwieniu nie mam miejsca na "może" no chyba że na morze gorzały
siwy56 - Czw 13 Lut, 2014 23:05 Jeśli pęknie mi kran to go wymienię,nawali samochód to go naprawię,spalą się korki to je zamienię na dobre,potrzebuję wiatę, zbuduję.Nie to żeby niebyło mnie stać na hydraulika ,mechanika,elektryka czy budowlańca . Po prostu lubię się sprawdzać sam.Daje mi to większą satysfakcję ,chyba że przerasta to moje umiejętności to proszę fachowca,ale przedtem muszę sprawdzić czy sam dam radę. Janioł - Czw 13 Lut, 2014 23:07
Matinka - Czw 13 Lut, 2014 23:08
Nie wiem czy było to Twoją intencją;-) ale powróciłam myślą do tej restauracji z pełną wyżerką i ludzi za stołami. Czy docenią to podarowane jedzenie, czy nauczą się w ten sposób troszczyć o siebie, czy poradzą sobie z głodem po wyjściu, czy będą potrafili zadbać o swój kolejny posiłek? Masz rację, jest strach przed bolesną rzeczywistością. Dlatego potrzeba wiele szczerości, żeby spojrzeć w prawdzie na "pijaną rzeczywistość" i ocenić czy jest ona dobra, szczęśliwa. A po rozrachunku znaleźć odwagę zmiany, na nieznane ale z nadzieją na lepsze. "Może..." jest dla mnie wyrazem pokory. siwy56 - Czw 13 Lut, 2014 23:10
Janioł - Czw 13 Lut, 2014 23:10
pterodaktyll - Czw 13 Lut, 2014 23:12
W restauracji za jedzenie trzeba zapłacić............nie ma nic za darmo, tak jak w trzeźwieniu.... Matinka - Czw 13 Lut, 2014 23:14
Witaj Siwy, miło Cię widzieć!
Ale wiesz, że sprawa czachy dotyczy?
A przy okazji
siwy56 - Czw 13 Lut, 2014 23:14 Dla mnie może to prawo wyboru i każdy decyduje we własnym sumieniu sam co jest dla niego najlepsze Matinka - Czw 13 Lut, 2014 23:22
Ale wizja sziki była całkiem inna i rzeczywiście, może pasować do terapii.
A jeśli z płaceniem, to już trochę inna sprawa;-) Janioł - Czw 13 Lut, 2014 23:28
siwy56 - Czw 13 Lut, 2014 23:36
Janioł - Czw 13 Lut, 2014 23:37
inny tak, tylko choroba wciąż ta sama i prawa nią rządzące też , alkoholikowi potrzebny jest drugi alkoholik lub terapeuta do trzeżwienia (tzw. lustro , lustra) , zryty przez alkohol i mechanizmy rozum nawet nie wiadomo jak doskonały nie jest w stanie racjonalnie poradzić sobie z chorobą ( o byłoby za proste bo wystarczyłoby poczytać mądre książki) dlatego inni NIEZBĘDNI SA DO MOJEGO TRZEŹWIENIA - NAWET CI WIRTUALNI siwy56 - Czw 13 Lut, 2014 23:40 Zgadza się ale dróg do Rzymu jest wiele piotr7 - Pią 14 Lut, 2014 07:30
Tak ale można prosto albo dookoła . Można samochodem albo na piechotę . Zastanawiam się tylko jak długo jeszcze będziesz kombinował ? Matinka - Śro 02 Kwi, 2014 19:56 Wybór był: "chcę nie pić" a cała reszta to konsekwencja tej decyzji. I spadła na mnie ta "trzeźwość" jak grom z jasnego nieba. Jak niechciany prezent, który nie wiadomo czym jest, do czego służy i co z nim począć...Macam, potrząsam, oglądam i odkrywam różne niespodzianki Myślę, że wciąż jej nie znam i nie doceniam.
Określone uczucia wiążę z samym zaprzestaniem picia, to jest ulga z odzyskania części wolności, godności. Cicha, spokojna radość dość głęboko schowana. Stałość, pewność, że to ta właściwa strona. Ten brzeg rzeki. Żyję teraźniejszością, bo nie mam ochoty patrzeć wstecz ni w przód. Rzeczywistość męczy mnie swoją intensywnością, adaptuję się do niej, jak człowiek po przejściach, jak ktoś nieprzystosowany.  Matinka - Czw 10 Kwi, 2014 10:03 Lubię posłuchać co świat gada, przez obrazy, sytuacje, zdarzenia. Czasem wprost do mnie, czasem po prostu o sobie. Mam też słabość, żeby to utrwalać, zrobione zdjęcia pozostają w pamięci. Te zaniechane, niechwycone w porę – tym mocniej tkwią. Utrwalając bywa, że odbieram jakiś przekaz, wynajduję skojarzenie, ale też pstrykam bez zrozumienia powodu w danej chwili. Część wyrzucam, sporo zostawiam. Do niektórych obrazów wracam, wyłuskuję, obrabiam i umieszczam w innym miejscu. I tak po dwóch latach, wśród setek innych wynalazłam tego „parszywego” kotka. Wykadrowałam i odbarwiłam. Włóczyłam się wtedy z koleżanką po biednej, zapuszczonej okolicy, ciemnych i zaniedbanych zaułkach. Powstała cała seria dość bliskich mi zdjęć. Są dla mnie niezwykłe. Jedno podwórko było kocie. Rosło tam przygięte do ziemi drzewo, zieleniał zachwaszczony trawnik, w kącie stała sklecona z dykty buda a obok miski z jedzeniem i wodą. Na pniu wylegiwały się dwa koty. Trochę się nas przestraszyły, niechętnie zeskoczyły i schowały się w zarośla. A ten trzeci, najmniejszy, nie zwracał na nic uwagi, siedział zamyślony na progu między ciemną dziurą piwnicy a słonecznym światłem. Jakby nie mogąc się zdecydować, który kierunek obrać. Wokół oczu miał czerwone, kostropate obwódki – zapewne spędził na dole swoje dzieciństwo; pyszczek jakby przedwcześnie postarzały i smutny. Czy rzeczywiście to widać czy sobie wymyśliłam? 
Mówiłam: „lubię siebie i akceptuję”, póki nie przyjrzałam się sobie przez szkło uzależnienia. Wtedy moje zachowania, zalety, wady, cechy wydające się bez większego znaczenia ułożyły się w idealny portret alkoholiczki. To trudna wiedza. Czemu kot? Czemu ja? Czemu obok siebie? Może podpowiedź jest w tym, co napisał Wojti.aspi, może znajduję jakąś niewielką zbieżność…?
Mamy podobne szanse, Kocie.
eremita - Czw 10 Kwi, 2014 10:57 A po co go wykadrowałaś i odbarwiłaś? Pytam podstępnie nawiązując do Twojej kociej opowieści. Matinka - Czw 10 Kwi, 2014 13:32
Eremito, odpowiem na gorąco, póki się uśmiecham .
Sprytnie wyzwoliłeś mnie z tej kociej historii, niewiele brakowało a miauczałambym żałośnie A czuję ulgę i siłę śmiechu. Dzięki!
Z tamtego podwórka wybrałam obraz właśnie tego biednego kociaka. Przyciągnął moją uwagę, poza tym jako jedyny się nie bał .
Jego uczyniłam postacią pierwszoplanową. Jakby to nie brzmiało to stał się moim bohaterem .
Czemu pozbawiłam kolorów? Dla nadania większej dramaturgii?
Mam sentyment do zdjęć czarno-białych, pozytywnie kojarzę je z dzieciństwem. Aż się boję głębiej wnikać w przyczyny takiego wyboru, bo jeszcze doszukam się w tym swojego alkoholizmu;-) Barwy nie są takimi jakimi je widzimy, dlatego bez nich rzeczywistość wydaje mi się mniej fałszywa? Kolory stwarzają olbrzymią przestrzeń do interpretacji, kiedy zabieram tę warstwę, koncentruję uwagę na całkiem innych właściwościach obrazu. Jednak w tym przypadku odbarwienie było również moją interpretacją, przekazem, podporządkowałam świat historii parszywego kotka
I wszystko jasne?
Jras4 - Czw 10 Kwi, 2014 14:24
siwy56 - Czw 10 Kwi, 2014 16:46
Matinka - Czw 10 Kwi, 2014 22:03
Coś robię intuicyjnie czy podświadomie, czuję istotę tego działania, ale jej nie widzę. Potrzeba kogoś obok, żeby to zobaczył. To jest to, co dotyczy mnie a nie potrafię sama dostrzec. Ta kocia opowieść jest takim przykładem. Gdzieś byłam blisko, czułam wspólnotę z zabiedzonym zwierzakiem, bez problemu dopisałam mu historię. A dlatego, że przerzuciłam na kota swoje uczucia, dobra Iras, masz rację, zobaczyłam siebie w postaci tego kota. Nie. Ja byłam tym kotem. Inni też to chyba zobaczyli…? Stąd pytanie Eremity? Uzmysłowiłam to sobie dopiero po paru godzinach, po Waszych postach, podchodząc jeszcze raz do obróbki zdjęcia, tym razem inaczej wykadrowałam, zostawiłam kolory. Wtedy zrozumiałam dlaczego obrobiłam w taki sposób pierwsze foto. Nie chodziło o dramaturgię, nie chodziło o efekt dla widowni, chodziło o moje samopoczucie. Popatrzyłam dokładnie na kolorowe ujęcie, zastanawiając się co mnie w nim drażni. Irytowała mnie zieleń ekspansywnych chwastów, czułam się zagubiona i przytłoczona. Ale nie ja fotograf a Ja – KOT. Wycięłam zielsko i odbarwiłam, żeby uczynić przestrzeń bardziej mi podobną, przychylną, łagodną… Ciekawa sprawa… 
eremita - Pią 11 Kwi, 2014 10:01
Bingo siostro
eremita - Pią 11 Kwi, 2014 10:03 Teraz mi się fotka bardziej podoba. Zwróć uwagę na dwa światy: żywy, kolorowy, przed kotem i szarobury, zimny i wilgotny za kotem. całusy
Aska - Pią 11 Kwi, 2014 10:39
Gdyby to byl FB, to wcisnelabym "lajka". Nic dodac, nic ujac.
Matinka - Pią 11 Kwi, 2014 21:48
Ale żem się nakręciła za własnym ogonem
Czy ja jeszcze czegoś nie widzę?
Niech będzie, ale już nie ciągnijcie za uszy
Eremito, jednak zgodzisz się, że czarno-biała fotografia ma jakiś taki nieodparty urok?
Uściski, siostrzane
eremita - Sob 12 Kwi, 2014 14:33 Ja też czasem idę w "monochromatyczne". Czemu? Bo to najprostszy sposób by dodać tajemnicy. Sepia jest jednak lepsza. Dużo lepsza. Daje posmak wartości, bo tak się przyjęło, że wszystko, co stare to jest wartościowe. A jeszcze jak pomięte, zabrudzone i obtargane, no i oczywiście w sepii- ogólna egzaltacja gwarantowana. Niestety z ludźmi jest inaczej... Jo-asia - Pią 23 Maj, 2014 08:10
Pisałaś u siwego..o pustce i o próbie wyjścia z tego Nie nauczyłam się jeszcze..witać pustkę z radością
Za to, jestem jej wdzięczna..gdy minie..
Do tego...po niej, coś rodzi się we mnie na nowo. Pozdrawiam
Matinka - Pią 23 Maj, 2014 22:08
Jo-asiu, radości nie przynosi taki stan, przeciwnie i jest trudniejszy niż alkoholizm. Pustkę czuje się dokoła, wewnątrz pozostaje wiele przykrych emocji. Czytałaś może Harrego Pottera? Były tam paskudne stwory, które karmiły się cudzym szczęściem, wysysały z ofiar najlepsze wspomnienia, zabierały radość, ciepło, nadzieję. Trzeba było wiele siły i mobilizacji pozytywnej energii, żeby oprzeć się atakowi Dementorów. Mam wrażenie, że dopadły mnie te książkowe straszydła. Jo-asia - Sob 24 Maj, 2014 06:29
nie czytałam całego..wszystkie części widziałam, lubię tego typu książki
pamiętasz, skąd Harry czerpał tę siłę? z miłości.. do tego, nie doświadczył jej na sobie (rodzice przecież nie żyli).. a mimo to, potrafił ją w sobie znaleźć.. mnie najprostsze rzeczy pomagają.. zmieniaj co zmieniać możesz, akceptuj co zmienić nie możesz...naucz się rozróżniać jedno od drugiego wszystko ma swój cel i sens, wszystko dzieje się dla mnie a nie przeciwko mnie czasem trudno mi się pogodzić z czymś czego nie rozumiem i sensu w tym nie odnajduję.. pozostaje mi wtedy wiara..wiara w miłość, u mnie do SW
gdybyś potrzebowała się wygadać.. zapraszam
Matinka - Sob 24 Maj, 2014 22:31 Jo-asiu przeczytałam sobie rano i zrobiło mi się miło, zwłaszcza dziękuję za tę możliwość
Już sama świadomość pomaga, a kto wie może skorzystam z tej gościnnej furtki... A czytałaś Królową Śniegu?
Odłamek zwierciadła zniekształcał Kajowi rzeczywistość. Podobnie czuję i postrzegam. Mam bardzo niski poziom frustracji, niską samoocenę a jeszcze bardziej wyostrzoną wrażliwość. Jedno złe słowo, nieuważna uwaga, spięcie, konflikt, niepowodzenie i pogrążam się. Tak jak w uzależnieniu, napędza się błędne koło destrukcyjnych zachowań i emocji. Również trudno jest z tego wydostać się.
Masz rację. Jednak jest to dla mnie zarazem rozwiązanie, jak i problem. Uczucia teraz stanowią wulkan, który lepiej omijać. Rozsądek trochę nad tym panuje, próbuje trzymać w ryzach.
Angażuję się w proste zadania, zmuszam do podstawowej aktywności. Fizycznie też nie daję rady, dopada mnie zmęczenie, takie z niczego.
Wiem skąd to pochodzi i przyjmuję jako część życia. Chciałabym wierzyć, że to okres przejściowy. Wiem, że wymaga to zmian i mojego wysiłku. A bajka mówi, że Kaj by utknął w krainie zimna, gdyby nie Gerda, jej uczucie i poświęcenie. Jo-asia - Pon 26 Maj, 2014 18:03
widzisz skąd się to bierze..to pierwszy krok
teraz parę prostych zasad i samoocena wzrośnie a frustracja zniknie czytałaś "Cztery umowy" Ruiza? ona mnie pomogła właśnie w tym czytając Ciebie, czuję Twoją szczerość, Twój dystans do siebie i pokorę w Tobie u mnie te destrukcyjne zachowania i emocje... myśli, wypływały z zza wysokich wymagań w stosunku do siebie, a opinie innych tylko potęgowały je, udowadniały ich słuszność
tylko dlatego, że takie nadajesz im znaczenie jak przestałam się ich bać, pozwoliłam im z siebie wychodzić, dzięki temu, przychodziło zrozumienie po co mi one.. największym błędem jaki długo u mnie pokutował..pokutuje jest to, że ciągle nie ufam im, znaczy szukam..drugiego dna "uzależniowego", znaczy takiego, że mnie "okłamują"
gdy tracę sens..takie zmęczenie mnie dopada, to też ja, więc czemu tego też nie pokochać ?
tyle, że ona mu tylko przypomniała o tym, co on i tak miał w sobie
odłamek lustra.. każdy z nas go ma/miał w sobie, (nawet Gerda w którejś chwili zapomniała, po co wyjechała... ), jeśli wiem, że go mam..wiem, że coś co widzę jest zniekształcone przez nie..teraz tylko rozgrzać serce i stopić lód może pomóc w tym, ktoś z zewnątrz. za mnie tego jednak nie zrobi
"Biegnąca z wilkami" Estes, jeśli lubisz bajki, to dobra pozycja aby nauczyć się czytać sens bajek
Guido - Wto 27 Maj, 2014 08:22
Jest to, jak sądzę, klucz do wszystkiego. Nie raz budziłem się rano z poczuciem czarnej niechęci do nadchodzącego dnia. Kiedyś wstawałem z tym uczuciem w sercu i pielęgnowałem je przez cały dzień, by wieczorem zalać je wódką. Dzisiaj gdy to się zdarza, nie wstaję od razu, obserwuję ten dziwny stan, obserwuję fizjologiczne reakcje mojego organizmu, patrzę co się ze mną dzieje. I gdy tak patrzę, nie analizując i nie nadając temu żadnego znaczenia, żadnej treści - wtedy to się ode mnie oddziela, jak skóra od węża. Pozostawiam to za sobą i wtedy dopiero wstaję, już spokojniejszy. Nie zawsze się udaje w stu procentach, to proces, nauka, droga. Jo-asia - Wto 27 Maj, 2014 15:14
dziś jest i u mnie inaczej pamiętam na początku.. aby się uspokoić.. rozmawiałam sama ze sobą, zadawałam pytania i odpowiadałam, oddzielałam każde uczucie i szukałam sposobu na.. zmniejszenie jego natężenia.. to pomagało dziś nadal nie radzę sobie z bezsensem.. mówiąc nie radzę, mam na myśli.. że jak się już pojawi, pozwalam mu żyć. Nie wkręcam się a jestem, nie będąc nim. Stan taki może trwać u mnie różnie, nawet kilka tygodni. Gdy zapadam się mimo to nadal, wracam do metod z pierwszych dni nie picia i zawsze działa.
Ja, nazywam to u siebie "umieraniem". Taki stan, ma miejsce gdy coś co było.. nadawało mi sens, (głębokie przekonanie), umarło, zniknęło, odeszło, rozwiało się.. Piękne jest to, że po tym następuje "odrodzenie"..nowe.. choć dziś...coś bardzo się opiera..i nie chce odejść czy też ja, nie chcę mu dać odejść
Matinka - Wto 27 Maj, 2014 16:01 Moi drodzy, dziękuję za Wasze doświadczenia, to pomaga .
Jo-asiu, nawet jeśli nie piszę to czytam i myślę o tym wszystkim. Jo-asia - Śro 28 Maj, 2014 10:23
wyrzucaj...z siebie to to przynosi ulgę i dystans do siebie nie musi być tutaj, do kogoś..wystarczy kawałek papieru choć..szybciej działa, jak Ktoś..usłyszy aaa, u mnie to tak działa
szika - Śro 28 Maj, 2014 10:28
z całą odpowiedzialnością i będąc świadomą i przy zdrowych (?? hihi) zmysłach potwierdzam
Matinka - Śro 28 Maj, 2014 22:04
Tak jest Joasiu, zyskuje się też dystans do swoich problemów. Jak się zaczyna głośno o tym opowiadać to powstaje całkiem inne spojrzenie, czasem coś się klaruje...Jest też ulga, chwilowy spokój z wyrzucenia siebie i emocji i skrywanych uczuć, myśli. Pomaga uważność drugiej osoby, sama taka obecność jest kojąca.
Macie racje kobitki
Ale gdzie ja znajdę takie uszy, co wysłuchają i nie zwiędną?
Pomijając brak uszu, to przyznam, że nie zawsze dobrze czuję się po zwierzeniach. Po chwilowej uldze, przychodzi wstyd, czasem poczucie winy, wyrzuty sumienia, że niczym z puszki Pandory wypuściłam na świat coś złego czy przykrego, bolesnego. Może to być też trudne dla słuchacza. Papier więcej zniesie i swojego czasu, będąc nastolatką, pisałam pamiętnik. Z perspektywy patrząc, widzę, że nadałam temu takie znaczenie, że też mnie to oddalało od rzeczywistości. Ma to swoje dwie strony i już wiem, że powinnam na to zwracać uwagę. Pisanie...no nie wiem, pomyślę... Oczywiście, kiedy zamyka się w kręgu własnych rozważań to nie ma się też możliwości ich weryfikacji, poznania innego osądu, opinii... Jo-asia - Czw 29 Maj, 2014 10:47
taką mam naturę..słuchacza i nie czuję obciążenia słuchaniem, zwierzeniami wręcz przeciwnie..sama nie bardzo umiem się zwierzać..stąd słuchanie kogoś i mnie odciąża..tak to cudnie działa
ja wolę pisać... Matinka - Czw 05 Cze, 2014 14:03 Pozwoliłam sobie wkleić, co by mi nie zginęło
Mnie też urzekła opowieść o wytrwałym ślimaku, który przecież walczył o przetrwanie. Że też człowiek zatraca swój naturalny instynkt samozachowawczy…
A skoro też mowa o chaszczach to i inne skojarzenie zaraz przyszło mi do głowy. Wiosną w lesie, gdy jeszcze nie ma liści, pod nogami pojawiają się dziesiątki wątłych roślinek. Cienkie łodyżki z dwoma listkami o przeróżnych kształtach: ząbkowane, piłkowane, palczaste, sercowate i jak uszy słoniowe – siewki różnych drzew. Zaledwie kilka procent tego potomstwa przeżyje, a te które zostaną będą miały trudne dzieciństwo – nieustanną walkę z konkurencją, o światło, wodę i pokarm. Czasem skarlałe, czasem chorobliwie cienkie, powyginane i anemiczne będą trwały i czekały na swoją chwilę. Aż zrobi się luka, aż ustąpi starsze pokolenie - czy samo przytłoczone wiekiem czy też na skutek sił żywiołu czy innej ingerencji. I nagle zrobi się jasno i przestronnie, wtedy śmigną do góry przygłuszone łodygi i gałązki, stając się silnymi pniami i konarami. Liście korony sięgną w końcu nieba, korzenie zakotwiczą w ziemi. A morał z tego taki, że warto starać się o swoją szansę, a jak się trafi to korzystać!:-) Czasem czuję się takim ślimakiem co szuka dogodnej łodyżki, czasem siewką w lesie, a de facto jestem trzeźwiejącą alkoholiczką. A tuż obok takie toczą się rozmowy:
Ps. Dziadziuniu na przyszłość zgłoś się do mnie, to wskażę Ci taki rejon, gdzie nazbierasz wiadro ślimaków a akwarium dostaniesz gratis! Ileż ciekawych obserwacji porobisz!
 Matinka - Pią 06 Cze, 2014 22:13 Mój głód jest bardzo podstępny, to tak jak zajrzeć do lodówki a on nagle wyskakuje z zębami 
Długo myślałam, że ja po prostu głodu nie czuję, że ominął mnie ten problem. Tymczasem, teraz tak oceniam z perspektywy, ja go raczej nie potrafiłam zidentyfikować... Nie pojawiały się myśli o piciu i nie było chęci sięgnięcia po alkohol. Nie było ssania w brzuchu, a jednak wypijałam duże ilości napojów - najchętniej gazowanych oraz kawy. Wzrósł apetyt na słodycze. Obecnie pragnienie jest już słabsze, ale kawy pochłaniam dość sporo. I niestety alkohol nie jest mi obojętny, drażni mnie jego widok i zapach. Wytworzyła mi się awersja do alkoholu, drażni mnie towarzystwo pijących osób oraz hi hi - nie toleruję pijaków Narasta we mnie wtedy agresja i złość. I podejrzewam, że tak może się u mnie objawiać żal po stracie oraz głód...
Również wtedy, gdy czuję niepokój i coś mnie "nosi", nie mogę sobie miejsca znaleźć... Tak może u mnie przejawiać się głód... Jo-asia - Pią 06 Cze, 2014 22:28
bardzo trafne spostrzeżenia... co do "niestety" ja wręcz wpadałam w panikę....w obecności alkoholu czas i praca nad wyzwalaczami, z dużym naciskiem na te wewnętrzne..przyniosły efekty moje uczucia, brak sposobu na nie..powodowały takie objawy, wcześniej to alkohol był na nie lekarstwem (zagłuszaczem) yuraa - Pią 06 Cze, 2014 22:47
miałem taki etap, kosmiczne ilości kawy do tego cocapepsi i czekolada codziennie wieczorem tabliczka. potem mi przeszło ale nie pomne jak długo tak miałem Matinka - Pon 09 Cze, 2014 21:55 Z kawą to daję się nabrać na taki manewr, że rano i popołudniu wypijam prawdziwą kawę (czasem więcej;-) a pomiędzy piję kilka kawowych kubasów ale za to bez kofeiny.
Problem ze słodyczami polega na tym, że zastępuję nimi rozsądne jedzenie i oczywiście też poprawiam sobie nastrój - czyli niestety stosuję zamiennik. Mam tego świadomość i czuwam nad granicami przyzwoitości . Na szczęście pojawiły się czerwone owoce, które lubię: truskawki, czereśnie i maliny (daję się skusić na te pierwsze na rynku) a niedługo wiśnie. Więc je sobie podskubuję
Jo-asiu, ach, te wyzwalacze! Już samo słowo na mnie źle działa, kojarzy mi się z bronią (coś jak zapalnik bomby) i wojną . Mam wrażenie, że cały mój świat zewnętrzny i wewnętrzny zbudowany jest z wyzwalaczy.... Piękna pogoda, wyjazd, powrót, siedzenie przy komputerze, domowe zajęcia, spotkania towarzyskie, zapachy, muzyka…
Masz rację, zapewne czas robi swoje, mam nadzieję, że każdy trzeźwy dzień oddala tamte skojarzenia i buduje nowe, zdrowe. Tyle, że parę miesięcy temu sygnał był ewidentny - w pewnych sytuacjach pojawiała się myśl i ratowałam się jakimś napojem, teraz są to raczej podejrzenia, obawy, niepokój. Praca nad uczuciami wydaje mi się jak wspinaczka na szklaną górę, jak ją podejść, jak ją zdobyć? Nie mam pomysłu i nie czuję się gotowa na ten etap. Trudno tym się zająć, wyjątkowo uporczywe i dominujące są teraz te przykre emocje… Panowanie nad nimi zabiera mi dużo siły.
Nie wiem czy uczuciom nadaję znaczenie, raczej sytuacjom, które je wywołują. A uczucia rodzą się takie a nie inne i nie potrafię ich zmienić. Mogę je w sobie zdusić, mogę pozwolić im wypłynąć, albo je zastąpić innym uczuciem – chyba…?. Guido, kiepsko wychodzi mi oddzielanie się od uczuć, patrzenie na nie z boku. Kiedy tak się dzieje, to raczej na skutek wyczerpania, następuje stan obojętności i znieczulenia. Ale to nie działa wybiórczo, po prostu odcinam się od wszystkich emocji… Jak się bliżej przyjrzę, to rzeczywiście te uczucia przejmują nade mną władzę przez to, że je podkręcam i zanurzam w tym smutku, żalu i beznadziei… I wiesz Jo-asiu, ja się trochę boję, że to mnie pochłonie. Chyba popadłam w drugą skrajność, bo za długo je tłumiłam, teraz leci efekt domina… I to jeszcze tak bardzo fizycznie się objawia  .
Zatem wystarczy tego biadolenia! Zajmę się tym, tylko jeszcze trochę odpocznę, zastanowię się, popróbuję inaczej…
siwy56 - Pon 09 Cze, 2014 22:24 To tylko coś na marginesie Trzeźwiejący alkoholik powinien trzymać się kurczowo zaleceń programu HALT, czyli unikać takich stanów jak: HUNGRY - głodny ANGRY - rozgniewany LONELY - samotny TIRED - zmęczony I choć nie ma tam nic o spaniu, to własnoręcznie dopisuję zalecenie, że ma być wyspany!
A poza tym dbaj o siebie w te upały
Jo-asia - Wto 10 Cze, 2014 07:25
z czasem, zauważyłam, że moje reakcje nie mają nic wspólnego z alkoholem były takie same jak przed uzależnieniem..różnica polegała na ich świadomości a że byłam świadoma..alkohol nie jest lekarstwem, myśli o piciu się nie pojawiały, jednak cała machina i tak działała to był czas aby się przyjrzeć..wpierw dlaczego..tak się dzieje a później po co.
to pytanie..dla mnie trudne, i na moje oko..nie warto odkładać
i tak to działa..pojawia się sytuacja, ja nadaję jej znaczenie a później pojawiają się uczucia teraz...cały szkopuł, to zmienić znaczenie sytuacji odbiór ich na poczuciu winy, żalu, krzywdy, przy niskiej samoocenie, braku bezpieczeństwa, gdy nie czuję się kochana i ważna jest diametralnie inny, niż wtedy gdy ich nie ma Moja praca zaczęła się od poczucia winy. Gdy z grubsza to opanowałam, z resztą było łatwiej. Później poczucie wartości, ono zajęło się resztą. Dziś wpadam jeszcze w dołki..nie wpadam w całą samo nakręcającą się machinę. Wtedy, gdy zmieniam znaczenie sytuacji..uczucia zmieniają się same
szczerze...nie dziwię się
gdy raz weszłam i sama sobie poradziłam, zobaczyłam jak to działa..każdy kolejny raz był prostszy
mnie miał kto tego nauczyć, terapeuci i grupa w tym była bardzo dla mnie ważna.
u mnie..zawsze fizyczność idzie z tym w parze, czasem to od ona mi otwiera właśnie oczy, że we mnie coś nie tak się dzieje.
to sytuacje, które z automatu wyzwalają..uczucia, bez ich świadomości. Pawlikowska nazwała je kodami. Wyzwalają uczucia..nieświadomie a po to aby..zaspokoić trzy najważniejsze rzeczy...ważność, bezpieczeństwo i miłość. Te źle zakodowane, szukają zaspokojenia na zewnątrz. A to wszystko mam. Od zawsze w sobie. Nikt i nic nie może mi tego zabrać i dać...tylko JA
Matinka - Wto 10 Cze, 2014 22:09
Siwy, dziękuję pięknie za kwiatek a przede wszystkim za szczery śmiech, który dawno u mnie nie gościł...Hi hi, nie żebym się śmiała z zaleceń HALT, poniekąd rozsądnych, ale sama z siebie się śmieję i z tego jak elegancko pokonałeś mnie moją, własną bronią
Chciałabym powiedzieć, że to co się dzieje w moim życiu to istny poligon, gdzie rozgrywają się sprawy wagi może nie państwowej , ale znacznej i kto by w takiej sytuacji myślał o bzdetach. Ale tak nie powiem, bo jestem rozważna (i romantyczna;-) i wiem, że te podstawowe przykazania mają kolosalne znaczenie w kondycji i zdrowieniu...
I takim to sposobem moje słowa powróciły i czuję się jakbym połknęła własny ogon;-) A szukając analogii w świecie przyrody trafiłam na przykład, który wpisuje się w moją sytuację (albo na odwrót;-) "Przed linieniem, wąż przestaje jeść i często ukrywa się lub przenosi się w bezpieczne miejsce. Tuż przed zrzuceniem skóry, staje się ona matowa i sprawia wrażenie suchej, a oczy stają się mętne lub niebieskawe. Wewnętrzna powierzchnia starej zewnętrznej skóry ulega skropleniu. Powoduje to, że stara zewnętrzna skóra oddziela się od nowej skóry. Po kilku dniach, oczy stają się klarowne i wąż "wypełzuje" ze starej skóry. Stara skóra zostaje przerwana w okolicy pyska i wąż wywija się za pomocą tarcia o chropowate powierzchnie. W wielu przypadkach zrzucana skóra schodzi w jednym kawałku od głowy do ogona, podobnie jak stara skarpeta. Nowa, większa i jaśniejsza warstwa skóry formuje się pod spodem." - Wikipedia Jo-asiu, Ty nazwałaś takie stany u siebie "umieraniem" i "odrodzeniem". Myślałam nad tym, umieranie nawet szybko mi podpasowało, ale gdzie nadzieja, optymizm, że coś dobrego się z tego wykluje...? I coś zaczęło przebłyskać, że może tak właśnie się dzieje...może formuje się nowa skóra...? Jo-asia - Śro 11 Cze, 2014 07:46
a z czym kojarzą się narodziny?..one same w sobie są nadzieją
umieranie w naszym społeczeństwie, odbierane jest..delikatnie mówiąc, nieprzyjemnie mnie, umieranie..kojarzy się z zamknięciem jednego rozdziału książki i przejściem do następnego, jest moją decyzją na rozpoczęcie nowego..innego, czytając wciąż ten sam rozdział, niczego nowego się nie dowiem, znudzi mi się, będę znała na pamięć każdą stronę a nowy...hmm...ciekawe, co jeszcze może się wydarzyć
a, i jeszcze jedno czy coś dobrego?...tylko Ty nadajesz temu znaczenie
z tym wężem...świetna analogia, nawet objawy pasują
mam na myśli..np. niejedzenie
wandalistka - Sob 14 Cze, 2014 12:26 Temat postu: Re: Sama z tego wyjdę ? [quote="Matinka"]Jestem uzależniona od alkoholu i sama chcę z tego wyjść. Ale po co sama? Satysfakcja Ci urośnie jak na sucho posiedzisz trochę? Ego alkoholiczki sobie podbudujesz? Nie rozumiem. endriu - Sob 14 Cze, 2014 13:27 wandalistka, może przeczytaj cały wątek a nie pierwszy post, od tego się dużo zmieniło u Matinki Matinka - Sob 14 Cze, 2014 21:23
Witaj, Wandalistko! Siadaj i rozgość się .
Jak popatrzę na moje pierwsze słowa na forum to oblewa mnie rumieniec. To znaczy, nie żebym się wstydziła swojego wyboru czy swojej postawy, która choć była dość naiwna, to płynęła z intuicji i w zasadzie pozostałam jej wierna. Natomiast przypominają mi się emocje, które temu towarzyszyły - a było w tym dużo złości i olbrzymia niewiedza na temat uzależnienia .
Czemu sama? Coś tam kiedyś mętnie tłumaczyłam, ale do dziś nie mogę się skupić i logicznie tego wytłumaczyć .
Nie byłabym sobą, gdyby nie przyszło mi natychmiast skojarzenie
Bo u mnie w mieszkaniu "na sucho" rozrasta się zielona dżungla - i nie jest to pleśń
Niestety, nie jestem systematyczna w podlewaniu roślin a one mimo to rosną jak głupie. Już nie mam siły zmieniać im doniczek, bo niektóre to już pewnie ważą tyle, co połowa mnie a zielsko dalej rośnie i nic mu nie przeszkadza, nawet jak sięgną sufitu to zakręcają i pełzną dalej
A wracając do satysfakcji, to owszem też się pojawiła na "sucho" czyli na skutek zaniedbania picia
To jakoś brzmi koszmarnie
Nie namawiam, ani nie polecam czytania wątku. Jednak, tak postrzegam w życiu, że aby kogoś zrozumieć, to chyba trzeba go trochę poznać...
Trufla - Nie 15 Cze, 2014 16:51
Matinka, to chyba rzecz nas alkoholiczek, bo mam to samo podlewam jak mi się przypomni, a fikusy już mam za duże na swoje mieszkanie. Moja cytrynka i mandarynka wyhodowane z pestki zajmują całe okno w kuchni Im chyba po prostu dobrze robi, jak je "suszy" i bankrutuję na nowych doniczkach i na ziemi.... ale daje mi to wielką satysfakcję mimo wszystko, i mogę to nazwać moim hobby. Jak mi kiedyś mąż powiedział że mam wywalić kwiatka to się skończyło na ultimatum, kogo wywalam z mieszkania To jedno z moich hobby które pozwala mi nie myśleć o piciu.
Matinka - Sob 28 Cze, 2014 08:39
Hej Trufla! To zapewne rozumiesz, co znaczy mycie okien w takiej oranżerii 
Matinka - Sob 28 Cze, 2014 08:46 Jakiś czas temu minął pierwszy rok abstynencji. Cichutko sobie przeszedł i dobrze, bez owacji i bukietów, zgodnie z tym co zalecił Doktor Ptero czyli wstrzemięźliwość i umiarkowanie:-) Zatem odmówiłam sobie podskoków, oklasków i prezentów z tej okazji, ale ogarnęłam spojrzeniem przeszłość i podsumowałam. To był ważny czas, zdobycia wstępnej orientacji czym jest uzależnienie, a równocześnie chwytaniem świadomości tego, co się ze mną dzieje. W sumie to mniej istotne, ale moje trzeźwienie nie przebiegało całkiem wedle schematu, na przykład nie zauważyłam u siebie wyraźnych faz zdrowienia. Jak było marnie na początku, tak jest do teraz;-) Zwłaszcza rozczarował mnie brak miesiąca miodowego;-) Choć szczerze mówiąc to wielkich oczekiwań wobec trzeźwego życia nie miałam, a nawet przeciwnie czułam pismo nosem, że da mi popalić. I jak sobie wymyśliłam tak miałam ;-D Porzuciłam wątpliwe znieczulenie, przestałam uciekać przed trzeźwością, poddałam się i wzięłam ją na swoje barki. Przygniotła mnie natychmiast i trzyma za szyję do dziś. Ale też nie zaznałam nudy czy buntu. U mnie po prostu złe samopoczucie przeszło w stany depresyjne. I nie jeden zastruga marchewkę na nosie – „chciałaś sama się leczyć, to masz za swoje!”. Ano mam, ale czy to wynika z mojej drogi czy też nie, to już tylko jeden czort wie;-) To znaczy, psychoterapia być może złagodziłaby te objawy… Trzyma mnie w ryzach silne przekonanie o moim uzależnieniu, o braku kontroli i destrukcyjnym wpływie picia, o potrzebie szukania innych rozwiązań dla problemów. I również znaczne i natychmiastowe korzyści z abstynencji – poczucie ulgi, spokoju, bezpieczeństwa, wolności. Ustąpienie ataków paniki. Wyjście poza przymus picia, organizowanie sobie życia bez myśli o alkoholu – to wszystko było i jest dla mnie błogosławieństwem. W pewnych sytuacjach wychodzi „żal po stracie”, pojawia się głód, ale wobec powyższych argumentów na szczęście się nie rozwijają. Rzecz jasna, przybijają mnie problemy. Nagromadziły się przez lata, osobiste i zawodowe. Jest stłumiona żałoba po bliskiej osobie. Trudne sprawy, wymagające czasu, mojego działania, decyzji… To i depresja miała prawo się przyplątać a może nawet i powróciła jak potępieniec zza światów…? Gdyby ktoś mógł się podzielić podobnym doświadczeniem, to będę wdzięczna. Szczególnie interesuje mnie leczenie depresji u osób uzależnionych. A zacytuję sobie z wątku Ann:
Matinka - Sob 28 Cze, 2014 08:50 Wracając do konkluzji, co myślę o terapii i grupach samopomocowych. W skrócie i z ręką na sercu. Cóż, nie jest to bogata oferta i stale pozostaje w tyle za Zachodem, ale jest w jakiś sposób wypracowana i skuteczna. Środki te są potrzebne, są wsparciem. Pomagają zdobyć wiedzę o uzależnieniu, w sposób systematyczny, przystępny i uporządkowany; uczą jak sobie radzić, dają opiekę, wskazówki, wytyczne; odsłaniają słabości i dają wiedzę o sobie samym, dyscyplinują. Ruch AA niesie siłę i przykład innych alkoholików a program 12 Kroków ma sens przy całkowitym zawierzeniu i oddaniu. Myślę, że znacznie łatwiej, prościej i wygodniej skorzystać z tych dobrodziejstw zamiast samemu kombinować. A bywa to jedyny ratunek. Oczywiście wnioskuję pośrednio, bowiem wyważając otwarte drzwi, podłubałam sobie przy zawiasach i trochę przy tym poznałam konstrukcję;-) Jednak pozostaję ze swoim wyborem, idę własnym tempem, rozmawiam ze sobą, uczę się, podejmuję wyzwania na swoją miarę, ponoszę konsekwencje błędów, co mogę i potrafię naprawiam. Martwię się, boję, mam wątpliwości, czasem klnę i rozpaczam, ale daję sobie prawo samodzielnych poszukiwań. W gruncie rzeczy podglądam innych, korzystam z ich doświadczeń. Nawet czasem wystarczy jakiś obrazek z przesłaniem;-) Choć to szaleństwo, jest w nim przecie metoda. William Shakespeare, Hamlet pterodaktyll - Sob 28 Cze, 2014 08:58
Ja nie mogę.....ale ten czas za***rdala...........
Owacji z mojej strony też nie będzie. Jeśli wiesz po co trzeźwiejesz, to żaden aplauz nie jest Ci do tego potrzebny
A proszę bardzo
Matinka - Sob 28 Cze, 2014 09:07 A propos obrazków, Jo-asiu ciekawy link podałaś: http://pejn.pl/29-obrazko...cym-cie-swiatem Dają sporo refleksji, bezlitośnie obnażają rzeczywistość... Wybrałam sobie dwa, które szczególnie mnie uderzyły. 
Wprawdzie nie ma mnie na portalach społecznościowych, czy innych komunikatorach, ale to spoglądanie przez zakratowane okienko a przy tym toczące się życie za otwartymi drzwiami, jest mi znajome...
Swojego czasu narysowałam obrazek, jednak dokładałam szczebelków budując drabinę. Tutaj szczebelki są wycinane i wrzucane do ognia na rozgrzanie i rozświetlenie ciemności za murem... Matinka - Sob 28 Cze, 2014 09:08 Dziękuję Doktorze
pterodaktyll - Sob 28 Cze, 2014 09:13 No to masz jeszcze jeden:
Jo-asia - Sob 28 Cze, 2014 09:31
nawet nie wiesz, jak Cię rozumiem i z Ptero to też miało związek
mimo to..w środku, we mnie była ogromna radość.. że dałam radę i nadzieja, że teraz będzie łatwiej dla Ciebie
ja, o swojej dowiedziałam się po roku, fakt miałam sugestie.. może jakieś leki na poprawę nastroju?, nigdy nikt, mi wprost nie nazwał, mojego stanu depresją, myślałam, że tak mają wszyscy i tu, potwierdza się... jak sobie wymyślisz tak masz początkowo, zawierzyłam innym.. nie wierzyłam sobie początkowo, też gdzieś za myśli obwiniłam alkoholizm i ich nie słuchałam to zaś, pomogło mi zauważyć.. że to jak ja "odbieram" zdarzenia, okoliczności... inni, odbierają je inaczej faktem jest, że gdy popadałam w doły, i nie widziałam innej wersji tego co się dzieje, jak tylko własną interpretację.. wtedy pytania z zewnątrz (często terapeuty), krótkie i rzeczowe.. moje na nie odpowiedzi i kolejne pytania... pomagały znaleźć mi..prawdę i ten stan zatrzymać
nie wiem, czy to ma dla Ciebie znaczenie... jestem o Ciebie spokojna
Matinka - Sob 28 Cze, 2014 10:31 Dziękuję Ci bardzo Joasiu
Fajnie wiedzieć, że jest ktoś w kosmosie, kto myśli i czuje podobnie
Dostaję też od Ciebie wiele inspiracji do poszukiwań... Już sobie w myślach rozmawiamy, a jak mi się wyklaruje i w głowie ułoży to napiszę
Tajga - Sob 28 Cze, 2014 13:41
Tak mi się skojarzyło z Twoim "samodzielnym trzeźwieniem". Bez terapii, mitingów, spotkań z terapeutą.....byle jak, na żywioł.
Nie znam Ciebie, ale znam chorobę, prochu w tym temacie zaciśniętych pośladków to Ty nie wymyślisz
Jo-asia - Pon 30 Cze, 2014 11:24
tylko za mnie..nie odpowiadaj
nie wiem jak Ty, Tajga.. ja zaciśnięte pośladki miałam ponad rok pamiętam jeszcze..jak zaczęłam pracować u owada i miałam codzienny kontakt z alkoholem, dopiero tam po czasie zauważyłam, że pośladki puszczają a to było po półtora roku... niepicia Jo-asia - Pon 30 Cze, 2014 12:03
ostatnimi czasy.. moim zdaniem, bardzo się rozwinęła
tyle, że nie jest pod hasłem... leczenia a rozwoju
Tajga - Pon 30 Cze, 2014 12:24
Poczytaj moje posty to się dowiesz
Jo-asiu, skoro już wywołałaś mnie do odpowiedzi to mam pytanie... Dlaczego Ty, osoba po terapii, uczęszczająca na mitingi, piszesz osobie która SAMA "się leczy z alkoholizmu"...
Nie pytam skąd to wiesz,że nie zapije ( to miałas chyba na mysli? ) bo wiem że wróżką nie jesteś, ale pytam dlaczego tak piszesz?
Nie uważasz że robisz w perspektywie takim stwierdzeniem krzywdę Matince, dajesz jej ułudę czegoś co nie istnieje? Nawet średnio zorientowany alkoholik wie, że bez porządnej terapii długo na tym zaciśnięciu nie pociągnie. To się nie uda bez skonfrontowania swojej choroby z grupą terapeutyczną, i szczerej pracy z terapeutą indywidualnym. O mitingach nie wspomnę, nie każdy jest fanem
Jo-asia - Pon 30 Cze, 2014 12:47
bo tak.. czuję w tym momencie bez wróżenia..
nie chcę wchodzić w dyskusję...myślę, dla jednych czas terapii, jest na początku a dla innych później i nie koniecznie...musi być taka, którą ja przeszłam tool - Pon 30 Cze, 2014 14:57 trzeba mieć bardzo silną wolę, żeby samemu dać radę, mi się udawało to przez jakiś czas, w sumie nie rozwiązałem swoich problemów, tylko je odsunąłem na bok i niestety wyszło to po czasie, teraz chodzę na terapię do pani Bxxxxxx z Axxxxx w Wxxxxxx- zmagam się ze swoimi demonami, ale powoli widać postępy xxxxxxx na naszym forum nie tolerujemy jakiejkolwiek formy reklamy
Jacek - Pon 30 Cze, 2014 15:15
gdyby alkoholik miał te silną wolę,,to by nie był alkoholikiem a tak swoją drogą,u alkoholika nie kończy się na stałym odstawieniu alkoholu,poprzedzającą decyzję tegoż innym słowem,alkoholik ma przerwę w niepiciu - krótszą,lub dłuższą a nawet może trwać do końca jego dni gwarancji na to nie ma,,jednak jakąś gwarancją jest jak największa wiedza o chorobie alkoholowej wiadomo że osoba uzależniona z sama z siebie tej wiedzy nie ma i tu kłania się drugi alkoholik w potrzebie ,,również terapeuta od uzależnień eremita - Wto 01 Lip, 2014 09:11
Pierwsze słowa z Twojego wątku. Spóźnione ale szczere gratulacje rocznej trzeźwości. Zaczynaliśmy w podobnym czasie, podobną drogę obraliśmy... może zadziałał jakiś horoskop? Osoby postanawiające żyć bez alkoholu, które swoją decyzję podejmują w między 26 maja i 26 czerwca zazwyczaj szukają swojej indywidualnej drogi trzeźwości. Choć odnoszą się z szacunkiem i zrozumieniem do grup wsparcia i powszechnie przyjętych form terapii, najczęściej decydują się na samotną walkę z nałogiem, wychodząc z założenia "To nie ja jestem w centrum kręgu pomocy. Ja jestem" . Skutkiem ich wyborów jest nieco dłuższa droga odkrywania mechanizmu trzeźwienia, co koniec końców może być ryzykowne, szczególnie w początkowym etapie. Po co najmniej rocznej abstynencji wykazują tendencje do... za rok uzupełnię . pozdrawiam. Matinka - Wto 01 Lip, 2014 11:38
Tajgo, celne jest Twoje skojarzenie. Moje działanie na żywioł i rośliny - coś nas łączy;-). Uprawa roślin domowych nie jest moim hobby, ja sobie z nimi tylko współżyję. A ponieważ wiele w życiu zaniedbałam (lub też zmieniłam hierarchię wartości;-) to i one nie były nadmiernie rozpieszczane, co im w rezultacie na dobre wyszło:-) „Bylejakość” w moim trzeźwieniu - Tajgo, to Twoja ocena. Ja swojej nie potrafię wystawić. Wiem, że dotychczas zrobiłam dużo, właściwie najlepiej jak mogłam, że byłam zaangażowana, że poświęciłam dużo czasu i energii, że wydarzyło się wiele rzeczy ważnych i dobrych związanych z moim trzeźwieniem. Natomiast przyswajanie wiedzy zachodziło dość chaotycznie, w sposób "od Sasa do Lasa" i jest to proces nieukończony. Mam też świadomość, że brakuje w tym trzeźwieniu pewnych czynników, które występują na terapii czy mitingach - tyle, że nie wiem na ile ich brak ma znaczenie. Nie lubię i nie rozumiem pojęcia "zaciśnięte pośladki" w temacie trzeźwienia. Zwłaszcza używania wyłącznie w kontekście zdrowienia bez terapii i mitingów. W gruncie rzeczy podjęcie abstynencji dla osoby uzależnionej polega na wyrzeczeniu się tego, wokół czego kręciło się życie i radzenie sobie z tą sytuacją. Nie jest to pstryknięcie i koniec - nie ma uzależnienia. Jest to proces, w którym zachodzi odzwyczajanie się czyli odwyk i układanie życia na nowo. Nie jest to miłe, łatwe i przyjemne. Wymaga zaciśnięcia zębów i udziału woli. Czyli ten tzw. „d***” jest wpisany w zdrowienie. Chodzi o to, żeby go złagodzić różnymi sposobami. A samo zaciśnięcie (choć wolę określenie silna wola) to jeszcze za mało na trwałą abstynencję. Bez zmian w myśleniu, w życiu raczej się nie obejdzie. Matinka - Wto 01 Lip, 2014 11:41
No dobrze Joasiu, postaram się!
To sobie rozmyślam o tym co już padło, potem się podzielę i poczekam cierpliwie na odpowiedź
Matinka - Wto 01 Lip, 2014 11:44
A co to za manipulacja-prowokacja?!
Ty Pieronie toż ja umrę z ciekawości!
Eremito, dziękuję, fajnie, że jesteś .
Matinka - Wto 01 Lip, 2014 11:47 Mam jeszcze kilka postów do odpowiedzi, ale to już za jakiś czas...Proszę o cierpliwość.
Tajga - Wto 01 Lip, 2014 12:37
Matinko, sobie nie myśl że mój post był atakiem na Twoją osobę. To co teraz u Ciebie się dzieje, ten upór w samosiowaniu trzeźwienia, ta nadzieja że dasz radę,że niby dlaczego ma się nie udać? to... "ja wam pokażę"
niestety był i moim doświadczeniem, było zaparcie się takie jak u naszej stąd koleżanki, był strach przed pójściem do Wspólnoty AA, była pewność że skoro mam taką fajną prace w prestiżowej firmie to nie mogę być alkoholiczką, było, było, i było wszystko byle tylko nie przyznać się do tego, że sama nie dam rady, bo że jestem chora wiedziałam sama na długo zanim otoczenie nie wytknęło mi tego. Pisząc do Ciebie, to co napisałam chciałam potrząsnąć i popchnąć w kierunku leczenia. Nie napiszę ile lat nie piłam po półtorarocznej terapii. Mogło by to być opacznie zrozumiane. Z trzeźwieniem jednak nie miało to NIC wspólnego. Zaparłam się, i nie piłam. W rezultacie tego po iks latach "zaciskania zwieraczy" zaryłam baaardzo głęboko w glebę, oj bardzo bolało
Rodzina się odwróciła ( wiedzieli co zrobić, bo mieli już taką wiedzę), praca chciała mi podziękować za współpracę... i w te pędy popędziłam na drugą terapię, wrosłam w AA chodzę i będę chodziła na mitingi do końca swoich dni, żeby nie zapomnieć co im zawdzięczam, i też nie zapomnieć kim jestem. Obraź się, wścieknij się na mnie, ale ja, Ula alkoholiczka za cholerę nie wierzę w samodzielne utrzymywanie trzeźwości. Nie spotkałam jeszcze takiej osoby na swojej drodze ( a trochę alkoholików znam) która by sama sobie powiedziała " od dziś nie piję".... i nie piła kilka lat z rzędu. gabra - Śro 02 Lip, 2014 18:32
Masz racje ciezko przestac pic a szczegolnie jak sie nie ma oparcia w nikim JaKaJA - Śro 02 Lip, 2014 18:47 a ja się tak zastanawiam SKĄD MAMY WIEDZIEĆ,że droga jaką ktoś idzie nie jest dla niego najlepsza? trzeźwienie to proces w jaki kazdy wchodzi całym soba tylko wówczas gdy dojrzeje do tego-ani pietnaście terapii, ani lata w AA tego nie przyspieszą i nie zmienią to co dobre dla mnie-nie musi byc dobre dla Matinki, Ja bez terapii nie wytrzymałabym nawet pół roku,ale to JA
Mar123 - Czw 03 Lip, 2014 08:05 Dzięki terapii i mityngom już nie "wytrzymuję" bez alkoholu, tylko normalnie żyjębez niego i cieszy mnie każdy kolejny trzeźwy dzień. rufio - Czw 03 Lip, 2014 08:23 No Matinka - no , no
prsk
Jerzy - Czw 03 Lip, 2014 13:52 Zastanawia mnie ten tytuł tego tematu , jeśli wolno spytać, a dlaczego SAMA, musi być chyba jakaś przyczyna, czy to jakieś wyzwanie, czy co ? Matinka - Sob 05 Lip, 2014 16:20
Tajgo, rozmawiamy sobie z Joasią, wymieniamy refleksjami, dzielimy doświadczeniami. Jedna drugiej nie ingeruje w życie. Jestem wdzięczna, gdy ktoś zwróci moją uwagę w jakąś stronę. Wtedy przystaję i zastanawiam się. To wzbogaca moje wędrowanie, ale sama sobie wyznaczam kierunek. Jo-asia wie, że stale szukam i pytam, być może czuje, że w ten sposób kiedyś dotrę tam gdzie trzeba...
I nie ma mowy o zapiciu - będzie czy nie będzie, ani gwarancji, ani obietnicy..
Matinka - Sob 05 Lip, 2014 16:30
No, ja jeszcze nie wiem
Być może dojdę do takiego wniosku i przystąpię do terapii.
Jacku, wiedzę można zdobyć, natomiast zgadzam się z Wami, że w grupie dochodzi do silnych interakcji, do poznania i odkrywania siebie. Również oddziaływanie terapeuty jest istotne i też może mieć dostęp do tych obszarów, do których sama nie mogę dotrzeć. To są właśnie te czynniki, których sama nie wytworzę. Matinka - Sob 05 Lip, 2014 16:46
Absolutnie tak nie myślę, mało tego, wierzę w przychylność i życzliwość Twoją oraz ludzi z Forum
Natomiast Twój post jest atakiem na samotrzeźwienie
Rozumiem, że wynika ze złych doświadczeń. Tyle Tajgo, że Twój przykład nie przekonuje mnie do terapii.
Sama widzisz, że ani grupa ani terapeuta nic nie wskórali. Musiało zmienić się Twoje przekonanie do trzeźwego życia, a wspólnota i kolejna terapia to były środki wspomagające. Sama sobie to zawdzięczasz.
Ani myślę się obrażać ni wściekać!
Grunt, że ja Matinka w to wierzę, przynajmniej na razie
Matinka - Sob 05 Lip, 2014 16:54
Witaj Gabro , może dlatego warto skorzystać ze wsparcia terapeutycznego...?
Mam takie osoby, które mnie wspierają. Może nie na co dzień i nie są blisko, ale to mi wystarcza, resztę znajduję w sobie. Matinka - Sob 05 Lip, 2014 16:57
JaKaJa, i z tym się zgadzam. Dziękuję za zrozumienie
Matinka - Sob 05 Lip, 2014 17:14
Gratuluję Mar123! Jest w tym duży Twój udział.
Z tą radością jest u mnie różnie, generalnie jeśli chodzi o życie... Staram się o nią, ale to nie wychodzi. Przygnębienie, smutek, apatia są silniejsze. Przychodzą jak fala, w sposób niekontrolowany. To jest stan bardzo trudny, jeszcze mniej podlegający woli niż uzależnienie... Liczę na to, że jeśli ogarnę swoje problemy to zniknie przyczyna tego nastroju... Nie wiem...
Jerzy - Nie 06 Lip, 2014 12:58 Jest dwa rodzaje siły, "Siła Wyższa" i "sw"- siła woli, wykorzystując tylko tą "sw" można co najwyżej odstawić alkohol na jakiś czas ponieważ siła woli to walka, a jak walka to bezwzględna przegrana, to tylko kwestia czasu . Druga sprawa to problemy , kiedyś myślałem podobnie ze mam problemy, ale tak nie było, problemem jeśli już, to jestem ja i tylko ja, inne zwyczajnie nie istnieją . Do takich wniosków doszedłem i tylko takowe przekazać mogę, nawet nie wiem czy powinienem o tym pisać gdyż nowy tu jestem i mam obawy czy dobrze robię pisząc o takich swoich refleksjach nad trzeźwością . Matinka - Nie 06 Lip, 2014 13:48 Witaj Janie,
Jeszcze Ci nie odpowiedziałam na poprzednie pytanie - dla mnie najtrudniejsze. Bo dotyczy mojej filozofii trzeźwienia, która jest tworem skomplikowanym i trudnym do sprecyzowania
Tymczasem dołożyłeś do tego jeszcze pojęcie Siły Wyższej i podejście do życia czyli istotę trzeźwienia a w sumie bytu... No, to ja tak z marszu jeszcze Ci tego nie wyłuszczę, jak widzę to ze swej strony. Ale zbieram się i napiszę.
Dziękuję za te refleksje, są potrzebne
A czemu byś miał nie pisać? Przecież o to chodzi, żeby się dzielić doświadczeniem trzeźwienia, a takowe masz już spore. I dyskutować sobie
Jerzy - Nie 06 Lip, 2014 22:12 Matinka, Jeśli pozwolisz to zadam kolejne pytanie ?? Jak myślisz, czy tak na prawdę, to ja czy Ty możemy zrobić cokolwiek sami ? bez przewodnika któremu zaufamy lub któremu nie ufamy, co nie oznacza że nie jest godzien zaufania.?. Kto ma być tym przewodnikiem??? Problem tkwi chyba w tym, że nie wiemy komu tak po prawdzie zaufać czy sobie czy innym ludziom, czy tez tej SW, no jak tak miałem , to był dylemat, jak zaufać czemuś tak ulotnemu niewidzialnemu niepojętemu jak SW, gdyż do ludzi dość szybko nabrałem dystansu co do ich wiarygodności i autorytetu. Matinka - Pon 07 Lip, 2014 11:04 Witaj, pomogłeś mi kolejnym pytaniem
Tytuł zrodził się w przełomowej chwili i może dlatego tak głupio wygląda
Powstał na kacu, w złości i buncie przeciw całemu światu. I w całkowitej ignorancji tematu. Dałam sobie rok na przetrzeźwienie, żeby zobaczyć jak się sprawy mają i zdecydować co dalej. Przez ten czas trochę zapoznałam się z zagadnieniem. Niemniej jednak zasadniczo podejścia nie zmieniłam.
Tak, wierzę w siebie i wiem, że wiele mogę sama. Czy to wystarczy, żeby żyć z uzależnieniem to się okaże.
Masz rację, myślę, że to jest główną przyczyną mojej postawy. Czyli przede wszystkim desperacja, nie potrafię powierzyć komuś, czemuś swojego losu. A przydałby się przewodnik, mentor, który podpowiadałby co i jak robić, wszystko byłoby łatwiejsze…
Przede wszystkim musi się pojawić wiara w istnienie Siły Wyższej, jako bytu niematerialnego, duchowego; a dopiero później zaufanie. Według mnie taka wiara jest darem, ja tego daru nie posiadam. Natomiast wierzę w zdolności, umiejętności, talenty, siłę przetrwania ludzi. Co nie znaczy, że przyjmę bezkrytycznie każdy twór ludzki, program czy system;-) Czerpię z przykładów pozytywnego i harmonijnego podejścia do świata. Nie przywiązuję się do jednej konkretnej idei, ale trochę biorę z tego, trochę z tamtego… To inspiruje, wspiera, dostarcza energii.
O sile woli już wspominałam, jest istotna, ale nie jest motorem zmiany. W opozycji do wiary w Siłę Wyższą stawiam wiarę we własne możliwości, czyli całkiem odwrotny kierunek eksploracji, nie z zewnątrz, ale ze środka. I to ze środka jest dla mnie najważniejsze. Jerzy - Pon 07 Lip, 2014 11:29 Matinka, Bardzo szanuję Twój sposób myślenia i bardzo Ci też dziękuje za dość wyczerpujące odpowiedzi. Nie bardzo mam też i ochotę na doradztwo jakieś gdyż nigdy nie wiem czy to jest godne prawdy, jedyne co mogę to pisać o tym co sprawdziłem na samym sobie ale czy to się sprawdzi u innych tego już zagwarantować nie mogę. Jerzy - Pon 07 Lip, 2014 11:31 Matinka, Czy możesz mi powiedzieć jak sie wkleja cytaty bo ja coś nie potrafię ?????? Matinka - Pon 07 Lip, 2014 12:28
Ja też nie wiem, co wyniknie z mojego myślenia... Nie jest to produkt idealny i ostateczny, więc podlega zmianom...
Pisz o tym, co sprawdziłeś! Dziel się tym jak wyglądała Twoja droga, jakie były jej mocne strony, jakie słabości...Jakie dobrodziejstwa i jakie uciążliwości. Jestem tego ciekawa.
Jerzy - Pon 07 Lip, 2014 12:47 Matinka,
OK !! Zrozumiałem. Próbuje !!
To może być trochę niebezpieczne gdyż sugestie jednak robią swoje, obawiam się aby ktoś nie zasugerował się zbyt mocno i potraktował tych moich doświadczeń jako jakichś nowatorskich uzdrawiających metod trzeźwienia, gdyż to działa w moim przypadku nie koniecznie musi zadziałać u innych. Powiem Ci tylko jedno że Twój sposób myślenia w niczym nie różni się od mojego z przeszłości , ja tylko wprowadziłem pewne korekty o których postaram Ci się napisać OK ?? Matinka - Pon 07 Lip, 2014 13:12
Podobnie myślałam o swoim temacie, bo na tym etapie nikomu oprócz siebie bym tego nie polecała
OK
Jerzy - Pon 07 Lip, 2014 15:15 Matinka, Matinka, Gdy się tak bardziej wgłębić w ten proces trzeźwienia to ja mogę powiedzieć, że tak właściwie to każdy sam podejmuje tę decyzję o tym aby odstawić ten trunek alkoholem zwany, wyeliminować go z jadłospisu i nikt inny tego za mnie nie zrobił i nigdy nie zrobi, tę decyzje musi podjąć każdy sam, decyzję, która jest jednoznaczna w swej treści , nie jakaś tam, a może tak, a może nie , i nie miałem w tym względzie zbyt wielkiego wyboru , albo żyje dalej jako pijany albo trzeźwieje, nie ma innej alternatywy i każda z tych decyzji będzie dobra, ale musi to być moja decyzja, gdyż ten fakt odbiera mi jakiekolwiek wymówki i usprawiedliwienia. Jerzy - Pon 07 Lip, 2014 16:22
O jejku nie to zaznaczyłem !!!!! Jerzy - Pon 07 Lip, 2014 16:29 Odzywają się stare nawyki chaotycznego myslenia Matinka - Pon 07 Lip, 2014 16:53
Spokojnie, nic takiego
Przed wysłaniem możesz sobie obejrzeć swoją odpowiedź w takiej formie w jakiej pojawi się na forum - wciskasz okienko: podgląd a jak już się zdecydujesz to: wyślij. Jeśli już po wysłaniu będziesz chciał coś poprawić czy dopisać, to możesz to zrobić w ciągu kilku minut (niestety musisz działać z prędkością światła potem już jest po ptakach;-) W tym celu klikasz w okienko po prawej stronie postu z nożyczkami: edytuj, zmieniasz co chcesz i jeszcze raz wysyłasz (zatwierdź). Matinka - Pon 07 Lip, 2014 17:19 Gdybyś chciał założyć swój temat, to w dziale ALKOHOLIZM i inne uzależnienia, na dole pod innymi tematami jest okienko: nowy temat - zaznaczyłam strzałką na obrazku. Klikasz i w nagłówku nadajesz tytuł, a dalej to już postępujesz tak jak przy pisaniu odpowiedzi. Czytałam króciutkie streszczenie Twojej historii w powitaniu, teraz czekam na rozwinięcie tematu...
Jerzy - Pon 07 Lip, 2014 18:23
Przyznam się, że nie jestem zwolennikiem wspomnień, gdyż moja historia raczej nie odbiega od standardowych historii uzależnionych ludzi , wszystkie one są do siebie bardzo podobne, powiem tylko że dokonywałem na sobie różnych eksperymentów trzeźwościowych jak zapewne większość tu obecnych , ale żaden z nich mnie nie zadowalał . W trakcie eksperymentowania popełniłem bardzo wiele błędów, polegających na niezrozumieniu czym tak właściwie jest ta trzeźwość , koncentrowałem się na alkoholu a to był najtragiczniejszy z błędów bo alkohol akurat jest tu najmniejszym problemem, największym zaś to umysł i jego błędne postrzeganie rzeczywistości w jakiej przyszło mi żyć , musiałem bardzo zdecydowanie zmienić sposób myślenia i tu z pomocą przyszło zetkniecie się z AA i jego program, a tak po prawdzie inni ludzie z takim samym problemem . Nie jestem fanatykiem AA ale łatwiej mi przyszło zrozumienie o co tu w tym wszystkim chodzi . Jerzy - Pon 07 Lip, 2014 18:24 Matinka, Ajjj, bym zapomniał , bardzo dziekuje za wskazówki techniczne , bardzo mi pomogłaś !!!! Matinka - Wto 08 Lip, 2014 07:52 Dzięki . Nie ma sprawy, jakby co, to śmiało pytaj
Różne instrukcje też znajdziesz w tym dziale: Sprawy organizacyjne i techniczne np. wstawianie filmików, obrazków itd. Matinka - Wto 08 Lip, 2014 08:01
Janie, Janie niby są podobne a zarazem całkiem inne...
