Słoneczko - Czw 13 Gru, 2012 11:44 Temat postu: Wybrałam życie jako samotna mama. Witam wszystkich. Jestem tutaj po raz któryś, z przerwami. Oczywiście odchodziłam z forum, ponieważ przechodziłam silne załamanie nerwowe. Nabawiłam się nerwicy. Mam nerwicę od dawna, ale odkąd zamieszkałam z partnerem, kulminacja nadeszła z taka silą, że chciałam nawet popełnić samobójstwo. Ot depresja górą. I to w imię czego? W imię kogo? W imię miłości, nieszczęśliwej miłości? W imię partnera czynnego alkoholika, który i tak stwierdził, że nie chce się leczyć, bo chce pić, bo tak lubi. Dopiero niedawno dotarło do mnie, ze ja nie chcę dłużej się bać. Zycie z czynnym alkoholikiem, którego schemat picia jest jednakowy: ciąg dość dłuuugi potem przerwa na kilka m-cy i abarot to samo. Chorobę sie leczy, a jeśli się nie leczy to choroba się rozwija. A kolejnego ciągu nie przeżyłabym (11 ciągów naliczyłam w ciągu niespełna 3-ech lat  ).
I powiedziałam sobie "dość". Nie można kochać i picie i kochać kobietę i dzieci jednocześnie. Coś mi tu przestało pasowac. Zrozumiałam, jak bardzo ulegałam manipulacjom, a cholernie zakochałam się w człowieku. Teraz chce żyć od nowa, inaczej, po swojemu bez alkoholu w tle. Pozdrawiam ![:]](images/smiles/kwadr.gif ":]")
olga - Czw 13 Gru, 2012 12:05 witaj 
leon - Czw 13 Gru, 2012 12:26 Czesc smokooka - Czw 13 Gru, 2012 13:36
Czyli zrobiłaś potężny krok ku własnemu zdrowieniu i szczęściu. Gratuluję.  I jak się z tym teraz czujesz?
Jacek - Czw 13 Gru, 2012 13:51
oj tak 
ma miłość dla żony i mych dzieci,,była lecz była jak puste butelki po alkoholu,,porzucone gdzieś w kąt KICAJKA - Czw 13 Gru, 2012 19:54
To gratuluję decyzji i życzę konsekwencji
Najtrudniejszy pierwszy krok, byle zapału nie brakło 
cool - Czw 13 Gru, 2012 20:07
witaj słoneczko
gratuluje decyzji
pterodaktyll - Czw 13 Gru, 2012 20:46 Nie jest to zły sposób na życie, sam to praktykuję od jakiegoś czasu
Słoneczko - Czw 13 Gru, 2012 20:57 Dziękuję Wiedźmo za pomoc
Witam, wiatam...
, oby tych gratulacji było więcej.
Ech... wzdycham jeszcze do partnera, ależ kto zabroni kochać? A będę sobie kochała tak po cichutku, żeby nikt nie słyszał   , ale i zarazem dbała o swój wewnętrzny spokój, a jestem czasami jak chorągiewka i panikara do tego, i płaczek nieziemska 
Słoneczko - Pią 14 Gru, 2012 15:08 Witam. Popełniałam mnóstwo błędów, zanim dotarłam do tego punktu mojego życia. Mam mętlik od niedawna w głowie. Trochę potrwało, zanim zdecydowałam się złożyć pozew o alimenty. Coraz trudniej mi wiązać koniec z końcem. (sprawy się toczą nadal.) Łudziłam się nadzieją, że partner trafi na terapię, potem powrót, trwanie w terapii, praca i ze może będzie coraz lepiej. Tak się nie stało. Niedawno dostał pozew i otrzymałam też wiadomość z oburzeniem. to ja skrzywdziłam, to ja pozbawiłam Go rodziny, to ja jestem tą złą kobietą, która oszukała Go. Doznałam najpierw paniki, potem byłam już niepewna czy słusznie zrobiłam, potem poczucie winy, ze powinnam w uzasadnieniu nie podawać szczegółów... Było mi z tym źle. Nie wiem czego ja oczekiwałam. Czułam, ze zamiast wspierać, ja dołożyłam kolejne ogniwo do całkowitego rozstania. Po prostu nie mogę zrozumieć, ze ważniejsze jest lekkomyślne życie od budowania rodziny w miłości i wsparciu... Wiadomo, ze z tym się wiążą też i sprawy dbania o opłaty i żywność i ubranie i spłaty pożyczek. Nie da sie żyć bez tego, to część egzystencji. Źle sie z tym czuje. Mam wrażenie że żyje właśnie z alimentów, nie mam innego wyjścia. Kto by nie chciał żyć normalnie ciesząc się z pracy, radości dnia codziennego, spacerów, spotkań ze znajomymi, i pełnej szczęśliwej rodziny??
Moze to moje mrzonki? kahape - Pią 14 Gru, 2012 15:48
Nie było by ani pozwu, ani kłótni... żyli byśmy sobie jak pączki w maśle. W zgodzie i miłości. Ale ty wybrałeś wódę. Twoja sprawa, trudno. Ja też mam możliwość wyboru i... wybieram spokój, bezpieczeństwo, radości.... Chcę żyć i cieszyć się życiem. I tyle. pozdr pterodaktyll - Pią 14 Gru, 2012 17:39
Klasyka gatunku............nie przejmuj się
Ja też nie rozumiałem........taka choroba
Słoneczko - Pią 14 Gru, 2012 21:37
pterodaktyll - Pią 14 Gru, 2012 21:39
A i owszem, u niektórych jeszcze za życia (oczywiście ich życia) i pod warunkiem, że zaryją porządnie o "glebę". Samo z siebie nic nie przychodzi.......... Słoneczko - Pią 14 Gru, 2012 21:50 Czasami trzeba rzeczywiście wszystko, dosłownie wszystko stracić, najmniejszy komfort picia, by podjąć rzetelne leczenie... A jak to nie pomaga, to już nikt i nic nie ma wpływu. Smutne...ale prawdziwe. Widziałam dno od najgorszej strony, ale nie podziałały żadne instynkty uczuciowe. Niepojęte. pterodaktyll - Pią 14 Gru, 2012 21:55 taka choroba.........
Słoneczko - Pią 14 Gru, 2012 22:02 Bardzo ciężka, już łatwiej namówić do leczenia chorego na raka, czy cukrzyka, niż alkoholika. Alkoholik powinien chcieć sam z siebie, innej drogi nie ma. Szkoda tylko człowieka, i jego osobowości, tyle potencjału zmarnować w sobie w imię idei picia?? Chore, oj chore.. pterodaktyll - Pią 14 Gru, 2012 22:04 Mnie nie musisz tego tłumaczyć.............ja to wszystko przerobiłem na własnym grzbiecie Słoneczko - Pią 14 Gru, 2012 22:31 Wiesz co? Mam wrażenie, ze moje próby zrozumienia alkoholika jednak mi pozostawiły w głowie jako taką wiedzę. Łatwiej mi teraz leczyć moje współuzależnienie. Teraz wiem, czemu niektórzy powtarzają, że to tez choroba. Najgorzej boli, jak trzeba było posunąć się do tak radykalnych kroków, że rozstanie było jedynym ratunkiem dla nas obojga. Zaczęło mi przeszkadzać, ze jestem tą drugą partnerką, w tle alkoholu, bądź chęci napicia się. Już myśl, że miał ochotę na wyluzowanie się i odstresowanie była dla mnie rywalką. Sama myśl... Wpadałam w panikę, czułam się jak zdradzona kobieta, niepotrzebna. Usuwanie sie w cień jeszcze bardziej mnie krzywdziło i skrzywiało moje myślenie o samej sobie. Odrzucam teraz wszystkie emocje, które mna tarmosiły, a przyszła tęsknota, za tym człowiekiem, którego pokochałam. Przyszedł czas żałoby... Tylko, ze najpierw trzeba kogoś pochować, żeby po nim nosić żałobę. I jeszcze jedno. Nie czuję nienawiści, czy odwróciłam się od męża koleżanki, tylko dlatego że zachorował ciężko? Nie. Nadal rozmawiamy i żartujemy. Jest mała różnica. Z moim partnerem nie umiałam już żartować i się śmiać jak kiedyś. Moja świadomość, że nie widzi problemu i krzywdy jaką sobie wyrządza i bliskim jest na tyle silna, że wówczas nie jest mi do śmiechu. pterodaktyll, dziękuję że mi odpowiadasz, mam potrzebę pisania o tym co czuję
pterodaktyll - Pią 14 Gru, 2012 22:45
Być może ale to mało prawdopodobne jako, że ja sam siebie nie rozumiem, jak sobie pomyśle o tym co wyprawiałem "pod wpływem"
Pisz..........Rozładowanie emocji to najlepszy sposób na osiągnięcie spokoju
PS. Rozumujesz podobnie jak moja "była".
Słoneczko - Pią 14 Gru, 2012 22:54
pterodaktyll - Pią 14 Gru, 2012 22:57
To znaczy, że jesteś współuzależniona..........dobre to na pewno nie jest ale można z tym żyć, podobnie jak z tym "oswojonym" alkoholizmem
Fajny awatarek sobie znalazłaś
Słoneczko - Pią 14 Gru, 2012 23:22
 Nie bez kozery tuptam na grupę wsparcia w poradni uzależnień i dumna jestem z tego 
 Przypomina mi rodzinkę, taką szczęśliwą Jestem romantyczką z zawodu , he he...
pterodaktyll - Pią 14 Gru, 2012 23:32
a co to oznacza w praktyce?
Słoneczko - Pią 14 Gru, 2012 23:56 A to oznacza, ze przed snem np. marzę sobie o szczęśliwej rodzince, spacerach wspólnych, o uczuciach, których nie otrzymałam w takim stopniu jakim bym chciała (ale można z tym żyć ), marzę o kolacji przy świecach we dwoje, o wyjściu do kina, na dyskotekę dla tych po 30-tce też I wierzę, że może być zawsze fajnie i los się odwróci wcześniej czy później... Swoje marzenia, te niespełnione, przelewam na papier i marzenia stają się czystą poezją przepojoną miłością, wzruszeniem, westchnieniem i wrażliwością w jednym - to moje - tego nikt mi nie odbierze...
Dodam, jestem romantyczką z nutką optymizmu w serduchu... Dobrej nocki wszystkim życzę 
Teraz czas się przygotować do snu z marzeniami w tle 
kahape - Sob 15 Gru, 2012 12:52
Gruźlika też trzeba odizolować, prawda? Jeżeli nie chce, to nawet na siłę. Leczyć go, dać mu szansę na zdrowe życie. Muszą to zrobić fachowcy, bo ty nie wiesz jak, nie umiesz, nie potrafisz...
Wróćmy do tego... gruźlika. Może nie będzie go teraz na wigilii, trudno. Ale także nie pozaraża nas wszystkich wokół. My będziemy zdrowi. To chyba też jest ważne, istotne... NASZE ŻYCIE, NASZE ZDROWIE, WŁASNE Czy tak myśleć jest łatwiej? pozdr pterodaktyll - Sob 15 Gru, 2012 18:38
Podoba mi się to co napisałaś
Słoneczko - Sob 15 Gru, 2012 21:43 Witam wieczorkiem, właśnie obejrzałam film - "Wiecznie młody" - to mój typ filmów na wieczorowe pory.... zdrowa wieczna miłość Choć troszkę zmrożona
Jestem "niealkoholowa"
pterodaktyll - Sob 15 Gru, 2012 22:00
A proszę
No to niech Ci będzie jeszcze przyjemniej
Słoneczko - Sob 15 Gru, 2012 22:39
 , a widoczki w tle - poezja
"W nierealny wierzysz świat, świat, którego nie ma. Gwiazdki z nieba nie dostaniesz" i zapłaczesz nieraz." To zabrzmiało, jak echo syndromu DDA Ja już nie płaczę, cieszę się tym, co mam, a mam bardzo dużo... przyjemne uczucia, miłość dzieci i do dzieci, chwile wsparte spokojem - bezcenne 
"Chciałabyś, by włosy twe miały zapach kwiatów, ranną rosę zbierać w dłonie, słuchać śpiewu ptaków." - A to już realne i przeżyłam
Przyroda jest moim przyjacielem i ostoją spokoju, wyciszenia 
Słoneczko - Nie 16 Gru, 2012 11:32 Dzień dobry wszystkim
A mnie dziś dopada złe samopoczucie Noc ciężka... Sen mnie zmęczył. Śnił mi się partner, miałam wrażenie, ze on jest, gdy rano się obudziłam, ech...
Chodzę na terapię grupowa raz w tygodniu i do piątku jest fajnie, ale mi dalej od dnia, kiedy spotykam się z terapeutką, tym gorzej z moim zachowaniem. Mam dobrą terapię, dosadnie i twardo są analizowane nasze emocje. Mam problem z użalaniem się nad sobą, to jeszcze mi zostało z dawnych lat... i teraz nad tym pracuję. Życie sie inaczej potoczyło (na prawdę niezależnie ode mnie, nikt by nie chciał, żeby choroba zawładnęła częścią życia). Dochodzi moje DDA, współuzależnienie i teraz rozstanie
Dziś starałam się za wszelką cenę, by moje myśli krążyły tylko wokół nadchodzących świąt. Zaczęłam planować, co kupię na wigilię, co przygotuję, jakie ciasta upiekę, gdzie choinkę postawię i mi się zrobiło lepiej
Zanim ja zacznę tak na prawdę stąpać po ziemi bez rozmyślania, jakby to było, gdyby mogło być inaczej, pięknie. Wiem, wiem, to nierealne mrzonki, życie inaczej pisze scenariusze. Ważne bym miała w głowie, że wszystko co sie wydarzyć może zależy wyłącznie ode mnie, b na to mam wpływ, a na życie innych nie mam żadnego wpływu. Jestem Ja i dzieci i przyjaciele też (choć ich mało). Życzę przyjemnej niedzieli
ewa29 - Nie 16 Gru, 2012 11:55
Witaj Tobie też życzę przyjemnej niedzieli i nie zamyślaj się będzie dobrze 
Słoneczko - Nie 16 Gru, 2012 12:04 Dziękuję
Możliwe, ze mój nastrój jest spowodowany aurą Zaplanowałam sobie, ze wyjdę dziś na dłuższy spacer. Wyglądam przez okno i co widzę? Pogoda bleee, mgła, wilgoć, ponury mrok  I tutaj mam przykład, jak nie powinno się rozmyślać, co będzie jutro, żeby sobie nie zakładać, ze tak będzie bo tak sobie to zaplanowałyśmy, a potem wielkie buum, rozczarowanie
Juz sobie przetłumaczyłam, szukam teraz innego zajęcia z moimi pociechami w domku. Najpierw obiadek, potem czas trzeba wypełnić odpowiedni
ewa29 - Nie 16 Gru, 2012 12:20
U mnie to samo dziś tylko że córcia jest u babci a Ja z synkiem w domciu
pterodaktyll - Nie 16 Gru, 2012 22:35
A i owszem..........była przyjemna aczkolwiek nieco męcząca. 
Zaplanowałem sobie narty przed południem i uchechłałem się na stoku jak ten pies 
Moja pociecha po południu wyciągnęła mnie na basen gdzie się totalnie dorżnąłem
A teraz "zwisam" sobie przed kompem i pewnie zaraz padnę i spać pójdę
Pozdrawiam cieplutko 
Słoneczko - Nie 16 Gru, 2012 23:03
Popołudnie zleciało, TV z przewagą Rybki Mini Mini A przed wieczorkiem ruch się utworzył z wchodzeniem i wychodzeniem, szybkie odwiedzinki sympatycznych sąsiadek czas zajęły, nie ma jak  zdroworozsądkowe rzecz jasna
Życzę dobrej spokojnej nocki
P.S. Dziś dostałam prezent w postaci papierosa Otwieram pudełko......... a tam biały elegancki cieniutki papieros i w komplecie ładowarka USB 
kahape - Pon 17 Gru, 2012 14:43
pozdr Słoneczko - Pon 17 Gru, 2012 21:31
ewa29 - Pon 17 Gru, 2012 22:45
Jednak uważam że rozstanie to nie jest koniec świata bo jeżeli Twój alko na prawdę będzie chciał być trzeźwy i odzyskać to co stracił to jeżeli dałabyś mu szansę na powrót to moglibyście od nowa zacząć wszystko.Ja nie mieszkam z moim S. ale nie rozstałam się z nim bo nie jestem jeszcze gotowa wewnętrznie ani psychicznie
pterodaktyll - Pon 17 Gru, 2012 22:59
Eeeee tam................szkoda czasu i życia olga - Pon 17 Gru, 2012 23:06
no właśnie ja tam nie chciałabym mojego eksa choćby był najtrzeźwiejszym alko na świecie, ze względu na niezgodność charakterów 
Słoneczko - Wto 18 Gru, 2012 12:25
Jak to było? Aha, my współuzależnione mamy skrzywiony celownik i zgadzam się z tym w 100% Chcę być samotną i szczęśliwą mamą Teraz odczuwam komfort spokoju, a dzieci odzyskały bezpieczeństwo i zaufanie (do mnie oczywiście). Jak można zaufać mamie, która swoje życie kręciła wokół czynnego alkoholika Choćbym mówiła z przekonaniem, że będzie dobrze, będzie chodził na terapie, wszystko wróci do normy (gucio prawda - oszukiwanie samej siebie - życie w napięciu, bo i tak wcześniej czy później zapije) dziecko i tak wie swoje, jego bezpieczeństwo i tak będzie zagrożone
A tak na dziś Dzień dobry.
Od rana zajęcia na maksa. Okienka wszystkie umyte, pokoik jeden już perfekt wysprzątany - nawet udało mi się fajną aranżację okna wykonać. Lubie takie strojenie mieszkania  Mój maluszek uśpiony  I teraz relaks, bo za chwilę obiadek trzeba wstawić I powrót starszych ze szkoły, popoludnie szybciutko zleci...
Dobrze mi z tym
olga - Wto 18 Gru, 2012 12:56 nie pozwól zburzyć sobie tego spokoju
Słoneczko - Wto 18 Gru, 2012 15:55 Tak jest 
Słoneczko - Wto 18 Gru, 2012 21:14 Ech, chol...ra i zburzyłam, będę dziś ryczeć 
Nie jestem taka silna jak myślałam, nie jestem
ewa29 - Wto 18 Gru, 2012 21:25
Ja tak mam oszukuje samą siebie w nadziei że załapie S. i pójdzie po rozum do głowy bez mojego gderania bo tego już u mnie nie ma dawno ,mam świadomość że zapije tak czy siak a ostatnio przeczucia mnie nie myliły co do jego powrotu do picia a teraz ma przerwę jednak dziś znów czuję że to nadejdzie jutro
ewa29 - Wto 18 Gru, 2012 21:30
Wydaje mi się że nie jesteś po prostu gotowa na zmiany i taki masz stan
Mam nadzieję że już się wypłakałaś w poduchę i jest ci lżej
Pozdrawiam Linka - Wto 18 Gru, 2012 21:33
popłacz sobie ,byle nie za długo , jutro będzie nowy , lepszy dzień
Słoneczko - Wto 18 Gru, 2012 21:44
Ja już nie chcę nawet planować, marzyć, DZIŚ jest DZIŚ. Dzis zawalilam sprawę, nie moglam się oprzeć, zeby nie odpisać na sms-a, nie mogłam, ch...era. To tylko byl sms do mnie z podziękowaniem, a moze aż, ale nie mogłam i już Odpisałam bezuczuciowo, jak do kolegi. On napisał miły sms, a jakże, jak zawsze, są miłe... i to mnie dobija i wyznania miłości...Ch...era. Nawet sobie nie wyobrażacie, jak się wahałam, żeby nie napisać, ja Ciebie też kocham, a chciałam, ale nie potrafiłam już... A potem poczucie winy... 
Moja lista naiwności jest spora i kerzywd emocjonalnych, które wybaczałam, prawie, ze na pstrykniecie palca
Widocznie nie jestem gotowa...
Linka - Wto 18 Gru, 2012 21:49
to może powiedz sobie, że kochasz go jeszcze, ale nie chcesz z nim być i masz do tego prawo ewa29 - Wto 18 Gru, 2012 22:02
Ja planuje tylko to co ze mną i z dziećmi jest związane.Marzyć owszem marzę bo uważam że człowiek powinien mieć marzenia czasami jest mi lżej jak sobie pomarzę hehe ale absolutnie nie są one związane z moim S.
pterodaktyll - Wto 18 Gru, 2012 22:06
ewa29 - Wto 18 Gru, 2012 22:09
Uważam że nic złego nie zrobiłaś bo w zasadzie to Twój alko wybrał to co wybrał. Ty podjęłaś decyzje jaką podjęłaś ale nadal będę mówić że rozstanie to nie jest tak do końca koniec Mam znajome których mężowie nie piją po 5lat po 21lat a też się rozstały niby na całe życie a teraz są szczęśliwym małżeństwem i dobrze im razem. .
matylda35 - Wto 18 Gru, 2012 22:24
pterodaktyll - Wto 18 Gru, 2012 22:25
Zabić Cie to stanowczo za mało
Spoko, może przegrałaś "bitwę" ale na pewno nie przegrałaś "wojny"
Dobre i to
Słoneczko - Wto 18 Gru, 2012 22:56
Nie odpowiem, a powinnam natychmiast powiedzieć: Chcę ułożyć sobie zycie na nowo, bez niego. A w głupiej podswiadomosci współ... siedzi chore myślenie i czai się jak hiena na padlinę 
 Nie zabijaj ,  szkoda życia w wiezieniu za taką ofiarę losu
Wciąż nowe spojrzenia do mnie docierają. Mam misję do spełnienia... Ostatnią, którą powinnam dokonać na zaznanie rzeczywistego spokoju i czystego sumienia... Zastanawiam się kiedy powinnam podjąć się tej misji, ech... moze po swiętach... moze po Nowym Roku? Nie po Nowym Roku nie, brudy się pierze w Starym Roku, zeby pleśń na nie nie weszła. Tak... więc trzeba sie wziąć w garść i definitywnie postanowić. I oby nie stchórzyć, oby nie potknąć się i nie przewrócić, żeby wózek mi nie groził albo co gorszego żeby się nie przypałętało. 
ewa29 - Wto 18 Gru, 2012 23:05
Jeżeli faktycznie tego chcesz to mu to powiedz nie będzie więcej pisał do Ciebie a jak nawet napisze to wtedy nie odpisuj nie wzbudzaj w nim uczuć że coś dla ciebie on znaczy.Takie moje zdanie. pterodaktyll - Wto 18 Gru, 2012 23:11
A dlaczego od razu przewidujesz najczarniejszy scenariusz dla mnie?
Mnie nie tak łatwo złapać
pterodaktyll - Wto 18 Gru, 2012 23:12
Ty nie bądź taka "misjonarka" 
Słoneczko - Śro 19 Gru, 2012 10:09
Jak zamknę jakiś rozdział, to i ulga i być może freedom
Dziś trochę lepiej sie czuje, właśnie wróciłam z zakupów
Miłego dnia życzę wszystkim
pterodaktyll - Śro 19 Gru, 2012 10:12 
Słoneczko - Śro 19 Gru, 2012 10:17 No tak, żeby Ciebie złapać, trzeba by bylo mieć skrzydełka
kahape - Śro 19 Gru, 2012 12:38
Może myślałaś inaczej, ale fakt pozostaje faktem, że tak napisałaś. pozdr ps. nie czepiam się! Tak tylko się zastanawiam 
Słoneczko - Śro 19 Gru, 2012 22:27
A do tego to jest jednak daleka droga
Niestety
ewa29 - Śro 19 Gru, 2012 22:42
Daleka ta nasza droga  ale nie martw się Damy rade
pterodaktyll - Śro 19 Gru, 2012 22:44
Wyłączyć ten automat
Słoneczko - Śro 19 Gru, 2012 22:49
Jestem na NIE, dzis wieczór kolejny 
pterodaktyll - Śro 19 Gru, 2012 22:52
Na "NIE" w stosunku do czego lub kogo?
Słoneczko - Śro 19 Gru, 2012 22:55 Do siebie samej, ja sobie już nie ufam Jestem beznadziejnym przypadkiem. Tyle komuś w ucho nakładać madrości i nie wykorzystać? To trzeba mieć na prawdę współ... niereformowalne  Przepraszam Pterusiu... Ty już wiesz za co?
pterodaktyll - Śro 19 Gru, 2012 23:02
Zmień ten cholerny numer, wyrzuć telefon przez okno, ZRÓB COŚ DLA SIEBIE!!!!
Jesteś............ale ja lubię wyzwania
Jak sie nie przestaniesz wygłupiać to np...........przełożę Cię przez kolano i dalej.....standartowo
Tego nie załatwia sie w przysłowiowe 5 minut. To jest praca nad sobą niekiedy długa i ciężka
pterodaktyll - Śro 19 Gru, 2012 23:03 A efekty czasem widać dopiero po dłuuuuuuuugim czasie
Słoneczko - Śro 19 Gru, 2012 23:09
Idę sobie poryczeć dalej... 
A miałam film obejrzec: "Wszyscy jesteśmy chrystusami"
pterodaktyll - Śro 19 Gru, 2012 23:11
Całkiem niezły pomysł tylko pamiętaj, że już po 22 i nie wyj za głośno
Niech Cię ręka boska broni oglądać to w takim stanie w jakim jesteś
Ilona - Śro 19 Gru, 2012 23:15
Oj,no nie przesadzaj.Śmietniczka bywa bardzo klimatyczna
Wbrew pozorom,to bardzo zdrowe
Słoneczko - Śro 19 Gru, 2012 23:22
Ale moje dziecię małe moze usłyszec, obudzi się a ja taka zasmarkana To będę cicho.
Aha... Nie czytalam nawet recenzji, ale podobno fajny film. No nic, odłożę to na inny wieczór
Dziękuje, bardzo dziękuję
Ide już sobie, nie będe juz zakłócać spokoju forum...
Słoneczko - Śro 19 Gru, 2012 23:23
Dobrej nocki
matylda35 - Śro 19 Gru, 2012 23:26 No to na taki smutny wieczór polecam film " Nic śmiesznego ", trzymaj się ciepło.
pterodaktyll - Śro 19 Gru, 2012 23:30
Forum po to właśnie istnieje żeby mu ten spokój zakłócać 
pietruszka - Śro 19 Gru, 2012 23:44
Potwierdzam...
a tak... w tajemnicy powiem... że w śmietniczce to się można czasem nieźle rozerwać
esaneta - Czw 20 Gru, 2012 06:52 i to bez uzycia materiałow wybuchowych
Słoneczko - Czw 20 Gru, 2012 11:15 Dziękuję jeszcze raz Wam za wsparcie
kahape - Czw 20 Gru, 2012 11:22
A ona bardzo podatna, widać (jeszcze). pozdr Słoneczko - Czw 20 Gru, 2012 13:19
Podatna to jestem zapewne na manipulacje, i jeśli one dotyczą, ze mogę być kochana (jeszcze), i zaznać miłosci takiej jakiej oczekuję, dobroci, zrozumienia, akceptacji, szcześliwej wspierającej się rodzinki (pelnej rodzinki), to ja góry przeniosę, i w zamian spelnię się w każdej roli...
olga - Czw 20 Gru, 2012 13:22
Słoneczko - Czw 20 Gru, 2012 13:48 Cofam się ch....ra, jak czytam co sama piszę
pterodaktyll - Czw 20 Gru, 2012 20:48
już ja wiem jak.......