Ale nie będę dusić i namawiać do wspomnień, to już wedle Twej chęci i potrzeby. Zapytam tylko , czy masz też doświadczenia z terapią?
Jo-asia - Wto 08 Lip, 2014 08:17 JAN, tak.. Cię podczytuje z ukrycia
i podoba mi się, to.. co i jak piszesz
ja dopiero raczkuję w trzeźwieniu, w porównaniu z Tobą wiem..wiem, nie porównuj się
to, co pogrubiłam...mam podobne odczucia.. ja też chętnie poczytam, jak wyglądała/wygląda, Twoja droga odkrywania.. i zmiana sposobu myślenia
Jerzy - Wto 08 Lip, 2014 10:19
Tak owszem mam{zaliczyłem 3} i nie mam na ten temat żadnej opinii, poza może jedną mnie akurat nie pomogła, co nie oznacza że innym nie pomaga. Teraz nawet mam pewność w co poniektórych kwestiach lecz też nie mam zamiaru nikogo do tych swoich przekonań ani nakłaniać ani udowadniać ani przekonywać. Miałem zamiar Ci o tym Matinka wcześniej napisać ale to jakoś tak teraz samo z siebie wychodzi. Po pierwsze postawiłem na totalną i bezwzględna uczciwość wobec samego siebie , choćby to była najgorsza prawda na mój własny temat to musiałem ją zaakceptować wciągając ją na powierzchnię umysłu, co sprawiało mi okrutny ból , zdjąłem z siebie ten ciężar te kajdany i zadałem sobie to trudne pytanie ,kim ja jestem lub czym ja jestem ??? Spojrzałem w lustro i co zobaczyłem ? , kupę błota wymieszanego z wodą, ale mimo wszystko ktoś to zaprojektował, pytanie kto ??? No na pewno ja siebie nie stworzyłem więc ta odpowiedzialność odpada. Ktoś może powiedzieć że no rodzice cie stworzyli, i to jest prawda ale też nie do końca bo oni tylko stworzyli te kupę błota która bez tego niewidzialnego czegoś, no ja to nazywam umysłem, nie ma najmniejszych szans na funkcjonowanie czyli ta kupka kurzu nic nie może i jest tylko pomocą naukową więc postanowiłem skupić się tylko i wyłącznie na umyśle. To ON za wszystko jest odpowiedzialny i za ten mój alko też. Ale się rozpisałem, a może to nudne jest, to napisz tylko prawdę, bardzo Cie o to proszę. Jerzy - Wto 08 Lip, 2014 10:23 Jo-asia, Też trochę poczytałem Twoich wypowiedzi i wiele sie nauczyłem przy okazji za co Ci dziękuję, bo gdyby nie tacy ludzie jak Ty ,Matinka i wielu wielu innych cudownych wspaniałych ludzi moja trzeźwość byłaby figę warta . Jerzy - Wto 08 Lip, 2014 15:01 Matinka W moim przypadku wszystko działo sie tak spontanicznie, przestałem chlać bo , bo , bo sam nie wiem dlaczego , to sie stało chyba na skutek wszystkich tych słynnych "upadków na dno" to była ta wypadkowa cierpienia, a raczej strachu, no i sobie tak nie piłem i komponowałem po swojemu tą swoją niby to pieśń trzeźwość, ale gdzieś tam w czeluściach podświadomości nadal szukałem jakiejś szczeliny nadziei że ja jeszcze kiedyś sobie wypije, żyłem w ciągłym strachu choć starałem sie tego nie widzieć, bylem nieuczciwy nadal . Wydawało mi się że jestem szczęśliwy grałem nawet tego szczęściarza co to niby przestał pić i jest mu z tym cudownie ,,bzdura jakich mało ale ja tego nie widziałem powtarzam byłem przekonany na milion procent, że ta abstynencja to jest to na co czekałem , pytanie jednak było dręczące dlaczego ja nie odczuwam tego szczęścia , dlaczego nadal czuje się jak spętany więzień , zwróciłem uwagę na jedno, ja tylko używam słów, słów symboli symboli, bredzę do świata, bredzę o trzeźwości o której nie miałem najmniejszego pojęcia i przekonywałem ten świat używając do tego tylko i wyłącznie słów bo to co czułem na prawdę było nadal jednym wielkim cierpieniem. Jerzy - Wto 08 Lip, 2014 15:25 Jak sobie przywrócić wzrok, jak uciszyć sztorm burzy serca i umysłu, gdzie jest sens życia, czym ono jest, dlaczego ja wszystkich nienawidzę i nazywam to coś miłością, to były powracające melodie. Pod wpływem codziennych spraw tych prostych czynności codziennego życia wydawało mi się że jestem na dobrej drodze ale to była tylko zasłona dymna tego co działo się w moim wnętrzu, ta ciągła wojna przeciwieństw i konfliktów, mniej lub bardziej uprzejmych ataków na otaczający mnie świat . Matinka - Wto 08 Lip, 2014 17:57
Dziękuję za te słowa… Przeczytałam rano i bardzo poruszyło mnie to Twoje spojrzenie w lustro. Takie ciemne, bolesne, bezlitosne... Nie mogłam odpowiedzieć, ale zaczęłam się zastanawiać, dlaczego u mnie jest inaczej. Kiedy pisałam o złości i buncie skierowanym na zewnątrz, to wynikało to z bezsilności, bezradności i braku wpływu na to, co się ze mną i wokół działo. Ale moją reakcją obronną było zadbanie o siebie, ochrona. Może dlatego też odizolowałam się od wszelkiej pomocy, nie mając do niej zaufania. Odruchowo zajęłam się sobą, pielęgnacją wszystkiego, co mam najlepsze; wzmacnianiem tego, co słabe. Obca i nieprzyjazna wydała mi się filozofia skupiania się na swoich wadach, ułomnościach czy błędach. Czas picia niósł więcej cierpienia niż ulgi, po to przestałam pić, żeby zyskać spokój i pogodę ducha. To już nie jest czas grzebania się w tym co złe i bolesne a sięgnięcie po rzeczy dobre, pożyteczne, pozytywne. Choćby myślami, pragnieniami, kierunkiem działania… W jakimś maleńkim stopniu to już się udało… Czas trzeźwienia jest czasem budowania i powinno mu towarzyszyć poczucie siły, pewności, kreatywności… Potrzebuję wsparcia, żeby taką postawę realizować. Ha, nawet bardzo! No chyba, że błądzę… Matinka - Wto 08 Lip, 2014 17:59
I u mnie nie jest to stan stabilny, te burze emocji są mi znakomicie znane… Czasem zastanawiam się czy taka huśtawka nastrojów, przekonań może podlegać ewolucji i czy mam szansę na poprawę czy już taka moja konstrukcja i tylko mogę nauczyć się z tym żyć. Odnoszę wrażenie, że udaje mi się złagodzić te najsilniejsze wychylenia, ale nie zawsze. JaKaJA - Wto 08 Lip, 2014 18:41 abstrachujac od całej rozmowy,wiecie co wg.mnie jest najcudowniejsze w programie AA? to ,to- że po pierwsze-jest to program na 24h -tylko dziś nie pije,tylko TU i TERAZ jestem, jest to program RADOŚCI i wdzięczności,za każdą dobrze przeżytą chwilę i jest to program rozwoju -bez tych czynników nie ma siły by trzeźwieć i czasem zasmuca mnie tylko to,że coraz mniej grup o tym pamięta Połączenie terapii z dobrze rozumianym programem AA daje niesamowite efekty ,czego życzę
Matinka - Wto 08 Lip, 2014 19:21
JaKaJa dla mnie program na 24h stawia konkretne i czasowe ograniczenie, jest taki właśnie na krótką metę, program mini. Może się sprawdzić w sytuacji kryzysu, na zasadzie zaciśnięcia zębów - byle do jutra. To dla mnie taki program na przetrwanie. A skoro ma być rozwój to po co sobie odbierać spojrzenie w dal, zabierać perspektywę? Moje plany, zamierzenia, marzenia niech sobie sięgają w przyszłość. Już widzę cel na następny rok i o to chodzi. W moim życiu nie potrzebuję alkoholu ani dziś ani jutro ani pojutrze...I moja podświadomość nie nastawia się na nagrodę i czekanie aż miną 24 godziny, bo to już jest całkiem inna droga. Gdybym jej dała jakąkolwiek nadzieję, wytrzymaj kochana, tylko dziś! - to bym szybko poległa. A TU I TERAZ jest doskonałe, żeby wykorzystywać każdą chwilę życia. Matinka - Wto 08 Lip, 2014 19:31 To tyle teorii...
Prawda jest taka, że czasem uzależnienie podchodzi bardzo blisko, ściska za gardło, przygniata butem i szepce do ucha "I co teraz powiesz Mała?" Brrrr.....
szymon - Wto 08 Lip, 2014 19:40
vs
ło kurde, nieźle jest
tak naprawdę ludzie często określają to samo w różny sposób i dochodzi do nieporozumień, konfliktów, czy dylematów w naszych głowach program 24h, TU i TERAZ, żyć świadomie, być obecnym, potęga teraźniejszości itd itd wszystko to dla mnie ma podobne a nawet jednakowe znaczenie, o tym samym mowa w każdym określeniu
ludzi interesuje rozwój osobisty, duchowy, awanse, praca nad sobą - wszystko gdzieś oddalone w dalekiej przyszłości... yyy no i czekamy na tą przyszłość do usranej śmierci i takie tam, oj tam, oj tam czy potrafimy awansować, oddychać, odczuwać, przytulać się w przyszłości? nie, bo nas tam nie ma, a jak nas nie ma, to ten stan nie istnieje świetnie wychodzi nam "robienie" wszystkiego w obecnej chwili: myślimy, piszemy, zastanawiamy się, planujemy, odczuwamy itd itd obecna chwila i pełna jej akceptacja (czyt. przyjmuję ją do wiadomości) rozwala najgorszą ch** i dylematy czyli życie dobywa się w tych "24h" czy w "TU i TERAZ" jak zwał tak zwał... każdy sobie to inaczej nazywa PS marzenia się nie spełniają, marzenia się spełnia
pozdrawiam itp
szymon - Wto 08 Lip, 2014 19:42
uzależnienie nie potrafi chodzić, ściskać, nie ma butów, nie potrafi mówić, chyba, że nie posiadam odpowiedniej wiedzy w tym zakresie to sorry
siwy56 - Wto 08 Lip, 2014 21:37
Matinka - Wto 08 Lip, 2014 22:05
Cichaj, jeszcze przyjdzie koza do woza...
I proszę mnie nie cytować, jakoś te moje teksty wyglądają kuriozalnie
Siwy pozdrawiam
Ps. I nie mogę nie zapytać , jak się koza miewa?
siwy56 - Wto 08 Lip, 2014 22:24
Jerzy - Wto 08 Lip, 2014 22:28
Fajne jest to że starasz się być uczciwa , nie sposób jest zacytować wszystkich tu Twoich wypowiedzi ale ta jedna jest całym sednem , to jedno słowo "siła ", gdzie jej szukać i ja właśnie popełniałem wciąż jeden i ten sam błąd, szukałem jej w sobie zamiast w innych ludziach, którzy czy mi się to podoba czy też nie są moim odbiciem lustrzanym, gdyby nie Ty i inni ludzie moja trzeźwość byłaby niczym, mam wielki szacunek teraz do innych ludzi że są że istnieją bo to oni są moją siłą , tak jak o nich myślę tak myślę o sobie, tak jak ich traktuję tak i siebie traktuję. To jest ta moja trzeźwość. Kiedyś mi ktoś powiedział że jak Bóg chce ci pomóc działa poprzez drugiego człowieka i tak też się stało i w moim przypadku , jak już wspominałem wszystko działo się spontanicznie, kilka lat temu pewien kolega zaproponował mi ot tak od niechcenia abym poszedł na spotkanie AA i tak zrobiłem , nie oczekiwałem żadnych rewaluacji , niczego nie oczekiwałem, że może stanie się coś nadzwyczajnego i tak też się stało nic nadzwyczajnego sie nie stało, oprócz tego że spotkałem tam człowieka, który pokazał mi czym jest duchowość zawarta miedzy innymi w programie AA, powiedział również abym się nie ograniczał, że to jest tylko jedna z wielu dróg rozwoju duchowego, ale ta droga jest autostradą do trzeźwości . Ten jeden człowiek jest moim bliskim przyjacielem do chwili obecnej i gdyby nie on pewnie nadal tkwiłbym w wiezieniu które sobie sam zgotowałem. I to nie jest ten przysłowiowy sponsor, o nie, to jest zwyczajny człowiek taki sam jak i ja, ani lepszy ani gorszy ode mnie czy od innych ludzi i to jest piękno tego wszystkiego. Zadziwił mnie jego spokój jego pogoda ducha i ta radość, opowiadał o problemach i sie z nich śmiał mówiąc przy tym że to nie są żadne problemy, to był szok dla mnie. Teraz podzielam jego pogląd, nie ma żadnych problemów, nie istnieją . Matinka - Wto 08 Lip, 2014 22:53
Hej, dzięki, że niwelujesz te różnice. Też tak uważam, że mówimy o tym samym, inaczej nazywając. Skoro Jej, Tobie, mi, się udaje zachować trzeźwość to niezależnie od terminów podobnie sobie radzimy. Chociaż te słówka to nie takie wszystkie jedno... Okazuje się, że nasza podświadomość jest precyzyjna i działa dokładnie według przekazu. Czy nie czujesz, że określenie "dziś nie piję" może wywoływać postawę oczekującą na spełnienie w przyszłości?
Zgadzam się, to planowanie kryje też w sobie różne pułapki, typowe wykręty "lepiej zrób jutro niż dziś", "jutro będzie lepiej" "następnym razem się uda"... I takie tam myślenie magiczno-życzeniowe.
A jeszcze lepiej "robienie" w PRZYSZŁOŚCI.
Ja mam wizję pracy, którą lubię, czuję się kompetentna i potrzebna. TERAZ - czuję się jak stara kobyła na rynku, której zaglądają w zęby, stękają, wzdychają, mamroczą, narzekają "to nie ładne, i to nie takie jak trzeba...dziękujemy". Jutro, jutro znów wyślę to swoje marne Curriculum vitae dziś się bujajcie, wakacje są. Poczucie wartości spada na minus 10pkt.
Oby! Ale przynajmniej wiem, że Ty to Ty Szymonie
szymon - Wto 08 Lip, 2014 23:32 łooo, przyjemnie mi jest, że odpowiedziałaś na to czy tamto, jutro bym pozwolił sobie dobrze odpowiedzieć na to wszystko, a tymczasem fajnego snu, przyjemności
pietruszka - Śro 09 Lip, 2014 00:01
jestem na podobnym etapie
siwy56 - Śro 09 Lip, 2014 01:32 Jo-asia - Śro 09 Lip, 2014 11:23
skupianie, to za duże słowo a poznanie ich i odwrócenie ich wektora, znaczy obrócenie je w zalety tu zawsze przychodzi mi do głowy przykład boksera, Rocky, był agresywny i przez to popadał w kłopoty.. ktoś zauważył, jego siłę fizyczną i zaciągnął go na ring i tak, wada stała się zaletą, wartością.. dzięki której wiele osiągnął
powoli, minie nie do końca i nie na zawsze (chyba ), wychylenia staną się mniejsze
nie mogę powiedzieć, że siłę znajduję w innych ludziach a to inni, pomagają mi ją w sobie odnajdywać...rozwijać wiara... to, u mnie tak ewoluuje.. że sama, za tym nie nadążam
od religii po naukę gdzieś, w sobie podważyłam wszystkie systemy, przekonania.. które z wiarą a raczej religią, miały związek. Tak dotarłam do momentu, gdy zostałam tylko, ja. Tyle, że ja, dla siebie....to miało sens, na początku gdy przestałam pić. Potem..ja, przyjmowało wszystko jak leci...(nie wiem, czy jest to zrozumiałe), jakby moje marzenia, moja satysfakcja..przestała być mi potrzebna. I wtedy zauważyłam, że nie jestem sama na tym świecie i jak inni są lustrem dla mnie, tak ja mogę być lustrem dla nich
fajnie, że masz, wizję pracy... ja, nadal nie umiem się zdecydować
czujesz się...tak, jak sama o sobie myślisz
skup się na pierwszym członie czasem, droga jest kręta, czasem trzeba kilka razy potwierdzić swój wybór a czasem..czegoś jeszcze brak i potrzeba czegoś, aby wizja mogła się spełnić wszystko, co Cię teraz spotyka na drodze...ma swój sens i cel...dla Ciebie wykorzystuj ten czas
moje doświadczenie z zeszłego roku... nie wykorzystałam w pełni lekcji, kiedyś przyjdzie czas, aby ją powtórzyć
szymon - Śro 09 Lip, 2014 15:54
podświadomość, nadświadomość, ultraświadomość, ego, super ego, du** jasiu maryna
postaraj się ogarnąć to wszystko, otoczyć "te" słowa, te stany, otoczyć takim pierwotnym ciepłem i miłością - wtedy znika to dziadostwo
jak myślałem o piciu, to wmawiałem sobie: hej hej dziś nie piję! czaisz bazę?
JaKaJA - Śro 09 Lip, 2014 17:37 Szymon dobrze,że jesteś fajnie napisałeś dokładnie to co chciałam przekazać ale mi nie wyszło nieco
zołza - Śro 09 Lip, 2014 20:28
Matinka - Śro 09 Lip, 2014 21:26 Pietruszko, jakoś mi tak raźniej z Tobą na tym życiowym jarmarku
Mam nadzieję, że nam się to jakoś poukłada. Zołza, u mnie pełny luzik.
Mam to na własne życzenie. Jeszcze stara kobyła pociągnie wózek...
Fajna ta leżakująca Pietruszka! siwy56 - Śro 09 Lip, 2014 21:29 zołza,.... Szacun Zołza,szacun
Matinka - Śro 09 Lip, 2014 21:55 Janie, dziękuję, że podzieliłeś się czymś bardzo cennym dla Ciebie, do czego dochodziłeś latami. Nie potrafię sensownie odpowiedzieć, czuję w głowie pustkę, ale będę miała teraz dużo czasu, żeby zastanowić się nad tym wszystkim. Wydaje mi się Twoja droga bardzo odległa od mojej, ale mogę się mylić.
Wydaje mi się, że nie potrafiłabym uzależnić mojej trzeźwości od innych, złożyć swego losu w cudzych rękach... Raczej postrzegam to tak Jo-asia:
Cieszę się, że masz pewność swojej drogi, że nie jesteś na niej sam, że dobrze się z tym czujesz...
Matinka - Śro 09 Lip, 2014 22:13
Joasiu zgadzam się, ale właśnie nie chciałam od tego zaczynać. Od wad, braków i błędów. To by mnie przygniotło a nie umiałabym na tym etapie nic sensownego z tym zrobić.
Kiedyś Ci opowiem o swoich wyborach
Lubię kręte, zarośnięte ścieżki nie przepadam za autostradami
Dobrze jest, jak jest. Na podłodze leży już stos rzeczy, głowa mi pęka od zastanawiania się co jeszcze zabrać i jak upchać w ten maleńki plecak... Cieszą mnie myśli, które nazbierałam tu na forum, będą znakomitą pożywką dla głowy, na długie wędrowanie...
Jo-asia - Śro 09 Lip, 2014 22:20
szerokiej drogi, bo jakaś podróż się kroi (tak zrozumiałam)... myśli zostaw... a odpowiedzi same przyjdą
Matinka - Śro 09 Lip, 2014 22:51
Ano już niedługo, ale jeszcze chwilę, zwyczajowo - jak to przed podróżą, posiedzę na Forum
No dobrze, niech będzie szeroka Dzięki!
A gdzie tam, już ja znam te towarzyszki, na pewno nie dadzą się zostawić!
Jerzy - Czw 10 Lip, 2014 18:48
Najprawdopodobniej błędnie mnie zrozumiałaś, ale to nic , oczywiście że ja trzeźwieje dla siebie, ale wartość trzeźwości mogę jedynie dostrzec w innych ludziach. Skąd miałbym znać jej wartość gdyby nie miły uśmiech żony lub sąsiadki lub przechodnia gdyby nie radość w oczach dzieci lub ludzi z którymi rozmawiam, bez innych byłbym niczym, Nie znałbym niczego, ani nienawiści, ani miłości , nie wiedziałbym nawet kim lub czym jestem . Jerzy - Czw 10 Lip, 2014 18:54
Czy mi się wydaje, czy to jest tak zwane masło maślane, tylko proszę bez urazy . Jo-asia - Czw 10 Lip, 2014 19:53
bez urazy
co miałam na myśli... kiedyś, dbałam o to, aby inni się uśmiechali, bez względu na to jak ja się czułam przy nich, bez względu na to, co czułam do nich dziś, jestem szczera...i nie zawsze, wywołuję uśmiech na ich twarzach... tyle, że dziś ani ich, ani siebie za to, nie oceniam a dziękuję a ich reakcje..czy moje reakcje, na nich...są dla mnie nauką..są życiem Wypowiedź, do której się odniosłam.. była dla mnie, zbyt skierowana na zewnątrz nie mówię, może źle odczytałam Twoją intencję
Jacek - Czw 10 Lip, 2014 20:04
Janku,może dam niezbyt dobry przykład no więc wyobraź sobie siebie jako zegarek a tych innych jako bateryjka no i gdzie masz teraz tę siłę??? siła napędowa jest w baterii ale na co mnie ona ??? gdy niema całego mechanizmu ja uważam ze siła we mnie ,jedynie inspiracja do ładująca jest od drugiego człowieka to ode mnie zależy czy przyjmę czy odrzucę - a więc jeśli we mnie tej siły zbraknie,to klops ale to ja tak uważam Jerzy - Czw 10 Lip, 2014 22:32 Jacek, Przykład Jacku jest świetny, i oczywiście interpretacja twoja jest tylko twoja, lecz zauważ że dołączyłeś do tego zegarka i baterii jeszcze jeden czynnik, czyli siebie jako organ decyzyjny. Wystarczyłoby pozostać tylko przy baterii(inni ludzie) i zegarku (ja) i sprawa by się uprościła,. wskazówki zegarka nie drgną nawet, bez energii płynącej z baterii. Trzeci czynnik wprowadza zamieszanie, bo nie wiem gdzie go umieścić czy w baterii czy w zegarku czy w ogóle poza tymi mechanizmami. Zegarek bez baterii jest niczym, komu jest bardziej kto potrzebny, zegarek baterii czy bateria zegarkowi. Troszkę mnie to rozbawiło takie filozofowanie, ale w sumie jest to faja sprawa prawda ?? Dziękuję Ci za miły wpis !!! Jerzy - Pią 11 Lip, 2014 08:50 I kto by przypuszczał że alkoholizm można rozpatrywać na poziomie filozoficznym , nigdy by mi to do głowy nie przyszło ,a jednak można, mimo tego że ta filozofia jest jakoś tak ułomnie postrzegana przez wielu . Matinka - Pią 11 Lip, 2014 09:51 Właśnie mam jechać a tu taka ciekawa rozmowa!
Janie, rzeczywiście nie całkiem zrozumiałam, to co chciałeś przekazać. Pomyślałam o wpływie innych ludzi na naszą trzeźwość, ale w sensie jej zaistnienia (poczynając od samej abstynencji). Zwróciłeś uwagę na rolę jaką odegrało AA w Twoim trzeźwieniu, a zwłaszcza na udział i zasługę w tej historii Twojego przyjaciela. Zasugerowałam się znaczeniem wspólnoty AA jako grupy generującej siłę, wspierającą, niejako warunkującą tę trzeźwość. Teraz domyślam się, że chodziło raczej o jakość tego stanu, jego wartość, znaczenie dla Ciebie. Czyli poczucie satysfakcji i radość, której odbicie znajdujesz w innych ludziach. Ja odniosłam się do tego pierwszego znaczenia czyli czerpania siły z otoczenia jako dźwigni do skierowania się na drogę trzeźwości a następnie do wytrwania na niej. Zaczynając abstynencję nie miałam z zewnątrz ani wsparcia ani presji. O moim trzeźwieniu wie garstka ludzi, najbliższa rodzina i towarzysze wędrówek, koleżanka. Rodzice, brat nie są zorientowani w sytuacji, jeśli uznam, że ta wiedza jest im potrzebna, to podzielę się. Ci najbliżsi przyznali, że jest to dla nich ważne i to mnie wzmacnia a zarazem zobowiązuje. Dwoje przyjaciół, nigdy przy mnie nie pije. Im czasem się zwierzam ze swojego samopoczucia i opowiadam o naturze uzależnienia. Rzadko się widujemy ale czuję ich wsparcie. Natomiast jest cała rzesza osób – znanych osobiście lub nie, których postawa życiowa, jak to ładnie powiedział Jacek, jest dla mnie inspiracją. Joasia wspomniała o różnych interakcjach społecznych, które są bodźcem do przemyśleń, działania, zmiany… Ale to jeszcze nie jest to o czym mówisz. Jest mi trudno to poczuć, zrozumieć, ponieważ moja abstynencja jest krótka, ledwie rozpoczęłam trzeźwienie, nie mam wielu doświadczeń, nie mam właściwej perspektywy… Matinka - Pią 11 Lip, 2014 09:52
W końcu to stan umysłu...
Serdecznie wszystkich pozdrawiam i do usłyszenia
Jerzy - Pią 11 Lip, 2014 12:07
Tak to jest to . W końcu to stan umysłu. i to też jest to . Pozdrawiam. Matinka. zołza - Pią 11 Lip, 2014 21:07 Filozofia życia , filozofia trzeźwienia czy picia... sens w bezsensie i bezsens w sensie
To moje krótkkie posumowanie
Mechanizm zegara mnie zafascynował. Uwielbiam od zawsze zegary , stare , głośno tykające , odmierzące kolejne minuty ,godziny lata . Mogę patrzyć godzinami na poruszące sie wahadło zegara - tam i spowrotem , sekunda w prawo , sekunda w lewo. I znowu w prawo i znowu w lewo...Prawie jak bicie serca . To wyjątkowy mechanizm. Tyle tam śrubek , sprężynek , kól zębatych - mniejsze napędzają większe a te zwalniając obroty poruszają kolejne coraz to większe i cięższe. Wszystko współgra . Każda cześć jest niezbędna by mechanizm funkcjonował tak jak powinien. Wypadnięcie jednej zębatki , nawet zda sie nieistotnej wprowadza chaos , niszczy pięknie działajacy mechanizm - zegar pokazuje niewłaściwą godzinę , opóźnia się lub śpieszy a w końcu zamiera i złowrogo milczy Mechanizm by sprawnie dzialał potrzebuje troskliwości ,dbałości ,pielęgnacji a przede wszystkim systematyczności. Ja codziennie wstając rano - wkładam klucz i przekręcam go 8 razy...na kolejne 24 godziny.
Zapomniałam dodać... zegarowi z wymienialną baterią brakuje duszy. Baterie się wyczerpują.
Jacek - Pią 11 Lip, 2014 21:27
Janku,a teraz dobrze przyjrzy się swojemu wpisowi ... ... no i co??? była ci potrzebna bateryjka,do wypowiedzi ??? a ja ci odpowiem tak była
do twojej wypowiedzi tą bateryjką byłem "ja" ale samej wypowiedzi nie czerpałeś z bateryjki lecz poszukałeś w sobie tej "siły"
smokooka - Sob 12 Lip, 2014 08:44 Matinka, pięknościowych widoków i duuuużo pamięci podpowiekowej żeby Ci zostały na zawsze
ja uwielbiam przed snem "widzieć" te cuda znów i znów, no albo w sezonie grzybiarskim widuję piękne podgrzybki hehe. Taka jestem pokręcona
Pięknej i bezpiecznej przygody!
Jerzy - Sob 12 Lip, 2014 13:43
Tak , tak tak , tak to chyba działa Jacku, tak to chyba działa . Piszę tylko dlatego "chyba", że ja osobiście, to niczego pewien to, nie jestem, oprócz tego że jestem , że JA jestem, o tak bym to określił, bo co innego na tym świecie jest pewne ???? Jerzy - Sob 12 Lip, 2014 13:45
No tak , a sprężyny lubią pękać . Guido - Wto 29 Lip, 2014 10:33 Matinko, jak tam Twoje podróże? Spotkałaś na swej drodze Ducha Gór? Matinka - Wto 29 Lip, 2014 11:07 Witaj Guido, miło Cię widzieć!
Moja podróżą była dobra, szczególnie dopasowana do tego co lubię, a przede wszystkim nieśpieszna. Tyle, że ja żyję od wyjazdu do wyjazdu, a pomiędzy prawie mnie nie ma... Duch Gór być może pokazał jedną ze swoich twarzy. Była wielkość, był majestat ale przy tym wielki spokój, bezpieczeństwo, sielskość, beztroska, łaskawość, szczodrość... Obdarowana zostałam pogodą, różnorodnymi ścieżkami i drogami, widokami, schronieniem a nawet wyżywieniem
A przy okazji będę pisać, wklejać i wspominać... Matinka - Wto 29 Lip, 2014 12:36 Smokooka bardzo dziękuję za życzenia , spełniły się co do joty!
Było pięknie, bezpiecznie i widokowo. Obrazy te przechowuję pieczołowicie w pamięci, często sięgam do nich a wspomagam się też fotkami. Guido ostatnio pisał o swoich refleksjach, też tam na górze. Jest mi to bliskie.
Mi też chodzi o tę perspektywę. Wspinam się, żeby lepiej i więcej zobaczyć. Obejmuję wzrokiem kawał świata aż po horyzont i się zachwycam. Jestem sentymentalna, z wiekiem coraz bardziej;-) Wybieram krajobrazy z mozaiką pól i stogami siana na łąkach. Właśnie stogami, a nie belami owiniętymi w folię, co z daleka wyglądają jak gigantyczne bobki królika olbrzyma. Siano jest koszone kosą, grabione przez kobiety w chustkach na głowie. Potem wysuszone jest ładowane na wóz drabiniasty ciągnięty przez konika:-) Przechowywane w stodole albo w brogach. 
Matinka - Wto 29 Lip, 2014 12:39
Dzięki!
Joasiu, to może drogi wspomnę, są nie mniej ważne od celu, może nawet ważniejsze… Na tej wyprawie drogi trafiały się bardzo różne i rozmaite środki transportu:-) Te asfaltowe przeważnie były mocno dziurawe, ale to tylko dodawało fantazji kierowcom a emocji pasażerom. Głównie tym przyjezdnym – czyli nam, bo dla miejscowych był to chleb powszedni. Nawet tory niesfornie skręcały i zawijały, a pociąg coraz to wjeżdżał i wyjeżdżał z kolejnych tuneli. Ścieżki bywały różne, przeważnie wysoko zarośnięte, kamieniste, czasem błotniste, wpadające do potoku, ginące nagle bez śladu w panujących chaszczach. Wpędzały do głębokich jarów, wpełzały pod zwalone pnie, wyciskały siódme poty, by w końcu poprowadzić na połoniny:-) Bardzo lubię te ścieżki, którymi dawno nikt nie chodził… Bywa, że przez przypadek podąży się tropem zwierzyny, bo ta wydepcze sobie przejście. Te są zwodnicze, bo łączą się i rozdzielają a w końcu zanikają. I trzeba sobie radzić samemu
smokooka - Wto 29 Lip, 2014 17:36 Jakie piękne zdjęcie!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Skąd widok? No i gdzie Ty jeszcze snopki znajdujesz? Ja widuję same bobki (chociaż mi się podobają) a w sobotę w drodze właśnie rozmawialiśmy o snopkach
a na mojej weekendowej wycieczce było tak:
Matinka - Wto 29 Lip, 2014 22:25 A Smoku dzięki, to tylko namiastka rzeczywistości, ale pamiątka jest i ma na mnie kojące działanie:-) Twoje foto wzięłam w pierwszej chwili za Park Jurajski te paprocie, ta zieleń! Ale po dokładniejszej analizie na nasze górki mi to wygląda. Czyżby Stołowe?
Mój widok rozpościera się u sąsiadów zza wschodniej granicy, ale takie stogi jeszcze gdzieniegdzie można u nas spotkać. Ostatnio widziałam w Beskidzie Niskim, który zresztą polecam do spokojnego wędrowania
Co do stogów i sianokosów...to ze wstydem przyznaję, że to takie egoistyczne spojrzenie turysty (czy też dawniej artystów malarzy), który leniwie delektuje się wiejskimi pejzażami - najlepiej nie skalanymi cywilizacją, kontempluje sobie uroczo, sam nie zaznawszy wiejskiej roboty
A jak się kosi kosą a kosiarką to pewnie Siwy mógłby coś powiedzieć...
Guido - Śro 30 Lip, 2014 08:46 Te ogromne snopy siana to niepowtarzalny element krajobrazu Beskidów - nawet na każdej pocztówce można je zobaczyć. Piękne... Smokooka - takie skałki to chyba tylko w Sudetach...? Śliczne! smokooka - Śro 30 Lip, 2014 09:19 Moja fotka pochodzi z Karkonoszy to akurat zrobione w drodze do wodospadu Kamieńczyk w Szklarskiej Porębie
Oszalałam w tym roku na punkcie gór, spędziliśmy w lipcu w nich 2 weekendy dzięki projektowi Korona Gór Polski Fundacji Rak'n'roll i totalnie się zakochałam. Miałam w tym projekcie do zaliczenia "swoje" dwa szczyty - Czupel i Skopiec a przy okazji widziałam ile się tylko dało od soboty do poniedziałku zobaczyć Brak kondycji i totalny lęk wysokości nie mogą mi zaszkodzić, a że nie wszędzie wlezę? Trudno, a co to ma za znaczenie, jeśli i tak wlezę tam gdzie myślałam że nie dam rady? Szłam na Śnieżkę czerwonym szlakiem, ale doszłam do mostka nad kaskadami Łomniczki i dostałam ataku paniki i tam skończyłam. Ale nic to - nic i nie zabierze tych widoków pod powiekami!
Guido - Śro 30 Lip, 2014 09:38
Piękne, chwalebne, wspaniałe! Tylko tak dalej! Nie chodzi o to, by gdzieś dojść, liczy się droga, czyż nie? Jo-asia - Pią 01 Sie, 2014 08:22
cała Ty
szukam Twojej wypowiedzi i nie mogę znaleźć
albo ze mną coś nie tak.. albo... miała podobny sens
Guido - Pią 01 Sie, 2014 09:03
A tyle się trąbi: "W górach nie wolno zbaczać ze szlaków!" A co, jeśli skusi jakiś widok? Jakaś panorama? Jakaś ścieżka? Powrócę do mojego wspomnienia z Babiej Góry: Ze schroniska na Markowych Szczawinach można wejść dwoma szlakami: jeden - czerwony - jest wygodniejszy, szeroki i.... zatłoczony. Drugi, żółty - tzw. Perć Akademików - dużo trudniejszy i wymagający, niebezpieczny, ale atrakcyjniejszy widokowo. Jest też pusty, gdyż wszyscy wybierają łatwiejsze wejście. Wszedłem żółtym, rzecz jasna. Cóż, że byłem ciut bardziej zmęczony...? Matinka - Pią 01 Sie, 2014 09:29
A przepraszam, ta myśl była powtórzeniem i wystąpiła w kontekście żartu, więc dałam jej tylko dzień. Ale Joasiu na pewno ją dostrzeżesz, w innych wypowiedziach. Chęć wędrowania, poznawania pojawiła się stosunkowo niedawno, parę lat temu. Za to zaistniała dość intensywnie. Nie miałam pojęcia o mapie i orientacji w terenie. Trochę uczyłam się od moich towarzyszy, ale częściej szłam bezmyślnie w szeregu. Aż nastał taki moment, że musiałam ruszyć sama. Ależ miałam emocje! A jak się denerwowałam, gdy zgubiłam szlak. A jak podskakiwałam, gdy odgięta gałązka uderzała w tył plecaka albo ptaki niespodziewanie wyfruwały spod nóg. Jak martwiłam się, że zmierzch mnie w lesie zastanie. Że zgubię się na amen i tylko buty po mnie zostaną Powoli zaczęłam te lęki oswajać, uczyć się nawigacji i odkrywać wielką przyjemność takiej samotnej eskapady.
Choć jak moi kompani są chętni mnie zabrać to korzystam
Matinka - Pią 01 Sie, 2014 09:31
Też swojego czasu wybrałam ten szlak
Matinka - Pią 01 Sie, 2014 11:19 Dziś 70. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego. Moje myśli poszły w tym kierunku. Tak wyglądała ulica w przeddzień piekła.   
Matinka - Śro 13 Sie, 2014 20:22 Piosenka o przyjacielu (Песня о друге Владимир Высоцкий) Jeśli ktoś - nie wiadomo kto! - czy on wróg, czy on brat, czy swat? Nie wyczujesz od razu, w mig, czy on dobry czy zły.. Zaryzykuj i w góry weź. Nie zostawiaj samego, lecz jedną liną się z takim zwiąż, wtedy pojmiesz w czym rzecz. Jeśli chłopak od razu zmiękł, zaraz w krzyk, zaraz wracać chce... Ledwo poczuł pod stopą lód, potknął się i chce w dół... Wtedy wiesz, że to obcy ktoś, nie zatrzymuj, lecz przepędź go. Nie dla takich jest grani szczyt, nie pamięta ich nikt. Gdy nie skomlał, nie skarżył się, choć pochmurny i zły, lecz szedł i gdy nawet odpadłeś ty, to on drżał, ale trwał... Jeśli z Tobą jak w dym, tak gnał, a na grani się śmiał... wiesz, że możesz zaufać mu, tak jak sobie byś mógł Autor: Włodzimierz Wysocki Tłumaczenie: Paweł Orkisz 
Poznałam fajnych kumpli do wędrowania. Tyle, że piją. Jedni mniej drudzy więcej… Głupi „szczegół”, a tak dla mnie tak istotny jako uzależnionej. I wyprawy działają na mnie jak silne wyzwalacze. Jak to mówią „Cygan dla towarzystwa dał się powiesić” i tak, to mniej więcej u mnie wygląda. Nie chcę zrezygnować z tych wspólnych wypadów, bo jest to dla mnie bardzo ważne i potrzebne, ale jednocześnie czuję skutki wyzwalaczy. W zeszłym roku wyjechałam z bodaj z miesięczną abstynencją. Wszelkie postoje, wioski to przerwa na piwo. Potem na wieczór miejscowy bimber i spanie pod namiotem z procentami w powietrzu. Rano suchy kac, silne rozdrażnienie i oczywiście poprzytykałam się o jakieś głupstwo. Potem w ciągu roku, kilka podobnych wyjazdów. Usiłuję się zaadaptować, uodpornić, znieczulić, zobojętnieć czy coś w tym stylu. Czasem idzie całkiem nieźle, a czasem krew mnie zalewa i głód uszami wychodzi. Najlepsza jest opcja bardzo wąskiego grona, wtedy mogę liczyć na całkowite wykluczenie alkoholu, ze względu na mnie. Jednak nie zawsze taki skład jest możliwy. Jadę podejmując ryzyko. pterodaktyll - Śro 13 Sie, 2014 20:50
Mam kolegę..........mieliśmy jechać w zimie na narty ale dał w banię i nie pojechaliśmy. Mieliśmy teraz w lecie jechać na żagle...........trzeci raz już mu niczego nie zaproponuję bo i po co,....znowu ja wyjdę na głupiego. Wolę jechać ze sprawdzonym towarzystwem
Sorry Matinka, że to napiszę ale moim zdaniem to nie ryzyko tylko igranie z otwartym ogniem w stodole pełnej suchego siana.........
Poznaj se innych. Chyba jeszcze ktoś oprócz nich wędruje...........
zołza - Śro 13 Sie, 2014 21:03
Bo to bomba z opóźnionym zapłonem. Niestety wcześniej czy później musi wybuchnąć bo tak jest skonstruowana i takie jej działanie. A minutnik cichutko ale nieustannie odmierza czas do wybuchu ... Mam nadzieję , że w swoim wędrownym plecaku nosisz niewypał
Matinka - Śro 13 Sie, 2014 22:04
Zdziwiłabym się, gdybyś tego nie powiedział
Trochę dywagacji na ten temat będzie za chwilę.
Ptero, to nie tak...Znamy się już parę lat, nie będzie przesadą jak nazwę ich przyjaciółmi. Gdybym miała wymienić ważne wartości w moim życiu to były to na pewno te znajomości. Nie chcę ich zmieniać, chcę pracować nad zmianą siebie, tak byśmy mogli być razem. Pytałeś "po co mi ta trzeźwość" no, choćby właśnie po to.
Aj, Zołza kraczesz! Lepiej wypluj to słowo!
W głowie, Zołza, w głowie!
Matinka - Śro 13 Sie, 2014 22:07 Wcale nie dziwię się, że tak mówicie. Bezpieczniejsze wydaje się unikanie. A jednak to nie takie proste i oczywiste. W trzeźwieniu ważne jest wypracowanie sobie nowych modeli funkcjonowania. Czasem to całkiem odmienne sytuacje na przykład uczestniczenie w mitingach, spotkania, znajomości z innymi o podobnym stylu życia, zaangażowanie się w ruch AA czy grupy wsparcia itd. Ale w większości są to stare schematy, do których trzeba wpasować nowe zachowania. Piłam codziennie, od powrotu z pracy do uśnięcia (czy też padnięcia). Z alkoholem robiłam niemal wszystko. Toteż w początkach abstynencji skojarzenia łączyły się z każdą czynnością, sytuacją. Na szczęście motywacja była na tyle silna, że niemal nie czułam głodu i żalu. Były tylko przebłyski myśli "aha, trzeba to zrobić bez dopalacza". Czasem wydawało mi się, że bez „alko” tego nie przeskoczę. Z czasem i to się udawało. Nudziły i męczyły mnie spotkania na trzeźwo, irytowały te z pijącymi. Nawet kiedy wsiadałam w autobus wiozący w góry miałam odruch sięgnięcia po wzmocnienie przyjemności. Wakacyjny wyjazd nad jezioro i plażowanie, drażniły ogródkami i kuflami z piwem. Wszystkie święta, Sylwester, komunie i śluby (których miałam jak na ironię kilka) – wszystko działało na wyobraźnię. Wiele, wiele było sytuacji takich nie do uniknięcia, które były wyzwalaczami. Tylko obcowanie, oswojenie się z występowaniem obok „alergenu” i przeżycie w nowy sposób powszechnych, codziennych spraw pozwoliło na wyrobienie jakiejś tam „odporności”. Bo z czasem zauważyłam taki właśnie postęp. Właściwie polegało to na wyuczeniu się nowych reakcji. Tego nie da się zrobić bez wyzwalaczy. A one, tak czy siak, są obecne, nie da się ich wyeliminować. Można natomiast je neutralizować. To trochę tak, jak działanie szczepionki czy odczulanie. Cóż, są nawroty. Tak teraz czuję. I wiążą się z moim złym samopoczuciem. Jedno o drugie zahacza. W grudniu pojawiły się stany depresyjne, po Nowym Roku osłabły by powrócić po paru miesiącach. Instynktownie unikam miejsc niebezpiecznych, w sumie to i tak mam mało kontaktów ze światem. Ale wszystko lęgnie się w mojej głowie, teraz emocje są najsilniejszym wyzwalaczem. Często cierpię z powodu głodu, przeżywam żal po stracie. Pojawiają się zdradliwe myśli. Przeżywam całkowite uwstecznienie trzeźwienia.
pterodaktyll - Śro 13 Sie, 2014 22:19 Mogę tylko jedno napisać. Dobrze rozumujesz i we właściwym kierunku, ale jest jedno "ale". Bez solidnej psychoterapii będziesz te "otwarte drzwi" tak długo wyważać aż którychś najzwyczajniej w świecie nie uda Ci się wyważyć i padniesz, bo nie masz w ręku owych "narzędzi" potrzebnych do neutralizacji niebezpiecznych stanów, które jak sama piszesz, przeżywasz przy okazji styczności z wyzwalaczami. Ja sam jestem przykładem takiego myślenia. Przez kilka lat usiłowałem sam w głowie sobie układać to wszystko tak jak Ty teraz i zawsze prędzej czy później kończyło się tak samo a potrafiłem, o ile pamiętam, nawet około dwóch lat tak ciągnąć......
pterodaktyll - Śro 13 Sie, 2014 22:22 Ahaa.....ja od kilku lat nie przeżywałem ani nawrotu ani głodu alkoholowego. Psychika jest naszym przekleństwem i jednocześnie najpotężniejszą bronią w tych zmaganiach z chorobą. Paradoks, no nie?
pterodaktyll - Śro 13 Sie, 2014 22:27 I tak na koniec. Ja nie wyobrażam sobie urlopu bez żagli. Co roku pływam ale pierwszy sezon po wytrzeźwieniu i terapii odpuściłem......za dużo wspomnień i sytuacji związanych z alkoholem..... Dzisiaj pływam w tych samych miejscach gdzie kiedyś chlałem i nie mam z tym problemu...... Wiedźma - Czw 14 Sie, 2014 07:09
Ale teraz pływasz z osobami niepijącymi, prawda? pterodaktyll - Czw 14 Sie, 2014 08:21
Prawda, chociaż i z pijącymi tez pływam, ale........wyłącznie na moich warunkach. Inaczej nie wsiadam na łódź
Jak to było o tym strzeżonym? .......
Ann - Czw 14 Sie, 2014 08:32 Matinka, jeśli dobrze pamiętam to nie pijesz trochę dłużej ode mnie.
Każdy ma swoją drogę i jest ona dobra jeśli prowadzi do właściwego celu, mając na uwadze troskę o siebie i wrażliwość na zagrażające sytuacje. Ja osobiście początkowo byłam mistrzynią siedzenia przy alkoholu i przebywania z osobami pijącymi. Normalnie "patrzcie jaką mam silną wolę". Wydawało mi się, że skoro moje postanowienie jest tak silne, aby nie pić to nic nie jest w stanie zmienić mojego myślenia. Siedziałam więc przez pierwszy tydzień abstynencji dzień w dzień przy stole z wódką, udając sama przed sobą, że świetnie się bawię. Aż któregoś wieczora byłam gotowa zmiażdżyć sobie głowę w drzwiach byle tylko przestać czuć obsesję picia i głód. Jeździłam na pokazy, prowadziłam je, a później zaliczaliśmy after party z tym wyjątkiem, że ja nie piłam, a poprzednie pokazy wszystkie co do jednego kojarzyły mi się z porządnie zakrapianą imprezą na koniec. Siedziałam razem z nimi, z uśmiechem numer 3 na twarzy i popijałam Nestea, od której uzależniłam się na początku abstynencji równie mocno jak od alkoholu . Ale wszystko w imię tego, że nie chciałam stracić ludzi, którzy byli wokół mnie. I tak większość z nich straciłam nawet mimo tego, że się poświęcałam i mocowałam.
Byłam na weselu, bawiłam się świetnie, ale po jakimś czasie je odchorowałam. Taka kolej rzeczy. Nie przesiaduję na grillach alkoholowych - chociaż pewnie, mogłabym tam w jakimś stopniu fajnie spędzić czas, zakładając, że się nie napiję i alkohol nie będzie mnie w danym momencie drażnił aż tak. Ale ja wiem i mam pewność, że to odchoruję, przepłacę głodem, suchym kacem, albo złym samopoczuciem. A co gorsza żalem po stracie, bo i ten przerabiałam. Jeśli na stół wjeżdża wódka w akompaniamencie zachwytu ludzi, którzy uczestniczą w posiadówce, wówczas ja konsekwentnie wychodzę. Skoro wybierają towarzystwo alkoholu zamiast mojego. Mam do tego prawo. Pewnie, że bywało i tak, że jakaś część mnie mówiła: "no bez przesady, przecież ta wódka cię nie pogryzie", dziś nie, jutro może też nie, ale za tydzień mogę mieć czkawkę z tego powodu.
Z żalem co prawda, ale zakończyłam wiele znajomości, inne oziębły i są jedynie zachowaniem podstaw kultury w naszych przypadkowych spotkaniach. Ale dzięki temu, że nie narażam się na dodatkowe wyzwalacze na własne życzenie pod pretekstem innych dóbr, to jestem wstanie mniej lub bardziej odpowiednio reagować na wyzwalacze będące wszędzie w koło i dotyczące mnie mniej bezpośrednio. Uczulona na jad os, pszczół czy innych, owszem mogę patrzeć z bezpiecznej odległości na ule w gospodarstwie, ale zawsze istnieje ryzyko, że coś może mnie ukąsić całkiem 'niespodziewanie'. Mówisz o wyrobieniu 'odporności'... ja podpisuję się pod stwierdzeniem, że alkohol dla alkoholika nigdy nie był, nie jest i nie będzie obojętny. Na to nie ma mocnych w chwili kryzysu, jeśli nie zbudujemy sobie solidnych zabezpieczeń z wiedzy i własnego postępowania dobrego dla siebie i swojego bezpieczeństwa. Igranie z ogniem jest fajne, jak to mówią no risk no fun, ale w którymś momencie można się zagapić i łapy poparzone chociaż było tak fajnie.
Nie teoretyzuję - mówię tylko z własnego doświadczenia. Ja, która co prawda zaczęłam zdrowienie dzięki AA i zapierałam się, że na terapię NEVER(!) to jednak w niej uczestniczę i uważam to za najlepszy czas abstynencji mimo wszystkich 'ale'. szika - Czw 14 Sie, 2014 08:38 Matinko Zołza nie kracze a napisała Ci prawdę... ja się pod tym podpisuję... tak szczerze to brak mi słow...nie bardzo nawet wiem co napisać jeszcze i czy w ogóle cokolwiek pisać? sorry... może zabrzmi to brutalnie ... pijesz na sucho... i tyle... w kwestii przyjaciół... dla PRAWDZIWEGO PRZYJACIELA nie jest problemem rezygnacja z alkoholu w towarzystwie osoby z problemem alkoholowym... ja bym podziękowała takim przyjaciołom... Whiplash - Czw 14 Sie, 2014 08:49
Chyba, że "prawdziwy przyjaciel" jest alkoholikiem, co nie jest wykluczone... Wtedy trzeba zdecydować, co ważniejsze "przyjaźń" czy życie... i wcale nieprawda, że:
to proste i oczywiste, jeśli ma się właściwie ustawiony system wartości... Masakra - Czw 14 Sie, 2014 09:50
Podobnie jak ja i chyba miliony innych alkoholikow, z ktorych wiekszosc niestety sie zapila obaj dobrze wiemy, ze na tamte czasy nikt i nic nie bylo w stanie nas przekonac ze idziemy zla droga. Podobnie jest z nia Moze uda jej sie to dostrzec jeszcze za zycia... moze nie... czas pokaze
pterodaktyll - Czw 14 Sie, 2014 09:53
Ja się pod tym podpisuję wszystkimi skrzydłami jakie mam........... Masakra - Czw 14 Sie, 2014 09:57 dajcie spokoj przeciez od tego bije mechanizmami na kilometr. Tu nie chodzi wcale o przyjaciela... tylko czego to czlowiek nie wymysli zeby dalej byc blisko alkoholu. To cos na zasadzie "juz prawie bym przestal ale...(no i tutaj jakas wyzsza koniecznosc, przez ktora mimo najszczerszych checi znow sie napilem)" mialem na terapii kobiete, ktora tlumaczyla sie, ze ona musi miec kontakt z alkoholem, bo lekarz polecil jej smarowac cialo wodka na reumatyzm . Pozniej po kilku rozmowach okazalo sie, ze lekarzem tym byla sasiadka  Po prostu szukanie argumentow ze ja nie chcem ale muszem jest tak samo popularne jak to ze piwo to nie alkohol
Jo-asia - Czw 14 Sie, 2014 10:12 Ja miałam przyjaciela, z którym piłam gdy ja przestałam...ona przy mnie nie piła...a ja, przy niej piłam na sucho. Po czasie, jakoś...przyjaźń się rozmyła i to z mojej strony, myślę, że to ona była przyjacielem a ja, nie Dziś nie przesiaduję z pijącymi, nie dlatego że mam głody...ja, z nimi nie mam o czym gadać, i się normalnie w świecie nudzę. Pierwsza myśl, jak mi się pojawiła czytając Ciebie....to, przyczyna Twojej depresji. To przyczyna, Twoich nękających myśli. To dlatego nie wierzysz, że można inaczej. Ja, naprawdę wywróciłam swój świat do góry nogami
dziś, nie żałuję żadnej decyzji
Matinka - Czw 14 Sie, 2014 22:21
Być może skorzystam z psychoterapii, ale muszę wiedzieć, czego od niej oczekuję i wierzyć, że w ten sposób to osiągnę. Co Ty z tymi drzwiami, chwilowo odpuściłam wciskanie się na terapię od drugiej strony teraz rozpracowuję AA
A jak kiedyś padnę to będę bardzo dobrym przykładem, jak nie należy trzeźwieć
No dobra, ale w pierwszym roku, nie było tak całkiem słodko, prawda? Jesteś moją nadzieją Pterodaktyllu!
No właśnie w tym cała rzecz, że wierzę w możliwości i siłę swojego umysłu. Paradoks, nie?
pterodaktyll - Czw 14 Sie, 2014 22:26
Phi......takich przykładów to już na pęczki jest. Po kiego to jeszcze powielać?
Było trudno i pracowicie. Całość terapii trwała ok. 2 lat.....
Nie, to nie paradoks, tylko w tym wypadku mechanizmy choroby. Rzecz w tym, że nie masz za bardzo pojęcia jak go użyć żeby ją "przechytrzyć"....
Być może ale ja za Ciebie niczego nie zrobię...........
pterodaktyll - Czw 14 Sie, 2014 22:35
To takie łopatologiczne tłumaczenie, które oznacza, że należy korzystać z doświadczeń innych a nie samemu powielać błędy jakich oni zdążyli narobić wyważając owe "otwarte drzwi" zamiast je zwyczajnie otworzyć
Matinka - Czw 14 Sie, 2014 22:43
Ano, mamy podobny staż. Ann, zawsze czytam z ciekawością, co tam u Ciebie słuchać i bardzo dziękuję, że się dzielisz. Wiele odnajduję siebie w niektórych sytuacjach i powiem, że nawet niekoniecznie dotyczy to trzeźwienia. Mam kilka listów do Ciebie niewysłanych;-) Ale też w ostatnim czasie zauważyłam podobne stany u nas związane z uzależnieniem...Myślę, że niezależnie od przekonań i środków zaradczych to one mają prawo wystąpić. Niech kto powie, że nie zaznał uczucia głodu w pierwszym roku trzeźwienia? Albo uczucia straty. Pierwsze dwa lata abstynencji uważam za minimum do adaptacji i wstępnego organizowania nowego życia. Masz rację, co do wyzwalaczy i jeśli mogę to ich unikam. Przede wszystkim tych zewnętrznych, z tymi co w środku jest mi trudniej, ale nie beznadziejnie. Matinka - Czw 14 Sie, 2014 22:47
Dobrze wiesz, że nie chodzi o działania, ale o stany, które pojawiały się pomimo nich. Na przykład emocje rozsadzały od środka i pojawiał się strach przed chlaniem... Czy nie było tak? Matinka - Czw 14 Sie, 2014 22:50
A broń Boże, ja chcę sama! Ty mi tylko pokazujesz, że to się da. Inni też
pterodaktyll - Czw 14 Sie, 2014 22:55
Ja o chlebie Ty o niebie............ Jest rzeczą oczywistą, że zanim te wszystkie emocje "wrócą" na swoje miejsce muszą być i są u każdego te skoki emocjonalne. Jeżeli wiesz co z tym zrobić, to niebezpieczeństwo zapicia jest nieco mniejsze, choć oczywiście niewykluczone. Jeszcze raz Ci powtarzam, to co Ty robisz, ja przez kilka lat robiłem, tłumacząc sobie właśnie, że dam sobie radę sam. Efekty były zawsze takie same  . Zrozumże wreszcie, że usiłując sama sobie poradzić z tym wszystkim masz szanse mniej więcej takie same jak Żyd w okupację czyli praktycznie żadne albo baaardzo niewielkie. Po kiego usiłujesz być mądrzejsza od iluś milionów alkoholików, którzy już przez to przechodzili. Alkoholizm to taka dziwna choroba, która nie toleruje absolutnie żadnych targów z nią........albo się całkowicie poddajesz albo giniesz i to nie są żarty.....
rybenka1 - Czw 14 Sie, 2014 23:03 Podpisuję się pod tym obiema rękami ,samemu to se można .............................................Też byłam na terapii prawie dwa lata ,do dzisiaj nie piję .Można ,można ,pomoc jest potrzebna ,oczywiscie jest jeden warunek ,jeśli się chce nad sobą pracowac .Za darmo nie ma nic . Ann - Czw 14 Sie, 2014 23:13
.
Matinko, obyś dotrwała dwóch lat. Tego z serca Ci życzę, aczkolwiek wiem, że można to zrobić o wiele łatwiej niż szarpać się samemu nie mając pojęcia co jest grane tak naprawdę. Jacek - Pią 15 Sie, 2014 07:50
nie musisz się wysilać aby to udowadniać - takich przykładów historia już zna i to nie jedną Matinka - Pią 15 Sie, 2014 08:36
Przekonaliście mnie Panowie. Dobra, to nie padnę!
Matinka - Pią 15 Sie, 2014 08:37
Rozczarowałam Cię? Ja też wolałabym usłyszeć, że jestem grzeczną dziewczynką
Szika, przemawiają przez Ciebie własne doświadczenia ale też lęki, podobnie z resztą jest u innych tu piszących. Ja nie czuję strachu, ale mam problemy jak każdy nowicjusz trzeźwienia, niezależnie od terapii i mitingów. Piszę o tym szczerze pokazując, że nie jestem maszyną, że czasem nie daję rady, że uzależnienie jest moją słabością. Ale podsumowując swój czas abstynencji uważam, że tych kryzysów nie było tak wiele i dało je się ogarnąć. Bardziej niepokoją mnie stany depresyjne, które wymykają się spod kontroli...Może dlatego Twoje słowa „pijesz na sucho” w jakiś przykry sposób dotykają mojej rzeczywistości. Ponieważ dalej doświadczam bezsilności tak, jak było to w okresie picia. A ja chciałabym w jakiś sposób swoim życiem kierować… pterodaktyll - Pią 15 Sie, 2014 08:42
Ja tez ogłaszam bezsilność ..............
Nie wiem czy do Ciebie w ogóle dociera to co tu piszemy.............mam wrażenie, że nie bardzo szika - Pią 15 Sie, 2014 08:52
nie czuję lęku... na terapii nauczyłam się, że najlepiej miec dystans do innych pijących... u mnie to juz poprostu naturalny w tej chwili odruch... to co napisałam to poprostu zwrot z terapii... na grupach pogłebionych gdy ktoś opowiadałby podobną historię to usłyszałby to własnie... prosto między oczy... moim zdaniem to najlepsza konfrontacja... co innego przeczytać na forum a co innego usłyszeć to od drugiego alkoholika wprost... przyglądam sie również z lekkim zaciekawieniem czy Ptero da się zmanipulować:
edit: według moich doświadczeń jesli już... to najlepiej działa pozostawienie pijącego samemu sobie... ot co... pterodaktyll - Pią 15 Sie, 2014 09:04
...........
Tajga - Pią 15 Sie, 2014 09:09
Sądzisz że czymś zadziwisz?
Będziesz jeszcze jedną milionową osobą która chciała "sama".
Nie paradoks,to kompletna nie znajomość "tematu". Wyprzedzę Pterodaktyla i napiszę " Klasyka gatunku"
Jacek - Pią 15 Sie, 2014 09:44
trudno przewidzieć taki przebieg wydarzeń ,, gdy się jest bez pewnej wiedzy szymon - Pią 15 Sie, 2014 09:51
nie ma się co dziwić... na początku jest duży opór, przerażenie wręcz, że przez rok czy dwa "trzeba" czy pasowałoby chodzić na terapię i zdobywać tą "pewną" wiedzę to normalne jest, bo chyba większość to przechodziła na początku
ale jak się NAPRAWDĘ chce, jak ja to mówię... zap****** nad sobą, to nie ma jakiś tam głupich niechęci czy bujania się jak wahadło przychodzi taki etap, taki czas, że TA decyzja zostaje podjęta albo NIE i to też jest normalne i zwykłe także tego Jo-asia - Pią 15 Sie, 2014 09:53 Twoja osoba...jakoś tak, wymusza na mnie..spojrzenie jak wyglądało moje trzeźwienie
trafiając na zamkniętą, myślałam..że dostanę receptę i będę zdrowa
w jakimś sensie..dostałam..."nie pij"..jednak, nie tego oczekiwałam pogłębiona...była ze strachu i bezradności..bałam się, że sama nie poradzę sobie Patrząc z perspektywy...największym jej plusem, było wygadanie się...na każdej, sesji grupowej czy indywidualnej...to było jeszcze mało, dodałam forum i jeszcze jedno forum Niektóre problemy omawiałam, opisywałam..po kilka razy..póki przestały mnie "molestować" Powoli poznawałam wyzwalacze i je eliminowałam. Od laptopa...po pracę. Było jednak coś, co towarzyszyło mi przez cały czas. Przez cały czas wracało, wszędzie słyszałam..zrób coś z tym..a ja nie miałam odwagi się z tym skonfrontować. Mówiłam sobie..daj sobie czas a samo się ułoży, to co czuje to pewnie.."resztki mechanizmów", prawda jest zupełnie inna a ja przesadzam. Znajdowałam mnóstwo pretekstów aby tego nie zrobić. Po około półtora roku...doszło do konfrontacji. Odważyłam się powiedzieć, zrobić to..co przez ten cały czas, odwlekałam. Zmierzyłam się ze swoimi uczuciami. Wypowiedziałam je głośno. U mnie miało to związek..z mężem. Czego Ty unikasz..od samego początku? Klara - Pią 15 Sie, 2014 10:03
...i szukała terapii na drugim końcu Polski, chociaż miała pod bokiem
szymon - Pią 15 Sie, 2014 10:04
teraz to sam z siebie się zaśmiałem
Klara - Pią 15 Sie, 2014 10:08 Skoro się już odważyłam tu odezwać, to jeszcze coś dopowiem. Jak czytam co piszesz Matinko, to przypomina mi się Kasia (Kas25). Ona się tak bujała 3 lata, ale gdy weszła na forum, miała 25 lat. Nie szkoda Ci upływającego czasu, Matinko? pterodaktyll - Pią 15 Sie, 2014 10:24
Ja pojechałem "tylko" 100km dalej na terapię
Jacek - Pią 15 Sie, 2014 10:35
ja wcale nie mam na myśli decyzji pójścia na terapię ja już byłem po odbytej ,nabitej wiedzy i pobycie na terapii - gdy zapiłem rzecz w tym że ja nie zawierzyłem w to co mnie mówiono tam i tego nie przyswoiłem i teraz te huśtawkę widzę u zainteresowanej ,tę samotność ,w jakiej to ja se byłem
nawet gdy zapiłem,uważałem ze dalej kieruję swoim życiem,i równolegle se dzień po dzień popijając zrozumienie jakie do mnie dotarło,dopiero dała mnie utrata ,w moim przypadku,była to utrata rodziny w tamtym momencie ,jak bardzo chciałem cofnąć czas niestety ,czas toczył się dalej,rzeczywistością jedyną dobrą stroną było to że otworzyło mnie to oczy i rozum,do którego dotarło dotarł cały obraz jaki przed tym źle postępowałem ale czy musiało tak być,czy ja musiałem coś stracić tak,bom był głupi,i nie potrafiłem mądrych słuchać Matinka - Pią 15 Sie, 2014 10:35
Widzisz Klaro, to tak jak powiedzieć choremu w okresie rekonwalescencji czy nie szkoda mu tego czasu, kiedy chorował i tego, kiedy do zdrowia wraca. Bo to wszystko takie uciążliwe jest przecież. Powrotu do zdrowia, moim zdaniem, nie da się przyspieszyć. To jest częścią mojego życia i tyle. Matinka - Pią 15 Sie, 2014 10:38
Ty nie miałeś wiary po terapii, ja jej nie mam już na wstępie. Jacek - Pią 15 Sie, 2014 10:41
mówimy tu o chorobie nieuleczalnej i możemy to porównać do ucznia ,klasy 8 - który to zanim dotarł do klasy 8 przeszedł dwie lub trzy krotnie klasę 6 było warto??? Jacek - Pią 15 Sie, 2014 10:44
wygląda na to że będziesz miała ciężki wstęp ja miałem narzędzia Matinka - Pią 15 Sie, 2014 10:45
Joasiu, to bardzo ważne, co mówisz. Ta cała kolejność zdarzeń i próby dotarcia do sedna. Powoli zmierzam do określenia źródła mojego samopoczucia. Spróbuję o tym napisać, ale właściwe złapanie tego nie jest łatwe. Klara - Pią 15 Sie, 2014 10:46
Ależ właśnie się dowiaduję że można (chodzi o inną chorobę, ale jednak) jeśli się zdrowieje przy pomocy specjalisty, który wie jakie obszary organizmu uruchomić żeby szybciej dojść do zdrowia i dzięki temu nie wracać do starych schematów powodujących nawrót choroby. Matinka - Pią 15 Sie, 2014 10:48
A myślisz, że ci, co powtarzają klasę robią to specjalnie, z miłości do szkoły?