Wręcz przeciwnie, usiłuję ją wyprowadzić na prostą drogę, ale oporna jednostka jest (na razie rzecz jasna)
pterodaktyll - Czw 20 Gru, 2012 20:49
To na tym ma polegać to Twoje reformowanie???!!!! 
Słoneczko - Czw 20 Gru, 2012 21:50
pterodaktyll - Czw 20 Gru, 2012 22:08
Ty?? Raczej sygnały SOS
Słoneczko - Czw 20 Gru, 2012 22:22 W tej sytuacji ciesze sie, ze te sygnały SOS są wyłapywane i pomoc nadchodzi natychmiast. W przeciwnym wypadku byłoby po mnie
pterodaktyll - Czw 20 Gru, 2012 22:38
Widocznie wysyłasz w odpowiednim kierunku
Słoneczko - Czw 20 Gru, 2012 23:09 Na pewno
Lepiej sie już czuję i jestem podniesiona na duchu Pterusiu...
pterodaktyll - Czw 20 Gru, 2012 23:10
alleluja, alleluja
Słoneczko - Pią 21 Gru, 2012 10:37 Sygnały S.O.S. odebrane - 
Dziura w moim jachcie okazała sie zbyt błaha, i szybciutko została załatana
Działanie = pozytywny skutek
Miłego początku weekendu
, a dziś już nie ubolewam, że nie odpisałam na sms-y - uff
Jednak moja upartość w końcu się do czegoś przydaje Cel uświęca środki - o taaaak!
pterodaktyll - Pią 21 Gru, 2012 16:21
Jakoś dwuznacznie to zabrzmiało 
Ufffffffffff
Słoneczko - Pią 21 Gru, 2012 16:34
To przenośnia mój drogi Pterusiu - nie nabijaj się ze mnie
Ale, może cos w tym jest Dziura rożnie sie może kojarzyć
pannamigotka - Pią 21 Gru, 2012 16:40 Oj Słoneczko, idziesz ostro do przodu. A tak swoją drogą- macie dziecko i nie będziecie się w ogóle kontaktować? Bo zastanawiam się o co chodzi z tą wymianą karty, czy było to konieczne do tego, żeby w tej chwili z nim nie rozmawiać. Wg mnie potrzebna jest równowaga (jakaś tam) między odcięciem wszelakich kontaktów, silnie złymi emocjami a kwintesencją współuzależnienia czyli uwieszeniem się na partnerze, nawet jeśli nie będziecie już razem. pterodaktyll - Pią 21 Gru, 2012 16:43
Nie powiem
Słoneczko - Pią 21 Gru, 2012 17:03
 Zawsze bedzie mial przewagę nade mną
pterodaktyll - Pią 21 Gru, 2012 17:13
Słoneczko - Pią 21 Gru, 2012 17:14
, ech...Wy meżczyźni
pterodaktyll - Pią 21 Gru, 2012 17:16
A cóż ja poradzę, że mi się wszystko z jednym kojarzy. Podobno u faceta to normalne
matylda35 - Pią 21 Gru, 2012 18:43 Super Słoneczko, czytając ciebie dodajesz mi siły, aby walczyć o swoje szczęście.
pannamigotka - Pią 21 Gru, 2012 19:02
Ja uważam, że to właśnie oznacz wyjście ze współuzależnienia. Alkoholik jest, może pić lub nie pić, a Ty masz się czuć dobrze. Nawet znam takie osoby, imponują mi. Znam kobitkę, która żyje z czynnym alko i jest szczęśliwą i spokojną kobietą, wyszła ze współuzależnienia. Ja rozumiem, że Ty chcesz osobnego życia i to pewnie dobra decyzja, ale samo odcięcie się to nie jest wyzdrowienie. Partner może umrzeć, a kobieta nie wyjść ze współuzależnienia. Ja rozumiem, że zmieniłaś kartę, żeby uniknąć manipulacji, ale wcześniej czy później ten kontakt możesz mieć i warto wiedzieć jak się przed tą manipulacją obronić. Ja na przykład zmienić numeru bym nie mogła- ze względu na sprawy zawodowe. Co do wychowania dzieci- jeśli on sam się do tego nie garnie, to jakby co innego i zmienia postać rzeczy. Klara - Pią 21 Gru, 2012 19:55
To są pozory. Prędzej czy później ta sytuacja odbije się na jej zdrowiu, bo choroba alkoholowa ma to do siebie, że się pogłębia, stan alkoholika jest coraz gorszy i stres pojawia się mimo woli przy każdym kontakcie z pijanym nawet wtedy, gdy jest spokojny. pterodaktyll - Pią 21 Gru, 2012 20:07
Jakoś nie mogę w to uwierzyć............ KICAJKA - Pią 21 Gru, 2012 20:33
Ja również
Natomiast znam taką która próbowała tak żyć obok, twierdząc,że jej to nie przeszkadza a wsparciajuż niepotrzebuje..... Jak się men zapił ,psychiatryk stał się jej domem 
ja - Pią 21 Gru, 2012 20:43
Tak, ale musi to się dziać poza zasięgiem naszych oczu. Nie wyobrażam sobie, że spokojnie jem kolację jak men pijany wraca do domu i mnie to nie rusza. A jeśli już tak się stanie i jest to obojętne to po co z kimś takim żyć. Przecież takiego zachowania kogoś obcego byśmy nie tolerowali, a obojętność to oznaka, że stajemy się sobie obcy. pannamigotka - Pią 21 Gru, 2012 20:57 No tak, dla wielu nie mieści się to w głowie, ale to jest właśnie wyjście ze współuzależnienia
Można być współuzależnioną rozwódką/ wdową, a niewspółuzależnioną żoną. Bo niektórym udaje się z tego wygrzebać, a nie które po prostu się nie współuzależniają. Ja powiem na swoim przykładzie- obecność czy nieobecność L., jego picie czy niepicie nie mają wpływu na to, czy wyjdę ze współuzależnienia, wszystko zależy ode mnie, od tego, jak przepracuję sobie pewne sprawy. Moje szczęście ma nie opierać się na innych. pannamigotka - Pią 21 Gru, 2012 20:58
ja- trzeba rozgraniczyć człowieka i chorobę, zaakceptować to na co nie mamy wpływu i podjąć decyzję czy z takim człowiekiem chcemy być czy nie, nawet trzeźwienie jest cholernie trudne, a nie ma gwarancji, że kiedykolwiek wytrzeźwieje. pannamigotka - Pią 21 Gru, 2012 20:59
To może tu jest sedno problemu? Ona tylko udawała, że jest jej dobrze? pterodaktyll - Pią 21 Gru, 2012 21:02 Prawdę mówiąc, to moim zdaniem "do du** z takim życiem". Ani to partner ani mąż ani właściwie nie wiadomo po co się pałęta............ staaw - Pią 21 Gru, 2012 21:05
Podoba mi się Twój tok myślenia...
pannamigotka - Pią 21 Gru, 2012 21:19
Oj Ptero... spodziewałam się po Tobie trochę więcej empatii. Są kobiety, które z jakiś powodów nie rozstaną się z mężem. Ta moja znajoma to akurat ze względów ideologiczno- religijnych. Podjęła stosowne kroki prawne zabezpieczające jej byt i na tym koniec- reszta to długa i ciężka praca nad sobą. Jest moją absolutną idolką, do takiego stanu dążę. Powiedziałam jej to, a ona na to, ze jestem na dobrej drodze i że żałuje, że sama nie 'obudziła' się w takim wieku jak ja
Ale to mogą być też inne powody. Szczęścia, równowagi trzeba szukać w sobie, nie w alkoholiku. Przykład Twojej żony jest chyba najlepszy. Po rozstaniu z Tobą znalazła równie problematycznego człowieka do życia. Rozstanie z Tobą nic jej nie dało, nie uporała się ze swoimi demonami. O tym właśnie piszę. Po co się pałęta? No jeśli miałabym tak myśleć, to rzeczywiście do d. z takim życiem. Tu trzeba zmienić myślenie. Tak jak alkoholik musi to zrobić tak samo i współ. pannamigotka - Pią 21 Gru, 2012 21:20
Dziękuję 
Ale najważniejsze, że mnie się podoba
ja - Pią 21 Gru, 2012 21:21
Zgadzam się z tobą. I może (a raczej na pewno) jestem bardzo współ. i nie potrafię na razie inaczej myśleć niż o przeszkadzającej obecności alko. I blisko mi do myślenia ptero:
Może niektórzy potrafią wyjść ze współ. w obecności alko. ale ja na pewno nie. Może jest to pójście na łatwiznę ale cóż, całe życie byłam bohaterska to teraz sobie pozwolę.
pannamigotka - Pią 21 Gru, 2012 21:26
Moim zdaniem nie ważny sposób, a cel. Jeśli nie chcesz być ze swoim mężem, to dlaczego miałabyś się do tego zmuszać?
ja - Pią 21 Gru, 2012 21:27
I ja to wiem. Ja go oddzieliłam od choroby ale nie zgadzam się na oglądanie takich rzeczy w moim domu. I na to mam wpływ. Mogę mieć dom bez takich obrazów. Więc nie będę tego akceptować. staaw - Pią 21 Gru, 2012 21:29
Powiedz jeszcze że alkoholik nie jest winien Twojej choroby a z Alkaidy Cię wyrzucą...
Tak... Zmiana myślenia... Na pierwszym miejscu JA, długo nic i dopiero reszta świata, która jest taka jak być powinna... Przynajmniej sprawdza się według żydowskiego kalendarza od 10000 lat, według ewolucjonistów miliardy... pterodaktyll - Pią 21 Gru, 2012 21:29
Ależ to właśnie empatia przeze mnie przemawia. Trudno nazwać szczęśliwym życiem taki patologiczny związek. Nie neguję Twojego punktu widzenia ale moim zdaniem to odrobinę za mało żeby móc tak naprawdę żyć. Bez odcięcia tych wszystkich łączących "ogonów" jest to moim zdaniem w ogóle niemożliwe. A propo's mojej "byłej"........To nie do końca tak, choć rzeczywiście "zapakowała" się w kolejny chory, (a może i nie) związek. Ze mną przecież się rozstała i formalnie i majątkowo itd....... pannamigotka - Pią 21 Gru, 2012 21:43
Otóż to. Ale powiedziałam i nie wyrzuciły. Takie fajne baby tam są, ale oprócz tego, że fajne, to mega mądre. Ileż można czerpać od nich... To nie żaden klub użalania się, oj nie. Małgoś - Pią 21 Gru, 2012 21:52
Ten dom ma być nasz wspólny i jeśli nasze wizje się rozmijają to dlaczego miałabym tolerować jego nie leczenie się? Dla mnie akceptacja jego choroby nie oznacza rezygnacji ze spokoju w moim domu. A jaki mogę mieć zagwarantowany spokój gdy za ścianą leży odbezpieczony granat?! Kto wie co jemu za chwilę przyjdzie do głowy? Może zechce zarzygać mi kuchnię, albo zacznie bełkotać przy dziecku? ja - Pią 21 Gru, 2012 21:57
Nie ma za co. Takie mądrości wyniosłam z ostatniej terapii. Nie żebym sama to wymysłiła, co to to nie ..... 
pannamigotka - Pią 21 Gru, 2012 22:02
Ale ja nie o tym, Małgoś. Spokój i bezpieczeństwo to jest nr 1. Małgoś - Pią 21 Gru, 2012 22:53
widocznie opacznie coś zrozumiałam
Słoneczko - Pią 21 Gru, 2012 22:55
Pannomigotko, to jest dla mnie czas na z d r o w i e n i e
Coś mi tu nie pasuje
Chyba sie cofnę do Oświecenia
Słoneczko - Pią 21 Gru, 2012 22:59
pannamigotka - Sob 22 Gru, 2012 21:52
chyba nie sądzisz, że będę takie szczegóły o osobie trzeciej wywlekać na publicznym forum, trochę taktu... A podobne tematy były tu na forum, poczytaj.
Czy uważasz, że ideał życia i wyjście ze współuzależnienia to dla mnie moje stare życie z czynnym alko? Jeśli tak, to ja kończę dyskusję, nie widzę sensu. 
Słoneczko - Sob 22 Gru, 2012 22:28
pterodaktyll - Sob 22 Gru, 2012 23:45
A jak Ty uważasz? olga - Nie 23 Gru, 2012 00:03 Ja sądzę, że nie ma możliwości powrotu do normalnego życia z czynnym alko pod jednym dachem. Przerobiłam to. Wydawało mi się wtedy, że się całkowicie od niego odcięłam, ale to można miedzy bajki włożyć. ewa29 - Nie 23 Gru, 2012 00:17
Zgadzam się w 100% z Tobą Olga dlatego Ja wiem że kiedy będę już miała swoje mieszkanie to będę mieszkała w nim tylko Ja i dzieci doświadczyłam mieszkania z czynnym alko pod jednym dachem i co przeszłam to jest moje ale więcej tego sobie nie życzę i nie wyobrażam trudno kocham bo kocham ale tutaj ważne i ważniejsze jest dobro moich dzieci i ich zdrowie.
Słoneczko - Nie 23 Gru, 2012 22:06
Słoneczko - Wto 25 Gru, 2012 21:05 Po raz pierwszy od lat spędzam święta w spokoju i głębokiej refleksji
Dzisiaj od rana każdą czynność wykonywałam w zgodzie ze sobą, bez rozdrażnienia, okazało się, ze mam czas i dla siebie i dla gościa, który jest z nami w te święta, i dla dzieci, i na rozrywkę (obejrzałam aż 3 całe filmy w TV ).
Ale przez mala chwileczkę miałam wątpliwości, czy to nie za pięknie? czy to normalne...? Brakowało mi tez przez chwilę jeszcze jednej osoby przy stole Ale to już nie ważne...
Wyciszenie wszechobecnych telefonów i komunikatorów, nie czytanie poczty - dało pozytywny skutek Nic i nikt nie zakłócił mojego cennego czasu, mojego szczęścia w gronie najbliższych. Dobrze mi z tym
pterodaktyll - Wto 25 Gru, 2012 22:06
I tej wersji się trzymaj. Alleluja Siostro
Żeglarz - Wto 25 Gru, 2012 22:08
Amen
Słoneczko - Wto 25 Gru, 2012 22:20 Dziś jeszcze raz czytałam DESIDERATĘ
Jej sens jest dla mnie zrozumiałym przesłaniem
Tak żyję, tak chce żyć.
Słoneczko - Śro 26 Gru, 2012 11:08
Słoneczko - Śro 26 Gru, 2012 11:15 Mój kolejny dzień świąteczny spokojny i zaczynam od 
Coś ze mną nie tak....
pterodaktyll - Śro 26 Gru, 2012 11:16
Wydaje mi się, że wręcz przeciwnie
Słoneczko - Czw 27 Gru, 2012 11:07 Witam Dekadencję
"Dziś łaknę ludzkiej mądrości dobrego słowa, dziecięcej ufności budzi się we mnie refleksja w ciszy nad sensem mocy Siły Wyższej cytat poniższy tak zacny owy jest mi dziś bliski i ponadczasowy"
"Ja wiem, że w wiecznym kole przemian zapadnie wszystko jakby w morze, że minie czas i minie ziemia i to, com kochał i com tworzył. Próżno bym, pełen wielkich tęsknot, jak ślad na piasku wieczność tropił, bo ludzki trud i ludzkie piękno jest jak na wiatr rzucony popiół. Więc dobrze okruch szczęścia dostać, umiejąc fałsz od prawdy dzielić. I życie szczere mieć i proste, jak uścisk dłoni przyjaciela."- Tadeusz Borowski
Żeglarz - Czw 27 Gru, 2012 14:23
Jacek - Czw 27 Gru, 2012 15:02
Słoneczko - Sob 29 Gru, 2012 10:27 Nie ma zbyt wiele czasu,
by być szczęśliwym. Dni przemijają szybko. Życie jest krótkie. W księdze naszej przyszłości wpisujemy marzenia, a jakaś niewidzialna ręka nam je przekreśla. Nie mamy wtedy żadnego wyboru. Jeżeli nie jesteśmy szczęśliwi dziś, jak potrafimy być nimi jutro? Wykorzystaj ten dzień dzisiejszy. Obiema rękoma obejmij go. Przyjmij ochoczo, co niesie ze sobą: światło, powietrze i życie, jego uśmiech, płacz, i cały cud tego dnia. Wyjdź mu naprzeciw. Autor: PHIL BOSMANS
Klara - Sob 29 Gru, 2012 10:32
"Jeśli chcesz rozśmieszyć Boga, opowiedz mu o twoich planach na przyszłość." Woody Allen Słoneczko - Sob 29 Gru, 2012 11:08
ewa29 - Sob 29 Gru, 2012 12:00
Ja też jej nie planuję
I Ja też
Pozdrawiam
Scarlet O'Hara - Sob 29 Gru, 2012 12:19 A czemu nie planujecie? Mnie takie planowanie pcha do działania (pomijam ostatni czas ale to chwilowa niedyspozycja)
ewa29 - Sob 29 Gru, 2012 12:57
Ja żyję dniem dzisiejszym bo nigdy nie wiadomo co jutro przyniesie.Po prostu nie wybiegam za daleko I tak mi jest lepiej bez żadnych rozczarowań
ja - Sob 29 Gru, 2012 13:15
Dokładnie. Ja mam zawsze jakiś cel. I to zawsze bardzo odległy. Dobrze mi jak wiem gdzie zdążam. Drogi mogą być różne i tu jest miejsce na działania wszechmocnego, do tego się dostosowuję. Ale nigdy nie zapominam gdzie chcę dojść. Nie planowałam takiego towarzystwa mojej wędrówki ale główny z celów osiągnęłam . A teraz jest czas na określenie kolejnych. Słoneczko - Sob 29 Gru, 2012 13:37
Plan najbliższy to dziś ewentualnie jutro, pojutrze... staaw - Sob 29 Gru, 2012 14:12 Ja do dzisiaj nie nauczyłem się odróżniać planowania od myślenia życzeniowego. Na wszelki wypadek nie planuję na okres dłuższy niż tydzień... ja - Sob 29 Gru, 2012 15:43
Ja jakoś (nie wiem jak) potrafiłam mimo alko realizować swoje plany. Może dlatego że nie dotyczyły jego. Pierwszym moim celem było ukończenie studiów. Nie ukrywam, że mój alko często mi to utrudniał. Bo np. stracił pracę. To wtedy ja poszłam do pracy od pt do nd. Szukali studentów na kasę. Rodzina mi pomogła, dostałam stypendium i jakoś szło. Albo zapił i zniknął na dwa tygodnie w trakcie sesji. Powiedziałam, jak Scarlet pomyślę o tym później i zajełam się nauką. I tak to trwało.
Oczywiście jak teraz widzę w zgodnym współuzależnieniu. Ale nie byłam wtedy gotowa na zmiany. Musiałam dorosnąć.
No i dzisiejsze plany przedstawiają się bardzo miło.:Babski wypad.
Słoneczko - Sob 29 Gru, 2012 17:33
Ja miałam na myśli takie plany długoterminowe dotyczące związku, np. zmiany mieszkania na większe, czy tez planowane weekendy i wspólne wypady z dziećmi, czy wynajem działki rekreacyjnej, itp. Tego typu plany nie ulega wątpliwości i żadnej dyskusji, ze legły w gruzach
Co ja sobie wyobrażałam? I przyszedł moment, ze zaczęłam postępować bez udziału alko. Wszelkie zmiany w domu były realizowane pod wpływem impulsu i na już. Alko stawał przed faktem dokonanym. Podchodziłam do tego tak, skoro ja nie mam wpływu na jego życie, to również on nie ma wpływu na moje. A w między czasie marzyłam, żyłam nadzieją i co? Teraz jestem tutaj z Wami i sama ze sobą w zgodzie. Przyznam sie, ze od dwóch dni coś mnie gnębi...
ja - Sob 29 Gru, 2012 17:58
Tak, to najbardziej boli. Ja po 11 nieciekawych latach uwierzyłam i zaufałam. I znowu dostałam po nosie. (Ale jakoś chyba w podświadomości nie ufałam do końca bo pewne sprawy finansowe przeprowadziłam rozsądnie. Bo bym została teraz z niczym. )
Coś konkretnego, czy taki niepokój wewnętrzny niewiadomego pochodzenia? pterodaktyll - Sob 29 Gru, 2012 18:34 Jeżeli planuję coś, co ma wpływ na moje życie, nie ufam absolutnie nikomu tylko sam sobie to planuję, tak jak ja chcę i w taki sposób, że tylko ja ponoszę za to odpowiedzialność. Sprawdza się zawsze. Jeżeli dostaję jakąkolwiek pomoc przy realizacji, zawsze traktuję to jako niespodziewany bonus ale nigdy nie oczekuję, że ktoś sam z siebie pomoże. pterodaktyll - Sob 29 Gru, 2012 18:34
Zeznawaj, co jest..........
Słoneczko - Nie 30 Gru, 2012 12:10
Teraz już wiem, że nałożyło się troszkę problemów bieżących dni i znów zostałam z tym sama, by je rozwiązać. Puszki Pandory nie otworzę, wręcz przeciwnie zdecydowałam, ze konfrontacja z samą sobą i z życiem jakim wiodłam przez 2 i pół roku jest niezbędna , by zaznać pełny spokój ducha i wytrwać z moimi postanowieniami w zgodzie z samą sobą
Miłej ostatniej niedzieli Starego Roku
Słoneczko - Nie 30 Gru, 2012 14:38 Konfrontacja trwa....
We mnie serducho się kołacze, niepokój nabiera mocy... Czekam kulminacji tych moich zachowań. Albo mi przejdzie albo sama się zmanipuluję
pterodaktyll - Nie 30 Gru, 2012 15:06
Z kim Ty się bijesz? z myślami czy z kimś konkretnym?
Urzędowej?
Zawał.............
Jak znam życie to raczej to drugie......
Słoneczko - Nie 30 Gru, 2012 15:21
Niepokój w jednym problemie rozwiany, a w innym nabierał mocy... Lęk mną owładnął taki niewytłumaczalny. I... Wreszcie fona uruchomiłam... tak jakbym jakiś lont chciała zapalić Pousuwałam wszelkie wiadomości, kontakty zostawiłam wyłącznie dobrych znajomych i urzędowe, wyczyszczone archiwum... i przychodzi ulga
Dziwne mną uczucia targały, żeby rzeczy martwe rządziły moim umysłem? Szok!!
Ja tu rządzę
Większość będzie się bawić a ja? Biała sala - stagnacja
Jak ja ruszę w końcu po nowym roku i zacznę życia używać, to mi się odechce rozmyślać nad głupotami
pterodaktyll - Nie 30 Gru, 2012 15:27
Ino żebyś jakichś nowych nie narobiła
pterodaktyll - Nie 30 Gru, 2012 15:28 Żartowałem........
Słoneczko - Nie 30 Gru, 2012 15:28
pterodaktyll - Nie 30 Gru, 2012 15:30
Ja tyż.......
Słoneczko - Nie 30 Gru, 2012 15:31
A tak na serio... na pierwszym planie mojej nowej drogi życia to terapia...
pterodaktyll - Nie 30 Gru, 2012 15:40
Całkowicie się z Tobą zgadzam
I pod tym też się podpiszę, ale pod warunkiem, że będzie to środek do osiągania celów a nie cel sam w sobie
Słoneczko - Nie 30 Gru, 2012 15:55
Wcześniej w moim rozumieniu cel był celem, cel uświęca środki, itp. Jednak powinnam uczyć się rozgraniczać pewne terminy. Ważne jest jak ja to załatwię, a nie czy załatwię.
pterodaktyll - Nie 30 Gru, 2012 16:00
No sama widzisz jaką ważna rolę w życiu człowieka odgrywa starożytność. Oni już też to wiedzieli
Słoneczko - Nie 30 Gru, 2012 16:08
Jestem mocno zaangażowana w moje zdrowienie, i jakość działania jest i będzie dla mnie priorytetem.
pterodaktyll - Nie 30 Gru, 2012 16:22 I tak trzymaj
Słoneczko - Czw 03 Sty, 2013 11:10 Czas coś skrobnąć. Ja mam dziś obniżony nastrój
Pokłóciłam się z moją córą i jest mi z tym źle...
Wszędzie widzę manipulacje... Kiedyś byłam za ufna, naiwna, lekkomyślna, itp, itd. A teraz? Teraz mam wrażenie ze wszystko się przeciw mnie sprzeniewierza.
Nie rozumiem moich zachowań.
Nic mi się nie chce. Nawet ciesze sie ze dziś pada deszcz... mam wytłumaczenie ze nie muszę wychodzić z domu, choć i tak będę musiała wyjść, obowiązki wzywają. Ale czuję jakoś niemoc. Mam nadzieję, ze to minie i to szybko, bo popadnę w jakaś deprechę 
pterodaktyll - Czw 03 Sty, 2013 11:15
Widzisz to ,co chcesz zobaczyć. Widocznie dla Ciebie dzisiaj "szklanka" jest w połowie pusta a nie w połowie pełna. Jak to mawiają starożytni amerykanie........? ....Keep smiling, czy jakoś podobnie
Słoneczko - Czw 03 Sty, 2013 11:27
Moje skrajności myślowe...
Wiem co masz na myśli... Powinnam zmienić postrzeganie siebie... Kim ja właściwie jestem?
Słoneczko - Czw 03 Sty, 2013 11:48 Ok. wrócę jak szklanka będzie w połowie pełna
Pozdrawiam ciepło 
Ilona - Czw 03 Sty, 2013 11:53
Czekam na Ciebie "na dole". Nie ociągaj się.
Słoneczko - Czw 03 Sty, 2013 13:42
pietruszka - Czw 03 Sty, 2013 19:32
cała sztuka być z innymi, nawet gdy jest złe... szukanie samotni, gdy jest źle zwykle nie jest najlepszym pomysłem
Słoneczko - Sob 05 Sty, 2013 10:29
Nie uciekłam
Dziś szklanka jest do połowy pełna
Działanie dodaje mi siły, choć pojawiają sie z tym lęki...
Dopiero niedawno poinformowałam więcej osób (powinny o tym wiedzieć wcześniej, ale tak wyszło...), że obecnie wiodę życie wyłącznie z dziećmi, bez udziału alko... Konsternacja... wielkie oczy i poleciały słowa, ze mnie podziwiają za wytrwałość, ze tak świetnie sobie radzę, że byli pewni ze mam wsparcie w domu ojca dziecka W ogóle nie zauważyli, ze przechodziłam ciężkie chwile w zeszłym roku.
A mnie sie wydawało, że ja jestem taka bezradna Za dużo od siebie wymagałam i stąd taką niską samoocenę miałam.
Cieszę się, że moje czyny są mierzone w jakości a nie w ilości. To prawda, daj czas czasowi...
Jak jestem w niewytłumaczalnym nastroju i niepokoje mną targają... wiem, ze nie powinnam wówczas podejmować żadnych decyzji, bo pochopność, silne emocje i impulsywność są złymi doradcami. Przeczekuję trudne dni i gdy jestem już w dobrej kondycji psychicznej, wtedy działam... Skutek - jeden - mega pozytyw płynący od otoczenia
pterodaktyll - Pon 07 Sty, 2013 23:53 poczytaj sobie. http://komudzwonia.pl/vie...p=307696#307696 Słoneczko - Wto 08 Sty, 2013 00:30 Dziękuję
Długi wątek, ale wezmę sie ostro za czytanie.
pterodaktyll - Wto 08 Sty, 2013 09:45 Nie zapomnij wyciągnąć właściwych wniosków dla siebie
Słoneczko - Wto 08 Sty, 2013 12:37
Dziś mam doła do potęgi entej!!!! Już mam zamiar zamknąć sie znów w sobie w swoim małym mieszkanku, odłączyć sie od świata zewnętrznego, po prostu wycofać.... niech sie dzieje co chce
Ja chce zmian, na prawdę, ale panikuje na samą myśl o zmianach, jest bunt, jest odwaga, ok trwa to fajne dwa tygodnie i co? Znów upadek
Jak nie zadręczam się ze strony alko przyjmując złe emocje do siebie (mimo, ze go nie ma juz w moim życiu, ale w głowie za to ), to znów córka mi ciosy zadaje emocjonalne...
Mam rzeczywistą ochotę wycofać się z życia, zaszyć sie, tak, żeby już nikt mnie nie znalazł i nie znał, zacząć wszystko od początku w nowym otoczeniu, bez przeszłości... Jóż nieraz szukałam sobie stancji z własnego M. Teraz znów moje myśli wokół wynajęcia małego pokoju krążą
Idę sobie... Dziękuję za wsparcie, jednak jestem za słaba na to by być sobą, mimo tego, ze bardzo tego pragnę...i mam tyyyyle wiedzy i rozumiem mechanizmy współcośtam
Linka - Wto 08 Sty, 2013 12:44 zostań , nie uciekaj, przynajmniej przez ten czas będziesz miała nasze wsparcie
ewa29 - Wto 08 Sty, 2013 14:19 Iwonko nie uciekaj od Nas każdy ma dni lepsze i gorsze i tak na przemian
i dla Ciebie aby zawsze ci świeciło
matiwaldi - Wto 08 Sty, 2013 17:58
przyznam,że nie rozumiem........ może chciałaś przez chwilę być kimś innym ....... na to możesz być za słaba ..... może i jesteś słaba (na coś tam) ,ale nawet wówczas jesteś sobą ....... myślę,że ludziska tutaj zaakceptowali Cię taką jaka jesteś ,więc po co uciekasz ..........??? może wróć tylko po tego
pietruszka - Wto 08 Sty, 2013 20:05
Słoneczko, proszę mi nigdzie nie łazić 
A tak serio, im bardziej w kryzysie mam ochotę izolować się tym bardziej warto wyjść na siłę w kierunku innych. Na początku się przymusić nawet. Zwykle chcemy się izolować, schować pod pierzynką, wleźć do mysiej dziury, by nikt nas nie widział, nie męczył, a co chyba najgorsze jest dodatkowo wzrasta nasz lęk przed odrzuceniem, bo nie chcemy by inni zauważyli naszą słabość, bezradność, nasze trudności. A zwykle jest to niepotrzebny lęk. Bo ludzie właśnie chętnie pomogą, wysłuchają, wesprą, dla wielu to też ważne, że mogą czuć się potrzebni innemu człowiekowi. Oczywiście warto wtedy iść do właściwych ludzi, którzy znają problem... Zatem Słoneczko wyłaź z tej dziury 
Słoneczko - Śro 09 Sty, 2013 09:14
Dzis jestem znów po ostrym starciu słownym z córką Jak mnie z blotem zmieszała, to trzasnełam drzwiami od łazienki, że malo szyba nie poszła i aż mi po jakimś czasie wstyd się zrobiło, ze taka a nie inna reakcja była z mojej strony. Nie umiem znaleźć na ataki emocjonalne słów wobec córki... Dziś jej powiedziałam, ze ma sie wyprowadzić do ojca, albo gdziekolwiek, ze nie będę dla niej g...em, a tak się czuję.
Na chwilę przed akcją, zarzucała mi moją nieudolność życiową, że jestem do niczego, a jej sąsiadeczki - matka z córką- są na prawdę godniejsze ode mnie Zarzuciła mi ze nie skończyłam kursu na prawo jazdy, ja jej spokojnie mówię, ze mam kurs tylko jeszcze egzamin został do zaliczenia państwowy, a ona swoje: g..no prawda, że jestem beznadziejna. Chciałam jej pokazać dokumenty z kursu, jak nie wierzy... (choć je widziała po ukończeniu kursu) a ona do mnie:
-weź wyjdź stąd a co mnie ty obchodzisz, co ty myślisz, ze życie moje skupię na twoim, dla mnie jesteś nikim To czemu tak się przejmuje swoimi koleżankami i ich rodzicami? W czym tak są lepsze od własnej matki? Nie rozumiem jej? I trzasnęłam drzwiami...
Zdążyłam jej śniadanie do szkoły zrobić, w międzyczasie mniejszymi się zajęłam wyprawić do szkoły. Za co ona mnie tak nienawidzi?
Cos sie dzieje z moim dzieckiem? Jest pełnoletnia, ale spoczywa na mnie obowiązek utrzymania, dbanie o nią i o szkolne sprawy, sądziłam, ze dbam o jej bezpieczeństwo (rozstałam się definitywnie z partnerem alko dla dobra własnego i dzieci), ale ona i tak się nie zmieniła
POMOCY!!!
pannamigotka - Śro 09 Sty, 2013 09:33 Słoneczko, popatrz na to z innej strony, ona też już swoje przeszła, może być DDRR, później Twój związek z uzależnionym (dobrze piszę mam nadzieję, bo nie znam Twojej sytuacji zbyt dobrze), więc równie dobrze może mieć cechy DDA/DDD, może być współuzależniona, teraz kolejne zmiany w życiu. To może być zbyt wiele jak dla tak młodej osoby. Postaraj się potraktować to jako próba zwrócenia na siebie uwagi i wołanie o pomoc, choć tak nie wygląda na pierwszy rzut oka. Cierpliwości. Moje relacje z mamą też były koszmarne, a teraz jest ok, więc to wszystko też pewnie minie... Linka - Śro 09 Sty, 2013 09:48 Współczuję ci Słoneczko, ja też nie zawsze potrafię dogadać się z moimi dziećmi, ale takich wyrzutów nigdy nie usłyszałam. Zdarzyło mi się reagować słowami ; " nie życzę sobie" Może mimo wszystko ona tęskni, może chciałaby mieć normalny dom? Ale nie oznacza to, że musi wyżywać się na Tobie.
ale śniadań do szkoły nie musisz jej robić pterodaktyll - Śro 09 Sty, 2013 09:50
To nie w tym problem....... Dziubas - Śro 09 Sty, 2013 09:53
TY się tak czujesz,a kłótnia była, niejako,katalizatorem, który wyciągnął tą samoocenę.
Oooo... mądre słowa! Może byś zaczerpnęła trochę tej mądrości,i zajęła sobą? Słoneczko - Śro 09 Sty, 2013 10:33 Żale moje już nieaktualne... Po terapii wczorajszej zupełnie inaczej zostałam odebrana niż tutaj...
Do czego to może dojść, ze ja mam patrzec, by sie tak stoczyła? To nie pod tym dachem.
Ma sie wyprowadzić i tyle, nie interesuje mnie już gdzie. Niech idzie do tego swojego chłopaka, który ją szarpie, wyzywa, poniża. Albo do ojca, tam nie bede jej psychicznie wykańczać i moje macki jej nie dosięgną. Albo ja sie wyprowadzę. Nie chce mieć takiej córki i tyle!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
, nie miałam na to funduszy i okazało sie, ze jestem w ciąży, często byłam hospitalizowana, więc uważałam, ze podejdę do egzaminu jak urodzę, odchowam synka i wyjdę z pożyczek.
To ona ma problem, bo zazdrości koleżankom, ze ich rodzice wożą tu i tam, ma ojca mobilnego, który pod tym względem nie jest skory do wożenia jej tyłka i mnie obwinia za moja nieudolność, wcale nie jestem nieudolna. Chce wojny to będzie ją miała, już za dużo lat upływa, żeby dziecko się wyżywało na matce
Ona ma gdzie sie wyprowadzić. Ale ją powstrzymuje to, że musi tu mieszkać, bo musi chronić rodzeństwo przede mną - to jest chore Nic nie musi. A ja chce chronić siebie i jej rodzeństwo przed nią.
Jest mila wówczas, jak trzeba pieniążka wyłożyć na jej potrzeby... a w międzyczasie jest diabłem. Niech tym razem sama zadba o swoje wydatki, już ja sie o to postaram.
Odkąd pamiętam, to jak tylko siostra jej przyszła na swiat. Poczuła sie odrzucona, ja nic na to nie poradzę. Byłam dla wszystkich, dzieliłam sie sobą wszystkim, a Ja, mnie nie było. Ale teraz bede, po trupach, a będę. Nie dam sie zmanipulować więcej nikomu. Źle mnie odbieracie, ale trudno... tak to jest jak sie tylko szczątki weryfikuje zdarzeń a nie całokształtu problemu
To co ty przeczytałam, dało mi do myślenia.... Tak jestem postrzegana?? Ch...era! Nie dam się
Stanę sie egoistyczna do bólu - tak postanawiam. Tyle zmian zaszło w moim Ego i znów ma to wszystko upaść. NEWER! pannamigotka - Śro 09 Sty, 2013 10:39 Słoneczko, to jest Twoje dziecko... które woła o pomoc. Boże, przypomniała mi się moja mama
(jej zachowania, słowa, agresja w tamtym czasie, bardzo mnie skrzywdziła...) pterodaktyll - Śro 09 Sty, 2013 10:39 Wyciągnęłaś właściwe wnioski
Postaraj się konsekwentnie krok po kroku wprowadzać je w życie. Odbieranie komuś "obszaru", który ten ktoś uważa za swoją własność i niezbywalne prawo do jego posiadania (nawet kosztem kogoś innego) nigdy nie obchodzi się bez walki o ten "obszar". pterodaktyll - Śro 09 Sty, 2013 10:47
Ja odniosłem wrażenie czytając to, że to córka jest agresywna w stosunku do matki a nie odwrotnie.... Linka - Śro 09 Sty, 2013 10:51
ja też, dopóki będę czuć się winna , że nie stworzyłam dzieciom normalnego domu, mogę spodziewać się, że moje poczucie winy wykorzystają nie zastąpię dzieciom ojca, mogę być tylko, albo aż matką Słoneczko - Śro 09 Sty, 2013 10:55
Ja jestem obecna 24 na dobę dla dzieci I zdaje się, ze to był błąd Ja byłam nadopiekuńcza do potegi entej... uwierz mi I tym wiem, ze ją krzywdzę poniekąd. Dostałam namiar dla odpowiedniej terapeutki dla młodzieży i trudnych relacji w rodzinie. Otrzyma ode mnie wskazówki, bilecik z adresm, gdzie może uzyskać pomoc specjalistyczną. Ja dla niej nie chce być terapeutką, są od tego odpowiednie ośrodki pomocy
Nie jestem agresywna, wręcz przeciwnie
Dołoże wszelkich starań, by się moje dziecko otrzymało wsparcie
Jesteśmy obie skrzywione, ja pracuję nad sobą, córka zaczyna zauwazać... I są zgrzyty... Cierpliwości...
Nie mogę tylko racic opanowania, co też dzisiaj pokazalm swoim postępowaniem i brzydzę sie tego Ale nikt nie jest nieomylny
Matka - dziecko - to bardzo trudne relacje emocjonalne, zwłaszcza, gdy dochodzą problemy współcośtam...
pterodaktyll - Śro 09 Sty, 2013 10:57
KONSEKWENCJA i jeszcze raz KONSEKWENCJA!!!! zimna - Śro 09 Sty, 2013 10:59
Tak, tyle ,że za Jej skrzywienie Ty ponosisz pełną odpowiedzialność. pterodaktyll - Śro 09 Sty, 2013 11:01
I tu się z Tobą nie zgodzę, bo o ile mi wiadomo ojciec tegoż dziecka żyje i ma również jakieś obowiązki wobec niego....... Dziubas - Śro 09 Sty, 2013 11:05
Jeszcze raz Ci napisze. To jak ja Cię postrzegam nie powinno mieć dla Ciebie żadnego znaczenia.
To właśnie Ego(o zgrozo jakie wielkie) pasie się ocenami, to ono oczekuje żeby go głaskano. Słoneczko - Śro 09 Sty, 2013 11:07 Dziękuję
Wiem, wiem... ale wdrożę... to tak nie może być...
Nie poddam się teraz. Samonakrecanie sie, ze jestem beee, do niczego, itp..itd... Tak nie wolno!!! I TO NIE PRAWDA Jestem fajną kobietą z wadami i zaletami (a kto ich nie ma?).
Już sie zakochuję w sobie, w swoich wadach i zaletach... ale gdy bede "sie kochala" i akceptowała siebie w pełni, to rzeczywiście odniosę w jakimś sensie sukces.
Dziubas dziękuję bardzo... za odpowiedź w moim wątku. Dałeś mi popalić Budujące
Linka - Śro 09 Sty, 2013 11:08
nie wpędzaj Słoneczka w poczucie winy, nikt świadomie nie ładuje się we współuzależnienie poza tym Słoneczko podjęła terapię zimna - Śro 09 Sty, 2013 11:12
Pisałam w kontekście relacji matka -córka ale ,że dzieciak nie jest odpowiedzialny, to chyba się zgodzisz?
Ok niech będzie 
pterodaktyll - Śro 09 Sty, 2013 11:17
Oczywiście. Dziecko wykorzystuje tylko sytuację i to właśnie jest winą matki, że do tego dopuściła w imię źle pojętej miłości do dziecka i chęci zastąpienia mu obojga rodziców. Zresztą trudno tu mówić nawet o jakiejś winie. Linka - Śro 09 Sty, 2013 11:19
zawsze w takim przypadku przychodzi mi na myśl moja siostra, byłyśmy jednakowo wychowywane, bo jest tylko rok młodsza ja jestem wdzięczna rodzicom, bo widziałam z jak ogromnym trudem nas wychowywali jak ciężko pracowali, jakie wartości nam wpoili natomiast ona zawsze ma jakieś żale, pomimo, że teraz jest bardzo zamożną osobą, to ciągle wypomina jaka to biedna w dzieciństwie była, bo rodziców nie stać było na ciuchy z Pewexu pannamigotka - Śro 09 Sty, 2013 12:01
Jaka jest przyczyna takiego a nie innego zachowania? Umywanie się od odpowiedzialności za to jak wychowujemy własne dzieci żeby tylko nie wpędzić się poczucie winy- do mnie to nie przemawia. Jesteś matką, nie podoba Ci się Twoja córka, ale dalej nią jest. Masz ją wspierać, kochać. Nie prowadzić terapii, nawet już nie wychowywać, bo na to już za późno. Liczyć się z jej zdaniem. Ona próbuje Ci coś przekazać. To jest skrzywdzone dziecko, pewnie mocno zaburzone. Piszesz, że nie jesteś agresywna, ale z Twoich wypowiedzi bije agresja. Przynajmniej ja ją wyczuwam. Ja Cię tylko namawiam do spojrzenia szerzej na sytuację, na niechowanie urazy za jakieś tam słowa, które bolą, ale potraktowanie tego jako wołanie o pomoc dziecka, które sobie nie radzi, bo wychowywało się w takim a nie innym domu. pterodaktyll - Śro 09 Sty, 2013 12:27
Moim zdaniem to już przysłowiowa "musztarda po obiedzie". Trzeba likwidować skutki a nie zastanawiać się teraz nad przyczynami. Obserwuję podobną sytuację i mogę tylko powiedzieć, że poddawanie się takiemu terrorowi psychicznemu i agresji ze strony dziecka, powoduje jedynie dalszą eskalację jego żądań i wymagań w stosunku do matki. Tam już padły słowa "jeżeli czegoś tam nie zrobisz tak jak ja chcę, to ja Cię prędzej czy później zabiję........." Tak wygląda ten krzyk dziecka "wołającego o pomoc". To jest realna groźba bo to dziecko ma..........15 latek. Fajne? Co? (pisze o tej sytuacji w mojej dalszej rodzinie). To jest wyraz bezradności obu stron ale to ta "dorosła" strona ma podjąć decyzje i realizować je. Właśnie dla dobra i dziecka i matki, choć te działania wcale dziecku nie muszą się podobać. Jak już wcześniej pisałem, nikt nie oddaje bez walki "obszaru", który sobie zdobył. Nawet jeśli zdobył ten "obszar" kosztem drugiej strony. Nikt dobrowolnie nie zrezygnuje z przywilejów, które sobie w taki czy inny sposób zdobył. pannamigotka - Śro 09 Sty, 2013 12:56
No właśnie tu się różnimy, moja terapeutka również postanowiła zająć się moim dzieciństwem, bo inaczej niewiele wskóramy. To dziecko miało zafundowane takie a nie inne 'atrakcje' i bez wyprostowania tych właśnie spraw (tzn celownik) nie będzie szczęśliwa i nie poradzi sobie w życiu. A matka powinna po prostu wesprzeć i ... zrozumieć. Być ponad to. pterodaktyll - Śro 09 Sty, 2013 13:26
Nic dziwnego....ja mam dzieci mniej więcej w Twoim wieku, a jedno to już nawet starsze
Ilona - Śro 09 Sty, 2013 14:13
w twoim Słoneczko działaniu,oraz zakres obowiązków dla młodzieży (proporcjonalnie do ich roszczeń i oczekiwań). Żadnej taryfy ulgowej,ani rekompensat tylko dlatego,że ojciec jest czynnym alkoholikiem.
Zawsze preferowałam pełen miłości "zimny chów". U mnie się sprawdziło. Słoneczko - Śro 09 Sty, 2013 14:29
Piszę o córce z pierwszego małżeństwa, jej ojciec nie był alko Odszedł od nas, założył nową rodzinę wraz z "nowym małym przybytkiem", a ja po rozwodzie, tak po ok. 9-10 m-cach związałam się z partnerem, który okazało sie, że był już czynnym alkoholikiem.
Ilona - Śro 09 Sty, 2013 14:40 Przepraszam,umknęło mi. Wiesz,co Słoneczko,to może rzeczywiście niech córa ze swoimi planami na życie przeniesie się do ojca i niech tam spróbuje je wdrażać. Nie lubię pisać o innych,ale moja koleżanka(rodzina bez dysfunkcji,aczkolwiek po rozwodzie) miała podobne problemy z synem.Wyprowadził się do ojca.Po trzech miesiącach ze łzami w oczach wrócił. Słoneczko - Śro 09 Sty, 2013 14:44
Już jestem po rozmowie z jej ojcem, będziemy działać
Ja jestem pokorna jak baranek, a że emocje czasem rozładuję poprzez trzaśniecie drzwiami?? Sądzę, ze to naturalne. Ktoś inny na moim miejscu naten czas uderzył by w twarz bez skrupulów, ja nie podnoszę ręki na nikogo...
ja - Śro 09 Sty, 2013 14:55
I chyba właśnie w tym problem. A droga do jego rozwiązania, pewnie dobrze o tym wiesz, zajęcie się sobą. Swoimi uczuciami, pragnieniami, swoją drogą. Bo to tak jest, że jak poświęcamy swoje życie dla dzieci a zapominamy przy tym o swoim to jest żal po obu stronach.
To jest własnie sedno wychowania, że nie powinniśmy niczego oczekiwać w zamian. Wychowujemy dizecko najlepiej jak umiemy a co ono z tym zrobi to jego sprawa. Ja miałam zawsze problem wewnętrzny, że moje dziecko nie jest takie jak ja chciałam. I że to świadczy o mnie, ze zła matka jestem itp. I usłyszałam pewnego dnia na wykładzie na uczelni, że tak nie jest. Dziecko to odrębna istota, nie jest nami i nie możemy przyjmować do siebie tego co ono robi. Jak jest małe to musimy ponosić konsekwencje jego zachowania, np. zapłacić za wybitą szybę ale to nie my ją wybiliśmy i nie powinniśmy tak tego odbierać. Dziubas - Śro 09 Sty, 2013 15:03 ja, 10/10
pterodaktyll - Śro 09 Sty, 2013 17:37
Jest to tzw. "małpia miłość" Jako model wychowywania dziecka jest kompletnym nieporozumieniem, zresztą skutki tego już odczuwasz......... kahape - Śro 09 Sty, 2013 18:27
A może wrócić do relacji jakie was łączą tak naprawdę? Ostatecznie, ty jesteś matką a ona córką. I włączyć wyraz.... "matka" w wasze relacje. To stwarza taki dystans, zdrowy dystans. Jak by to wtedy brzmiało? - weź, wyjdź stąd ....mamo - a co mnie ty obchodzisz.... mamo - dla mnie jestes nikim.... mamo Myślisz, że taka wersja przejdzie córce przez gardło?
pozdr pannamigotka - Śro 09 Sty, 2013 20:42
Otóż to. pannamigotka - Śro 09 Sty, 2013 20:44
Ja- jak zwykle się z Tobą zgadzam
Słoneczko - Śro 09 Sty, 2013 21:39
Na ten przykład podam: "Mamo, czy mogę mamę poprosić o długopis?" Nie znałam nigdy zwrotu: : Mamo podaj mi długopis" Stąd przeciwieństwo mojego spoufalenia z córką
Tak odczuwam.
Wezmę sobie do serducha uwagi i mądrości jakie tu czytam... Córka wróciła ze szkoły... Nie ma tematu rannej porażki... Jak gdyby nic sie nie stało. Z resztą zazwyczaj tak jest ostatnio, odkąd ja inaczej reaguje na pewne sprawy. Więcej sie zajmuje sobą, uwierzcie mi na słowo. Wiem, ze czas czas, czas... Dziękuję
pterodaktyll - Śro 09 Sty, 2013 22:22
Na dzisiaj wszystkie mówią do mnie "ojcze" lub "tato".
ja - Śro 09 Sty, 2013 22:40
I dobrze. Najgorzej to rozpamiętywać, dąsać się, obrażać. Ja do dzisiaj pamiętam, jak za karę do mnie nie odzywano się. Takie ciche dni.To było straszne. Trzeba podejść do sprawy na luzie. I pierwszemu wyciągnąć rękę. Bo ona na pewno ma wyrzuty, ze tak powiedziała itp. ale sama nie przyjdzie bo na pewno się wstydzi. ja - Śro 09 Sty, 2013 22:42
No nie masz, ale na pewno będziesz sie martwić po cichu. Ale taki nasz los. I wszystkich rodziców. Czasami trzeba pozwolić popełniać błędy chociaż wie się gdzie one prowadzą.
Słoneczko - Śro 09 Sty, 2013 22:48
Ilona - Śro 09 Sty, 2013 23:08
Ale udawać,że się nic nie stało też zdrowo nie jest. Trzeba rozmawiać!!!!!!!!!!!!!!!
Słoneczko - Czw 10 Sty, 2013 09:20
staaw - Czw 10 Sty, 2013 09:31
ja - Czw 10 Sty, 2013 10:08
Mi się wydaje że cię dobrze odbieram. Bo dla mnie te słowa mają inne znaczenie niż by się wydawało. Wydaję mi się, ze wcale nie chcesz żeby się wyprowadziła ale nie masz już siły. I potwierdziły to napisane później słowa. Że rozmawiacie, ze wyciągasz rękę do zgody.
I masz rację. My współ. musimy nauczyć się dbać o siebie więc ten egoizm, który nam się wydaje za bardzo, jak napisałaś do bólu, jest ok. Jest właściwy. Jakoś nie boję się, ze przesadzisz. U mnie relacje z synem sie zmieniły na lepsze odkąd chodzę na terapię. I mimo, ze wiem że jeszcze nic nie wiem to chyba sam fakt "egoistycznego" zajęcia się sobą powoduje, że on jakoś inaczej się zachowuje. Albo ja inaczej reaguję na jego zachowania. Wcześniej miałam tak: "Nie dość, że mam takie beznadziejne życie, meża alko to jeszcze on mi dostarcza problemów a powinien być cacy." A teraz to oddzielam. Mąż i moje małżeństwo to jedno a dzieci i ich humorki drugie.
Słoneczko - Czw 10 Sty, 2013 11:23
I nie obawiaj się o moje decyzje Choć wybuchłam żalem wczoraj i nieraz wybuchnę(myślę, ze to naturalne skoro zmieniamy nastawienie), tak sądzę , to jestem rozsądnym rodzicem.
Teraz pozostaje mi więcej włożyć inwestycji w siebie i będzie O.K.
pterodaktyll - Czw 10 Sty, 2013 11:25
Jakiś nowy ciuch np.......