Jacek - Pią 15 Sie, 2014 10:49
sorki,ale przypomniał mnie się wiersz Tuwima ~ Zosia - Samosia ~ Jest taka Zosia, Nazwano ją Zosia-Samosia, Bo wszystko "Sama! Sama! Sama!" Ważna mi dama! Wszystko sama lepiej wie, wszystko sama robić chce, Dla niej szkoła, książka, mama nic nie znaczą - wszystko sama! Zjadła wszystkie rozumy, Więc co jej po rozumie? Uczyć się nie chce - bo po co, Gdy sama wszystko umie? A jak zapytać Zosi: - Ile jest dwa i dwa? - Osiem! - A kto był Kopernik? - Król! - A co nam Śląsk daje? - Sól! - A gdzie leży Kraków? - Nad Wartą! - A uczyć się warto? - Nie warto! Bo ja sama wszystko wiem i śniadanie sama zjem, I samochód sama zrobię I z wszystkim poradzę sobie! Kto by się tam uczył, pytał, Dowiadywał się i czytał, Kto by sobie głowę łamał, Kiedy mogę sama, sama! - Toś ty taka mądra dama? A kto głupi jest! - Ja sama! Julian Tuwim Matinka - Pią 15 Sie, 2014 10:52
Bywa też tak, że intensywną rehabilitacją można sobie zaszkodzić. Można by mnożyć przykłady, które gdzieś oscylują w pobliżu trzeźwienia, ale i tak każdy ma swoją specyfikę. Ja po prostu czuję, że potrzebuję czasu. szika - Pią 15 Sie, 2014 10:53
ale Ty nie jesteś w rekonwalescencji... Ty nadal jesteś chora... to co uprawiasz to się nazywa "dieta bezalkoholowa"... ale niewiele to ma wspólnego z trzeźwieniem... Jacek - Pią 15 Sie, 2014 10:54
poważnie pytasz ??? odpowiem - tak to jest miłość we wiarę samego siebie zołza - Pią 15 Sie, 2014 10:54
Tfu tfu ...i przez lewe ramię ( nie znalazłam plujacej ikonki )
Matinka ja naprawdę nie chce być złym prorokiem
Czytając Ciebie po prostu sama się do siebie uśmiecham z politowaniem ( nie z Ciebie , z siebie ). Nigdy bym nie przypuszczała , że możemy być tak podobne ... Mam za soba Twoje doświadczenia , też tak postępowałam , broniłam własnych racji i przekonań. Wierzyłam święcie , że jestem inna , silniejsza , ze udowodnię iż sama bez tych wszystkich terapeutycznych *p**** potrafię... Bo przecież nie piłam Miałam wiedzę ( postarałam się o nią , znałam przykazania i program HALT) Wiedziałam z czym to się je i jak smakuje to , że powinnam zrezygnować z tylu osób , rzeczy.... Wykombinowałam sobie w głowie co bedzie ważne a co ważniejsze. Czułam się mocna , pewna tego co robię . I robiłam po swojemu
Z programu HALT wybrałam tylko kilka rzeczy- tak pod siebie i swoją wygodę
Z zaleceń trzeźwiejących alkoholików to samo to co było zgodne ze mną przyjęłam , to co mi nie pasowało - odrzucałam i tak sobie żyłam ...
Nie piłam i to był jedyny plus moich dośwwiadczeń życiowych ale męczyłam się jak cholera... Czasami miałam takie loty , że bez kija nie podchodź , innym razem wpadałam w doły jak w najwiekszą przepaść... No bo czemu ja , bo czemu osoby obok mnie mają wiecej przyjemności z życia a ja?
Co mam zrobić/robić by zapełnić pustkę po alkoholu ? Robiłam wiele rzeczy ...szukałam , próbowałam ... Pękłam po trzech latach. Wróciłam do picia- tylko to znałam ... Wszystkie teorie i moje mocne strony poszły sie je***... Deprecha... próba zapicia się ...psychiatryk a na końcu odwyk i terapia . Jedna , potem druga . To moja historia
Nie kraczę
Jacek - Pią 15 Sie, 2014 11:01
znam takie przypadki jedni mieli po 12,inni po 14 lat niektórym ,tak doskwierał wstyd,że już nie mieli odwagi powrotu na drogę trzeźwości Matuś zrobisz jak zechcesz ,to twoje życie ale zapominasz,o tym że ta choroba się jeno wywodzi od nazwy alkohol-ik i kojarzy się z odstawieniem tegoż przedmiotu (płynu) prawda jest jednak bardziej skomplikowana i siedzi w umyśle a umysł jest wielką tajemnicą nawet dla uczonych Matinka - Pią 15 Sie, 2014 11:17
Wszyscy opowiadają, jak to się męczyli przez rok, dwa trzy jakby nie zdając sobie sprawy, że to było naturalną częścią ich drogi, etapem trzeźwienia. Żadna terapia ani mityngi nie zlikwidują tych problemów, poczucia silnego dyskomfortu w początkach abstynencji, nie zapobiegną też nawrotom. Które się pojawiają, nawet po wielu latach trzeźwości. Taka jest specyfika tej choroby. Przynajmniej tak, jest opisywana przez specjalistów. Czy należy uznać, że były to lata stracone? Mieć do siebie żal o niewystarczające starania? Matinka - Pią 15 Sie, 2014 11:21
Zdobywać wiedzę to ja akurat lubię, gorzej jest z wcielaniem w życie
zołza - Pią 15 Sie, 2014 11:30
Tak własnie uważam nie doszło by to tego wszystkiego gdybym potrafiła przyjąć rady , których mi udzielano
Matinka - Pią 15 Sie, 2014 11:33
Praptak? Zmanipulować? Za długo żyje..
To wyjaśnię to nieporozumienie
Pterodaktyll, powiedział:
Ja użyłam skrótu myślowego:
Odwołując się do Jego przykładu, ale też mając na myśli wszystkich tych, którym udaje się dobrze żyć pomimo uzależnienia. Ten fakt dodaje mi wiary. Mnie zaś zaciekawiło Twoje spojrzenie Sziko, co też miałabym osiągnąć manipulacją i na czym miałaby ona polegać? Jacek - Pią 15 Sie, 2014 11:38
dlaczego swą wypowiedź opierasz na kimś,kogo w ogóle nie słuchasz ???
nigdzie nie spotkałem się aby specjaliści właśnie tego doradzali Matinka - Pią 15 Sie, 2014 11:40
Rada jest jedna, powtarzana jak mantra "idź na terapię" - dla mnie jest to rozwiązanie nieprzekonujące. zołza - Pią 15 Sie, 2014 11:46
Nie ... słuchaj i ucz się na doświadczeniach innych . Oni naprawdę byli kiedyś w tym samym miejscu co Ty
Matinka - Pią 15 Sie, 2014 11:50
Wydaje mi się, że tym którzy nie nadążają za resztą może właśnie brakować miłości własnej i wiary we własne siły. Mi tego nie brakuje, ale odstaję ze względu na swoje przekonanie. Matinka - Pią 15 Sie, 2014 11:51
Słucham Zołza, słucham i wyciągam wnioski. szika - Pią 15 Sie, 2014 11:55 słuchaj... jak dla mnie to Ty wcale nie musisz iśc na terapie... wręcz (juz kiedyś to pisałam) jesli masz do niej takie nastawienie to szkoda środków z NFZ (czyli równiez moich składek) abyś miejsce zajmowała... manipulacja o której wspomniałam miałaby polegac na "terapii" na tzw "krzywy ryj"... chciałabys osiągnąc stan jaki ma Pterodaktyl ale z pominięciem etapu terapii jaki Ptero ma za sobą...a Ptero miałby Ci w tym pomóc... tak to widze... co do trzeźwienia i diety bezalkoholowej... widzisz... gdybyś napisała coś w stylu "doświadczyłam głodu alkoholowego po wypadzie w góry w towarzystwie pijących i w z wiązku z tym podjełam decyzję, że rezygnuję z tego towarzystwa, bo to mi szkodzi" to jeszcze bym była w stanie przyjąć, że akurat kto wie, może się Dziewczynie uda... ale Ty chcesz nadal kontrolowac swoją relację z alkoholem... jest to jeden z elementów systemu iluzji w trakcie picia... doświadczałam takich... dlatego uzyłam okreslenia, że pijesz... Ty tylko nie spozywasz substancji chemicznej... ale nadal światopogląd, myslenie i sposób funkcjonowania jest zwyczajnie pijany... wcale nie musisz tego brać pod uwagę co piszę... widzę przeciez jak spływa po Tobie to co ludzie tutaj Tobie piszą... jestes bardzo inteligentna i potrafisz doskonale manipulowac przede wszystkim sobą ale i tymi ludźmi co tu piszą do Ciebie... wystarczy spojrzeć jak się rozkręcił ten watek... niestety
i tak jestes górą, bo nikt Ciebie do niczego nie potrafi przekonać... Ty wiesz lepiej... sama się musze zastanowic dlaczego ja tu pisze... chyba mam problem z bezsilnością... Jo-asia - Pią 15 Sie, 2014 11:58 Matinka, tak się przysłuchuje tej rozmowie do tego, któryś raz z rzędu czytam
i się zastanawiam
bo pierwszy raz..wywołujesz u mnie uczucie, aby Ci powiedzieć.."idź na tę cholerną terapię" tak się zapierasz..tak tłumaczysz
nie wiem skąd...tak na mnie dziś działasz
zresztą, zobacz....kto i co do Ciebie pisze
ostatnio czytałam na forum, o dziewczynie, nie pije pięć lat, chodziła na mityngi teraz skorzystała z terapii...to inna kobieta, Jacek - Pią 15 Sie, 2014 12:05
i co ja mam ci odpisać
może tak a wiesz że umysł własny potrafi oszukiwać nas ??? Matinka - Pią 15 Sie, 2014 12:05
Nie możemy się porozumieć. Może byśmy porzucili terapiomowę a spróbowali tak normalnie, po ludzku?
Co dla Ciebie oznacza bezsilność? Czy nie masz siły rano wstać, ubrać się, spotkać ze znajomymi? Czy obezwładnia Cię zniechęcenie, bezradność, smutek? Czy nie masz swoich celów, dążeń, pasji? Czy je spełniasz? Czy udaje Ci się realizować w swoich życiowych rolach? Czy uważasz swoje życie za udane? Czy Twoje potrzeby są zaspokojone? Tego dotyczyła moja wypowiedź. Matinka - Pią 15 Sie, 2014 12:09
"I Ty Brutusie przeciwko mnie!"
Joasiu, a już mi się zdawało, że jesteśmy blisko, że rzecz nie leży w terapii... Jo-asia - Pią 15 Sie, 2014 12:14
tylko, że Ty ciągle mówisz..że coś powiesz, o coś zapytasz..i ciągle odkładasz
nie wiem, czy masz kogokolwiek..kto, Cię wysłuchuje terapia....pomogła mi się otworzyć i nie zamykać ust nauczyła mnie szczerości..ze sobą do bólu to, co było we mnie..rozdzielałam..jedno mówiłam tu..co innego gdzie indziej ważne, że wszystko wyrzucałam z siebie zrozumienie..co sie we mnie kłębi, przychodziło albo w trakcie mówienia..albo po czasie przychodziło, tylko wtedy..gdy to wychodziło na zewnątrz ZAWSZE taki mechanizm temu towarzyszył
olga - Pią 15 Sie, 2014 12:27 a Ty tak dla zasady nie chcesz na te terapie isc czy sa jakies inne powody? 
szymon - Pią 15 Sie, 2014 12:39 boi się, ze przestanie pić i zacznie zmieniać swoje życie
olga - Pią 15 Sie, 2014 12:41 nie ogarniam tego
KaTre - Pią 15 Sie, 2014 12:58
uświadomienie sobie, że jest się odpowiedzialnym za własne życie, że trzyma się ster i to od nas zależy w którą stronę popłyniemy czasem jest nieco szokujące (łagodnie mówiąc) - jedni to "dźwigną", a innych przygniecie a czasem po prostu to jeszcze nie ten czas, nie ten moment w życiu...
Kami - Pią 15 Sie, 2014 13:38
powrót do zdrowia można przyspieszyć i można złagodzić skutki nawet najgorszej choroby trzeba tylko bardzo w to wierzyć Matinka - Pią 15 Sie, 2014 13:53
KaTre, u alkoholików proces zdrowienia zaczyna się od uznania swojej bezsilności i braku zdolności do kierowania życiem. Bezsilność dotyczy nie tylko uzależnienia, ale całego życia. Chodzi o to, żeby z pokorą przyjąć przewodnictwo, poddać się i oddać stery w ręce siły wyższej od niego. A mnie jest daleko do takiej filozofii. Źródło siły jest we mnie, ja kieruję swoim życiem i swoim zdrowieniem. Dlatego nie nadaję się ani na terapię ani na AA. zołza - Pią 15 Sie, 2014 13:56
Matinka litości co Ty pieprzysz , skąd to wytrzasnęłaś ???
matiwaldi - Pią 15 Sie, 2014 13:59
teraz swoje samopoczucie .................
olga - Pią 15 Sie, 2014 14:07 Pamietam jak namawialam mojego eksa na terapie, z tym, ze on caly czas pil. Jego argumenty przeciw byly dokladnie takie same jak Matinki.... Matinka - Pią 15 Sie, 2014 14:07
Kami, każda choroba rządzi się swoimi prawami. W chorobie alkoholowej również można oszacować z grubsza czas powrotu do zdrowia, jest on określony kolejnymi fazami, które zamykają się w jednym roku. Są to podstawowe zmiany, które dotyczą przede wszystkim fizjologii. Natomiast mówiąc "zdrowienie" mam też na myśli "trzeźwienie" czyli w ogóle zmianę postawy życiowej. I tu każdy ma swoje indywidualne tempo. A nawet określenie czasu "trzeźwienia" jest sporną kwestią, bo niektórzy uważają, że jest to etap zamknięty a inni, że proces trwający całe życie. A wiara w sensowność tego wszystkiego to podstawa. KaTre - Pią 15 Sie, 2014 14:10
- taa... "mój" biedny alkoholowy misio... taki bezsilny, niezdolny do kierowania swoim życiem... a ja taka niedobra... wszystko za niego powinnam robić - sprawy, opłaty, zakupy, remont, nawet do pracy chodzić (tzn na dwa etaty)... Bo on, to przecież taki bidulek - alkoholik.... i Boże broń niczego nie wymagać! ....Hmmm... to po co mi był taki chłop??
- a ja wredna nie chciałam się już "misiem" opiekować... Normalnie, dociera do mnie jaką to ja złą kobietą byłam...
- taa... "...jak czegoś chcesz - znajdziesz sposób. jak nie chcesz - znajdziesz wymówkę."... Matinka - Pią 15 Sie, 2014 14:13
Hi hi od autorytetów w dziedzinie alkoholizmu
A swoją drogą to programu nie znacie czy jak?
matiwaldi - Pią 15 Sie, 2014 14:17
może się skup na tym ........
Matinka - Pią 15 Sie, 2014 14:22
Matiwaldi, jakbyś tej siły nie nazywał, to głównym założeniem (autorów programu - Billa W. i przyjaciół) jest wyjście "poza siebie", szukanie wsparcia poza własną osobą. KaTre - Pią 15 Sie, 2014 14:22
może i coś w tym jest, tyle że to się powinno nierozerwalnie wiązać z terapią... "mój misio" miał taką wersję: 1. Przyznaliśmy, że jesteśmy bezsilni wobec alkoholu....dlatego nawet nie staram się przestać pić; ...że przestaliśmy kierować własnym życiem...i dlatego wszystkim, a szczególnie pracą i opłatami powinna zajmować się żona. 2. tego pkt raczej nie było, jak już to "no co ja za to mogę"... 3. Postanowiliśmy powierzyć naszą wolę i nasze życie opiece Boga, jakkolwiek Go pojmujemy... tzn jak Bóg sprawi, to przestanę pić (tylko, że jestem niewierzący i nie chodzę do kościoła) Matinka - Pią 15 Sie, 2014 14:33 Katre, interpretacja "Kroków" to pole do popisu dla alkoholików. Dlatego powinna nad tym czuwać wspólnota AA i tzw. sponsor czyli osoba, która pomaga je realizować. A trzeźwienie, tak jak mówisz ma polegać na odpowiedzialności za życie i wzięciu rachunków w swoje ręce
matiwaldi - Pią 15 Sie, 2014 14:36
tak i właśnie do tego zmierzam ...... napisałaś :
skoro masz problem z pokorą.to spróbuj z ciekawością godną analitycznego umysłu pójść i rozebrać dlaczego tylu ludziom to pomogło .........
Jo-asia - Pią 15 Sie, 2014 14:37
wreszcie coś...Twojego
też tak mam
co do AA i terapii, to dzięki nim..min., doszłam do tego wniosku nim się otwarłam, nim poszłam na całość
bałam się mówić co myślę i czuję, bałam się oceny innych, wstydziłam się swoich uczuć i myśli, AA i terapia...zabrania oceny, dzięki temu było łatwiej, do tego inni też nie mieli wcale "mądrych" myśli
forum, otwarło mnie na ocenę takie, niewysyłanie postów...było normalką
i jeszcze jedno..terapia pogłębiona i mityngi...dotyczyły życia tu i teraz, dopiero z czasem przyszła do mnie ochota, na opowiedzenie/wyrzucenie, tego co i jak było, gdy piłam KaTre - Pią 15 Sie, 2014 14:38
Matinka, ty to serio????
Matinka - Pią 15 Sie, 2014 14:45 Ale co serio? Co Ty tam powyciągałaś? zołza - Pią 15 Sie, 2014 14:49 Nie jestem żadnym autorytetem ale posłuchaj tak po przyjacielsku. Punkt pierwszy w którym się mylisz brzmi :
Bezsilność alkoholika dotyczy tylko albo aż alkoholu
Życie bez niego jest Twoim i wyłącznie Twoim życiem i powinnaś go przeżyć tak jak chcesz , robić co chesz ,dążyć do tego czego pragniesz ... Wszystko w Twoich rękach i Twojej głowie ( a masz tam wyjatkowo duży potencjał ). Nikt nie przeżyje życia za Ciebie. Jest Twoje i tylko Twoje
Nie daj sobie nikomu wmówić , że jest inaczej
Bezsilność wobec alkoholu ...
Mnie tez nie mieściła się w głowie Jak to ja mam odpuścić , nie stawać do walki , poddać się ? Nie docieralo - chciałam walczyć , gryźć ,kopać , bić się z moim największym wrogiem. Wygrywać !
Wyobraź sobie co do mnie dotarło
Po jakiejś kolejnej "grupie terapeutycznej " podszedł do mnie młody chłopak. Mówi : " tee mądralińska - długo jeszcze masz zamiar nastawiać gęby? " Ja w szoku
O co Ci młody chodzi pytam ... A On z luzackim spokojem mówi do mnie ( słowa te zapamiętam do końca życia ) " Po co wchodzisz non stop na ten ring bokserski ... przecież tam jest Tyson albo inny Gołota a Ty jesteś za mała i za cieńka w uszach by z nimi zawalczyć - zetrą cię z powierzchni ziemi. Nic i nikt Ci nie pomoże , po prostu wchodząc na ring już jesteś przegrana. Po co Ci to? Lubisz zaliczać glebę ? Czy nie łatwiej i prościej jest poprostu nie wychodzić?
Dotarło ...zrozumiałam Chlopak nawet nie wie co mu zawdzieczam
KaTre - Pią 15 Sie, 2014 14:49 Matinka, w jednym poście piszesz: "Dlatego nie nadaję się ani na terapię ani na AA". a w kolejnym: "Dlatego powinna nad tym czuwać wspólnota AA" Dwie sprzeczne informacje, a obie Twojego autorstwa... nie rozumiem tego
Matinka - Pią 15 Sie, 2014 15:00
Mam problem z pokorą - w świetle takiego podejścia do sprawy i targuję się z chorobą. Wiem, że wszystko robię inaczej niż jest w zaleceniach. W skutek tego powstaje we mnie pewien konflikt, ale nie zmieniam swojego przekonania. Matiwaldi, ja wciąż poszukuję i zadaję sobie pytania. To jest kwestia otwarta... Matinka - Pią 15 Sie, 2014 15:02
Bo ja KaTre jestem teoretykiem
Poznaję, jak to funkcjonuje, czytam, interesuję się, ale pozostaję obok... KaTre - Pią 15 Sie, 2014 15:05
ok
Jo-asia - Pią 15 Sie, 2014 17:48
chyba, dotarło do mnie..z czym się borykasz po zakończeniu terapii, gdy weszłam na swoją drogę z jednej strony w głowie huczały mi zalecenia i przestrogi a z drugiej, intuicyjnie czułam..że moja droga, da mi wolność i pewność.. też, łączyłam to z brakiem pokory Gdy poznałam siebie, gdy poznałam swoje wyzwalacze stopniowo, powoli...przekierowywałam myślenie, w inną stronę..moją stronę To, co pisałaś o górach, wzbudziło mój niepokój bo odczułam..to, jakbyś mierzyła się z alkoholem Ja, alkoholu nie widzę...nie wiem jak to opisać..nie zwraca on mojej uwagi, nie zauważam czy ktoś pije wódkę czy bimber..a u Ciebie, to zauważyłam Do tego towarzystwo pijących..nie pociąga mnie w ogóle. Przyjrzyj się temu na spokojnie i do jasnej cholery jak masz, pytania to pytaj
obiecałaś
Matinka - Pią 15 Sie, 2014 22:47
Jo-asiu przyznam się, że rozśmieszyłaś mnie. Pierwszy raz widzę, że straciłaś cierpliwość i uczyniłam to ja, ostatnia ofiara losu, a zarazem Twoja wierna czytelniczka i fanka
Słuchaj, znakomicie pamiętam Twoje posty i to, co skłoniło mnie do zastanawiania się, jak jest u mnie. W między czasie zaczęłam czytać "Cztery Umowy" - to mnie naprowadziło na trop moich problemów. Ale Jo-asiu u mnie to wszystko się dopiero klaruje, będę pytała jak zdobędę jakąś wiedzę i swoje doświadczenie. Na razie mam w głowie pozaczynanych kilka wątków, które mnie nurtują. Co do gadania, to ja jestem hermetyczna jak małża A ostatnio to w ogóle nie miałam na nic ochoty poza czytaniem. Dziś jestem wyjątkową gadułą, bo wyjeżdżam i krążą hormony szczęścia. Mogę normalnie funkcjonować.
Jak sama wspominasz, do tego etapu pisania i otwartości też stopniowo dochodziłaś.
Napisałam o wyprawach, bo to jest ważna rzecz w moim życiu a jednocześnie tak silnie wiążąca się z moim uzależnieniem. Musiałam to głośno powiedzieć, bo często wspominam góry i sprawia wrażenie sielskości tymczasem są dwie strony tego wędrowania. Dla mnie samej ważne jest wyciągnięcie tego problemu na wierzch i zajęcie stanowiska. Nie mierzę się specjalnie, ale jednocześnie patrzę z boku na swoje reakcje. Trzeźwiejąc poznaję zarazem siłę nałogu. To jest dla mnie ważna informacja. Jeszcze raz powiem, nie robię tego celowo, ale po prostu nie chcę zrezygnować z wyjazdu. Matinka - Pią 15 Sie, 2014 22:53
Nie przyszło mi to głowy, ale rzeczywiście byłoby fajnie. Tyle, że takich cudów nie ma
Tu nie chodzi o to, kto kogo ma przekonać. Kto górą, kto doliną Zgodnie z ideą forum toczą się różne rozmowy o alkoholizmie i mi to odpowiada. Jestem ciekawa zdania innych, a czy ziarno nie wykiełkuje to się okaże...
Masz syndrom niesienia posłania
Jo-asia - Pią 15 Sie, 2014 23:31 No i wszystko jasne
Tyle stron..zapisanych...warto było poczekać
To świetny pomysł..z wyciągnięciem tego na wierzch. Oby częściej. aaa, to nie muszą być pytania..mogą też być, rozważania
Conradus78 - Sob 16 Sie, 2014 10:01 Matinko, zastanawiam się, co u Ciebie jest na 'tak'. Tak na prawdę na 'tak'. No bo terapia 'beee', mityngi to teoria, inni zdrowiejący alkoholicy to 'eleganckie teorie nie mające związku z rzeczywistością', a ty sama to 'teoretyk'. To nie są cytaty tylko parafrazy, ale o to z grubsza chodzi. Nie bądź teoretykiem zdrowienia tylko praktykiem, bo samo filozofowanie i teoretyzowanie zaprowadzi Cię prosto i nieuchronnie do zapicia. I to akurat jest pewne. Warto skorzystać z terapii, be 'ale'. Warto pójść na mityngi i słuchać czasem coś mówiąc. Nie na odwrót. Warto przyjąć to, co mówią inni alkoholicy, bo mało prawdopodobne, żeby ktoś chciał Cię wpuścić w maliny. A przede wszystkim warto być na 'tak'. Pamiętam, kiedy piłem dla mnie wszystko było na nie, a ja zawsze miałem swoje 'ale' i 'no przecież'. Co więcej tak doskonale potrafiłem uargumentować swoje tezy, że nie było się do czego przyczepić. Dopiero kiedy zobaczyłem rozdźwięk między tym co mówię, a rzeczywistością dotarło do mnie, że nie przestać filozofować, a zacząć słuchać, a to co słyszę wcielać w życie. Takie proste i to na początek wystarczy. kosmo - Sob 16 Sie, 2014 11:07 Czytając to, uśmiecham się z ironią i lekkim współczuciem, bo tak się poczułam, jakby czas się cofnął o 3 lata i kilka dni hehe Też się zapierałam, też miałam postanowienie, też igrałam z losem, co ja piszę, z własnym życiem... Na szczęście zmądrzałam, nie napiwszy się w międzyczasie... Potem terapia i kilka, dosłownie kilka mitingów. Co mi pomogło tak naprawdę? Ludzie z tego forum, a najbardziej Lenka i spotkania z Nią na żywca, nie telefon, nie rozmowy w nocy, żeby nie sięgnąć, chociaż i taka kiedyś miała miejsce... Z pełną odpowiedzialnością tu piszę matinko, sama to możesz podrapać się po nosie. Ja jestem najlepszym na to dowodem, nie tylko ja zresztą
Mimo wszystko życzę powodzenia. Na ten czas zakończę, bo mój jad już kipi hehe kosmo - Sob 16 Sie, 2014 11:08 Ps. Odsyłam Cię do mojego początku, znaczy postu powitalnego
kosmo - Sob 16 Sie, 2014 11:45 No tak, zaraz mi się oberwie, ale nie zauważyłam dobrze daty, znaczy roku. Mimo wszystko, dalej z uporem maniaka obstaję przy swoim. I powodzenia życzę również szczerze.
Matinka - Wto 26 Sie, 2014 21:51
Ha, w sumie po dłuższym zastanowieniu stwierdziłam, że nic nie jest u mnie na „tak”. Nawet Twój post mnie zdenerwował i miałam ochotę Cię zakrzyczeć, „że to nie tak, że mnie nie znasz, nie rozumiesz, czepiasz się i tyle”
Dalej tak uważam, tyle, że krzyczeć nie ma sensu . Ja tam do terapii i mityngów nic nie mam, po prostu z nich nie korzystam. Potrzebuję natomiast teorii i filozofii trzeźwienia. Niektórzy tak mają, że jak dotknie ich choroba to chcą ją poznać z każdej strony. Czasy mojego picia były epoką ignorancji i ciemnoty, teraz to nadrabiam. Uszy też nadstawiam na historię i doświadczenia innych alkoholików, na tyle na ile to możliwe.
Matinka - Wto 26 Sie, 2014 21:59
Hej Kosmo! Twój wątek przejrzałam już jakiś czas temu, teraz do niego wróciłam. Rzeczywiście mamy podobnie głupie gadki , ja już ponad rok, Ty zdaje się tylko parę dni. No właśnie...Twoja historia na forum zaczęła się trzy lata temu, wtedy zapierałaś się rękami i nogami przed dobrymi radami potem nastąpiła długa przerwa w korespondencji. Teraz wróciłaś odmieniona, mądrzejsza, zdrowsza, wyterapeutyzowana i zmityngowana Ale powiedz coś proszę, jak się to wszystko dokonało 
Janioł - Wto 26 Sie, 2014 22:17
Matinka - Wto 26 Sie, 2014 22:29 Janiele, Ty koleżance nie podpowiadaj, bo ja oczekuję opowieści na miarę bitych trzech lat
kosmo - Śro 27 Sie, 2014 07:39 [quote="Matinka"]
Nie ma tego tak wiele, nie ma też nic szczególnego w tym, co robiłam, aby znaleźć się w tym miejscu, gdzie obecnie jestem. Po prostu któregoś dnia postanowiłam nie wchodzić na Forum, bo zaczynało działać mi na nerwy i moją, niestety wybujałą czasami wyobraźnię. Co to znaczy? Ano, jak się naczytałam, czasami coś napisałam, to łapałam się na tym, że napiłabym się. Smutne, ale tak było. Miewałam też uczucie, że niektórzy z Forumowiczów piszą w stanie co najmniej wskazującym... Nie wiem, czy tak było, bo wiesz monitor, to jakaś tam bariera. Tak jednak było i dlatego w pewnym momencie doszłam do wniosku, że muszę odejść i odciąć się od mojego "wyzwalacza" Kiedyś był to autobus, który wiózł mnie do domu, potem Forum. Na moje - alkoholiczki - nerwy działały też niektóre osoby piszące tutaj, włażące z buciorami i swoimi "mądrościami", agresją słowną i protekcjonalizmem w wątki, gdzie coś chciałam wyczytać dla siebie. A kłótnie i szarpanina, to były ostatnie rzeczy, jakie mi, w stanie zmagania się z chorobą były potrzebne. W tym czasie utrzymywałam kontakt tylko z dlugim i lenką. Osobisty kontakt. Pomagały mi rozmowy na żywca. Nie przez Forum czy telefon. Zwłaszcza lenka stała się dla mnie swoistą terapeutką. I co najbardziej fajne w tym wszystkim to to, że teraz możemy godzinami siedzieć ze sobą nie rozmawiając, po prostu milczeć, gapić się w TV, czytać książkę, czy jak już gadać, to nie o chorobie, a d*** typu :"Jak było w pracy? Jak zwykle, do d... , albo zajefajnie" Lenka już swoją osobą działa na mnie jak balsam, chyba dlatego, że nie ma w Niej za grosz tych cech, które wyautowały mnie z Forum. A jeśli chodzi o leczenie, to jestem po terapii indywidualnej i grupowej. Długo się wzbraniałam, szukałam wymówek, a to daleko, a to nie te godziny, a to wiesz... jak g***o nie umie pływać, to woda za rzadka... W końcu poszłam do swoich pryncypałek. Powiedziałam wprost i szczerze o swojej chorobie... Wyobraź sobie wtedy ich miny, płakały one, nie ja... I co się okazało, wiedziały o moim problemie z wódą, pomogły mi w ten sposób, że mogłam z pracy jechać na terapię, a one mi dodawały siły, wierzyły we mnie i moją chęć wyzdrowienia, wyjścia z tej matni. Mój syn, który zaraz po pracy woził mnie na terapię, czekał na mnie i wracaliśmy do domu. I jego oczy, które były co raz to piękniejsze radością i szczęściem, że mama jest trzeźwa. Nie chcę powiedzieć, że trzeźwiałam dla niego... nie, robiłam to dla siebie i tylko dla siebie... To tyle na razie... Więcej napiszę/opowiem, jak znajdę się w gronie Pamiętnikarzy, bo teraz mam karencję i cierpliwie czekam z woli Starszyzny. Pozdrawiam. kosmo - Śro 27 Sie, 2014 07:40
Nie, nie mylisz się Janiele, no poza mitingami, bo byłam tylko dwa razy ...
kosmo - Śro 27 Sie, 2014 07:41
To nie podpowiedź, to droga każdego alkoholika, jeśli chce wyjść na prostą... Ann - Śro 27 Sie, 2014 08:09
Jo-asia - Śro 27 Sie, 2014 08:43
i ta odpowiedź....może Ci powiedzieć więcej, niż myślisz Matinka. Szczera odpowiedź. Matinka - Śro 27 Sie, 2014 19:35 Dziewczyny dziękuję Wam za wpisy. Kosmo, miło, że podzieliłaś się tę krótką historią z okresu pomiędzy bytnością na forum. Swoją drogą to nawet wiem, co Cię denerwowało w tym pierwszym okresie, a raczej "kto" i przyznam, że i mi byłoby trudno zdzierżyć tę postawę, mimo, że jestem spokojną osobą
Cieszę się, że tak rozsądnie to sobie poukładałaś, że pomogło, że trzeźwiejesz... Napisz czasem coś w swoim wątku, bo do pamiętników nie mam dostępu. Ann, tę filozofię trzeźwienia rozumiem jako wypracowanie sobie trwałych przekonań o słuszności swojej drogi; jako światopogląd, który ułatwi mi funkcjonowanie w życiu; jako uzyskanie spokoju i równowagi wewnętrznej. Trzeźwienie pojmuję jako pewien styl życia, którego nie znam, nie umiem. Szukam, więc wskazówek, które mi pomogą, przyniosą ulgę w całym tym trudzie. Nie wspiera mnie wiara w Siłę Wyższą, ani w Boga, ani we wspólnotę. Wiem tylko, że innym się udaje dokonać zmiany i żyć szczęśliwie. Jo-asiu, znam odpowiedzi na to pytanie, ta wiedza kieruje mnie na drogę innych rozwiązań. Daję sobie prawo poszukiwań, tak, żeby pozostać w zgodzie ze sobą. Jo-asia - Śro 27 Sie, 2014 19:41 Ok,
pterodaktyll - Śro 27 Sie, 2014 19:58
Mnie takie poszukiwanie kosztowało parę ładnych dodatkowych lat chlania..........może będziesz miała więcej szczęścia..........choć przypuszczam, że wątpię Matinka - Śro 27 Sie, 2014 20:21
Ze szczęściem to nie ma nic wspólnego. To jest chęć, przekonanie, ale też trud, cierpliwość, wola trzeźwienia, nauka i działanie. Zapewne wiesz, jakie są statystyki utrzymania trwałej abstynencji po terapii (25-30%?), należysz zatem do "śmietanki towarzyskiej" - nie sprawiło to szczęście, ale Twoja praca i to, co powyżej wymieniłam. Conradus78 - Śro 27 Sie, 2014 21:00
To prawda, nie znam Cię, ale mamy przynajmniej jedną wspólną cechę - tę, z powodu której jesteśmy tutaj na forum.
Najprostszą teorią, taką dla której nie trzeba być psychologiem jest to, że alkoholizm jest chorobą cechującą się mechanizmem o nazwie 'system iluzji i zaprzeczeń'. To takie 10 elementów, z którymi trudno polemizować. Warto sobie przeczytać.
Dla mnie najskuteczniejszą filozofią trzeźwienia jest program Dwunastu Kroków AA. Proste i bardzo skuteczne. Można szukać dalej, tylko po co. Uważam, że postawa na 'tak' jest bardzo potrzebna w zdrowieniu, tym bardziej, że w okresie picia, jak i na początku zdrowienia byłem całkiem na nie i wszędzie szukałem dziury w całym. Niepotrzebnie. Dlatego właśnie napisałem o Twoim negatywizmie i wcale nie zdziwi mnie, że będziesz chciała na mnie nakrzyczeć. Ale też nie zrobi to na mnie wrażenia, bo ja byłem dokładnie taki sam. kosmo - Śro 27 Sie, 2014 21:02
Matinko, od momentu wejścia na Forum, do dzisiaj jestem trzeźwa, mimo że nie jeden raz byłam w czarnej du***, nie sięgnęłam po alko. Teraz przez kilka dni będę nerwowa, bo kończy mi się laba i wracam do pracy, ale wszystko, co dobre szybko się kończy. Kocham to, co robię i będzie dobrze. Napiszę, napiszę, ale na wszystko przyjdzie czas, bo wiesz, ja muszę mieć natchnienie 
kosmo - Śro 27 Sie, 2014 21:06
Święta prawda. Ja miałam podobnie, wszędzie doszukiwałam się drugiego dna, a tak naprawdę dojrzewałam do chcenia, bo najważniejsze jest w głowie. Bez chcenia nic nie da się osiągnąć, a jeśli tak, to na krótką metę. kosmo - Śro 27 Sie, 2014 21:09 Powyżej cytowałam Conradusa78, zapomniałam, jak to się robi prawidłowo
rufio - Śro 27 Sie, 2014 23:16 E tam fajnie i mądrze piszecie ale ja i tak nie wiem o co chodzi - dlaczego ? Bo ja za cholerę nie znam się na trzeźwieniu - kiedyś jak próbowałem udowodnić , ze się na tym znam - budziłem się z Sahara w pysku i z oczyma jak wiśnie w spirytusie - więc przestałem udawać znaczy siebie przekonywać , że się znam i poszedłem tak gdzie się znają ( no w każdym razie powinni ) bo było przy wejściu napisane - Ośrodek pomocy tym i tamtym .Zacząłem robić i myśleć tak jak mi podpowiadali jakoś nie pije do dziś a i tak na tym się nie znam - po cholerę mam się znać ? Mi za to nie płaca ani szkół takich nie kończyłem - inni się znają i te znajomość przekazują a ja ? Ja tylko i aż to w bezczelny sposób wykorzystuję
Filozofia trzeźwienia ? To jak pojęcie Brzytwy Ockhama "Pluralitas non est ponenda sine neccesitate." "Jeśli jakieś obiekty nie są konieczne do wyjaśnienia pewnych zjawisk, nie należy postulować istnienia tych obiektów " I tyle . prsk
Whiplash - Czw 28 Sie, 2014 09:53
Uwielbiam ten argument Matinko, a jakie są statystyki utrzymania trwałej abstynencji BEZ terapii?
Jo-asia - Czw 28 Sie, 2014 12:23
wszędzie wokoło słyszałam..zrób tak, "zrób tak".. poparte było innych doświadczeniem, ja miałam wiele wytłumaczeń... dotyczyły zewnętrznych okoliczności prawda była taka, że to we mnie nie było i nadal nie ma na to gotowości czy żałuje? nie
mimo to, nadal pojawiają się myśli, że mogłam "zrobić, tak" łapię się na tym, że obwiniam siebie za brak... odwagi po co, Ci to piszę? przez to, że zrobiłam to.. tak jak czuję, poznałam "coś" więcej i po to, aby siebie upewnić.. tak, miało być
pterodaktyll - Czw 28 Sie, 2014 14:27
Ja chętnie odpowiem. Jakieś 0,001% całej populacji alkoholików leczących się samemu
Przemas - Sob 30 Sie, 2014 21:04
Tak ,a statystycznie gdy spaceruję z psem to mamy po trzy nogi od mojego przekroczenia progu OTU do momentu kiedy dołączyłem do grupy minęły dwa lata przez które leczyłem się sam czytałem fora i tak dobrze sobie w tym radziłem że doszedłem do momentu w którym pobiegłem na terapię i nie patrzyłem na statystyki ani kto zrezygnował i dlaczego itp. Oczywiście każdy z nas jest inny choć problem ten sam i mechanizmy te same. poza tym to nic złego znaleźć się w przedziale 25-30 % statystyki mnie ta lokata nie przeszkadza Matinka - Sob 30 Sie, 2014 21:30
Do licha! Już znam na pamięć niemal wszystkie powiedzonka z tej krainy
Ja też nie przepadam za statystyką ani rachunkiem prawdopodobieństwa bo niezależnie od wyliczeń i szacowań los może dać zarówno wygraną w totka jak również w łeb cegłą w drewnianym kościele
A tak sobie rzuciłam liczbami bo mnie irytuje święta wiara w terapię jako jedyny i niezawodny środek leczenia alkoholika, jak również święte przekonanie przekazywane z ust do ust, że "nie ma takiego co, by sam sobie poradził z uzależnieniem". Przemas - Sob 30 Sie, 2014 21:42 mnie także przekonywali ,nie dawałem się wiedziałem swoje. nie miałem jak to piszesz świętej wiary w terapię ale była to ostatnia rzecz jakiej mogłem się podjąć poza tym doprowadziłem się do stanu kiedy naprawdę chciałem tam iść bo moje "sprawdzone sposoby" uleczenia nie działały ,ale sam się musiałem o tym przekonać na własnej skórze czego Tobie nie życzę Na obecną chwilę nie piję ,a jutro będzie jutro ... nie ma niezawodnych środków leczenia alkoholika bo sam alkoholik bywa zawodny Janioł - Sob 30 Sie, 2014 21:54
Matinka - Sob 30 Sie, 2014 22:00
Cała rzecz jest właśnie w tym, żeby uwierzyć i zaufać w skuteczność tych metod, poddać im się bez reszty, odrzucić wątpliwości i krytycyzm, złapać się tego jako jedynej szansy i nadziei na przetrwanie - tu leży powodzenie i skuteczność tych dróg. Jak widać, obecnie, moja postawa jest temu daleka. Janioł - Sob 30 Sie, 2014 22:03
pterodaktyll - Sob 30 Sie, 2014 22:05
.... zaakceptować..........
Aby zaufać, uwierzyć i zaakceptować potrzebowałem parę lat i to PO terapii rufio - Sob 30 Sie, 2014 22:06
Przyjdzie czas - przyjdzie rada . Były drewniane klocki potem plastykowe a później Lego co będzie następne ? prsk
Wiedźma - Sob 30 Sie, 2014 22:18
A to ciekawe co piszesz...
Terapia jako jedyny i niezawodny sposób? A kto Ci takich bzdur naopowiadał?
Na pewno nie był żaden trzeźwy alkoholik, bo oni wiedzą (my wiemy), że nie ma niezawodnego sposobu leczenia alkoholika. Terapia jedynie zwiększa szansę na wytrzeźwienie, a co z tą szansą zrobi alkoholik, to już jego sprawa.
Ja znam jedną taką osobę - mój szwagier przestał pić w wyniku... bożego objawienia 
Nie wiem, czy taka nadprzyrodzona ingerencja nie odbiera statusu samodzielnego wytrzeźwienia, ale w każdym razie nie był on na żadnej terapii ani do AA nie uczęszczał. I nie pije już ponad 10 lat. Miał szczęście, skubany... 
Znam też kupę ludzi, którzy przestali pić po terapii, sporo, którym terapia nie pomogła i piją dalej... ...a na każdej rogatce widuję codziennie grupki tych, którzy nigdy na terapię się nie wybrali... 
jowis - Sob 30 Sie, 2014 22:32 znam osobę która długo pila bardzo teraz nie pije 10lat do dzisiejszego dnia chodzi na AA i jak rozmawiałam ostatnio z nim to powiedział mi jedno ze bardzo wierzył i wierzy w siebie ze się uda i ta wiara trzyma go aby nie sięgnąć dna tak jak przed 10 latami Ale powiedział ze trzeba to chcieć dla siebie chyba coś w tym jest
rufio - Nie 31 Sie, 2014 06:42 Jechały dwa tramwaje - jeden był czerwony a drugi skręcił w prawo. W którym motorniczym była powabna blondynka a w którym było darmowe WI-FI ? prsk
Matinka - Nie 31 Sie, 2014 07:48
To chyba dowcip? Chyba z konkluzją?
Osobiście lubię wszystkie klocki, drewniane najbardziej
Ratunku mam degenerację mózgu!
Matinka - Nie 31 Sie, 2014 07:51
Czy możecie Panowie podać źródło do owych statystyk?
Matinka - Nie 31 Sie, 2014 07:58
Zatem dzięki czemu trzeźwieliście i zachowywaliście abstynencję? Matinka - Nie 31 Sie, 2014 08:20
Za samoleczenie uznaje się brak korzystania z profesjonalnej pomocy oraz grup samopomocowych czyli AA. Za taką osobę można więc uznać Twojego szwagra. Wiedźmo, ja nie znam żadnej, takiej osoby. Jednak poszukałam dostępnych informacji i znalazłam takie w fachowej literaturze. Ludzie radzący sobie sami z uzależnieniem to populacja ukryta, nie spotkasz takich na terapii ani na mitingach, nawet na forach alkoholowych nie zagrzeją miejsca nie mając wsparcia, a przeciwnie podlegając presji jedynej słusznej drogi. Może o tym wiedzieć jedynie najbliższe otoczenie, bo "trzeźwienie" nie jest doświadczeniem, o którym chciałoby się mówić na prawo i lewo. Matinka - Nie 31 Sie, 2014 08:35
Tak właśnie jest, wiara w siebie, wiara, że się uda i chęć trzeźwienia
To są podstawowe czynniki, uzupełnione dodatkowymi składowymi czyli zasoby własne i wsparcie otoczenia. Zasoby własne rozumiem jako cechy charakteru, osobowość, doświadczenia i sytuację życiową, światopogląd... Wsparcie otoczenia dokładnie takie jak przy trzeźwiejącym alkoholiku czyli akceptacja nowego sposobu życia (brak alkoholu i szkła w domu, unikanie zakrapianych imprez, udział w alternatywnych formach spędzania wolnego czasu). Udział profesjonalnej pomocy widziałabym w zajęciach o charakterze edukacyjnym, diagnozie lekarskiej i ewentualnym wsparciu medycznym. Wsparcie w grupach o podobnym problemie, z możliwością wyboru poza AA. Wiedźma - Nie 31 Sie, 2014 08:41
Czyli to co między innymi proponują ośrodki terapii uzależnień.. Matinka - Nie 31 Sie, 2014 08:48
Tak nie do końca. Bo zazwyczaj jest to pakiet terapeutyczny czyli opieka lekarska, oraz psychoterapia połączona z edukacją. Niektóre ośrodki proponują wykłady otwarte dla uzależnionych i rodzin. Klara - Nie 31 Sie, 2014 09:15 http://www.komudzwonia.pl...der=asc&start=0 Edit: Matinko, wątek dotyczy książki - rozprawy o metodach terapeutycznych, a także o samoleczeniu. pterodaktyll - Nie 31 Sie, 2014 09:27
Ty to nawet fajnie piszesz Matinka i z przyjemnością się to czyta. Jest wszakże jedno "ale". Czy to nie Ty pisałaś ostatnio o głodach, wspólnych wyprawach z pijącymi? Wiesz teoria teorią .......ale to nie wszystko. Trzeba jeszcze ją umiejętnie zastosować w praktyce a to już zupełnie inna bajka jak mawiał poeta. (szybki quiz, kto to powiedział: ). Co do AA to powiem Ci po cichu, że mam dość krytyczne zdanie na temat tego ruchu, co nie znaczy, że z pewnych jego przesłań nie korzystam. Ot tak, dla bezpiecznosti wszelakiej.... Jak to mówią" Panu Bogu świeczkę......itd"
pterodaktyll - Nie 31 Sie, 2014 09:37 Dlaczego o tym wszystkim piszę? Mam wrażenie, że Ty co prawda wiesz, że dzwonią ale nie bardzo wiesz w którym kościele i ciągle, z uporem godnym lepszej sprawy, usiłujesz wyważyć drzwi, które są otwarte i wystarczy nacisnąć klamkę a nie walić taranem, tak jak Ty usiłujesz to zrobić..........Takie moje wrażenie...... zołza - Nie 31 Sie, 2014 09:41
Moje jest ciut inne Mattinka postanowiła udowodnić sobie i nam wszystkim niedowiarkom , " że sama z tego wyjdzie " .
matiwaldi - Nie 31 Sie, 2014 09:53
ale już nie wychodzi sama,bo idziecie/my z Nią ramię przy ramieniu ............(post za postem ) .........
zołza - Nie 31 Sie, 2014 10:08
Bo jest nasza W tej chwili jednak możemy tylko kroczyć obok niej i obserwować jej działania . Ona wybrala ... To jej prawo i jej decyzja ( pewnie nie dokońca ale nie moja juz w tym głowa)
Gdyby jednak nas potrzebowała - jesteśmy I zawsze możemy próbować ( mam taka nadzieję ) podtrzymać ją zanim upadnie i się mocno potłucze
Janioł - Nie 31 Sie, 2014 14:23
Matinka - Nie 31 Sie, 2014 20:26
Klaro dzięki, swojego czasu czytałam wątek. Nawet napisałam post, ale był zjadliwy, więc został w moim pamiętniku. Ale nic straconego, mogę się poprawić
Zacytuję fragment, który zamieściłaś z książki:
Ponieważ znowu zahaczyliśmy o statystyki wychodzenia z uzależnienia, to chętnie powołam się na to źródło. Panowie, Pterodaktyll i Janioł rzucają promilami samodzielnie radzących sobie z problemem, tymczasem na Dzikim Zachodzie 25% uzależnionych skutecznie obchodzi się bez pomocy terapeutycznej! Co czwarty uzależniony radzi sobie sam! Cuda dziwy panie! Zachowanie abstynencji po dwóch latach od terapii zawiera się w przedziale 20-50%. Nie robi to już na mnie wrażenia, bo z wynikami tego typu badań zapoznałam się rok temu. Nie jestem przeciwnikiem terapii ani agitatorem za samodzielnym trzeźwieniem. Natomiast lubię konkretne i rzetelne informacje. A nie gadanie typu: "nie znam nikogo, kto by sam..." "sama to się możesz w nos podrapać" "sama to możesz wyjść nogami do przodu" "po co sama jak można razem" itp. itd. I podsumowanie, że bez terapii to nie dasz rady. A zjawisko samowyleczeń po prostu istnieje. Przy okazji napiszę trochę więcej o tym. Matinka - Nie 31 Sie, 2014 20:31
Janiele drogi, musiałbyś najpierw znać tysiąc alkoholików, żeby wskazać tego jednego , co się sam wziął, zawziął i wyleczył (wg Twoich danych). Moglibyście Janiele posłanie nieść potrzebującej a nie farmazony pleść
Janioł - Nie 31 Sie, 2014 20:32
Jacek - Nie 31 Sie, 2014 20:39
najważniejszą podstawą,jest to że właśnie jeśli nie ty sam,będziesz tego pragnął ,to nic i nikt za ciebie tego nie zrobi
a cała reszta jest jedynie dodatkiem ale ważnym dodatkiem
w porównaniu - ślepy też pójdzie na przód lecz z laską,czy przewodnikiem,ma lepszejsze szanse ....................... że nie upadnie Matinka - Nie 31 Sie, 2014 20:40
Myślisz, że mój alkoholizm jest inny? Albo z innej gliny jestem ulepiona?
ta i dobrych wyborów
Janioł - Nie 31 Sie, 2014 20:41
Klara - Nie 31 Sie, 2014 20:44
Matinko, Wiedźma nie jeden raz już pisała, że przed terapią też potrafiła utrzymać abstynencję nawet przez dwa lata, ale potem płynęła. Dwa lata to pikuś. Chodzi o to, żeby utrzymać TRWAŁĄ abstynencję. Matinka - Nie 31 Sie, 2014 20:56
W Polsce też takie badania prowadzono, ale na mniejszej grupie.
Tak wiem, to tylko było odwołanie do tabelki z tej książki, dane dotyczą tylko okresu 24 miesięcy po terapii. Natomiast są też informacje z badań o samoleczących zachowujących paroletnią abstynencję. Jeśli chodzi o mnie to w razie zagrożenia będę się ratowała przy pomocy wszelkich dostępnych środków. Klara - Nie 31 Sie, 2014 21:03
Jak znam tę chorobę (oglądałam ją z bardzo bliska), możesz nie zdążyć zawołać, że tego ratunku potrzebujesz, a o ratowaniu się własnymi siłami zapomnij
Matinka - Nie 31 Sie, 2014 21:14
Niezmiernie mi miło panie Redaktorze, nie ma to jak poczytać Matinkę przy porannej kawie Ale czemu "nawet"? czyżby pan Redaktor miał podobnie, jak kolega Rufio, uprzedzenia do blondynek?
Pisałam, bo doświadczyłam. Zdarzyło się to w pewnych sytuacjach (sporadycznych), które potrafię określić, dało mi to w kość, pokazało swoją siłę i dobrze! Już wiem, jak to jest. Znacznie łatwiej mi się odnieść, radzić sobie, gdy są to określone problemy. Rzeczywiście, nie stosuję się do wszystkich zaleceń dla alkoholików. Nie umiem tego jeszcze dobrze rozegrać tj. zrezygnować z mojego towarzystwa wędrówkowego. 
Matinka - Nie 31 Sie, 2014 21:25
Klaro, przykro mi, że jesteś po takich bolesnych przejściach
Widzisz chorobę przez ten pryzmat. Uzależnienie od alkoholu ma swoją charakterystykę, ma wiele elementów wspólnych, kieruje podobnymi mechanizmami ale w tym wszystkim jest człowiek, który też ma swoją historię i różnie sobie radzi z chorobą. Głód, nawrót, zapicie jest to pewien proces w czasie, jest szansa zareagować... Natomiast doświadczyłam stanów depresyjnych, mimo chwilowej poprawy obawiam się, że nie jest to sprawa zakończona. Jeśli czegoś się boję, że nie zdążę zawołać, to właśnie tego. Jo-asia - Nie 31 Sie, 2014 21:41
bałam się, że napiję się pod wpływem impulsu "czy pani jest impulsywna, spontaniczna?" - usłyszałam nie... "więc, nie napije się pani pod wpływem chwili, pani zawsze musie mieć wszystko zaplanowane, przemyślamne". nie raz...stojąc po pracy, obok dziewczyn pijących piwo..przeszła myśl, "pić mi się chce"..a z torebki zawsze wyciągam wodę
ta lampka tam jest i świeci....bo ja, podjęłam decyzję
i jej nie żałuję, nie ciąży mi...nie walczę z nią, o nią......tak mi dobrze
Matinka - Nie 31 Sie, 2014 21:42
Kto to powiedział? Zapewne Brat Witt!
Wow, dorobiłam się nawet dodatkowego "t"
Aj, tam! Nic, nie chcę udowadniać. Dla świętego spokoju to nawet na terapię bym poszła, wszyscy byliby zadowoleni i lubiana byłabym bardziej
Zołza, ja to się czuję jak dusza w czyśćcu ani nie należę do pijących ani do porządnie trzeźwiejących, taka jakaś bezpańska...
Zołza, w każdym razie dzięki!
Matiwaldi, nie zazdrość tylko się przyłącz!
A już się martwiłam, że straciłeś formę
Matinka - Nie 31 Sie, 2014 21:45
Masz rację Joasiu, najpierw jest myśl, z tą myślą mogę coś zrobić. Matinka - Nie 31 Sie, 2014 22:01 Zołza znalazła mi awatar, całkiem mi pasuje, więc od dziś jestem z obrazkiem
pterodaktyll - Nie 31 Sie, 2014 22:35
Stanowczo dementuje te nikczemne pogłoski. Czuję tu wyraźnie "janielskie skrzydło"
Nie da się trochę trzeźwieć a trochę nie. ta choroba nie toleruje ŻADNYCH!!! kompromisów
Rudyard Kipling
A potrafisz odpowiedzieć na pytanie do czego Ci właściwie ta cała trzeźwość potrzebna? pterodaktyll - Nie 31 Sie, 2014 22:36
Czyli dalej zapierdzielasz jak konik pod górkę
Whiplash - Nie 31 Sie, 2014 23:23
A Ty myślisz, ze jest inny niż nasz?
Jak dojdziesz do wniosku, że alkoholizm niewiele ma wspólnego z alkoholem - zrozumiesz, że nie w niepiciu istota, czy w zachowaniu trzeźwości czy to przez 2 lata czy przez 100... Rzecz polega na zmianie siebie, bo alkoholizm dotyka przede wszystkim naszych głów, a więc głowy trzeba leczyć. Niewiele jest ludzi zdolnych do samoleczenia... Znam jeden przypadek człowieka, który powiedział sobie - oho dość, wystarczy, piję za dużo, czas przestać... Już coś koło 10 lat jak nie miał alkoholu w ustach. Wiec da sie. Znam też myślę że obecnie dziesiątki jeśli nie setki, takich, którym pomogły terapia lub AA. Znam też takich, którym nic nie pomoże... Ja wybrałem w której grupie chcę się znaleźć. I myślę, że to na myśli miał Janioł, pisząc o tym, że te dane podsunęło mu życie. Jo-asia - Pon 01 Wrz, 2014 08:30
i serc (dusz)..bym dodała
ale to ja...
niewielu jest ludzi, którzy w to wierzą leczenie z pomocą i tak jest samoleczeniem mnie terapeuci ostrzegali przed forum, do tego stopnia, że nie mówiłam im..że regularnie tu piszę na końcowych zajęciach, eksperymentalnie wprowadzili tekst, w którym była mowa..że mamy wpływ na to co myślimy i że można je zmienić tylko jedna osoba, prócz mnie...zainteresowała się tym, reszta odrzuciło poprosiłam o autora..nie udzielono mi takiej informacji moje uwagi na temat tego, były storpedowane przez grupę a terapeutka, nie komentowała po co, to piszę? terapia i AA, dla mnie były wyborem ze strachu, niestety mnie nie pomogły w leczeniu "głowy", tym zajęłam się sama....nawet wbrew zaleceniom
cały czas mam nadzieję, że takie podejście to już przeszłość, że dziś to już wygląda inaczej choć z drugiej strony, fakt że zrobiłam...podjęłam się samoleczenia, a przez to wzięłam odpowiedzialność, za własny rozwój wyłącznie na siebie...było tym, czego najbardziej potrzebowałam, było tym.. co rozpoczęło leczenie, zdrowienie
więc i tu, można zauważyć...korzyść z terapii takiej a nie innej
Kami - Pon 01 Wrz, 2014 09:09
zołza potrafi nam wszystkim zajrzeć w duszę i trafia .... Jak ONA to robi??????
Matinka - Pon 01 Wrz, 2014 09:35
No, ma dobre oko
Matinka - Pon 01 Wrz, 2014 09:53 Moi mili, dzięki za ostatnie posty, myślę sobie w tym kierunku i mogę oderwać się od stresu i niepokoju. Joasiu, bardzo cenię Twój sposób pisania, to mi pomaga, pokazujesz swoje myślenie ale zostawiasz przestrzeń dla mnie. Tego potrzebuję, dziękuję
Trufla - Pon 01 Wrz, 2014 14:48 Matinko - czytałam teraz Twój wątek, kilka stron do tyłu - w którymś momencie piszesz, że terapia owszem, ale dopiero jak uwierzysz, że ona działa. Z mojej grupy nikt w to nie wierzył, włącznie ze mną. Poszłam tam, bo chciałam się ratować i próbowałam wszystkiego. Mimo że na początku też chciałam sama z tego wyjść, pisałam do Ciebie zresztą PW w tej sprawie na początku bytności na forum. Dzisiaj kończę grupę wstępną, od środy przechodzę na rotacyjną, i nie jestem już tym samym człowiekiem. Poukładało mi się w głowie, dostałam nową wiedzę - i nie tylko suche fakty, ale przede wszystkim podpowiedzi jak tę wiedzę wykorzystywać w życiu codziennym. Jasne, miałam głody. Takie głody, że trzęsły mi się ręce, serce wyskakiwało z piersi, gula w gardle, ryczałam mężowi w rękaw, że ja się muszę napić, chociaż trochę, bo ulga... I z takich głodów dzięki wiedzy z terapii udało mi się wyjść zwycięsko. Terapia działa, czy tego chcesz czy nie. Są osoby, które się strasznie bronią, które każde słowo terapeuty odbierają jako osobisty atak, ale mimo to wyciągają wnioski i robią między spotkaniami coś co na grupie zostało im zasugerowane. Decyzja o podjęciu terapii była najlepszą jaką podjęłam w życiu (no może poza wyborem męża ) Mimo że mam przez to problemy w pracy, karnie gnam tam 3 razy w tygodniu na 2 godziny, bo wiem że będzie dzieki temu tylko lepiej, tylko lżej. Możesz terapię odrzucać, ale dopiero jak jej spróbujesz bo co Ci szkodzi? Mi się nie podobał nasz główny grupowy terapeuta, z którym zajęcia były 2 razy w tygodniu, ale co z tego? Przymykałam oko na to, jaki on jest, a skupiałam się na tym, co mądrego ma mi do przekazania. I da się Terapia daje mi poczucie bezpieczeństwa, wspólnoty, jest chyba jedynym miejscem gdzie mogę się w temacie mojego nałogu totalnie wyspowiadać. Z perspektywy osoby, która strasznie się przed tym broniła mówię: WARTO!
Jacek - Pon 01 Wrz, 2014 15:15
Wiedźma - Pon 01 Wrz, 2014 17:49
Co Ty powiesz???
A czym to argumentowali? margo - Pon 01 Wrz, 2014 17:55 A ja na terapii (tyle, ze ja nie po tej stronie... ) mowilam o forum samopomocowym, ze korzystam. Terapeutka nawet pochwalila, powiedziala, ze jesli spelnia swoja role i daje mi wsparcie to ok...
Jo-asia - Pon 01 Wrz, 2014 18:08
Czymś rodzaju....nie wiesz kto jest po drugiej stronie....i czy jest trzeźwy, w znaczeniu..nie pod wpływem alkoholu, później..obawą, że mogę się uzależnić od internetu Jacek - Pon 01 Wrz, 2014 19:00
w takim razie dziwny rodzaj tłumaczenia nie ważne kto jest po drugiej stronie,i jak się zachowuje (i czy nie jest pod wpływem środków odurzających) ważne jak ja się zachowam ,i dobry,przyjazny terapeuta,tu powinien ci podpowiedzieć a tak cię po prostu straszył rufio - Pon 01 Wrz, 2014 19:05 Mati powiedz mi w którym miejscu jest napisane przeze mnie , że nie lubię blondynek ? A co do Twego " sama wyjdę " - zostanę kibicem i to niezbyt głośnym . Jras4 - Pon 01 Wrz, 2014 19:08
Jo-asia - Pon 01 Wrz, 2014 19:13 Tak straszył..myślę, że miał dobre intencje. Dopiero gdy skończyłam...jakby docenił również i te formę pomocy z której korzystałam. Jestem samotnikiem, obecność innych ludzi..powoduje moje wycofanie. Nawet tu to widać. ..dzięki tej formie pomocy, ja więcej zyskałam niż na terapii czy w AA. Dobrze, że ...nie posłuchałam.
Wiedźma - Pon 01 Wrz, 2014 19:13
Iiiiiiiiiiiiii tam...
To żadne argumenty - zwykłe dmuchanie na zimne, asekuranctwo... Dobrze, że się tym nie przejęłaś
Wiedźma - Pon 01 Wrz, 2014 19:15
No tak - to byłby jakiś argument
Jacek - Pon 01 Wrz, 2014 19:21
a dla ciebie??? Jras4 - Pon 01 Wrz, 2014 19:26 Ty Jo-asia - Pon 01 Wrz, 2014 19:29
haha... Ty Tomku, byłeś dla mnie jednym z argumentów... na tak...
Jras4 - Pon 01 Wrz, 2014 19:31 miło mi to słyszeć Joanno mi tez kiedys gadała jakaś tam że forum jest be i nie pszejełem sie tym podobnie jak Ty ..nadal tu TRWAM Jacek - Pon 01 Wrz, 2014 20:21
a ja myślę ze nie,,,było to raczej na odfajkowanie mnie nikt nie straszył ani ostrzegał ,raczej sam podchodziłem z dystansem miałem kompa,lecz brak funduszy na internet wiedziałem skądś ze istnieje coś takiego jak "nasza klasa" i coś w rodzaju "kontakt z drugim alkoholikiem" mogłem spróbować w kafejce (w tamtych czasach) lub w pracy jednak coś we mnie pękało i kazało czekać - i marzyłem o własnym internecie (w tamtych czasach ,pamiętam ,płaciło się za przepływ impulsu - wystarczyło podłączyć się pod telefon ) to jeszcze nie był mój czas no a gdy już był internet,i zapoznałem się tu i ówdzie,,odwiedziłem parę forum,,aż wylądowałem na tym po drodze na innych były jakieś tam sprzeczki z userką (to był też powód ze powstało to forum) a i na tym forum ,na bliżej jego początku.taki jeden mnie się czepiał - byłem nawet po udziale parę bojów ,na opuszczenie tego forum ale stało się inaczej,to właśnie on ,mnie objaśnił że to jest tylko forum i nie wszystko po drugiej stronie powinienem brać na serio to dzięki jemu jestem tu dziś ,a z nim spotykam się na zlocie w Licheniu i się ściskamy w serdecznym uścisku (Stiff pozdrawiam serdecznie) Joasiu,piszę o tym,bo właśnie to terapeuta powinien w taki sposób ostrzec ,ze to tobie czy mnie i jak mamy się zachować,omijać,zaniechać ,usunąć z tematu lub danej osoby a nie aby od całego forum,społeczeństwa - bo w śród nich są też wartościowi ludzie ja też tu na forum uzyskałem porad,sugestii które wykorzystałem jako pomoc Jo-asia - Wto 02 Wrz, 2014 04:29 Jacku..a ja widzę to inaczej. Strach, który we mnie wywołali..pomógł mi zyskać dystans. Cel osiągnęli. Bonusem zaś, z tego było wzięcie odpowiedzialności..na siebie, za moje trzezwienie. Pamietam, gdy po przeczytaniu pierwszej książki..która obalała moje przekonania...odpowiedziałam jej..że czuję się jakby ktoś mi prał mózg..że boję się czytać dalej.....gdyby mnie zatrzymała, wtedy bym posłuchała. Ja zaś usłyszałam i zobaczyłam...jest ok, to normalne. Dla mnie..wtedy jej reakcja, nie była normalna, ja myślałam że robię coś złego. I znowu...wzięłam odpowiedzialność we własne ręce. I to...co powinna, nie mnie oceniać. Grunt, że efekt skuteczny
Jacek - Wto 02 Wrz, 2014 13:07
Joasienko,,nie mogę tobie zaprzeczyć tym bardziej że mówimy o kimś - kogo Ty znasz a ja znam i wiem o nim tyle na ile ty mnie opowiadasz ale ważne że Ty se dajesz z tym radę
baracca - Wto 02 Wrz, 2014 20:41
Czyli ciekawy przyczynek do wcześniejszych dyskusji n/t ja sama. Guido - Śro 03 Wrz, 2014 08:40 Zastanawia mnie, czy dla podniesienia wartości tej debaty nie byłoby sensowne zdefiniować, co to właściwie jest owa "SAMOŚĆ". Matinka - Śro 03 Wrz, 2014 14:30 Odniosę się do "SAMOŚCI" w kontekście uzależnienia od alkoholu. "Sama" w tytule mojego wątku znaczyło trzeźwienie bez terapii – czyli profesjonalnej pomocy oraz AA. I to stwierdzenie wywołuje wiele kontrowersji. Może trochę truizmów napiszę, ale podsumowań nigdy za wiele
Jak większości wiadomo, owo uzależnienie jest dość specyficzną chorobą, której nie leczy się farmakologicznie i cierpliwie czeka na efekt (bez udziału pacjenta) ale przeciwnie sam uzależniony dokonuje aktu leczenia. Najczęściej odbywa się to ze wsparciem psychoterapii, która daje wiedzę, wskazówki, odsłania mechanizmy choroby. Od lat kilkudziesięciu alkoholicy znajdują też wsparcie i siłę duchową w ruchu AA. Termin "wsparcie" jest istotny bo są to środki, które pomagają osiągnąć trzeźwość, ale całą robotę wykonuje "sam" zainteresowany. Jest to trudne dlatego, że pociąga za sobą konieczność zmiany życia (zachowań, przekonań, często pracy i otoczenia) itd. A ludzie się tak chętnie nie zmieniają. Dlatego w naszych rozmowach często pojawia się stwierdzenie o samodzielnej przemianie. W czym oczywiście zawarta jest prawda.