Słoneczko - Czw 10 Sty, 2013 11:27
Więcej pokory mi potrzeba a jednocześnie zdrowego egoizmu
Jeśli materialna inwestycja, to zapewne fryzjer, kosmetyczka... Takie tam kobiece upiększenie
kahape - Czw 10 Sty, 2013 11:57
Może tak wypośrodkować? Skrajności nie zawsze są dobre. A z tym.... śniadankiem dla dorosłej niuni, to jak? To nie jest.... nadopiekuńczość? A może nie chcesz wypuścić ją spod swoich skrzydeł? Chcesz żeby była jeszcze trochę małą dziewczynką. Niby świadomie wszystko wiesz- że jest pełnoletnia, ma chłopaka itd. Ale podświadomie..... pozdr Słoneczko - Czw 10 Sty, 2013 12:05
Kolację tez już sobie sama przygotowuje, ale w większości w domu porządki to moja specjalność. Dla niej już wystarczającą pomocą jest opieka nad mniejszymi, gdy ja muszę wyjść z domu, a nimi nie mogę
I tutaj jest też pies pogrzebany Córa się buntuje przeciw i takiej pomocy, no nic, ja już sie z tym uporałam i pomaga mi wtedy sąsiadka
I tak mam wyrzuty sumienia za poprzednie lata, ze obarczyłam ją intensywną opieką nad siostrą wymagającą stałej opieki. Córa ma tego dość! Rozumiem ją. Czuje sie pokrzywdzona, choć mi sie wydawało, ze w rodzinach rodzeństwo wzajemnie na siebie baczyć może, ale widać nie w mojej
Słoneczko - Czw 10 Sty, 2013 12:07
kahape - Czw 10 Sty, 2013 12:22
Przecież w domu porządki w domu można robić na okrągło, 24 godz na dobę a i tak nie ma....porządku. Poza tym, czy porządek w domu to najważniejsza sprawa? pozdr Słoneczko - Czw 10 Sty, 2013 14:39
I lubię dbać o mieszkanko
pterodaktyll - Czw 10 Sty, 2013 21:09
Znaczy się będziesz inwestować w ducha?????
Słoneczko - Pią 11 Sty, 2013 18:24 Ja dziś jestem po poważnym wydarzeniu. Miałam sprawę, ale się troszkę rozpadłam jak nieporadne dziecko
No nic poradzę sobie
pietruszka - Pią 11 Sty, 2013 18:31 A przytulić Cię wirtualnie można?
smokooka - Pią 11 Sty, 2013 18:32
Słoneczko, my też Ci poradzimy
Ilona - Pią 11 Sty, 2013 18:43
Ja zwykle samosiu
Duszek - Pią 11 Sty, 2013 20:47 Słoneczko! Ja też Cię mocno ściskam.
Pamiętaj będzie dobrze i musimy w to wierzyć.
Słoneczko - Pią 11 Sty, 2013 23:45
Dziękuję z całego mojego serducha, za to że nie jestem sama
Ilona - Pią 11 Sty, 2013 23:48
to może jakiś szybki wypadzik do klubu sunhine 
Słoneczko - Pią 11 Sty, 2013 23:51
pterodaktyll - Pią 11 Sty, 2013 23:51
Ciekawe co autor miał na myśli.............
Słoneczko - Pią 11 Sty, 2013 23:53
pterodaktyll - Pią 11 Sty, 2013 23:54
Moje już wręcz przeciwnie.......
Ilona - Pią 11 Sty, 2013 23:55
Jak to nie wiesz? Białe noce nam Słoneczko funduje
pterodaktyll - Pią 11 Sty, 2013 23:56
Wole .......zielone
Słoneczko - Pią 11 Sty, 2013 23:58
Ilona - Pią 11 Sty, 2013 23:58
Chciałbyś
Słoneczko - Sob 12 Sty, 2013 00:01
Ilona - Sob 12 Sty, 2013 00:09
Jakiś problem?
Oj, chyba bałaganik robimy 
Słoneczko - Sob 12 Sty, 2013 00:32
Słoneczko - Pon 14 Sty, 2013 18:04 Moje wspól... odżywa
Czy to takie musi być trudne?
Jakiś ze mnie przypadek beznadziejny... Rozum woła dość ci, ale inne organy nie chcą współpracować 
Ech... znów mam ochotę uciekać przed sobą, tylko dokąd? Tu sie zaszyję i tak będę maglować wątek po wątku, co by mnie nie dopadła głupota
Linka - Pon 14 Sty, 2013 18:33
pisz co Cię trapi, może zaradzimy Słoneczko - Pon 14 Sty, 2013 18:59 Wątpię
Dzis patrząc na mojego smyka widziałam w nim jeg tatusia, i przypomniały mi się te dobre momenty, kiedy sie z nim bawił, kiedy go tulił, wychodził na spacery, opiekował się nim. Tak prawdę mówiąc był dla niego idealnym tatusiem w tej swojej kilkomiesięcznej "trzeźwości". Ja czuję sie przegraną dziś kobietą, ze nic nie zrobił dla ratowania związku
Jo-asia - Pon 14 Sty, 2013 19:20
czy ja dobrze Cię zrozumiałam? Ty, się czujesz przegrana........bo On, nic nie zrobił? Małgoś - Pon 14 Sty, 2013 19:35
Ja mam podobnie
Jo-asia - Pon 14 Sty, 2013 19:42
co masz podobnie? też tak czujesz? jak Słoneczko73,? Małgoś - Pon 14 Sty, 2013 19:50
Tak. dokładnie tak czuję jak Słoneczko. A jeszcze dokładniej to miotają mną różne uczucia od żalu po wściekłość. Słoneczko - Pon 14 Sty, 2013 20:26
Nie wiem, co sie ze mną dzieje
Czytam na forum posty na temat różnych związków i jednak można chcieć się terapiować i trwać wtedy na dobre i na złe...
Teraz to ja sobie powyję...
Małgoś - Pon 14 Sty, 2013 20:45
No właśnie... Tak sobie myślę, że poryczeć to chyba dobra rzecz. Bo przecież to we mnie siedzi, więc dlaczego mam udawać że jest ok skoro nie jest. Zrobiłam chyba wszystko co zrobić powinnam, działałam rozumowo... ale w środku i tak wciąż czuję żal. Bo co z tego, że to jego choroba? A ja gdzie jestem w tym wszystkim? Gdzie złamane obietnice, gdzie są wspólne plany? Ot tak.. pstryk palcami i się pozmieniało?! Ja się czuję oszukana, zdradzona... i to z kim, z flaszką
rufio - Pon 14 Sty, 2013 21:06
Oj tak - flaszka - zaborcza , konsekwentna i przede wszystkim WIERNA - wierna po grób i trochę dalej . Nie marudzi , nie jojczy , nie wymaga , nie , nie, nie . Ciężko z nią rywalizować - konkurować - sam swego czasu miałem ja na piedestale - była wszystkim i niczym - alfą , omegą i przekleństwem .Żony są w wielu przypadkach bez szans ba są zawadą , przeszkodą .Jak z tym walczyć ? Moja małżonka postawiła wszystko na jedną szalę - bezwzględne wszystko Siebie , nas , dom , dzieci . Wygrała a ile to JĄ kosztowało nie dowiem się nigdy i nawet nie chce wiedzieć . Gdzieś tu już opisywałem jak to było - opiszę - kiedyś . Czy partnerka może wygrać ? Może tylko nie wszystkim starcza sił i nadziei.A nieraz czy warto ? prsk
Jo-asia - Pon 14 Sty, 2013 21:09
wiem, to przykre
i nie ważne z kim..i dlaczego.. nie oznacza to jednak, że Ty przegrałaś..
nie masz wpływu na niego.. żadnego.. nigdy nie miałaś..nie masz i nie będziesz miała szansy, wygrać, za niego
Linka - Pon 14 Sty, 2013 21:11
to mija...nie pamiętam od kiedy...ale mija.. pamiętam moje początki w Al-anon, zostałyśmy zaproszone na miting rocznicowy AA i ja ten cały miting przepłakałam, no bo inni trzeźwieją a mój m nie chce. Teraz już potrafię się cieszyć czyimś szczęściem, choć bywa, ze widok szczęśliwych par powoduje moją natychmiastową ewakuację. pterodaktyll - Pon 14 Sty, 2013 21:14
Wy Sierotki jedne!! Zamiast cieszyć się, że pozbyłyście się wreszcie tego cholernego "garba" to jęczycie i narzekacie, że Wam smutno i źle bez alkoholika. Puknijcie się Wy może w coś w rodzaju głowy i popatrzcie na to z drugiej strony. Jedna i druga taka laska, że trudno oczy oderwać, inteligentne, ładne co ja gadam piękne kobiety a marudzą jak nie przymierzając alkoholik jakiś. Tymi słowami kończę i żądam abyście z większym optymizmem patrzyły w przyszłość a nie jęczały jak te duszyczki potępione
Małgoś - Pon 14 Sty, 2013 21:30
Oglądałam dziś w TV porannej rozmowę o pomocy bliskim. Gościem był między innymi Radosław Pazura. Opowiadał o swoim wypadku, o lekarzach, o żonie, o tym że tylko ona jedna nie traciła wiary, modliła się.... Nawet lekarze załamywali ręce, wyganiali ją ze szpitala, ale ona nie zwątpiła. I stał się cud, nawet wyniki badań zaczęły wyglądać inaczej niz pierwotnie.
Ja w tej chwili czuję żal i nie rozumiem nic, chociaż niby wiem co się stało.
wiem że to dziwne, ale odbieram to jako osobistą porażkę
Słoneczko - Pon 14 Sty, 2013 21:44
Napisze, może będe bardziej potępiona za moje gadulstwo bezsensowne, ale przychodzi mi do głowy zal, że On mimo tej swojej przypadłosci jest w głebi duszy dobrym człowiekiem, tylko zadufanym w sobie i choroba mu mózg przycmiła. Ze też nie ma spsobów na wyciągnięcie takiego delikwenta z tego jego zaprzeczenia, że alkohol go niszczy bez reszty, a mógłby jakby tylko chciał wieść życie przyjemniej
Jo-asia - Pon 14 Sty, 2013 21:45
to przestań bo to nie prawda powiem tak, jestem alkoholiczką i jak piłam, nikt i nic, nie mógł nic z tym zrobić.. jeśli by nawet ktoś chciał, to za nim zabrałby się za to, już by przegrał..na starcie.. a jeśli ktoś nie startuje...bo to nie jego bieg...to i przegrać nie może Linka - Pon 14 Sty, 2013 21:46
Stasiu, pamiętam, że Ty masz na to radę Słoneczko - Pon 14 Sty, 2013 21:48
I jak ja mam to odebrac?
A świstak siedzi.... .... i tak sobie te czekoladki w sreberka zawija Już mnie sie wszystko w kogel mogel skręca
pterodaktyll - Pon 14 Sty, 2013 21:49
Twoje zdanie w tej kwestii mnie nie interesuje. Oczy mam (wyremontowane porządnie) i widzę dobrze
oj popatrz, zupełnie jak ja.........normalnie do rany przyłóz a wszystko po to żeby sie spokojnie nachlać i żeby du** nikt z tego powodu nie truł
ja - Pon 14 Sty, 2013 21:52
Też czasami tak myślę. Ale ta głębia trochą mnie przeraża, za głęboko jak dla mnie . To jest głupie ale czegoś jest żal. Ja miałam tak, ze jak się leczył to stałam się mimowolnie mega zazdrosna. A przedtem nie byłam nigdy. Myślałam tak : Oj nie ma tak, nie po to tyle lat cierpiałam, żeby teraz ktoś mi go takiego naprawionego buchnął. Żal tego życia, które mogłybyśmy z nimi naprawionymi mieć. A inny kandydat na razie niewyobrażalny. Małgoś - Pon 14 Sty, 2013 21:52
Ja to wszystko wiem...rozumowo. ale jednak liczyłam, że to co robimy to jest dla nas obojga i że jeśli tracimy to oboje I cholernie boli mnie, że to co tworzyliśmy razem nie jest wystarczającym powodem, stymulantem do dania większego wysiłku z siebie. pterodaktyll - Pon 14 Sty, 2013 21:54
Niooo. Moją żonę po prostu to przerosło i rozwiodła się ze mną. A naprawiony byłem "po całości"..... Słoneczko - Pon 14 Sty, 2013 22:01
Dziubas - Pon 14 Sty, 2013 22:03
Po pierwsze: liczyłaś, czyli oczekiwałaś,nie dostałaś i.... zawód,ból
Po drugie: coś takiego jak "my" w realu nie istnieje i..... zaś zawód i ból
pterodaktyll - Pon 14 Sty, 2013 22:03
To ja w końcu dałbym pewnie " w długa" bo za chińskiego boga nie dawała się namówić na żadną terapię, twierdząc, że ona jest zdrowa ale dzieki za chęci jak najlepsze
Jo-asia - Pon 14 Sty, 2013 22:03
myślę, że Jego też boli..to nie jest takie proste
i wysiłek nie ma tu nic do rzeczy..nie chcę go tłumaczyć.. wiesz..na czym polega alkoholizm jak piłam, naprawdę..naprawdę.. nie potrafiłam przestać
i to nie była niczyja wina.. Małgoś - Pon 14 Sty, 2013 22:06
A wiesz, że tymi kategoriami analizowałam swoje uczucia dzisiaj. Ale jak to zrobić, by nie liczyć na nic, nie oczekiwać? ...nie potrafię tak. Jeśli nie ma "my" to co ja w zasadzie tworzyłam? Czy to działo się jedynie w mojej głowie? Toż to czysty obłęd... rufio - Pon 14 Sty, 2013 22:08
Tylko tak jak napisałem i nic więcej .Skąd mogę wiedzieć co możesz postawić i jak ? Co może uderzyć w męża ? A co w Ciebie ? To są drobiazgi rzeczy i cechy ledwo widoczne a nawet nie widoczne - niuanse .Moja żona znalazła to coś i wygrała/wygraliśmy . A świstak Ci nie pomoże . Nieraz trzeba postawić wszystko aby wygrać wszystko lub przegrać wszystko . W tym życiu nie ma kompromisów . Dziubas - Pon 14 Sty, 2013 22:09
Ja zaczynałem od pogodzenia się z tym co jest.
Tak sądzę . Małgoś - Pon 14 Sty, 2013 22:10
Wiem... Słoneczko - Pon 14 Sty, 2013 22:19
Nic innego mi do głowy nie przychodzi.
Małgoś - Pon 14 Sty, 2013 22:19
To niby takie logiczne... I najprostsze A jednak w praktyce takie trudne do wykonania. Małgoś - Pon 14 Sty, 2013 22:22
z sobą samą, z rzeczywistością... Podobno z faktami się nie dyskutuje tylko przyjmuje takimi jakie są.
Małgoś - Pon 14 Sty, 2013 22:29
Masz, porycz sobie bardziej... http://www.youtube.com/wa...zId5Yg&index=16 
pterodaktyll - Pon 14 Sty, 2013 22:33 Ty też........
Dziubas - Pon 14 Sty, 2013 22:34
Nawet niewykonalne, dopóki się tego nie dokona
Ilona - Pon 14 Sty, 2013 22:36
Nie załamuj się,przejdzie dziewczynom.Chwilowy nawrót.
Ja dzieki Bogu pozbyłam się tych emocji (mam nadzieję na dobre). rufio - Pon 14 Sty, 2013 22:37
Klęska ? Może ale czyja ? Twoja czy Jego a może Wasza ? Jeżeli Wasza to kto bardziej zawinił ? Ty swoją miłością i walka o wspólne jutro ? Czy On co wybrał życie bez stresu i w cieniu "matki Teresy " ? Jeżeli Twoja to w czym zawiniłaś ? W czym byłaś gorsza ? Gdzie popełniłaś błąd ? Bo kochałaś ? To jest błąd ? Jeżeli Jego to jaki na to miałaś wpływ ? Przecież jesteś żoną a nie matka czy opiekunką ? "Wszystkie grzechy świata na moje barki " Zamień swe odczucia klęski na odczucie spokoju i spójrz na Siebie nie tylko w lustrze . prsk. Małgoś - Pon 14 Sty, 2013 22:41 noooo....
pterodaktyll - Pon 14 Sty, 2013 22:41 Rufio!! Dobrze dzisiaj prawisz........ krk. Słoneczko - Pon 14 Sty, 2013 22:47
Nie ma na co patrzeć
Ilona - Pon 14 Sty, 2013 22:54
Jak się nie chcesz zadręczyć,to ma (musi) być chwilowy. Nie porywaj się z motyką na słońce Słoneczko Popatrz z ziemi jak ono pięknie świeci.
pterodaktyll - Pon 14 Sty, 2013 22:58
A jak sie będziesz malować? Na tzw. "czuja"?
ewa29 - Pon 14 Sty, 2013 23:00 Witaj Słoneczko73 A Ja bym powiedziała że zawsze są w życiu gorsze i lepsze dni i na odwrót. Jutro będzie lepiej Ja też nie dawno miałam smutki ale pomyślałam sobie że to minie i że to tylko chwilowe I tak też się u mnie stało już zapomniałam jaka przed godziną byłam smutna zupełnie mało płaczem nie wybuchnęłam a teraz jak gdyby nigdy nic się nie stało i powiem szczerze że nadal nie wiem skąd ten smutek. Iwonko życzę ci lepszego jutra a dziś już się nie smutaj bo i tak to ci minie jutro obudzisz się z uśmiechem także nie warto się smutać ale jednak bez tego nie byłoby gorszych dni a i te od czasu do czasu muszą być bo w końcu życie to *j****
rufio - Pon 14 Sty, 2013 23:01
A szukał ? Czy Ty za niego ? A może mu w tym przeszkadzałaś ? Pomaganiem ?!
Wniosek Twój ? Czy Jego ? A może otoczenia ? Tylko jakiego lub czyjego ? Potrafisz powiedzieć - Lubię Siebie ? Słoneczko - Pon 14 Sty, 2013 23:19
A tamto na zewnątrz się nie liczy, rywalka jedna Jutro sie z tamtym na górze słoneczkiem zmierzę 
I nic nie zaskoczyło
Fajna to ja jestem
Czujna to ja jestem... tylko brak samoczuja
Ok. pójdę na swoje legowisko i będe sobie liczyć te biedne owieczki.... Na pewno, ta, która sie potknie to ja I znów zacznę liczyć od nowa, a co? Liczyć to jeszcze potrafię
Na siebie tyż (mam nadzieję)
Jesteście wielcy...
I pomyśleć, że codziennie trza z takimi pokrętłami jak ja mieć do czynienia, tyle cierpliwości...
pterodaktyll - Pon 14 Sty, 2013 23:35
I tej wersji bym sie trzymał na Twoim miejscu......... krk.......
W którym miejscu masz to "pokrętło"? ..........
Słoneczko - Wto 15 Sty, 2013 10:19 Dzis nic nie pokażę, nadal jest mi źle
Przepraszam Was, starcie sie, ale widocznie za mao w d...e dostałam, żeby zmienić moje chore myślenie. Dać czas czasowi? Tylko czemu on taaaki długi
pterodaktyll - Wto 15 Sty, 2013 10:26
Bo to właśnie jest ten czas....
Nic straconego. Jak chcesz jeszcze bardziej dostać w tą kształtna część ciała to osobiście nie widzę żadnego problemu
Mało Ci jeszcze było?
ewa29 - Wto 15 Sty, 2013 11:40 Witaj Słoneczko73 może ten kawałek cię rozweseli
http://youtu.be/LIv8-tYorRk Pozdrawiam i miluśkiego dnia życzę
kahape - Wto 15 Sty, 2013 13:08
Zastanów się chwilę i odpowiedz? 1. Uważasz, że "bycie ojcem" jest tak samo proste jak "bycie mężem"? Że to jest ta sama rola? Ojciec= tata=mąż? Że relacja ojciec=dziecko oparta jest na tym samym co mężczyzna=kobieta? 2. Jak jesteś przegraną kobietą, mówisz przecież o "związku"? To chyba czujesz się przegraną żoną, partnerką.... A to jednak coś innego niż "kobieta"? To drobna różnica, niuans ale przecież są "kobiety", które nie są żonami, partnerkami... Kim wtedy one są, jeśli nie kobietami...... mężczyznami? Rozgranicz to. Żona - to tylko jedna z ról. A masz ich dużo, bardzo dużo. Jesteś przecież: - obywatelką - masz prawo np. do głosowania - sąsiadką (chyba nie sąsiadem )
- matką - koleżanką - pracownicą - siostrą - kuzynką - córką - żoną - partnerką...... Każda z tych ról to inna płaszczyzna działania. Czy ty rozumiesz o czym ja piszę? Czy każda kobieta musi być/jest.... żoną? A jeżeli nie jest żoną, to kim wtedy jest? Nie ma jej? Czy przestaje być również ....."kobietą"? Poza tym, żeby być "my", to najpierw powinno być "ja". Czy ty istniejesz jako osobny człowiek? Odrębny? Bo patrzysz na siebie tylko z perspektywy żony. I tęsknisz, płaczesz ,że nie masz.... męża. Nie to nie masz i git.
A musisz mieć? Bez męża się nie da żyć? pozdr staaw - Wto 15 Sty, 2013 15:53
Pozostaje jeszcze jedna rola: kochanki... Nie wszystkie kobiety potrafią się w niej znaleźć bez (własnego) męża... ewa34 - Wto 15 Sty, 2013 16:20 ojjjjj Słoneczko a skąd te smuteczki? A taaaka byłaś wesolutka na zlocie. Nie martw się tym czego nie zmienisz i zajmij się sobą. Zrób może dla siebie coś miłego, coś do jedzenia np lody albo czekolada  i do tego jakiś ciekawy film - byle nie romantyczny - mówiłaś, że lubisz horrory
ewa34 - Wto 15 Sty, 2013 16:33 Ooooooo tak! Chociaż tam w końcu dochodzą do tego, że nie da się żyć bez faceta :bezradny:więc lepiej nie. Co do drugiego filmu to zawsze starszę mojego męża tym filmem, że też tak w końcu wyląduje i będzie uciekał przed kobietami
Linka - Wto 15 Sty, 2013 18:33
skąd wiedziałeś? staaw - Wto 15 Sty, 2013 18:59
I tak nie uwierzysz...
Słoneczko - Wto 15 Sty, 2013 19:13
Wróciłam z terapii, ale nic mi nie jest lepiej...
Mam jakieś dziwne oczekiwania od życia i ni cholery nie mogę sie z tym uporać. Aż taka jestem uparta
staaw - Wto 15 Sty, 2013 19:17
Umiesz nazwać te oczekiwania? Dziubas - Wto 15 Sty, 2013 19:31
Wszystkie są na pewno wygórowane
pietruszka - Wto 15 Sty, 2013 19:33
można żyć bez mężczyzny... w jakiejkolwiek postaci... ba... takie doświadczenie (moim zdaniem) bardzo wzmacnia poczucie sprawczości i samodzielności... Czy Słoneczko wierzysz w taki stereotyp: "O wartości kobiety świadczy mężczyzna przy jej boku" ? Naprawdę wartościowa kobieta (która wierzy w siebie) nie potrzebuje mężczyzny, bywa, że częściej mężczyzna jej potrzebuje
staaw - Wto 15 Sty, 2013 19:34
Myślę że troszeczkę przesadzasz...
Małgoś - Wto 15 Sty, 2013 20:02
I znów chyba Cię rozumiem... Bo i ja mam takie "dziwaczne" oczekiwania i nazywam je życiem w rodzinie....
I ja się znów wetnę. Ja wierzę w siebie, w wartość swojej jednostki, potrafi mi być całkiem fajnie, zabawnie lub spokojnie (w zależności od nastroju). Mam dzieci, jakąś pracę, zainteresowania, przyjaciół... Ale rodzinę mam nie kompletną
Co do potrzeb... to myślę, że obie płcie mają wzajemnie się uzupełniać. Jasne, że mogę zatrudnić hydraulika, zorganizować kochanka, zakupy zrobić z dostawą do domu... To wszystko jest do załatwienia. Ale ja mam inny wzorzec rodziny i nie chcę go zmieniać tylko dlatego, że świat zwariował. Na dzisiaj mam wciąż doła, odniosłam porażkę związkową.... i przetrawiam rzeczywistość.
pietruszka - Wto 15 Sty, 2013 20:11
ale do tego potrzebny jest w miarę normalny mężczyzna... z kiepskiego materiału nie będzie ideału... a już całkowitym złudzeniem jest to, że możemy "sobie wychować" coś odpowiedniego, czy też stworzyć coś z niczego...
i Małgoś nie traktuj tego jako swojej porażki, to on się nie sprawdził;, jako partner do związku... pterodaktyll - Wto 15 Sty, 2013 20:15 Za dużo tych wielkich słów. "Życiowa porażka", "nie można żyć bez mężczyzny", itd itp. Wychodzę stąd.....Jak Wam się polepszy, to wpadnijcie do mojej knajpy .....
staaw - Wto 15 Sty, 2013 20:15
Już Cię pokochałem, myślałem żem ostatni normalny się ostał w tym sfeminizowanym świecie księżniczek kosmonautek i traktorzystek w jednej wytapetowanej powłoce... Linka - Wto 15 Sty, 2013 20:31
może ja odpowiem... jestem samodzielną, świadomą swojej wartości kobietą, nigdy nie myślałam, że obecność mężczyzny u mego boku świadczy o mojej wartości, ale miałam prawo sądzić, że wychowamy razem dzieci, że zestarzejemy się razem, że będziemy troszczyć się o siebie, a przede wszystkim kochać... Słoneczko - Wto 15 Sty, 2013 20:42
Słoneczko - Wto 15 Sty, 2013 20:43
Małgoś - Wto 15 Sty, 2013 20:53
Może mam wygórowane oczekiwania...
Tacy już wyginęli albo zmutowali
Małgoś - Wto 15 Sty, 2013 20:56
Dokładnie tak Alinko... staaw - Wto 15 Sty, 2013 20:57
Może jakiś by się znalazł, lecz pewnie są dobrze pilnowani... Linka - Wto 15 Sty, 2013 20:59
albo sami się pilnują
Małgoś - Wto 15 Sty, 2013 21:00
Albo sami dobrze się pilnują
Kto wie...
Małgoś - Wto 15 Sty, 2013 21:01
Jaka jednomyślnosć
pannamigotka - Wto 15 Sty, 2013 21:05
Piszesz poważnie? Jak rozumiem żyłaś z czynnym alkoholikiem? Czyli przeżyłaś horror i piekło na ziemi, zero stabilizacji, poczucia bezpieczeństwa, małżeństwo bez emocji, bo alkohol wyniszcza emocje... Moja droga jest akurat inna niż Wasza (Małgoś, Słoneczko), ale jak najbardziej Was rozumiem, miałyście pełne prawo kopnąć alkoholika w zad, nikt nie zasługuje na takie życie, tym bardziej dzieci... staaw - Wto 15 Sty, 2013 21:05
Jednomyślność jest jedynie pozorna. Linka napisała ze smutkiem, Ty z uśmiechem... pannamigotka - Wto 15 Sty, 2013 21:08
Linka - Wto 15 Sty, 2013 21:08 wszystko jeszcze przede mną... decyzja o rozstaniu podjęta, ale fizycznie on jest... nie wiem co będzie dalej, nie wybiegam tak daleko ... mam świadomość, że mogę już na zawsze zostać sama, ale czy jestem na to gotowa? są chwile, kiedy czuję się samotnie w tłumie ludzi. staaw - Wto 15 Sty, 2013 21:11
Ja rozumiem że Panie tęsknią za tym co MÓGŁBY dać partner gdyby czynnym alkoholikiem nie był. A że obwinianie się za opilstwo partnera i nieudany związek to głupota to już inna inszość... Małgoś - Wto 15 Sty, 2013 21:15
faktycznie...
Nie, ja nie żyłam z kimś takim... Mój chory był trzeźwikiem... Dlatego też myślałam że oboje poważnie traktujemy ten związek. pannamigotka - Wto 15 Sty, 2013 21:23
A to inna historia, nie wiedziałam. pterodaktyll - Czw 17 Sty, 2013 21:16 Zdaje się, że Słoneczko wybrało jakąś opcję życiową..........
Nie świeci nam już.......
Słoneczko - Czw 17 Sty, 2013 22:54
pterodaktyll - Czw 17 Sty, 2013 23:14
A nad czym tak Słoneczko sie zastanawia?
Słoneczko - Czw 17 Sty, 2013 23:19 Nad podjęciem decyzji
Napiszę tak po cichu, żeby chaosu nie wprowadzać na forum. Nawrót działa i nie potępiajcie mnie
pterodaktyll - Czw 17 Sty, 2013 23:22
Dlaczego ktoś miałby cie potępiać. Należy Ci raczej współczuć, że wiedząc co Cię czeka, nie możesz się z tej obsesji wyzwolić i powoli "toniesz" na własne życzenie zresztą
Ilona - Czw 17 Sty, 2013 23:29 
pannamigotka - Czw 17 Sty, 2013 23:42 Słoneczko, zbliż się teraz do swojej córki to i nawrót minie. Zajmij się nią a nie alkoholikiem. Słoneczko - Pią 18 Sty, 2013 09:32
Robi sobie sama śniadanie, wcześniej wstaje
pannamigotka - Pią 18 Sty, 2013 10:49 No to super, jesteś dla niej najważniejsza, Ty a nie jakiś gach, pozory mylą. Obowiązki musi mieć, to naturalne. Ty robisz coś dla domu np myjesz podłogę nie tylko u siebie w sypialni, ale też w kuchni, w pokoju dziennym, w łazience, w jej pokoju, tak samo ona może zrobić coś dla ogółu, niech to będzie coś czego nie lubisz, nie tylko kanapki DLA SIEBIE. Szkoda, że pominęłaś drugą część zdania , ale cieszę się, że z córką zaczyna się układać.
Słoneczko - Pią 18 Sty, 2013 12:28
jak ja bym chciał mieć tyle "salonów" Ale fajnie, ze mam mniej do mycia
Żeglarz - Pią 18 Sty, 2013 13:19
Coś mi tu pachnie nadkontrolą
Żeglarz - Pią 18 Sty, 2013 13:22
I to jest zdrowe podejście
Powiedz jeszcze "Ale fajnie, że nie mam faceta, bo nie muszę ............... " i nie będziesz miała problemu.
pterodaktyll - Pią 18 Sty, 2013 14:19
Chyba, że na torturach.......
Słoneczko - Pią 18 Sty, 2013 14:22
No nie wiem, nie wiem...
pterodaktyll - Pią 18 Sty, 2013 14:24
Ja np. nie mam żadnego faceta i czuję się z tym świetnie
Słoneczko - Pią 18 Sty, 2013 14:33
Ja nie mam żadnej kobiety i też mi z tym dobrze
pterodaktyll - Pią 18 Sty, 2013 14:50
Owszem, masz i to prawie dorosłą
pannamigotka - Pią 18 Sty, 2013 15:02
Nie o to i chodziło Metraż nie ma znaczenia
ewa34 - Pią 18 Sty, 2013 15:22 A i owszem, bez faceta da się żyć ale jakie to nudne a my DDA przecież tak bardzo potrzebujemy adrenalinki i tu jest właśnie pies pogrzebany
Linka - Pią 18 Sty, 2013 15:28
czasem myślę,że to właśnie pozwalało trwać mojemu małżeństwu... z drugiej strony znam osoby , które po kilkunastu latach związku przeżywają deprechę, no bo już jest tak stabilnie, tak przewidywalnie, że aż nudno pterodaktyll - Pią 18 Sty, 2013 15:29 Jeszcze się taki nie narodził, co by Wam wszystkim dogodził (cokolwiek miałoby to znaczyć )
pietruszka - Pią 18 Sty, 2013 15:49
no to ja dziękuję za takie atrakcje... całkiem polubiłam ten święty spokój... a adrenalinki to mogę sama sobie dostarczyć, na przykład wczoraj znalazłam akt urodzenia jednego z 4xpradziadka w archiwum...
ewa34 - Pią 18 Sty, 2013 17:08 Najważniejsze więc jest to, by nauczyć się żyć bez tej niezdrowej adrenaliny. Trzeba tą potrzebę zaspokajać w inny sposób. Tylko jak...? Sporty ekstremalne odpadają
Borus - Pią 18 Sty, 2013 18:30 Mężczyzna bez kobiety, jest jak pies bez pcheł - da się żyć, ale nudno... Kobieta bez mężczyzny, jest jak pchła bez psa - wyżyć trudno i gryźć nie ma kogo...
pterodaktyll - Pią 18 Sty, 2013 21:39
Skąd wiedziałeś..........Łowco? ............
Słoneczko - Pią 18 Sty, 2013 22:59 Dziękuję za każde wsparcie jakie tutaj otrzymałam, bardzo dziękuję.
Będę mimo wszystko czytać to forum - skarbnicę mądrości. Nauczyłam się wiele i wiele osób pomogło mi w trudnych chwilach. Za to również dziękuje
Wszystkich tych, których uraziłam swoim pisaniem - przepraszam.
smokooka - Pią 18 Sty, 2013 23:04
Co??? Kogo Ty mogłaś urazić, taka miła i fajna dziewczyna jak Ty nie dałaby rady. Słoneczko, wpadasz w depresyjne stany, Koniecznie chcesz uciekać gdzieś od wszystkich, co się tak naprawdę dzieje? pterodaktyll - Pią 18 Sty, 2013 23:13 Szkoda Cię Słoneczko..........szkoda Cię..........
EmEr - Pią 18 Sty, 2013 23:36
DOBRE!!
pterodaktyll - Pią 18 Sty, 2013 23:37
Emerka!! Gdzie sie włóczysz, że Cie ciągle nie ma? 
EmEr - Pią 18 Sty, 2013 23:42
....ciiii...jestem, tylko tak troszku z boczku terapeutyzuje sie i obserwuje i czasem rycze ze smiechu jak sobie tu poczytam.... 
pterodaktyll - Pią 18 Sty, 2013 23:43
Nie słychać, cicho cos ryczysz..........
EmEr - Pią 18 Sty, 2013 23:50
musze zwazyc na VOLUME - jak zaczne glosniej ryczec,to mi zabronia na terapie chodzic - pomysla, ze pomylilam osrodki - alko trzezwieje, matka glupieje
pterodaktyll - Pią 18 Sty, 2013 23:51
I jak to wytrzymujesz?
EmEr - Sob 19 Sty, 2013 00:06
nie moge powiedziec, zeby bylo mi trudno, zlapalam dystans do tematu pare m-cy temu i utrzymuje go -na codzien jestesmy w sporej odleglosci od siebie, moze dlatego jest mi latwiej powtarzane jest tu wielokrotnie madre zdanie najtrudniej pracowac nad soba - od niego juz niczego nie wymagam,nie oczekuje - co ma byc z nim to bedzie teraz zaczelam od siebie wymagac, jakis remanent sie we mnie dokonuje ostatnio pterodaktyll - Sob 19 Sty, 2013 00:15
Znam to z autopsji......ciężka sprawa ale nie niemożliwa
EmEr - Sob 19 Sty, 2013 00:24
wartosciowe rzeczy nie przychodza latwo - byle szmire mozna miec od reki i w zaleznosci, kto co chce miec tyle wysilku wlozy - tak sobie to tlumacze! (jedynie o wygranej w lotto mam zgola odmienne zdanie )
pterodaktyll - Sob 19 Sty, 2013 00:27 Myślę, że mogę się pod tym podpisać
EmEr - Sob 19 Sty, 2013 00:29
Żeglarz - Sob 19 Sty, 2013 07:17
Jako dobry łowca, doskonale znam metody działania przeciwnika
ja - Sob 19 Sty, 2013 10:42 Słoneczko, nie pal za sobą mostów. Jakąkolwiek decyzję podejmiesz to twoja sprawa. Nikomu nic do tego bo to twoje życie. "Mądrzejsi życiowo" starają się pokazać nam drogę ale jak wiele razy tu podkreślano, to jest nasze życie i nasze decyzje. Nikt Ciebie tutaj nie potępi za to co postanowisz chociaż może się z nią nie zgadzać. Natomiast ty nie musisz się tłumaczyć. I pamiętaj, że zawsze możesz tu wrócić jeśli zdecydujesz się na razie odejść. Ps.Mam nadzieję, że starszyzna forum mnie nie okrzyczy za takie rozporządzanie się bo sama jestem tu świeżynką.
matylda35 - Sob 19 Sty, 2013 12:42 Słoneczko
Linka - Sob 19 Sty, 2013 14:53
i ja się przyłączam do tej prośby
Małgoś - Sob 19 Sty, 2013 16:40 Słoneczko73, Ale o co chodzi?
Duszek - Sob 19 Sty, 2013 18:30 Słoneczko...wracaj i nie zostawiaj mnie ! Nie możesz się tak poddawać.
Głowa do góry będzie dobrze! ewa34 - Pon 21 Sty, 2013 13:08 Słooooooneeeeczko co się stało? Co to za ton pożegnalny? Gdzie się wybierasz? Pisz szczerze co czujesz, nie bój się. Wszyscy tu popełniamy błędy i czasem mamy wątpliwości, kurczowo trzymając się tego, co już znamy, utartych schematów, które wydają nam się bezpieczne w danym momencie. To nie koniec świata, jesli tak teraz myślisz
Nie opuszczaj nas!!!!!! Bo zostaniesz znowu sama ze swoim problemem-a przecież " w kupie siła"
Słoneczko - Pon 21 Sty, 2013 16:04
oby co kto sobie nie pomyślał inaczej...
Jestem na forum (Tylko tutaj zaniechałam pisać), czytam, nawet skrobnę literki, jeśli chce coś dodać od siebie.
Nie poddaje się
Małgoś - Pon 21 Sty, 2013 16:28 Taką mam dziwną składankę kilku kawałków Bo nie wiem czy wiesz, ale ja gadam z Aniołami
I nachodzi mnie od czasu do czasu coś, więc słucham tekstu, przekazu... Więc zaczęło się dawno temu tak... W ten deseń było wiele podobnych, ale nie o to chodzi Bo tuż po zapiciu K. pojawiło mi się to Jednak po wczorajszej z Nim rozmowie miałam coś takiego A dzisiaj ni stąd ni zowąd takie coś...
Zostawiłam temat, zrobiłam co umiałam i mogłam więcej nie mogę
Co wcale nie oznacza, że przestałam Go kochać... Jednak na bycie w związku sama miłość nie wystarczy Do tego trzeba dojrzeć. pterodaktyll - Pon 21 Sty, 2013 16:30
Święte słowa. Chylę czoło przed Tobą Małgoś - Pon 21 Sty, 2013 17:03
Przez ten ostatni miesiąc kotłowało się we mnie okrutnie.. Ale wczoraj coś mnie olśniło i poczułam spokój. Nic mi nie da szarpanie, wyrzuty, wyczekiwanie. Ja mam żyć swoim życiem, a co będzie dalej... nie wiem jeszcze. Byliśmy zbyt wygłodniali bliskości by móc, potrafić docenić pełnię smaku... Zrozumiałam, że to było za szybko, za wcześnie, nie byliśmy gotowi. Magiczne myślenie jest "życiem" na chmurce... a prawdziwe życie toczy się tu i teraz. pterodaktyll - Pon 21 Sty, 2013 17:21 Jesteś mądrą Kobietą Małgoś. Cieszę się, że mogłem Cię osobiście poznać
Małgoś - Pon 21 Sty, 2013 17:45
I ja bardzo się cieszę Ptero z poznania Ciebie w realu
A czy ja mądra... Nie wiem, to co napisałam wcześniej to efekt mojej rozmowy z K.
Do takich wniosków doszliśmy oboje... Słoneczko - Pon 21 Sty, 2013 18:45
Dzis też tak mam
Cytuję słowa piosenki "Trudno tak": "Trudno tak razem być nam ze sobą bez siebie nie jest lżej lecz trzeba nam trzeba dbać o tą miłość nie wolno stracić jej nam nie wolno stracić jej" Piszę sama za siebie
A po przeczytaniu książki " Małżeństwo na lodzie" dużo zrozumiałam... Zaś czytanie książki "Wyjście ze współuzależnienia" pomaga mi wysunąć wniosek, że moje cechy DDA tak bardzo odbiły piętno na mojej psychice, że nie potrafiłam żyć w oderwaniu od innych, nie potrafiłam żyć swoim życiem... Zmieniam siebie, bo tego chcę i czuję sie coraz lepiej ze sobą
Czas nie przeszkadzać innym, nie odpowiadać za ich życie, czas pogodzić się z chorobą - alkoholizmem, i czas pogodzić się z samą sobą. Moim celem jest wyjście całkowite ze współuzależnienia
Żeglarz - Pon 21 Sty, 2013 18:52 Piękny cel.
I realny. Zastanów się jeszcze co musi się stać, co trzeba zmienić, jakie kroki podjąć, jakie mniejsze cele zrealizować, żeby ten główny cel osiągnąć. Małgoś - Pon 21 Sty, 2013 19:09 Tak, te książki bardzo dużo dają... Ja też jestem DDA a może DDD? Mój ojciec był alkoholikiem, ale nie od początku, Jego choroba rozwijała się wolno. Takie kiepskie wspomnienia mam od +/- mojej dwudziestki a może nawet później. Ale nie radził sobie z uczuciami to pewne.
Dobre określenie
Ja za bardzo chciałam Jemu pomóc, ułatwić a to zupełny bezsens. Dotarło do mnie, że nie dojrzeję za kogoś, nie mam takiej możliwości ... Nawet moje dzieci rodzone muszą dojrzewac same, a co dopiero partner. Ja za to też muszę zająć się swoimi sprawami... Sporo już się nauczyłam, usamodzielniłam i uwierzyłam w siebie. Ale i tak jeszcze mam co robić
pterodaktyll - Pon 21 Sty, 2013 19:43
Duszek - Pon 21 Sty, 2013 20:00
Słoneczko
Słoneczko - Pon 21 Sty, 2013 22:00
Może podam przykład z ostatnich działań w domu, bowiem od mojego gniazdka zaczynam, w którym żyję.
Miałam kłopot z córcią. To juz wiecie. Teraz postawiłam granice. Nie robię kanapek. Choć była pierwsza wymówka taka: - a czemu nie zrobisz? wszyscy w szkole mają kanapki robione przez rodziców, ja odpowiadam jej, że nie może być tego pewna, bo nie uczestniczy w trakcie szykowania sie do szkoły swoich rówieśników. I wątpię, ze wszyscy w szkole nie sa jeszcze samodzielni. To z innej strony zaczęła, - a czemu siostrze robisz mojej?, ja odpowiedziałam - po pierwsze nie skończyła 18 lat, a po drugie jest chora i nigdy sobie sama nie przygotuje żadnego jedzonka. To od trzeciej strony mówi tak: - skoro już wstałaś i robisz śniadanie młodszym to możesz i mi zrobić, ja nie zdążę. Ja odpowiadam. - córciu, ja wstaję o takiej porze, żeby właśnie zdążyć obojgu zrobić śniadanie, oboje przygotować do wyjścia z domu i jeszcze siebie uszykować, ty możesz wstać wcześniej, a twoim zadaniem jest tylko zadbać o siebie. Od tamtej pory córcia wstaje wcześniej, zdąży zrobić sobie kanapki i jeszcze nawet zje śniadanie. Przestałam ścielić za nią łóżko. Jakież bylo jej zdziwienie, gdy wróciła ze szkoły i zastała bałagan w swoim pokoju. Nic nie powiedziała i co ważne - nie zrobiła mi wymówki. Nie wiem co sobie myślała, ale ja nie siedzę w jej głowie, to mnie nie dotyczy. I co najważniejsze - nie mam z tych powodów wyrzutów sumienia, ani poczucia winy, ani krzywdy
To wyjdzie na dobre zarówno jej jak i mnie. To są moje kroki w celu jaki chcę osiągnąć - wyjście ze współuzależnienia
Są i inne kroczki, chętnie będę opisywać właśnie krok po kroku, jak radzę sobie sama ze sobą...
Słoneczko - Pon 21 Sty, 2013 23:33 Chciałam dodać, że to co napisałam, jak dbam o siebie dziś, jest podyktowane cechami DDA. I tak sobie myślę, czy ten post nie powinien znaleźć się w innym dziale dla DDA
pietruszka - Pon 21 Sty, 2013 23:39
współuzależnienie często ma jako podstawę DDA czy inne DDD... Ale to, co teraz robisz... to jest tu i teraz i bardzo m i się podobają te nowe zachowania... sąś takie konkretne
niech to zostanie tutaj
pterodaktyll - Pon 21 Sty, 2013 23:40
no popatrz a mnie jakoś tak do końca nie przekonuje......pewnie kwestia odbioru Słoneczko - Pon 21 Sty, 2013 23:56
Skoro tak uważasz
Dbam o siebie, i najwyższy czas, by nie byc nadopiekuńczą i żeby świat sie nie kręcił tylko wokół innych, bo ja jestem, czuję, żyję i odnajduję w sobie siebie. pietruszka - Wto 22 Sty, 2013 00:01
oj tam, oj tam... drobnymi kroczkami do celu... pewnie, że można spektakularnie.... jakąś krwawą rewolucję... ale wtedy ofiary większe... ja tam widzę zmianę
pannamigotka - Wto 22 Sty, 2013 00:04 A nie możesz jej zrobić jednego dnia kanapek a drugiego ona zrobi wszystkim?Wtedy masz co drugi dzień wolne I nie ma wrażenia, że każdy sobie... tylko jesteśmy rodziną i wzajemnie sobie pomagamy. Kanapki to niby *p****, ale można wiele zdziałać takimi szczegółami.
Słoneczko - Wto 22 Sty, 2013 00:22 Tak sobie teraz myślę
Już od pewnego czasu poczyniłam ogromne kroki, by poczuć spokój ducha, przestałam się lękać, nie ukrywam przed światem, sprawy doprowadzam do końca, potrafię mówić nie, jeśli ma mi to w jakiś sposób zakłócić spokój wewnętrzny, zajmuje sie w dużej mierze sobą, akceptuję siebie, godzę sie z tym, na co nie mam wpływu, pracuję nad sobą... Ale coś moja osoba na forum nie jest odbierana pozytywnie
Z tym się też chcę pogodzić... Nie mam wpływu na odbiór mnie w taki czy inny sposób. Najważniejsze, ze wiem, czego ja oczekuję od siebie samej
Tym oczekiwaniem jest moja zmiana i mojego nastawienia
Wczoraj nie ma, jest dziś i tego sie będę trzymała.
Dobrej nocki
Słoneczko - Wto 22 Sty, 2013 00:25
Po za wyjątkiem, zostawał z mniejszymi, kiedy ja musiałam jechać coś załatwić. Nie rozumiem Ciebie
Słoneczko - Wto 22 Sty, 2013 00:42 Przepraszam, że żyję... tak było! Teraz żyję! Cokolwiek zrobię, napisze, to jestem skrzywiona
Zajmę sie sobą na dobre, tak będzie najlepiej
Pozdrawiam wszystkich. pietruszka - Wto 22 Sty, 2013 00:50
Słoneczko, tak patrzę i widzę, że jesteś bardzo wrażliwa na krytykę, stąd pewnie ta chęć ucieczki, gdy tak na wszelki wypadek próbujesz się chować...
myślę, że to tylko w Twojej głowie...
Żeglarz - Wto 22 Sty, 2013 08:58
A ja widzę to wręcz przeciwnie.
To co piszesz jest bardzo budujące i konkretne. I tak trzymaj. Oczywiście widać wachnięcia nastrojów, ale kto ich nie ma?
Tu bym Ci doradził najpierw porozmawiać o krokach, które chcesz podjądź i je wytłumaczyć. Zaoszczędzisz wówczas córce domysłów "o co znowu matce chodzi". To może budować lepsze relacje. Przeprowadzisz to samo, ale nie narazisz się na konflikt. pterodaktyll - Wto 22 Sty, 2013 09:04
Pokaż tylko palcem przez kogo, to ja już ..........  ............
pannamigotka - Wto 22 Sty, 2013 09:41
Dobrze, że zaczęłaś egzekwować od niej pewne rzeczy. Późno, więc możesz się spotkać ze sprzeciwem. Dobrze by było, gdyby córka nie miała wrażenia, że chcesz jej tym zrobić na złość. Zrób dobrą herbatkę, zaproś ją na ciacho i pogadajcie, jak matka z córką. Że nawarstwiło Ci się obowiązków, że potrzebujesz pomocy. I ustalcie i zapiszcie na kartce grafik. SPYTAJ JEJ co może/ lubi robić. I tym sposobem wyjdzie na przykład, że 2 razy w tygodniu przygotuje WSZYSTKIM śniadanie, raz w tygodniu poodkurza i umyje podłogi , co 2 dzień wyniesie śmieci i raz na 3 tyg umyje łazienkę- to tylko przykład. To dobre dla Ciebie, a i ona to powinna przyjąć ze spokojem. Uwzględniaj jej sugestie. Ja mojej (zbuntowanej) trzylatce zapisałam 2 lata temu grafik z obowiązkami domowymi- przyjemności po odbębnieniu jakiejś tam czynności (to czasem jest czynność minutowa, ale chodzi o zasady). Ja jako dziecko nie miałam obowiązków- miałam się tylko uczyć- bardzo zazdrościłam moim koleżankom jasnych reguł, zasad w domu, tego, że mają jakieś obowiązki (dzieci je wbrew pozorom lubią). W momencie, jak dorosłam mama oczekiwała, że zrobię wszystko- dla siebie i po sobie. Przykre było to, gdy zmywała po całej rodzinie, a moje talerze układała na kupce To samo z praniem, prasowaniem, zmianą pościeli, podłogą u mnie w pokoju. Uważałam to za dużą niesprawiedliwość, czułam się odtrącona. Wolałabym, gdyby właśnie zrobiła tak jak ja napisałam powyżej- szczera, spokojna rozmowa i wspólne ustalenie obowiązków.
Czy teraz już mnie rozumiesz? Opisuję sytuację z tej drugiej strony. pannamigotka - Wto 22 Sty, 2013 09:42 Powodzenia! Słoneczko - Wto 22 Sty, 2013 10:35
Kiedy teraz widzę jaka byłam przez ostatnie 20 parę lat, to aż mnie skręca... Tyle teraz dla siebie chcę zrobić, tyle odwagi nabrałam do podejmowania decyzji za siebie, a jeśli napotykam, ze znów coś źle, coś nie tak, to szlag mnie trafia. I WYCOFAĆ MI SIĘ CHCE. Ale to nie tedy droga. Buzują we mnie dwie osobowości
Nie chce już się czuć winna, nie chce czuć krzywdy, nie chce być juz ofiarą, nie chce być prowokatorką... Chcę z rozumem ale i z miłością pokonać mój stres, zaniepokojenie, chęc zmiany... Chcę sie zmienić.
Ona jest też w swojej terapii, w ferie zaczyna udzielać się w klubie dla rodzin abstynenckich wraz z grupą młodzieży z którą ma kontakt na terapii, ja to pochwalam i zachęcam. Wspieram ja. Radykalnie się zmieniły nasze stosunki. Przechodziła trudny czas, bowiem zakochała się w chłopcu, który ją nękał, manipulował uczuciami, dochodziło do szarpaniny. Dałam jej czas, by zrozumiała, czy to jest miłość, czy to przetrwa. Teraz wiem, że sie rozstali a w córce zapanował spokój, a tym bardziej, kiedy i ja go okazuję. pannamigotka, ja powinnam ci wyjaśnić, jak wyglądały stosunki między mną a córką... Nie zgadzam sie z tobą i trudno, ty masz swoje życie ja mam swoje życie, ty tak podchodzisz do sprawy ja inaczej... Córka jest mimowolnie zazdrosna o córkę niepełnosprawna, nie mogła sie pogodzić, ze ja jednak miałam ja 24/h na uwadze i spędzałam z nią wiele lat w klinikach, na rehabilitacji... Tu jest szkopuł w tym wszystkim. Ale ona dojrzewa już do tego
Ja mam na prawdę full obowiązków w domu i nie zaszkodzę jej jeśli będzie codziennie przygotowywać sobie sama śniadanie, tym bardziej, gdy nawet wówczas, kiedy ja przygotowywałam, to nie tak byly zrobione, nie wg. jej widzi mi się. Uważam za słuszne, ze tak postąpiłam. I nie widzę w tym nic złego. Ile jeszcze mam brać na siebie, ile... Powiedziałm STOP! Wspólne posiłki powiadasz... To jest niemożliwe.
Każde z moich dzieci je w innych porach, bo to dyktuje ich wiek, sprawność, szkoła, dieta... Decyzja podjęta, ja się zajmuje młodszymi, a ona ma zajać się sobą. Jeśli tylko ją poproszę, by została z mniejszymi, to i ja wtedy wynagradzam jej trud. To jest zdrowe podejście do sprawy. Jeśli nie może, wtedy zwołuję posiłki sąsiedzkie, którym również odwdzięczam się. Dziecko w pewnym etapie przejęło nade mną pełna kontrolę. Wręcz stała sie dla mnie matką, a ja córką, - to niezdrowa sytuacja była. Teraz role się odwracają. Żyjemy teraz w zgodzie, odpowiada nam taki układ i to chyba jest w tym cel. Zgodność.
matylda35 - Wto 22 Sty, 2013 11:06 Tak was czytam i sama muszę w końcu wprowadzić obowiązki dla mojej malutkiej jedenastoletniej córeczki. Ja tą bidulkę do szkoły nawet pakuję a jak zapomni zeszytu albo książki- to mama zapomniała spakować.