Jak również prawdziwe jest to, że nie jestem sama ze swoim problemem. Wszak korzystam z dostępnej wiedzy na temat uzależnienia od alkoholu, wiele biorę z Forum, znajduję wsparcie w innych – choćby przez życzliwą i ciepłą obecność w moim życiu. Klara - Śro 03 Wrz, 2014 15:38
"Samość" wymyśliła nasza Esterka. "Samość" to umiejętność przyjemnego spędzania czasu bez żalu, że nie posiadamy "umilacza" w postaci innej osoby (najczęściej płci odmiennej) i bez przymusu natychmiastowego znalezienia onego. zimna - Śro 03 Wrz, 2014 16:07 Leczenie swojego chorego umysłu, samodzielnie przy pomocy swojego chorego umysłu, wydaje się przedsięwzięciem dość ryzykownym. Dorzucę jeszcze soczysty cytacik z Jrasa bo to święta prawda jest 
Matinko twój umysł jest twoim wrogiem, im bystrzejszy, im bardziej sprawny, tym groźniejszym. On a zasadzie jego chora część gdy się uruchomi , potrafi Cie oszukiwać , ukrywać prawdę, manipulować, zadawać cierpienie. Wszystkie mechanizmy obronne instynkty w które wyposarzyla nas natura kieruje przeciwko Tobie,wypacza . Ponieważ uważa, że picie jest dla niego dobre, jest przyjemne tak to pamięta i chce więcej. Mam nadzieje że kiedyś to złapiesz ale chyba jeszcze nie dziś . Hejo, pozdrawiam i dziękuje. Bardzo dobre ze piszesz i masz prawo robić i wybierać jak chcesz i nikomu nic do tego, o ile nie robisz innym krzywdy. Jacek - Śro 03 Wrz, 2014 20:07
tym bardziej że ten umysł se myśli że nie wypije,i już jest wszystko ok
Ona nie
przynajmniej bezpośrednio ale nowicjusz który to poczyta ,może nie tak to odebrać MILA50 - Czw 04 Wrz, 2014 07:41
Matinko
Przez cały czas,w którym tkwiłam w czynnym alko.odrzucałam terapię z powodu obawy,że "zmienią" mnie tam na inną a tego nie chciałam-chciałam pozostać sobą-tylko niepijącą. Terapia w moim przypadku odbyła się w momencie totalnego upadku psycho-fiz. Wiedza o chorobie-teoria to duża pomoc ale istotą terapii-mojej, było zajrzenie(wybebeszenie!)w siebie a tego bez nakazu pisania prac ,czytaniu ich i słuchaniu info.zwrotnych w życiu bym nie zrobiła.......to było najtrudniejsze ale przede wszystkim to pozwoliło mi wreszcie ruszyć z miejsca ,bolało i lałam łzy(twardzielka płacząca w grupie obcych ludzi!) ale to było potrzebne-rozsypać się i od nowa poskładać......to początek pracy nad sobą....w moim przypadku na tym skończyłam z profesjonalną pomocą ale bez tego tkwiła bym w przeświadczeniu,że ja przecież wiem i sama.....
Matinka - Czw 04 Wrz, 2014 18:50
MILA, bardzo Ci dziękuję, że się podzieliłaś. Myślę, że to, co czułaś jest mi obecnie najbliższe. To czego się obawiałaś i z czym się zmierzyłaś - właśnie przed tym czuję opór. Może nie obawiam się zmian jako takich, ale zmian zachodzących w nieznanym kierunku, zmian pod presją, zmian pod wpływem otoczenia... Matinka - Czw 04 Wrz, 2014 19:06
Cześć Trufelko! Przeczytałam od razu wieści od Ciebie i cieszę się, że się cieszysz No proszę, już zrobiłaś grupę wstępną i jedziesz dalej. Widzisz pożytek z tego i o to chodzi. Poukładałaś sobie organizacyjnie, a co najważniejsze w głowie się klaruje
Generalnie nie odrzucam, tylko na razie nie stosuję
Skrobnij coś czasem o swoim, nowym trzeźwym życiu. Pozdrówka! Matinka - Czw 04 Wrz, 2014 19:08
A tak sobie wykoncypowałam z dowcipu
Pozdrawiam! kosmo - Czw 04 Wrz, 2014 19:10
świstaka już dawno ubili hehehe Jacek - Czw 04 Wrz, 2014 20:46
ale swoje zrobił - kto to bedzie teraz rozwijał
yuraa - Pią 05 Wrz, 2014 13:56
AOSIA Jest taka jedna Aosia Zwą ją Aosia - Samosia Bo wszystko sama, sama, sama, Ważna mi dama! Wszystko sama lepiej wie, Całkiem sama trzeźwieć chce. Dla niej mityng, książka, AA Nic nie znaczą, to "gdzieś" ma. Zjadła wszystkie rozumy, Ma w sobie dużo fałszywej dumy Na mityngi nie chodzi, bo po co? Sama wszystko umie. - no to co? A jak zapytać Aosi: Ile jest kroków w AA? - Osiem. A kto to był Bill W.? Król. A co daje terapia? - Sól. A gdzie leży Akron? - Nad Wartą. A wszyć Esperal warto? - Tak! Warto. Bo o haltach wszystko wie. I antikol sama zje. "Kroki" sama przerobi, No i wszystko sama zrobi. Kto by się tam uczył, pytał, Dowiadywał się i czytał. Kto by sobie głowę łamał, Kiedy może sama, sama. Toś ty taka mądra dama? ... A pijany, to kto? JA! SAMA! ze specjalnego wydania biuletynu Mityng http://www.mityng.net/wyd...u_20021028.html zołza - Sob 06 Wrz, 2014 08:10
To zdanie to strzał w dziesiątkę
Uważam ,ze problem samoleczenia czy samoterapii właśnie ze wzgledu na rozkręcony mechanizm iluzorycznego myślenia osoby uzależnionej ( chociaż w danej chwili nie pijącej) tłumaczy wszystko na swoją korzyść . Nasz mózg ( nałogowców) jest dużo inteligentniejszy od nas samych i zrobi wszystko by nas oszukać . Im jesteśmy inteligentniejsi , zadajemy więcej pytań i szukamy różnych odpowiedzi , drążymy temat , analizujemy , rozkładamy na czynniki pierwsze tym bardziej rozkręcamy i dajemy pole do manipulacji naszemu (" nietrzeźwemu - zreszta wcale niezależnemu od nas") myśleniu. To choroba ...która broni się wszelkimi możliwymi sposobami by nas omamić , oszukać , posiąść ...Podstępnie i za naszym przyzwoleniem ... bo my czujemy co do nas dobre ,co ważne i wiemy jak sobie radzić ...BŁĄD !!! Tylko osoba niezangażowana ,niezwiązana z nami , nie podążająca naszym tokiem myślenia - osoba /osoby z zewnątrz posiadające wiedze o alkoholiźmie lub własne doświadczenia zwiazane z choroba potrafią nam pokazać , odkryć fałszywe ( chorobowe ) myślenie. Dlatego terapeuta ,grupa ,terapia ,drugi alkoholik ...ONI WIDZA W NAS TO CZEGO SAMI NIGDY NIE ZOBACZYMY
Jo-asia - Sob 06 Wrz, 2014 08:34
bo...widzą w nas siebie?
z tego..może, mogłabym wyłączyć terapeutów, choć to również nie jest regułą
do mnie, bardziej przemawia to, że podważają mój sposób myślenia a nie, że widzą a co za tym może iść, wiedzą.. co mi w głowie piszczy a dzięki temu, ja mam szansę uwolnić się od własnych myśli, schematów..poddać w wątpliwość, własną prawdę....poszerzyć własny horyzont a i tak...na tym szarym końcu, zostaję ja i moja za siebie odpowiedzialność
szika - Sob 06 Wrz, 2014 08:43
nie... jesli to zyczliwa obserwacja moga na przykład powiedziec: "oszukujesz sama siebie"...
to nie jest jednoznaczne... jesli widze że ktos sobie robi krzywdę, wcale nie oznacza, że wiem... ale może gdy powiem ta osoba otworzy oczy... i zobaczy, będzie wiedziała sama...
nie trzeba byc alkoholikiem aby mechanizmy obronne działały... jak na przykład wyparcie... różne...w alkoholizmie one są zwyczajnie bardzo silne... bez drugiej osoby możemy ich nigdy nie zobaczyć... tak działa mózg... zołza - Sob 06 Wrz, 2014 08:55
Niekoniecznie siebie ...widzą działające w nas mechanizmy ( oczywiście mam na myśli osoby , które " siedza w temacie ")
Niekoniecznie podważają ... zwracaja moja uwagę , zatrzymują , pozwalają spojrzeć jeszcze raz...i jeszcze raz - a znając ich zdanie , mogę zweryfikować je ze swoim .
I to jest najlepsze , mam prawo i szczęście decydować za siebie ...właśnie dlatego , że ich mam w pobliżu
szika - Sob 06 Wrz, 2014 09:12 jeszcze o jednym chciałam... Joasiu Ty akurat masz to juz za sobą... wydaje mi się, że to jest podstawa i kluczowa sprawa... dlaczego na mitingu zaczynamy wypowiedź od "mam na imię .... jestem alkolikiem/alkoholiczką"... ? na terapii to także jest niezmiernie istotne... ilez razy miałam okazję obserwowac jak komuś nie chcą te słowa przejśc przez gardło... jak ludzie nie mogą tego wypowiedzieć głośno, wyraxnie, kręcą, kulą się w sobie... dlaczego? dlaczego to takie wazne? stanąc przed drugim człowiekiem i na zywca, paszczowo wyrazić krótkie zdanie... Jacek - Sob 06 Wrz, 2014 09:58
to chemia
zołza - Sob 06 Wrz, 2014 10:20
Zapewne znowu mi sie oberwie ale wypowiem się co ja o tym myślę
Otóż nazwanie siebie alkoholiczką odkąd zrozumiałam , że nią jestem i przyjęłam ten fakt z całym ekwipunkiem i dorobkiem inwentarza nie przychodzi mi z trudnoscią ale... nadal uważam , że AA na dzień dobry chce nas rzucić na kolana i sprowadzić do poziomu , wywołać pokorę i wzbudzić za każdym razem w nas /we mnie żal za grzechy za wszystko co zrobiłam w swoim pijanym życiu przed forum publicum i przed wszystkimi ...Tak jestem alkoholiczką ... mam na imię ... jestem winna ...
Tylko , Że ja to wiem i pamiętam o tym więc nie muszę ( tak sobie myślę ) obnosić się z tym za każdym razem. Wiem ... i Oni to wiedzą
Jako ,że jestem osoba bardzo przekorną i mając swoje zdanie na dany temat ciężko mnie zmusić do ustępstw ( wypracowaliśmy na terapii inny model - wielu ludzi wprowadziło to w swoje życie )
Osoba przedstawiająca się ma możliwość wyboru ...mówi/ ja mówię...Mam na imię Beata ,Agata ,Marek , Tadeusz i jestem uzależniona/y od alkoholu lub mam na imię B i jestem alkoholiczka...To wybór . Niby nic ... ale to działa
Jacek - Sob 06 Wrz, 2014 11:01
eeetam zaraz tam oberwie no bo widzisz ja w tym zdaniu widzę samo ocenę czujesz że ktoś cię oceni a to Ty Zołzuniu sama się tak oceniłaś podobnie odbieram w samo ocenie,w zdaniu wypowiadanym - mam na imię Jacek,jestem alkoholikiem i nie ważne jak to kto inny oceni to ja mam być za to odpowiedzialny - jestem alkoholikiem (trudno) ale nie chcę już pić tak bym to ujął lecz każdy ma prawo do swojego zdania - byle tym nie krzywdził siebie i innych
baracca - Sob 06 Wrz, 2014 11:25
To dosyć karkołomne założenie...
Jeśli nie wolno mi ufać swojemu umysłowi bo jestem chory to dlaczego mam zaufać innym umysłom, które również są chore? Tym bardziej, że nie zobaczą tego CO JEST, ale to co CHCĄ zobaczyć... zołza - Sob 06 Wrz, 2014 11:31
Tylko ,że mówimy tu nie o odbiorze /ocenie innych a trudności o których wspominała Szika. Nie każdy Jacuś jest Tobą i nie każdy czuje jak Ty -a Ty nie wiesz co czuje ( no bo i skąd ?) - pozwól każdemu mówić o sobie po swojemu , zgodnie z tym on czuje i co jest dla niego dobre. Janioł - Sob 06 Wrz, 2014 11:34
Moje doświadczenie jednoznacznie wskazuje na słuszność takiej formy trzeżwienia szika - Sob 06 Wrz, 2014 11:38
nasza terapeutka opowiadała nam bajke o ośle... puenta mówi, że "jesli trzecia osoba mówi ci, że jestes osłem to obejrzyj sie czy nie masz ogona"...
zołza - Sob 06 Wrz, 2014 11:42
Nie zrozumialeś przesłania- to zdanie wyrwane z kontekstu . Pisząc te słowa zwracałam sie do Matinki ,która jest przekonana o możliwości samoterapii i samowyleczenia. Sama- nawet posiadając wiedzę i narzędzia zdobyte w trakcie samouczenia nie bedzie nigdy miała mozliwości weryfikacji tego co sie naumiala. Kto jej powie ,że jej myslenie jest błedne , kto zauważy , że pewne rzeczy postrzega inaczej niż wyglądają ? Pamiętasz jak ktoś tam kiedyś powiedzial coś w stylu - " że jeśli jedna osoba mówi ci, że jesteś pijany zlekceważ, jeśli dwie - zastanów się, a jeśli trzy - idź się położyć. Albo, że jeśli kilka osób mówi ci, że masz z tyłu ogon to się pomacaj pod końcem kręgosłupa? " To byla przewodnia myśl mojego posta
baracca - Sob 06 Wrz, 2014 11:58
Skąd wiesz Janiele, że to obiektywne spojrzenie, a nie projekcja chorych umysłów. Zważ, że alkoholik to zazwyczaj stworzenie podatne na sugestię i manipulację, nie posiadające własnego zdania i krytycznego spojrzenia na rzeczywistość.
Ależ oczywiście, że będzie miała - jej życie i jej wybory pozwolą jej zweryfikować wiedzę i narzędzia, które posiada. Skąd tyle lęku przed życiem?...
Ten kto sam jest chory i też myśli błędnie?
Nie - inaczej niż wyglądają - tylko inaczej niż zauważający.
No ale mówią to osoby zdrowe z prawidłowym widzeniem rzeczywistości, a nie inni chorzy.
No dobra, dosyć tej krotochwili w sobotę. Ludzki umysł jest i pozostanie zagadką.
W zasadzie puenta z powyższego jest żadna, a próba poszukiwania odpowiedzi kończy się tam gdzie zaczyna się przekonanie o słuszności własnego zdania. Logika się kończy, a zaczyna się ego.
Jacek - Sob 06 Wrz, 2014 11:58
no bo i to chemia nie mogę ocenić reakcji,typowania wyborności lecz hormony,czy płyny chemiczne - zawsze działają podobniuśko na ten przykład,jedno z dwojga ludzi,zakochanych w sobie,będzie mówiło że jest bardziej w drugim zakochane ja to przechodziłem,więc mogę powiedzieć ze rozumiem ale czy rozumiem oczywiście że tak ale na tyle ,ile to "ja" sam przechodziłem
Janioł - Sob 06 Wrz, 2014 12:01
Janioł - Sob 06 Wrz, 2014 12:03
jak to było ? każdy widzi to co chce ?
zołza - Sob 06 Wrz, 2014 12:12
Ale każdy organizm reaguje inaczej - dla jednych podstawowa dawka może być zbyt mała a dla innych zabójcza. Najważniejsze znależć dawkę optymalną dla siebie To właśnie jest indywidualizm
szika - Sob 06 Wrz, 2014 12:49 kwestia informacji zwrotnych na grupie terapeutycznej to jedna sprawa, ale jest jeszcze inna, równie ważna... taka zasada: szczerość rodzi szczerość, otwartośc rodzi otwartość... słuchając drugiego alkoholika o jego problemach, przezyciach czesto doznawałam oświecenia: "o kurde, ja też tak miałam/mam"... tego nie przerobi się z żadną ksiązką... w zasadzie niby można by wysnuć przypuszczenie, że korzystając z forum moznaby uzyskać podobne korzyści...jednakże jak widać w tym wątku otwartość userów, którzy ofiarnie się sobą dzielą, nie za bardzo powoduje podobne zachowania u autorki... jedynie co - to sa moje spostrzeżenia - owa otwartość służy do studiów psychologiczno - teoretycznych... a zatem wysnute wyżej przypuszczenie upada w tym przypadku... jeszcze słówko w temacie poruszonym przez Ciebie Zołzuniu... Jacek słusznie zwrócił uwagę na ów odbiór... nie wiem...może trafiałas na jakieś niewydarzone grupy, bo ja akurat nigdy nie odebrałam programu AA jako powalającego na kolana i nurzającego mnie w poczuciu winy - wręcz przeciwnie... zawsze mitingi stawiały mnie na nogi i ładowały mi akumulatory...w najgorszych chwilach również... i wiem, jestem o to spokojna, że jeśli będę miała potrzebę tam zawsze wsparcie i pomoc dostanę... zołza - Sob 06 Wrz, 2014 13:14
To nie była ocena AA i programu AA . wiem , ze dla wielu ludzi to bezpieczna , spokojna przystań ... i dzięki Bogu , że są .... Mi niestety z nimi nie po drodze może ( tego też nie wiem) dlatego , że zawierzenie swojej trzeźwości i swojego życia Sile Wyższej , nie działa na mnie i moj światopogląd.
Ale to juz chyba temat na inną rozprawkę
Matinka sorki , że trochę Ci w temacie dzisiaj namieszałam
Jacek - Sob 06 Wrz, 2014 14:45
Zołzuniu,czy wiesz o czym mówimy ??? nie znam się na chemii powtarzam jeno po odkryciach naukowców
którzy twierdzą jak działa chemia na wpływ reakcji u człowieka i całą reakcję odbiera ludzki umysł - który to nie ma żadnego wpływu dawkowania jedynie co może umysł,to to aby ocenić sytuację,i wybrać rozsądnie a tego to już trzeba się nauczyć - co raczej nie jest prostym ale nie niemożliwym
Jo-asia - Sob 06 Wrz, 2014 15:27
a mnie się wydaje...że cały problem w alkoholizmie tak po prawdzie kryje się w tych słowach
i nie tylko Ty... zołza tak masz z przyznaniem się do alkoholizmu, nie miałam problemu z odnalezieniem w doświadczeniach innych siebie...wielkie pozbycie się poczucia winy za alkoholizm, pozwolił mi spojrzeć...szerzej na siebie i innych także i ani się nie wstydzę powiedzieć...Asia alkoholiczka ani mi, nie przeszkadza to.. w wyjściu poza to uzależnienie a pozwala spokojnie żyć i koncentrować się, na innych dziedzinach mojego życia
szika - Sob 06 Wrz, 2014 15:37
świetnie to Asiu ujęłas... bo dopóki się tego nie przejdzie to to ciagle jest jakby przed nami, to dreptanie w miejscu... po "przerobieniu" tej kwestii można śmiało iśc dalej
zołza - Sob 06 Wrz, 2014 15:42
Ja tez się nie wstydzę i ujęlam to w słowach : "Otóż nazwanie siebie alkoholiczką odkąd zrozumiałam , że nią jestem i przyjęłam ten fakt z całym ekwipunkiem i dorobkiem inwentarza nie przychodzi mi z trudnością " kilka postów wcześniej
Przemas - Sob 06 Wrz, 2014 16:22 Wypowiedzieć na terapii czy mitingu słowo alkoholik zaraz po swoim imieniu ,można niemal machinalnie, ale to nie oznacza że doszło do przyjęcia tożsamości alkoholika, co jest procesem który potrzebuje czasu i u każdego może nadejść w innym momencie lub nie dojdzie do niego wcale. Jo-asia - Sob 06 Wrz, 2014 17:47 No to, jak już wyjaśniliśmy sobie sporne kwestie
mam pytanie mówimy o informacjach zwrotnych w tym temacie widzę..wyłącznie jedną...terapia czy Matinka, nie zasługuje na inne? czemu nie ma wychwytywania, unaoczniania innych mechanizmów alkoholizmu? czy, tych mechanizmów.. w innych okolicznościach? pogdybajmy....chodzi na terapię i pisze..tak jak teraz..czego by się "czepić"? wiem..wyjazd w góry pojechała.. nie posłuchała Matinka, możesz podzielić się przy okazji...wrażeniami? zołza - Sob 06 Wrz, 2014 19:29
zasługuje i dlatego propozycje posypały sie jak z rękawa
Oczywiscie kolejną propozycją są mitingi , program kroków , sponsor ...( to propozycje kilku innych userów )
Janioł - Sob 06 Wrz, 2014 20:24 Słowa Ewangelii według świętego Mateusza. Jezus powiedział do swoich uczniów: „Gdy twój brat zgrzeszy przeciw tobie, idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata. Jeśli zaś nie usłucha, weź ze sobą jeszcze jednego albo dwóch, żeby na słowie dwóch albo trzech świadków opierała się cała sprawa. tak jakoś skojarzyło mi się to jutrzejsze czytanie yuraa - Sob 06 Wrz, 2014 20:41
dziwnie się ci skojarzyło, kto przeciw komu zgrzeszył ? Matinka - Sob 06 Wrz, 2014 20:57
No wiadomo, Matinka przeciw praworządnie trzeźwiejącym alkoholikom
A tak w ogóle, miło Was poczytać. Czuję się wolna i radosna niczym dusza unosząca się nad ciałem, wokół którego deliberują zatroskani lekarze
Matinka - Sob 06 Wrz, 2014 20:58
Do licha! Taki wybór, że doprawdy nie wiem, co wybrać!
yuraa - Sob 06 Wrz, 2014 21:01 znaczy się wsio okej u Ciebie to może ten znak zapytania w tytule tematu "Sama z tego wyjdę ?" juz nie potrzebny Matinka - Sob 06 Wrz, 2014 21:04 Czuję się dobrze, mam satysfakcję z tego jak pokonuję swoją drogę, doceniam to co się wydarzyło, co mnie spotkało, czego się nauczyłam, czego dowiedziałam się o sobie. A jak myślisz Yuraa, skończyła się już moja droga? zołza - Sob 06 Wrz, 2014 21:09
Najlepszą dla siebie
pterodaktyll - Sob 06 Wrz, 2014 21:15
Osiołkowi w żłobie dano..........
Matinka - Sob 06 Wrz, 2014 21:23
Wiesz Joasiu, tak na marginesie, popatrzyłam na swoje życie wstecz i odkryłam wiele mechanizmów nim kierujących. Uzależnienie nie jestem wyjątkowym stanem pod względem zespołu specyficznych zachowań. Nawet swój romantyzm mogłabym zaklasyfikować do myślenia marzeniowo-życzeniowego
Z kolei rozpatrywanie każdej reakcji pod kątem mechanizmów uzależnienia - bo tak mamy zakodowane po terapii, prowadzi do skrajności i obłędu. Klara - Sob 06 Wrz, 2014 21:26
Znam wielu ludzi po terapii, ale żaden z nich nie jest obłąkany. Chyba żaden...
pterodaktyll - Sob 06 Wrz, 2014 21:26
a skąd ta pewność, przeciez o ile mi wiadomo na żadnej nie byłaś..... Matinka - Sob 06 Wrz, 2014 21:29
Zołza, nie w tym rzecz. To umożliwia abstynencję. Dowcip polega na tym, że wciąż pozostają do wyleczenia przyczyny uzależnienia. To jest trudne do odsłonięcia, a potem do zaradzenia. I tu mogę potrzebować pomocy. Matinka - Sob 06 Wrz, 2014 21:31
A czubeczki na Forum to skąd się biorą?
Jacek - Sob 06 Wrz, 2014 21:33
acha
rozumiem ze to wyobrażenie nie pozwala na realizację Matinka - Sob 06 Wrz, 2014 21:39
To są schematy, określenia, zespoły łatwe do przyswojenia. Wystarczy zapoznać się z teorią a potem posłuchać ludzi na forum i można spokojnie powiedzieć "masz nawrót" "'doświadczasz głodu" "stosujesz mechanizm iluzji i zaprzeczeń", "racjonalizujesz" itp. I to wchodzi w krew
Czy nie zauważyłeś, że czytając kogoś natychmiast rozpoznajesz u niego, któryś ze znajomych wzorów? zołza - Sob 06 Wrz, 2014 21:39
Tylko jeżeli nie odslonisz przed nikim tej zasłony ...będziesz naprawde sama
Uwierz ,że sa na tym świecie psychoterapeuci , którzy pomagają ...że potrafią w miarę bezboleśnie rozliczyć się z przeszłością i znaleźć to cuś
yuraa - Sob 06 Wrz, 2014 21:43
czego Ty ode mnie oczekujesz ? co mam napisać ? idź i nie pij więcej ? jaka droga się skończyła ? w kółko sie kręcisz , mapy nie masz, kompas zepsuty. czego się nauczyłaś czego dowiedziałaś o sobie ? lustereczko Ci powiedziało ? Matinka - Sob 06 Wrz, 2014 21:45 Dochodzenie do przyczyn i szukanie rozwiązań uważam za poziom bardziej zaawansowany. Na razie do tego nie byłam gotowa. Ps. W odpowiedzi na post Zołzy pterodaktyll - Sob 06 Wrz, 2014 21:48
Zeby to jeszcze prawda była...........
No proszę Cię, nie chcesz mi chyba powiedzieć, że Ty rozpoznajesz cos o czym masz właściwie teoretyczne pojęcie albo i nie masz........ wiesz.........to troche jak jazda samochodem.....można jechać jakimś starym rupieciem i można jechać nowym mercedesem. I to jedzie i tamto jedzie ale jakość tej jazdy jest jakoby ciut, ciut inna. To samo jest z tym trzeźwieniem. Można trzeźwieć mając te osławione głody nawroty i Bóg wie co tam jeszcze, ale twardo trzeźwieć. można również trzeźwieć w sposób, który nieomal eliminuje te stany. Mówiąc inaczej chodzi o jakość tego trzeźwienia a nie tylko o to żeby trzeźwieć. Samochodu sama sobie nie złożysz..........potrzebny jest fachowiec i fabryka
zołza - Sob 06 Wrz, 2014 21:48
A do czego w tej chwili jesteś gotowa? Co jesteś w stanie przyjać / a czego nie ? Czy Ty Mati chcesz coś zmienić czy jest Ci dobrze tak jak jest ...? Odpowiedz sobie sama . Ja nie wywołuję Cię do odpowiedzi
Matinka - Sob 06 Wrz, 2014 21:51
To było pytanie retoryczne, bo dobrze wiesz, że dopiero zaczęłam i wszystko przede mną. Więc po co ten sarkazm w Twoich postach? Skąd Ty wiesz, że kręcę się w kółko? To są Twoje oceny na podstawie Twoich życiowych doświadczeń. Są i tacy, co bez automapy do domu nie trafią. Matinka - Sob 06 Wrz, 2014 21:56
Nie byłam gotowa w sensie chociażby kolejności zdarzeń. Najpierw chciałam przetrzeźwieć (fizjologicznie), zapanować nad abstynencją, dowiedzieć się czegoś mądrego o uzależnieniu, bo nigdy mnie to nie interesowało. Ogarnąć swoje życiowe sprawy. Nauczyć się funkcjonować bez alkoholu. Matinka - Sob 06 Wrz, 2014 21:58 W tej chwili pracuję i czuwam przede wszystkim nad swoim dobrym samopoczuciem, nad spokojem i pogodą ducha
siwy56 - Sob 06 Wrz, 2014 22:03 Eksternistka .Takich kujony nie polubią.
Matinka - Sob 06 Wrz, 2014 22:10
Swoje trzeźwienie zaczęłam od różnych życiowych rewolucji, to co się wydarzyło było zarazem destrukcyjne jak i twórcze. Podjęcie abstynencji i całe przestawienie się na "żyję bez picia" i "chcę być wolna", to był taki przełomowy moment, który uruchomił całą lawinę zdarzeń...Każdy dzień to zmiany
Matinka - Sob 06 Wrz, 2014 22:18
Tak, miałam zamiar o tym napisać, to dla mnie ważne, ale sama widzisz, nie dopuszczają mnie do głosu
zołza - Sob 06 Wrz, 2014 22:25
To Twoja droga ...OK
Ja tam zawsze uważalam , że jak sie mam juz zamoczyć to lepiej od razu skoczyć na głęboka wodę
Jo-asia - Sob 06 Wrz, 2014 22:47
mimo wszystko..mam nadzieję, że Ci się uda
bo mnie troszkę ciekawość zjada.... baracca - Nie 07 Wrz, 2014 10:22
Ale Ci fachoFFcy produkują taśmowo szroty poskładane byle jak, trzymające się na szpachli, z mocno przechodzonym - rzygającym olejem - silnikiem i potwornymi luzami w zawieszeniu i układzie kierowniczym.
A jak się trafi coś po liftingu w lepszym stanie to i tak tylko dlatego, że zadbane było już wcześniej. Matinka - Nie 07 Wrz, 2014 10:48
No fakt, że do fachowców typu mechanicy i dentyści to nie mam zaufania
Ale nie ma wyjścia, nie ma wyjścia... Jednym z takich wyzwań trzeźwego życia było przełamanie lęku przed jazdą samochodem i powrót do prowadzenia. Wiele mnie to kosztowało i w sensie psychicznym i finansowym
Zdecydowałam się też na kupno używanego samochodu, przy tym też sporo nerwów zjadłam. Bo kupowałam w komisie, facet okręcił mnie wokół małego palca i sprzedał coś, co zgadza się z powyższym opisem. A mi się podobał model i kolor No to mam tę swoją nieszczęsną bidę-skarbonkę bez dna i lubię ją pomimo wszystko.
Matinka - Nie 07 Wrz, 2014 10:55
Pterodaktyllu, ja myślę, że to wszystko wynika z odmienności naszych upodobań. Ja lubię wspinać się po górach i mam słabość do gratów oraz rupieci. Ty zaś preferujesz morze i wygodną limuzynę.
baracca - Nie 07 Wrz, 2014 10:58
I to jest tak naprawdę sedno sprawy.
Nie ma jednej uniwersalnej drogi dla wszystkich, ale do tej prawdy trzeba zwyczajnie dorosnąć. Matinka - Nie 07 Wrz, 2014 12:01 Ja wiem, że w kontekście trzeźwienia, sprawa ma inną rangę, jest znacznie, znacznie poważniejsza. Jednak w tych naszych żartobliwych porównaniach i przekomarzaniach jest ziarno prawdy. Nasze lecznictwo uzależnień też przechodziło ewolucję, która się nie zakończyła. Wprost przeciwnie wzięto też na tapetę wiele uzależnień behawioralnych. Przeglądam różne doniesienia i widzę, jak odmienne jest podejście specjalistów do sposobów leczenia. Bo po prostu:
Na zachodzie stosowana jest farmakoterapia oraz kontrolowane picie, w Polsce pojawiają się pojedyncze placówki, które zaczynają to wprowadzać. Nie umieszczam tu swojego zdania na ten temat, ale zdaję sobie sprawę, że takie zmiany też mają miejsce. Przykładowe artykuły: "Współczesne obrzeża terapii uzależnień" L. Kapler -Terapia Uzależnienia i Współuzależnienia 1/2013 "Poszerzenie celów i strategii w leczeniu uzależnienia od alkoholu" B. Habrat- Alkoholizm i Narkomania 2013, tom 26 nr 1, Instytut Neurologii i Psychiatrii. Natomiast poza tą dyskusją uważam, że jeśli ktoś sobie nie radzi z problemem - czyli z uzależnieniem od alkoholu, to powinien niezwłocznie udać się do specjalisty! Jacek - Nie 07 Wrz, 2014 12:17
zamiar,,,to ty masz dokonać samej - ale skoro jesteś podatna na uległości
baracca - Nie 07 Wrz, 2014 12:28
I ta ewolucja długo się jeszcze nie zakończy. W obecnej chwili brak nawet zgody między specjalistami czym tak naprawdę jest uzależnienie i jaka jest jego istota, a co dopiero mówić o lecznictwie.
Dochodzę do wniosku, że nasi przodkowie mieli więcej racji traktując pijaństwo w kategoriach moralnej ułomności niż współczesny świat robiąc z chlania chorobę... Matinka - Nie 07 Wrz, 2014 12:42 Uznanie alkoholizmu za chorobę było swojego rodzaju polityką, paktem zawartym w środowisku medycznym przy presji AA i grona naukowców a przy sprzeciwie socjologów. W praktyce lekarze nie podjęli się babrania w chorobie psychicznej scedowali to na psychologów i terapeutów zaś AA zajęło się stroną moralną problemu. zołza - Nie 07 Wrz, 2014 13:28 A kobiety zbytnio "przemądrzałe" wrzucano do wody i sprawdzano czy wypłyną
baracca - Nie 07 Wrz, 2014 14:33
Co tylko potwierdza iluzoryczność wiary w przyjęte dogmaty.
zołza - Nie 07 Wrz, 2014 14:36
Lub ukazuje , że świat idzie do przodu a ludzie są bardziej świadomi
I że średniowiecze mamy już za sobą
Matinka - Nie 07 Wrz, 2014 16:36 Słowem wstępu napiszę krótko o specyfice takiego grupowego (kilka osób) wyjazdu górskiego. Jest ciekawie i jest różnorodnie. Jest raźniej i jest bezpieczniej. Jest kapitalną sprawą dzielić ze sobą różne wrażenia, emocje, doznania a potem też wspomnienia. Ale też powstają różne wzajemne interakcje, czasem napięcia i subtelny duch rywalizacji;-) Ekipa dobrze się zna, więc najczęściej to przebiega w atmosferze humoru i śmiechu, choć bywają też drobne zatargi i naburmuszenia. Jednym z kluczowych problemów organizacyjnych jest utrzymanie grupy w całości
Jakoś tak się dzieje, że ten co idzie pierwszy często narzuca tempo i najczęściej zostawia resztę w tyle. Ten zaś na końcu ciągnie się jak smród za wojskiem Robiliśmy przegrupowania, zmienialiśmy się na prowadzeniu ale tendencja pozostawała niezmienna W czasie takiej wyprawy dochodzą do głosu różne słabości i związane z kondycją i z warunkami wyprawy. Bo czuje się zmęczenie (zwłaszcza, że cały ekwipunek na grzbiecie), bo dokucza ciało, bo brakuje wody, albo kiszki marsza grają. Bo raz ciepło a raz zimno. Jeśli odczucia się zsynchronizują w grupie to nastrój siada, ale jest szansa, że zapadnie decyzja korzystna dla całości. Gorzej jest, gdy kryzys dopada każdego w innym czasie. Czasem grupa może pomóc i zaradzić a czasem i tak trzeba się przemęczyć. Na przykład, gdy komuś porobią się pęcherze, albo naciągnie ścięgno, albo dostanie biegunki, albo się zwyczajnie nie wyśpi czy nie doje. Albo ma kaca
Emocje osobiste zmieniają się jak w kalejdoskopie, jest radość, duma, poczucie szczęścia, satysfakcji ale też chwile zwątpienia, załamania, złości… Natężenie tych odczuć w dużej mierze zależy od stabilności czy siły psychicznej. U mnie przeplatają się skrajności, jednak zdecydowanie przeważają uczucia pozytywne. I generalnie widać, że każdy ma swój jakiś gorszy dzień, ale panuje dobry duch wyprawy
Matinka - Nie 07 Wrz, 2014 16:46
Moim dniem kryzysowym był pierwszy dzień wyprawy. Joasiu, można to nazwać fatalnym zbiegiem okoliczności
Długo jechaliśmy na miejsce. Po wyjściu z samochodu zaczęliśmy ostatecznie pakować bagaże, wrzucając produkty dokupione po drodze: chleb i wodę oraz rezygnując z tego, co się już nie mieściło w plecakach. Ja po wyjściu wyskoczyłam w krzaki przy czym nieszczęśliwie nadepnęłam na „wiadomo co” . Wobec tego natychmiast pognałam do strumienia na mycie buta. Oczywiście nie przyznałam się, że wlazłam w kupsko tylko, że idę myć głowę (moi koledzy zapewne nie mieliby takich obiekcji). Więc musiałam wyszorować podeszwę i dodatkowo zlać włosy lodowatą wodą. Wszystko w pośpiechu, potem pakowanie na gwałt – bo już wszyscy byli gotowi i wyruszyliśmy. Zaczęło się dość ostro w górę, po pół godzinie byłam zlana siódmym potem i gdy przystanęliśmy na złapanie oddechu uświadomiłam sobie, że zostawiłam w aucie ciepły polar. Niech to jasna cholera! W sumie to dobrze, że mnie oświeciło, bo byłoby ciężko bez tej bluzy ale musiałam wracać na dół. Byłam zła na siebie, a przy okazji na innych (bo to zawsze lżej;-) Było mi wstyd, bo ugruntowałam sobie opinię zapominalskiej i roztargnionej. Ale to wszystko po cichu we mnie wrzało. Dobra, wróciłam, zabrałam bluzę, ale zgubiłam drogę powrotną – pewnie z tej wściekłości, co mnie zaślepiła. W końcu znalazłam właściwą ścieżkę, dogoniłam załogę, która rozsiadła się czekając na mnie. Może mieliby ochotę pożartować ze mnie, ale jawnie moja mina wskazywała, że lepiej odpuścić temat. Na szczęście za jakiś czas podeszliśmy na wypłaszczenie, zrobiło się lżej i zaczęły się widoki. To taki moment, że serce topnieje, głowa buja w obłokach i jest magicznie.
Tego dnia trasa była krótka, rozbiliśmy namioty i zaczęło się życie towarzyskie. Teraz muszę poruszyć temat alkoholu. Popijanie było już wcześniej, po drodze, ale jakoś to ignorowałam. Przy wieczornym posiedzeniu było już znacznie trudniej. Mnie nie proponowali, bo wiedzą co i jak. Ale ponieważ zapasów było jeszcze sporo, to impreza się rozkręciła. Zaczęła się dyskusja, dlaczego kumpel ograniczył picie, skoro nie ma problemu i że to mój zły wpływ na niego. I namawianie delikwenta na kolejkę. Nie cierpię rozmów na temat uzależnienia z osobami pod wpływem, to mija się z celem. Ale dałam się sprowokować i wciągnąć w dyskusję W końcu z tym wszystkim czułam się tak koszmarnie, że poszłam na spacer. Powyłam sobie w kosodrzewinie, wypłakałam się, wyrzuciłam wszystkie nagromadzone złe emocje i mi ulżyło. Potem byłam spokojna, ale też zmęczona po tych wszystkich wrażeniach dnia pierwszego. Zimna noc wygoniła nas do namiotów. Ciężko mi się spało, miałam za cienki śpiwór (oszczędności w bagażu), trzęsłam się z zimna, ubierałam w dodatkowe ciuchy, biegałam na siku i jeszcze nasłuchiwałam odgłosów nocy (a nagadaliśmy się przed spaniem o buszujących niedźwiedziach;-)
To była moja najtrudniejsza doba, potem było już tylko lepiej, a nawet bardzo dobrze, mimo zmęczenia i drobnych dolegliwości wędrówkowych. Conradus78 - Nie 07 Wrz, 2014 19:35
Na odkrycie przyczyn uzależnienia nie ma za bardzo czasu na terapii, ale też nie ma u uczestników ani gotowości do tego, ani dojrzalości, ani okrzepnięcia w zdrowieniu. To tak jak w fizyce nie można zajmować się teorią strun, nie znając podstaw dajmy na to kinematyki. Conradus78 - Nie 07 Wrz, 2014 19:41
Bo się krecisz. Szukasz dziury w całym, braków tam, gdzie nie dostrzegasz calości i pełni, a także mam wrażenie, że sądzisz, że masz ostateczną receptę na alkoholizm, nie na zdowienie, ale na alkoholizm. Nie wypowiadam się za innych, ale ja na przyklad interesuję się nie alkoholizmem, bo ti domena lekrzy, tylko właśnie zdrowieniem z alkoholizmu - moim zdrowieniem, bo to akurat moja domena. Conradus78 - Nie 07 Wrz, 2014 19:47
Powodzenia... Nawet jeśli to to i tak kwestia wyboru. Ja mam to szczęście, że nie muszę wolac 'dajcie mi jeszcze troszkę popić'. A tak nawiasem mówiąc, ile to jest kontrolowane? Jedno piwo na miesiąc, czy dwadzieścia dziennie? Na pewno gdzieś w tym przedziale. Och jakie to szczęscie, że porzuciłem kontrolowane picie ponad jedenaście lat temu. Matinka - Nie 07 Wrz, 2014 20:11 Wiesz Conradus78, ja z kolei mam wrażenie, że szukasz dziury w moich wypowiedziach
A to że jestem do wszystkiego negatywnie nastawiona, że mi się nie podoba, że się nie tym interesuję co potrzeba, nie w tej kolejności, nie dostrzegam pełni...itd. Coś Cię w tym drażni, coś Ci przeszkadza, ale to nie mój problem. Stale wystawiasz mi ocenę. Poznanie podstawowej teorii z uzależnienia od alkoholu to coś, co każdy chory powinien znać, tego uczą na terapii, nie jest to domena lekarzy. A historia alkoholizmu, historia AA, współczesne horyzonty leczenia - to mnie po prostu interesuje. Nie ma w tym nic z mojej oceny, poza wielostronnym spojrzeniem i podaniem faktów. Ja nie jestem przeciwna terapii ani nie krytykuję ruchu AA. Wprost przeciwnie uważam za fenomen tak trwały, tak prosty w działaniu i często skuteczny ruch samopomocowy AA. Przy tym forum jest miejscem, gdzie takie właśnie rozmowy mają swoje miejsce. Nie mam recepty na alkoholizm
Są publikacje na temat jak prowadzone jest kontrolowane picie, ale Ciebie to nie interesuje - rzeczywiście nie masz pojęcia, więc zaniecham podania źródła. siwy56 - Nie 07 Wrz, 2014 22:50 Im więcej wiesz, tym więcej pozostaje do poznania i wciąż tego przybywa — F. Scott Fitzgerald Conradus78 - Nie 07 Wrz, 2014 23:15 Nigdzie nie napisałem, że cokolwiek miałoby mnie drażnić. Próbuję tylko wyłapać mechanizmy, którymi się pisługujesz. Nie oczekuję żebyś przyznała mi rację, bo nie o to chodzi. Czas natomiast zweryfikuje wszystkie tezy; i moje, i Twoje, jak i te o kontrolowanym piciu. Czas pokaże, ktore okazały się porażającymi banałami, które przerażającymi bredniami, a które były coś warte. Obyśmy tylko dożyli tej weryfikacji. Jo-asia - Pon 08 Wrz, 2014 07:27 Co do tych nowości w leczeniu i picia kontrolowanego. Dotyczą one, początku terapii a nie...po terapii. Mają na celu, przyciągnąć na leczenie ludzi, którzy nie potrafią przestać pić. Tradycyjna, dotychczasowa terapia..tym ludziom pomóc nie potrafi. Jo-asia - Pon 08 Wrz, 2014 08:15
nie ma fatalnych
te, zbiegi okoliczności pokazują z czym sobie nie radzisz i jak sytuacje stresowe a tu alkoholowe, wzmagają Twoje nieradzenie, wysiadając z auta Ty już byłaś na "głodzie"
czytając Cię, czuję pasję, widzę..że to dla Ciebie ważne Pamiętam, jak trudno było mi się pogodzić, że moi bliscy nie umieją zrozumieć, że źle wpływa na mnie..towarzystwo pijących. Nie chodziło mi o to aby wogóle przestali pić...a choć na początku, cobym ja mogła się spokojnie kawy napić, pogadać a potem ja bym poszła a oni by zostali i bawili się po swojemu. Nie zmienili się dla mnie. Ja zbyt ciężko przechodziłam te spotkania..przestałam chodzić. I tak w domu płakałam, że mnie z nimi nie ma. Przyszedł czas, że mogę z nimi spokojnie siedzieć..wtedy gdy piją. I wiesz co? oni już nie są dla mnie ważni przez ten czas separacji, ja dostrzegłam..że potrzebowałam ich do picia i oni mnie również
ciekawe jak z emocjami po powrocie? szaleją? Przyczyny uzależnienia....trudno je poznać, gdy umysł tłumaczy wszystko o swojemu. Trudno jest je poznać, gdy unikamy przełamywania schematów. Trudno jest je poznać, gdy ciągle unikamy bólu, postępowania wbrew...Trudno jest je poznać, znając jedną stronę medalu
baracca - Pon 08 Wrz, 2014 11:58
Whiplash - Pon 08 Wrz, 2014 12:46
Matinko, ja rzadko wchodzę na forum, cdzytam wybrane tematy, więc nie jestem zbyt na bieżąco. Jednak jest coś co z całą pewnością mogę stwierdzić... Kiedy nie zajrzę do Twego wątku tutaj wciąż to samo: - Co mam robić? - Idź na terapię/ - Nie. - To na mityngi. - Nie. - To rób co chcesz. - To co mam robić? - Idź na terapię.... ITD. A na cholerę Ci wiedzieć, co inni myślą o Twojej drodze? Ile już nie pijesz? Rok z kawałkiem? Ja po 1,5 roku rzuciłem terapię, nie ukończywszy jej. Przestałem żyć dla trzeźwienia. Teraz żyję po prostu. Czy jesteś na początku drogi? Może. Czy juz ją zakończyłaś? Może... To wiesz tylko Ty. Czujesz, ze alkohol w twoim życiu gra jakąś rolę? Ma znaczenie? W moim nie ma. Jakoś ostatnio parę razy zastanawiałem sie nad piciem. nie żeby mi się chciało. Tak ogólnie się zastanawiałem i wiesz co mi przychodzi do głowy? Jedno pytanie "Po co?!" i nie znam na nie poprawnej odpowiedzi. Nie wiem po co pić alkohol... nie znajduję w moim zyciu żadnego sensownego powodu, żeby się napić... Moja droga skończona, a w zasadzie wytyczona, bo drogą jest samo życie. Ważne, żeby nie zabłądzić. Do tego przydaje się przynajmniej kompas, mapa, gps czy inny autopilot. Ale można nie zbłądzić i bez narzędzi. Szerokiej drogi Ci życzę.
Guido - Pon 08 Wrz, 2014 13:57 Droga, którą można wyrazić słowami, nie jest prawdziwą drogą. matiwaldi - Pon 08 Wrz, 2014 15:10
lepiej milczeć ,niż ...........................................
szymon - Pon 08 Wrz, 2014 16:52 nie no, bujanie się, jest dobre do momentu uderzenia głową o mur, jak bujanie jest za duże czy warto się bujać? czy chlać? czy budować coś od nowa? A B C ankieta
Jo-asia - Wto 09 Wrz, 2014 07:58
no, nie wiem czy takie ważne jak się pobłądzi....odkrywa się nowe, nieplanowane
piszesz, że szukasz powodów uzależnienia...jeśli oczywiście dobrze zrozumiałam nie powiem, początkowo to było celem początkowe moje zmiany, wychodzenie poza sferę komfortu (łamanie schematów)..miały to podłoże szybko, przestały być ważne...obudziła się ciekawość, poznawania życia..wszystkich jego aspektów dziś moje "stany depresyjne" mają związek z porzucaniem, "pogrzebem"...moich przekonań, wizji i gdy tylko nadchodzą...ja już nie mogę się doczekać, co kryje się za rogiem
Jacek - Wto 09 Wrz, 2014 08:23
Wypłoszku ,jesteś tego pewien ??? już jako rozwijający się niemowlak,tę drogę życia podpatrujemy od rodziców potem koleżanek,kolegów,szkoła Matinka ,zdaje się czyta na temat książki,to forum gdzieś zawsze są jakieś wskazówki a jedynie po to gdy się już zbłądzi,to aby nie panikować bo samo zbłądzenie,jeśli się już potrafi wyciągnąć wniosek,,to daje nieunikalne doświadczenie (przygodę życia) zimna - Wto 09 Wrz, 2014 08:41
Jacuś każdą wskazówkę można rozumieć po swojemu, w zależności co komu pasuje. Np. mój małyżonek ostatnio: W związku z tym że, nie spożywa alkoholu w mojej obecności ,gdyż sobięętegoonieżyyczęę ,
wziął leżaczek po pachę i oddalił się z w tym celu o jakieś 30 m. gdzie wychłeptał piwo, co mogłam podziwiać w malowniczych okolicznościach przyrody, na tle zachodzącego słońca, po czym wrócił zadowolony i o co siem rozchodzi
Jacek - Wto 09 Wrz, 2014 09:13
tak nie zaprzeczam
są jednak takie osoby ,które po zbłądzeniu - i aby się temu nie przyznać (bo to by osłabiło jego "ego" starają się usilnie udowodnić że tą drogą którą kroczą ,jest prosta do celu ale i im się trafia w końcu zauważyć ze to ślepa droga wskazówki istnieją od zawsze - ale ważne jest właśnie to co napisałaś
a ważne jest aby wybór był dobry a nie tylko pod pasowanie Jo-asia - Wto 09 Wrz, 2014 09:28
a skąd wiem, przed dokonaniem wyboru, czy on jest dobry? dla mnie ważne, abym miała świadomość..wyboru, że to ja, go dokonuję i wtedy nie ma znaczenia, czy jest dopasowaniem, czy jest dobry a znaczenie ma...co przynosi bo jego efekt mówi mi..czy mi to pasuje..czy nie
czy zmieniam, czy nie a odpowiedzialność..przyjmuję na klatę swoją i nie zrzucam na zewnątrz
Jo-asia - Wto 09 Wrz, 2014 09:57
bo jest drogą rozumu? a nie intuicji? to miałeś, na myśli? Whiplash - Wto 09 Wrz, 2014 12:49
Nie jestem pewien niczego
Dlatego piszę, że to możliwe a nie że pewne. Znam osobiście człowieka, który pił destrukcyjnie i sie opamiętał. Bez terapii, bez mityngów. Rzucił picie tak, jak niektórzy rzucają palenie. Czy będzie w trzeźwości trwał do końca życia? nie wiem, tak samo jak nie wiem tego czy ja dotrwam. Ale jak na razie ma 4 lata dłuższy staż ode mnie. Więc Może się da? To, że czerpie się jakieś wskazówki, no cóż, całkiem bez wskazówek przeżyć życie jest trudno, a może i niemożliwe, ale to nie znaczy, że te wskazówki są niezbędne.
Nie sądzę, ze dobrze zrozumiałaś moją wypowiedź. Życie jest w tamtym porównani drogą. Błądzenie - nałogami. Więc nie wiem co nowego odkryję w kolejnych flaszkach... i nie interesuje mniie to. Nie zauważyłem też, żebym gdzieś napisał, że szukam powodów uzależnienia. Ja poczytałem Jerzego (wolnego, DRIMa) i przemawia do mnie jego teoria. Nie ma żadnego racjonalnego powodu aby wlewać w siebie truciznę. Czy Ktoś o zdrowych zmysłach aplikowałby sobie arszenik? Naturalnie że nie. To mogą tylko chorzy na umyśle ludzie. Przeto powinni się oni leczyć na głowę, a nie na zamiłowanie do trucizny. Moje pytanie brzmiało "Po co?" a nie "Dlaczego?" W ogóle mnie nie interesuje, dlaczzego ktoś pije, bo to wiem. Pije bo jest chory. Ale po co pić?! W prawdzie też mnie to nie interesuje, ale ciekawym wydał mi się fakt, że nie ma dobrej na to pytanie odpowiedzi. Żeby się lepiej bawić? taaa - do nieprzytomności Żeby nabrać odwagi? - Głupota to nie odwaga. Nie ma, powtarzam, nie ma potrzeby aby się napić. Ja w każdym razie nie umiem takiej znaleźć.
Jo-asia - Wto 09 Wrz, 2014 12:53
fakt, nie zaznaczyłam... pierwsza część była do Twojej wypowiedzi reszta... do Matinki
dodam, że w błądzeniu nie ma mowy o piciu alkoholu, w mojej interpretacji podobnie jak Tobie, alkohol nie jest mi do życia potrzebny.. Whiplash - Wto 09 Wrz, 2014 13:58
Więc nie błądzisz
Jonesy - Wto 09 Wrz, 2014 14:10
Ja pierniczę, wiem o czym piszesz...
Jras4 - Wto 09 Wrz, 2014 14:21 Dość tego !! nikt sam nie wyjdzie z tego !!! rufio - Wto 09 Wrz, 2014 14:21 Czytam Was i się zastanawiam - Do kogo kierujecie swe posty ? - Dla kogo są te słowa ? Do Siebie nawzajem ? Do samych Siebie ? Mati wybrała - - "Sama " Przekonać - przekonanych - szukanie - znalezionego . prsk
rufio - Wto 09 Wrz, 2014 14:59
Rozumiem - Goniosłowomatyzm - no to w porządku .
prsk szika - Wto 09 Wrz, 2014 15:28 rufio masz moje pełne poparcie 
Guido - Wto 09 Wrz, 2014 19:32
Każda droga "teoretyczna", zbudowana ze słów, pojęć, myśli, teorii, etc. - nie jest prawdziwa, tak samo jak słowa nie są prawdziwe, nie są rzeczywistością, a jedynie jej pozorem, odbiciem. Droga "prawdziwa" to droga zbudowana z czynów, działań, z praktyki, z milczenia - czymkolwiek one są. Matinko, to dobrze, że czytasz książki, zgłębiasz wiedzę, studiujesz słowa. Ale jakie są Twoje czyny? Jaka jest Twoja droga? Jras4 - Wto 09 Wrz, 2014 19:37 gadacie jak jakas banda pogietych cwaniaków ze smietnika !! dosśc nikt sam nie wyjdzie zrozumiano !! a ten jaki inteligent a ta druga jak sie odgaduje to smieszne !!!! Whiplash - Wto 09 Wrz, 2014 19:39
Jras4 skąd wiesz? Jras4 - Wto 09 Wrz, 2014 19:41 a Ty madralo ską wiesz że tak ? wylazłes sam czy jak ? Jras4 - Wto 09 Wrz, 2014 19:48 sam !! ? oszalałeś czy co i albo zacznji gadac do rzeczy alebo zamlicz na wieki sam wyjde chyba do kibla !!! jakie tytany silne tu sie zlazły Jras4 - Wto 09 Wrz, 2014 19:56 ale nie sam a temat ma nazew sam wyjde tak ? a sam to se mozesz pomyslec jedynie Whiplash - Wto 09 Wrz, 2014 19:59
nie, nie wylazłem, ale powietrza też nie widziałem, a nie twierdzę,że go nie ma. Hmmm... może do Ciebie lepiej przemówi to, że boga też nie widziałem. A śmiem twierdzić że istnieje. Jonesy - Wto 09 Wrz, 2014 20:00 skończcie z tym kolorytem lokalnym, bo jak zaraz przyłożę jednemu z drugim czerwienią po ślepiach... Jras4 - Wto 09 Wrz, 2014 20:01
kiedys słyszałem o płycie za jedyne 1 tys zł co to ma leczyć taka sama bzdura Jras4 - Wto 09 Wrz, 2014 20:07 pszestan głosić to publicznie bo szkodzisz nowym na forum Jras4 - Wto 09 Wrz, 2014 20:13 musze wytąpić pszeciw tobie i temu drugemu ,,, a nawet publicznie powiedzieć dośc szeżenia propagandy tzw sukcesu !! gadaj po ludzki o ci kaman bo gadasz jakoś dziwnie wylazłeś czy nie czy jak bo mnie już normalnie zmyliłes Jras4 - Wto 09 Wrz, 2014 20:14
Whiplash - Wto 09 Wrz, 2014 20:16
A Tobie o co tym razem?! Jonesy - Wto 09 Wrz, 2014 20:20
A se lokalne walki kogutów w śmietniku niech urządzają, a nie w forum dostępnym dla cierpiących i potrzebujących Jras4 - Wto 09 Wrz, 2014 20:22 no własnie ..wzywam do opamiettnia i nie siania defetyzmu smokooka - Wto 09 Wrz, 2014 20:27 Matinko, jak Ty to wszystko wytrzymujesz? Jacek - Wto 09 Wrz, 2014 20:58
zgadzam się z kazdym twoim słowem
ale może zauważyłeś,że ja jednak nie namawiam nikogo na terapię ja po terapii zapiłem zapiłem bo miałem mało wiedzy o sobie,,o swych zachowaniach jeśli już ,to polecam czerpanie wiedzy (wskazówek) bo jednak w późniejszym czasie,wiedza z AA i z terapii się mnie przydała (w załamaniu się,nie zapiłem) ja czerpałem z AA czy z terapii ,ale komuś innemu może być to inny sposób czerpanych wskazówek Whiplash - Wto 09 Wrz, 2014 21:35
Widzisz ja też nie i nie twierdzę, że jakakolwiek droga jest lepsza albo gorsza... Tłumaczyłem to kiedyś dla Staawa, można wbić gwóźdź młotkiem, można ręką, a można i czołgiem... Narzędzia do czegoś służą, ale to nie znaczy że są niezbędna. Dobrze je znać. Warto opowiedzieć o nich innym, ale kazać komuś czołgiem wbijać gwoździe? niby dlaczego, skoro on woli młotkiem, albo umie rękami... niech każdy robi jak chce, bo najlepsza droga to ta skuteczna
I tego się trzymaj, świeć przykładem, nie namawiaj do działania.
siwy56 - Wto 09 Wrz, 2014 21:44
może dlatego że troszkę go mało wokół nas?
Whiplash - Wto 09 Wrz, 2014 22:26
A kto decyduje o tym co jest rozsądne? Czy rozsądne były badania p. Marii Skłodowskiej nad pierwiastkami radioaktywnymi?
Wiem, dlatego go za przykład wziąłem
siwy56 - Wto 09 Wrz, 2014 23:50
Rozsądne-rozsądek inaczej :trzeźwy osąd .
Gdyby nie te badania to nie wiadomo w jakim języku mówiłoby dziś pół świata.
Klara - Śro 10 Wrz, 2014 06:51
Mam wrażenie, że i Matinka i Siwy używają właśnie rąk do tego wbijania. No i ciągle się dziwią, że i "wbijaczki" poranione i gwóźdź niebezpiecznie wystaje, bo wbić go się nie udaje. Whiplash - Śro 10 Wrz, 2014 07:23
Ale czy rozsądnym (czyli trzeźwo osądzonym) jest dokonywanie postępu? Człowiek który wynalazł spadochron skoczył z wieży Eiffela i się zabił: Maria Skłodowska -
Nie zawsze to co podpowiada nam rozum jest od razu rozsądne... A nawet jesli to nie znaczy, że jest właściwe. Dlatego mamy jeszcze serce (intuicję). Guido - Śro 10 Wrz, 2014 07:45
I znowu metafory, przenośnie, słowa, słowa, słowa... O ile łatwiej i przyjemniej przyjąć na wiarę coś, co brzmi tak ładnie, zgrabnie, efektownie... Tyle tylko że gwóźdź można też wbić kombinerkami, twardym klockiem, porcelanowym kubkiem, kamieniem... Oj, metafora straciła na sile wyrazu... Jo-asia - Śro 10 Wrz, 2014 08:09
no też, sobie to w kółko powtarzam i ciągle mi się wydaje..jeszcze, jeszcze, jeszcze....dalej, dalej, dalej...ciągle do przodu a kiedy czas na życie? na korzystanie z profitów, jakie daje mi ta droga? kiedy, przyjrzę się i wyłącznie...nacieszę oczy widokiem a "działania" stymulować będzie nie ukończenie jej a to, co mnie na niej spotyka?
tak i ona "wie" najlepiej
tylko wpierw... potrzebne jest oddzielenie "ziarna od plew" przy czym...ziarno to intuicja a plewy, to co nami podświadomie, instynktownie i rozumowo...kieruje
stąd na początku, swoje wszystkie "zachcianki" warto skonsumować i przetrawić
Whiplash - Śro 10 Wrz, 2014 08:11
Widzisz Guido, ja mówie metaforą. moze ktoś to rozumie, może nie
Ty mówisz swoim stylem,
Jras4 np, ma jeszcze ciekawszy styl wypowiedzi... Bogu dzięki, że się różnimy, bo nudno by było
Ależ wręcz przeciwnie Twoje narzędzia dają tylko do zrozumienia, ze jest tyle dróg ilu idących, a dobra jest ta skuteczna.
Moja droga do trzeźwości wyglądała tak: osiągnięcie dna, wizyta u psychiatry, terapia grupowa w połączeniu z indywidualną, JEDEN mityng, przerwanie terapii po 1,5 roku, kolejne 1,5 roku samodzielnego bujania sie od głodu do głodu, znalezienie Dekadencji, kolejne 3 lata spokojnej trzeźwości, w której trwam dotąd i nie zamierzam nic zmieniać bo mi dobrze. Czy to dobra droga? Dla mnie tak - odniosła oczekiwany skutek, no w każdym razie odnosi. Czy dobra dla innych? Wcale niekoniecznie. Moją drogę moge porównać z wbijaniem gwoździa młotkiem, ale bez trzonka, niestety przez jakiś czas wystawał, a później znalazłem trzonek i dobiłem dziada do dechy Sam wiesz, że jest łatwiejszy sposób - młotek sprawny w 100 %, albo w ogóle jakiś automatyczny młot pneumatyczny, ale też są sposoby inne (zwykła butelka po piwie tez się nada do wbicia gwoździa, z tym, że to już ekwilibrystyka bo nietrudno ją stłuc).
siwy56 - Śro 10 Wrz, 2014 08:25 Siwy jest właśnie "po urlopie" od krótkiej trzeźwości. Jeśli wiedząc o tym ktoś wspomina o "głosie rozsądku" gdy dopiero co odstawił butelkę, to pusty śmiech ogarnia.
To był cios poniżej pasa :beczy:Mówię o krótkim urlopie i mam swoje powody by tak to nazywać,a wyjaśnię je wieczorkiem na swoim wątku,bo ten to Matinkowy temat. Teraz trochę statystyki która ponoć jest obiektywnym źródłem informacji: Ja Siwy,przez ostatnie 35 lat zapiłem( jak to określają inni - zamoczyłem ryja)RAZ jeden RAZ. Wygląda nieźle co 
Whiplash - Śro 10 Wrz, 2014 08:34
Wygląda beznadziejnie Siwy... Z czego sie cieszysz?
Statystycznie rzecz biorąc ja i mój pająk (bo nie mam psa) mamy po 5 nóg... Krótki urlop... Dobre sobie
Siwy tak, jak nie można być trochę w ciąży, tak nie można trochę zapić. Zapiłeś, albo nie zapiłeś. Przerwałeś trzeźwość albo nie przerwałeś. Zresetowałeś licznik, albo nie zresetowałeś. Nie mów mi, że masz 35 lat trzeźwości bo obrażasz tych, którzy naprawdę tyle mają
Tajga - Śro 10 Wrz, 2014 08:41
Co?
Wiedźma - Śro 10 Wrz, 2014 08:51
A ja zrozumiałam, że Siwy przez 35 lat nie trzeźwiał... Jak raz zapił, tak ciągnął przez cały ten czas
Whiplash - Śro 10 Wrz, 2014 08:52
Aaaaa, to chyba, ze taaaak
siwy56 - Śro 10 Wrz, 2014 08:58
Znam znaczenie i wartość słowa statystyka.
Nigdy nie powiedziałem,że 35 lat nie piłem,wprost przeciwnie i nikogo nie miałem zamiaru obrażać ,a urażonych z góry przepraszam.