Słoneczko - Wto 22 Sty, 2013 19:12
Małgoś - Wto 22 Sty, 2013 23:54
Fakt... szkopuł. Ale Twoje starsze dziecko wciąż jest takim samym Twoim dzieckiem jak to niepełnosprawne. Jeśli wcześniej nie rozmawiałaś z nią wystarczająco dużo, nie dałaś odczuć że kochasz ją tak samo mocno jak to mniejsze to ona widzi swoje po swojemu. To są bardzo delikatne tereny, dzieci są wyjątkowo bystrymi obserwatorami, wyławiają najdrobniejsze zgrzyty i interpretują je w zależności od aktualnego nastroju, nakręcają się jak sprężyny.... Ja byłam długo jedynaczką i nawet cieszyłam się z nowiny że bedę miala braciszka. ale niestety po jego przyjściu na świat wcale nie było tak jak sobie wyobrażałam że będzie a na domiar złego rodzice odtrącali mnie, moją chęć pomocy. Ciągle byłam tylko tą starszą siostrą, nikt już nie zachwycał się mną, uwaga wszystkich skierowana była na brata! A nie daj Boże ten zachorował.... nie wyobrażasz sobie jak ja mu zazdrościłam 
Słoneczko - Śro 23 Sty, 2013 12:23
Ale ja i tak okazywałam jej i okazuję swoją miłosć. Mamy podobne zainteresowania, sluchamy tej samej muzy, czytamy treść ze zrozumieniem mądrej piosenki życiowej, wyciągamy wnisoki obie.
Sądzę, ze nasze relacje są coraz lepsze. A moje granice wydały jej się czymś naturalnym i błahym w porównaniu z moimi obowiązkami Stało sie to po sytuacji, gdy została z rodzeństwem a ja sobie na zlot uderzyłam Miala dobę na to, by sprawdzić sie w mojej roli i jednak stwierdziła ze nie chce już mi być "matką".
Dziękuję za wsparcie
Słoneczko - Sob 26 Sty, 2013 12:45 Witam w swoim wątku
Stanęłam u progu interesującej zmiany życia. Już od dawna planowałam, by zmienić m-ce zamieszkania. Długo się starałam o zamianę. Teraz mam realne szanse, by tego dokonać
Przeraża mnie jednak zmiana województwa i tego akurat województwa nie brałam w ogóle pod uwagę Ale może to jest część planu "kogoś wyżej" (przeznaczenia ).
Już jestem prawie zdecydowana na takie zmiany w życiu. Nie spodziewałam się, ze będę do takich pomysłów zdolna... Ale moja wiara w siebie coraz bardziej mnie umacnia w moich postanowieniach i decyzjach życia
Chciałam się podzielić tym na forum. Jestem z deczka przerażona całą tą wyprowadzką, transportem, zmianami urzędów, szkół, ech... jest tego bardzo dużo
Wiem, ze jak zrobię już taki krok, to już będę w nowym środowisko na baaaaardzo długo, może az do śmierci
Słoneczko - Śro 30 Sty, 2013 23:31 Witam. Gwoli wyjaśnienia powyższego wątku. Wyprowadzki nie będzie. Moje myślenie przeszło burzę. Chciałam sie z mojego miasta wyprowadzić im dalej, tym lepiej, kosztem nawet gorszych warunków lokalowych i innych. Byłam świecie przekonana, ze to dobry pomysł. Myliłam się.
Im więcej spotkań na grupie terapeutycznej i obecnie już w Al-Anon, tym więcej widzę, że jeszcze mam do przepracowania.
Czas zwolnić, co też czynię. Tu, gdzie mieszkam tez jest ok. Wystarczyło przeanalizować powody dla których tak bardzo intensywnie szukałam zamiany mieszkania a tym bardziej w innym mieście, i znalazłam. Ucieczka. Już nie uciekam, pracuję nad sobą dalej wytrwale i nie wyobrażam sobie również, by przerywać terapię, a dodatkowo mam potrzebę wsparcia ze strony Al-Anon. Wróciłam na swoja starą grupę i jest mi z tym dobrze. Odzyskuję znajomych. Wciąż jestem Ja. Daję czas czasowi... Pośpiech jest złym, baardzo złym doradcą. To tyle w moim wątku. Pozdrawiam pogodnie
ja - Czw 31 Sty, 2013 11:51 Wiesz, jak patrze na swoje życie to ja cały czas uciekałam. Przeprowadzałam się kilka razy i zawsze z nadzieją na lepsze. I nigdy nie było lepiej. I siadłam całkiem jak wybudowałam nowy, wymarzony dom i tez mi było źle. I zaczęłam się zastanawiać. Ale dalej nie wiedziałam o co kam? Dlaczego jest mi tak źle w tym życiu? I powiem, że dopiero gdy tu trafiłam i usłyszałam parę mądrych zdań zaczęłam powolutku coś tam rozumieć. Ale nie powiem, że dalej czasami mam ochotę uciec znowu. Ale wiem, że mi nic to nie da bo przed sobą nie ucieknę. Pozostaje tylko praca nad sobą. Na pewno już mi jest lepiej ze sobą. Zaczynam wracać do swojego życia, które powoli opuszczałam przez te lata angażując się w jego problemy. I wiem, że wymaga to drastycznych cięć. Nic nie da takie pitu, pitu typu pożyjemy, zobaczymy. Trzeba odważnych, twardych, czasami bolesnych decyzji. To wymaga siły. Dlatego terapia to jest to gdzie szukam siły i wsparcia. Co mnie podnosi. Czego i tobie życzę. I masz rację. Daj sobie czas. Tyle ile trzeba. Bez podejmowania decyzji, zmieniania życia na hura. Czas on obserwacje i naukę.
Linka - Czw 31 Sty, 2013 20:49
a dzieciom zdążyłaś powiedzieć ? Słoneczko - Czw 31 Sty, 2013 21:17
Ta obecna propozycja wydawała mi się ok. Mieszkanie z podwórkiem, wszystko blisko, ale warunki jednak, nie takie o jakich myślałam. Rozejrzałam się wokól siebie, spojrzałam na swoje mieszkanie, spojrzałam na otoczenie, wspomniałam w myśli znajomych, wzięlam pod uwagę okolice, sprawy medyczne i się głęboko zastanowiłam... " Przecież ja bardzo lubię swoje mieszkanie", a ze czasami jest mi trudno gdzieś dojechać, to jest komunikacja miejska i pomoc innych. I tyle latek sobie radzę, zatem poradzę kolejne latka... Po prostu tym razem była okazja uciec i to bardzo daleko... tylko od czego?
Słoneczko - Nie 17 Lut, 2013 10:21 Witam ciepło i niedzielnie
Tak podczytuję sobie forum, czasami w nocy ślęczę i śledze wpisy. Powolutku, małymi kroczkami staję się silniejsza sama w sobie. Są chwile kiedy brak mi cierpliwości ale w domku w życiu codziennym. Tutaj spuszczam głowę, ze mam do przepracowania jeszcze sporo. Uczestniczę w Al-Anon. Chodzę nadal na terapię do poradni, ale w Al-Anon odnalazłam rodzinę i drogę dla siebie. Teraz jestem wśród Al-Anonek dla siebie bez względu na sytuacje i okoliczności. W konsekwencji mojego życia, postępowania, zachowań, słabej umiejętności bycia cierpliwą postanowiłam zapisać się na terapię indywidualną. Muszę jeszcze mieć kogoś - jeden na jeden- żeby się wygadać. Łapię się na tym, że nadal narzekam
Zastanawiam się dlaczego narzekam, jeśli już moje życie jest w moich i tylko w moich rękach, to ja teraz podejmuję decyzję, nikt już mi nie musi podpowiadać jak mam żyć. Dojrzałam do tego. Nie powinnam narzekać i nie chcę, ale sa takie dni ze popłaczę nieraz sobie nad swym "losem". Szybko jednak docierają do mnie fakty, że sama sobie w głowie układam myśli, które wywołują frustracje. Mam codzienny stres związany z wychowywaniem dzieci, ale kto ich nie ma... Dzieci są jakie są, muszą się wyszaleć, a ja sie łapię na tym, że mi to przeszkadza, bo nie słyszę swoich myśli. I to mam do przerobienia. Chcę by moje myśli koncentrowały się na tu i teraz... A dzień się zaczyna i kończy, wiec chcę go zawsze spędzić w pogodzie ducha, pomimo złej aury za oknem. Oj praca, praca, praca nad sobą. Dziś się uśmiecham, słucham często muzyki, z przyjemnością powróciłam do przyrządzania obiadów, bawię się z dziećmi, jest fajnie
Pozdrawiam Was serdecznie
matiwaldi - Nie 17 Lut, 2013 10:24
pietruszka - Nie 17 Lut, 2013 10:47 O jak fajnie, że się odezwałaś
eee. przyznam Ci się szczerze, zż i mi się czasem zdarza, ale ciii... nie jestem idealną nienarzekaczką, ale staram się być przynajmniej wystarczająco dobrą nienarzekaczką
Słoneczko - Nie 17 Lut, 2013 14:53 Z tą idealnością byłam wręcz perfekcjonistką ambitną po pachy, ale nie dla siebie czasami... Zawsze coś miało na rzeczy, by dobrze wypaść, by znów mnie ktoś nie skrytykował, lub żeby się nie narazić, że mam zamiar odmówić jakiejś przysłudze, bo wtedy będę źle postrzegana, czy tez przypadkiem nie zrobić przykrości, albo chciałam komuś udowadniać jak jestem super... a wgłębi duszy bunt osobowości był silniejszy i sama siebie wprawiałam w zły humor - brak asertywności dał mi nieźle popalić w życiu. Uff, to mam za sobą. Przychodzą mi takie myśli skrajne jeszcze, ze wszystko mam gdzieś, ze jestem do niczego, że nic mi się nie udaje, ze jestem złą mamą, ze lepiej jakbym sie nie urodziła. Fuj z takim myśleniem...
Teraz po takich chwilach załamania, bo inaczej tego nie mogę nazwać przychodzi nowy dzień, ale te złe humory odchodzą tak szybko jak przyszły, a to dlatego, ze żyje jednak dniem dzisiejszym. nie chce rozpamiętywać jaka byłam wczoraj, i jest o niebo super
O właśnie tak sie czuję...  
esaneta - Nie 17 Lut, 2013 15:20 i bardzo dobrze Słoneczko rolą słoneczka jest przeciez radosnie świecić
Słoneczko - Śro 20 Lut, 2013 17:22 Napiszę, chcę napisać... Miałam odwiedziny. Tata odwiedził swoje dziecko. Spotkanie trwało dzień. Byłam spokojna opanowana, na dystans... Odjazd i pożegnanie jednak wywołało u mnie łzy
Kocham tatę swojego dziecka, ale nie potrafię już z nim być, nie potrafię. Moje życie jest tak stresowe, ze przeżyje je sama. Niech nikt więcej przez ze mnie nie musi być krzywdzony z powodu mojej dysfunkcji, ani ja niech nie mam już w więcej w życiu poczucia krzywdy i winy. Poznaję, swoje oczekiwania, uczę się siebie. Uczę sie pewności w działaniu. Dziś też mogę powiedzieć otwarcie, że całe moje życie polegało na matkowaniu. Nie miałam przy sobie zdrowej matki, byłam niekochana, nieakceptowana, więc miłością jaką miałam w sobie obdarzyłam dzieci. Nie umiałam być żona, partnerką. Wciąż czekałam na kogoś, kto mnie odbarczy od moich problemów, a dziś wiem, ze moje problemy mam rozwiązywać samodzielnie, nikt ich za mnie nie rozwiąże. Jestem samodzielna, niezależna, z poczuciem jeszcze żalu, że nie zobaczyłam w swoim całym życiu siebie, byli inni, nie ja. To takie trudne - zająć się wyłącznie sobą - nie niemożliwe. Dziś nie wiem, jaka chciałabym być, umiem być tylko mamą. Pozostaje mi być mamą nadal tylko inaczej - zero nadopiekuńczości. Chcę być zdrowa mamą. Na dziś stwierdzam, ze nie umiałam być partnerką i żoną, wiec w moim wieku nie widzę szansy by się nauczyć tej roli. Juz nie chce by ktokolwiek miałby o mnie zadbać, dbam o siebie tak, jak potrafię. Już nie chcę zastanawiać się, czy miłość istnieje, czy nie, wątpię w nią. Ja w soje tylko uczucia wierzę. Skończę terapie i odetchnę. Niezbyt dużo mi czasu zostało, by przeżyć go w zgodzie ze sobą. Nie naprawię wielu cech w sobie, nie chce być idealna. Chcę nauczyć sie żyć z moimi wadami i akceptacją siebie i przyjmować życie takim jakim jest. Jestem bezsilna wobec otaczającego mnie świata, nie zmienię go, bo i po co? Ale wobec siebie będe zgodna bez poczucia winy, nawet jak zrobię coś głupiego, trudno, świat sie nie zawali, jutro też jest dzień.
Borus - Śro 20 Lut, 2013 17:43
Jeśli to może Tobie w czymkolwiek pomóc, mam podobne odczucia w stosunku do siebie...
KICAJKA - Śro 20 Lut, 2013 17:45
pietruszka - Śro 20 Lut, 2013 19:09
to bardzo dużo Słoneczko... I w ogóle.... tak fajnie się Ciebie czyta... Tak więcej w Tobie spokoju i równowagi... pterodaktyll - Śro 20 Lut, 2013 21:35
Nie wiesz co się jeszcze w Twoim życiu zdarzy tak, że zakładanie a'priori, że nic dobrego Cie już w tym życiu nie spotka ani, że pewnych rzeczy się nie nauczysz, uważam za mocno przesadzone
Wybrałaś, moim zdaniem właściwą drogę
Scarlet O'Hara - Śro 20 Lut, 2013 23:09
Słoneczko - Czw 21 Lut, 2013 20:04 Dziękuję za wypowiedzi
Bezcenne
Linka - Czw 21 Lut, 2013 20:12 witaj , Słoneczko, to Twoja wypowiedź jest bezcenna ja nie potrafiłabym dziś powiedzieć, że wybieram życie w pojedynkę, jestes taka młoda, po to przecież chodzisz na terapię by siebie zmieniać... po prostu: nigdy nie mów nigdy Słoneczko - Czw 21 Lut, 2013 20:56
Zdaje się, ze terapia poszła w inna stronę niż sama bym się tego spodziewała. Jestem sama i cokolwiek zrobię, to ja podejmuję decyzje. Nie wyobrażam sobie już konsultowania czegokolwiek z inną osobą. Bardzo długie lata żyłam pod dyktando innych, czekałam na poradę, z której wolałam skorzystać, by samej nie decydować, nie powiodło się, zatem winny jest on/ona, bo tak poradziła a ja tak zadziałam. Jednakże jeśli chodziło o dzieci każdą decyzję podejmowałam sama, w tych przypadkach nie miałam wsparcia, a nawet nie chciałam słyszeć o sugerowaniu mi czegokolwiek. To odkryłam niedawno. Byłam przekonana, że takie decyzję podejmuję słusznie, działałam przeciw wszystkiemu czego ja doświadczyłam w dzieciństwie. Byc odrzuconą przez matkę, porzuconą na samowolne wychowywanie się, to pozostanie w mojej psychice. Wręcz w pamięci mi utkwiło takie zdanie: "Miałaś sie nie urodzić, ale było juz za późno na aborcję". Zapytałam kiedyś matki o ojca i skąd się wzięłam? Otrzymywałam różne odpowiedzi... "Wzięłam Cię ze śmietnika, szczury sie o Ciebie szarpały", albo "Jesteś adoptowana, nikt Cię nie chciał"... Od chwili, gdy pamiętam, a zaczęło się to od 5ego roku życia, "deptała" po mnie własna matka. Ja byłam jej pielęgniarką w zapiciach, służąca, kucharką, prasowaczką, drwalem, od noszenia węgla... Tak patrząc wstecz, dotarłam do sedna mojej dysfunkcji, ale pogodzenie sie z tym przyjdzie w momencie mojej terapii pogłębionej, powoli...lecz pewnie. To wielki krok na przód, ze piszę o tym spokojnie, nie mam złych emocji w sobie. Nie wstydzę sie już swojej przeszłości, niczemu nie zawiniłam, nikogo nie skrzywdziłam, a jeśli to nieświadomie. Pamiętam jak bardzo kochałam zwierzęta, jak bardzo broniłam malutkie stworzonka dreptające po chodnikach, by ich nie zdeptać, albo by je ktoś nie zdeptał. Jak ja płakałam strasznie nad kotami rozjechanymi, sama niejednokrotnie zbierałam zwierzaki z jezdni i nosiłam do ogrodu, by je pochować, ja nawet nad muszkami płakałam, jak widziałam u koleżanki przylepione do lepu. Nie rozumiałam, dlaczego tak się znęcają ci ludzie nad nimi, one umierały żywcem... Ja przeszłam traumę w pewnym sensie. Ta trauma odbiła się moją nerwicą silną jak cho...ra. I zdaje sie, ze jeszcze tkwi do tej pory. U mnie pająk ma woje miejsce w łazience. Do tej pory znaleziona żywa biedronka zimą wprawia mnie w smutek. Nie wiem co z nią zrobić. Na dworze mróz, a w domu nie mam gdzie jej zrobić miejsca. To są m.in. powody, dla których nie mogę i nie chcę już z nikim wiązać się. Czuję, ze ja sama w sobie będę pogodna, bo mimo to przeważnie taka byłam, bo tylko sama ze sobą czuję się bezpiecznie, a gdy ja się czuję bezpiecznie, to tym samym moje dzieci są bezpieczne. Jestem dość skomplikowaną osóbką o bardzo złym tragicznym dzieciństwie, gdzie byłam ofiarą przemocy psychicznej i fizycznej mojej matki, była dla mnie katem. Modliłam się o jej śmierć. Niedługo, po moim odejściu z domu (miałam zaledwie 16 latek) ciężko zachorowała, wróciłam na chwilę, by jednak być przy niej, zmarła. Poczułam ulgę. Byłam z moim dziwnym uczuciem u księdza mojego proboszcza, nie potępił mnie, zrozumiał, powiedział, ze powinnam sobie i innym nauczyć się wybaczać. Dziś wracam do Boga w myślach i dziękuję, ze moje doświadczenia pozwoliły mi zobaczyć SIEBIE i zaakceptować, pogodzić się ze sobą. Długą drogę pokonałam, wszyscy Ci którzy stanęli na mojej drodze poniekąd byli moim drogowskazem, by w końcu ujrzeć siebie samą. Zobaczyłam. Chciałam zmienić siebie, szukałam pomocy dla siebie, wreszcie dla siebie, chciałam swoje postępowanie zrozumieć i nazwać po imieniu przyczynę. Znalazłam, to czego szukałam. Teraz mam swoja przestrzeń, aż zanadto czasami. Dziękuję.
bila - Czw 21 Lut, 2013 20:58
Co masz na myśli, Słoneczko? I jeszcze- dziecko nie potrzebuje idealnej mamy, potrzebuje kochającej mamy
Klara - Czw 21 Lut, 2013 21:25
Linka - Czw 21 Lut, 2013 22:43 Słoneczko
olga - Pią 22 Lut, 2013 08:50
Nie, nie byłaś spokojna, tylko tłumiłaś emocje, one wybuchły gdy pojawiły się łzy. Nie odcięłaś sie emocjonalnie, nadal jesteś z nim związana. Potrzebny jest Ci czas na przyjęcie do siebie faktu, że to już koniec, na pogodzenie się. Wtedy pojawi się spokój. Nie składaj żadnych deklaracji bo nie wiesz co będzie kiedyś.
Na dziś pewnie nie umiałabyś, ale na jutro czy kiedyś w przyszłości?..... KICAJKA - Pią 22 Lut, 2013 17:54 Ech,życie zbyt często jest pod górkę Słoneczko
Jesteś młoda,trochę czasu - pracy nad sobą... Może jeszcze zmienisz zdanie, ważne,zeby Tobie było dobrze to i dziecku będzie również
Słoneczko - Nie 24 Lut, 2013 10:42 Witam Was kochani. Dzis mi sie chce płakac To znaczy już sobie popłakałam.
A dziś sie upewniłam, ze to koniec, walczyłam sama ze sobą. Stawiałam sobie poprzeczki emocjonalne. Z jednej strony na szalę kładłam emocje, ze podołam mimo picia, a na drugiej emocje, ze jestem świadoma, ze nie chcę żyć w takim chorym związku. Dziś już wiem, że z czynnym alkoholikiem nie można układać sobie życia. Inaczej by wszystko wyglądało, gdyby chciał się leczyć, ale na prawdę gdyby chciał dla siebie, ze widzi swoje położenie. A tak...
Mój strach jednak wygrał, ze w takich sytuacjach zapić najbardziej ucierpią dzieci, na co im obrazek kogoś, kto śpi zapity w drugim pokoju, albo, gdy ciąg przenosi sie na ulice. Nie chce więcej przechodzić obok kogoś kogo kocham i patrzeć jak się stacza coraz bardziej. Tym bardziej, ze nie widzi problemu w sobie tylko we mnie Moja trauma z dzieciństwa wygrała.
Dość z takim myśleniem. Dziś wiem czego ja oczekuję od życia. SPOKOJU. BEZPIECZEŃSTWA. DOBROCI. Dziś wróciło u mnie poczucie winy (z ust alko) - jestem modliszką...
Przez chwilę dopadły mnie wyrzuty sumienia, ze to ja mu zniszczyłam życie. Wiem, wiem, ze to nie tak... Ja tylko chciałam zdrowej rodziny a pozwoliłam, by związek się rozwijał chory. Dziś ponoszę tego konsekwencje. Jeszcze zdrowieję sama w sobie, wiem, ze to długi proces. Moje myślenie sie/ zmienia, widzę teraz jak bardzo byłam manipulowana, widzę różnicę pomiędzy zdrowym myśleniem trzeźwego alkoholika, a pijanym myśleniem. To mnie uspokaja. To są różnice jak dzień i noc. Ja już wiem, jak powinno wyglądać moje życie zdrowe i spokojne. Jeszcze się łapię na chwiejności emocjonalnej. Proszę o wsparcie
Jo-asia - Nie 24 Lut, 2013 10:46
jestem z Tobą...
pterodaktyll - Nie 24 Lut, 2013 10:46
A proszę bardzo....
a nie mówiłem?
Słoneczko - Nie 24 Lut, 2013 10:49
Co do przyszłości, bo jej nie znam, nie mogę faktycznie nic napisać co będzie za 10 lat... Chcę żyć tu i teraz, chcę żyć DZIŚ.
Dotarło do mnie, że od zawsze byłam sama w sobie, a wiara w siebie teraz dodaje mi siły.
Klara - Nie 24 Lut, 2013 11:00
No, nie tak dokładnie
Przez dłuższy czas miałaś obciążenie w postaci garba - alkoholika. Zrzuciłaś go i jeszcze nie możesz uwierzyć, że naprawdę jest Ci lżej. JEST CI LŻEJ, SŁONECZKO????? Trzymaj się!
Słoneczko - Nie 24 Lut, 2013 12:22
Ale mimo to, chciałam żyć dobrze i nie patologicznie, nie tak jak miało miejsce moje dzieciństwo. Obciążenie garbem na własne życzenie nastąpiło grubo ponad 3 lata temu. To był mój wybór a dziś ponoszę tego konsekwencje i nie chce zwalać tego na karb moich dysfunkcji, ani usprawiedliwiać sie zastawiając się że jestem współuzależnioną. Terapia otwiera mi oczy i chcę by dalej tak sie działo. Dzis jestem bardziej świadoma czego ja oczekuję od życia. Serce jeszcze nie słucha, ale rozum - tak. Juz coraz bliżej jest rozum serducha na korzyść bycia rodzicem zapewniającym bezpieczeństwo dzieciom. Najważniejsze by były szczęśliwe. Czy jest mi lżej? Tak jest mi lżej. Ciężko mi jeszcze ze sobą, mam jeszcze do przerobienia kilka kwestii, by sie wyzbyć cech współ... Nie chcę brać udziału w życiu, które niszczy mnie samą, nie chcę być przyczyna w zapewnianiu jakiegokolwiek komfortu picia, a jeszcze do niedawna to czyniłam...
pannamigotka - Nie 24 Lut, 2013 12:37
No i bardzo dobrze, że wiesz, czego chcesz.
To już jakiś początek, od tego można zaczynać 'nowe życie'. Zamknij przeszłość, co było to się nie odstanie. Teraz będziesz miała spokojne, bezpieczne i dobre życie i codziennie sobie to powtarzaj, żyj tak, żeby Twoje życie takie właśnie było, to zależy TYLKO od Ciebie. Powodzenia! pietruszka - Nie 24 Lut, 2013 13:03
Może dlatego jestem zwoleniczką pojęcia odpowiedzialność, a kwestie winy... zostawiam do oceny Bogu? Przynajmniej jeśli chodzi o moje niesłuszne wybory życiowe... Też popełniłam mnóstwo błędów, cóż jestem tylko człowiekiem, w tamtych chwilach podejmowałam je mając taką, a nie inną wiedzę, takie a nie inne marzenia, wyobrażenie o świecie. I tak ... jestem za nie odpowiedzialna... i ponoszę konsekwencje tamtych decyzji. Ale czy na pewno wina? Dla mnie wina pojawia się wtedy gdy świadomie przekraczam określone normy, własne wartości. Kiedy wiązałam się z alkoholikiem nie wiedziałam, jak może wyglądać rzeczywiste życie, zresztą wtedy to po prostu był "bardziej rozrywkowy", potem długo wierzyłam, że mogę to zmienić, potem wierzyłam, że widać zasłużyłam na takie życie, że nie mam szans na inne, itp. Oczywiście, są sprawy z tamtego okresu, za które czułam się winna. Bo było to naruszenie określonych norm, które do tej pory uważam, za ważne w moim życiu. Nad takimi sprawami popracowałam sobie w Al-anon, pracując nad IV stopniem. Mam swoje grzeszki na sumieniu: nakrzyczałam, zaniedbałam, zrobiłam coś w złości... Wtedy pozostaje przeprosić (o ile jest to możliwe), jakoś zadośćuczynić, zapamiętać doświadczenie, by postępować lepiej, mądrzej w przyszłości. Nie jestem aniołem, ale wiem, że poczucie winy potrafi przygnieść do ziemi. I zbyt często jest nie na miejscu. Za wiele spraw ponoszę odpowiedzialność, a niekoniecznie winę... staaw - Nie 24 Lut, 2013 13:12
Całkowicie się z Tobą zgadzam Pietrusiu...
Słoneczko - Nie 24 Lut, 2013 14:03
Al-Anon jest dla mnie drogą i wsparciem. Dobrze, ze tym razem powróciłam do wspólnoty dla siebie. Wcześniej tylko dlatego, by odnaleźć drogę do zmiany alko. Nic mylnego. Dzis to wiem. KICAJKA - Nie 24 Lut, 2013 18:36
A to co "los przyniesie" - będzie kiedyś,będę mądrzejsza, będę się kierować zdobytą wiedzą, mój los będzie w moich rękach
Wtedy mogę zmieniać zdanie,biorąc życie we własne dłonie
Słoneczko - Nie 24 Lut, 2013 22:45
Tylko tego nie chciałam zauważyć... Oj przeszłam ja przeprawę zaglądając w głąb siebie.