Zapiłem
Przerwałem
Zretesowałem
Błądzić jest rzeczą ludzką
Jo-asia - Śro 10 Wrz, 2014 09:03
a wyciągać wnioski...kogo jest rzeczą?
nie chodzi o to aby się pokajać..choć niczemu to nie zaszkodzi...chyba
warto poznać..co nie zadziałało no chyba, że nadal chcesz pić
siwy56 - Śro 10 Wrz, 2014 09:14 Matinka wybacz ale jeszcze słówko Ktoś na tym Forum ktoś powiedział,że jestem zarozumiały i chyba miał rację
Ja se tylko nagą prawdą w siwą gębę walę
Jacek - Śro 10 Wrz, 2014 09:26
te słowa są jeno tłumaczeniem samego siebie,przed samym sobą gdyż błądzenie nie jest po to - aby błądzić rufio - Śro 10 Wrz, 2014 10:35
Który czasem myśli,chodzi a niekiedy fika Idzie pod rękę z meandrami Czasem prosto , czasem zakosami Zdarza się w iluzji A czasem i również w fuzji W istocie zmiennego Rozumieniu indywidualnym - co innego !? prsk
Guido - Śro 10 Wrz, 2014 10:39
Ależ właśnie życie jest drogą, jest działaniem... Życie nie jest siedzeniem i mówieniem o życiu. Whiplash - Śro 10 Wrz, 2014 10:41
Plagiator
Jo-asia - Śro 10 Wrz, 2014 10:59
życie to ja,
a gdy, ktoś jest sparaliżowany..to co, nie żyje?, bo nie może działać? bo, tylko może mówić? a droga?....a co, jeśli jej nie ma? Guido - Śro 10 Wrz, 2014 11:13
To nie plagiat, tylko inspiracja... Whiplash - Śro 10 Wrz, 2014 11:14
Winni się tłumaczą
Guido - Śro 10 Wrz, 2014 11:15
Joasiu, działanie to nie jest tylko machanie rękami i fikanie koziołków. Można działać milcząc, można działać poprzez nie-działanie, nie wiesz? Ktoś sparaliżowany nie może działać? Ależ może, i to jak! Jo-asia - Śro 10 Wrz, 2014 13:40
no, nie wiem
albo działanie, nie to określenie albo ja, je inaczej pojmuję skoro działanie to też nie-działanie to, czemu mówienie..to, nie jest działanie? chyba, że chodzi Ci o to..że można działać i nie mówić, że się działa inni...nie słyszą, zobaczyć nie mogą a dzieje się co, do drogi...można różnie..też, ją rozumieć jaka ona by nie była, powinna mieć początek i koniec można iść dobrą a można iść nie tą można się zgubić, zbłądzić tu potrzebuje mapy, kompasu i rozumu aby się tym obsłużyć...czy kogoś co mnie wesprze
i ciągle trzeba iść, aby ją przejść...dojść i wreszcie kiedyś odpocząć chyba..że
zakładam.. droga to, to co jest teraz...już (nie ma znaczenia, czy dobra czy zła) i wszystko co się dzieje, jest drogą (życiem) Jras4 - Śro 10 Wrz, 2014 17:51 znowu to samo !!! Matinka - Śro 10 Wrz, 2014 18:22
Witaj Smokooka!
Czytałam Twój wątek, cieszę się z dobrych wieści, gratuluję pracy!
A tu nic strasznego się nie dzieje, jeno ze zmęczenia i braku czasu nie pyskuję i nie mędrkuję
A co sobie tu poczytałam, to moje
Odpowiem, jak wolne będę miała.
A ja się Klaro już pogubiłam
Guido, hej! Nie ma nic gorszego od kina śmierdzącego popcornem
Siwy, popatrz trzeźwo na to co było, co jest i co chciałbyś, aby było... A potem za tym idź! Trzymaj się!
Iras, grozisz mi?
Pozdrawiam wszystkich!
Klara - Śro 10 Wrz, 2014 18:52
...a ja (tym razem) chyba nie. To był ten post: http://www.komudzwonia.pl...p=724406#724406 smokooka - Śro 10 Wrz, 2014 20:19
 stać w kolejce w (zwykle) pięknie pachnącej piekarni a za Tobą staje stary cuchnący milionem ekstra-mocnych fajek dziad. Zabił mi dziś rano wszystko w nosie - a mam totalną infekcję glutową, więc nie wiem jakim cudem go w ogóle wyczułam.
Jras4 - Czw 11 Wrz, 2014 19:30
Jras4 - Czw 11 Wrz, 2014 19:31
Guido - Pią 12 Wrz, 2014 08:26
No właśnie, a jak sama wielokrotnie mawiałaś, to co jest teraz jest najlepsze, właśnie dlatego że jest. A dobre / niedobre tu nie ma znaczenia; co jest to jest - żyjmy tym, miast o tym gadać, bo chwila ucieka... Mówię trochę na oślep, bo nie mam tego PRZEMYŚLANEGO, mówię raczej wprost z serca, głosem intuicji, jeśli wolisz. Guido - Śro 08 Paź, 2014 09:10 Hej Matinko, jak tam Twoja wędrówka przez czasoprzestrzeń? Matinka - Śro 08 Paź, 2014 09:21 Hej Guido!
Moja ostatnia wędrówka to była i katastrofa i lekcja pokory. Tak bywa, właściwie każda wyprawa to nauka okraszona skrajnymi emocjami... Więc się przeplatają, zarówno chwile szczęścia, spokoju, cichej radości, ale też smutku, rozdarcia, załamania... A wszystko takie skondensowane. Spowodowałeś, że często myślę o odrzuceniu walki, o zmianie podejścia do wielu spraw, czuję, że to jest ważne w uzyskaniu spokoju, którego potrzebuję. dtstgseete - Śro 08 Paź, 2014 09:35
Moja narzeczona powiedziala "analizujesz ciagle wszystko. Ja nie chce analizowac. Chce zyc" i wywalila mnie z domu. Pol roku temu. Matinka - Śro 08 Paź, 2014 09:48 Wydaje mi się, że dobrze w tym wszystkim zachować równowagę. Czyli jest czas na myślenie, analizowanie i jest czas na działanie. Jeden znajomy ksiądz mawiał, że najgorsze są skrajności (notabene, wiele lat później porzucił stan duchowny i założył rodzinę:). A ja wciąż szukam i dążę do tego złotego środka, a jest mi daleko, a nawet mam obawy, że nie potrafię się zmienić... Jo-asia - Śro 08 Paź, 2014 09:51 A kto Ci się każe zmieniać?!!! Matinka - Śro 08 Paź, 2014 09:59 Witaj Joasiu! To tak oficjalnie , bo nieoficjalnie cały czas Cię czytam i słucham .
Ano, życie na huśtawce zabiera dużo energii i jest ryzykowne. Jeśli nie dla siebie, to dla innych chciałabym to zmienić. Jo-asia - Śro 08 Paź, 2014 10:04 To...jest sposób...... Jest jak jest...i nie ma..nie może, być inaczej Koniec...nie jesteś w stanie nic zmienić..nie ma takiej opcji....wszystkie szanse odebrane..sprzedane Co Ci zostaje? MILA50 - Śro 08 Paź, 2014 10:32
Miałam podobne podejście-no kiedy wreszcie to osiągnę? Goniłam a chwila o której pisze Guido mijała bez mojej uwagi czytaj przeżywania jej.....zatrzymaj się na chwilę jak przy tych mgłach i spójrz co już masz zmiany podejścia do siebie i całej reszty już są
w Twoim życiu.....ja usiadłam i dopiero wtedy je dostrzegłam i przyszedł spokój wew. a on pozwolił mi na uważne przeżywanie......nie goń za złotym środkiem...idź do niego
pozdrawiam Guido - Śro 08 Paź, 2014 13:51
To taka moja filozofia, ale chętnie się z nią dzielę... Frazeologia walki towarzyszy nam codziennie w życiu, jest jej pełno na każdym kroku, w języku kultury popularnej, masowej, w telewizji, radiu, etc. "Walcz o siebie", "Zawalcz o swoje prawa", "Wygrać walkę z chorobą", etc. Wciąż tylko walka, walka, walka... zołza - Śro 08 Paź, 2014 18:26
Też tak mam
Szkoda życia na filozofowanie
Matinka - Śro 08 Paź, 2014 19:56
Pozostaje mi pogodzić się
Albo lepiej zaakceptować, czyli przyjąć z dobrodziejstwem inwentarza, z możliwością pewnych modyfikacji
Najbardziej męczy mnie huśtawka emocjonalna, można zwariować od tego piekło-niebo. Mam nadwrażliwość ameby, którą trzeba by nieco znieczulić. Skoro nie etanolem, no to czym?
Matinka - Śro 08 Paź, 2014 20:09
Mila, ja przeżywam chwilę, nawet może zbyt intensywnie. Nie chodzi mi o pogoń za doskonałością, ale szukanie sposobu na złagodzenie tych stanów. Mówisz, żebym spojrzała na to, co już mam. Choć czasem wydaje mi się, że wiele przeszłam, sporo trudu włożyłam, to jestem w tym samym punkcie. Jednak tak nie jest, to co już się wydarzyło zmieniło mnie. Mam już jakieś doświadczenia na grzbiecie, czegoś się nauczyłam, więcej widzę... Mgła, błądzenie, tak - czuję się zagubiona. Przeżyłam to fizycznie na ostatniej wędrówce w górach. Dziękuję Mila. Jo-asia - Śro 08 Paź, 2014 20:11 Ta nadwrażliwość....czego się dotyczy? Co..wywołuje huśtawkę? Odpowiedź może być na pw...jeśli tak Ci lepiej
Akceptacja....jest ok
jeśli się ją czuje...nie ma huśtawki
Matinka - Śro 08 Paź, 2014 20:19
A mi nie szkoda, jeśli to może wpłynąć na jakość życia. Zołza, przez lata, kiedy piłam nie specjalnie zastanawiałam się co się ze mną dzieje i dokąd zmierzam. Topiłam się z całą ignorancją problemu. Pierwsze miesiące trzeźwienia, to było zapoznanie się z tematem, czym jest uzależnienie. Myślę, że poznałam podstawy. Teraz przyglądam się temu, przed czym uciekałam, co mi nie wychodziło, zastanawiam się co dalej... Działanie - w pewnych kierunkach udane, w innych podjęte i klapa, niektóre pola nietknięte. Matinka - Śro 08 Paź, 2014 20:43
Joasiu, bliskiego i dalszego świata
Mogłabym spokojnie zastosować do siebie słowa Konrada z Dziadów "Nazywam się Milijon bo za miliony kocham i cierpię katusze". Z mojego świata, to spora część emocji wypływa relacji z innymi. A czasem ta huśtawka to nawet nie wiem skąd się bierze, jeden dzień jest taki, że mam skrzydła u ramion i jestem aniołem a drugi taki, że tylko z mostu skakać. Czytam Was - różne doświadczenia i sposoby, próbuję złapać dystans do tych uczuć, które kierują w dół. Uświadomić je sobie, wytłumaczyć, pozwolić przepłynąć wraz z czasem. zołza - Śro 08 Paź, 2014 20:52
Filozofowanie dla samego tylko filozofowania ( poszukiwania wiedzy , mądrości ) może daje jakiś obraz ( jak dla mnie zbyt rozmyty , przedstawiający dla każdego coś innego i prowadzi donikąd Powinno być może wstępem do czegoś ( poznanie ,obserwowanie) ale nigdy nie będzie kompletne bez wiedzy praktycznej. Dobra teoria jest przygotowaniem - może koniecznym , niezbędnym ale tylko warunkiem do wprowadzenia teorii w życie. Wtedy tworzy całość . Pozwala przestać bujać w obłokach i zejść na ziemię. Matinka - Śro 08 Paź, 2014 21:15 Zołza, ta filozofia to w zasadzie filar trzeźwości dla mnie. Trzeba tak to sobie w głowie ułożyć, żeby w życiu się sprawdziło. Oczywiście, że to się przekłada na praktykę. Na przykład jeśli chodzi o zachowanie abstynencji to w dużej mierze zasługa ułożonego przekonania i motywacji. To ogranicza bardzo ten tzw. d***. Praktycznie nie przeżywałam klasycznych głodów, typu natrętnych myśli czy też fizycznego pragnienia picia. No, a dalej patrząc, czyli realizacja szeroko pojętego trzeźwienia też wymaga jakiegoś tam kierunku, systemu wartości, wzorców...Żeby w ogóle wiedzieć, gdzie się jest i gdzie zmierzać. Jo-asia - Śro 08 Paź, 2014 21:24
próbując sobie przypomnieć, jak to było u mnie..przypomniał mi się się Licheń Wyjazd w nowe miejsce, nowi ludzie, nowe sytuacje. Jak dla mnie, wyzwanie nie lada. Do tego była jedna znajoma. Taka z rodzaju "nieśmiałych". Widocznie ja.. dodawałam jej odwagi, bo nie opuszczała mnie na krok. Zaś, ja miałam problem, z mówieniem nie. Jednak, nic z tego nie "zepsuło mi" tego pobytu. Nawet koleżance, znalazłam towarzystwo.. A wystarczył jeden mityng, jedno zdanie.....i kilka kropel łez. W ostatnim dniu pobytu, wszystko już było inne. Włączyły się, nie chciane emocje i uczucia. Byłam świadoma, co się zadziało.. nie pamiętałam kiedy się zaczęło...i dopiero, gdy sobie przypomniałam...to zdanie, wszystko puściło. To był okres kilku dni. Nie powiem Ci, co to było...nie pamiętam. miało związek z dzieciństwem
Nie wiem, jakie nasilenie ma ta Twoja huśtawka. U mnie to był proces. Dni równowagi, były coraz częstsze. Bywało, że "dół" długo trzymał. Różnica polegała na tym, że ja wiedziałam co się dzieje...coś się "leczy"
Ann - Czw 09 Paź, 2014 08:23
Przyglądanie się sobie, próba zrozumienia, daje możliwość zauważenia chęci czy niechęci itd.
Jo-asia - Czw 09 Paź, 2014 14:55
jakoś.. nie czuję aby było mi czego gratulować (nie poczuj się dotknięta, nie ma to związku z Tobą )
nie dawano mi szansy, nie wierzono we mnie... na szczęście, byłam tego nieświadoma stan, w jak trafiłam na terapie pogłębioną, nie rokował dobrze Często słyszę... coś w rodzaju "zarzutu".. za dużo myślisz Jak, nie miałam tego robić, jak to "żyło" bez mojego w tym udziału. Nie mogłam tego wyłączyć, zmienić czy choć przyciszyć. Żeby tylko na tym się kończyło. To odbierało mi siły. Nie umaiłam wyjść z łóżka, ubrać się. W pracy skoncentrować. Płacz towarzyszył mi prawie cały czas. Wszystko, na początku robiłam na siłę. I to nie tak, że od razu ta świadomość była. Było odkrywanie powiązań, pomiędzy tym co myślę, co czuję. Co, zmienia mój sposób odczuwania. Zachowywałam się jak detektyw, szukający sprawcy przestępstwa. Z czasem odkryłam, że namierzenie momentu.. myśli, która spowodowała dół.. z automatu wyłącza go. Z czasem zauważyłam, że samo wyłączenie.. to za mało. Wraca. Później, przestałam szukać sprawcy. Miałam już doświadczenie. Wiedziałam na czym to polega. Więc pomimo... nieprzyjemnych emocji, ja wiedziałam, że na końcu jest nagroda... zrozumienie i uzdrowienie tej części mnie, która mnie dotyka.
Więc, nie ma czego gratulować, ja po prostu... nie miałam innego wyjścia, skoro wybrałam.. że chcę żyć. I cieszę się, że ją.. dzisiaj mam
Matinka - Czw 09 Paź, 2014 18:34
Zgadza się, pojęcie walki stale nam towarzyszy, w wielkich sprawach i w drobiazgach. Walka, siła, konkurencja, współzawodnictwo, zmagania, w wielu odmianach i na różnych frontach. Nasz naród jest waleczny, a i ja mam trochę krwi powstańczej po przodkach. Nawet Biblia nakłania: „Zło dobrem zwyciężaj!” Od strony biologicznej patrząc, to nasz gatunek stanął na szczycie drabiny ewolucyjnej nie inaczej niż w walce o byt. Podzielę się refleksją, która znów pojawiła się w moich myślach, kiedy usłyszałam o śmierci znanej, młodej aktorki. Właściwie to już wcześniej zwrócił moją uwagę przyjaciel, którego dotknęła i na szczęście ominęła podobna choroba, na nieodłączny komentarz w mediach „przegrał/a walkę z chorobą”. Tak mi się zakodował ten zwrot, że nie zwracałam uwagi na pełny wydźwięk tych słów. Głównie chodzi o to, że medycyna nie radzi sobie z pewnymi chorobami, że są gwałtowne, nieprzewidywalne, śmiertelne. Ale brzmi to też jak osąd, ocena czyjejś postawy wobec choroby. Przegrali, może nawet nie bronili się, może byli za słabi, za mało skuteczni albo całkiem bezbronni, ponieśli klęskę, stracili życie… A co my tak naprawdę wiemy? Tylko to, że przyczyną śmierci był nowotwór, że odeszli wcześniej niż inni. Dlaczego zatem interpretacja, że przegrali? A może właśnie wygrali inne życie, może zyskali znacznie więcej…? Może to nie był czas walki, tylko czas zwykłego życia, albo realizacji marzeń? Kiedy słyszę „przegrali” to budzi się mój sprzeciw na takie podsumowanie czyjegoś życia… Choroba, walka z nią, tkwi bardzo mocno w świadomości i zapewne w instynkcie. Znajduję to też u siebie, w moim podejściu do alkoholizmu… Od dzieciństwa mam inną chorobę, przewlekłą, można powiedzieć, że przyhamowałam jej objawy bardzo aktywną postawą fizyczną. Wpadłam na to parę lat temu, na drodze stopniowego pokonywania oporu mojego organizmu. Wcześniej to była wyłącznie farmakoterapia. Leki przyjmuję dalej, ale w zmniejszonej dawce. Niemniej jednak muszę dbać, aby wysiłek był systematyczny. I nie chcę nazywać tego walką, co najwyżej dbaniem o swoją sprawność, co jest z resztą połączone z przyjemnością:-). Być może to doświadczenie wpłynęło w jakimś stopniu na moją postawę i radzenie sobie z uzależnieniem;-) Matinka - Czw 09 Paź, 2014 19:12
To jest wszystko razem, konsekwencje picia (mam nadzieję, że jednak ustępujące w jakimś stopniu z czasem), część mojej konstrukcji - bo tak zawsze miałam oraz konkretne problemy. Jo-asiu, ja nie muszę doszukiwać się przyczyn "dołów", sięgać do przeszłości, po prostu mam różne, kłopoty zawodowe i rodzinne. Dlatego oprócz tego, że wahania nastroju należą do mojej natury (czy też biochemii), to jest to też proces, zdrowienia i mam nadzieję rozwiązywania tych problemów. Ech!
Matinka - Czw 09 Paź, 2014 19:28
No właśnie, wiem o tym. Czytałam i próbowałam znaleźć jak trwałe są te zmiany i kiedy następuje powrót do względnej równowagi, ale jakoś mętnie piszą
W każdym razie, wiemy jak to działa i mamy podobne odczucia.
Być może głód alkoholu był zakamuflowany a może i go nie było. Nie ma to dla mnie większego znaczenia, natomiast dobrze, że nie miałam myśli i jawnej potrzeby sięgnięcia po alkohol. Nakręcania się poczuciem, że procenty są mi do czegoś potrzebne. Czuję korzystne działanie czasu, powstawanie nowych nawyków i zanikanie dawnych skojarzeń. Czasem jakaś myśl się nawinie, ale przelatuje. Matinka - Czw 09 Paź, 2014 19:39 Miałam sytuacje (pamiętam dobrze dwie - pisałam o tym), kiedy w obecności bliskich, pijących osób czułam się źle. To były bardzo intensywne, dokuczliwe emocje. Pełne złości. Mogły być głodem, żalem po stracie, ale gdzieś w środku podejrzewam jeszcze coś innego... Jo-asia - Czw 09 Paź, 2014 20:22
ja rozumiem.. każdy wie, co mu w duszy gra
Dla mnie odkrywcze było, że nie muszę każdego przekonania wyciągać oddzielnie i każdej traumy czy urazy. Ja, jestem bardzo konkretna.. może tego tu nie widać. i jakoś tak, myślałam, że każdy jeden element konstrukcji muszę przepracować.
Znalazłam sposób prostszy, bardziej elastyczny a przede wszystkim skuteczny. Były to podstawowe uczucia, które powodowały we mnie... te stany. Na nich się skupiłam... a teraz powoli, każdy głębszy element sie uzdrawia... tak samoczynnie, bez mojego szukania i ingerencji.
tak właśnie jest
Tylko, po co te... ech!
ja wiem, to trudno przenieść na klawiaturę.. co innego pogadać a i to nie zawsze wyjdzie
a co? Matinka - Nie 12 Paź, 2014 18:37
Ech, dlatego, że nie da się od ręki załatwić spraw, które gromadziły się latami. Niektóre wydają się beznadziejne... Niektóre wielkie i straszne… Na niektóre mam niewielki wpływ, a doskwierają… Czasu na to wszystko potrzeba, cierpliwości, a przede wszystkim wiary, że się uda. Matinka - Nie 12 Paź, 2014 18:40
Jo-asiu wspominałaś spotkania z koleżanką w początkach swojej trzeźwości, z którą kiedyś piłaś. Jeśli dobrze pamiętam, to te spotkania były trudne, bo miałaś jednoznaczne skojarzenia i w końcu zrezygnowałaś z tej znajomości... Czy tak? Mam podobną sytuację, spotykam się z koleżanką, z którą wydudniłam hektolitry piwa podczas zwiedzania i różnych wycieczek, spacerów. W pewnym momencie to te wycieczki były tylko pretekstem do picia, zatracenia się. Spotykamy się nadal i stale wynajdujemy jakieś zakątki do obejrzenia, zasiadamy też w kawiarni, przy kawie i słodkim. Z początku też było mi trudno, miałam bardzo silne skojarzenia, wypijałam dużo coli, szybko się męczyłam i nudziłam. Brakowało mi tego szaleństwa i zawrotu głowy. Nawet pytałam koleżankę, jak ona odbiera te nasze spotkania, czy nie czuje żalu za dawnymi klimatami, czy nie ma ochoty się napić. Ku mojemu zdziwieniu powiedziała, że nic takiego nie odczuwa, wręcz przeciwnie, pasuje jej ta sytuacja, bo w końcu zdrowo spędza czas. I nie wydaje tyle pieniędzy;-) Obserwując swoje reakcje, cały czas nie mogłam uwierzyć, że jej nie brakuje alkoholu przy tych naszych eskapadach. Podobnie pytałam kumpla, z którym czasem wędruję po górach i który przy mnie nie pije, bo zna mój problem. Czy i on bez żalu rezygnuje z tradycyjnego piwka przy wiejskim sklepiku. I jestem pewna, że szczerze zaprzeczał. W każdym razie, wyraźnie czułam, że na tym właśnie polega istota uzależnienia (z resztą jaskrawo wyłazi z każdego zdania;-) i zarazem problem abstynencji dla mnie alkoholiczki. Bo choć to moje „chcę nie pić” było/jest prawdziwe to towarzyszyło mu też poczucie wyrzeczenia. Nie czułam mocnego głodu, ale był obecny niedosyt, miałam potrzebę spotęgowania przyjemności, wejścia o parę stopni wyżej, bo było blado i nijako. Alkohol upośledził mój odbiór rzeczywistości. Jest to znacząca szkoda w funkcjonowaniu. To całkiem nowe przeżywanie starych sytuacji niosło pewne rozczarowanie. Ale teraz, po wielu miesiącach, widzę, że jest poprawa, można zmienić nawyki, można wygasić stare przyzwyczajenia i odnaleźć doznania w całkiem innej sferze, obudzić w sobie emocje w prostych, zwykłych sytuacjach. Na szczęście lata odurzania się nie zniszczyły tego z kretesem, wymaga czasu, chęci, ale jest możliwe, odzyskanie radości, przyjemności z przyziemnych rzeczy, bez dopalacza. I to jest prawdziwa satysfakcja i sens bytu, gdy się udaje. No może, to nie fajerwerki, ale te są raczej przeznaczone na Nowy Rok;-) Odjechałam trochę w inną stronę, ale jest to jedno z ważniejszych dla mnie spostrzeżeń. A wracając do spotkań z dawnymi znajomymi (nieliczne, ale cenne dla mnie osoby) bez alkoholu, to właśnie zaczyna to wychodzić, dzięki temu, że odkrywam świat na nowo (na czym innym koncentruję uwagę), uczę się trzeźwo przeżywać. Nie chcę i nie muszę rezygnować z tych relacji, są mi potrzebne i nie stanowią zagrożenia. I jeszcze pozostało mi nawiązać do kontaktów z towarzystwem pijącym, ale to już innym razem, bo zmęczył mnie mój własny, patetyczny ton
Joasiu, Twoje pytanie jeszcze chwilkę poczeka na odpowiedź. zimna - Nie 12 Paź, 2014 19:13
Podoba mi się, że napisałaś generalnie o spotęgowaniu, nie tylko przy pomocy alkoholu, jest mnóstwo sposobów ale schemat będzie się powtarzał. Uczmy się doznawać przyjemności przez przeżywanie a nie rozmyślanie o przeżywaniu, to trwa i postęp nie jest jednostajny często trzeba zatrzymać sie lub cofnąć. Aż wszystko staje się naturalne spokojne i zdrowo zagnieżdżone w realnym świecie. dtstgseete - Nie 12 Paź, 2014 20:33 Mi przeszkadza spozywanie alkoholu przy spotkaniach, gdyz budzi moje podejrzenia o to, ze osoba spozywajaca chce przekroczyc jakas granice i wzywa do pomocy tego "dżina". Nie moze byc zwyczajnie przezywania - chce jakby wyjsc z siebie. To budzi jakis niepokoj, nawet obawy o nieobliczalnosc dalszego postepowania tej osoby i... mnie samego. To trudny zawsze moment. Po 5 minutach oswajam sie z takim towarzyszem i wracam do rownowagi. To ciekawe co tu czytam "nie chce mowic o walce a o dbaniu o sprawnosc" bo ja podobna optyke "lansuję" w innym temacie forum. Bardziej prowokacyjnie ale o te wlasnie tresc mi chodzi. Jo-asia - Pon 13 Paź, 2014 07:19
tak, dziś bez słów.. one są zbędne
Matinka - Czw 16 Paź, 2014 20:11
Właściwie w tym, co powiedziałeś zawarta jest spora część mojego odczuwania takich sytuacji. Masz rację z tym przekraczaniem granic, z wychodzeniem poza siebie. Wiem, jak działa alkohol i jak zmienia człowieka. Wiem też, jak mylne jest mniemanie o sobie samym pod wpływem… Że niby nagle stawałam się taka towarzyska, elokwentna, błyskotliwa, atrakcyjna, sprytna, sprawna i odważna;-) Najczęściej paplałam w kółko to samo, cieszyłam z głupich dowcipów, zawodziłam oklepane przeboje i wyczyniałam małpie harce, jak włażenie na zamknięte dzwonnice;-) Oczywiście w doborowym towarzystwie. Ale póki piłam, to zachłystywałam się tym niemal bezkrytycznie. Teraz, na trzeźwo, bez udziału dżina z butelki nie palę się do integrowania z miejscowymi, nie zachwycają mnie i nie czarują wygłupy kolegów, nie ciągną mnie przystanki przy sklepach ani częste postoje z turystycznym kieliszkiem. Jak kumpel po pijaku zaczął łazić po skałkach, to normalnie się bałam, jak wytrzeźwiał zrobiłam mu pogadankę o odpowiedzialności.
No tak, nie odnajduję się w tych sytuacjach, nudzę, irytuję, wkurzam, czuję konflikt interesów… Czuję się jak przysłowiowy pies ogrodnika… Co sam nie zje a innemu też nie da. Próbuje złapać dystans, popatrzeć z boku, wrzucić na luz, zignorować, że ktoś pije co innego niż ja, a nawet, że traci nieco rozum. A jeszcze coś mi przy uchu kracze (ani chybi kruk forumowy;-) „nie powinnaś tu być, biada Ci, głód Cię dopadnie, jak nie dziś to za dwa tygodnie;-) i w ogóle marnie skończysz”. Ech! No, nie jest łatwo. Jo-asiu, i jeszcze w tym tkwi „coś”. Wyrobiłam sobie poczucie przynależności do wspólnoty, w połączeniu z piciem alkoholu. Piję - jestem z nimi, nie piję jestem obok. Oddziela nas wtedy mur, oddalamy się od siebie… A ja chcę należeć do tego stada. Driada - Czw 16 Paź, 2014 20:22 Matinko, mam pytanie bo całego watku nie czytałam. Czy udałaś się po fachową pomoc?Czy może tak jak planowałaś,sama próbujesz walczyć? Matinka - Czw 16 Paź, 2014 20:30 Cześć Driado
Nie sugeruj się akurat tym wątkiem i tym sposobem radzenia z problemem, bo nie jest to łatwy i sprawdzony sposób. Nie, nie byłam na terapii. Ale też nie walczę. Rozgość się na forum, posłuchaj tych co mają dłuższe doświadczenie
Driada - Czw 16 Paź, 2014 20:52
Tak też czynię
Zatrzymałam się tutaj nie bez przyczyny. Nie byłam nigdzie, nie korzystam z terapii. Postanowiłam sama powalczyć o siebie.Jednak jeśli poczuję,że nie dam rady...udam się po pomoc w te pędy. Matinka - Czw 16 Paź, 2014 21:18 Driado, mój sposób generalnie uważany jest za lekkomyślny i bez sensu. Czyli takie postępowanie jest niepotrzebną stratą czasu i narażaniem swojej trzeźwości. Niektórzy kwestionują taką abstynencję, czy można w ogóle nazwać ją trzeźwieniem... Ja mam zaś swoje racje
Terapia daje Ci natychmiastową pomoc i opiekę, serwuje wiedzę w pigułce. No i nie czujesz się samotna. Nie skorzystać z tych dobrodziejstw, robić to na własną rękę to jak "wyważać otwarte drzwi" ( do Pterodaktylla).
Proponuję Ci założyć własny wątek i tam pogadać z bywalcami
yuraa - Czw 16 Paź, 2014 21:25
a Ty sama jak uważasz Matinko ? Driada - Czw 16 Paź, 2014 21:47
Tak zrobię...dzięki
Matinka - Pią 17 Paź, 2014 07:03
Yuraa, uważam, że moja droga jest najmojsza i dlatego słuszna
To tak pół żartem pół serio, ale prawdą jest, że akceptuję swój wybór i postępuję tak, nie ze strachu, nie ze wstydu, nie dla hecy, nie dla eksperymentu, ale z przekonania, że to jest dla mnie właściwe. Choć miewam też wątpliwości. Przy tym uważam terapię za pomocne i przydatne narzędzie, dla wielu jedyne możliwe rozwiązanie. Jo-asia - Pią 17 Paź, 2014 07:20
Stasiu (staaw) napisał w innym temacie największym moim wrogiem nie jest alkohol tylko nieprzeżyte, nieuporządkowane emocje. gdy to zdanie, poczujesz, dopiero wtedy zobaczysz co do tej grupy Cię "przywiązało" czy faktycznie pasja i wyjątkowi ludzie... czy alkohol teraz, ten "chochlik forumowy" jest Twoim bezpiecznikiem i dobrze
długo, nie umiałam się rozstać z moim "stadem" zrobiłam sobie przerwę, w której nabrałam dystansu po powrocie.. pamiętam jeden wypad w góry wspólny pili... w ukryciu a mnie wtedy to już w ogóle nie przeszkadzało
a moimi najlepszymi kompanami okazały się dzieci.. nie moje a ich z nimi.. jakoś nie było tematu
ja nie wierzę, że nie ma innych ludzi.. o podobnym usposobieniu i pasji... i nie pijących przy tym Ty, w jakiś sposób uzależniłaś się od nich ... stąd, tego nie umiesz porzucić rufio - Śro 05 Lis, 2014 11:59 Matinka u Księżycowego "Czystość doświadczania" to dynamiczna i trudna do ogarnięcia strefa. U siebie wiem na co mam zwrócić uwagę. Mam problem z doświadczaniem "tu i teraz", z akceptacją rzeczywistości i nieświadomie stosowałam różne sposoby, żeby od niej się oddalić. Teraz tę wiedzę mam, zobaczymy co dalej. " Tu u Ciebie kontynuuje ten temat. W tych słowach wywiodłaś dwie sprzeczności które są i ciągłością .Skora jak sama napisałaś , że masz problem z " tu i teraz" więc i zrozumiałe dla mnie jest to , że masz również problem z tzw "czystością doświadczenia" bo ona w/g mnie wiąże się nie odmiennie z" tu i teraz" . Bo liczy się dany moment i uczucie-odczucie danej chwili , która rzutuje na następną chwilę ( ciąg liczb - kolejna powinna być logiczną następczynią poprzedniej ) Akceptacja rzeczywistości - co to w ogóle znaczy i jaki mam sens ?Czy to , że akceptujesz- czujesz , że jesteś głodna , spragniona , zła itp sprawia , że chcesz uciec od tego czy tez otwierasz butelkę z woda , nalewasz kawę , herbatę , gryziesz baton , chleb itp i tu i teraz realizujesz daną czynność która zaspokaja te odczucia ? Ja uważam , że tu i teraz jest esensja naszego istnienia i życia w cały ciągu wszystkich dni . prsk
Matinka - Czw 06 Lis, 2014 11:16
Joasiu, rozmyślałam sobie jak te moje wyjazdy czuję w temacie uzależnienia. Gdzieś to jest blisko. Od grupy jako takiej raczej uzależniona nie jestem, bo jest to twór bardzo niejednorodny. Można powiedzieć, że łączy nas upodobanie do wyjazdów górskich. Natomiast sama grupa jest rozczłonkowana na mniejsze grupki i rozproszona po kraju. Skład mojego towarzystwa uległ zmianie w trakcie kilku lat. Od czasu do czasu chcę się z nimi spotkać i przypomnieć. Jednak ze względu na obecność alkoholu rezygnuję z udziału w dużych zlotach, gdzie mało się chodzi a dużo pije. Ostatnio po dwóch latach przerwy wpadłam na taki spęd trzydniowy, ale dołączyłam na krótko i na tyle szczęśliwie, że skończyły się procentowe zapasy (na co po cichu liczyłam) i było w porządku. To są relacje towarzyskie. Natomiast mam swoje grono bliskich mi ludzi - przyjaciół, są dla mnie ważni, cenię w nich wiele cech, sporo nas łączy, ale i te związki są różne. Z niektórymi drogi się rozeszły na skutek losowych okoliczności, ale wciąż pozostaje garstka, z którą trudno byłoby mi się rozstać. Na co dzień każde z nas wiedzie swoje prywatne życie. Zawdzięczam im też to, że swojego czasu wyciągnęli mnie z dołu (nie wiedząc o tym). Wiele się od nich nauczyłam, wiele dostałam. Same wyjazdy działają na mnie jak narkotyk, zmieniają mój odbiór rzeczywistości - problemy robią się maleńkie, czuję jak krew we mnie krąży, chce mi się żyć. A może to nie narkotyk tylko poranna herbata - mocna, czerwona pu-erh…?
Matinka - Czw 06 Lis, 2014 11:22 Rufio, myślę, że mam problem z „czystym” doświadczaniem (wedle własnego mniemania), mam też z akceptacją rzeczywistości oraz z przeżywaniem „tu i teraz”. Zgadzam się, że wszystko jest to ze sobą powiązane i jedno z drugiego wynika. Wiem, że rozpatrywanie, ocenianie czy mierzenie owej „czystości” to kanał, bo jest wartością względną, nie ma obiektywnego punktu odniesienia, nie ma określonego wzorca. Czy jeśli ktoś przyjmuje anydepresanty, to jego postrzeganie świata jest zamulone czy też przeciwnie właśnie odzyskał jasność spojrzenia? Już rodząc się każdy z nas ma inny temperament - inną siłę przeżywania emocji, inny próg wzbudzania i hamowania reakcji. różną wrażliwość. Można to w różny sposób modulować, ale trudno zmienić te cechy osobowości. Inaczej będzie przyjmował rzeczywistość choleryk inaczej na przykład melancholik. Inne spojrzenie ma człowiek-sowa inne skowronek. Skowronek sobie wstaje i szczebiocze od świtu (pada z kurami), sowa żeby zbliżyć się do tego stanu musi sobie strzelić kawkę lub dymka puścić, albo jedno i drugie. Można też uprawiać intensywne ćwiczenia fizyczne . Sowa ma pełny kontakt z rzeczywistością mocno po południu .
Sangwinik cieszy się z byle powodu, zaś flegmatyka trudno wyprowadzić z równowagi. Czyli już wyjściowo, będąc tak a nie inaczej wyposażonym przez naturę, w indywidualny sposób doświadczamy rzeczywistości. Różnym też sposobami, zachowaniem zmieniamy swoje samopoczucie i ogląd rzeczywistości. I w tym tkwi haczyk. W pewnym momencie odkryłam, że mogę to szybko i łatwo uzyskać. Choćby, takie „samo leczenie” alkoholem. A zmieniam sobie spojrzenie, bo jest mi źle, coś mi się nie podoba, albo sobie nie radzę. Jeśli widzę w tym swój problem, to znaczy, że przekroczyłam „bezpieczną granicę manipulacji” swoją psychiką i uzależniłam się od jakiegoś czynnika zmieniającego świadomość.
To nie takie proste, że jestem głodna to jem chleb, u mnie działa to inaczej - jestem wściekła to jem ciastko. Można powiedzieć, że realizuję daną czynność, żeby zaspokoić uczucie, ale jest to działanie nieadekwatne do sytuacji. Zmieniam sobie nastrój, ale nie rozwiązuję problemu. Tak postrzegam to swoje oddalanie od rzeczywistości. Niektórych emocji nie dopuszczam do głosu, tłumię je. Mogłabym mnożyć te przykłady, ale nie będę hurtem na siebie nadawać, może innym razem
rufio - Czw 06 Lis, 2014 12:09
Ja jak mam duży *ku**** to kupuje dużą bardzo dużą białą czekoladę i wsuwam na raz - coś nas łączy i jeżeli to pomaga - uspokaja emocje wiec jest odpowiednim działaniem do sytuacji a kto powiedział , że ma być inaczej ? Czynnik zmieniający świadomość ? Oczywiście jeżeli nie zakłóca całości i nie szkodzi ani Tobie ani innym to dlaczego nie ? prsk Matinka - Czw 06 Lis, 2014 12:54
Wiem i znajduję też siebie w innych wątkach.
Jeszcze zrobię podejście do tematu i obnażę całą prawdę moich niewinnych jagodzianek z bitą śmietaną
rufio - Czw 06 Lis, 2014 16:21
Kogel-mogel z kakao i budyń  
prsk
Matinka - Czw 06 Lis, 2014 22:24
Dorzucam szarlotkę, sernik i makowiec a jeszcze jakiś tort bezowy
Każdego zjem po troszku, bo małą pojemność mam
Matinka - Czw 06 Lis, 2014 22:28 Plecak gotowy. Kiedyś pakowałam się i popijałam. Cieszę się, że nie piję. Wyjeżdżam, jest dobrze
MILA50 - Czw 06 Lis, 2014 22:40
to miła wiadomość...cieszę się ,że dobrze i trzym się tam
pterodaktyll - Czw 06 Lis, 2014 22:42
Życzę Ci, żebyś tak mogła powiedzieć i po powrocie
Matinka - Czw 06 Lis, 2014 22:48 Dziękuję Wam
Spoko Ptero, wiem, czego chcę. Jadę w bezpiecznym towarzystwie. Jo-asia - Czw 06 Lis, 2014 23:31
bo we własnym
baw się dobrze
smokooka - Pią 07 Lis, 2014 09:23 Matinko odzywaj się i pięknej wyprawy!!!! Matinka - Śro 12 Lis, 2014 22:54 Hej hej! Szybko było, minęło i już jestem. Jeszcze raz dziękuję za wszystkie ciepłe słowa i życzenia, które spełniły się co do joty. Wyprawa była bardzo udana!
Jak się czuję? Ano zamiana światów prowadzi do niejakiego mętliku w głowie, ale już, już wracam do siebie i codziennych obowiązków. Organizacyjnie poszło idealnie, pogoda była niezmiernie łaskawa a nawet rozpieszczała ciepłem i słoneczkiem. Deszcz padał tylko raz w nocy, a o poranku i wieczorem snuły się mgły, które tylko przydają uroku przyrodzie. Było dużo ciekawostek w terenie, nowych odkryć, wiele spokoju, zamyślenia, śmiechu... Bogactwo dobrych wrażeń
Matinka - Nie 30 Lis, 2014 21:43
Czy własne towarzystwo uważam za bezpieczne? W kwestii uzależnienia, nie wiem. W sensie życia też nie wiem;-) Jedno jest pewne, że odpowiadam za moją trzeźwość. Wszystko zaczyna się i kończy we mnie. Mam szansę ułożyć się z otoczeniem. Przywykłam do nowego stylu życia, nie cierpię, nie odczuwam braku znieczulenia. Takie jest przeważające odczucie. Choć nadal nie czuję się komfortowo w pijącym towarzystwie (jeśli tak się sporadycznie przytrafi), nie umiem określić tych uczuć, ale jest to chyba strach. Podobnie jak widzę alkohol, choćby na zdjęciu, unikam więc tego. Może przejęłam się opowieściami o wyzwalaczach, głodach, nawrotach i zapiciach. Może przeważają u mnie złe wspomnienia. Nie zapomnę tej miernoty wegetacji przed decyzją rzucenia. Wcześniejsze obrazy są różne, niektóre pewnie koloryzuję. Alkohol był katalizatorem pewnych zdarzeń, i tych złych i tych dobrych, wszystkich cennych. Teraz alkohol, pijący – chciałabym, żeby to było neutralne tło. Jo-asia - Pon 01 Gru, 2014 19:58
Z tego co piszesz...już, tak jest. Jedno...ale... na moim przykładzie Miejsca, zdarzenia, okoliczności...w których alkohol odgrywa główną rolę, nie są dla mnie atrakcyjne. Nie ma to związku z tym, że ja "nie mogę" czy "nie chcę"... nie ma związku z moim uzależnieniem, z głodem. .czy czymś w tym rodzaju. Te okoliczności....jakoś tak naturalnie przestały być dla mnie atrakcyjne. I pod tym względem, nigdy już nie będzie. ..to tło neutralne.
Matinka - Pon 01 Gru, 2014 21:16
Nie wiem Joasiu. Dla mnie ważne jest, że w życiu codziennym żyję innymi sprawami i nie przewija się temat alkoholu, nie ma takich myśli. Natomiast zawsze powtarzam słowa "tyle o sobie wiemy ile nas sprawdzono". A wiem, że przez parę lat zachowywałam się w sposób pozbawiony kontroli, że przeszłam przez cały schemat rozwoju alkoholizmu. Mam świadomość, że działałam w sposób zgodny z mechanizmami uzależnienia. Czuję pokorę w tym temacie.
Moje relacje z bliźnimi wysuwam na pierwszy plan mojego starania, alkohol tu nie gra roli, chcę odnaleźć więź z ludźmi, którzy są istotni w moim życiu, z racji powiązań rodzinnych czy towarzyskich. Tu czuję skrajność, która mnie niepokoi. Dlatego nawet w tych spotkaniach, które uważam za nudne, męczące, drażniące czy niepotrzebne chcę uchwycić coś cennego i przystać na nie, zaakceptować, uczynić naturalną i potrzebną częścią życia. Janioł - Pon 01 Gru, 2014 21:24
Rozstaliśmy się już kiedyś na długo, to był dobry dla mnie czas, choć nie tylko miodem i mlekiem płynący, ale to był mój czas, nie byłem mi potrzebny bo nauczyłem się sam dokonywać wyborów i ponosić za nie odpowiedzialność. Nie byłeś mi potrzebny a ja zapomniałem o tym, że niepotrzebny nie oznacza obojętny, kiedy dbałem o to, byś był niepotrzebny, byłeś poza zasięgiem mojej ręki -gdy tylko o tym zapomniałem poczułeś się tolerowany i szybko stało się tak że zacząłeś mi towarzyszyć aż koszmar obcowania z Tobą stał się bolesną rzeczywistością. Dopadłeś mnie w momencie cierpienia, które przez swoje zaniedbania i kłamstwa sam sobie sprawiłem i dałeś mi wtedy ulgę i poczucie złudnej mocy, że tym razem powrócimy do naszych relacji z początku naszej znajomości, zadbałeś o to bym tak czuł i myślał, bym miał przekonanie, że ja panuję nad wszystkim i kieruje swoim życiem samodzielnie i brnąłem dalej do momentu, w którym nie mogłem już dalej tkwić, do momentu gdy w przebłysku resztek logicznego i racjonalnego myślenia doszło do mnie że kontrolując relacje z Tobą, zupełnie zatraciłem własne „ja”. Jo-asia - Wto 02 Gru, 2014 15:29
stąd samotne wyprawy w góry
tak.. przy okazji, to dobry sposób na poznanie siebie i odnalezienie poczucia bezpieczeństwa w sobie
nie do końca czuję.. co kryjesz w słowach stad to zdanie.. wybrałam i dobrze, że czujesz skrajność na tym to polega... poznać np. życie z alkoholem.. później w całkowitej opozycji do niego aby na koniec znaleźć środek. bo znając jedną i druga skrajność... wiem co chcę, co wybieram
Matinka - Wto 02 Gru, 2014 17:38 Samotne wyprawy to trochę wybór trochę okoliczności. A sprawdzanie siebie to wychodzi przy okazji. Może rzeczywiście okazji i sytuacji bardziej wymagających życiowo jest więcej (wysiłek fizyczny, różne trudności terenowe, kalejdoskop pogodowy, obcowanie z przyrodą, niespodzianki organizacyjne) ale to jest częścią wypraw nie celem. Poznanie siebie też jest, a przede wszystkim nauka, doświadczenia. Jeśli chodzi o tę skrajność, to dotyczy ona mojego izolowania się. Alkohol jakiś miał w tym udział, bo ułatwiał kontakty towarzyskie, czynił różne spotkania bardziej znośnymi czy atrakcyjnymi. Teraz nie mam całkiem ochoty na wszelkie imprezy. W zasadzie odsunęłam się od wszystkich, to mnie niepokoi. Tosia - Wto 02 Gru, 2014 17:42 Matinka, od wszystkich tych, pijacych? Matinka - Wto 02 Gru, 2014 17:52 Tosiu, alkohol nie ma tu znaczenia, jest sprawą poboczną, po prostu nie mam ochoty na kontakty. Tosia - Wto 02 Gru, 2014 17:59 Matinka, ja tez tak mialam, i wpadlam w gleboka depresje.. czego Tobie oczywiscie nie zycze. Powinnas wychodzic do ludzi, cieszyc sie tym ze radzisz sobie... samotne wyprawy..moga byc fajne, ale nie dla Ciebie!
Matinka - Wto 02 Gru, 2014 18:03
Tak więc, staram się, jak mogę
A to już inna para kaloszy i jedno z drugim można pogodzić, samotne wyprawy i życie towarzyskie
Tosia - Wto 02 Gru, 2014 18:09 Matinka, moja psycholog ostatnio mi powiedziala P. Tosiu niech sie pani zmusi..tak troszke na wyjscie z domu, a jak juz pani wyjdzie niech pomysli pani o czym milym... co moglo by sie stac. ..... i wiesz co zrobilam Wyszlam..spocona z lekiem z zacisnieta szczeka..ale wyszlam do ogrodu...pomyslalam sobie, a teraz musze nauczyc sie byc wsrod ludzi.. oczywiscie myslalam tylko o forum... Pomalutku i Ty zaczniesz miec chec na wychodzenie. .poznawanie i poznawanie.... czegos. .kogos nowego. ..
Matinka - Wto 02 Gru, 2014 18:22 Dzielna jesteś Tosiu
U mnie to nie lęk, to brak chęci. Też mam nadzieję, że to okres przejściowy. Tosia - Wto 02 Gru, 2014 18:26 Matinka, dziekuje... ale Ty badz czujna, bardzo Cie o to prosze. Zreszta juz ja bede Cie monitorowac w Twoim temacie
Matinka - Wto 02 Gru, 2014 18:31 Dobrze Tosiu, każdy ma jakieś zadania do wykonania, mniejsze, większe, też się przyłożę
Jo-asia - Wto 02 Gru, 2014 21:27
Moja izolacja. .dziś, jest innym sposobem na życie. Początek terapii, to czas intensywnego wychodzenia do ludzi...wbrew sobie. Jakoś tak mi się zdawało, że tak jak ja..mam, jest nie.. normalne, nie.. naturalne. I dobrze bo poznałam siebie...z tej drugiej strony.
Faktem jest, że towarzyskie osoby..takie co to nadają rytm..zawsze je podziwiałam. Aby być taka jak one...czy aby znieść swoją inność. ..piłam (min). Dziś, tą część akceptuję. .. lubię. ..a zajefajne, że mimo to mnie..inni, widzą. Dziś chętnie wchodzę w towarzystwo, do ludzi......a moje "wycofanie" zawsze mam pod ręką. Ja tak mam...i nie zamierzam to zmieniać, czy z tym walczyć. Taka jestem.....kocham spokój
Matinka - Pon 08 Gru, 2014 17:05 
Tosia - Pon 08 Gru, 2014 17:57 Matinka, mam zgadywac co mi to przypomina?...... orangutana
Matinka - Pon 08 Gru, 2014 18:16
Tosiu, fajne to Twoje spojrzenie i masz rację, teraz i ja się dopatrzyłam, co najmniej jakiegoś trolla z rozdziawioną paszczą
Tosia - Pon 08 Gru, 2014 18:34 Matinka, Kiedys z drzew potrafilam wynajdywac twarze, albo zwierzeta..faja zabawa.... moi znajomi zawsze mowili ze mam niezla wyobraznie,ale jak sie przygladali to i Oni przyznawali mi racje
Guido - Czw 12 Lut, 2015 09:19 Matinko, kurzem tu u Ciebie zarosło. Co słychać? Matinka - Czw 12 Lut, 2015 21:39
A to całkiem celowe zaniedbanie, bo ledwie wątek wypłynie na powierzchnię zaraz wszystko "samo wychodzi"
No, niepoprawny jest
A z drugiej strony to milczenie oznacza albo moje słuchanie, albo schowanie albo zajętość. To ostatnie w praktyce oznacza, że właśnie mam pracę, czyli jakiś dochód i to się chwali. I jeszcze jest pisanie do szuflady i to ostatnio popełniłam. Jak w porę się nie zdecyduję i nie umieszczę na forum, to potem trąci to myszką
Ale zaglądam i czytam, sporo nowych wątków się pojawiło, tym bardziej czuję, że moje spojrzenie się zmieniło. Wiadomo, jak wszystko z czasem
Jak przetarłeś szybkę z kurzu to może wkrótce coś więcej się pojawi... Guido, pozdrawiam! siwy56 - Pią 13 Lut, 2015 21:10
"Każda droga jest dobra po której idąc nigdy nie zapomnisz, że jesteś człowiekiem" (pewnie pamiętasz ,to cytat z pewnej kapliczki którą napotkałaś na swej drodze w leśnych ostępach)
Matinka - Pią 13 Lut, 2015 22:55 Siwy, Andrzeju, poruszyłeś mnie, to dobrze, przykurczoną staruchę ruszyłeś z kąta
Jak trzeba staję się żwawa , ale w sensie odczucia etapu życia czuję się pusta i zmęczona.
I o podobnych odczuciach też tu czytałam i na szczęście też o całkiem skrajnych. Pomimo stetryczenia, pamiętam, oczywiście, że pamiętam. I okoliczności towarzyszące umieszczeniu tego wspomnienia na forum;-) i samą wyprawę. To była jedna z nielicznych a zarazem pierwszych, samodzielnych wycieczek. Bezpiecznie wędrowałam szlakiem, więc tylko niewielki dreszczyk emocji czułam, bo zawsze to przygoda, która coś niesie. Ale pamięć tych chwil, wynika z bardzo silnego, intensywnego przeżywania siebie i otoczenia. To właśnie daje samotna wędrówka – kontakt ze sobą i światem. Podobnie jak w „Matriksie” czas zwalnia i widzi się, czuje każdy szczegół. Tamtego dnia od rana było szaro i mokro. Wychodziłam z sennego miasteczka i czułam radość przesyconą zapachem ziemi. Od razu spociłam się podchodząc na strome wzniesienie i za chwilę polanka a z niej przymglony widok na całą okolicę. A potem ścieżką przez las, gdzie tylko pustka i szmer kropel. Pięknie. Wkładałam i zdejmowałam kaptur, bo rozsądek walczył z potrzebą chłonięcia całości wrażeń głową. A potem przedarło się słońce i znów, jakby ktoś różdżką zmienił krajobraz. Ukazały się kolory, odezwały się ptaki, rozbłysły krople na prawie nagich gałązkach. Właśnie już przy schodzeniu, przystanęłam, zadarłam głowę i dostrzegłam to, co znalazło się na zdjęciu:-) Dlatego bardzo cenię, potrzebuję i pożądam tego „samo przebywania”, ale lubię też współplemieńców i garnę się do towarzystwa:-) Chyba nie przypadkiem wyciągnąłeś ten cytat, tu i teraz;-) Gdzieś za ścianą toczy się dyskusja, czy pijak to człowiek. Myślę, że słabości, upadki, występki czy choroby wpisują się w naturę ludzką, dzięki czemu pozostaje szerokie pole do działań udoskonalających. Jest co robić przez całe życie;-) siwy56 - Pią 13 Lut, 2015 23:19
Sorki to było zbyt proste. A kota pamiętasz. Jakbym siebie widział i trochę był chyba siwy,w każdym bąć razie miałłłłł nie moje oczy,lekko za mgłą tak jakby.
Jo-asia - Sob 09 Maj, 2015 20:30
ostatnie zdanie... nie umiesz... bo nie doceniasz tego co robisz, nie doceniasz siebie...nie doceniasz tego, co masz nawet, nie dajesz sobie na to szansy Nie zapomnę, gdy byłam na terapii zamkniętej, pod koniec... usłyszałam od innej alkoholiczki "jak Ty się zmieniłaś.. dasz radę Asia". Było to dla mnie zaskoczeniem.. i do dziś nie wiem, co takiego widziała we mnie, jaką zmianę Potem, słyszałam to wyłącznie od terapeuty.
Z czasem, przestałam jej potrzebować z zewnątrz.. z czasem.. Nie pisząc... odbierasz sobie tę szansę... tutaj. Jeśli w realu nie masz wsparcia... nie masz wyboru, sama sobie musisz go dać.. albo, no właśnie ... wybór należy do Ciebie
Matinka - Sob 09 Maj, 2015 21:57 Coś w tym jest, co piszesz Joasiu
Dzięki. Troszkę się pogrążyłam, troszkę odcięłam i rzeczywiście nie doceniam tego co mam, nie doceniam siebie. Sytuacja mnie przytłoczyła i wszystko wydaje się nieistotne. Przyjaciel mi mówi "w Tobie jest tyle siły, że mogłabyś góry przenosić" potem cwaniaczek dodaje, "gdybyś tylko znalazła punkt podparcia"
No, właśnie, gdybym znalazła... A mi wciąż nie udaje się stabilnie stanąć. Aha, Jo-asiu miałam Ci odpisać w całkiem innym wątku i odpiszę
Tosia - Nie 10 Maj, 2015 08:08 Matinka,
Jacek - Nie 10 Maj, 2015 08:21
może szukasz go nie tam spróbuj tu
adania - Nie 10 Maj, 2015 10:09
Ah jakie jest mi to bliskie, miło mi poznać siostrzaną emocjonantkę
Matinka - Nie 10 Maj, 2015 21:08 Tosiu, dziękuję za przytulenie, bardzo teraz jestem na to łasa
Odnośnie zamieszczonego przesłania... Jestem już po różnych rewolucjach i dużo mnie to kosztowało. Jedna polegała na opuszczeniu domowych pieleszy i podążeniu za tym co najbardziej lubię, czyli aktywnością fizyczną połączoną z poznaniem nowych ludzi. W tym widziałam swój ratunek. Z jednej strony zyskałam nowe życie, z drugiej w starym życiu nabrzmiał konflikt i narosły inne problemy oraz moje wielkie rozdarcie. Druga rewolucja to porzucenie długoletniej, stabilnej i prestiżowej pracy. Do tej decyzji dojrzewałam parę lat targana wątpliwościami. Była w tej pracy działka, bardzo mi bliska, sprawiająca satysfakcję, pozwalająca się realizować i był obszar niewdzięczny, przynoszący rozczarowanie i zgryzotę. Ten drugi bardziej ceniony i egzekwowany przez pracodawcę. Nie dałam rady, nie miałam innego wyjścia, jak zrezygnować. Wiele osobom trudno było się pogodzić i zrozumieć moją decyzję. Spadłam na same dno bezrobocia. Bardziej dotknęło mnie to psychicznie niż materialnie. Kolejna rewolucja to była bardzo trudna decyzja o zmianie kwalifikacji, ogromne koszty finansowe, emocjonalne i czasowe. Również w rzeczywistości polskiej okazało się to niewypałem. Ten ostatni etap przypadł na początek trzeźwienia, trudny czas, odczuwany bardzo na poziomie psychicznym i fizycznym. Jednak muszę przyznać, że wyniosłam z tego szkolenia właśnie korzyści związane z moim rozwojem i samoświadomością. Te niemal dwa lata abstynencji, to nic innego, jak jeden wielki *pi***l w moim życiu. Choć decyzje o porzuceniu picia oraz inne poważne zapadały niezależnie od siebie. Myślę, że mój stały nastrój depresyjny jest związany w dużej mierze właśnie z odczuwaniem konsekwencji różnych zmian i nieradzeniem sobie z obecną sytuacją. JakaJa napisała w jakimś wątku, że depresja jest ucieczką, może być i tak, choć podejrzewam również przyczyny fizjologiczne niezależne ode mnie. Natomiast stale podejmuję wysiłek by wstać, działać, zadbać o siebie i innych, na tyle ile mogę. Matinka - Nie 10 Maj, 2015 21:12
Jacku, będę szukała. Jednak narasta we mnie przekonanie, że ten "punkt podparcia" jest we mnie, a frustracje wynikają z szukania go na zewnątrz... Jo-asia - Nie 10 Maj, 2015 21:13
i się nie mylisz Matinka - Nie 10 Maj, 2015 21:17
Siostra Matinka wita siostrę Adanię!
Skłonność do skrajnych emocji, szczególna wrażliwość, to nasz dar a zarazem przekleństwo. W zasadzie nie piszę z prozaicznych powodów, jak się ma depresję to się nic nie chce, towarzyszy chroniczne zmęczenie i silna jest potrzeba izolowania się. Matinka - Nie 10 Maj, 2015 21:26
No proszę, wystarczyło zapytać a nie główkować przez lata
Joasiu, ciemność widzę, pustkę czuję. Ale jestem, żyję i jeszcze chcę. Jo-asia - Nie 10 Maj, 2015 21:37
i jak jest czas.. aby się temu poddać, tak przychodzi czas aby to zakończyć
idziesz pod prąd, wbrew schematom i poglądom a w zgodzie z sobą to droga.. samotnika
Twoje wyprawy, to świetnie oddają brakuje Ci jednego, dowodu nie znajdziesz go na pierwszy rzut oka... bo jak droga "inna", nie zgodna z "normą" to i efekty, są inne Matinka, jedną z tych rzeczy o których piszesz.. co nie poszły tak jak tego chciałaś... na jakiś czas zostaw i zaakceptuj takie jakie są, jakie jest... mam na myśli pracę. Odpuść. Nie potępiaj się za to.... Skup swoją uwagę, na pozytywach... wdzięczności i radości z drobiazgów. Mnie w takim momencie, dobijało.. jesteś tchórzem, nie masz odwagi. Akceptacja tego... otwarła mi drogę do docenienia siebie. Do odnalezienia pewności siebie. ciśnie mi się na usta... masz to na wyciągnięcie reki, choć to wyciągnięcie może wyglądać, że zostanie ona odgryziona a nawet... grozi Ci śmierć. Mam nadzieję, że czujesz co piszę (mam z tym problemy )
tylko pytanie takie przychodzi, gdy zna się już odpowiedź
Matinka - Pon 11 Maj, 2015 21:59
Dlatego tak cieszy, gdy znajdzie się pokrewną duszę.
Mam garstkę przyjaciół, bliskich mi ludzi, bardzo to doceniam, uszczęśliwia mnie fakt, że są.
Strach jest moją matrycą, tak mam zaszczepione, wiem to i akceptuję. Ale to nie powstrzymuje przed działaniem, może nawet napędza... Nie dążę do poczucia pewności, odpowiada mi spora doza pokory, a jednak teraz pogrążyłam się w skrajności.
Nie mogę dojść do ładu ze sobą. Mówię że, wszystko w porządku, żadna praca nie hańbi, a jednak doświadczam wstydu i upokorzenia, ukrywam przed rodziną i znajomymi część swoich zajęć. Nie mogę odpuścić, obsesyjnie przeglądam ogłoszenia, każdego dnia wysyłam po kilka zgłoszeń, nie mogę siedzieć z założonymi rękami… Przecież nic się samo nie stanie.
Joasiu, no jak to mam zostawić? Ann - Pon 11 Maj, 2015 22:03
Matinka - Pon 11 Maj, 2015 22:04
Jakoś nie czuję, żeby to było śmieszne, raczej takie kłapnięcie zębatym dziobem i na co mi to?! 
Rozwój człowieka to proces, trzeźwienie to proces. Czasem rodzice by chcieli, żeby dziecko już, już siedziało, chodziło, czytało… a na wszystko jest swój czas i jak jest za wcześnie to jest źle. Nie przeleje się doświadczenia ze starego na młodego i nie skorzysta się z gotowych odpowiedzi, jeśli nie jest się na to gotowym. Trzeźwienia też się nie przyspieszy, widać to dobrze po pisanych relacjach. Zrozumienie, czucie dzieje się stopniowo na wszystkich poziomach. Nowi przychodzą i chcą walczyć z alkoholem, a na AA patrzą jak na sektę religijną i trzeba cierpliwie tłumaczyć, bo tak już jest, wiedza i świadomość przychodzą z czasem. Nikt nie wytrzeźwieje w czasie dwutygodniowej prywatnej terapii, ani w ciągu 6 tygodni, ani paru miesięcy, ani nawet całości – dwuletniej psychoterapii. Tyle daje państwo, reszta to robota własna i na przykład wsparcie mitingami. A ja tam sobie daje czas, zadaje pytania, szukam odpowiedzi, zastanawiam się i całkiem fajnie, jak znajdę potwierdzenie własnych domysłów:-)
O, tak też bywa!
Matinka - Pon 11 Maj, 2015 22:12
Dobra, skupię się, nikt przecież nie lubi smutnych ludzi
zołza - Wto 12 Maj, 2015 04:51
To nie tak smutni ludzie nie lubią swojego smutku
Bajka o zasmuconym smutku Po piaszczystej drodze szła niziutka staruszka. Chociaż była już bardzo stara, to jednak szła tanecznym krokiem, a uśmiech na jej twarzy był tak promienny, jak uśmiech młodej, szczęśliwej dziewczyny. Nagle dostrzegła przed sobą jakąś postać. Na drodze ktoś siedział, ale był tak skulony, że prawie zlewał się z piaskiem. Staruszka zatrzymała się, nachyliła nad niemal bezcielesną istotą i zapytała: "Kim jesteś?" Ciężkie powieki z trudem odsłoniły zmęczone oczy, a blade wargi wyszeptały: "Ja? ... Nazywają mnie smutkiem" "Ach! Smutek!", zawołała staruszka z taką radością, jakby spotkała dobrego znajomego. "Znasz mnie?", zapytał smutek niedowierzająco. "Oczywiście, przecież nie jeden raz towarzyszyłeś mi w mojej wędrówce. "Tak sądzisz ..., zdziwił się smutek, "to dlaczego nie uciekasz przede mną. Nie boisz się?" "A dlaczego miałabym przed Tobą uciekać, mój miły? Przecież dobrze wiesz, że potrafisz dogonić każdego, kto przed Tobą ucieka. Ale powiedz mi, proszę, dlaczego jesteś taki markotny?" "Ja ... jestem smutny." odpowiedział smutek łamiącym się głosem. Staruszka usiadła obok niego. "Smutny jesteś ...", powiedziała i ze zrozumieniem pokiwała głową. "A co Cię tak bardzo zasmuciło?" Smutek westchnął głęboko. Czy rzeczywiście spotkał kogoś, kto będzie chciał go wysłuchać? Ileż razy już o tym marzył. "Ach, ... wiesz ...", zaczął powoli i z namysłem, "najgorsze jest to, że nikt mnie nie lubi. Jestem stworzony po to, by spotykać się z ludźmi i towarzyszyć im przez pewien czas. Ale gdy tylko do nich przyjdę, oni wzdrygają się z obrzydzeniem. Boją się mnie jak morowej zarazy." I znowu westchnął. "Wiesz ..., ludzie wynaleźli tyle sposobów, żeby mnie odpędzić. Mówią: tralalala, życie jest wesołe, trzeba się śmiać. A ich fałszywy śmiech jest przyczyną wrzodów żołądka i duszności. Mówią: co nie zabije, to wzmocni. I dostają zawału. Mówią: trzeba tylko umieć się rozerwać. I rozrywają to, co nigdy nie powinno być rozerwane. Mówią: tylko słabi płaczą. I zalewają się potokami łez. Albo odurzają się alkoholem i narkotykami, byle by tylko nie czuć mojej obecności." "Masz rację,", potwierdziła staruszka, "ja też często widuję takich ludzi." Smutek jeszcze bardziej się skurczył. "Przecież ja tylko chcę pomóc każdemu człowiekowi. Wtedy gdy jestem przy nim, może spotkać się sam ze sobą. Ja jedynie pomagam zbudować gniazdko, w którym może leczyć swoje rany. Smutny człowiek jest tak bardzo wrażliwy. Niejedno jego cierpienie podobne jest do źle zagojonej rany, która co pewien czas się otwiera. A jak to boli! Przecież wiesz, że dopiero wtedy, gdy człowiek pogodzi się ze smutkiem i wypłacze wszystkie wstrzymywane łzy, może naprawdę wyleczyć swoje rany. Ale ludzie nie chcą, żebym im pomagał. Wolą zasłaniać swoje blizny fałszywym uśmiechem. Albo zakładać gruby pancerz zgorzknienia." Smutek zamilkł. Po jego smutnej twarzy popłynęły łzy: najpierw pojedyncze, potem zaczęło ich przybywać, aż wreszcie zaniósł się nieutulonym płaczem. Staruszka serdecznie go objęła i przytuliła do siebie. "Płacz, płacz smutku.", wyszeptała czule. "Musisz teraz odpocząć, żeby potem znowu nabrać sił. Ale nie powinieneś już dalej wędrować sam. Będę Ci zawsze towarzyszyć, a w moim towarzystwie zniechęcenie już nigdy Cię nie pokona." Smutek nagle przestał płakać. Wyprostował się i ze zdumieniem spojrzał na swoją nową towarzyszkę: "Ale ... ale kim Ty właściwie jesteś?" "Ja?", zapytała figlarnie staruszka uśmiechając się przy tym tak beztrosko, jak małe dziecko. "JA JESTEM NADZIEJA!" Autor anonimowy ankao30 - Wto 12 Maj, 2015 05:25
Witaj. Zamień oczekiwania na wdzięczność a świat od razu stanie się lepszy. Odkąd zaczęłam skupiać się na drobiazgach, radosnych chwilach, smutek mój gdzieś odszedł. Życzę Ci byś odnalazła te malutkie radości, gdyż wiele małych daje jedną dużą radość. Dobrego dnia
adania - Wto 12 Maj, 2015 08:13
no właśnie Matinka - Wto 12 Maj, 2015 10:33
Hej, to była maleńka prowokacja, dzięki temu dostałam bajkę
A tak Bogiem a prawdą to coś chyba jednak w tym jest. Bajkę już znałam, ale dobrze było ją znów zobaczyć i mieć u siebie. Zołza dzięki!
Bardzo ważne są te słowa:
Smutne wydarzenia, trudne doświadczenia pojawiają się w naszym życiu, wcześniej czy później. I dalej mądrze powiedziane, o tym, żeby pozwolić sobie na emocje adekwatne do tych sytuacji, nie tłumić ich, nie zamykać w sobie, tylko pozwolić zaistnieć i przepłynąć. Gniew, ból, żal, rozczarowanie i smutek mają prawo być. Nie pomoże sztuczny śmiech, udawanie, że nic się nie stało.
Problem depresji interesuje mnie odkąd mnie dotyczy, kiedyś w jakieś dyskusji na ten temat Pani Wojdyłło zwróciła uwagę, że leczone są powszechnie symptomy, stosowane pigułki na nieszczęście i smutek, nie patrząc na okoliczności, które temu towarzyszą. A są to czasem konkretne wydarzenia wywracające nasz życie do góry nogami, czyli na przykład utrata bliskiej osoby, rozwód, utrata zdrowia, dobytku, pracy.
Nie wiem czy istnieje taka określona granica i czy mam kontrolę nad jej wyznaczeniem. Czuję bezsilność, podobnie jak przy uzależnieniu.
Teoretycznie to wszystko wiem, z natury jestem osobą pogodną, potrafię się cieszyć z drobiazgów. Ale są takie chwile w życiu, że to nie działa, nie wychodzi. Jak Tosia przygotuje gotowca, to trochę ściągnę
Ankao30, cześć! Albo od Ciebie
Tosia - Wto 12 Maj, 2015 14:42
Ty wiesz Matinko ,ze ten gotowiec był odzwierciedleniem tego co czułam, tyle bym chciała napisać ..ale chyba wiem jak się czujesz ,wiec nie potrzeba słów ..
Pewnych rzeczy ,nie przeskoczę i ja , choćbym ku*** mać stała na głowie ,ale zaczynam godzić się z tym . Przytulam najmocniej jak mogę
Trzymam kciuki ,by wszystko się u Ciebie ułozyło
Jo-asia - Wto 12 Maj, 2015 15:18
a gdzie ona?
bo nie tu....
Nie ma we mnie pocieszenia.. dla Ciebie. Ja zabieram ..... nadzieję. Nic się nie zmieni. Tak będziesz żyć. Marząc o gwiazdce z nieba i pracując, tam gdzie pracujesz. Będziesz się wstydzić i ukrywać. Nic się nie zmieni. Nic. Depresja, "przenoszona" czasem potrzebuje wspomagania lekiem. Bo, przez "przenoszenie"... jest tyle warstw fałszu, iluzji.. marzeń, potrzeb... byle tylko nie zobaczyć co mi nie pasuje, na co się nie godzę. Konfrontacja z prawdą, może doprowadzić do samobójstwa czy innych zagrożeń. Ja żyję. I mam się dobrze. Na depresję mam jeden sposób. Zabijam nadzieję. To, starałam się zrobić Tobie... powyżej. To dlatego tak często mówię o umieraniu i śmierci. Bo dla mnie te stany... przeżywam, w taki sam sposób. I potem, uczę się żyć.. na nowo, bez tego. Matinka - Wto 12 Maj, 2015 19:26 Przyznam Ci się Joasiu, że pierwszą reakcją po przeczytaniu Twojego postu był uśmiech " a to dopiero pocieszenie!". Potem spoważniałam, bo czystą prawdę napisałaś. Rzeczywiście nie o pocieszenie tu chodzi, ale pomagasz, pokazujesz mi moje dno. Jeszcze mi kawałek do niego zostało, ale domyślam się, gdzie jest. Nie wiem, czy zwróciłaś uwagę, ale o babci Nadziei nic nie wspomniałam. Kiedy pierwszy raz czytałam bajkę o Smutku, wzruszyłam się obecnością starowinki, teraz słuchałam uważnie Smutku, ale towarzysząca mu Nadzieja, była dla mnie dysonansem - taki fragment iluzji w tym opowiadaniu. A postanowiłam żyć bez iluzji.
Nie jestem pesymistką, jestem realistką i pozbywam się ślepej wiary w to, że coś się zmieni. Kiedy dojrzewałam do decyzji odejścia z pracy wiedziałam z grubsza co mnie czeka i z czego rezygnuję. Wiedziałam, że nie będzie powrotu.
Tak jest, już wyżej nie podskoczę i marzyć o gwiazdce też nie będę. Jo-asia - Wto 12 Maj, 2015 19:31 Matinka, trochę mnie ciekawość zjadała, jak zareagujesz
jest dobrze... nie myśl za dużo i żyj
Matinka - Wto 12 Maj, 2015 20:20 Zaufanie, Jo-asiu.
Jeszcze nie. Jeszcze mi została inna nadzieja czy też iluzja do obdarcia, ale jestem powstrzymywana, sama też się bronię, bo wtedy rzeczywiście umrę.
Matinka - Wto 12 Maj, 2015 20:25
Ani nie paraliżuje, ani nie ostrzega, strach mi towarzyszy. Można powiedzieć, że jestem z natury bojaźliwa. Matinka - Wto 12 Maj, 2015 20:43
Właściwie to miałam na myśli Twoją codzienną listę radości, do której systematycznie zaglądam i wtedy zastanawiam się nad tym , co u mnie.
Natomiast jeśli chodziło o przesłanie, to nie mniej cenne jest dla mnie to, co teraz dopisałaś. Co wtedy czułaś i jak jest u Ciebie... Ściskam Tosiu i towarzyszę
Jo-asia - Wto 12 Maj, 2015 20:44
teraz, to nie rozumiem
bo skoro to iluzja... ? Matinka - Wto 12 Maj, 2015 20:53 Iluzja też ma dużą moc działania, mami, nęci, wabi, chroni, zaślepia, znieczula, karmi, nakręca, ożywia... Jo-asia - Wto 12 Maj, 2015 21:04
i jedną niezaprzeczalną cechę....jest tylko iluzją póki nie dotkniesz jej rzeczywistej śmierci.... nic się nie zmienia wraca, jak bumerang i uderza coraz mocniej
i tak, właśnie się czułam... że umieram.. dosłownie raz... niechcący kolejny... z premedytacją za każdym... bolało tak samo tylko w tym drugim przypadku... była ufność proces... okazał się krótszy dziś, staram się nie otaczać iluzjami i na bieżąco je rozbijać aby nie dopuszczać do takich stanów są jednak,... sytuacje/sprawy, które mocno się wżarły i na te.. jest tylko jeden, bolesny sposób
choć nie ukrywam, że z niektórymi... na tę chwilę nie chcę się rozstać jeszcze
mój, masochizm wychodzi
Matinka - Czw 20 Sie, 2015 18:47 Joasiu, jak bum cyk cyk, nie rozumiem, nie pojmuję tego, co napisałaś. A mędrkuję nad tym już jakiś czas. Tak napisałaś w wątku Jotki:
A tak w moim:
Nigdy sobie nie powiedziałam, że jestem do niczego. Mogę sobie wypunktować słabe i mocne strony, ale nie pomyślę o sobie „jesteś nic nie warta”. Zdarza mi się natomiast powiedzieć „nie jesteś nikomu potrzebna” „Twoje życie nie ma sensu”. Jestem ze sobą w zgodzie i akceptacji. Uznaję swoją bezsilność wobec wielu spraw, czasem mówię, „siła wyższa – jest jak jest”, którą postrzegam jako okoliczności, na które nie mam wpływu. Uważam, że to co mnie spotyka jest dziełem przypadku, dlatego nie ma u mnie czegoś takiego jak „zawierzenie SW” czy też to, co często wymieniasz „uczucie wdzięczności”. Co nie znaczy, że nie doceniam tego, co mnie spotyka. Owszem, ale nie jest to ukierunkowana wdzięczność. No, chyba, że jest akurat związana z daną osobą. Może nie jestem na tym etapie, może nie na tej drodze…
Ja na nadzieję nie mam sposobu, pojawia się i znika, niezależnie od mojej woli. Jo-asia - Czw 20 Sie, 2015 21:36
i doceniasz, to co Cię spotyka znaczy moją SW u Ciebie.. zastępuje przypadek a "jest jak jest".. jest zawierzeniem
u mnie, też nie jest ukierunkowana, nawet wobec osób pojawia się.. wraz ze zrozumieniem, co dane doświadczenie lub też człowiek mi dał (tak poza tematem, ostatnio dotarła do mnie wdzięczność, gdzie przebaczenie, dokonało się dwa lata temu)
znaczenie nadziei.. łatwo, widać w alkoholizmie czy masz nadzieję, że kiedyś się napijesz... ? ja, nie... a co? gdy ona mimo wszystko się tli?
wręcz przeciwnie
Matinka - Pią 21 Sie, 2015 19:15 Joasiu, dzięki za towarzyszenie
Nie, nigdy nawet nie miałam takiego skojarzenia alkoholizm i nadzieja. Podjęcie abstynencji to była właściwa decyzja, byłam i jestem do niej w pełni przekonana. Dlatego wszelkie odstępstwo od tego wyboru nie jest ani pożądane ani oczekiwane. Miałam jeden moment zawahania zaraz na początku, przez jakieś pół dnia, kiedy przeczytałam o piciu kontrolowanym, ale nie takim na własną rękę - w takie coś nie wierzę w swoim przypadku, natomiast są nieliczne terapie prowadzone w ten sposób. Musiałam sprawdzić o co w tym chodzi, sprawdziłam i stwierdziłam, że to nie dla mnie i nie widziałam w tym sensu. Jo-asia - Pią 21 Sie, 2015 20:35
ja też
na potrzeby tematu, się pojawiło
to jest to, o czym mówię... wahanie, to zmiana decyzji jeśli nie jest ustalony z góry przedział czasu.. wahanie trwa cały czas decyzja podjęta, choćby na rok.. wystarcza aby podjąć ostateczną decyzję i jest jeszcze jeden element, który podkreślam, bo dla mnie był równie trudny jestem słaba, do niczego, tchórz.. że tylko na taką decyzję mnie stać to, musiałam zaakceptować Piszę to, bo mam poczucie, że nadal jesteśmy w miejscu depresji. Jeśli tak nie jest.. daj mi znać
Matinka - Śro 28 Paź, 2015 20:51
No to, daję znać, że na depresję nie mam czasu;-) Zmęczenie wielkie mnie przybija. Każdą godzinę mam zaplanowaną, nie dosypiam i nie dojadam. Hi hi (by zielony owoc;-) też mi coś!
Tak mi się poukładało, spadło na mnie a ja to przyjęłam. Biorę to wszystko na siebie bo mam nadzieję, że to coś mi da, kiedyś... Jo-asia - Śro 28 Paź, 2015 21:38
a tak jakieś... szczegóły..
mogą być pikantne
Matinka - Śro 28 Paź, 2015 22:17
Żeby było coś w tym pikantnego...Ech!
Joasiu, nie jestem w stanie zakochania w życiu, jakiego Ty doznajesz - to taki stan myślę, niemal doskonały.
Tajga, kiedyś tak ładnie napisała o swojej pracy, że jest szczęśliwa, że cieszy ją któreś kolejne lecie tam przeżyte. I ja miałam taką robotę, która mi dawała sporo satysfakcji, spełnienia. Wieloletnią, ale nie dane mi było zagrzać miejsca do zasłużonej emerytury . Po długich zmaganiach z własną decyzją, zwinęłam troki i poszłam w świat, na poniewierkę. Z resztą, już wylewałam tu swój swój żal i poczucie straty. Trochę to przycichło, chyba przebrzmiało.
O pukaniu w setki drzwi też pisałam, aż chwyciłam się roboty hm... dość konkretnej. I wtedy pojawiła się propozycja pracy tymczasowej acz bliskiej memu zawodowi. Tyle, że ja nie zrezygnowałam z poprzednich zleceń - zbyt dużo mnie kosztowało ich znalezienie, tylko tak rozciągnęłam tydzień, żeby się wszystko zmieściło. I się mieści, tyle, że ja w tym ginę. Przeżywam dość silne stresy i nieprzyjemne sytuacje, które mnie rozkładają na kawałki. Martwię się o siebie. Stałam się malutka, prawie mnie nie ma. Czytam wątek Ann, tam jest mnie wiele, w tym co inni widzą. Przejęcie pozycji ofiary, balansowanie na krawędzi. U mnie jeszcze rozdarcie miedzy dwoma różnymi rolami. To kwestia miesięcy , potem się wyjaśni, w którąś stronę. Chyba. A bo to wiadomo coś, w dzisiejszych czasach;-) Matinka - Śro 28 Paź, 2015 22:21
Nie, nie jestem masochistką, tak myślę. Potrzebuję spokoju, stabilizacji. Mam ochotę spędzać wieczory w bujanym fotelu z książką w ręku, połazić po lesie, umówić się na kawę. Nie patrzeć wciąż na zegarek. Ann - Śro 28 Paź, 2015 22:39
Matinka - Śro 28 Paź, 2015 22:45 Chodzi mi to, że ja siebie odnajduję, w tamtych interpretacjach. Jo-asia - Czw 29 Paź, 2015 13:06
i to.. było pretekstem do zmian Przyszedł dzień. Po urlopie, wypoczęta, wróciłam do pracy. Za dwa dni, dałam wypowiedzenie. Nie przemyślane, nie przedyskutowane. Było tylko jedna myśl.. KONIEC, nie chcę tak dłużej żyć. Podobne to było do dnia, gdy postanowiłam przestać pić. Różnica była taka, że już strachu nie byłam w stanie czuć. Nie zastanawiałam się... jak to będzie, jak przeżyję. Nic mnie nie interesowało. Tylko, nie wracać tam więcej.
moje zakochanie.. jeśli jest zakochaniem, też minie
Wszelkie odchylenia w prawo czy lewo.. w górę czy w dół... różnią się tylko nazwą. Natomiast.. towarzyszenie temu, zgoda na.. niech się dzieje.. jest niekończącym się zaskoczeniem. Przyjemnym, takim.. że sama na to nigdy bym nie wpadła. I dla jasności.. kasa nie płynie (jeszcze ) strumieniami. Nie znam swojego miejsca, nadal nie wiem co będę robić, gdzie pracować.. tu raczej długo nie będę.. a może, będę nadal mam komornika na karku, nie mam mieszkania, auta.. i nie wiem co tak jeszcze można mieć
a mimo to... tych spraw, które kiedyś nie pozwalały mi żyć... ja kocham życie
Matinka - Czw 29 Paź, 2015 23:32
Joasiu, napisałam, że to zakochanie jest stanem niemal doskonałym, bo może się przerodzić w dojrzałą miłość, już taką bez podskoków i gwałtownego bicia serca, ale stałą, niezachwianą, cierpliwą i dozgonną
Wiem, że masz różne doświadczenia, czytam Twoje wpisy, ale właśnie podoba mi się Twoja akceptacja i otwartość, zgoda "na jutro". Wciąż jestem na etapie szukania pracy stałej, która da mi jakie takie zabezpieczenie życiowe. Ten obecny etap, może być ważny i pomocny, dlatego chcę to pociągnąć. A, że czasem sobie pojojczę, to taka słabość ducha i potrzeba poużalania się nad sobą i powiedzenia w ten sposób "niech mnie ktoś przytuli!"
W gruncie rzeczy nie jest źle, nie mam komornika na karku, mam autko, mam dach nad głową, mam utrzymanie, nie ja utrzymuję rodzinę. Matinka - Czw 29 Paź, 2015 23:35 Dziś sobie wieczorem szłam ulicą i kolejny raz myślałam, jak to dobrze, że jestem "czysta". O każdej porze dnia i nocy mój wzrok jest trzeźwy, krok pewny, oddech bez cugu
Matinka - Czw 29 Paź, 2015 23:43
Wiedziałam, że wzbudzę podejrzenia
Matinka - Czw 29 Paź, 2015 23:51 Posiadam wiele cennych rzeczy i nie lubię stanu, kiedy przestaję to widzieć. Ps. Coś jednak mam nie tak z tym spojrzeniem;-) siwy56 - Pią 30 Paź, 2015 00:09
Ciekawe,też tak mam,a nasila to się podczas kontroli policyjnej kiedy jestem za kierownicą ....panie kierowco proszę dmuchać,...pierw palpitacja serca,potem ulga,czego się boję ,przecież jestem "czysty",siła sugestii ,podświadomość,kiedyś pewnie to minie ,chyba że prędzej zejdę na zawał.
Jo-asia - Pią 30 Paź, 2015 06:11 ups...
widocznie to moje zakochanie.... zakrecilo mnie zupełnie nadrabiam..
Jo-asia - Pią 30 Paź, 2015 06:17 A tak przy okazji. W dzisiejszych czasach, szukasz stałego etatu? Ja juz dwukrotnie samą zrezygnowałam z umów na czas nieokreślony. Teraz mam5/8 etatu na trzy lata. Jeśli przyjmuję jutro... co za znaczenie ma etat na jaki pracuję? smokooka - Pią 30 Paź, 2015 11:34
Jo-asia - Pią 30 Paź, 2015 11:59
a mnie właśnie brak takiej zdolności, bardzo pasuje... dość żyłam na kredyt ; )
Matinka - Pią 30 Paź, 2015 23:00 Joasiu, głasków wystarczy pewnie na parę tygodni
Twoja gotowość, uważność, refleksja, dzielenie się do świadczeniem są dla mnie bardzo ważne, cenne. Dziękuję
Już wiele skorzystałam, nawet patrząc w jaki sposób piszesz posty, jak się zwracasz do innych, jak opowiadasz, jak widzisz różne sytuacje to jest dla mnie inspiracją
Czasem biorę, czasem się zastanawiam czy to może być moje, czy chcę, aby było moje, czy to wskazuje mi inną drogę... W każdym razie Twoja perspektywa zawsze mnie ciekawi i zastanawia. Jeśli chodzi o pracę, to przede wszystkim chodzi mi o zatrudnienie z umową o pracę, która daje pewne przywileje i gwarancje. Możliwość urlopu, skorzystania ze zwolnienia lekarskiego, składkę na super emeryturę Przez parę miesięcy pracowałam tak, że nie miałam nic z tych rzeczy. A mając kilku pracodawców trudno było nawet wziąć parę dni urlopu, z resztą ze stratą finansową, bo jak nie pójdę to nie zarobię. A w tej pracy dyspozycyjność, solidność to podstawa. Dlatego świątek, piątek czy chora to stawić się musiałam.
O kredycie nawet nie pomyślałam, ale Smokooka ma rację, to też istotne. Nie lubię pożyczać i na szczęście dotychczas życie mnie do tego nie zmusiło, ale nigdy nie wiadomo, czy nie będzie takiej konieczności. Jo-asia - Sob 31 Paź, 2015 10:02
dziękuję
za to, także dziękuję.. szczególnie za.. słuchanie siebie, za weryfikację
z założenia
miałam te przywileje i nie umiałam z nich korzystać.. no emerytury mi jeszcze nie proponowali zwalniając się, szukając nowej pracy.. nie interesowało mnie, na jaką umowę będę pracowała, sami zaproponowali
poczucie bezpieczeństwa... nie zbudujesz na zewnątrz to jest największe ryzyko, wręcz szaleństwo.. czy głupota, jak kto woli... czuć się bezpiecznym bez względu na warunki i jeszcze jedno... każde tłumaczenie się, jest manipulacją siebie
Matinka - Sob 31 Paź, 2015 15:48
Tak, to prawda, dobrze, że to wyciągnęłaś na wierzch, dodaję do swoich przemyśleń
Tu, w przypadku pracy, to taka zapobiegliwość, która ma mi dać profity. Czysto pragmatyczne podejście, jeśli mogę mieć zatrudnienie, które mi daje pewne prawa - dni wolne za dni pracy, wynagrodzenie w przypadku choroby, to mi się to kalkuje bardziej niż praca na zlecenie. Stosuję zasadę zmień co możesz zmienić, zaakceptuj na co nie masz wpływu. Tak po genach i zachowaniu rodziców, należę raczej do zwierząt, co to gromadzą zapasy na zimę, albo jak mrówki cierpliwie i wytrwale krzątają się całe życie. Jak pada deszcz to chowam się pod daszkiem, jak nic nie ma to udaję, że jestem roślinką spragnioną wody
Matinka - Sob 31 Paź, 2015 16:07
Ale jak to? Jak to?
Głowa mi spuchnie od myślenia, gdzie ja co i jak się zmanipulowałam
Nie wiem, pewne sprawy wymagają naświetlenia, wytłumaczenia, przybliżenia, rozłożenia na czynniki proste, ale że to pachnie manipulacją? No, dobra. Wiem, że najważniejsze domeny mojego życia dość dziwnie ustawiłam - tak patrząc z boku może się wydawać. W odpowiedzi na tę opinię, która silniej rodzi się we mnie na skutek nabytych przekonań niż w rzeczywistości pochodzi z zewnątrz, szukam usprawiedliwienia czy też argumentów, które mnie samą mają przekonać czy uspokoić. I słabo mi to wychodzi. Dlatego tak się czuję, jak się czuję. Jo-asia - Sob 31 Paź, 2015 16:20 nic dodać.. nic ująć... mądra Matinka jesteś
a tak wogóle, jak Ty masz na imię? odpowiedź może być na pw.. jak Ci tu... nie pasuje napisać
Matinka - Sob 31 Paź, 2015 22:24 
Brakuje mi Jacka - dts, jego przymrużenia oka. Joasiu, sprawdzasz moją reakcję na komplementy? Miałam wykwit rumieńca na jakieś 10 sekund
Ja tylko wychwytuję wiele informacji tu na forum i wykorzystuję na własne potrzeby
-powiedziała Joasia zerkając uważniej znad okularów -Lalusia Mądrusia, dygnęła zgrabnie Matinka
W mojej kompanii górskiej mam swoją ksywkę, która zrosła się ze mną, że nie słyszę jak ktoś inaczej do mnie mówi. Tutaj też, Matinka to moje drugie ja, niech tak zostanie. A jak się spotkamy to jasne, że powiem, imię pospolite noszę sobie. Jo-asia - Sob 31 Paź, 2015 22:27 Nie noszę okularów
Matinka - Sob 31 Paź, 2015 22:33 No dobrze, to obejrzyj ze mną to wideo (robi na mnie wrażenie) i posłuchaj piosenki
Jo-asia - Sob 31 Paź, 2015 22:44 ustrzeliłaś mnie.... dawno.. a może jeszcze nikt, nie trafił tak we mnie, jednym strzałem
Matinka - Nie 01 Lis, 2015 12:27 Zaniepokoiłaś mnie Joasiu, takie dziwne wczoraj zestawienia powstały. Miłość-ofiara, potem zastrzelenie-podziękowanie... Jeśli trafiłam, to przypadkiem i żywię nadzieję, że nie było to bolesne.
A jeśli chodzi o Ptero, to przypomniało mi się nasze pierwsze spotkanie. Skrzydlaty zaprosił wtedy do swego powozu cztery niewiasty i tu zaczęły się pewne perypetie Pojazd całkiem nie chciał jechać tam, gdzie powinien. Najpierw wybrał drogę do kolejnej niewiasty, potem coś w kółko zawirował. Przy tym nawigacja też całkiem zwariowała W końcu kierowca się poddał i dał się poprowadzić
Jo-asia - Nie 01 Lis, 2015 12:46
jakoś tak nosem czuję... że to nadal trwa, piszę o Pterku
zastrzeliłaś mnie.. bo dokładnie trafiłaś w to czego pragnę
i jestem coraz dalej, na tej desce..
Matinka - Wto 03 Lis, 2015 16:45 Joasiu, a ja mam lęk wysokości i mi się żołądek ściska jak patrzę na te kroki nad przepaścią. Ta scena może mieć wiele znaczeń, każdy znajdzie w niej coś innego. Mnie w tej historii pociąga wolność wyboru i taka relacja z drugim człowiekiem, że każda decyzja jest możliwa. Bliskość tak silna, że w tej karkołomnej wędrówce są oddzielnie a jednak razem. Odwrócenie i pozorne odejście, tymczasem każdy krok jest tak stawiany, żeby wyważyć deskę, pewna asekuracja z drugiej strony, podłoże ma pozostać stabilne. Jo-asia - Wto 03 Lis, 2015 17:52 Też mam lęk wysokości.. znaczy miałam.. dawno nie konfrontowałam. Natomiast zaufanie... takie, jak tam.. do drugiej osoby... bezcenne 
hmm, do tego, do końca nie wiesz... komu ufasz, kogo masz za plecami a i wogóle... rozmarzyłam się
Matinka - Pią 06 Lis, 2015 20:35
Mamy też wspólne choroby
Może to wcale nie jest w sferze marzeń...? Zauważyłam, jak wielkość tego zaufania w dużej mierze zależy ode mnie. Przecież ta druga osoba się tak nie zmienia, jak zmienia się moje zaufanie. To się dzieje we mnie w środku, rośnie - maleje... Matinka - Pią 06 Lis, 2015 20:59 Pod koniec tygodnia pracuję fizycznie i to jest taki fajny czas na rozmyślania. Jo-asiu, z takich słów, które posiałaś, które wiem, że są kluczem do poprawy to jest "wdzięczność". To bardzo trudno przychodzi, ale wiem, że warto się na to otworzyć. Jo-asia - Pią 06 Lis, 2015 21:06
z czym, ta trudność się wiąże? ja, się tego uczyłam.. od najdrobniejszych spraw i chyba dziś na nic więcej mnie nie stać .. jakaś, cisza we mnie jest
Jo-asia - Pią 06 Lis, 2015 21:07
a to... mój krzyż... ale o tym, kiedyś Matinka - Pią 06 Lis, 2015 21:17
Najpierw trzeba wyczulić się na postrzeganie i rzeczywiście zobaczyć te drobne rzeczy, a czasem nawet całkiem olbrzymie, które są obok i pozostają niewidoczne. Za to widzi się szklankę w połowie pustą, czemu to jest łatwiejsze? Ale powiedzmy, że można wprawić się w wyłapywaniu tych dobrych i radosnych przejawów żywota, ale to jeszcze nic. Jak cieszyć się z tej pustej szklanki? A może jeszcze z potłuczonej?
Jo-asia - Pią 06 Lis, 2015 21:51
dziś moja tak właśnie wygląda..
hmm, i już miałam napisać.. więc nie wypowiem sie na temat wdzięczności a tu masz
zaraz przyszło do mnie... kupię se za to nową.. szklankę, jest pretekst.. okazja jak sie wypracuje taki mechanizm, on działa.. nawet jeśli o tym "nie wiem" i poprawiłaś mi humor, choć na chwilę
dzięki
Matinka - Pią 06 Lis, 2015 22:49
No popatrz Joasiu, jak te przypadki chodzą po ludziach
Ja tutaj o wdzięczności, a tu bęc - szklanka rozbita... Ale czekaj zanim nową kupisz, to Ci przypomnę starą zabawę z dzieciństwa. Jak to można było z kawałka szkiełka cudo zrobić
Śmiesznie, w Wikipedii znalazłam cały pasujący opis, tak się właśnie kiedyś bawiłam, a Ty? Może jeszcze coś nam z tego zostało?
"Widoczek (niebko, sekret, aniołek) – kreatywna zabawa dziecięca, popularna, szczególnie wśród dziewcząt, w różnych regionach Polski w drugiej połowie XX w. Zabawa polega na tworzeniu pewnego rodzaju kolażu. W ziemi, w miejscu zwykle ustronnym (np. zakątki podwórka lub boiska szkolnego) tworzone było małe zagłębienie, w którym dziecko umieszczało różne drobne przedmioty, tworząc kompozycję plastyczną, nakrywaną następnie kawałkiem szyby i przysypywaną ziemią. Jako elementy używane były zwykle drobne kwiatki, listki, koraliki, kawałki staniolu lub kolorowych opakowań. Widz, którym może zostać tylko osoba wtajemniczona, aby obejrzeć widoczek, musiał oczyścić fragment jego powierzchni z ziemi, niekiedy przy użyciu własnej śliny. Pojawiająca się w zagłębieniu w ziemi kolorowa kompozycja, przypadkowo wykadrowana przy oczyszczaniu, oglądana przez cienkie szkło, daje efekt plastyczny, często zaskakujący przez kontrast z otoczeniem i pewną nieprzewidywalność. Zabawa była szczególnie popularna wśród dzieci miejskich w czasach, gdy telewizja nie była jeszcze powszechnie dostępna. Dawała dzieciom możliwość kreacji plastycznej, a jej atrakcyjność zwiększana była elementem elitarności i dostępności tylko wtajemniczonym." 
szika - Pią 06 Lis, 2015 22:52 ja się tak bawiłam
Matinka - Pią 06 Lis, 2015 22:59
Dużo mieliśmy pomysłów, my dzieci drugiej połowy XX wieku .
Kapsle z flagami po desce piaskownicy, miasta państwa z rysowaniem patykiem na ziemi, i jeszcze nożem rzucaliśmy - tylko już mi się kręci czy to w tej zabawie czy innej. Jo-asia - Pią 06 Lis, 2015 23:26 Z tym nożem... pamiętam
zawsze mi najmniejszy kawałek zostawał
Jo-asia - Sob 07 Lis, 2015 10:18
nigdy w trakcie Wdzięczność, to nie pozytywne myślenie. I choć wymaga nauczenia, nie może stać się zamiennikiem, mechanizmem obronnym, wyuczonym. To cały proces, który aby był "skuteczny", w swej drodze, dotyka do żywego bólem.. strachem i tym wszystkim, czego czuć bym nie chciała. Przed czym, pół życia uciekałam. Wdzięczność jest zamknięciem, przynosi ze sobą zrozumienie doświadczenia. Otwiera oczy, poszerza horyzont. Wówczas jest, spontaniczna i dopiero wtedy, można przejść do kolejnego etapu.. zadośćczynienia. Wtedy do głosu dochodzi, miłość. Pamiętam, że jedno z moich doświadczeń. Wdzięczność dopiero przyszła po dwóch latach, po przebaczeniu. Matinka - Śro 18 Lis, 2015 21:48
Joasiu, pozwoliłam sobie przekleić. Lubię spotkać takie myśli, które zachwycają celnością. Rozwój w związku. Rozwój związku. Dobrze, że tak może być. Cieszy mnie, że jestem podatna na refleksje. Nie wiem, ile z tego wynika, ale przynajmniej widzę jakiś kierunek. Matinka - Śro 18 Lis, 2015 21:57 W swoim alkoholizmie czy też w abstynencji jestem stabilna - patrząc wstecz i na teraz. Ale wiem, że nie ma nic pewnego. Natomiast mam poczucie, jakby pojawiła się nowa faza - otwieranie przeszłości, ukłucia wstydu. Z boku, z dystansem, ale z takim wyostrzonym spojrzeniem. Matinka - Śro 18 Lis, 2015 22:09 W uzależnieniu najgorsze jest dla mnie same uzależnienie. Niemoc, bezsilność, poddanie się. Wiem, że w założeniach trzeźwienia jest całkiem inaczej, że poczucie bezsilności jest punktem wyjścia, początkiem leczenia. U mnie ten etap wystąpił przed utonięciem. Podjęcie abstynencji, nie było walką, ale było już działaniem, było aktywnością, było zmianą, było zapobieganiem. Tę bezsilność poczułam, kiedy na jednej z imprez, zaczął ze mną rozmawiać kolega trzeźwy alkoholik, z kilkunastoletnim stażem. Zwrócił mi uwagę, że mam problem. Powiedziałam, że wiem, ale nie mogę przestać, że spotkamy się za rok i będzie jeszcze gorzej. I tak było. Matinka - Śro 18 Lis, 2015 22:12
Ale było Cię za to najtrudniej trafić
pterodaktyll - Śro 18 Lis, 2015 22:16
Przez chwilę poważnie Czy Ty cała jesteś tym uzależnieniem czy też jakaś część Ciebie jest chora? Jak to widzisz na dzisiaj? Matinka - Śro 18 Lis, 2015 22:31 Myślę, że jestem podatna na uzależnienie. Wiem, że abstynencja ratuje przed uzależnieniem. Wiem, że abstynencja jest stanem, który można osiągnąć i go cenić. Wiem, bo tak mam. Przyglądam się swojej "podatności", na czym polega, czy wymaga zmiany, akceptacji czy uwagi. Nie potrafię ocenić czy jest to choroba (oczywiście mówię o swoim odczuwaniu, a nie o medycznej klasyfikacji alkoholizmu). pterodaktyll - Śro 18 Lis, 2015 22:43
Pozostając wyłącznie w stanie abstynencji i nie robiąc nic więcej ponad jej utrzymywanie, zwiększa się ryzyko nawrotu i powrotu choroby. Bez rozwoju osobistego nie ma mowy o trzeźwieniu i człowiek zamiast iść do przodu i rozwijać się duchowo, zaczyna się cofać, skupiając się wyłącznie na problemie swojego alkoholizmu, co w konsekwencji powoduje nawroty, głód itd itp. Stąd było moje pytanie. Jeśli postrzegasz siebie wyłącznie poprzez pryzmat swojej choroby (bo to jest choroba, czasem nawet bywa śmiertelna) podświadomie zaczynasz się skupiać wyłącznie na problemie, natomiast cała reszta Twojego trzeźwienia leży i kwiczy, co w konsekwencji powoduje, że sama w końcu nie wiesz po co Ci to wszystko, nie bardzo wiesz kim jesteś ani jaką drogą chcesz iść dalej przez życie. Czy gdybyś była chora na jakąś inną ciężką chorobę skupiałabyś się wyłącznie na tej chorobie, czy postrzegałabyś, że poza nią istnieje również normalne zwykłe życie? Pewnie choroba determinowałaby Twoje poczynania, ale jakaś część Ciebie funkcjonowałaby zupełnie normalnie. Podobnie jest z tym alkoholizmem...... Jo-asia - Śro 18 Lis, 2015 22:46
widzisz, wszystko zależy od punktu patrzenia dla mnie.. przy mojej wielkiej stopie było to.. przegraną
Przyszedł taki moment, w pracy nad uzależnieniem, kiedy podjęłam decyzję.. ryzyko, pójścia dalej. Kiedy na co dzień, utrzymywanie abstynencji nie stanowiło problemu. Zdjęłam alkoholizm z pierwszego miejsca. Zaraz za nim znalazło się, odnalezienie się, radzenie sobie w normalnym życiu. Nauczona z terapii, pracy z alkoholem.. jak z nim żyć, wykorzystałam sposób na ... współuzależnieniu. To był mój kolejny krok. I dla mnie przełomowy. I nie tylko dla mnie
Równocześnie wyszło DDA. Bardzo szybko, zaczęłam chłonąć alternatywne myślenie..duchowe (tak zwane). W tym bardzo szybko, poznawałam.. rozwiązywałam podstawowe uczucia..odrzucenia, wstydu, żalu, krzywdy, strachu, złości. To wszystko, na bieżąco.. z dnia dzisiejszego, to co wychodziło. Nie musiałam specjalnie wracać do przeszłości.. ona sam przychodziła do mnie. Tylko ja jestem szalona... i to miało takie podłoże. Nie czaruję, jakby co
Matinka - Śro 18 Lis, 2015 23:22 Pterodaktylu, dla mnie jest oczywiste, że abstynencja jest tylko warunkiem trzeźwienia. Takim fizycznym, niezbędnym komponentem. I pierwsze miesiące czy nawet rok-dwa podlegają tej fizyczności. Cała fizyczność daje się wtedy we znaki, tak ja miałam. Moja uwaga nie skupia się na alkoholizmie. Początkowo tylko musiałam poznać na czym on polega, odczuwałam też skutki wcześniejszego trwania w nałogu. Natomiast zajmuję się życiem, bardzo konkretnymi i realnymi sprawami to dla mnie też jest kolejnym ważnym składnikiem mojego trzeźwienia - realizm, radzenie sobie z rzeczywistością. Z tym nierozerwalnie wiąże się sposób myślenia, filozofia, uporządkowanie swoich uczuć - wszystko w stałym procesie. I w tym też pozostają niezwykle ważne relacje ze światem. Jeśli alkoholizm jest chorobą ciała, umysłu i duszy to jeśli ma nastąpić rozwój czy też zdrowienie to myślę, że powinnam też przyjrzeć się sobie przez pryzmat alkoholizmu. Uzależnienie jest doświadczeniem, które ma coś wnieść i o tyle wymaga zwrócenia uwagi. Mówię "abstynencja" dla świętego spokoju, bo to jedno jest pewne, natomiast "trzeźwienie" "duchowość" "rozwój osobisty" to stany niemierzalne, nieobiektywne, względne i takie bardzo prywatne;-) pterodaktyll - Śro 18 Lis, 2015 23:25
So what's the problem?
I do not understand
Matinka - Śro 18 Lis, 2015 23:26
Wiesz Joasiu, mi się wydaje takie normalne i naturalne, to co piszesz
I ja specjalnie nie wracam. Czasem mi się pewne rzeczy przypominają i działają przeciw mitom, które mogły się we mnie zachować. Matinka - Śro 18 Lis, 2015 23:36
Na teraz, nie ma problemu
Mam potrzebę słuchania i podzielenia się czasem swoimi myślami. Jo-asia - Czw 19 Lis, 2015 17:59
dziś, też jest normalne wtedy.. czułam szaleństwo
Bezsilność bardzo szybko ogłosiłam. Oparłam ją, na złudnym.. poczuciu bezpieczeństwa. Strachu przed zapiciem. I jak w początkowym etapie, było to świetne rozwiązanie. Z czasem, zaczęło mnie to ograniczać. Podstawą tego było, podważanie, zaufania do siebie. Nie twierdzę, że to świadome postępowanie terapeutów. Mówię, że ja tak zbudowałam sobie mur ochronny. Aby iść dalej, wpierw musiałam go rozebrać. Zaufać sobie. Przestać wszystko postrzegać.. tłumaczyć tym, że chce mi sie pić. Dla mnie, to było szaleństwo. Lampka, z tyłu głowy długo jeszcze świeciła. Aż kiedyś, po prostu zgasła. Wtedy dopiero dostrzegłam, że tzw bezsilność przemieniła sie w świadoma decyzję.. nie piję alkoholu.
I dotarło, że nie tylko w alkohol.. uciekałam przed sobą, swoimi uczuciami czy wspomnieniami. Przed życiem, które wydawało mi się.. strasznie trudne. Dziś, wierze w siebie.. ufam sobie i czasem nadal czuję szaleństwo
Czuję je wtedy, gdy uświadamiam sobie... jak bardzo skomplikowane wydawało mi się to.. co jest tak bardzo proste. Proste w chwili, gdy rozumiem siebie. Ten cytat o związku. To jest fascynujące. Na ten moment, nic tego nie pobija.. nic. I na związek, patrzę jako na ...każdą relację z innym człowiekiem... każdą
Matinka - Wto 01 Gru, 2015 19:50 Pamiętam sny z każdej nocy, to nie jest miłe, to jest męczące. W pierwszych dniach abstynencji miałam jeden sen alkoholowy, był raczej związany z lękiem, że się napiłam, albo z podejrzeniem, że się napiłam. A tej nocy, był bardzo przykry. Sen, że budzę się na strasznym kacu a moje towarzystwo opowiada mi, co wyrabiałam w nocy. Przerwałam abstynencję i piłam jak smok, szalałam całą noc po knajpach i wydawałam pieniądze. A ja nic nie pamiętałam, albo raczej tak jak przez mgłę widziałam i to układało mi się w jakąś koszmarną ale możliwą historię. I emocje, które czułam też były realne: wstyd, żal, upokorzenie. Z płaczem poszłam do tego alkoholika, który jako jedyna osoba, zwrócił uwagę na mój problem. Obudziłam się całkiem rozbita. I podejrzewam, że na ten sen wpłynęło coś, co tu przeczytałam. Co mnie uderzyło, wywołało sprzeciw w rozumie, ale znalazło "tak" w podświadomości. Masz rację, jesteśmy takimi samymi beznadziejnymi nieszczęśnikami, bez szans na ratunek - to siedzi w głębi, a rozum próbuje to zmienić. Czy to istotne czy część mnie czy cała jestem chora? Ta część jest i nie wiem, do czego jest zdolna. A poza tym jest. Jo-asia - Wto 01 Gru, 2015 21:22 To nieświadoma cześć Ciebie, siebie tak widzi. To jednak nie problem podświadomości. Jest ktoś komu ufasz. I jest to męski aspekt, bardzo dobrze. Przez zaufanie jemu.. zdobędziesz zaufanie do siebie. Sen zachęca do pracy nad uczuciami, które były tak wyraźne. Teraz, jest na to właśnie czas. Janioł - Wto 01 Gru, 2015 23:17
Matinka - Śro 02 Gru, 2015 00:04 Joasiu, dziękuję. Za chwilę więcej. Janiele, od długiego czasu jestem w stresie i jestem w dość mizernym stanie. Natomiast emocje wywołało coś, co przeczytałam wieczorem. I to "coś' dobrze, że zaistniało. Z resztą u mnie nie trudno wzbudzić emocje;-) Ostatnio też podczytuję książkę o alkoholikach, ona też mnie porusza. To tak trochę jak z alergią, że trudno czasem ustalić czynnik, który ją wywołuje. Ten sen (nie wiem jakie miał źródło), wyjątkowo intensywny był, ale w rzeczywistości nie dominuje strach przed alkoholem. To co mnie martwi, to poczucie mojej "nieobecności". Joasiu, ten niepijący alko, to ważna i życzliwa mi osoba, ufam mu i wiele zawdzięczam, choć rozmawialiśmy zaledwie parę razy w ciągu paru lat. Mamy bardzo sporadyczny kontakt. Ostatnio minęło wiele, wiele miesięcy... Ale jeszcze by się znalazły i inne osoby, którym ufam
Matinka - Śro 02 Gru, 2015 00:08 Tak, to mnie dotyczyło. Janioł - Śro 02 Gru, 2015 05:38
Matinka - Śro 02 Gru, 2015 08:45 Janiele, trochę się pogubiłam, to co było istotne w tym śnie? Jo-asia - Śro 02 Gru, 2015 12:59 skoro podziękowałaś.. to idę dalej
napisałaś, że coś Cię dotknęło napisałaś, że to..dobrze Jesteś gotowa aby pozwolić tym emocjom "wybrzmieć". Co to oznacza? jak to zrobić? nie uciekać od nich, nie negować.. w sensie, nie powinnam tego czuć zaopiekować sie tymi uczuciami, jak dzieckiem swoim własnym To nie jest przyjemny proces. I mamy tendencję sie przed nimi chować. Gdy się parę razy pozwoli na przeżycie ich świadomie... przynajmniej sie wie.. co to jest
boli tak samo... To, że ufasz komuś.. wystarcza. Nie musi być obok. Ja dodatkowo słucham słów, jakie sie pojawiają w otoczeniu. Gram z nimi w skojarzenia. Po co? te uczucia, tamują dostęp, do przekonania w podświadomości Czasem wychwycenie tego przekonania samemu, kończy proces "wybrzmiewania" uczuć. Kiedy jest koniec?.. ulga, po (w moim przypadku) spazmatycznym płaczu
a następnie.. najprzyjemniejsze.. zrozumienie o co chodzi
Czasem, jedno podejście to za mało. Cierpliwości. A jeszcze jedno... ja do swojej podświadomości mówię, Rózia. Tak, mówił do mnie, gdy byłam mała mój kochany wujcio. Wyobrażam siebie siebie, małą i staram sie nawiązać kontakt, rozmowę. Przytulam, jak sie da.. czy pozwalam aby była obrażona, wtedy czekam. Chodzi o to, aby usłyszeć, co się dzieje.. co się stało, jak się czuje. zołza - Śro 02 Gru, 2015 13:13
Mam podobnie mało tego uważam ,że sny sa odzwierciedleniem tego co dzieje się w naszej duszy a nie pozwalamy na jawie temu zabrzmieć. To jakby furtka przez którą nasze uczucia ( często skrywane nawet przed sobą na co dzień - świadomie czy mniej lub nawet takie o które się nie podejrzewamy ) mają ujście. We śnie jesteśmy bezbronni , nadzy i niewinni jak dzieci - mózg może spokojnie odreagowywać Kręci sobie filmy ...i zdarza się ,że męczy
Jo-asia - Śro 02 Gru, 2015 14:20
filmy kręcisz sobie Ty
kiedy się mówi o dziecku, że jest męczące?
sny, to jego sposób porozumiewania się z Tobą ja tam bardzo rzadko mam sny.. znaczy śnie, nic nie pamiętam
zołza - Śro 02 Gru, 2015 15:22
To prawda te , które sprawiają mi przyjemność mogę pociągnąć nawet do oczekiwanego finału ...baa nawet po przebudzeniu mogę wracając do spania wizualizować dalszą jego część. To o przyjemnych ...Męczące trudno przerwać - że nie wspomnę o kontynuacji One mocno zostają w mojej głowie ( dzień spieprzony na amen )
Matinka trochę weszłam Ci tu z prywatą
Jo-asia - Śro 02 Gru, 2015 15:32
spisuje sny.. one czasem naprawdę mogą dużo wyjaśnić tylko trzeba mieć klucz, nie tłumaczy sie ich dosłownie zołza - Śro 02 Gru, 2015 15:42
Nie wierzę w znaczenie snów, wierzę w emocje i uczucia które je wywołują
Jo-asia - Śro 02 Gru, 2015 18:24
dokładnie, słowo w słowo.. tak, kiedyś mówiłam
sen to, nie .. wróżba, czy przepowiednia czy przyszłość czy wyrocznia to emocje i uczucia, na poziomie nieświadomym w dziś czy tam, teraz a przemawia do mnie, w najprostszy, co nie znaczy zrozumiały dla mnie sposób
oczywiście, bez odniesienia do realnego życia, są bez znaczenia
Matinka - Śro 02 Gru, 2015 21:21
Dobre, dobre
Matinka - Śro 02 Gru, 2015 21:52
To wszystko formuje się w sferze domysłów. Tak sobie kojarzę, jaki mógł być ciąg zdarzeń. Mam też pewne potwierdzenie obserwacji, co działa na mnie jak wyzwalacz. Janioł może mieć rację. Dawne zachowania, a właściwie głód wywołuje we mnie pewien sposób myślenia. Na przykład poczucie własnej bezradności, braku wpływu na własny los, braku wartości, bezsens życia i działania, poczucie krzywdy, niezgoda ze światem i ten pstryczek, co to ma "rozjaśnić" spojrzenie. Już, już chciałam napisać kontrwersję, argumenty przeciwstawiające się takiej postawie, ale coś się w środku uruchomiło, coś się przypomniało. Taki zapłon. A w nocy zdaje się odbyła się libacja Tyle, że nic z niej nie pamiętałam, jedyne silne uczucia jakie zaistniały we śnie to właśnie ten kac moralny po .
Joasiu, rozumiem Twoją interpretację marzeń sennych. Zołzo, też dziękuję za podzielenie się swoim odbiorem snów. Pewnie głupio to zabrzmi, ale jakoś raźniej mi się zrobiło, że Ty masz podobnie z tym pamiętaniem. Nigdy nie miałam okazji z nikim porozmawiać o snach, o tym jak mają inni. Aż kiedyś zgadało się z przyjacielem, który nie pamiętał niemal żadnych swoich snów. Trochę z ciekawości popytałam innych i to pamiętanie marzeń sennych nie jest takie powszechne. Ja marzę o nocy bez pamięci, bo to tak jakbym toczyła dwa równoległe życia, odczuwając nieraz zmęczenie, jakbym tonę węgla przekopała. I właśnie jest tak jak piszesz
Zostają jakieś niepokojące emocje, których trudno się pozbyć. Matinka - Śro 02 Gru, 2015 22:23 W okresie abstynencji trafiłam na wykład, gdzie raz króciutko była mowa o snach. Bardzo mnie to zaintrygowało, właśnie marzenia senne jako droga do poznania siebie, jako również narzędzie terapeutyczne.
Są bardzo różne podejścia do marzeń sennych, uważa się je za ukryte pragnienia, które we śnie mogą się realizować; uważa się je też za bezpieczne odreagowanie - przepłynięcie nagromadzonych emocji; uważa się za rozwiązania, które podsuwa nam umysł. Pomagają osiągnąć równowagę, pokazują jacy jesteśmy naprawdę. Chciałabym kiedyś coś poczytać więcej na ten temat, byłabym sama dla siebie niezwykle obfitym materiałem do interpretacji
Matinka - Śro 02 Gru, 2015 22:27
Prozaicznie może być też tak, że nieprzyjemne marzenia senne związane są z naszym zdrowiem i samopoczuciem.
Tak, po górskich wycieczkach śpię o niebo lepiej
Janioł - Śro 02 Gru, 2015 22:42
Jo-asia - Śro 02 Gru, 2015 22:45
ja mówię jedynie o sobie, to co sama testuję na sobie
co do teorii, jeśli chcesz podeślę linka to, nie jest naukowe podejście Matinka - Śro 02 Gru, 2015 23:29
I był i nie był Za to mocno odczułam konsekwencje picia. I to było takie dla mnie "memento mori".
Matinka - Śro 02 Gru, 2015 23:34
Takim częstym motywem w moich snach jest przeskakiwanie przeszkód, wspinanie się na siatki, przeskakiwanie płotów, ogrodzeń (nic dziwnego, że potem jestem zmęczona ).
Nie wiem, co pan Freud, by na to powiedział, ale nie wykluczone, że palił by mnie rumieniec
No, to dobrej nocy Kochani
Jo-asia - Czw 03 Gru, 2015 15:58
tak jak...nasz szanowny prezydent
a tak poważnie, to tak jak z tym obrazkiem.. ciągle pod górkę
takie przekonanie
Matinka - Czw 03 Gru, 2015 21:16
Niestety, ja to ze strachu te akrobacje czynię, po prostu uciekam.
Joasiu, ale jak ja lubię wyleźć na tę górkę!
Popatrzeć na świat, poczuć przestrzeń, wielkość, ciszę, spokój, równowagę. Posiedzieć, a najlepiej zostać na noc. To zdjęcie, nic nadzwyczajnego, raczej marne techniczne, a były to jedne z piękniejszych chwil. Odpoczynek po całym dniu wędrówki, już po kolacji (buła z konserwą i herbata, może nawet jakaś zupka gorąca czy liofilizat ), po rozłożeniu namiotu. Tylko pozostało siedzieć i patrzeć jak zmieniają się góry i niebo po zachodzie słońca. A góry wtedy łagodnieją, stają się aksamitne, miękkie...Niebo tak zmienia kolory, że chciałoby się cały czas pstrykać fotki, utrwalać to przemijające. Ale lepiej sycić oczy, chłonąć. Mogłabym podziwiać ten spektakl godzinami, będąc jednocześnie jego częścią. I siedzę aż do pierwszych gwiazd i chłodu, który wygania do śpiwora na spanie.
Matinka - Czw 03 Gru, 2015 21:24
Joasiu, a podeślij linka, proszę. A Twoje doświadczenie jest bezcenne, więc jeszcze chętniej skorzystam
Jo-asia - Czw 03 Gru, 2015 22:10
a czy ja Ci bronię? dla tej całej historii, co tak ją pięknie opisałaś .. wyłaź jak najczęściej
taki mały myk.. jak coś działa z miejsca o nazwie "przekonanie", nie masz wyboru jak coś ma miejsce w świadomości.. masz wybór
i wtedy przeszkody.. mogą zostać tylko na szlaku
a link na pw
olga - Sob 05 Gru, 2015 07:08 O snach rozmawialyscie wiec napisze cos i ja..... wczoraj przytrafilo mi sie cos bardzo przykrego...przynajmniej ja to tak odebralam...czulam sie z tym fatalnie. I jedna z mysli jaka przyszla mi do glowy to to, ze bede w nocy miec, w zwiazku z tym, koszmar senny....a mnie sie snil piekny ogród z wodnymi sadzawkami, mostkami na tych sadzawkach. Pamietam piekne, pastelowe kolory kwiatow, blekit wody i nieba.... Dzisiaj czuje sie normalnie, jestem spokojna, zrelaksowana.... Umysl to potęga
Jo-asia - Sob 05 Gru, 2015 09:01
cały klucz w słowach... tak to odebrałam
a to pokazuje.. co sie stało na prawdę
Matinka - Sob 12 Gru, 2015 20:29 Matinka - Sob 12 Gru, 2015 20:34 Matinka - Sob 12 Gru, 2015 21:08 
Matinka - Sob 12 Gru, 2015 21:10 
Matinka - Sob 12 Gru, 2015 21:11 
Jo-asia - Nie 13 Gru, 2015 13:06 skoro przechodzimy na język obrazkowy
moja odpowiedź
Matinka - Pon 14 Gru, 2015 00:09
Joasiu, jakkolwiek bym nie mówiła Ty zrozumiesz
Tak, w każdej tej formie jest coś ze mnie, z mojego stanu odczuwania. Czuję się źle, a nawet fatalnie. Jestem uwikłana, perspektywa zmian jest odległa, a one są potrzebne , są konieczne. Nie umiem, nie mogę ich przeprowadzić. Zaakceptować tę rzeczywistość - nie daję rady. Ot co! A przed świętami frustracje narastają. Twoja odpowiedź dobrze na mnie podziałała
Jasne przesłanie. A tak przy okazji, to też trafiłaś. Jestem fatalistką. Wiem, wiem, że nie dobrze tak się nastawiać, ale to się tak samo dzieje, bez mojego udziału I moje otoczenie też to postrzega. To taka kolejna zbieżność, z tym, że jestem tu właśnie,
nieumiejętność poruszania się w rzeczywistości, przejawiająca się nawet fizyczne. Jak są szklane drzwi to w nie wyryję nosem
Matinka - Pon 14 Gru, 2015 06:47 Jak są szklane drzwi to w nie wyryję nosem
Spojrzenie w lustro mówi, że mam też dużo szczęścia
Jo-asia - Pon 14 Gru, 2015 12:49
skoro nie da się zmienić, to co Ci daje brak akceptacji? na pewno.. wykańcza
a po za tym.. złudną nadzieję
takie poczucie... jak sie będę wykańczała, to przynajmniej wiem że sie staram coś zmienić, choć gołym okiem i na zdrowy rozsądek.. wiesz, że to nieprawda póki masz siły.. wykańczaj się
powiem Ci jedno, zmiana nadejdzie jak umrze nadzieja wiem..wiem.. to co piszę, to przecież nic nie zostanie, jak wprowadzisz w życie czego się wtedy trzymać, jak żyć
nie.. do końca prawda ja też, mam szczęście
moje wiem... to zaufanie myślom, skojarzeniom, synchroniom zaufanie swojemu "czuciu" i jedna sprawa... dla mnie ważna, ja jestem tylko posłańcem, przekaźnikiem, narzędziem Twoje słowa są tego potwierdzeniem
Matinka - Czw 24 Gru, 2015 23:37 Dziś na wigilijnym stole, u rodziny, pojawił się również alkohol. Specjalnie mnie to nie dziwi, bo mało kto wie, że jestem uzależniona. A w rodzinie przy okazji uroczystych spotkań, do posiłków pija się wino. Tak więc, moja abstynencja nie zmieniła zwyczajów w rodzinie, natomiast cieszę się, że przyzwyczaiłam niektórych, że nie piję i przy moim nakryciu kieliszek nie jest stawiany a dziś nawet nie był proponowany. A przyszło to z czasem. W moim domu też jest alkohol , na szczęście też przyuważenie mojej abstynencji sprawiło, że jest on usuwany z widoku i w lodówce, też raczej nie kuje w oczy. Ale były czasy kiedy, alkoholu było w bród. Czego sama sobie nie kupiłam, to miałam pełne i regularne zaopatrzenie. I towarzystwo do picia też. Pod tym względem mój komfort do picia pozostawał w pełni niezakłócony. Żadnej presji, żadnego współuzależnienia, żadnych wyrzutów, sygnałów, że może coś nie tak, może za dużo, może za często... I ja myślę, że to dobrze, że nie miało to wpływu na moją decyzję, na mój rozrachunek względem picia; że nie miałam tej presji, którą uważam za mało skuteczną w motywacji. Jo-asia - Pią 25 Gru, 2015 10:13 Miałaś tylko tyle i aż tyle ile potrzebowałaś
nieustającego świętowania
Ann - Pią 25 Gru, 2015 12:37 Matinka, u mnie w rodzinie w Wigilię się nie pije. (Pijali w latach kiedy ja byłam mała i chodziliśmy na Wigilię do dziadków). Od wielu lat u nas na Wigilijnym stole alkoholu nie ma. Ale ja przez wiele tych samych lat, szykując święta, miałam w szafce otwarte wino, albo wódkę. Polewałam sobie i 'robota się kręciła'. To moje 3 Boże Narodzenie i świąteczne przygotowania bez alkoholu. W święta w tym roku nie ma gości u nas, więc nawet przez najbliższe dwa dni nikt nie będzie pił prawdopodobie. A nawet jeśli będzie, to nie mam na to wpływu . Mówisz o tym, że abstynencja została zauważona i nie stawiają Ci kieliszka.
O mojej abstynencji wiedzą rodzice, po tym jak po roku nowego życia powiedziałam co i jak i dlaczego tak (pamiętam, że wtedy wykańczała mnie wizyta ciotek i grill podlewany litrami). Dalsza rodzina, przyzwyczaiła się również do tego, że nie piję. Bo nie piję i już. Krótko. I też nikt mi nie proponuje... no po za moim cudownym wujciem, który od czasu do czasu namawia mnie na piwo bezalkoholowe nie rozumiejąc przy tym prostego komunikatu: nie piję. Bezalkoholowego też nie. Pamiętam spotkania po pasterce. O 3 nad ranem spotykaliśmy się we 2-4 osoby na łąkach, ciemnych, zimnych łąkach. Jednego roku ze śniegiem po kolana. Otwieraliśmy wina i piliśmy z gwinta, by później rozejść się do domów. Na dwóch lub czterech łapach. Tak było. Tego nie zmienię. Ale mogę zmieniać swoje własne dziś i być z tego powodu szczęśliwa. Czego i Tobie nieustannie życzę
Matinka - Sob 16 Kwi, 2016 18:20 Życie jak droga, gdzieś nas prowadzi I każdy musi kierować sam Mądry to ten, który sobie poradził Co jechał ciągle i spokój znalazł Gorzej jest z tym, co wiarę stracił Co stanął gdzieś i poddał się Jak brat ci mówię, a nie jak wróg Z tego co zrobiłeś, rozliczy cię Bóg Jedno jest pewne, jedziemy ciągle Szukamy tej najprostszej z dróg. Nieraz sił nie starcza nam Nie wiesz czy jechać, czy stawać masz I nagle przychodzi zwątpienia chwila Ogarnia cię strach, nie jedziesz nigdzie Daj wiarę sercu, co one radzi Byś znalazł tą drogę, co tam prowadzi. Matinka - Sob 16 Kwi, 2016 18:25 Każdy gdzieś jedzie, bo drogę ma Taką sobie wybrał i wierzy w to Gdzieś tam na końcu, podobno jest raj Jak wiarę masz, dojedziesz tam Jedziemy ciągle, gonimy wiatr Nie raz bez celu, bo drogi brak Dać wiarę drodze, jednej wybranej Albo brać jedną z tych niewybranych. endriu - Nie 17 Kwi, 2016 16:57 Matinka, ładne
Jacek - Nie 17 Kwi, 2016 19:07
gdy będziesz kiedyś w Licheniu ukradkiem na zlocie wykręć mój numer to usłyszysz Matinka - Sob 21 Maj, 2016 15:51
Pozwoliłam sobie przekleić, żeby nie rozwodzić się o sobie w cudzym wątku. I jest to ważne dla mnie. Tak Joasiu, rozumiem to. Wszystko opiera się na myśleniu. Ten impuls to wstęp, ja nadaję kierunek, ja interpretuję, ja nadaję znaczenie. Dla mnie jego źródła są różne, korzystam z mojego życia, z cudzego, z prawdziwego, z wirtualnego. Czasem są to całe historie, czasem pojedyncze słowa, gesty, obrazy, dźwięki, zapachy... Czasem idę w cierpienie i ból, czasem w spokój i radość. Drugi stan jest przyjemniejszy, więc chciałabym utrwalić w sobie ten kierunek myślenia. Uniezależnić moje samopoczucie od tego, co się dzieje na zewnątrz, na co nie mam wpływu. Nie wiem, ile w tym mojej woli, ile chemii. Kontroluję i usiłuję działaniem uzyskać satysfakcję, dzieje się tak w sporym obszarze mojego życia. Gdzieś pewnie przebiega cienka granica, między tym co mogę i czego nie mogę. Matinka - Sob 21 Maj, 2016 15:56
Ano, właśnie tak korzystam
Matinka - Sob 21 Maj, 2016 16:22 Ani baby nie mamy ani innego dobra ani też bobra nie czochram. No i czego mi się tak wesoło zrobiło?