Fajnie zareagowało na moje ambitne decyzje życiowe moje duże dziecko
O tak...
Słoneczko - Nie 03 Mar, 2013 22:29 Będę się wypowiadać w swoim wątku. Nie powinnam swoich emocji roztrząsać w innych tematach, tylko swoim. Tak jest uczciwie. Tutaj napiszę i otrzymam wsparcie i sugestie. Dzis czuję się bardzo źle, obiecałam sobie, że nie będę już nigdy więcej płakać, a od wczoraj dokładnie mam jakiś nawrót. Mam takie wrażenie, że nieumiejętnie nawiązuję kontakty. Szczerze mówiąc odkąd mówię na głos, że chodzę na terapię i do kościoła na spotkania, jestem dziwnie poostrzegana. Nie radzę sobie z tym. Mam wrażenie, że się cofam. Mam lęki, strach mnie chwilami paraliżuje, dziś nawet nie wyszłam na dwór z dziećmi. I myślami wracam do czasu przeszłego. Pytam się siebie, czy dobrze postąpiłam, że zdecydowałam się na samotność. Czy może powinnam inaczej postąpić. Mam wyrzuty sumienia. Przyznaję się, nie radzę sobie ze sobą. Może jutro będzie lepiej.
pterodaktyll - Nie 03 Mar, 2013 22:31
Jakiś lekki kopniaczek też wchodzi w grę?
pterodaktyll - Nie 03 Mar, 2013 22:33
Kiedyś od terapeuty usłyszałem, że sprawa z którą sobie na dziś nie radzisz, jutro okaże się banalnie prosta do zrobienia
pannamigotka - Nie 03 Mar, 2013 22:35
Myślę, że między nami sprawa wyjaśniona, więc jeśli mogę pozwolę sobie napisać 1 zdanie, które powiedziała moja terapeutka: Płacz nie jest niczym złym, łzy to woda, a woda oczyszcza- płacz więc i oczyszczaj się, a jutro będzie lepiej, Twoja decyzja jest słuszna, zrobiłaś to, co najlepsze.
Zagubiona - Nie 03 Mar, 2013 22:35 Słoneczko73, przytulam Cię mocno. Myślę, że Twój obecny stan to skutek duszonych w sobie emocji. Mów otwarcie co czujesz-będzie Ci lżej.
Duszek - Nie 03 Mar, 2013 22:36
Już dałam!
Nie wiem czy podziałał...
pterodaktyll - Nie 03 Mar, 2013 22:40 Ale czy był to kopniak terapeutyczny?
ewa29 - Nie 03 Mar, 2013 22:40 Witaj Iwonka  . U mnie też raz lepiej ,raz gorzej, ale to wynika u mnie z tego, że zachowanie innych wpływa negatywnie na moje samopoczucie,a w gruncie rzeczy pozwoliłam sobie sama na to.Dużo jeszcze pracy na sobą samą przede mną A Ty napisałaś- chodzę na terapię i do kościoła na spotkania,jak dla mnie to na plus i dziwi mnie,że jesteś- jestem dziwnie poostrzegana .
Pozdrawiam
Duszek - Nie 03 Mar, 2013 22:41
Nie wiem!
Nie mam jeszcze takiego doświadczenia.... pterodaktyll - Nie 03 Mar, 2013 22:43
To może potrenuj gdzieś w Underground
Duszek - Nie 03 Mar, 2013 22:44 Słoneczko
Jak masz ochotę to pisz... ewa29 - Nie 03 Mar, 2013 22:46
Iwonko ,jak najbardziej pozytywna decyzja była z Twojej strony. Wszystko jeszcze przed Tobą Iwonko,jesteś bardzo mądrą i wartościową kobietką,a także niezwyczajną mamą,która dba o swoje pociechy i myślę że Ty spełniasz się w tej roli dostatecznie
Ps Myślę, że gdybym była Twoją córką ,to z pewnością byłabym ci wdzięczna za Twoją decyzję
Słoneczko - Nie 03 Mar, 2013 22:59 Dziękuję Wam. Nawet nie wiecie ile dla mnie znaczą każde słowa tutaj wypowiedziane. Tak, każdy kopniak przyjmę z przyjemnością. Bez takich kopów bardzo martwię sie o siebie i swój stan psychiczny. Jestem postrzegana inaczej, juz w innym wątku pisałam, że straciłam kolejną koleżankę, ale teraz z powodu, że ja podjęłam taką a nie inna decyzję. Przecież On pił czasami, a pomiędzy było wszystko dobrze... Ja też tak kiedyś myślałam...
Ale nie było w porzadku, nic nie jeste w porządku. Mam żal do siebie, że tak bardzo zaangazowałam się uczuciowo w mężczyznę, który juz od początku miał kłopoty z alkoholem. Mam zal do siebie, ze tam mocno uwiłam sie w takie współuzależnienie. Nie mogłam pojąc, ze majac dom, wszystko w domu, wnoszac do niego wiele od siebie, tyle wykonał w mieszaniu prac, i kobietę, i synka, który jest tak cudownym dzieckiem i pracę, i to bardzo dobra pracę, i spotkał sie teraz z nami, mały tuptał za nim krok w krok, przytulał sie, tata mówił, i nic nie dotarło do niego, nic a nic
Serce mnie boli, że ta choroba tak pochłania ludzi od środka.
Miałam dokonać wyboru, albo zgadzam się żyć z nim pomimo wszystko i akceptuję jego picie, albo się rozstajemy... Wiecie juz co wybrałam... W przerwie naszej wczesniejszej ciszy... szukał nowej partnerki, a ja i tak miałam nadzieję... bo czułam sie wina, ze ja nie potrafię sprosać życia u boku czynnego alkoholika, a inna będzie mogła ajac moje miejsce. Ze mna jest cos nie tak...
Dziś wiem, oprócz alkoholu nic sie nie liczy, że nie ma miłosci do bliskich, jest miłosć tylko do alkoholu. Chcę by mój czas tego co przeżywam w srodku w sercu szybko minął, a wiem, ze to potrwa...
ewa29 - Nie 03 Mar, 2013 22:59 ,tylko już proszę nie
Jutro jest piękny ,nowy dzień i niech nam zaświeci
pterodaktyll - Nie 03 Mar, 2013 23:02
Duszek - Nie 03 Mar, 2013 23:22 Słoneczko ten czas "smutny" minie i to szybciej niż się spodziewasz! A na teraz...
Słoneczko - Nie 03 Mar, 2013 23:41 Wszystkim dziękuję. Boję sie z tym moim samopoczuciem zostać sama. Nie wiem czemu czuję się tak oszukana? Przecież to ja sama siebie oszukałam, to ja sobie tworzyłam historie i napisałam scenariusz o życiu rodzinnym. Mam poczucie, ze i Jego oszukałam, twierdząc kiedyś, że sobie z tym poradzimy, i co? I ja sobie nie poradziłam, za dużo bólu psychicznego mnie to kosztowało. Ja równiez w tym wszystkim zawiniłam (choć nieświadoma tak ciężkiej choroby), ja mu obiecałam sielankowe zycie... W normalnych warunkach, gdy obie strony chca dażyc do szczęscia, był,oby to realne, ale w ciągłym zaprzeczeniu nie da się tak żyć, nie da. A ja pomimo wciąż się łudziłam nadzieją. Czuję sie jakbym sama siebie zawiodła. On czuje sie porzucony, skrzywdzony, bez domu, bez pracy, a ja? Ja jestem teraz ta zła, ta modliszka
Gryzę sie w sobie, ale wiem, że nie mogłam inaczej, wiem... Nie podołałabym moimi dziećmi i jeszcze z jednym dorosłym dzieckiem opiekować się. Są granice, ja je i tak w pewnym sensie przekroczyłam. Postanowiłam być odpowiedzialna wyłącznie za swoje życie. Ale mi sie uzbierało emocji.... Rozsądek mnie trzyma, choć psychika siada. ewa29 - Nie 03 Mar, 2013 23:57 spróbuj się uśmiechnąć tak jak SMERF
Słoneczko - Pon 04 Mar, 2013 00:07
ewa29 - Pon 04 Mar, 2013 00:10 Widzę uśmiech Iwonko tak trzymaj , a resztę zostaw Sile Wyższej
Słoneczko - Pon 04 Mar, 2013 00:14
Słoneczko - Pon 04 Mar, 2013 00:16
Słoneczko - Pon 04 Mar, 2013 13:03 Jestem.
Dziś jest o.k. Pochłonięta rannymi przygotowaniami, potem sprawą do załatwienia z pozytywnym skutkiem i oczęta ucieszone słoneczkiem na niebie odetchnęłam spokojnie. Sądzę, ze ja za bardzo chcę być taka jak to przysłowiowe jajko mądrzejsze od kury
I fakt Trzymam emocje na wodzy,
a potem wylewa sie ze mnie złość na samą siebie. Ja wciaż nie jestem pogodzona z tym, co sie stało, wydarzyło. Wydawało mi sie, ze sobie z tym poradziłam, a guzik prawda.
Ale o.k. już trzeźwiej spojrzałam na siebie. Nie mam wpływu, nie mam wpływu na to co sie stało, czasu nie cofnę. Narosła we mnie frustracja. Duszę sie sama ze sobą i po co mi to? Na terapii muszę więcej mówić co czuję. Jeszcze tyle pracy prze de mną nad sobą. Dam rade, chcę sie zmienić dla siebie, chcę zamknąć przeszłość i zaakceptować wiele spraw, sytuacji. Tylko ten lęk we mnie, skad on się bierze? A potem niepotrzebne nerwy, płacz, roztrząsanie. Przeciez wiem, że to do niczego nie doprowadzi dobrego.
Słoneczko - Pon 04 Mar, 2013 22:10 Dziś na spotkaniu w w Al-Anon wyrzuciłam z siebie moje emocje... Nie mogę się powstrzymywać, żeby nie ryczeć. Był mityng otwarty, ale się odważyłam, powiedziałam głośno co mnie nęka, jak to wszystko widzę ze swojej strony. Mówiąc co czuję jak postąpiłam, jak żyję teraz, szukając odpowiedzi, sama jej sobie podświadomie udzieliłam. Usłyszałam siebie i wiem, ze nie zmienię swojej decyzji. Moja decyzja jest słuszna... Skąd takie poczucie winy Podejmuję decyzje w zgodzie ze sobą, wiem, ze są dobre, a jeszcze we mnie tyle emocji.
Odwaga. Mam jej czasami zbyt mało. Wyszłam ze spotkania w lepszej formie, to dobrze, to bardzo dobrze.
KICAJKA - Wto 05 Mar, 2013 16:16
To na prawdę dobrze,a będzie coraz lepiej.
Cierpliwości i wytrwałości
Słoneczko - Wto 05 Mar, 2013 19:11
Dziś już po terapii. Wewnętrznie jestem coraz bardziej wzmocniona. Z dnia na dzień lepiej. Tak bardzo bym chciała, by juz nie nadchodziły te chwile, gdy sama siebie dołuję
Będę pracowała nad sobą wytrwale
Dobrze, ze wywaliłam z siebie te okropności
Ulżyło
Słoneczko - Wto 05 Mar, 2013 21:39
Umykają krajobrazy Giną przeszłe dni Mija to, co nam się śni La vie, la vie, la vie Na pędzącej karuzeli Którą kręci czas Coraz bielszy odcień bieli Rośnie w nas Nic nie dane jest Na zawsze Nawet niebo ponad głową Ma swój kres Nic nie dane jest Na zawsze Pokochajmy to Co dzisiaj jest Na ukrytych fotografiach Żółkną białe bzy Kto tam się umawia Na wieczność? To my, to my, to my Nanizani jak korale Na cieniutką nić Przesuwamy się wytrwale Byle być Nic nie dane jest na zawsze... Linka - Śro 06 Mar, 2013 15:20 Słoneczko, nawet nie wiesz jak się cieszę, ze nie uciekłaś z tego forum
one jeszcze się będą zdarzać, ale Ty już wiesz gdzie szukać pomocy
Duszek - Śro 06 Mar, 2013 15:25 Ja też się cieszę, że tu jesteś!
matiwaldi - Śro 06 Mar, 2013 16:05
ja też....ja też .............
Słoneczko - Śro 06 Mar, 2013 20:14
by znów sie zaszyć z dala od wszystkiego.
Miło mi, że się cieszycie, serducho radośniejsze
Na terapii jest nowa kobietka, moje doświadczenia przekazane jej w dalszym ciągu spotkań moga zapobiec w pogłębianiu się jej we współ... zależy tylkoo jeszcze od tego, czy będzie chciała siebie zmienić, na razie jest w tym samym punkcie, którym ja byłam ponad trzy lata temu Dzięki niej, dowiedziałam sie, jak bardzo duzo pracy włożyłam w siebie. Jestem jej wdzięczna tak po cichu, ze wiem kim jestem, kim chcę być i jak życ
Linka - Śro 06 Mar, 2013 20:24 cieszę się, że Cię poznałam Ilona - Śro 06 Mar, 2013 20:29
Niech Ci już nic głupiego przez głowę nie przenika,bo nasz sunshine klub w zupełny niebyt forum odleci
Wiary w siebie i pogody ducha nieustannie życzę
Słoneczko - Śro 06 Mar, 2013 20:40
pterodaktyll - Śro 06 Mar, 2013 20:43
W naturze nic nie ginie
Słoneczko - Śro 06 Mar, 2013 20:46
Słoneczko - Nie 17 Mar, 2013 00:16
ricoJG - Nie 17 Mar, 2013 00:21 Coś smutne nasze słoneczko
Słoneczko - Nie 17 Mar, 2013 00:25 Nieszczęśliwe
Mam doła, jestem w rozsypce... Nie wiem kiedy znów zabłysnę, Już nic nie wiem, nie chcę czuć, nie chcę myśleć.......................... ricoJG - Nie 17 Mar, 2013 00:28 Spoko nie jesteś sama ja też tu jestem, nie mogę spać, kończy się mój związek, tak bardzo kochałem i tak bardzo jestem zraniony....;(
Ból, rozpacz, łzy....ale słoneczko jutro wstanie, wstanie i zaświeci ...bo po burzy zawsze przychodzi słońce, tak jak po deszczu tęcza
Słoneczko - Nie 17 Mar, 2013 00:35
Tak bardzo sobie krzywdę wyrządziłam, że sobie nie radzę... Krzyk o pomoc dla mojej duszy, a pomoc nie przychodzi
Ogarnęła mnie beznadzieja Totalny kataklizm...
ricoJG - Nie 17 Mar, 2013 00:41 Wiem co to za ból, niewyobrażalny dla kogoś kto KOCHA a potem w chwilę wszystko pryska jak bańka mydlana, ale daj sobie szansę, Sobie przede wszystkim, zrób porządek przy Sobie, wypożycz książkę którą chciałaś wcześniej wypożyczyć a nie miałaś czasu, skup się na jakiejś nie załatwionej sprawie która dotyczy tylko Ciebie i próbuj znaleźć rozwiązanie .... to naprawdę pomaga .... znaleźć w całym tym chaosie tą chwilę, cząstkę dla Siebie i tylko dla Siebie...
Słoneczko - Nie 17 Mar, 2013 00:48
Ja chcę, żeby mnie ktoś tylko przytulił i powiedział, że się wszystko ułoży..., że ktoś będzie przy mnie w złych chwilach, chciałabym się mieć komu wypłakać, chcę być zrozumiana.
Sama nie daję rady
Wiedza terapeutyczna swoja drogą, a wrażliwość serducha swoja drogą, i sumienie i tęsknota, i żal, i niemoc. Psychiczna załamka. Przechodzę żałobę... ricoJG - Nie 17 Mar, 2013 00:51 Hej, maleńka Jestem tutaj !!!
to i tak masz lepiej bo ja nie mam nic pozałatwiane, ale ranić się już nie dam...
ricoJG - Nie 17 Mar, 2013 00:57 A skoro nie mam nic pozałatwiane to chociaż załatwię właśnie to że nie dam się ranić....a przytulić zawsze mogę wiesz też chcę przytulenia, przytulenia od osoby z ciepłym sercem, czułej, wrażliwej, która mnie nie rani, nie przytula a za plecami wbija szpilkę... i mówi że miłość musi ranić ... nie musi Cholera nic nie musi mnie ranić a w szczególności miłość....
Słoneczko - Nie 17 Mar, 2013 00:59
I nie mogę sobie poradzić z uczuciami. Nie mogę
ricoJG - Nie 17 Mar, 2013 01:05 Pamiętaj masz Jego, kochaj go przelej całą miłość jaką masz na Niego, z moją pierwszą żoną straciliśmy pierwsze dziecko....nigdy nie zapomnę tego jak wyszła wtedy od lekarza i .... ehhh widzisz emocje powróciły ... po tylu latach znów potrafię je wyrażać to choć trochę pocieszające .......i wtedy po kilku dniach przez przypadek znalazłem w otwartym jej pamiętniku taki wpis : "Zajdę z Ryśkiem po raz kolejny w ciążę i urodzę to dziecko a potem bez względu na wszystko będę je kochać ponad własne życie" .....
pietruszka - Nie 17 Mar, 2013 01:16 Słoneczko, pamiętaj wszystko mija, jutro będzie lepszy dzień, i chociaż Ci prześlę trochę ciepłego na dobranoc 
Słoneczko - Nie 17 Mar, 2013 01:17
I wtedy mnie ogarnia smutek...
Może ja za bardzo kochałam...
Może tak się czuję właśnie, czuję sie opuszczona, choc chciałam miec pełną rodznę, bo sama jej nie miałam. Jestem bardzo wrażliwą osobą, na zewnątrz niektórzy sadzą, że jestem silna, ale nie wiedzą ile we mnie jest rozterek, nie wiedzą ile bólu noszę w sobie
Ten ból nie ustępuje
ricoJG - Nie 17 Mar, 2013 01:18 Dobranoc Słoneczko ......
Kto z miłości jeszcze nie umarł nie potrafi żyć, Moje serce ciągle złamane lecz potrafi bić....
Słoneczko - Nie 17 Mar, 2013 01:19
Dziękuje Ci za to słoneczko
Ja sobie codziennie powtarzam od kilku miesięcy, będzie dobrze... i co? Serce mi pęka
Słoneczko - Nie 17 Mar, 2013 01:20
pietruszka - Nie 17 Mar, 2013 01:24
popęka, popęka, a potem zrobi się miejsce dla miłości, wpierw do siebie, a potem? kto wie? jak tak patrzę na moje koleżanki alanonki to życie płata niespodzianki...
Słoneczko - Nie 17 Mar, 2013 01:30
Mi było, odkąd pamiętam, trudno się zakochać
Jestem stateczna w uczuciach i to bardzo...
esaneta - Nie 17 Mar, 2013 08:44 Słoneczko, to minie, wierz mi...... przechodziłam taki stan rok temu. Wtedy nie tylko mnie to dotknęło, ale kilka innych współuzaleznionych tutaj, nawet chyba wątek w tym temacie miałyśmy. Wydaje mi się, że to zmęczenie długą zimą i tuż u progu wiosny, gdy słońce zwiastuje jej pierwsze oznaki. Ja tez miałam wczoraj takie chwilowe zawieszenie - zagapiłam się w okno i myslałam sobie, jak to fajnie by było, nie być samotnej tej wiosny
Scarlet O'Hara - Nie 17 Mar, 2013 09:11
będzie dobrze,każdy z nas potrzebuje się troszkę poużalać pamiętaj tylko nie za długo Twoje maleństwo pragie mieć szczęśliwa mamę .
Scarlet O'Hara - Nie 17 Mar, 2013 09:47
olga - Nie 17 Mar, 2013 09:52 Każda z nas przechodzi przez ten etap. Myślę, że jest on częścią żałoby, którą musisz przejść po to aby zacząć nowe życie. Iwa - Nie 17 Mar, 2013 12:55
Nie smutasaj się Słoneczko
Każdy ma gorszy dzień...... ja czasami też sobie myślę, że mam więcej złych dni - niż tych dobrych; Miłość - każdy jej pragnie...ale nie ma co tęsknić za "byłym" - w końcu rozstaliście się z nie błahej sprawy.... Jesteś młoda... jeszcze poznasz fajnego faceta i Twoje dziecko, będzie miało z kim grać w piłkę ...
Iwa - Nie 17 Mar, 2013 13:04 Zresztą w związku można też być samotnym... a w dodatku jeszcze dodatkowo człowiek się wk****a 
Np. ja żyję z czynnym alko i nic z tego nie mam, prócz syfu i zszarganych nerwów... No dobra... jest jakaś tam pensja
Ale widzisz.. w domu nic nie zrobi - np. miał flot do kotłowni zrzucić i co.. dooopa.... mój schorowany i stary tata - to musi zrobić; I na pociechę jeden z moich ulubionych cytatów: "Nie sztuka przejść przez życie, kiedy wszystko sprzyja. Sztuką jest iść przed siebie i nie ugiąć się, nawet jeśli ciągle jest pod wiatr!" bunia - Nie 17 Mar, 2013 13:09
Na początku jest ból i rozmyślanie ,przebrniesz przez to i będzie lepiej ,daj czas czasowi
Duszek - Nie 17 Mar, 2013 14:06
Słoneczko rozumiem Twój smutek. Sama często wpadam w takie stany i wtedy jest bardzo źle. Tylko u mnie mój alko jest przy mnie i potrafi mi skutecznie przypomnieć o skutkach swej choroby
Spróbuj spojrzeć na to z innej strony. Wiesz jak ja zazdroszczę Ci Twoich dzieci (całej trojki), bo chociaż u Ciebie gwar i harmider .
U mnie pustka, samotność i smutek...Moje dziecko nauczyło się żyć hm..."oddzielnie" (oczywiście dzięki mnie) i trudno od razu wszystko odbudować... Ale staram się małymi kroczkami i uczymy się razem spędzać czas. A Ty? Ty jesteś potrzebna "potrójnie" I to jest motorem do bycia szczęśliwą...
Wiesz ostatnio z terapeutką robiłyśmy taki spis (ustny) powodów za i przeciw mojemu związkowi z alko. Nie trudno zgadnąć jaki wyszedł wynik ale moje podsumowanie brzmiało, iż boję się zostać w tym związku, gdyż mogę stracić lub ominie mnie coś cennego i pięknego w życiu... Potrzeba nam więcej wiary...
Linka - Nie 17 Mar, 2013 19:58
przeżywałam wczoraj to samo, pisałam w pamiętniku, nie zawsze potrafię akceptować tę moją samotność
przychodzą takie momenty, że nie wierzę że ktoś mnie jeszcze pokocha, a sama nie umiem żyć ale takie dni mijają Słoneczko - Pon 18 Mar, 2013 09:02 Przeczytałam Wasze posty.
Nie odniosę się do poszczególnych... ale chcę Wam serdecznie podziękować za słowa otuchy i zrozumienia
pterodaktyll - Wto 02 Kwi, 2013 21:34 No i co? Słoneczko sobie poszło i wiosenki ni hu hu......
pietruszka - Wto 02 Kwi, 2013 22:00
Duszek - Czw 04 Kwi, 2013 19:43 Mi też jej brakuję... Wracaj tu szybciutko!
ewa29 - Sob 13 Kwi, 2013 17:53 co u Ciebie odezwij się.
Pozdrawiam
Duszek - Pon 05 Maj, 2014 18:13 To dla Ciebie
Słoneczko - Wto 06 Maj, 2014 15:30 Dziękuję kochany Duszku. Teraz jadę na terapię. Wieczorem więcej napiszę. Nawet by wypadało. p.s. terapia już pogłębiona
Linka - Wto 06 Maj, 2014 16:38
koniecznie
Słoneczko - Wto 06 Maj, 2014 20:46 Tak jak wspomniałam... Dużo sie dzieje w moim życiu, ale tak w ogóle juz od jakiegoś czasu pracuję nad sobą. Są wzloty i upadki, ale bez nich nie mogłabym konfrontować swoich decyzji, czy słuszne, czy nie. Zbyt wysoko wzlecieć nie mogę, bo słoneczko zaszkodzi moim skrzydełkom, za nisko upadam, podnoszę się wyprostowana, trzymam fason
Cholernie trudno zawalczyć o siebie i te przekonania blokujące myśli, ech... Zaliczyłam "fajny" oddział szpitalny... (m-c tam przeleżałam). Nie było mi do śmiechu, z resztą było - minęło, choć to odbiło piętno na mnie, ale nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło. Jestem teraz na odpowiedniej drodze życia... mam nadzieję, ze jeszcze pożyje sobie tak wiecie - od serca, tak jak ja chcę Jestem na lekach, choć próbowałam odstawić... nie da rady-zespół odstawiany mnie dopadł, koszmar
Postaram się zaglądać tu częściej. Dzieci moje o.k. Poza jednym wyjątkiem, najstarsza latorośl się wyprowadziła, prawie zerowy kontakt, przestraszyła się ze mama była w takim oddziale, więc lepiej się za bardzo nie przyznawać. no cóż... to też muszę znosić...choć serduszko boli
Ale będzie dobrze...
Pozdrowionka ciepłe i niosę dużo słoneczka dla Was
wampirkowa - Wto 06 Maj, 2014 21:41 słoneczko ja tez byłam w oddziałe i w szpitalu i nie jeden miesiąc wiec, a co do latorośli to nie wiesz jaki jest powód zerowego kontaktu, może to wcale nie jest wstyd ??? pozdrawiam i trzymam kciuki Słoneczko - Czw 08 Maj, 2014 14:42 wampirkowa, napisałam prawie zerowy. Czekam aż się córka otworzy. Ma teraz dużo nauki, trwa na studiach czego jestem dumna. Bardzo się wtrącał mój były mąż i to w trakcie mojego pobytu w szpitalu. On był za tym by córka przeprowadziła się do niego, przestał płacić alimenty, założyłam sprawę u komornika na jedną z corek a najstarszej zostawiłam wybór. Wcześniej pomogłam jej w uzyskaniu stypendium, tak więc wiem że ma swoje pieniążki, i nawet podejmuje czasem pracę. Myślę że to się w końcu ułoży. A ojciec młodszej już pół roku jak nie widział jej w ogóle. Nawet o urodzinach jej nie pamiętał. A tak bardzo zabiegał o jej świadczenia bo jestem chora psychicznie. Teraz wiem że mu o pieniążki chodziło. Jestem silniejsza i dam sobie radę. Córka pamięta o okazjach, więc jestem nadziei że się ułoży. To tak trochę wyjaśnienia. Pozdrawiam wampirkowa - Czw 08 Maj, 2014 20:52 słoneczko, trzymam kciuki tyle bym napisała ale nie wiem czy mogę fajnie, że masz wzmocnienie, nie musisz wyjaśniać, pozdrawiam Marysia Słoneczko - Nie 11 Maj, 2014 13:43
Witajcie. Proszę Was o wsparcie.