Jacek - Sob 21 Maj, 2016 16:27
Jo-asia - Sob 21 Maj, 2016 20:16
poprzez cierpienie odkrywa się radość Myślenie ogranicza, dzieli. Wybiera co mu pasuje i odrzuca, to co mu się nie podoba. Mało tego, robi to bez rozpoznania.. od razu zakłada z góry i nadaje znaczenie. Złe-dobre, miłe -przykre. Do tego owija to tak sprytnie, że się nie skapniesz. Ja wybrałam sposób.. potwierdzam, to co myślę. Myślę.. jesteś do du**, nikt cię nie kocha...będziesz sama do końca życia... ja w to wchodzę. Ok, skoro tak jest... to tego doświadczam. I przelewa się przeze mnie cierpienie..ból. Przyjmuje to za fakt. Nie wypieram, nie odrzucam, nie uciekam. Doświadczam. Jak to przeżyję
dopiero wówczas mam wybór.. To skrótowo.. dla przykładu
przykład powyżej do tego prowadzi a co do wpływu... na co mam a na co nie w sumie.. dziś mogę powiedzieć.. nie jestem od myślenia... jestem od..nieprzeszkadzania, temu co się przeze mnie wyraża
temu... znaczy życia Matinka - Sob 21 Maj, 2016 21:15 Joasiu, myślenie u mnie to proces wtórny. Najpierw mnie ogarnia fala, zatapia a myślenie mnie niejako ratuje. Pewnie rozumiesz, jak działa taki czuły odbiornik, setki bodźców z otoczenia, a ja jak mimoza reaguję na każde dotknięcie. U mnie ta amplituda nie wygasza się. Temat "jak radzić sobie z emocjami wciąż aktualny". Chcę to jakoś osłabić, zmniejszyć tę nadreaktywność, wiesz taki luzik-dystans w sobie wyrobić. Jo-asia - Sob 21 Maj, 2016 21:38
Reaguj jak potrafisz Przyjmuj jak potrafisz. Po... obserwuj. Co się pojawiło, co dotknęło. Słowa, zdarzenia... To co zauważysz na zewnątrz, mówi do Ciebie. Podaje informację, którą trzeba rozkodować. Trzeba... jeśli zależy Ci na dystansie. Niektórzy potrafią bez... rozkminiania. Ja nie
Sposób dekodyzacji....hmm, odwracanie znaczenia. Szukanie pozytywnych aspektów w nieprzyjemnych uczuciach. Szukanie jego przeciwieństw. Akceptacja.. to co pisałam wyżej. Po tym przychodzi odpowiedź
tak to w skrócie wygląda ... To rozpoznawanie, rozsupływanie podświadomości. Ja innego, skutecznego sposobu nie znam. Znajdziesz sposób, zacznie działać poza Tobą.. sam. To uświadamianie. Tu w między czasie, wyłania się oddanie kontroli, kierowania i przyjęcie odpowiedzialności za swoją nieświadomość, podświadomość. Luz blues i 
a czasem
życie
Matinka - Sob 21 Maj, 2016 22:57 Tak potrzebuję dystansu, żeby mnie tak nie rozwalało. To się przenosi na ciało. Na przykład takich nieprzyjemnych uczuć doświadczam, kiedy moi przyjaciele jadą w góry, beze mnie. Co zdarza się dość często. Oni mają do gór blisko, ja daleko. Wtedy doznaję zazdrości (rzadkie u mnie uczucie), żalu, straty - mniej więcej taka mieszanka. Jest też poczucie opuszczenia i strachu, że się rozchodzimy. Mocno boli, w konsekwencji doznaję głodu alkoholowego i staję niebezpiecznie na krawędzi. I to są takie uczucia, które jakoś przepracowuję, racjonalizuję, uspakajam. Próbuję osłabić następny raz. Jo-asia - Nie 22 Maj, 2016 06:56
uczucie się w nim pojawiają i spada nastrój? włącza się natarczywe myślenie? stan zwany głodem alkoholowym... to normalny stan, gdy pracuje się z emocjami Na pewnym etapie, zostawiłam alkohol i przestałam łączyć z nim wszystko. Dlaczego..? Wprowadzał dodatkowe zamieszanie. Bo włączał alarm. A on, działanie według zaleceń. Ja wiedziałam.. że alkohol, już nie jest dla mnie. Wiedziałam, że mam sposoby, skuteczne sposoby aby uzależnieniu nie dać się wkręcić. I tak dostrzegłam, że poza nim... mam szukać rozwiązania. Całe słownictwo powoli zmieniłam. I z dużą uwagą i konsekwencją, wychodziłam po za. Do tego konfrontacja z innymi alkoholikami, po to aby mieć podgląd na siebie. To pomogło. Moja uwaga się poszerzyła.
Racjonalizacja.... koniec tłumaczenia, doświadczaj uczuć z całą ich mocą Zazdrość... pokazuje Ci, ze nie doceniasz tego co masz, pomniejszasz swoje teraz i wywyższasz doświadczenia innych. To uczucie mobilizuje do pójścia dalej, daje Ci siłę. Póki sama nie weźmiesz odpowiedzialności za to co jest teraz, jak jest teraz i że teraz jest dla Ciebie najlepsze z możliwych... będzie powracało. Z całą upartością i nie odpuści, póki nie zobaczysz.. to co masz, już. Cała gama reszty uczuć, jest z nią ściśle związana. Opuszczenie.. pokazuje uczucia z podświadomości.. wewnętrzne dziecko czasem zwane. Zazdroszcząc innym.. dziecko opuszczasz. Zostawiasz, mówiąc.. nie spełniasz moich oczekiwań. Żal.. strata.. strach.. to tez tego konsekwencja. Włącza się cała gama.. tłumaczenie nie pomoże. Popatrz, jak temu dziecku pomóc. Jak, przeprowadzić je poprzez to rozstanie... nie negując i nie pomniejszając tego co czuje. Szukaj tak długo i tak konsekwentnie, póki dziecko się nie rozpłacze i podda, odda Twojej opiece. Gdy doprowadzisz to do końca, poznasz odpowiedź. Co skrywa się pod tym wszystkim. Poznasz część mechanizmu, który Tobą kieruje, Ciebie chronił na swój.. najlepszy sposób, jaki znał. Jacek - Nie 22 Maj, 2016 09:46
ładne porównanie - "niebezpiecznie na krawędzi" lecz to tylko porównanie,ostrzeżenie i jeśli potrafisz to widzieć,,,potrafisz z tym coś zrobić dlatego ważne jest się nauczyć wpierw widzieć swe uczucia gdy się rodzimy,i jesteśmy niemowlakami,dostaliśmy takie cóś ale jedyne co wiemy jak z tego korzystać,to odruch odbioru i kodowania (z czego nie zdajemy sobie sprawy) jeśli sparzymy się gorącym ,w nas się zakoduje pewien obraz i instynktownie nam będzie przywoływał wspomnienia tego w momentach przypominających tamto wydarzenie i tu bym chciał zwrócić uwagę,na występujące odczucia takowego przed wydarzenia zazwyczaj występuje tu - obawa,strach,lęk,itp,,, również żalu czy utraty,a i zazdrości są to uczucia,w nas wywołane (a więc sami się krzywdzimy) jeśli ja je widzę i rozróżniam,uczę się reagować rozsądnie - to ta nauka pozwala po pewnym czasie zauważyć ze mam inne odczucia i odbioru innego kodu wydarzeń obawy,lęku,nie usunę do zera ,,, lecz odczuję jak by były obok mnie a ja je mogę obracać,przesuwać,oddalać dlatego - "niebezpieczna krawędź" jest przede mną,a ja wcale nie muszę na nią wleź Matinka - Nie 22 Maj, 2016 17:20 Moi mili dziękuję za towarzyszenie i dzielenie się, to cenna wiedza o tym, co się w naszym środku dzieje.
Kiedy napisałam o tym, co czuję to potem ogarnął mnie wstyd, że skala emocji może się wydać nieadekwatna do sytuacji. Ale teraz nie żałuję, bo zyskałam odpowiedzi, a ja przecież nie piszę na ocenę;-) Korzystam formując to na piśmie i słuchając.
Doświadczam, one spadają na mnie w jednej sekundzie jak jastrząb na mysz w polu i potrzebuję czasu, żeby w ogóle zacząć myśleć. Mój organizm też reaguje natychmiast, to jest tak nieprzyjemne, że odruchowo szukam sposobu, żeby od tego uciec. Joasiu, czytam uważnie, pojmuję, co oznacza ten kod, co oznaczają te emocje, gdzieś łapię istotę tego procesu, ale jeszcze nie wiem, co mam konkretnie zrobić. Nie wiem, jak mam to przeprowadzić. Tak na marginesie, zawsze miałam problem z przenośniami, jestem bardzo konkretna i dosłowna, nie wiedziałam np. jak mam "przyjąć Jezusa do swojego serduszka";-) Domyślam się silnych mechanizmów, które będzie ciężko rozbroić. Ale będę próbować, dla swojego dobra. Matinka - Nie 22 Maj, 2016 17:29
Tak Joasiu i ja pracuję nad nowymi słowami i rozwiązaniami. A jednak przychodzą takie chwile, kiedy ten stary impuls jeszcze silnie się odzywa, to pokazuje, że nowe kody w podświadomości nie są utrwalone, ba! może stare jeszcze się całkiem nieźle trzymają
Wiem, że mam w łepetynie jeszcze nie poukładane, w każdym razie nie solidnie. To mój trzeci abstynencki sezon, a ja czuję nawrót, rejestruję ogródki piwne, ze trzy raz odczułam ostry głód. Wycieczki w teren przywołują dawne skojarzenia. Matinka - Nie 22 Maj, 2016 17:55
Eee, znaczy...
Jedne przenośnie czuję całą sobą, a inne wcale. Jo-asia - Nie 22 Maj, 2016 17:57 To tylko..aż znak...ucieczki. Jej chęci. Trudno mi mówić o konkretach. Aby to zrobić, muszę mieć to samo. Zdarzenia, reakcje, myśli uczucia. Słowa innych. Nagłe zdarzenia. Twoją codzienność. Jeśli są sny..To też. Tak wygląda u mnie świadoma praca z nieświadomością. Po drodze zbieram kamyczki..aby na koniec zwalić mur. Matinka - Nie 22 Maj, 2016 18:17
Interpretacja, czytanie, wychwytywanie, nadanie znaczenia - trudne, to jak zrozumienie obcego języka bez słowa tłumaczenia. Czy nie ma do tego wskazówek, mam sama znaleźć klucz? zołza - Nie 22 Maj, 2016 18:30
Ja pozwalam swojemu organizmowi reagować ...jestem zła - złoszczę się , chce mi się płakać - płaczę , chce mi się krzyczeć - krzyczę , mam ochotę komuś wygarnąć - robię to. Myślenie o tym co czuję , zastanawianie się dlaczego , po co , co to spowodowało - jest dla mnie zabójcze - kumuluje "złe emocje " a nie oczyszcza. Wyzwala chore mechanizmy , przywraca iluzoryczne myślenie , które nakręca się jak koło pędzące po równi pochyłej...głód alkoholowy to jedynie preludium ...kolejno etap to nawrót ...a zakończenie to chęć poczucia ulgi ...zapomnienia , braku myślenia ,braku czucia ...PUSTKA = PICIE czyli powrót do użalania się nad sobą.
Giaur - Nie 22 Maj, 2016 18:35 teoria hydrauliczna, z coraz większym powodzeniem stosuje .
Jo-asia - Nie 22 Maj, 2016 18:38
na początek mogę Ci pomóc tłumaczyć oczywiście na pw lub email
Matinka - Nie 22 Maj, 2016 18:43
Zołzo, ale jeśli mam świadomość, że sama na siebie ściągam cierpienie (to, co powiedział Jacek). Moje uczucia "nie pasują" do sytuacji - wyjeżdżają przyjaciele w góry, a ja doznaję bólu, jakby mi ktoś trzewia skopał, ręce robią sią zimne, głowa pulsuje. To pierwsze uderzenie. Jakaś masakra normalnie;-) zołza - Nie 22 Maj, 2016 18:46
Nieważne czy pasują- Są Twoje - Ty tak czujesz i już ...
Matinka - Nie 22 Maj, 2016 18:57
Tak, są moje a ja ich nie chcę
Wiem, że niepotrzebnie je generuję.
Dzięki Joasiu, jeśli będziesz miała chwilę i cierpliwość, to ja skorzystam, żeby coś więcej zobaczyć i zrozumieć. Matinka - Nie 22 Maj, 2016 18:58
A to zaś co? Że się ciurkiem z dziurek leje?;-) Jo-asia - Nie 22 Maj, 2016 19:05
to pisz do mnie.. jeden dzień.. tylko aktualny, nie z przeszłości nie obiecuję odpowiedzi od razu.. z czasem u mnie różnie
zołza - Nie 22 Maj, 2016 19:19
Czy naprawdę uważasz ,że da się kontrolować wszystko ? Organizm radzi sobie jak może - według mnie. Nadal nie pozwoliłaś sobie na odkrycie wszelkich kart ( nawet przed samą sobą) Mury , samokontrola - to wszystko musi runąć ...tam gdzieś jest równowaga , światło - tylko pozwól im wydostać się ...Nie uciszaj tego co krzyczy kolejnymi poduszkami bezpieczeństwa . Dźwięk nawet pod kilkoma warstwami zagłuszaczy ( choć go nie słychać na zewnątrz ) nadal pozostaje dźwiękiem ...niesłyszalny a dotknij to poczujesz wibracje
Mam nadzieje ,że nie namieszałam
Matinka - Nie 22 Maj, 2016 19:34
Dobrze. Może nie umrzesz z nudów
Matinka - Nie 22 Maj, 2016 19:40
Nie, czuję, że jest w tym wiele prawdy.
Tak ogólnie, na temat kontroli, jasne, że nie wszystko, też potrafię odpuścić, ale mam głęboko zakorzenione, że pewna zapobiegliwość, dopilnowanie, wyprzedzanie faktów popłaca A w sensie uczuć to też hołduję zasadzie (od niedawna) "jak sobie wymyślisz tak będziesz miała" i mam przekonanie, że swoim sposobem myślenia można wpłynąć na bieg rzeczywistości, czyli niejako sterować. staaw - Nie 22 Maj, 2016 19:48
I to jest bardzo słuszna zasada
Miałem kiedyś uczucie że muszę komuś wygarnąć, skończyło się morrdobiciem. A wystarczyło przeanalizować na chłodno że nie warto się zniżać do poziomu adwersarza... Matinka - Nie 22 Maj, 2016 19:49 Trzeźwienie to też kontrola zachowań, a nawet takie doskonalenie kontroli, aż ta wejdzie w krew i stanie się naturą (drugą skórą?). Matinka - Nie 22 Maj, 2016 19:54
No, w fazie testów
zołza - Nie 22 Maj, 2016 20:12
Zachowań tak ale czy uczuć ...uczucia się pojawiają i będą pojawiać - kwestią otwartą jest jedynie fakt co z nimi zrobimy , czy przekujemy je w budulec czy też będą dla nas rdzą( chowaną pod warstwą farby) na lśniącym obliczu .
Matinka - Nie 22 Maj, 2016 20:32 Tak sobie wyobrażam, że można się dostroić na przykład na pewne pozytywne wibracje i w tym tonie odbierać bodźce z otoczenia, co by się nie działo, będzie szukaniem dobra. Można też w drugą stronę, wtedy wszystko napływające byłoby złe, przykre, dokuczliwe, podejrzane itd.
No, tak. Zależy na co, je przekujemy. zołza - Nie 22 Maj, 2016 20:47 Smutek ( bo znajomi wyjeżdżają w góry) -> smucę się -> bo oni mają lepiej a ja zostałam sama-> czemu się smucę -> bo ich lubię i chciałabym być tam z nimi -> zadzwonię i powiem im o tym -> pewnie się ucieszą
Matinka - Pią 10 Cze, 2016 23:07 Tak Zołzo, spróbuję to tak rozwiązać, to przecież całkiem proste
Giaur, doczytałam o tej teorii Freuda , fajnie, że już wiem, no tak, myślę, że u mnie też tak jest. Takie miałam dziś refleksje, że piję kawę dwa razy w tym samym kubku i niedopasowuję góry oraz dołu. Postanowiłam świadomie dopasować, sprawdzając jak to działa...
I miałam dziwną satysfakcję, gdy udało mi się połączyć szare z czarnym. I tyle
Postanowiłam też pójść na film, wzięty z forum. Wymyśliłam, że dziś i już. Nie było chętnych do wyjścia, więc se poszłam sama. Przed wejściem do kina kupiłam sobie wodę, ale przyuważyłam krany z rozlewanym piwem. Z resztą były na samym wejściu, można się było potknąć o te krany
Zapytałam o kwas chlebowy, tak z głupia frant, bo nie sądziłam, że u nas to sprzedają. A właśnie było. I po kinie poszłam kupić ten kwas, bo będąc na Ukrainie piłam go. Ciekawostką było to, że te trunki były nalewane do dużych plastikowych butelek. I ja taką butlę poprosiłam. Jak mi facet nalewał, to zapytałam, czy tam jest jakiś alkohol i wtedy usłyszałam, że tak, 1%. Zawsze studiowałam etykietki na kwasie chlebowym, ale nigdy alkoholu w składzie nie było. Ale tutaj był. I ja wzięłam tę butlę, wracałam do domu i myśli mi przelatywały, jak na takim filmie przyspieszonym w chwili ostatniej. Udam, że tego alko tam nie ma, punkt z lanym kwasem stanie się moim ulubionym miejscem chętnie odwiedzanym w czasie upałów i nie tylko...itd. Jeszcze sobie pomyślałam "to ile trwała abstynencja?" - uświadomienie daty i czasu mnie rozbawiło. To było takie głupie zawirowanie dzisiaj, tak się czasem zdarza, na własne życzenie. Gaszę pragnienie wodą, jutro wypiję bezkofeinową a tak ze dwa razy w tym samym kubku
Dopasowywać garderoby już nie będę, sprawdziłam. I kina też mi wystarczy na jakiś czas
Matinka - Pią 30 Wrz, 2016 20:11 Mierzę się ze swoją trzeźwością, znaczy doświadczam jaka jest. Ona mnie doświadcza i testuje. Tak, wydaje mi się, że to jest poza moją wolą i kontrolą. Naprawdę nie wiem, gdzie będę za chwilę. Czy będę tu nadal. Są takie chwile, gdy chwilę patrzę wstecz i widzę zmiany. Wydaje mi się, że stałam się inna, że moje życie jest wolne od starych przyzwyczajeń, że to już jest za mną. Funkcjonuję swobodnie, już nie pojawiają się pokusy i chęci, tam gdzie kiedyś były. Wydaje mi się, że zbudowałam coś trwałego. Ale przychodzą takie kryzysy, że to całe poczucie pewności jest jak bańka mydlana i wydaje mi się, że nie zrobiłam ani kroku dalej i jednym małych ruchem zniszczę wszystko, jeśli cokolwiek zbudowałam. Te chwile ostatnio są częste, bo i moje życie jest niestabilne. Matinka - Pią 30 Wrz, 2016 20:19 Nie mam stabilności w środku, gdy na zewnątrz się wali, to nie daje rady tego utrzymać. Matinka - Pią 30 Wrz, 2016 20:24 Widzę swój ostatni post z początków czerwca, poszłam do kina. Teraz też mam ochotę pójść do kina, może jutro pójdę, wybiorę jeden z najcięższych filmów jakie grają Już mam kandydata
zołza - Pią 30 Wrz, 2016 20:24 Trudna sprawa. Nie można bazować na tym czego nie ma czyli pewności w tym co robisz. Tak mi się wydaje...a świat na zewnątrz nigdy nie będzie takim jakim chcielibyśmy by był. Zastanów się czy masz wpływ na cokolwiek ...
Matinka - Pią 30 Wrz, 2016 20:27
To już wiem Raczej nie daję sobie rady z konsekwencjami swoich decyzji.
Tosia - Pią 30 Wrz, 2016 20:30 Matinka, Tak sobie czekałam co napiszesz, lubię Cię czytać i domyślam sie ze masz mikro dołka skoro masz wątpliwości,kryzysy mijają,tak szybko jak sie pojawiają,pomyśl sobie ile dobrego jest...bez alkoholu, wyprawy w góry, wycieczki nad morze,lubisz to, przypomnij sobie te wspaniale widoki a dołek...ten mikro,odejdzie a pojawi sie uśmiechnięta Matinka Ja trzymam za Ciebie kciuki,i wierzę że już ten kryzys minie...uśmiechnij sie
Pozdrawiam i zycze 24h, bo te godziny są dla mnie,i być moze dla Ciebie najważniejsze
zołza - Pią 30 Wrz, 2016 20:32
Podejmujesz decyzję - bierzesz na siebie odpowiedzialność za nie... dlatego warto wcześniej wziąć na zimno - plusy i minusy decyzji , która zamierzasz podjąć. Wtedy jest łatwiej - wyjdzie dobrze to czujesz satysfakcję , wyjdzie źle - no cóż istniało takie niebezpieczeństwo.
Ale rozumiem ,że łatwiej gadać niż poczuć
Jo-asia - Pią 30 Wrz, 2016 20:32 Jeśli zbudowałaś, to masz fundament w sobie, nowy. Teraz czas aby to co na zewnątrz..upodobniło się do...nowego wewnątrz. Póki się nie zawali i pył nie opadnie, nie wiesz co tam jest.
Tak zmiany wewnętrzne, mają szansę stworzyć coś nowego na zewnątrz. Warunek.. zaufać
Matinka - Pią 30 Wrz, 2016 20:35 Dziękuję Ci Tosiu, miło Cię widzieć i ja zawsze zaglądam do Twojego wątku, czytam wszystkie nowinki
To nie mikro dołek, takie coś dałoby radę zasypać byle łopatką
Raczej wierzchołek góry lodowej. Oby, do wiosny!
Matinka - Pią 30 Wrz, 2016 20:40
To takie decyzje, które czujesz, że musisz podjąć, bo innego wyjścia nie ma i od razu wiesz, że będzie ciężko. A potem się okazuje, że jest jeszcze gorzej niż się wydawało. Tosia - Pią 30 Wrz, 2016 20:42 Matinka, to niech ta wiosna trwa od dziś,wierze ze jest cieżko, ale....to minie tylko pomyśl,po złych chwilach przychodzą te dobre. Spokojnej nocy Ci zycze,lece wtulać sie w maleńką
Matinka - Pią 30 Wrz, 2016 20:44
Tak, już się rozsypuję od paru lat, ciekawe, że ciągle coś jeszcze jest
A bo pewnie sklejam się, łatam i wlokę dalej korpusik. Matinka - Pią 30 Wrz, 2016 20:46 Dobrej nocy Tosiu z Nikolką
Jo-asia - Pią 30 Wrz, 2016 20:46
znaczy, wiesz... nie taki diabeł straszny
i był czas się przyzwyczaić
zołza - Pią 30 Wrz, 2016 20:49
....a po nocy przychodzi dzień ....a po burzy spokój
....Znowu w drogę, w drogę trzeba iść, W życie się zanurzyć, Chociaż w ręce jeszcze tkwi Lekko zwiędła róża... https://www.youtube.com/watch?v=wT_ObQMSs3U Ja tam wierzę w Ciebie
Matinka - Pią 30 Wrz, 2016 20:49
tak, to chleb powszedni;-) nie mam poczucia wartości, nie czuję tożsamości, nie wiem kim jestem Matinka - Pią 30 Wrz, 2016 20:50
zaczerpnę z tej wiary. Dziękuję Wam. Jo-asia - Pią 30 Wrz, 2016 20:57
hmm, bardzo ciekawe spostrzeżenie.. bardzo podobne do mojego o sobie.. tylko, czy o tym samym piszemy? tak samo to postrzegamy (oceniamy)? może rozwiniesz
Matinka - Pią 30 Wrz, 2016 21:10 na to wiele się składa wszystko na co, kiedyś pracowałam dziś jest niewiele warte co było ważne, dziś nie jest role życiowe, już nie są moimi niestety jestem na takim etapie, że w moim spojrzeniu na życie widzę straty nie mam pomysłu na siebie pterodaktyll - Pią 30 Wrz, 2016 22:06
To idź i poproś kogoś znacznie większego od Ciebie żeby Ci wskazał drogę i przyjmij z pokorą Jego wyroki. U mnie zadziałało........... Tibor - Pią 30 Wrz, 2016 22:31
Pamiętam taką sytuację, gdy terapeutka prosiła bym narysował -kim jestem-. Siedziałem nad tym tydzień i nic nie narysowałem. Oddałem jej kartkę z dużym znakiem zapytania na środku. Nie wiedziałem kim jestem, dlaczego i po co jestem, ani co chcę w życiu robić, co mi sprawia satysfakcję. Ogromna pustka i wypalenie niemal takie jak w końcówce mojego picia... ale jednak już nie piłem. Wydaje mi się, że u mnie była to kwestia akceptacji samego siebie. Nie lubiłem siebie bądź nie akceptowałem. O ile uznawałem już bezsilność wobec alkoholu, to nie mogłem się zgodzić, że nie kieruje swoim życiem. Tutaj ta rozbieżność pomiędzy terapią a Programem 12 Kroków się pojawia. Terapeutyzowałem się już dłuższy czas i nic. Drugi Krok mówi o sile większej niż moja własna, a ciągle JA chciałem być panem własnego losu. JA mam prawo do błędu, JA mam prawo się gorzej czuć, JA decyduje itd, itd. Ciągle JA, JA i JA. I szczerze? Wielkie G z tego było. Nie potrafiłem całkowicie zaufać terapeutce, otworzyć się. Zmieniłem terapeutkę, potem kolejny facet terapeuta... i nic. Jak grochem o ścianę. Miałem już tego dość i zaufałem drugiemu alkoholikowi. Dla mnie to było rozwiązanie i dziś nie ma miejsca (no może rzadko ) dla mnie na JA. Nawet na codzień nie zastanawiam się czy się dobrze czuje, czy źle, czy mam problemy, czy ich nie mam. Po prostu jestem.
Dziś dla mnie życie stanowi znacznie głębszy sens, niż to czy ja się dobrze czy niedobrze czuje. Mam wrażenie, że to jest kompletnie nieistotne w (mym) życiu. Wyniszczał mnie egoizm i dążenie do moich chciejstw oraz racji. "Często tak miałem, że jak wracałem do niektórych rzeczy, które wydarzyły się w ciągu dnia to nie podobało mi się to i (wchodziłem w konflikt ?). Bardzo trudno jest zobaczyć , że gdzieś się mylisz, kiedy masz obsesję posiadania racji". Tzw. puszczenie kierownicy było dla mnie tym kluczem. Oczywiście w miarę upływu czasu to puszczanie kierownicy wygląda zupełnie inaczej
szymon - Pią 30 Wrz, 2016 22:43 103 strony jak wychodzić z nie wiadomo z czego napiszemy 250 to sama wyjdziesz czy nie? trudno sie to moderuje, to zamykam, bo ileż można wychodzić samej, wyjdź z kimś
Thomasson - Sob 01 Paź, 2016 00:23 Matinka, zadajesz sobie bardzo trudne i bardzo ważne pytania. Nikt z nas nie jest "rolą życiową", ani innym trybikiem w maszynie. Ciężko by było znaleźć w tym poczucie wartości. Czy jeśli jakoś wycenię wszystkie aspekty mojego życia, to cena będzie adekwatna do mojej wartości? Czy moja wartość wzrośnie wraz z ambicjami, perspektywami, planami? Czy jeśli znajdę dla siebie nazwę, to poczuje się bezpieczniej w takim ograniczeniu? Jo-asia - Sob 01 Paź, 2016 09:03
szaleństwo
Stoisz przed pytaniem a raczej odpowiedzią na nie.. czy też wyborem czy tym razem zaprzeczę sobie? i (kolejny raz).. posłucham innych czy siebie Matinka z drogi na której jesteś nie masz już odwrotu. Ponosisz konsekwencje tej decyzji.
Konsekwencje inaczej odpowiedzialność. Możesz się obwiniać, możesz siebie odrzucać (tu są konsekwencje). Możesz też przyznać, że nie masz na to wpływu. Życie, którym żyjesz (to, ta droga na której, jesteś) Cię prowadzi (tu jest odpowiedzialność). W tym masz wybór. Niestety.. okazało się, że wszystko na czym kiedyś opierałam swoją ważność, znaczenie.. okazało się, nie moją prawdą. Okazało się, że już kiedyś tu byłam..wiedziałam o tym i temu zaprzeczyłam. Zaprzeczałam około dwudziestu lat. Okazało się, że ta droga zaprowadziła mnie do punktu wyjścia. Więc tym razem, spróbuję nie zaprzeczać sobie. I sprawdzić, czy to mi się spodoba W ogólnym rozrachunku, teraz czuję częściej spełnienie, pewność a czasem nawet miłość czy kochanie. Ta strona, jest mi bardzo mało znana.. Do tego, próba odpowiedzi....czego chcę, zamyka się w słowach "nie wiem" czy "siebie". I najśmieszniejsze, że odpowiedź na to, mnie satysfakcjonuje. Bywa, że przebudowa dotyka mnie do żywego. W tym samym dotyku odnajduję i życie i śmierć. I rozkosz i ból.
Życie
Matinka - Sob 01 Paź, 2016 10:13
Pterodaktyllu, kim jest Ten, który zna Twoje drogi i decyduje o Twoim życiu? Wiara, to nie fakty naukowe, to nie kwestia woli. Matinka - Sob 01 Paź, 2016 10:17
Mam podobnie, jestem przywiązana do swojego Ja, wydaje mi się, że jest to jedyna wartość jaką posiadam. Matinka - Sob 01 Paź, 2016 10:22
Dla mnie te czy inne osoby, to tak jakby lustra czy punkty odniesienia, dzięki nim lepiej odnajduję i orientuję swoje Ja, ale nie tracę z nim kontaktu przeciwnie, chcę lepiej je poznać, zrozumieć, pokochać. Matinka - Sob 01 Paź, 2016 10:26
Wydaje mi się, że nie zmierzam do egoizmu czy egotyzmu, raczej do poczucia siebie, odnalezienia siebie, tak, aby wartość ta była na tyle silna, by móc funkcjonować w świecie. Nie ma we mnie silnych racji, silniejsza jest niepewność, że nic nie jest takim jakim się wydaje. pterodaktyll - Sob 01 Paź, 2016 10:30
Pan Bóg, Siła Wyższa, itd. to kwestia nazewnictwa........
To oczywista oczywistość, bowiem jeśli wierzysz, nie zadajesz pytań o sens swojej egzystencji, bo wiesz, że kieruje nią ktoś inny i jesteś wykonawcą Jego woli.
Ach te ego.......zrobi wszystko żeby człowiek skomplikował sobie życie na własne życzenie....
Przepraszam, że to piszę, ale moim zdaniem jesteś bardzo uboga. Przepraszam
Matinka - Sob 01 Paź, 2016 10:34
Taa, durnowaty temat, takie powstają na kacu
Sama nie mogę na nie popatrzeć, więc jak się inni ze mną pomęczą to tak trochę lżej
I to "sama" mnie drażni i to "wyjdę" i ten znak zapytania
Ale to są słowa klucze, może gdzieś mnie w końcu doprowadzą...
Matinka - Sob 01 Paź, 2016 10:40
Nie przepraszaj, to nie jest wartość, która podlega mierze czy ocenie. zołza - Sob 01 Paź, 2016 10:40 Próbowałaś kiedyś puścić lejce ? Pozwolić by działo sie to co ma się dziać ? Matinka - Sob 01 Paź, 2016 11:00
Zołza, a powiedz, jak w życiu rozumiesz takie słowa? Takie konkretne przykłady, kiedy puszczałaś lejce. Matinka - Sob 01 Paź, 2016 11:26
Twoje pytanie mają w domyśle odpowiedź "nie", tak to widzisz. Ja odpowiem - tak. Muszla dla ślimaka jest ograniczeniem, ale jest też ochroną, dzięki niej jest bezpieczny. Mój świat to puzzle, dom, rodzina, praca. Jestem w każdym z tych kawałków, kiedy któregoś kawałka zaczyna brakować to cierpię, bo tracę część siebie. Tracę też poczucie bezpieczeństwa. Wszystkie te elementy to też moje punkty odniesienia, również mojej wartości. "Po owocach ich poznacie" - efekty działania w każdej z tych dziedzin są w jakiś sposób wymierne i społecznie oceniane np. szef ocenia, jakim jestem pracownikiem. Konflikt polega na tym, czy ja się z tą oceną zgadzam. Człowiek jest istotą społeczną i od chwili narodzin występuje w jakiejś roli, jest dzieckiem, uczniem, rodzicem, małżonkiem, księdzem, lekarzem, sprzątaczką...Z każdą rolą w jakimś stopniu się identyfikuje. A teraz następuje zamiana ról: dziecko przejmuje rolę rodzica, rodzic dziecka, lekarz staje się sprzątaczką, a sprzątaczka prezydentem;-) Czy ta maszyna będzie działać niezależnie, gdzie który trybik się znajdzie? A sam trybik w kole zębatym będzie się kręcił w swoim własnym kierunku niezależnie od całej maszyny i będzie w tym cały szczęśliwy, BO PO PROSTU JEST? zołza - Sob 01 Paź, 2016 11:34 Kilkakrotnie...np. gdy strajkowałam - zwyczajnie wiedziałam ,że to może być koniec mojej pracy - puściłam lejce ...A niech się dzieje co ma być. Gdy mąż straszył mnie rozwodem...nie przekonywałam , nie wpływałam na jego decyzje ...puściłam go wolno - powiedziałam "rób co uważasz " - ja to przyjmę. Odnośnie dzieci mam podobnie - wiem ,ze czasem robią źle , że mylą się i będą cierpieć - serce mnie boli ale zostawiam. pterodaktyll - Sob 01 Paź, 2016 11:37
Nie zrozumieliśmy się chyba. Jeśli nie umiesz/nie chcesz/nie potrafisz (właściwe podkreślić), oddać się w opiekę komuś większemu od siebie, wówczas zostajesz sama ze swoimi problemami, jakie by one nie były i popadasz we frustrację, stresy. które mogą wywołać oprócz nastrojów depresyjnych, również choroby somatyczne i kółko się zamyka. Może powinienem był raczej napisać, współczuję Ci.
Wiara przenosi góry.........a jeszcze nie tak dawno, jakoś nie bardzo w to wierzyłem
Matinka - Sob 01 Paź, 2016 11:41 Ja to wszystko wiem i tez sobie współczuję
Ale nie potrafię uwierzyć w Świętego Mikołaja. pterodaktyll - Sob 01 Paź, 2016 11:48
Każdy ma własny czas i swoją drogę żeby uwierzyć, nigdzie nie jest powiedziane, że Ty masz inaczej. W to chyba możesz uwierzyć
Matinka - Sob 01 Paź, 2016 11:52
Dzięki Zołza, tak, takie zdawanie się na los, nie jest mi obce. Właściwie każde podjęcie decyzji to zdanie się na los. Poczucie, że się kieruje własnym losem jest złudne. A są właśnie te decyzje najtrudniejsze, kiedy podejmujesz ważną zmianę i kompletnie nie wiesz, co Cię czeka. To też znam. Również te przykłady, które podałaś są mi znajome. Matinka - Sob 01 Paź, 2016 11:53
Wydaje mi się, że mam w sobie na tyle pokory, żeby wierzyć, że wszystko jest możliwe
zołza - Sob 01 Paź, 2016 11:57 Więc rozumiem o czym mówisz ... Ja po prostu przestałam rozmyślać . Dzielić włos na czworo. Idę bo nie mam innego wyjścia
Matinka - Sob 01 Paź, 2016 12:29
Nie miałam forsy na jazdę wygodną autostradą, więc zjechałam na boczną drogę. A że jest wyboista to odczuwam na własnej...skórze;-) To moja praca. Nie mam poczucia winy, ale czuję się zagubiona. Nie umiem się odnaleźć na tej innej drodze. Nie umiem sobie radzić. Wiem, że to nie koniec rozjazdów. To relacje. Najtrudniejsze jeszcze przede mną, decyzja podjęta, realizację osadziłam w konkretnym czasie. Ale to życie w zawieszeniu jest nie do zniesienia. Jest też inny obszar mojego życia, w którym nie umiem się określić, bujam się w sposób dotkliwy, dla siebie i myślę, że dla innych. Egzystowanie z takimi konfliktami wewnętrznymi jest trudne, wyniszczające. Nie jest to stan trwający dni czy miesiące. Matinka - Sob 01 Paź, 2016 12:34 Joasiu, po przerwie, zajrzałam na Twojego bloga. Przeczytałam też Gabinet luster i to takie dziwne, przyjemne uczucie, jak przeczyta się własne myśli napisane przez inną osobę i jeszcze bogatsze o to inne spojrzenie
Jo-asia - Sob 01 Paź, 2016 12:36 Czas.. też jest złudzeniem
za to "bujanie się" po części wyborem a po części.. częścią. Jak widzę wszystko jest na dobrej drodze.. szerokości
Matinka - Sob 01 Paź, 2016 13:37
No, to fajnie
Mam takie marzenie, chciałabym kupić stary dom na Pogórzu. Taką drewnianą chałupę, z werandą, sufitem z belkami, ścianami bielonymi, świętymi obrazami na ścianie, piecem, kuchnią węglową. Taki dom ze swoją historią. Do tego kawałek ogrodu, stare drzewa owocowe i widoki. Tylko jeszcze nie umiem osadzić tego w realiach, jak bym się utrzymywała, jak radziła z takim życiem na wsi. Jo-asia - Sob 01 Paź, 2016 13:43 Kupisz dom.. to i znajdziesz sposób na jego utrzymanie
jeszcze jedno pytanie.. "owoce".. jak sobie je wyobrażasz? Thomasson - Sob 01 Paź, 2016 13:56 Piszesz o owocach, o puzzlach, i ok. Każdy jest człowiekiem. Tylko zauważ że niedawno pisałaś o braku wartości, tożsamości, więc chyba te owoce trochę nie dojrzałe, a puzzle nadal w rozsypce. To tylko takie koncepcje, aby umysł miał zajęcie. A święty Mikołaj... Cóż, może zamiast uwierzyć spróbuj się dowiedzieć. Kto powiedział że duchowość musi łączyć się z wiarą. I masz bardzo fajne marzenie, ten dom))) Matinka - Sob 01 Paź, 2016 15:51
Jak to jest z tymi owocami... Moje życie nie toczy się w próżni, tak jak ja jestem częścią świata, tak świat dostaje część mnie. Kształtuję rzeczywistość, zmieniam. Poprzez różne działania: pracę, bycie rodzicem. Wartość tych działań jest w jakiś sposób wymierna, jest wypadkową wielu ocen, w tym mojej. Ale na przykład z tą pracą to jeszcze trzeba się wpasować w potrzeby świata. Ktoś wiele lat kształci się na lekarza, efekt jego włożonych wysiłków to wyleczeni pacjenci, czyli cudza wdzięczność i własna satysfakcja (i oczywiście masa kasy, ha ha nasza służba zdrowia;-) To są te owoce. Ale lekarz traci pracę i próbuje zająć się czymś innym, wtedy jego wiedza, kompetencja okazują się jednokierunkowe, bezwartościowe w innych dziedzinach. Spotkałam Rosjanina muzyka po konserwatorium, co zarabia w Polsce na budowie, znam Ukrainki wykształcone pracujące jako nianie lub pomoce domowe. A z resztą, gdzie nie ma Polaków? W Niemczech na truskawkach, w Holandii przy cebulkach tulipanów;-) Likwidują gimnazja, za chwilę rzesze nauczycieli wylądują na bruku. Do czego przydadzą im się studia i lata pracy w szkole? Kto ich zechce? Młodzi ludzie kończą studia i szukają pracy za granicą, może tam się przydadzą, może ich wiedza przyniesie owoce…? Może osiądą na tym miejscu, gdzie będą potrzebni. I mój przypadek jest podobny, wiele lat specjalizacji i kicha, jak wypadłam z toru, tak nigdzie nie chcą mnie przyjąć. Rynek się wysycił. A wypadłam dlatego, że nie byłam dość dobra w oczach pracodawcy. I to jest taki moment, kiedy te wartości wydają się takie względne. Osiągnięcia bez znaczenia. Dużo, dużo pracy poszło na marne. Co można zrobić z wartością, która niczemu nie służy? Albo brakiem wartości. Gruszki na wierzbie, a puzzle rozsypane;-) Matinka - Sob 01 Paź, 2016 15:53
Ale ja już wiem! Święty Mikołaj to był taki hojny biskup, ale zmarło mu się dawno temu, a prezenty grzecznym dzieciom dają rodzice
Jo-asia - Sob 01 Paź, 2016 17:06 Lekarz, który dusi się w swoim fachu.. pomimo, że jest dobry. Nie potrafi rzucić pracy, bo... rodzina. Umiera po trzech miesiącach od postawienia diagnozy.. Przypadek? los? czy wartość nie postawiona w odpowiednim miejscu?
Mam swój na to pogląd. Zupełnie odmienny od tych popularno-naukowych. Jestem z wykształcenia pielęgniarką. Skończyłam studia licencjackie z zarządzania, o specjalności psychologia zarządzania zasobami ludzkimi. Pracowałam jako pielęgniarka, woźna w przedszkolu, sprzedawca, kierownik w sklepie i kasjer i teraz.. specjalista organizacji pracy. Jest to maleńka firma. Mój etat to 5/8 a ja jestem najszczęśliwsza na świecie, że mam tę pracę. I nie dlatego że, wogóle jest.. a dlatego, że tam czuje się sobą. Spędzam miło czas i czasem popracuję (nad sobą). I dopiero teraz dostrzegłam, czym jest praca i wykształcenie. Wiedza teoretyczna, którą zdobyłam wykorzystuję w "pracy" nad sobą. Poprzez pracę, którą wykonuję ta wiedza, przekształca się w mądrość (wiedza doświadczona). Okazuje się, że i teoria i praktyka są w moim przypadku ściśle powiązane. I nie są, jak kiedyś myślałam podstawą do zdobycia prestiżu na zewnątrz. Są sposobem, który ułatwia mi poznanie siebie, rozwijanie swoich umiejętności, talentów. I jest to miejsce w którym mogę to wszystko wprowadzać w czyn. Modyfikować, szlifować.. rozwijać. A do tego, jeszcze mi za to płacą
A "owoce"? to .. wdzięczność w tym co jest, moim doświadczeniem w tym, czego jestem.. świadkiem i możliwość współtowarzyszenia innym.. w ich doświadczeniach życia Reszta "owoców".. jest nie do opowiedzenia czy przewidzenia. Mogę o nich powiedzieć jedno, sama.. lepszych bym nie wymyśliła.. nie ma bata
Matinka - Sob 01 Paź, 2016 18:14 
Matinka - Sob 01 Paź, 2016 18:19
Pojawiają się takie okoliczności, kiedy wszystko ulega przewartościowaniu. Matinka - Sob 01 Paź, 2016 18:31 To taki fajny film, o tych różnych wartościach w życiu:-) Wracałam kiedyś z wyprawy, już tylko parę godzin autokarem a następnego dnia do pracy. Czułam jak narasta we mnie stres i napięcie, wtedy obejrzałam ten film "Król życia" i wszystko ode mnie odpłynęło
A w ogóle lubię Roberta Więckiewicza
Janioł - Sob 01 Paź, 2016 18:34 Matinka - Sob 01 Paź, 2016 18:35 To też Janiele, to też, miło mi gościć ten film tutaj
Matinka - Sob 01 Paź, 2016 19:21
Wiesz Joasiu, ja się spełniałam w poprzedniej pracy, a przynajmniej był taka działka, w którą bardzo się angażowałam, dawała mi satysfakcję, rozwój, różne doświadczenia. To była wieloletnia praca, po jej stracie, długo czułam żal. Teraz nie potrafię się odnaleźć, w tym co robię, czuję notoryczne zmęczenie. Thomasson - Sob 01 Paź, 2016 19:29 Owoce to według mojego myślenia, tworzenie lub nie tworzenie cierpienia dla siebie i innych. Owoce to reakcje na napotykające mnie okoliczności. Więc nie muszę uratować trzeciego świata. Mogę leżeć w cieniu pod drzewem i pogwizdywać. Też miałem być szczęśliwy i bogaty, ale co zrobić. Z wolą boga się nie dyskutuje (w sumie to nie wierzę w boga). A jakby tak ustawić w szeregu tych wszystkich lekarzy i innych specjalistów, i po zdejmować im tytuły, odznaczenia i zasługi, to co zostanie. Człowiek? Matinka - Sob 01 Paź, 2016 19:59
Zaskoczyło mnie takie podejście, to ciekawe
Postrzegam owoce jako pewien ślad obecności człowieka, fizyczny lub nie. W przyrodzie owoce są przetrwaniem osobnika. Rośliny całą energię wkładają w wydanie owoców. Taka agawa może żyć kilkadziesiąt lat, ale jak zakwitnie to ginie. Jej misja jest spełniona. W owocach są nasiona i zapewnia to przedłużenie życia, jest zamknięcie i otworzenie kolejnego cyklu. Owoce zatem dają nieśmiertelność
pterodaktyll - Sob 01 Paź, 2016 20:08 
Jras4 - Sob 01 Paź, 2016 20:20 a ja powiem tak ,,, owoce czy nie w kosmosie istnieje kosmiczny Kxenon to własnie on zastąpił Boga kiedyś wmawiono nam że niema ,,obcych ,, ale kiedys chcialem wejśc od zaplecza i co widze ? napis ,,obcym wstęp wzbroniony ,, ..u musle więc jednak Matinka - Sob 01 Paź, 2016 20:33
ktoś przewidział istnienie Irasa4?
Ptero, kapitalna modlitwa
Mogłabym ją, co do joty powtórzyć. Taka chciałabym być. Humor i dystans tego mi trzeba, a wyskoczyć z tej jojczącej, nieszczęśliwej skorupy. szymon - Sob 01 Paź, 2016 20:35
a czemuż? napiszesz 2-3 zdanka? bo to moze być ciekawe dla czytelników artykułu
pterodaktyll - Sob 01 Paź, 2016 20:36
A co Cię powstrzymuje? Obawa, że wszystko będzie już inaczej?
Chcieć to móc................jak powiada Dobra Księga
Jras4 - Sob 01 Paź, 2016 20:41 nie nie ogladam tego kanału bo to kanał andrzej.stol - Sob 01 Paź, 2016 20:43
Matinka - Sob 01 Paź, 2016 20:47
A bo mi się kojarzy z tym strasznym filmem "Kevin sam w domu", a z tym "wyjdę" to cały czas mam dylemat czy się pisze przez "e " czy "ę" na końcu
I w ogóle jakiś taki niesmaczny ten cały tytuł
Matinka - Sob 01 Paź, 2016 20:54 A tak poważniej, to typowy tytuł dla alkoholika. I to takiego zaczynającego trzeźwieć. Jestem sama jak palec, nikt mnie nie chce, nikt nie kocha, nie rozumie... I do tego bunt, to ja Wam teraz wszystkim pokażę! Nikogo nie potrzebuję. Tupnę nogą i wyjdę z przyjęcia bez mrugnięcia okiem. A w głowie jeszcze chlupie, aż miło. Jo-asia - Sob 01 Paź, 2016 21:07
Bo ciągle jesteś w przeszłości..w tamtej pracy. Spoko..przyjdzie dzień
Ten czas..tamten żal. Coś się z tego urodzi. A owoc człowieka? Czy to aby nie...miłość? Matinka - Sob 01 Paź, 2016 21:09
Wszystko to, czego dotknie miłość, staje się nieśmiertelne. Romain Rolland
pterodaktyll - Sob 01 Paź, 2016 21:09
Jak powiada Pismo: "po owocach ich poznacie"
szymon - Sob 01 Paź, 2016 21:20
ale Ty masz troche wiecej latek, dorosła jesteś i decyzje, które podejmujesz to takie konkretne są (150 stron na forum prawie)
Matinka - Sob 01 Paź, 2016 21:33
Zgadza się, mam trochę więcej latek niż Kevin. A na forum jestem 1290 dni, co stanowi 3 lata, 6 miesięcy i 11 dni.
To, co mam zmienić tytuł, może jeszcze awatara i się całkiem tożsamości pozbawić?!
Trudno, jaka byłam taki tytuł, najwyżej napiszę jeszcze kilka setek postów i poproszę o zamknięcie. A Ty, to co? W warkoczykach paradujesz ze wstążeczkami a mniem się czepiasz?
szymon - Sob 01 Paź, 2016 21:37
a troche tylko, ale nie żeby zajmowac tym głowe
ale ja iem, ze Ty wiesz, o co
andrzej.stol - Sob 01 Paź, 2016 21:38 Przynudzasz okropnie, co post to madrzejsza sie robisz andrzej.stol - Sob 01 Paź, 2016 22:07 Dziękuję nie narzekam, faktycznie się męczę, trzymaj tak dalej do 3 linijek. To samo znaczy a w dwu zdaniach. Matinka - Nie 02 Paź, 2016 10:14
O nie, mnichu Szymonie, tak się nie wyłgasz!
Mam konkretne plany i jestem konkretną osobą, ale nie wiem, jakie myśli pojawiają się w Twojej głowie, dlatego powiedz wprost. Matinka - Sob 08 Paź, 2016 21:53 Powoli podsumowuję ten trzyletni czas abstynencji. Zyskałam wiedzę i rozeznanie czym jest uzależnienie, rozwinęłam samoświadomość. To jest niesamowite uczucie zajrzeć w miejsca, w które nigdy się nie zaglądało, nie wiedziało się o ich istnieniu. Rozrosłam się tak jakbym była jednocześnie tu i zrazem na sąsiedniej ulicy.
Kiedyś wiele skorzystałam na takim świadectwie Smokookiej, która napisała o swoich różnych byłych zachowaniach. Rozpoznałam je też u siebie. Regulowanie emocji, jeśli jeszcze nie nałogowe, to będące ucieczką od rzeczywistości, również o charakterze kompulsywnym, prowadzące do mechanizmów uzależnienia. Robienie zakupów - potrafiłam się w tym zatracić, czytanie książek - świat przestawał istnieć; oglądanie telewizji; nagradzanie się, pocieszanie jedzeniem, podróżowanie. Tendencja do myślenia marzeniowo-życzeniowego. Myślę, że najbardziej szkodliwe było to odrealnianie, zostawianie problemów obok i własna fantazja na temat świata. Teraz to widzę, jak daleko sięgnę wstecz pamięcią. Więc, już taką wiedzę mam, teraz zależy, jak ją wykorzystam. Już wiem, że nie założę sobie całkiem wędzidła, nie wezmę pod ścisłą kontrolę i eliminację. Wystarczy mi świadomość, co takie zachowanie oznacza. Może nauczę się radzić sobie inaczej. Ale też dopuszczam i akceptuję, że taka jestem. Podjadam słodycze, piję dużo kawy bez kofeiny, słucham muzyki, siedzę w internecie. Raz na parę miesięcy idę na babskie zakupy. Bardzo rzadko zanurzę się w jakąś książkę. I jeszcze jeżdżę w góry. Nie-nałogowcom może się to wydawać przesadą, ale ja już siebie znam
Matinka - Sob 08 Paź, 2016 22:04
Czy mogę sobie ten git majonezowy zostawić?
smokooka - Sob 08 Paź, 2016 22:08 Matinko i u mnie kompulsywność póki co straciła trochę na swojej niepokojącej mocy. Jakoś mniej jem słodyczy, nie zatracam się w niczym wreszcie i nie szukam nowego źródełka zapomnienia się. Oczywiście uzależnienie od cukru istnieje, jednak nie przerażam samej siebie ilościami jakie pochłaniam. Jakoś tak jest normalnie, czasem się uśmiecham do siebie widząc w sklepie np Nutellę, której zjadłam pewnie spokojnie tyle słoików ile ważę, i nie chcę tej Nutelli, bo jakoś zaczęła mi śmierdzieć Albo odruchowo lub specjalnie wchodzę w alejkę ze słodkim i okazuje się w niej że na nic z tych rzeczy nie mam apetytu albo to co bym zjadła jest za drogie i rezygnuję. Swoją porcję słodkiego dostaję od męża do bułki śniadaniowej prosto z piekarni i najczęściej wystarcza. Strasznie się z tego cieszę. Lubię jeść, uwielbiam, dobrze też gotuję, lubię to robić dla swojej rodziny, lubię widzieć i słyszeć że smakuje, przyjmuję z taką ciepłą radością komplementy na ten temat. Ale i tu przestawiam powoli myślenie na zdrowsze, proste, naturalne, bez dodatku cukru, albo z minimalnym tylko, zrobilismy mnóstwo przetworów wg naszych własnych receptur i tak owszem kręcę się wokół żywienia ale w taki gospodarski domowy sposób kobiety która zajmuje się domem i rodziną.
Zakupoholizm też puścił, chociaż jak pewnie pisałam dość rzadko mnie dopada, w każdym razie mam oko na swoje tendencje, chociaż ostatnio kilka miesięcy temu musiałam ochrzan (rozmowę mega poważną) przyjąć od Jarka, bo oczywiście mechanizmy uzależnieniowe już przysłaniały mi ogląd rzeczywistości. Jestem jednak wciąż na leku od psychiatry, antydepresancie, regulatorze nastroju i ma działanie podobno również antykompulsywne. Chociaż biorąc pod uwagę ile już czasu go przyjmuję i ile razy pojawiały się epizody jakiegoś uzależnienia to chyba na mnie w ten sposób nie działa
Gubię się na pewno odkrywając nowe pasje, wtedy zatracam granicę między zainteresowaniem a uzależnianiem się od. Dlatego wciąż nie zapominam jak łatwo mi jest się zachwiać... Matinka - Nie 09 Paź, 2016 10:33 Smoka dziękuję , właśnie o to chodzi, o świadomość i uważność.
A dla mnie zaraz na początku trzeźwienia było ważne, żeby rozpoznać u siebie i zobaczyć skąd to się bierze i jakie może mieć skutki. Kiedyś to było wstępem i podłożem do alkoholizmu. Dziś na przykład rezygnacja z wyjazdu wywołuje reakcje bardzo podobne do głodu alkoholowego, bardzo wyniszczające dla mnie. Moje przywiązywanie się do ludzi, do bliskich też może być formą uzależnienia.
Nie ma nic złego w gotowaniu, celebrowaniu posiłków, czerpaniu z tego satysfakcji i przyjemności. Przy rozsądnym jadłospisie to zdrowiej i taniej niż na mieście. Ale gdzieś przebiega cienka granica, którą nam z takimi skłonnościami łatwo przekroczyć. Tak, żeby ta pasja nie stała się centralnym punktem życia. I jeszcze stały problem radzenia sobie z emocjami, żeby rozładowywać je w zdrowy sposób, albo może ich nadmiernie nie generować. Myślę, że moje emocje często powstają w sposób nadmierny do sytuacji. Ale w tym temacie jestem raczkująca. Na przykład czasem dopada mnie taka chęć, że muszę już, natychmiast zjeść coś słodkiego. To podobnie jak było w przypadku alkoholu. Staram się zastąpić to czymś innym: owocem, kanapką. Czasem ulegam i kupuję mały batonik. Po zjedzeniu jednego kawałka, napięcie odpuszcza, już nawet nie zjadam więcej. Czasem wystarcza, że kupię i schowam. Tak mam też z coca-colą. Raz na parę tygodni, czasem dni dopada mnie takie pragnienie. To już odczytuję jako głód alkoholowy. Ponieważ cola musi być zimna i w puszce. Bywa, że ulegam i wybieram jako mniejsze zło, czyli rozładowanie głodu alkoholowego. Bywa, że wrzucę w lodówkę i wystarczy. Czuję jednak, że stosowanie tego substytutu w takiej właśnie formie, nawiązuje do starych rytuałów i jest to dla mnie regres. Giaur - Nie 09 Paź, 2016 11:15 A co jest złego w pasjach które momentami przechodzą w "nałogi" zajmujące centralne miejsce w życiu? Ja rozumiem że przerzucanie się z alkoholu w narkotyki to nienajlepsze rozwiązanie, ale... gotowanie? Sport? Nie wiem... szydełkowanie? Kupa ludzi robi to co lubi, popatrzcie po blogach, facelogach na których dokumentują swoją codzienną działalność. I takich ludzi w świecie korposzczurów biegających za pieniądzem uważam za całkowicie normalnych. Matinka - Nie 09 Paź, 2016 13:23
Bo ten moment można przegapić. Mówiłam o sobie, bo moje doświadczenia wskazują na taką skłonność do popadania w skrajności.
Może być gotowanie (czy też traktowanie jedzenia jako nadrzędnej przyjemności życiowej), może być praca, może być majsterkowanie, czy zbieranie szklanych delfinów... Giaur, od strony fizjologicznej intensywny wysiłek fizyczny powoduje wydzielanie endorfin, endogennych opioidów czyli własnych narkotyków, to pewnie wiesz, od tego można się uzależnić. Inne czynności też wywołują uczucie przyjemności i organizm dąży do tego by ten stan w sobie wzbudzać. Z czasem dochodzi pewne przyzwyczajenie i ten sam efekt trzeba wywołać większym staraniem. Podobnie jest z adrenaliną i sportami ekstremalnymi. Zaprzestanie, brak jakiejś czynności wywołuje głód podobny do alkoholowego. Póki dana pasja, czynność nie zaburza Twojego funkcjonowania w życiu, to gdzieś mieści się w normie. Jeśli zabiera Ci większość czasu, pieniędzy, zdrowia, psuje relacje z bliskimi to zaczyna się robić niebezpiecznie. Dla pasji poświęca się życie - ludzie gór, wspinacze, zdobywcy. To właśnie od bliskich płyną najczęściej sygnały, że coś jest nie tak.
A to, że jakiś trend staje się coraz bardziej powszechny to nie jest dla mnie argument świadczący o jego pożyteczności. Czym jest uzależnienie najlepiej wiedzą Ci, co poczuli na własnej skórze. Temat rzeka, nie jestem specjalistą, ale sama na własny użytek trochę poczytałam o uzależnieniach. Rezygnując z alkoholu, chcę prowadzić trzeźwe życie a nie pijane
Giaur - Nie 09 Paź, 2016 13:49 Niektórzy pieką ciasta i prowadzą na ten temat bloga, ktoś w weekendy biega z wykrywaczem metalu po lasach, niektórzy raz w tygodniu odwalają dniówkę na wolontariacie. Ja sobie pozwolę pozostać sceptycznym co do idei trzeźwienia w schemacie robota->kapcie->telewizor. Janioł - Nie 09 Paź, 2016 13:57
Thomasson - Nie 09 Paź, 2016 14:29 Robota, kapcie i telewizor ))) na tym polega wolność. U osób uzależnionych często brakuje równowagi życiowej. Miałem o tym na nawrotach. Schemat jest prosty. 8 godz sen, 8 godz praca, i pozostałe 8 trzeba podzielić na obowiązki domowe, relacje z ludźmi, samorozwoj, hobby i relaks. Nie wiem czy o czymś nie zapomniałem))) Schemat bardzo nie życiowy, ja pracuje po 13 godz wiec czasu zostaje na zwykłe ogarnięcie się, i ogarnięcie trochę mieszkania by syfu nie było. W dni wolne od pracy to bywa bardzo różnie. Czasem pojadę do rodziny i im poświęcę większość dnia, czasem czytam książkę większość dnia, a czasem się uczę aby jakiś progres był. Ale muszę jakiś plan dnia zacząć prowadzić. Z tymi batonami i kolą to też tak miałem (założyłem temat właśnie o takich rzeczach). Jestem człowiekiem i mam swoje potrzeby. Potrzeby wyrażają się jako konkretne pragnienia. I towarzyszy temu głód, ulga, satysfakcja. Tak mnie ewolucja zaprogramowała. Mam wolną wolę więc mogę wybrać asceze, ale moje ciało zasługuje na jakiś szacunek. Więc muszę krążyć w świecie pragnień i rozczarowań. Ważna rzeczą jest dla mnie przyzwolenie i świadomość. Np wiem co jest w czekoladzie i jak to będzie działać na mój organizm. Stare nawyki chcą mnie oszukać, mówią mi że jak podkręcę swój stan cukrem (albo czymś innym) to odczuje satysfakcję. A to iluzja, szukanie satysfakcji w czymś co z natury jest nie trwałe i szkodliwe. Korzeniem tego schematu jest awersja do stanu obecnego, normalnego. Nie się nie dzieje, nuda, zwyczajność. Albo stres i napięcie które muszę rozładować. Akceptacja chwili obecnej jest dla mnie najlepszym lekarstwem. Giaur - Nie 09 Paź, 2016 14:44 Posiadanie hobby i pasji jest jak dla mnie oznaką osiągnięcia równowagi życiowej a nie na odwrót. Nieuzależnieni, mniej lub bardziej zdrowi ludzie właśnie takowe posiadają i czerpią z nich taką samą przyjemność, ktoś idzie w piątek grać gry planszowe ze znajomymi, kto inny idzie ze swoimi znajomymi dać se po pyskach na treningu. I to jest normalne i na tym polega wolność. Jakkolwiek wszystkim zdrowiejącym którzy postanowili sprzedać mieszkanie i zdobyć korone himalajów zalecam kontakt ze specjalistą. ankao30 - Nie 09 Paź, 2016 15:30 Sama łapałam się na tym, że wpadałam w skrajności. Próbowałam jakoś zorganizować wolny czas. Pierwszy etap po odstąpieniu alkoholu to były słodycze, tony słodyczy i nawet chudłam, choć dziennie musiałam zaliczyć tabliczkę czekolady z dużymi orzechami. Po jakimś pół roku doszło do mnie, że raczej to nie jest normalne i teraz jem czekoladę ale raz na jakiś czas i nie całą. Kolejną rzeczą było zajęcie sobie wolnego czasu. Nagle dużo mi się go zrobiło. Różnie to wyglądało, forum, ćwiczenia, bieganie, książka i nauka robienia na drutach. Z ostatnim było ciężko, uczyłam się cierpliwości. Jedno co mam jak już coś zaczynam lubię to skończyć, choć bardzo mnie to nudzi. Po roku doszłam do jakiejś stabilności. Uważam, że wszystko można robić i można również wpaść w skrajność, tzw. nałóg, co oznacza dla mnie niczym innym się nieinteresowanie, zaniedbywanie bliskich, pracy, domu jak przy piciu. Jak mam równowagę i organizuję sobie wolny czas w taki sposób jak lubię to dla mnie nie nałóg. To kreatywne myślenie i działanie. Jestem jak najbardziej za takim sposobem na siebie. smokooka - Nie 09 Paź, 2016 15:34 No właśnie, mam problem z coca-colą, świadomość mam co to za świństwo ale mimo rozumu piję najchętniej, najczęściej tylko to. Oczywiście podejmuję się picia wody zamiast coli ale póki co zawsze powracam do tego samego punktu. Jedyne co zmieniłam na trwałe w tej sprawie to zawartość cukru na zawartość słodzików, ale to takie samo świństwo. Matinka - Nie 09 Paź, 2016 16:41
Giaur, Ty to w jakieś skrajności wpadasz, albo kapcie albo Himalaje
A jest przecież tyle stanów pośrednich. W samej pasji nie ma nic złego, póki nie staje się zaburzeniem. No bo, co na przykład, jest złego w czytaniu książek? Nawet nałogowe czytanie wydaje się niewinne. A ja u siebie zauważyłam szkody i tyle. Ale to ja i z perspektywy. Rozsądek i złoty środek. Thomasson, tak to właśnie widzę. Kapcie i telewizor, nigdy!
mikal - Pon 10 Paź, 2016 22:43 Nie wiem czy sama szdołasz z tego wyjść uważam, że czasem lepiej jest ze wszystkim zwrócić się do specjalistów. Nie myślałaś może o terapii? Może wybierz się np do Xxxxxxxxxxxx tam nikt nie będzie Cię oceniał. Jest tam wielu specjalistów, którzy na pewno pomogą Ci wyjść z nałogu. Według mnie jest to najlepsze rozwiązanie. Thomasson - Pon 10 Paź, 2016 22:49 Cześć Mikal. Patrz na daty bo coś nie aktualnie to zabrzmiało. No albo ja głupi jestem) Matinka - Sob 17 Gru, 2016 18:04
Tak sobie to dziś przeczytałam, komentarz i odzew, na jednej fali. I pojawiło mi się skojarzenie z taką króciutką bajką, nawet nie sądziłam, że mi w głowie gdzieś została. Raz pewien potężny czarnoksiężnik, chcąc zniszczyć królestwo, wlał magiczny płyn do studni, z której czerpali wszyscy mieszkańcy. Ktokolwiek napił się tej wody, stawał się szalony. Następnego ranka wszyscy mieszkańcy napili się ze studni i każdy z nich popadał w obłęd, z wyjątkiem króla i rodziny królewskiej, bo oni mieli własną studnię, a do niej czarnoksiężnik nie zdołał dotrzeć. Zaniepokojony król próbował opanować sytuację, wydając szereg dekretów mających na celu poprawę bezpieczeństwa i stanu zdrowia mieszkańców, jednak strażnicy i inspektorzy, którzy również napili się zatrutej wody, uznali dekrety za absurdalne i wcale nie zamierzali ich wypełniać. Gdy do poddanych dotarła wieść o królewskich dekretach, doszli do wniosku, ze ich władca oszalał i głośno protestując, udali się pod pałac, domagając się jego abdykacji. Zdesperowany król gotów już był opuścić tron, ale królowa powstrzymała go słowami "Chodźmy teraz i my napić się wody. Wtedy staniemy się tacy jak oni". Tak tez uczynili. Kiedy tylko król i królowa napili się wody szaleństwa, natychmiast zaczęli mówić od rzeczy. Wówczas poddani zmienili zdanie. Skoro król zaczął przemawiać tak mądrze, dlaczego nie zostawić rządów w jego rękach? I spokój znów zapanował w królestwie, choć ludzie zachowywali się w nim całkiem inaczej niż mieszkańcy ościennych krajów. Król zaś panował aż do końca swoich dni. Paulo Coelho (z książki Weronika postanawia umrzeć) Czemu taka opowieść mi przypasowała? Chyba postrzegam siebie i innych przez pryzmat takiej studni. Ktoś pisze, że już wie jak żyć, jak mu się droga wyprostowała a ja sobie myślę "aha, to teraz z takiej studni wodę pijesz". Ktoś tkwi w bezsensie i beznadziei - "to takiej wody obecnie czerpiesz". Jakiej wody się napijesz - tak widzisz świat i innych. Podobno, życie nie jest zero jedynkowe, czarne i białe. A ja mam wrażenie, że moje jest. Zbudowana jestem z kontrastów i przeciwieństw. Piję wodę raz z jednej raz z drugiej studni. Matinka - Sob 17 Gru, 2016 18:14
To pisałam ja
Nieustająca akceptacja siebie. Chciałabym złapać ten balans, ale może nie w tym rzecz. Widocznie taka jestem, "albo kapcie albo Himalaje"
I sam tytuł wątku - wymyślony, zmieniony, odrzucony, wyśmiany, skrytykowany i znów przygarnięty - przeze mnie
Matinka - Sob 17 Gru, 2016 18:27
Chyba jestem na etapie rezygnacji z walki z czymś, co mi całkiem nie wychodzi. Lubię spać i 4 godziny i 10 godzin. Lubię dużo pracować i nic nie robić. Lubię towarzystwo i uwielbiam samotność, jestem domatorką i włóczykijem. Lubię kawę, słodycze, orzeszki i Sherlocka Holmesa. I nie zamierzam tego na wadze rozdzielać. Matinka - Sob 17 Gru, 2016 18:44
Tak, właśnie tak!
Plączę się i zmieniam zdanie
Bo wciąż szukam siebie. Matinka - Sob 17 Gru, 2016 18:53 I kolejne skojarzenie mnie tak po drodze naszło. Ekosystem pozostaje w równowadze dynamicznej. Nie dlatego, że jest stały i niezmienny, ale dlatego, że wszystkie jego elementy się zmieniają. Czyli jest lato i zima, wypadanie drzew i rozwój siewek, plaga kornika, urodzaj żołędzi i zanik grzybów. Skrajność przechodzi w skrajność i w sumie wszystko razem kupy się trzyma
Matinka - Sob 17 Gru, 2016 19:02
Być może i trzeba, bo jak nie to nawrót gotowy
Zapewne też powinnam teraz lepić świąteczne pierogi zamiast pisać posty na forum. Hmm... no cóż, jakoś mnie to specjalnie nie gnębi
pterodaktyll - Sob 17 Gru, 2016 19:03
A nie boisz sie, że możesz sie rozczarować jak się odnajdziesz? Matinka - Sob 17 Gru, 2016 19:12
Szukam swoich potrzeb, tak, aby mi się lepiej żyło. Nie w sensie wygodniej i milej, ale w zgodzie w tym, co znajdę, określę jako swoje. A gubię się w tym co "powinno" i "trzeba". Taka sentencja przychodzi mi do głowy : spokój życia to kompromis między swoimi pragnieniami a oczekiwaniami innych. pterodaktyll - Sob 17 Gru, 2016 19:15
Nic dziwnego, albowiem nic nie trzeba ani nie powinno.........
Sorry, ale moim zdaniem to po prostu bzdura.........
pterodaktyll - Sob 17 Gru, 2016 19:16 A tak w ogóle to Cię doskonale rozumiem, bo też przechodziłem ten etap składania siebie do kupy
Matinka - Sob 17 Gru, 2016 19:24
Chcesz powiedzieć, że realizujesz życie wyłącznie wedle własnych potrzeb i pragnień? Bo nie sądzę, by potrzeby innych stały się Twoimi potrzebami
Przepraszam, a właściwie dlaczego nie, można i tak. dziadziunio - Sob 17 Gru, 2016 19:35
No właśnie. Co Ptero, chciałeś powiedzieć?
?. Jesteś pewny? pozdrawiam serdecznie
pterodaktyll - Sob 17 Gru, 2016 20:13
Można to tak określić, choć oczywiście to nie jest takie "zero-jedynkowe". Jeśli odczuwam potrzebę pomocy komuś, czy pragnę zrobić coś dla kogoś, to oczywiście to robię, ale to JA o tym decyduję, wedle swoich pragnień i potrzeb na daną chwilę i wtedy nie zastanawiam się czy coś powinienem albo czy to wypada, po prostu to robię....... pterodaktyll - Sob 17 Gru, 2016 20:14
Tak I ja pozdrawiam Jędrek - Pon 19 Gru, 2016 11:38
Lubię spać 10 godzin, ale nie mogę, bo pracuję.... Lubię samotność, ale mi nie służy, bo głupie myśli do głowy włażą... Byłem domatorem...piłem w samotności.... Byłem włóczykijem... włóczyłem się po knajpach w jednym celu... Lubiłem kawę, ale wprowadzała mnie w pląsawicę, więc odstawiłem.... Uwielbiam słodycze, ale mam nadwagę...i nie powinienem ich jeść... ale jem.... bo kwiczę jak widzę słodycze....lubiłem czytać kryminały i sensację, ale.... bezcelowa odskocznia.... ucieczka od świata to była wtedy.... Trzeźwiejąc MUSZĘ oddzielić to co mi służy od tego co mi nie służy.... to co pomaga mi się rozwijać od tego co powoduje, że stoję w miejscu... albo nawet się cofam.. Jak nie oddzielę ziarna od plew to będę się dalej bez sensu miotał i narzekał, że np. zmęczony jestem a całą noc czytałem Forsytha... A już zupełnie nie da się dużo pracować i dużo spać
Matinka - Nie 25 Gru, 2016 20:01 Jędrek, jak Tobie szkodzi i wiesz, jaka droga Ci sprzyja to nią podążaj. Ja nie mam pląsawicy, nadwagi, nie piję w samotności, nie włóczę się już po knajpach, mam weekendy i święta na spanie, więc nie są to wykroczenia, które sprowadzą mnie na manowce. Rozpoznałam u siebie szereg sposobów na ucieczkę od rzeczywistości, wiem, że są to moje mechanizmy obronne i czuję, że po coś one są, daję im przyzwolenie. Natomiast mam alergię na "muszę, powinnam" - w ten sposób nic trwałego nie osiągnę. I boję się, że za życia stanę się święta a w nagrodę pójdę do nieba
Plusy abstynencji to już sporo, teraz chciałabym takiej zwykłej, życiowej stabilizacji - nic więcej
Jędrek - Wto 27 Gru, 2016 07:34
Muszę jeść, żeby żyć... Muszę kasować bilet w autobusie, żeby spokojnie, z czystym sumieniem z niego korzystać... Muszę wypastować buty, żeby były czyste... Muszę dawać przykład dzieciom, a nie mówić co innego, a robić co innego.... Muszę przestać sprzeczać się z matką, bo mam potem wyrzuty sumienia... Muszę pracować, żeby mieć pieniądze... Muszę włączyć komputer, żeby z niego móc korzystać.... Muszę myśleć, żeby nie wleźć pod samochód.... Muszę uważać, żeby się nie chlasnąć świeżo naostrzonym nożem... Muszę spłukiwać wodę w kiblu, żeby nie śmierdziało.... A ty rób co chcesz
matiwaldi - Wto 27 Gru, 2016 07:41
patrz.... a ja to wszystko chcę robić, z tych samych powodów i nic nie muszę !!!!
smokooka - Wto 27 Gru, 2016 08:26 Muszę jeść, żeby żyć... Żyję i chcę jeść Muszę kasować bilet w autobusie, żeby spokojnie, z czystym sumieniem z niego korzystać... chcę mieć czyste sumienie więc kasuję bilet Muszę wypastować buty, żeby były czyste... chcę mieć czyste buty więc je pastuję Muszę dawać przykład dzieciom, a nie mówić co innego, a robić co innego.... chcę być konsekwentny żeby dzieci miały dobry przykład Muszę przestać sprzeczać się z matką, bo mam potem wyrzuty sumienia... chcę mieć czyste sumienie i postanawiam przestać się sprzeczać Muszę pracować, żeby mieć pieniądze... potrzebuję pieniedzy więc pracuję Muszę włączyć komputer, żeby z niego móc korzystać.... chcę korzystać z komputera i to oczywiste że go włączam Muszę myśleć, żeby nie wleźć pod samochód.... i tak dalej, potrenuj zmianę myślenia
Muszę uważać, żeby się nie chlasnąć świeżo naostrzonym nożem... Muszę spłukiwać wodę w kiblu, żeby nie śmierdziało.... alkoholik - Wto 27 Gru, 2016 08:31
To lepiej nie szukać prawdy, nie spojrzeć jej w oczy i ewentualnie zmienić co jest niedobre i nam przeszkadza? Jędrek - Wto 27 Gru, 2016 08:48
No. Myślenie ważna rzecz. Muszę trenować ha ha.... Jędrek - Wto 27 Gru, 2016 09:52
A ja myślałem, że słowa w języku polskim powstają z powodu potrzeby, a nie po to, żeby sobie były tak o.... nie mogę udawać, że słowa "musieć" nie ma w języku polskim: "musieć": 1. nie mieć innego wyboru, nie mieć możliwości uniknięcia czegoś; 2. być zobowiązanym do czegoś; 3. chcieć czegoś bardzo Ja żeby nie wrócić do picia musiałem zmienić swoje życie (patrz pkt. 1). Próbowałem tego nie robić... ba... próbowałem półśrodków i kisiłem się w depresji... I nie mogę powiedzieć, że jak mi się nic nie chce to chcę, żeby mi się chciało... jakoś to u mnie nie działało. matiwaldi - Wto 27 Gru, 2016 11:54
Ty musisz ,żeby chcieć,ja chcę ,żeby mi się żyło lepiej .... to tylko dowód ,że każdy ma swoją drogę ..... czy ja Ci kazałem przestać musieć ? ja wolę chcieć .... i tym się z Tobą podzieliłem ... bo chciałem , a nie musiałem ....
Jędrek - Wto 27 Gru, 2016 12:19
A ja nie chciałem, ale musiałem... A teraz coraz bardziej chcę.... chociaż często się muszę przełamywać, bo mi się nie chce... zmuszam się, bo wiem, że jak się poddam swojemu lenistwu, to znowu zacznę się cofać... i będzie mi źle. A tam już byłem. I tego już nie chcę. smokooka - Wto 27 Gru, 2016 13:02
każdy rozumie jak chce 
Jędrek - Wto 27 Gru, 2016 13:12
Każdy widzi to, co chce, każdy słyszy to, co chce... A jak już każdego postawi życie pod mur, to dociera najlepiej, że musi zacząć działać. Bo chce żyć.... albo już tak nie chce żyć. Do mnie cierpienie moje przemówiło najlepiej.... ludzie mogli gadać. Jacek - Wto 27 Gru, 2016 18:49
dokładnie tak
na mnie wymuszone działa na odwrót - piłem bo chciałem pić - odstawiłem alkohol ,bo chciałem (chociaż nie było łatwo) - anticol żona podawała ,zapiłem bo było wymuszone - po terapii troszku dłużej trwała abstynencja,ale jak to bywa z wymuszonym,zapiłem,bo wróciłem do tego co ja chciałem - a teraz???,dałem sobie prawo wyboru "MOGĘ NIE PIĆ" a nie że "NIE MOGĘ PIĆ" Tibor - Wto 27 Gru, 2016 22:01 Muszę / Chcę, mam chyba podobnie jak Jędrek
Chcę żyć, zapragnąłem żyć i dlatego muszę wykonywać szereg czynności. Niektóre robię już z przyzwyczajenia (np. modlitwa) i nie są wtedy wymuszone, ale początkowo były, a niektórych nadal nie chce mi się (np. codzienny pisemny obrachunek moralny) i robię bo muszę, muszę bo chce żyć, a nie znalazłem innego, lepszego sposobu jak dotąd. Chcę żyć więc muszę zwracać uwagę na sygnalizację świetlną oraz inne samochody. Jacek - Wto 27 Gru, 2016 22:40
a gdzie tu niby ten "mus"??? stosuję się do przepisów,wybieram rozsądne wybory,a czasem zdarza mnie się łamać prawo,ale to żadem "mus"to wybór mój
postawiłem sobie za "cel" i dążę bez musu
Tibor - Wto 27 Gru, 2016 22:52
Dlaczego? Jak dotrzesz do źródła to daj znać
Jacek - Wto 27 Gru, 2016 23:05
zły wybór ,ale nie mus podobnie jest z piłem bo zupa była słona ,ale czy musiałem ???to się nazywa "tłumaczenie" z lub ze "musiałem" alkoholik - Śro 28 Gru, 2016 07:08 Tak sobie myślę, że przydałby mi się choć "mgr" z filozofii ... Jędrek - Śro 28 Gru, 2016 16:21
Ja na początku słyszałem, że na głowę to jest kapelusz. Tego nie byłem w stanie zrozumieć, dopóki nie przeżyłem... poczułem... "czucie i wiara silniej mówią do mnie, niż mędrca szkiełko i oko"... Matinka - Wto 27 Cze, 2017 22:03
Przekleiłam z wątku o Programie i Krokach, mam podobne refleksje. Zmiany – to czuję wyraźnie z upływem czasu, głównie chodzi o sposób postrzegania, o świadomość. Jest potrzebny dystans i odczucia na własnej skórze. Pokora wyraża się w niepewności, w otwartości na nowe spojrzenie, odkrycia, na niespodzianki. Akceptacja tego, co się dzieje. Skupienie na teraźniejszości. I najważniejsze, wdzięczność za to, co się doświadcza. Moje życie było/jest w porządku. Dostrzegam to jeszcze nie spontanicznie a z zastanowieniem, czasem z uwagą wstecz, Uzależnienie sprawiło, że pojawiły się trudne doświadczenia, pytania, poszukiwania. W sposób intensywny i związany z takim właśnie problemem. Ale te pytania były już wcześniej, tylko mijały w pośpiechu, bez próby odpowiedzi, bez zastanowienia. Alkohol nie ułatwiał zadania. Zakłócał odbiór i działanie. Właściwie dobrze, że tak poleciało na łeb i szyję, że pozostała możliwa tylko abstynencja. To mi przyniosło ulgę, otworzyło oczy, przestawiło na inne tory.
Rozumiem to i doświadczam bezsilności, wielokrotnie, poddaje się jej. Już rozumiem, co znaczy porzucić nadzieję, wiem, co znaczy zaprzestać walki. Wyczuwam sens tego i znaczenie, potrzebę. Ps. Porzucam swój awatar
Jo-asia - Śro 28 Cze, 2017 07:23
Matinka - Śro 28 Cze, 2017 13:17 Miło Cię widzieć Joasiu, dobrze, że jesteś i dziękuję
dziadziunio - Śro 28 Cze, 2017 16:51
Serdecznie pozdrawiam
Jo-asia - Śro 28 Cze, 2017 18:00
to miłe
a sobie podziękowałaś?
Jacek - Śro 28 Cze, 2017 19:52
będzie inny???
Matinka - Śro 28 Cze, 2017 20:20
Też pozdrawiam
Joasiu, zapędziłaś mnie w kozi róg. I po głowie też się mogę poskrobać
To moje podsumowanie, pewnie się domyślasz, to nie dlatego, że spoczęłam na laurach, ale potrzeba zwrócenia uwagi - to jest wartościowe, to we mnie długo dojrzewało, a wykrystalizowało się zaledwie parę miesięcy temu. Wszystkie te wyróżnione słowa zaczęły do siebie i do mnie pasować. Ale to zaledwie kierunek, coś co ma sens, co warto realizować. A ja się czuję zarazem obserwatorem i wykonawcą, a najbardziej staram się nie przeszkadzać temu, co się dzieje.
Czuję się wdzięczna, że to do mnie przyszło, że trafiło, gdzie trzeba, że mnie znalazło
Jaki mój udział? Czy zasługa? Pomyślę nad tym
Jeszcze nie wiem Jacku
Jo-asia - Czw 29 Cze, 2017 14:27
uwielbiam takie reakcje
tak
jestem w tym miejscu z Tobą
Jacek - Czw 29 Cze, 2017 14:38
to ja Tobie podpowiem
oczywista oczywistość że zrobisz jak zechcesz ale,jak temat mówi - "Sama z tego wyjdę ?" i to Twój temat a więc troszku Cię wyróżnia od symboliki "AA' gdzie jest to trudne więc myślę że avatorek Cię symbolicznie wyróżniał a więc pasowało tam jakiś aby był Tosia - Czw 29 Cze, 2017 21:17 Matinko,porzucasz swoj awatar,a ja baradzo Go lubiłam....czesto patrząc na Niego, wyobrazalam sobie jak Matinka wspina sie.Ten szczyt juz zdobylaś. Pozdrawiam serdecznie,czekam z niecierpliwoscią na Nowy:-) Pisz i rób fotki,super są
Jras4 - Pią 07 Lip, 2017 16:04
hehe a juz myslałem ze tacy wygineli na jego przykładzie zobaczcie jak sie ludzi ogłupia i wciska ciemnote byle by tylko zarobić pare groszy na ludzkim nieszczesciu nieszczescie nie tylko finasowe ale co gorsza umysłowe dziadziunio - Pią 07 Lip, 2017 16:10
Bardzo dawno temu, gdy z kolegą nawywijaliśmy w trasie aż wstyd, wszystko skończyło się na dywaniku dyrektora. Dostaliśmy ultimatum i albo coś z tym w końcu zrobimy albo...won. Zrobiliśmy wszywki ja w centrum, on na słonecznym. Klawo jest, oboje nie pijemy i jest git. Po paru misiącach poprzez nie uwagę, pojechaliśmy razem w trasę i okazało się, że on ma wszywkę na rok a ja mam tylko, na roku pół. Od razu sympozjum naukowe i koszule w dół , liczenie tabletek, szwów i relacje z wszystkiego tego o czym do nas mówili. Najpierw po pół kieliszka i do lustra a, że brak objawów to po kielisku i głęboki w lustro wgląd. I nic. Więc wróciliśmy tak nawaleni, że tylko śmiech. Ale znałem i takich dla których to się śmiertelnie skończyło. I to jest, byłoby skuteczne.....w pełnej pełni.
Miłego.
smokooka - Pią 07 Lip, 2017 21:51 Patrz Matinka, a Ty się tak męczysz kochana jedno cudowne rozwiązanie jest a Ty biedactwo sama z tego wychodzisz,
Matinka - Pon 10 Lip, 2017 15:23
A dziękuję!
Miałam do tego stosunek neutralny, czy będzie ten awatarek czy nie, ale skoro tak mówisz, to już jest jeden plus za, poczekam tylko jak mi jakiś pomysł konkretny przyjdzie do głowy
To i drugi plus już jest
Nie martw się Tosiu, stary awatar umieszczę tu w wątku na pamiątkę (tej wspinaczki ).
Było już trochę szczytów, było wiele dolin, jak w życiu. Ale nic nie jest skończone. A ostatnie refleksje były pisane nie ze szczytu, ale tak po prostu z potrzeby podzielenia się, podobnie jak wiele podobnych refleksji w sąsiednich wątkach. W realnym wędrowaniu, to lubię niezaduże pagórki do rozglądania się i ich dłuuugie grzbiety. Na wysokich szczytach zazwyczaj mocno wieje i z przyjemnością schodzę niżej:-) I jeszcze odnośnie wszywek. Mogę tylko popatrzeć na to, jak na środek, który umożliwi wypadnięcie z betoniarki i chwilowe przetrzeźwienie, aby działać dalej. Oczywiście, jeśli się naprawdę chce - a ta motywacja, u każdego ma inne źródło.
W tym przypadku był to marny argument Ale jest tu osoba, u której był to początek zmian. To znaczy ultimatum postawione przez szefa.
Tu nie ma cudów ani drogi na skróty. Alkoholizmu nie da się się oszukać. To dopiero widać, po paru latach, w czym jest rzecz (w najlepszym przypadku, bo czasem niestety widać od razu).
Matinka - Sob 29 Lip, 2017 19:00 To na pamiątkę stary awatar: 
A nowy pojawił się przy oglądaniu zdjęć z ostatniej wyprawy. Może jakieś skojarzenia...?
Klara - Sob 29 Lip, 2017 19:23
Dobrze, że biedronka ma skrzydełka. Gdy w końcu trawka ugnie się pod jej ciężarem, będzie mogła spokojnie odlecieć. Jeśli Tobie Matinko rosną skrzydła, to jestem o Ciebie spokojna. W przeciwnym wypadku.....
Tibor - Sob 29 Lip, 2017 19:24 Oczywiście Tatry Zachodnie, pamiętam to miejsce. Przechodziłem obok tego źdźbła zanim biedronka usiadła 😉 Matinka - Sob 29 Lip, 2017 20:05
Tak Klaro, tak było w istocie, gdy leżałam i ją obserwowałam. Wspięła się na koniec źdźbła i odleciała
Dla mnie ta biedronka to maleńki a znaczący fragment całości. Niby kropeczka a ją widać z odpowiedniej perspektywy
Gdyby mi te skrzydełka urosły, to... dołączyłabym to forumowej skrzydlatej braci
A tak poważnie, to gdybym miała Twoje skojarzenie rozumieć, jako zostawienie za sobą tego, co było i zmianę na nowe - to niestety nie jestem na tym etapie, jeszcze... Mogę na siebie popatrzeć z boku, tak jak na tę biedronkę, ale dalej pozostaję w swojej starej formie i rzeczywistości. O! Tibor, też masz nowy awatar! Podoba mi się. Chyba lubimy przestrzeń...
Trawka może ta sama, ale góry inne
Klara - Sob 29 Lip, 2017 20:59
...to może twarde stąpanie po ziemi, choćby i pod górkę, byłoby bezpieczniejsze?
Jo-asia - Pon 31 Lip, 2017 12:25
Biedronka kojarzy mi się z... ciężką fizyczną pracą z jednej strony a z drugiej akceptacją swoich słabości. W niej odnalazłam swoją siłę.. czego i Tobie życzę
smokooka - Pon 31 Lip, 2017 21:47
Matinka - Pon 31 Lip, 2017 21:51
Dzięki Klaro , racja, ale znałaś kiedyś alkoholika twardo stąpającego po ziemi?
To już takie siedzi w człowieku fantazjowanie, czy z alkoholem czy bez, 100 pomysłów na siebie i życie, artystyczna dusza itd. . Jednak, żeby było sprawiedliwie to podobne bujanie w chmurach znajduję u współuzależnionych Wszak wiele nas łączy...
A jednak nie mam już żadnych pomysłów, nie mam żadnych propozycji i nie mam siły do starań. Widocznie tak ma być.
Matinka - Pon 31 Lip, 2017 21:55
No, właśnie...
staaw - Wto 01 Sie, 2017 04:32
U mnie cały problem polegał na znalezieniu równowagi pomiędzy potrzebami artystycznej duszy a twardym życiem. Nie tylko ciało potrzebuje jedzenia, pielęgnacji, ubioru... Dusza również ma potrzeby, nie zaspokojenie ich prowadzi do kłopotów, konfliktów z bliźnimi a nawet śmierci ciała... Jo-asia - Wto 01 Sie, 2017 05:42
dokładnie, tak ma być
brak siły do starań...
Jacek - Wto 01 Sie, 2017 06:52
"skojarzenia" twe - jak najbardziej
lecz z pewnością nie były przypadkowe one mówią o nas ( o Tobie) - co lubimy,jaki mamy w danej chwili nastrój gdy jestem smutny,podłamany,nie słucham muzyki głośnej czy szarpiącej sam obrazek mówi o dużej prze-szczeni,kolorystyce,i małym zwierzątku na pierwszym planie według mnie,widzę tam bez wietrzny spokój,ciepełko poranne,i takie dużo swobodnego wolnego czasu - właśnie zapatrzonego i rozmarzonego w ten spokój w te ciszę (czasem jakiś po bzyk małych skrzydełek) Klara - Śro 02 Sie, 2017 14:03
Wydawało mi się, że trzeźwienie, to między innymi zejście na ziemię i konfrontacja z realnym życiem (?)
staaw - Śro 02 Sie, 2017 14:16
Wydaje mi się że nie. Trzeźwienie to nadanie swoim marzeniom realnych dat realizacji i rezygnacja z marzeń nierealnych. Nierealne zresztą są tylko te które są sprzeczne z prawami fizyki... Jest taki gość, Felek... Był fachowcem i wiele kasy zarabiał, jeszcze więcej puszczał przelewem... Teraz mieszka skromnie bo większe mieszkanie mu nie potrzebne, za to realizuje swoje marzenia jeżdżąc po świecie. Za pijackich czasów nawet na zaproszenie siostry do Skandynawi paszportu mu nie chcieli dać... staaw - Śro 02 Sie, 2017 14:47 ... żeby nie było że stosuję argument z autorytetu... W życiu bym nie przypuszczał że w naszej obecnej sytuacji pojedziemy oboje do Lichenia. Nawet zapisałem się by zaklepać miejsce nie wierząc że dam radę dojechać... Matinka - Czw 10 Sie, 2017 22:45 Kochani przepraszam, że czasem późno odpisuję
Ale czuję taką niemoc pisania, zwłaszcza o sprawach ważnych, takie zacięcie. Jednak myśli krążą wokół tego, co czytam i w głowie powstają różne odpowiedzi, kotłują się, ustawiają w różny sposób
I ja kiedyś odpowiem
Teraz wyjeżdżam, lubię powiedzieć do widzenia i dziękuję!
Matinka - Śro 18 Paź, 2017 19:39
Klaro, zatrzymałam się na tym pytaniu, bo to samo dudniło mi w głowie i nie dawało spokoju. Czym jest trzeźwienie? Czy ja trzeźwieję? Czy moje podejście do życia jest zdrowe? To było dla mnie trudne i zafiksowałam się na weryfikacji siebie, swojej przeszłości i teraźniejszości. Zagubiłam się i pogrążyłam w krytyce siebie. Bo w końcu doszłam do wniosków, że nigdy nie byłam trzeźwa, właśnie w sensie tej konfrontacji z realnym życiem. I nawet jeśli tak jest, to czuję, że powinnam to zaakceptować, jako tę cześć siebie, której nie mogę, nie potrafię zmienić. Jednak, żeby złapać dystans, zobaczyć na co, mogę wpłynąć w swojej postawie, powiedzieć głośno o swoich wątpliwościach - postanowiłam skorzystać z pomocy
Sierpień był korzystnym miesiącem na takie działania i od tego czasu chodzę na spotkania z terapeutą uzależnień w państwowym ośrodku
Matinka - Śro 18 Paź, 2017 19:46
W stanie dokuczliwego przygnębienia poszłam po pomoc i mniej więcej takich słów użyłam. Usłyszałam: "Pani mówi, jak 80-letnia staruszka!"
No tak, tak się czułam i zdarza mi się tak spoglądać na życie
Klara - Śro 18 Paź, 2017 19:58
NARESZCIE!!!!!
A już straciłam nadzieję, że to kiedyś nastąpi
Matinka - Śro 18 Paź, 2017 20:23 Dzięki Klaro
Mi też z tym dobrze
W końcu mogę powiedzieć od A do Z o tym, co mi doskwiera, usłyszeć, jak ktoś to widzi w z boku, poszukać rozwiązań, sposobów. A często wystarczy zmienić myślenie, co jest proste i trudne zarazem. I wiem, że dobrze, że jest to specjalista od uzależnień. Mam pełne zaufanie do tej osoby i jej doświadczenia.
Ano, przyszedł w końcu mój czas
Zbyt długo tłumaczyłam swoje zagubienie i brak chęci życia utratą pracy i całą szarpaniną z tym związaną, żałobą, różnymi problemami osobistymi. Wierząc, że jak okoliczności się zmienią to i u mnie nastąpi poprawa. To nie tak, chcę próbować inaczej. Jo-asia - Śro 18 Paź, 2017 20:36 Matinka, to czas na nowy temat lub tytuł
Klara - Śro 18 Paź, 2017 20:37
Będę Ci kibicowała
esaneta - Śro 18 Paź, 2017 20:39 I ja do Fanclubu Matinki dołączam
Matinka - Śro 18 Paź, 2017 20:51 Dziękuję! Za towarzyszenie i wsparcie, wiem, czuję, że ono jest, także to niewypowiedziane
Joasiu, nie jestem gotowa na tak radykalne zmiany
Spory czas temu, kiedy poczułam odrobinę pokory poprosiłam Yurę o dostawienie znaku zapytania przy moim temacie. Tym samym uczyniłam go w pewien sposób otwartą drogą i niech na razie historia się dopisuje. Może i tu poczuję impuls, coś zamknąć coś stworzyć, zobaczymy...
yuraa - Śro 18 Paź, 2017 21:43 dłuuugo dojrzewałaś, no ale widocznie Matinki tak mają
cieszę się. zmieniaj to co możesz zmienić Tosia - Śro 18 Paź, 2017 22:52 Matinka, serdecznie Ci kibicuje.
Matinka - Czw 19 Paź, 2017 18:07 Tosiu, dziękuję i wzajemnie, ja też Ci sekunduję w Twoich poczynaniach
Yuraa, miłe to i fajne, co powiedziałeś Tak, ten gatunek tak ma
smokooka - Czw 19 Paź, 2017 21:30 Matinko, nigdy nie jest za wcześnie ani za późno na pracę ze sobą pod okiem terapeuty. Zawsze idziemy do przodu i dziś nie wiemy co będzie za zakrętem za rok, czy dwa. Dziś widzimy mgłę, a jak z czasem opadnie okaże się że w tym samym niby miejscu widać piękne góry Fajnie, że wciąż idziesz widać że nie cofasz się tylko pokonujesz kolejne dni ze świadomością Super!
margo - Czw 19 Paź, 2017 22:06
Ann - Pią 20 Paź, 2017 14:45 Matinka,
Jacek - Pią 20 Paź, 2017 17:24
Borus - Pią 20 Paź, 2017 18:03
Matinka - Pią 20 Paź, 2017 19:00 Kochani, bardzo miło mi Was tu widzieć, serdecznie dziękuję za towarzyszenie i poparcie
zołza - Sob 21 Paź, 2017 15:48 Matinka to naprawdę dobra wiadomość
Po co samemu sie męczyć ...szkoda czasu ...bo "trzeźwe życie " to "dobre życie" - co prawda pozbawione iluzji i tych dobrych i tych gorszych ale za to prawdziwe
Matinka - Sob 21 Paź, 2017 18:02 Zołza czekałam tu na Ciebie.
Mało ostatnio jesteś na forum. Praca, praca, praca? Zołza, powiedz, czym zapchałaś dziurę? Wiesz jaką
zołza - Sob 21 Paź, 2017 18:25 Oj trudne pytania Matinka zadajesz Czym zatkałam ? Nawet nie wiem czy zatkałam Rzucałam się na wszystko , próbowałam wielu rzeczy . Myślę ,że w momencie w którym pozbyłam się wstydu i strachu , podporzadkowania i przejmowania się innymi z zamkniętego , dusznego kokona wydarłam się i poczułam wolność. Pewnie to zbyt "wielkie słowo" ale chyba o to chodzi . Nie jestem pewna czy zatkałam dziurę , znalazlam wypełniacz- ale wiem ,że jestem świadomą osoba - świadomą swoich braków , niedoróbek ...i mam prawo szukać , próbować, smakować . Mogę nawet nabić sobie guza ( bo to moja głowa) Znam swoją wartość i nie muszę nikomu niczego udowadniać .Szczerość wobec samego siebie , stawianie swoich granic ...próby , próby i doświadczenia - to życie . A ŻE NIE ZAWSZE JEST TAK PIĘKNIE JAK MIAŁO BYĆ? ... a jak miało być ? Jest dobrze jak jest
Matinka - Sob 21 Paź, 2017 18:44
Wiem, że trudne I dziękuję, że tak właśnie odpowiedziałaś.
A wiesz czym jest ten wypełniacz? I czy widzisz jego granice? Czy potrafisz ocenić czy to jest jeszcze zdrowe, czy nie zabiera Ci wolności? A może też jest iluzją?
Tak, poczucie wolności jest wyraźne w nowym życiu.
Domyślam się, że masz chęć do takich poszukiwań
To prawda, życie składa się z różnych doświadczeń. Ale chodzi mi o taką akceptację, zgodę i przede wszystkim chęć doświadczania. Czy czujesz cichą radość życia i ogólny komfort bytu? Sorry, że tak Cię męczę, ale korzystam, że jesteś i wiem, że mi to szczerze i precyzyjnie powiesz
zołza - Sob 21 Paź, 2017 19:03
Tak zaakceptowałam wiele rzeczy ( oczywiscie nie wszystko).Szczególnie rzeczy , sytuacje i ludzie na których wiem ,że nie mam żadnego wpływu a szarpanina z tym jest totalnie bez sensu. Nadal jestem buntowniczką , mam swoje zdanie i nadal często mam wrażenie ,że jakoś nie jest mi po drodze z tym "dziwnym swiatem" .Okazuje się ,że coraz mniej rozmyślam nad tym co się dzieje , reaguje na sytuację . Na fakt . Przestałam dorabiać ideologię , domyslać się co się za czym może kryć .Często zwyczajnie pytam( też się naumiałam . Czy mam radość życia ? Mam Dołki też mnie dopadają .. .Jestem człowiekiem i czuję ...to takie zwykłe i ludzkie. Czasem brakuje mi nadal czegoś ...i nie jest to alkohol. ale po to są marzenia
Matinka - Sob 21 Paź, 2017 19:58
Tu akurat się różnimy, bo ja nie jestem buntowniczką, jednak w pewien sposób kreuję swoje światy i uciekam w nie. Dla kogoś z boku jest to kompletnie niewidoczne i niezrozumiałe, cóż jest złego w wieloletniej opiece nad starszą osobą, czy na przykład w czytelnictwie? Albo w studiach takich czy owakich czy pracy ogólnie poważanej. Jednak kiedy się zyska doświadczenie silnego uzależnienia, pozna się mechanizmy, zyska jaką taką świadomość siebie i rzeczy to układa się to w pewne prawidłowości. To ja, o sobie.
No, można dojść do przerażających wniosków od tych pytań, rozważań i dociekań Czy to jeszcze życie w rzeczywistości, czy już fikcja, iluzja, marzenia...?
Trzeźwe to czy nietrzeźwe...? Puścić lejce i niech się toczy, z nadzieją, że w dobrym kierunku i nie gruchnie za chwilę, jak pijana ulęgałka z gałęzi?
To moje pierwsze pytanie do siebie. A drugie, jak rozsmakować się w życiu. Zołza, dzięki!
zołza - Sob 21 Paź, 2017 20:14
Jak gałąź niestabilna to i ulęgałki( nawet trzeźwej nie utrzyma)
Probować ,doświadczać ,smakować
Ps.Kochać i tracić... Kochać i tracić, pragnąć i żałować, Padać boleśnie i znów się podnosić, Krzyczeć tęsknocie "precz!" i błagać "prowadź!" Oto jest życie: nic, a jakże dosyć... Zbiegać za jednym klejnotem pustynie, Iść w toń za perłą o cudu urodzie, Ażeby po nas zostały jedynie Ślady na piasku i kręgi na wodzie.( Staff) Matinka zawsze do usług
Matinka - Sob 21 Paź, 2017 20:32 No, ładnie Zołzo, poezją mnie tutaj częstujesz, w dodatku taką wywrotową
Trzymaj się ciepło! Do usłyszenia
Matinka - Nie 21 Lis, 2021 22:27 Bardzo, bardzo dawno mnie tu nie było... Nie pisałam, ale czytałam wątki. Czasem tak jest, że zostawia z boku, jakiś obszar życia. Tak, jak odkłada się nawet tę ulubioną książkę na półkę, jak przestaje się słuchać muzyki, która była już setki razy odsłuchana, jak czas rozstania z przyjaciółmi czy rodziną nabiera lat... Matinka - Nie 21 Lis, 2021 22:34 Ten czas ostatnich lat był trudny, był wyzwaniem... Powinno być tak, że na starość czy też w drugiej połowie życie ma zwalniać, jakieś hobby, przyjemności, wnuki, działka... Fizycznie, zdrowotnie czuję się w tej drugiej połowie i na tym koniec
Póki co, czeka mnie jeszcze wiele lat roboty zawodowej, na wnuki też jeszcze czas, natomiast na przyjemności czasu brakuje
Matinka - Pon 22 Lis, 2021 21:40 Jednak jestem na Dekadencji już ponad 8 lat i to są lata bez alkoholu, poznawania podłoża alkoholizmu, poznawania siebie, nabierania dystansu...Wartościowe lata. Kiedy ostatni raz pisałam - trafiłam do terapeuty. Przede wszystkim miałam zaburzone poczucie wartości swojej i życia. Nie miałam pracy i nie widziałam w niczym sensu. Najpierw zapisałam się do przychodni zdrowia psychicznego i trafiłam na diagnozę. W trakcie wywiadu powiedziałam, że jestem w abstynencji (3-4 lata), ale jestem uzależniona od alkoholu. To wysłano mnie do psychoterapeuty uzależnień. To się wybrałam. Był taki śmieszny zbieg okoliczności - kiedy szukałam pomocy byłam w totalnym dołku, żadnego pomysłu na siebie, długie, nieskuteczne próby znalezienia pracy, wysłane dziesiątki CV i nic. Opowiedziałam to wszystko na pierwszym spotkaniu, ważne było dla mnie, że zostałam uważnie wysłuchana, bałam się ignorancji, bałam się instrumentalnego potraktowania - pytań z formularza i odpowiednich wpisów, braku popatrzenia w oczy...Nie było tak. Była moja historia, ale jakoś tak zgrabnie wyciągnięta;-) Ale wracam do zbiegu okoliczności...Zaraz po spotkaniu pojawiła się propozycja pracy i na następnej terapii już dzieliłam się całkiem innymi wrażeniami. pietruszka - Pon 22 Lis, 2021 21:45
Może to nie taki zbieg okoliczności? Czasem wystarczy się otworzyć na coś nowego i te energie we wszechświecie już wiedzą, że zmienił się układ sił. Tak, jakby przesunięcie jednego puzzla w układance zmieniało wszystko. Mi się tak kilka razy w życiu zdarzyło. Matinka - Pon 22 Lis, 2021 21:56 Tak, to było dziwne, bo przyszło ze strony, w którą całkiem nie pukałam... Później jeszcze z terapeutą wielokrotnie wracaliśmy do tematu poszukiwań pracy, do sposobu szukania, do otwartości... I czuję, że jeszcze nie raz to zagości w moim życiu. Ale zgadzam się, to co w nas rezonuje na otoczenie. Wiedźma - Pon 22 Lis, 2021 23:38 No bo przecie powiadają, że nie ma zbiegów okoliczności...
jal - Wto 23 Lis, 2021 07:29
Brawo... oby tak dalej
Matinka - Wto 23 Lis, 2021 16:12 Witaj Jal Oby tak dalej, bo życie toczy się, jak w kalejdoskopie.
Co zbiegów okoliczności, to wiele nie uzgodnimy, bo to kwestia wiary raczej i wyobraźni, jako, że są to zjawiska niezbadane i nieudowodnione. Ale jak różne fenomeny w przyrodzie, póty pozostają poza naszym umysłem, póki nie wynajdziemy na nie sposobu poznania. Wracając do terapii, to przystępowałam do niej z dużym poziomem pokory i byłam gotowa na wszelkie zalecenia m.in. odbycie terapii podstawowej. Nawet w końcu zapytałam terapeutę, czy ja nie powinnam, takowej przejść, ale jak terapeuta wyraził zdziwienie to zaprzestałam swoich pomysłów
Matinka - Wto 23 Lis, 2021 16:38 Ale też obalę pogląd, że uważam to za zbędne - korzystanie z terapii przy uzależnieniach, absolutnie nie! Terapia jest dobrze przygotowana. Ja zaczynałam trzeźwienie z ogromną ignorancją i brakiem pokory. Co jest normalnym stanem w punkcie startu. Teraz wiem, że szybciej się z tego stanu wyjdzie korzystając z pomocy przygotowanych ludzi. Nie ma sensu dochodzić do tego samemu i nie osiągnie się też stanu świadomości, która powstaje podczas interakcji z innymi. A ta świadomość jest konieczna, potrzebna do zdrowienia. Oraz normalne ludzkie wsparcie i siła stamtąd płynąca. U mnie dlatego długo to trwało i od d.... strony. Co więcej, uważam, że każdemu przydałaby się taki czas pracy z grupą i terapeutą. Tak, jak się poświęca czas na wypoczynek i wczasy, tak powinno się sobie zafundować takie warsztaty. Przeszłam cos takiego, ale nie jako terapię uzależnienia. Matinka - Pon 15 Sty, 2024 19:53 Witajcie po dłuższej przerwie Bywa, że taka cisza nie wróży nic dobrego. Na szczęście u mnie spokój, moja abstynencja trwa od rzucenia picia i zalogowania na Forum w 2013 roku.
Cieszę się, gdy widzę tu znajomych, w tym oczywiście naszą niezniszczalną Kadrę Dekadencji! Choć też brakuje mi tu też wielu osób aktywnych w dawnych czasach...
Joasia, Zołza, Tosia, Smokooka, Ann, Mała i wielu innych... Jak to czytacie, to odezwijcie się!
Podejmuję różne życiowe wyzwania, takie codzienne, organizacyjne, żeby wszystko się kręciło: rodzina, praca, mieszkanie, zdrowie. Szczególnie to ostatnie mi doskwiera, bo smakuję już uroków życia mocno dojrzałego To co lubię najbardziej czyli ruch uległo mocnemu ograniczeniu. Cóż taka kolej rzeczy, jak optymistycznie powiada moja mama "może być jeszcze gorzej". Więc powstrzymam się od narzekania
Radzę sobie całkiem nieźle i takie dominujące uczucie to myślę, że pogoda ducha. Przechodzę kryzysy, mam zachwiania i zachcianki w głowie, ale w porę wygaszone. To daje mi też poczucie, że nic jest "na pewno". jal - Pon 15 Sty, 2024 21:24
Witaj oby tak dalej...
Wiedźma - Wto 16 Sty, 2024 09:05
Oj te mamy...
Moja - na pytanie "co słychać?" - odpowiadała: "Na razie jeszcze wszystko dobrze"
Fajnie, Matinko, że ogarniasz
A Dekadencja, faktycznie - jak zauważyłaś - już nie ta co dawniej
No ale takie widocznie są widocznie znaki czasu - ludziska fuj-zbuki...
dromax - Pon 05 Lut, 2024 18:14 Temat postu: Re: Sama z tego wyjdę ?
Czy ktoś z WAS zna kogoś takiego co sam wyszedł z czynnego alkoholizmu???
Ja nie znam!
Wiedźma - Pon 05 Lut, 2024 18:30
Ja jedną osobę znam. Ale nie zazdroszczę, bo pomimo wielu lat abstynencji ciągle ma pijane myślenie
Jras4 - Pon 05 Lut, 2024 21:07 tak ja znam takiego co sam wyszedl ale na cmetarz ,,,,hhehe kiwi - Wto 06 Lut, 2024 12:07 Nie, ja nie znam nikogo , kto by sam z alkoholizmu wyszedl . kiwi - Wto 06 Lut, 2024 18:00 Ale znam pare przykladow ze slyszenia , ze ci ludzie pijacy alkohol co uwazani sa za " zdrowi " , tez mieli dzien czy noc czy impreze , ze przkroczyli swoje mozliwosci . I chcac czy nie chcac zapili sie do nieprzytomnosci ,na drugi dzien byli w ogromnej panice i bardzo chorowali . Ale oni , nie mieli tego przymusu dalszego picia . I albo zrobili sobie dluga przerwe w piciu alk. sami od siebie , albo pija z jeszcze wieksza uwaga co i ile . Opowiadala mi znajoma ze caly dzien malo jadla i jest taka malutka i szczuplutka i poszla na urodziny do znajomych i tak po malym kieliszeczku , ale upila sie prawie do nie przytomnosci . Tak ze i ci "zdrowi " wiedza co to jest mieć kaca na drugi dzien . Moze i mozna wyjsc z choroby alkoholowej bez pomocy , ale po co sie tak meczyc ?! Jonesy - Śro 07 Lut, 2024 07:36 Przypuszczam, że każdy trzeźwiejący alkoholik raczej wcześniej niż później, próbował wychodzić z alkoholizmu samodzielnie. Jest to moim zdaniem bardzo trudne, dlatego, że alkoholizm jest o tyle podstępną chorobą, że bez asysty drugiego człowieka w ogóle bardzo ciężko aby do mózgu dotarła informacja że jest jakiś problem - więc już tu jest dysonans, bo żeby wychodzić samemu, ktoś inny musi nam powiedzieć że mamy problem. A samemu pewnie można wyjść z alkoholizmu. Papierosy też się rzuca najczęściej samemu, chociaż przypuszczam że nie robią takiej rozpierduchy w mózgu. Ja osobiście wiem, że gdyby nie inni trzeźwiejący alkoholicy, to byłoby mi bardzo trudno, wręcz byłoby to chyba niemożliwe żebym zdrowiał. Na temat taki, że ludzie zdrowi też się mogą upić się nie wypowiadam, bo i po co? To chyba tylko myślenie alkoholika jest takie zero-jedynkowe, że albo się jest alkoholikiem i się pije albo się nie jest alkoholikiem i się nie pije. Tymczasem zdrowienie i powrót do normalności to chyba, według mnie, dążenie do stanu w którym alkohol stanie się nam całkowicie obojętny. I tutaj kłania się fakt, że cały czas trzeba mieć kontakt z drugim trzeźwiejącym alkoholikiem, tak aby nigdy nie zapomnieć, że to, że alkohol jest nam kompletnie obojętny, nie oznacza że możemy go sobie znowu pić. I to jest różnica między zdrowym alkoholikiem a osobą normalną. Osoba normalna może sobie wypić, może się też popić. Ale dla niej będzie to jednorazowa sytuacja, odchoruje ją mocno i będzie się czuła z objawami kaca bardzo niekomfortowo. A nie, że zacznie klinować i skończy po pięciu latach i z rozwalonym całym życiem... kiwi - Śro 07 Lut, 2024 10:01 Jonesy,lepiej w slowa to ujales jak ja . I to jest różnica między zdrowym alkoholikiem a osobą normalną. Osoba normalna może sobie wypić, może się też popić. Ale dla niej będzie to jednorazowa sytuacja, odchoruje ją mocno i będzie się czuła z objawami kaca bardzo niekomfortowo. A nie, że zacznie klinować i skończy po pięciu latach i z rozwalonym całym życiem... Ja sama z alkoholizmu nie wyszlam , mi pomogla terapia i to forum tutaj . Po skonczonej jednej terapii nic wiecej nie zrobilam , tylko żyłam dzien po dniu na trzezwo. Nie chodze tez na grupy AA , ale to ja , jak inni potrzebuja ciagle innego trzezwego alkoholika , tez dobrze , najwazniejsze zeby nie pic alkoholu. A cel jest jeden , drogi rozne. Maciejka - Śro 07 Lut, 2024 10:39 Tylko nie pic i koniec bez zmiany myslenia, postaw i pracy nad relacjami? Bym wykopala kogos takiego szybciej jak czynnego alkoholika, toz to pieklo na ziemi i to na sucho. Jonesy - Śro 07 Lut, 2024 11:59
Widzisz, Maciejko, niejedna żona alkoholika dałaby sobie nawet lewą rękę odciąć, byleby tylko ten chłop przestał pić. Bo tak to jest idealny ino że pije. Tak jest, naprawdę słowo daję. Bo tak miałem też i ja z moją żoną. Więc się nie dziwię, że są ludzie którym się może wydawać że właśnie jak z całego równania wykreślą flaszkę, to nagle wszystko się zmieni. Ale życie to nie równanie z jedną niewiadomą, a z wieloma. Znowu idąc w drugą stronę i jak miałbym non stop do końca życia się rozwijać i nad sobą pracować, to chyba w końcu by mnie diabli wzięli tak z czystego przerostu formy nad treścią. Ja chcę po prostu żyć, normalnie żyć. Takim zwykłym, normalnym życiem. Czy pracuję nad sobą? Nie wiem, chyba tak. Staram się. Ale nawet terapeuta mi powiedział, że panie po co my mamy siedzieć i rozmyślać nad tym przez co pan zaczął pić. Posiedźmy lepiej i pomyślmy co zrobić, żeby pan już więcej pić nie musiał. I to mi się podoba. Na aa chodzę, bo lubię to towarzystwo. Zawsze to jakaś zmiana, jakiś inny punkt widzenia. Zawsze to ktoś żywy, kto jest przykładem że na trzeźwo jest piękne życie. A poza tym przypominam sobie tam, a czasem może mi się zapomnieć, że jestem alkoholikiem. I mnie to nie uwiera, lubię sobie to przypomnieć. No i ja jako autorozwój traktuję też te moje sporty. Bo to jakby nie było też jakaś walka ze słabościami, z charakterem, ćwiczenie cierpliwości w dążeniu do celu, wytrwałości. Maciejko, dlaczego ja miałbym non stop pracować nad sobą i ciągle się rozwijać z powodu tego że jestem alkoholikiem, podczas gdy moja żona wyszłaby z założenia, że ona nic nie musi, bo jak nie jest alkoholiczką jak ja, to jest idealna i nic nie musi więcej? A z drugiej znowu strony - musi coś więcej? Maciejka - Śro 07 Lut, 2024 12:11 Jonesy, mi by wystarczylo zeby alko po terapii normalnie gadal, byly normalne relacje i nie strzelal fochow jak kilkulatek bo coscnie wyszlo jak sobie wymyslil. Jak raz sie zacznie prace nad soba to i tak sie pracuje niekoniecznie z terapueta, innym alko, wspoluzalezniona, kim sobie kto wymysli. Życie nie stoi w miejscu dzis przede mna lub Toba jest takie zadanie lub wyzwanie i podejme takie czy inne decyzje a jutro inne i byc moze te dzisiejsze beda do korekvji. Praca nad soba ciagle bo ciagle jest cos nowego wymaga zmian badz puszczenia mimo uszu tego co wczoraj bylo czyms waznym a dzis to np bzdura. Znam tez wiele takich osob co by dalo sie pokroic zeby tylko on odstawil butelke ale nie jest pijany i strzela fochy, nie wiadomo jak do niego podejsc, czy sie odezwac czy wyjsc itp itd i rozczarowanie. Przeciez nie pije to o co mu znowu chodzi, chyba bym wolala zeby chlal. Nie mam doswiadczen po terapii alko to nie wiem ale dla mnie ze pojdzie na detoks, przejdzie terapie te postawowa isiadzie na laurach i nie mozna z nim wytrzymac to za malo zeby walczyc o zwiazek. Jonesy - Śro 07 Lut, 2024 12:56 Pełna zgoda, co innego praca nad związkiem. Tu potrzeba ogromnego zaangażowanie obu stron, bo raz na chwilę odpuszczony, zaniedbany związek, bardzo szybko może zarosnąć chwastami - taka analogia ogrodnicza. Mam koleżankę, której facet pił. W zasadzie pił tak, że nawet ją pobił kilka razy. Przyznała się. I wymusiła na nim, że ma nie pić. Bo przecież wcześniej był fajny, a potem się rozpił i zrobił się nie fajny. I posżło to tak - on się zaparł i nie pije bo tak ona chciała. Więc jak cokolwiek jej nie pasuje teraz w jego zachowaniu czy zagraniach, to już według niego jej problem - on miał nie pić i nie pije, więc czego jeszcxze chce. Horror. Mało tego, w równaniu jest jego matka, która uważa, że skoro synek przed ślubem nie pił, a po ślubie tak, to winna jest żona, bo przez nią się rozpił. A teraz jeszcze skoro jej się nie podobało to on się poświęcił i nie pije, więc to przykład na to, że na pewno nie ma problemu z alkoholem, tylko głupią babę. Dla uproszczenia dyskusji nie podaję wszystkich szczegółów i tak dalej, na chwilę obecną są razem ale osobno, wychowują dziecko, z którym ona śpi, chociaż syn ma już ponad 11 lat. Co też moim zdaniem jest powoli alarmujące. Do tego facet zaczyna znowu popijać i to polewa mu nawet własna matka, no bo ona problemu nie widzi, nie chciała żeby pił to nie pił, półtora roku prawie. To widać ewidentnie że problemu nie ma synek, prawda? A o tym, że ją bił to jakoś nikt jej nie powiedział, no bo kto miał powiedzieć? I tak sobie funkcjonują w tym piekle, razem a osobno. Oczywiście zdrady i tak dalej, bo przez półtora roku to jednak człowiek chciałby jakieś bliskości fizycznej od drugiej osoby. I co Ty na to powiesz? Cała rodzina w bladej du***, a miał chłop nie pić to nie pił... Wyzwania nowe - wiadomo. Jakiś tam rozwój ok. Ale ciągła, non stop praca nad sobą, przez całe życie autorozwój, bo jak przestaniesz to koniec z Tobą... Gdzieś przeczytałem taki cytat, że alkoholik trzeźwiejący idzie cały czas w górę po schodach ruchomych co jadą w dół. I jak przestanie nad sobą pracować to automatycznie stoi w miejscu i jedzie w dół. A jak do tego pić zacznie to już schodzi w dół ruchomymi schodami w dół. I wiesz, takie życie to horror jakiś. A dlaczego nie wyjść z tych schodów w dół na te normalne co jadą w górę? Albo chociaż na takie tradycyjne ze stopniami? Na takie, co jak idziesz w górę to idziesz w górę, jak stoisz to stoisz w miejscu ale się nie cofasz, a jak pijesz no to automatycznie się staczasz... Maciejka - Śro 07 Lut, 2024 13:08 Wiesz co, jak chodzilam na terapie to mialam taki sen. Ide pod gore., ide, wspinam sie, wije sie sciezka na ta gore, wokol sciezki jest zielono, natura pachnie polnymi kwiatami. W koncu docieram na te gore i staje na szczycie takim plaskim zielonym, w dole jest nazwijmy to osada, sa domy, duzo zieleni i to jest ode mnie oddalone ale stoje na tej gorze i dech mi zapiera ze moze byc tak pieknie chociaz najpierw z tej gory do tej osady trzeba dojsc a widok z gory jest tak piekny ze nie chce mi sie z tego zrezygnowac i chce sie tym zachwycic, nabrac tyle ile moge. Teraz trovhe mojej sytuacji, jak zagladasz do mnie to wiesz ze nie najlepiej z psychika, mam ten nawrot znow leki i jednoczesnie jestem o krok o chwile na nowe, nowe zycie, nowa role i to rodzi nowe wyzwania bez pracy nad soba, bez rozwoju to nowe jest tak trudne ze nie wiadomo jak to wszystko pogodzic. Nowe wyzwania nowe umiejetnosci i ciagla praca, ciagly rozwoj Ide sobie sciezka zycia, odrabiam lub oblewam lekcje, zmieniam sie ciagle na nowo, od nowa nieustannie i staram sie mimo wszystko zyc najlepiej jsk potrafie na ten moment, na te mozliwosci ktore mam tu i teraz. Maciejka - Śro 07 Lut, 2024 13:28 Jonesy, taki przyklad, wydaje sie ze jakis problem jest rozwiazany, jestem przekonana na 200 procent ze mam obcykane to na tip top i wtedy zdarza sie inna sytuacja, ktora wymaga innych rozwiazan, innych technik, z innej strony trzeba podejsc do zrobionego przeciez tematu. Moze popatrzec pod innym kątem z dystansu a moze zblizyc sie trzeb do tego i te moje sposoby przeciez przepracowane, obcykane moge odlozyc na bok. Potrzebuje kreatywnosci, pracy pewnej tez nad soba zeby najpierw to zobaczyc, zastanowic sie jak to ugryzc i sprobowac czegos nowego. Dziala mamy rozwoj, czegos sie nauczylam, nie dziala mamy rozwoj ten sposob, pomysl tu sie nie sprawdzil szukam czegos innego. Matinka - Pią 09 Sie, 2024 18:18
Dziękuję za wpisy i Waszą rozmowę. Jonesy, różne są te przenośnie, czasem nawet mam dość tych porównań, które jak mantra pojawiają się w kręgach trzeźwiejących. Jednak przyznaję, że niektóre trafiają w sedno. Może nawet wszystkie, ale część potwierdzam, że poczułam osobiście ich trafność. Tak jest właśnie z tymi schodami, czuję, że nie są to normalne stopnie na których można się po prostu zatrzymać albo sobie zejść i wrócić. Mam świadomość, że w sytuacji alkoholika bliższe rzeczywistości są schody ruchome. Przestajesz uważać, zagapisz się i lecisz w dół. Zaczynasz od zera, albo i gorzej, bo organizm ma już dość i otoczenie też. Nie doświadczyłam tego, ale wierzę, czuję przez skórę, że ze mną tak by było. I to mnie też powstrzymuje. Matinka - Sob 10 Sie, 2024 07:48 Oczywiście chodzi o schody ruchome jadące w dół, po których trzeba się wspinać, a zatrzymanie źle się kończy...No właśnie, wracając do tych konkretnych porównań, co one dla mnie konkretnie znaczą i jak rozumiem pracę nad sobą. Dla mnie to po prostu radzenie sobie z codziennością i ze sobą. Bliski jest mi wątek Ann "jak sobie radzić z emocjami" wraz z jej ostatnim spostrzeżeniem -
Ważne jest to"ponad miarę". Z jednej strony wiem, że w pracy nad sobą potrzebna jest uważność i samoświadomość, z drugiej, że nie mogę fiksować się na sobie i przesadnie analizować rzeczywistość. Czyli, jak zwykle - złoty środek.
Maciejko, podoba mi się Twoja wiedza życiowa i intuicja, że trzeba popatrzeć na sprawy z perspektywy i szukać rozwiązań. Alkoholik, czy po prostu uzależniony, nauczył się stosować jeden sposób - jak coś uwiera, boli, dokucza, wierci i rozsadza to wtedy ucieka, odcina się, wyłącza zasilanie. Metoda, która nic nie poprawia, przeciwnie - skutki ma katastrofalne. A alkoholik to wrażliwiec, skupiony na sobie i własnym przeżywaniu, więc mu wiele nie trzeba do wyzwolenia emocji - wiem po sobie i z obserwacji.
Wystarczą codzienne relacje z partnerem, dziećmi, bliższym i dalszym otoczeniem - by w środku zaczęło się dziać... Pracuję nad dystansem do siebie i świata., jednocześnie aktywnie w nim uczestnicząc. Maciejka - Sob 10 Sie, 2024 08:02 Jak we mnie sie zagotuje a teraz jakos tak gotuje sie ze ciezko nad tym zapanowac to mowie stop. Pozwalam zeby to sie przetoczylo, wybrzmialo jednoczesnie bedac w kontakcie mocnym z lękiem ze mnie to rozsadzi i nie wytrzymam i potem pojawia sie dystans i spokoj. Machniecie ręką. Przeciez nic sie nie stalo. Przyjmuje i akceptuje uczucia a decyzja co z tym robic pojawia sie sama. Ostatnio duzo jest spokoju pomimo trudnej sytuacji emocjonalnej zwiazanej z praca. Jeszcze kilka tygodni i koniec tego doswiadczenia. Doszlam do takiego etapu z emocjami ze pojawiaja sie intensywne i kilka minut pojawia sie dystans i spokoj. Wlozony wysilek i praca nad soba chyba juz 20 letnia procentuje Ciagly rozwoj, praca i robienie swojego i wypracowane postawy i żyję dalej uczac sie milosci i akceptacji, stawiania granic i jak ktos mi ostatnio powiedzial zyjac z zasadami ktore sa cenione w swiecie. Dasz rade. Ja tez jestem wrazliwiec tylko teraz umiem korzystac z tego i przekierowac to zeby to mi sluzylo, rozwijalo pomagalo doceniac siebie, doswiadczenia i to co najwazniejsze. Maciejka - Sob 10 Sie, 2024 08:15 Troche żartem. Niedawno lekarz mi powiedzial ze mam 9 żyć. Skoro ja mam to Ty tez tyle masz tylko trzeba sie postarac zeby to pierwsze za szybko sie nie skończylo i cos udalo sie przeżyć. Maciejka - Sob 10 Sie, 2024 10:18 Jak mialam zalamanie w lutym to psychiatra mi powiedziala ze korzystanie z farmakologii to uciekanie od problemu, od bólu. Nie uciekam od bólu, robie krok do tyłu albo dwa, nabieram dystansu i odwagi i mierze sie bolem pomimo trudu i wysilku jaki w to wkladam. Czasem mocno to boli, jest trudne wydaje sie nie do przejscia ale po jakims czasie rana zostaje uleczona. Tez boje sie cierpienia, bolu, czasem uciekam od tego, odsuwajac w czasie zmierzene sie z nim ale jednak probuje przez to przejsc czasem z pomoca innyvh ludzi. Z boku lepiej widac. Matinka - Sob 10 Sie, 2024 14:05
Zdecydowanie stawiam na tu i teraz! Życie jest fenomenem, podziwiam je; obfituje w emocje, zdarzenia, niespodzianki, ma wiele pięknych stron. Doceniam to doświadczenie, ale nie wiem, czy chciałabym je powtórzyć
Matinka - Sob 10 Sie, 2024 14:12
Bardzo to brzmi znajomo. Czuję narastające emocje, pojawia się obsesja związana napiciem i potem to przechodzi jak burza z piorunami. Ale to jest mój nawrót choroby. Bo jest związane z czymś, z czym sobie nie radzę, bo jest intensywne, bo pojawia się stary mechanizm, bo jest niebezpieczne. Maciejka - Sob 10 Sie, 2024 14:13 Ja tez bym nie chciala przechodzic taka droge jaka przeszlam. Chcialabym za to isc razem przez zycie czy jak to nazwac z tymi dziwcmi tylko w komplecie. Nie czuc obecnosci tylko miec mozliwosc uslyszec glos, zobaczyc osobe czy nawet poawanturowac sie czasem. Maciejka - Sob 10 Sie, 2024 14:32 Dziękuję Ci Matinka, ze poruszylas temat emocji. Chyba doszlam o co chodzi z tymi silnymi prawie uderzeniami emocji. To energia, energia z tej milosci, ktorej nie moge wyrazic werbalnie tylko na poziomie duszy, to energia, ze zlosci, niesprawiedliwosci, wynikajaca ze straty, żałoby. Nie umiem ciagle z tym sie pogodzic do końca. Przekierowac te energie na cos co mozna zmienic, na inne relacje bedac blisko z tym w kontakcie zeby nikomu nie zrobic krzywdy włącznie ze mną samą.
Matinka - Sob 10 Sie, 2024 15:16
To jest ludzkie, instynktowne, nie chcemy cierpieć. A czy leczyć same objawy? Odpowiedź pewnie zależy od wielu czynników i konkretnej sytuacji. Nawet jak chce się wyleczyć przyczynę, to konieczne może być doprowadzenie lekami do stanu równowagi. Ja się mierzę i z bólem fizycznym i duchowym. Kiedyś, gdy ból był epizodem to prochy przeciwbólowe były ostatecznością. Obecnie, gdy ból mi towarzyszy muszę robić kuracje, żeby funkcjonować i nie pogorszyć swojego stanu. I czekają mnie operacje. Z tym się żyje i liczę na poprawę. Choroba i ból pozbawiły mnie większości aktywności fizycznej, tańca, biegania, wędrowania z plecakiem po górach, długich wycieczek po lesie, ale mogę jeździć na rowerze. Ale to są takie zmiany w życiu, że trzeba to sobie poukładać., trzeba się do tego dostosować. Matinka - Sob 10 Sie, 2024 16:09
O właśnie! To jest jak duża dawka energii. Pogodzenie się ze stratą to też dla mnie problem. Wiem, że doświadczyłaś ogromnej straty. Nie do wyobrażenia. A jednak próbujesz i osiągasz spokój, żyjesz i jesteś aktywna całą sobą, to jest piękne i godne podziwu Ale rozumiem, że pojawiają się kryzysy i wracają trudne chwile...
W mojej rodzinie, wiele lat temu zginęła tragicznie bliska osoba, ten żal po stracie wciąż we mnie siedzi. Jestem bardzo związana z rodzicami, którzy mają już słuszny wiek. Pojawiły się choroby. Tata jest ograniczony ruchowo, od miesięcy nie opuszcza pokoju, ale dołączyły się problemy z głową. Z dnia na dzień zaczął tracić pamięć, stał się jak dziecko, nierozumiejące, przestraszone, nieporadne, bywa, że nieznośne. Nastąpiła zmiana osobowości. Tata był zawsze bardzo kochający, cierpliwy, spokojny, rozsądny teraz stał się nieufny, podejrzliwy, nerwowy a nawet agresywny. Nie chce brać leków, pojawiają się kolejne dolegliwości. To trudne i bolesne dla wszystkich. Czuję strach, smutek i bunt, żal mi taty. Czasem popłaczę, ale też chcę krzyczeć z bezsilności. Mobilizuję się, żeby wspierać mamę, która ma jeszcze trudniej, bo na niej spoczywa opieka. Maciejka - Sob 10 Sie, 2024 16:20 Matinka to wygląda jak otępienie. Niestety agresja jest częsta w początkowym etapie. Potrzebne jest ustawienie lekow. Wiem przez co przechodzicie bo jestem w temacie. Potrzebna stala opieka lekarzy i morze cierpliwosci, masakrycznie duzo sily, pilnoeanie takiej osoby i wsparcie i odciążenie mamy. Niestety to bedzie postepowac, nie mozna tego wyleczyc, mozna spowolnic postep choroby. Ja teraz mam trudno, ciezko wyrwac sie na cmentarz., uciec do Koscioła, no i wrzesien coraz blizej. Umknelo mi to wszystko jakos ale juz wiem dlaczego to tak mocno teraz sie pojawia. Przejdzie. Moze uda sie wczesniej stad sie wymiksowac a jak nie to trudno. Kilka tygodni to nie wiecznosc. Pomysle jak ta energie przekierowac a wlasciwie na co przekierowac lub np na jakie relacje, cos uzdrowic, cos uspokoic, wprowadzic milosc bez poczucia zdrady tamtej relacji. Ja wiem, ze corka jest obecna w moim zyciu. Zawsze bedzie. Nie ubylo mi dzieci, zmienilasie tylko jej obecnosc i obcowanie z nią. Matinka - Sob 10 Sie, 2024 16:49 Tak Maciejko, domyślam się, co to za choroba i co dalej może być, ale nie chcę teraz o tym myśleć. Zadbaj o siebie, znajdź tę chwilę wolnego, żeby się wzmocnić czy wyciszyć. Maciejka - Sob 10 Sie, 2024 17:17 O siebie dbaj Matinka, jestes najwazniejsza osoba dla siebie. A ja poradze sobie. Jak zwykle innej opcjii nie ma. U mnie po prostu trzeba zmienic otoczenie. Jeszcze chwila dluzsza. Matinka - Sob 10 Sie, 2024 19:19 To trzymajmy się obie
Dzięki za możliwość wygadania się
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