Jak rozmawiać z trzylatkiem na temat choroby jego taty? Tłumaczy sobie w różny sposób. Wczoraj mi oznajmił, że tata mógłby pojechać z nami i z naszą kotką na operację, a pan doktor tacie zrobi operację i tata będzie zdrowy. Tłumaczę mu. że tata nie chce chodzić do lekarza i dopóki sam nie trafi do doktora, żeby go leczył, to nadal będzie ciężko chory. Ze nie możemy taty zmusić, nikogo nie można do niczego zmuszać, jedynie możemy poprosić. Czy ja dobrze tworzę wizerunek taty synkowi? Zdarzyło mi się kiedyś naskoczyć na synka, że tata pije i nas nie widzi, nie myśli o nas, że się upija, ze kiedyś mu powiem więcej, jak będzie starszy, ale to nie przeszło, jest gorzej z jego zamartwianiem się o tatę. A nawet zaczął mi dokuczać, że ja sie czuję winna za sytuację. To był mój bład, tak sie nie rozmawia z małym dzieckiem, ech...
Teraz zmieniam podejście do sprawy... Rodzina jego taty ma mi za złe, ze dbam o siebie, a nie o niego, ze mu nie pomagam... Cholera jak trudno im zrozumieć, ze ich brat jest ciężko chory. Obarczają mnie winą, ale już powiedziałam dość! Muszę olać ich pretensje. Sami są uwikłani w dużym współuzależnieniu, alkohol towarzyszy im codziennie, wiec jak ja chcę by mnie zrozumieli, dopóki nie trafią na terapię i się nie dowiedzą wiecej o chorobie alkoholowej, to nie mam o czym z nimi rozmawiać. Tak czy inaczej, teraz jest dla mnie ważny synek... Jest bardzo inteligentny. Chcę, żeby bawil się naturalnie, spontanicznie... Dużo uwagi mu poświęcam, dużo zajęć w domu razem wykonujemy, budowanie, rysowanie itp. Mimo wszystko pytania padają nadal...
Pozdrawiam Was
Klara - Nie 11 Maj, 2014 14:47
Wydaje mi się, że całe to tłumaczenie jest prawidłowe oprócz dawania dziecku nadziei, że jak poprosi tatę, to wpłynie na jego chęć leczenia
Może im odpowiedz, że Ty wyczerpałaś wszystkie możliwości i teraz kolej na nich. Może im się uda mu pomóc? bila - Pon 19 Maj, 2014 14:52 Słoneczko, ja tłumaczyłam dzieciom, że terapia alkoholizmu jest bardzo trudna i bolesna, ciężka. I że z alkoholizmem inaczej jak z grypą- chory musi sam sobie chciec pomóc. I że na dzien dzisiejszy- tato nie umie podjąć takiej decyzji, a musi ją podjąć(decyzję o leczeniu sam). Czasem tak było, że mąż się wypierał, że nie jest alkoholikiem. Mówiłam dzieciom- tato nie uważa, że jest chory, ale ja wiem, że jest inaczej. Słoneczko - Sob 24 Maj, 2014 21:11 Dziękuje za odpowiedzi. Witam wieczorkiem. Synek ogarnął temat taty, dużo z nim rozmawiałam, odpowiadając na jego nurtujące pytania, wie, że tato jest chory i doskonale zdaje sobie sprawę z tego. Nie będę pisać o jego snach, czy tez nagłych "dziwnych" pytaniach, ale są wyraźnie odbiciem jego przeżyć... Poświęcam mu tak maksymalnie czas, żeby nie miał zbyt miejsca na rozmyślania, a ja przy nim jestem radosna i on czuje się bardzo bezpiecznie przy mnie... Zrobię co w mojej mocy, by dorastał w atmosferze miłości i zrozumienia i miał dzieciństwo na jakie zasługuje każde dziecko
Oczywiście nie pomniejszając potrzeb mojej córki, która również oczekuje ode mnie troski i opieki
Słoneczko - Pon 26 Maj, 2014 01:13 Witam. Tak czytam to forum i mam sporo przemyśleń. Mam czasem ochotę tu napisać jak wyglądał mój ostatni rok, ale przyznam się, że wstyd mi za moje zaburzenia. Współ się tak silnie odezwało, że byłam okropnie zagubiona. Powoli zaczynam oddychać, ale dużo pracy nad sobą mam jeszcze do zrobienia. Sądzę, że jeszcze długo będę trwać w terapii. Nie rezygnuje z żadnego dnia, bo uważam, że dzień bez terapii jest dniem straconym. Wciąż zagladam w głąb siebie i wciąż boli odkrywanie moich cech współ jakie rządziły przez długie lata. Początek wziął się jeszcze za czasów dziecka. Żyłam życiem innych, ufalam prawie każdemu, żyłam przekonaniami, które okazało się nie miały racji bytu. Dużo bym pisała, ale odwagi brak. Dobrej nocy Klara - Pon 26 Maj, 2014 06:33
pietruszka - Pon 26 Maj, 2014 10:33 akurat wstyd... hmmm.... może być toksyczny. Ciekawe, Słonko, skąd ten wstyd? przecież nie jesteś winna temu, że on pił, nie jesteś też winna, że się współuzależniłaś. Nawet to, że popełnia się błędy przy wychodzeniu ze współuzależnienia nie powinno napawać Ciebie wstydem. Ot, to po prostu proces. Dwa kroki w przód, krok w tył. sama sobie nieraz dokopywałam, bo "nie dość szybko zdrowieję", "z tym, to powinnam poradzić sobie szybciej", "już nie powinnam, tego błędu powtórzyć", itd. A guzik z pętelką! zdrowienie też wymaga czasu i, moim zdaniem, właśnie dania sobie prawa do popełniania błędów, ćwiczenia nowych zachowań, nawet jeśli nie wychodzi idealnie... większość z nas ma kłopoty z perfekcjonizmem. A zdrowieć perfekcyjnie się nie da.
Duszek - Pon 26 Maj, 2014 16:31
...pewnie boisz się krytyki, ale któż z nas nie popełnia błędów... W każdym razie pisz Słoneczko, pisz tyle ile potrzebujesz
Słoneczko - Śro 28 Maj, 2014 09:43 Witam. Wczoraj miałam fajny dzień, zdaje się, że jak świeci słoneczko, to i ja jestem bardziej energiczna. Dziś pada, jest szaro, ponuro i ja się do pogody nastroiłam na nie
Ogarnęłam mieszkanko, pranko wstawiłam, dzieci są teraz zajęte, więc pomyślałam, że zajmę się sobą, ale guzik Coś mnie gnębi... Wdziera sie niepokój, nie lubię tego stanu Zaraz mi się wydaje, że to odzywa się moje współ... Zaczynam myśleć co by było gdyby... ale przecież ja nie mam wpływu na innych tylko wyłącznie na samą siebie.
Może mi pomoże, ze wyleję co nieco na forum, nie chce zostawać sama ze sobą. Czasami mi to przeszkadza. Bardzo trudno wychodzi się z tego zaburzenia, oj bardzo. W moim przypadku trwa to już blisko 4 lata
Wiem, też, że odpowiednio poprowadzona terapia daje gwarancje, by zacząć nie żyć w iluzji. Taką skończyłam, i teraz jestem w pogłębionej. Moje dno współ... osiągnęłam w momencie gdy trafiłam na oddział .... leczenia zaburzeń, chciałam popełnić samobójstwo Potem skierowanie na leczenie terapeutyczne w oddziale dziennym, potem w dochodzeniowej raz w tygodniu, a niebawem zacznie sie miting nawet 4 razy w tygodniu plus indywidualne spotkania, tak wiec zabezpieczona jestem na maxa... Ale mimo to mam swoje dołki, bowiem sytuację miałam, która raczej mi nie pomaga w zdrowieniu i dlatego tak ważna jest dla mnie terapia i wsparcie z zewnątrz.
Nie dam się! Resztę napiszę za chwilę, bo jestem potrzebna w tej sekundzie dzieciom. Dziękuję
olga - Śro 28 Maj, 2014 10:04 Słoneczko73, dasz rade na wszystko potrzebny jest czas, wiec cierpliwosci, i wiara.........
ja tez bylam kiedys w czarnej dziurze.................rozpacz, poczucie beznadziei, nerwica wplywajaca na wszystkie sfery zycia...............tak bylo jeszcze trzy lata temu.......teraz ide przed siebie z wysoko podniesiona glowa i usmiechem na twarzy Ty tez tak bedziesz miala ale zrob pierwszy krok ku lepszemu i staraj sie nie zadreczac tworami Twojej wyobrazni Słoneczko - Śro 28 Maj, 2014 10:46 Jestem... Napiszę, co mi jeszcze siedzi na wątrobie. Rok temu partner wrócił do nas. Wówczas moje myślenie było tak bardzo skrzywione, że poszłam na ugodę, że wytrwam z nim, takim jakim jest, że nie będzie mi przeszkadzało, że wypije, aby ciągów nie zaliczał. A wówczas też juz znalazł sobie ofiarę - kobietę, był na detoksie, ona go wzięła do siebie, z ulicy, biednego schorowanego, która juz była osobą współuzależnioną. A mnie szlag trafiał, że jest tam, a nie przy swoim synku. Syn musi mieć ojca - z przekonań to wynikało. Zrobię wszystko, aby było dobrze - tak sobie wmawiałam, liczyłam, że pójdzie na leczenie, gdy będzie miał stabilne życie, praca, dom, rodzinę. Ze ja dam rade i zapewnię mu wszystko co najlepsze,aby nie odszedł od nas -CHORE Przemogłam weekendowy styl picia, bo w taki rytm wpadł, a ja posłuszna manipulacjom poddawałam się bez reszty, aby był, bo przecież człowieka kocham bezwarunkowo. Dopóki ja byłam pokorna, wydawało się z zewnątrz, ze jest ok. POZORY... A ja na to przystawałam. Czasami było rzeczywiście ok. Stara sie i mniej wypić i w domu funkcjonował fajnie, i sporo zrobił w domu, a potem buum, nie da się długo żyć na "d***"
Dopiero rozjaśniło mi się w głowie, gdy trafiłam na terapię w oddziale dziennym. Po ok. 3 tygodniach zaczęłam zauważać siebie i swoje potrzeby i to co się dzieje z dziećmi, i wokół mnie. Zadawałam sobie pytanie czego ja chcę. Godziny spędzone z terapeutami w końcu dały efekt - byłam uważną słuchaczką - dotarło do mnie ze zdwojoną siła: NIE DA SIĘ ŻYĆ Z CZYNNYM ALKOHOLIKIEM! Ja zdrowiałam, leczyłam swoje zaburzenia, on nie. Przyszedł moment na zadanie mu pytania: Czy skorzysta z pomocy i rozpocznie leczenie? Odpowiedź jednoznaczna - NIE! To ja mam problem Tutaj miał rację - moje zaburzenia i współ... to nie lada problem Ja znalazłam pomoc.
Nie da się funkcjonować, gdy jedno z partnerów się leczy dla siebie, a drugie nie chce. Dostrzegłam, jak bardzo choroba alkoholowa się rozwinęła. Nie ma wtedy miejsca na żadne uczucia, związek partnerski, wspólne bycie, jest tylko wszechwładny jeden związek - to związek chemiczny C2H5OH. Nic po za tym. No nie, nie nic po za tym, bowiem temu związkowi towarzyszy przemoc pod różnym względem, której doświadczałam ja i dzieci. Otrzymałam narzędzia z terapii, które zaczęłam wdrażać w życie, na początku z lękiem, z pomyłkami, z wybuchem wściekłości, potem spokojnie... I nic, nic. Pustka - ja jestem rzekomo winna i już. BZDURA! To winny jest C2H5OH. Wiem, że jak sam osobnik nie zechce zerwać z tym związkiem, to żadna siła, ani groźba, ani prośba nie pomogą. Wszystkie możliwe narzędzia zużyłam, nadszedł ciąg, dzielnicowy, zgłosiłam na komisję rozwiązywania problemów alkoholowych i nie popuszczę, az nie doprowadzi się sprawa do samego końca. Wzywana była policja, pogotowie (miał ostrą ranę głowy, leżał nieprzytomny na piętrze, gdzie mieszkam), potem izba wytrzeźwień.... Kilka dni spokoju bez picia. Manipulacje, że to przez ze mnie, więc spokój wewnętrzny mój jednak zachwiany. Ja czujna be zaufania. Kolejny raz picie po za domem i chęć wejścia sie "zregenerować" - nie wpuszczony do domu, warunek: leczenie albo dosłownie opuszczenie domu. I jak myślicie? Wybrał b. szybkie opuszczenie domu, spakował rzeczy (nie wszystkie) i słuch zaginął. To trwało ok. 2 tygodnie. Trzeba działać szybko, ale nie zapominając o sobie, o swoich sprawach. Dla mie w tamtej chwili najważniejsze było bezpieczeństwo. I wiem, że zrobiłam dobrze, tak jak powinna się zachować osoba, która rzeczywiście chce pomóc uzależnionemu. Należy zostawić go samemu sobie. Odłączyć się mentalnie i fizycznie. W przyszłości syn mi nie zarzuci, ze nie zrobiłam nic, by tata jego podjął fachowe leczenie. To również dla siebie zrobiłam, dla swojego spokoju. Inaczej nie mogę mu pomóc. Nie da się - to wiem i jestem pewna. Napisałam. Mam wielka nadzieję, ze zmienię swoje nastawienie do życia w końcu z naprostowanym celownikiem
pterodaktyll - Śro 28 Maj, 2014 11:16 Eeeeech Ty ..............Słoneczko moje.............a cóż innego ja Ci mówiłem i to już dość dawno temu zresztą.......widać każdy jednak musi sam osiągnąć to swoje "dno" ......Sława Bohu, że wreszcie i do Ciebie te prawdy dotarły...........
Słoneczko - Śro 28 Maj, 2014 12:01
Wstyd, ze zdrowie tak mocno podupadło, że szpital, że myśli miałam skrzywione, ech... Miewam lęki, mam nadzieję, że to minie, nie mogę, nie chcę być długo na lekach, ale bez nich nie dam rady funkcjonować. Po takim ostrym załamaniu psychicznym potrzebuję wzmocnienia zarówno terapeutycznego, jak ze strony otoczenia, ale wiem, że najbardziej wzmocniona będę, gdy to ja będę chciała wyjść z tego padołu i myślenia. Wszyscy macie rację i dziękuję za wsparcie
Zachowywałam swoja "świętość" tak ambitnie, ze nie mogłam sie z nią rozstać. Ja pomogę każdemu, ja "matka Teresa"
A jednak udaje mi się wyjść z tego kręgu.
Nie chce być świętą, chce być sobą i mieć wreszcie swoje życie. olga - Śro 28 Maj, 2014 12:37
Ktorej z nas nie podupadalo zdrowie?............. Poczytaj o nastepstwach dlugotrwalego stresu. Naprawde nie ma sie czego wstydzic. To nie Twoja wina, to wina sytuacji w jakiej sie znalazlas........ a, ze nie dostrzegalas tego, ze sytuacja jest krytyczna?.......poczytaj o zaczarowanym kole zaprzeczen..............zylas w iluzji, ja tez kiedys tak zylam i brnelam w to bagno coraz glebiej.....jak sie zanurzylam po nos, powiedzialam [b]dosc bo sie udusze
potrzebny jest Ci spokoj, dzieki niemu system nerwowy bedzie odpoczywal i dochodzil do rownowagi
pietruszka - Śro 28 Maj, 2014 13:57 A ja tylko napiszę
Wstydem nie jest popełnianie błędów, wstydem jest nieuczenie się na nich, gdy popełnia się je po raz setny. A każdy ma swoją drogę, swoja odporność psychiczną, swoją własną, niepowtarzalną sytuację i swoje dno. Nieraz pisząc do młodziutkiej dziewczyny, co to zakochała się w czynnym alkoholiku, narkomanie, przemocowcu czy innym uzależnionym, mam ochotę krzyczeć: Uciekaj, zaoszczędź sobie tego, co ja i inne dziewczyny przechodziły. A one, nienauczone w domu rodzinnym zdrowej miłości do siebie, szacunku dla siebie brną w toksyczne dla siebie związki. Coraz bardziej jednak widzę, że cokolwiek bym napisała i tak większość będzie brnęła w taki związek, w takie życie. Żal jej, żal przyszłych dzieci, ale widać każdy ma jakiś plan do wykonania, do przeżycia ciężki bagaż doświadczeń, i dopiero cierpienie w pewien sposób zmusi ją do zawrócenia, do zajęcia się sobą. Czasem to 5 lat gehenny, czasem dwadzieścia, a czasem przebudzenie się z iluzji może być tak bolesne, że będzie wolała żyć w tym zakłamaniu na przykład za cenę względnego bezpieczeństwa finansowego (zwykle w związku alkoholowym i to do czasu). Czasem trudno się pogodzić z tym, chciałoby się kimś wstrząsnąć, ale pewnych procesów nie da się przyspieszyć. Pozostaje czasem tylko napisać własną historię i opowiedzieć, jak się samemu z tego wyszło. A to kiedyś może ( ) zakiełkuje i w odpowiednim momencie, gdy ktoś właśnie dobije do własnego dna, komuś wskaże ścieżki - o tam jest pomoc...
Sorry Słoneczko, że w Twoim wątku, ale akurat taka mnie refleksja naszła 
ja to bym napisała - Słoneczko dajesz radę, to JUŻ się dzieje TU i TERAZ... Duszek - Śro 28 Maj, 2014 16:51 Słoneczko73, jesteś cudowną osobą i wiesz o tym
Wszystko co chciałam przekazać, napisali już Ci inni przede mną.
...a więc napiszę tylko, że jestem, czytam i naprawdę Cię rozumiem. Słoneczko - Czw 29 Maj, 2014 23:33
Jeszcze jednak łapię się na myśleniu i pytam się siebie, gdzie może być? Odpowiadam sobie, ze być może u kolejnej swojej ofiary, która z miłości godzić się będzie na manipulacje alko. Szkoda kobiety... a takich nie jest mało, oj nie mało, więc tak sobie będzie żył.... i żył Synek mnie zaczyna jednak podpytywać, bądź mówi wprost, że czeka na tatę, na pewno niedługo wróci z pracy. Nawet troskę o tatę przejawia... Był deszczowy dzień, a synek wystrzelił nagle : mama, tata to zmoknie i wróci z pracy brudny prawda? mieszają mu się sytuacje, kiedy widział go w nieco innej wersji niż zazwyczaj... i co ja am mu odpowiadać? Chcę mu powiedzieć, że tat już nie wróci, ale może tak być ze kiedyś zajdzie do małego, więc ja będę w jego oczach nie uczciwa, albo lepiej jak mu powiem, ze tata mówił, ze już nie wróci, wtedy ja go nie oszukam? Takie tam mam dylematy
olga - Pią 30 Maj, 2014 05:02
Nie Ty jedna Jakbym o sobie czytala....
Pracowalam kiedys w malym osiedlowym sklepiku. Wlascicielka tego sklepiku jest zona alkoholika. Przeszla taka sama droge z nim jak i my ze swoimi. Ile razy ona do mnie mowila:" ty to masz dobre zycie z mezem - pracuje, na wczasy was zabiera, na wycieczki"............bo tak bylo.......kiedys.......do czasu. Ile ja sie nakombinowalam, a jak sie wstydzilam przyznac, ze to juz przeszlosc bo moj pracowity, zaradny maz odplynal do krainy uzaleznienia. W koncu nie wytrzymalam i opowiedzialam jej wszystko................otrzymalam od niej mnostwo wsparcia i konkretnych rad co mam robic zeby sobie zapewnic bezpieczenstwo i finansowe i wszelakie inne. Słoneczko - Pią 30 Maj, 2014 09:25
Słoneczko - Sob 31 Maj, 2014 18:41 Jeszcze nie koniec mojego egzaminu z życia... Przede mną będzie trudne zmaganie emocji.... Ech - szkoda ze mi donieśli pewne fakty z ostatniego tygodnia
Już tyle pracy włożyłam w odbudowanie w swoje zdrowie i bycie tu i teraz... Siły siły siły.... Emocje na wodzy... konsekwencja... bezpowrotna decyzja najważniejsza dla moich dzieci i mojego szczęścia... ............. Duszek - Sob 31 Maj, 2014 19:15 Słoneczko73, ta siła jest w Tobie, korzystaj z niej
Słoneczko - Sob 31 Maj, 2014 19:50 Duszku, mam zmieszane uczucie z dnia dzisiejszego.
Troszkę po mnie pojechała jedna osoba, że powinnam była inaczej postąpić. Przecież wytrzymał... wyszedł tylko się napić, a ja do domu nie wpuściłam. Ja zaproponowałam, by wynajął hotel, bo ja takich noclegów nie prowadzę. Nie wpuściłam i już... na drugi dzień się zjawił obruszony wściekły. że to juz koniec moich gierek, ze jestem taka i taka, że się wyprowadza, na pokój. O.K. Propozycja była, żeby poszedł na terapię, odmówił, pismo na komisję rozwiązywania problemów alkoholowych osobiście odebrał, więc też mógł skorzystać. Czy ja faktycznie w tym momencie popełniłam jakiś błąd? Ja ledwo sama sobie pomagam, to jak do cholerci mam pomóc czynnemu alkoholikowi. Miałam pozwalać dalej na picie w domu w obecności dzieci i kiedy mi to nie odpowiadało? Miałam mu mówić że kocham go, ze chce by podjął terapię i tak wkoło macieju, aż się pan by zdecydował po nie wiadomo ilu latach, bo przecież komfort był idealny: mieszkanie, wszystko czego potrzeba w rodzinie, kobieta, syn, praca... więc czego ja chcę od faceta? No przecież może się napić w weekendy, a tak go zdenerwowałam i musiał wyjść z domu i ruszyć w ciąg uliczny... gorzej... ja go wyrzuciłam z domu
Juz to przerabiałam, ale mam złość sama na siebie, ze dałam się wrobić w te poczucie winy. Prze jakiś czas dzisiaj rozmyślałam, ze może faktycznie ja źle reaguję na picie i niepicie alko i dlatego znowu ruszył w siną dal
Ja myślę o moim i dzieci bezpieczeństwie, dość patrzenia na pijanego i dość czekania kiedy pan się obudzi koło południa, bo musi wytrzeźwieć... a potem gra wspaniałego tatę, zaś do mnie mojej córki jest wrogo nastawiony, bo ja bronię już moich granic... Wyciszcie moje myślenie, bo sie nakręcam a to mi na zdrowie nie wychodzi... Kochaj i szanuj drugiego człowieka jak siebie samego. Alko należy się szacunek jako człowieka, bo jest chory... ale sytuacje jakie zachodzą pod wpływem alkoholu już nie mogą być zamiecione pod dywan... a sytuacje to właśnie picie w domu, prowokowanie do kłótni, wyjścia z domu w ciągi, obrażanie, inaczej stosowanie przemocy psychicznej, okradanie portfela, wykradanie biżuterii...branie zwolnień, bo ja jestem rzekomo ciężko chora, porzucanie pracy (umowa kwitła...perspektywy super), bo w ciągi się wpada, bo przecież ja nie pozwoliłam pić "po ludzku" w domu... I ja jestem potępiona, bo skazałam człowieka na ulicę, choć ma dom i rodzinę, co ze mnie za kobieta
Gdzie tu logika?
Wstrząśnijcie mną troszkę
Klara - Sob 31 Maj, 2014 19:59
Następnym razem zaproponuj tej osobie, żeby go przygarnęła do siebie i pokazała Tobie jak prawidłowo "postępować" z czynnym alkoholikiem, bo Ty inaczej nie potrafisz. Nie przejmuj się głupim gadaniem. Mogę Ci powiedzieć, że mnie właśnie takie "dobre rady" trzymały w miejscu, ale to było w czasach zaprzeszłych - nie było terapii, Al-Anon gdzieś tam raczkowało, o internecie nikt z nas nie słyszał....
Słoneczko - Sob 31 Maj, 2014 20:30
Ja się łudziłam, że spakował się to i wyjechał i poczułam się bezpieczniej, ale jak mnie zaczepia taka jedna, ze on się włóczy i taaki biedny, a taki fajny facet, tak się opiekował na spacerach małym... i takie tam... to nie w środku coś zadygotało... odbębniłam krótką formułkę, że takie życie wybrał, a ja mam swoje życie, dzieci, dom i siebie. I to troszkę przyhamowało osóbkę, zdezorientowała się, ale wiem, ze jak nie spotka kolejny raz, to nie odpuści i znów będzie mnie denerwować. Nie podoba mi się to tym bardziej, ze ja zawsze mam synka przy sobie... Ja mu w domu tłumaczę ze swojej strony, a on slyszy takie bzdety, jaka to mama niedobra... tata sobie chodzi chory, a ja nic na to, jak na lato. Tym razem masz rację Klaro i zastosuję się do tego zdania
Czyliż, że jeszcze przede mną przeprawa będzie jedna z alko... On tutaj wróci...jak się ocknie, ale mam przygotowany scenariusz... pogotowie i policja w razie czego, na pewno tutaj nie będzie już się "detoksował" Zgłoszony jest... jest... zrobiłam co mogłam, a ja zajmuję się sobą.
U nas na dzielnicy są weekendowe potańcówki od niedawna, i żałuję, ze nie mam opieki do dzieci... poszłabym chętnie z sąsiadeczkami. Mówią, że jak były w zeszłym tygodniu tak fajnie jest kameralnie i to pod nosem
Zgłosiłam się o pomoc do MOPS o asystenta rodziny, ale taki asystent dla mamusi rozrywki nie posiedzi sam z dziećmi. planuję znaleźć kogoś z zewnątrz, jakąś młodą dziewczynę choć na jedną nockę... Kiedyś by mi takie myśli przez głowę nie przeszły, a teraz to az mnie rwie, żeby pożyć ciut inaczej
Słoneczko - Pon 02 Cze, 2014 21:11 No i się zadziało... Zguba się odnalazła... Zadzwoniłam po pogotowie i delikwenta odwieźli na oddział detoksacyjny. Moje spotkanie III stopnia trwało 45 minut. Pogotowie szybko się uwinęło z papierkami i wywiadem. W tej chwili mam znów spokój
Jak się ma narzędzia w ręku takie sprawy już potrafię załatwić od ręki. Tylko dziwne uczucie miałam... To znaczy bez emocji większych z mojej strony sprawa się potoczyła, czułam współczucie, bo wiadomo po ciągach człowiek do ludzia niepodobny, ale nie okazałam nic po sobie, a oprócz tego \nie czułam żadnych emocji , nic, kompletnie nic.
A ile manipulacji było skierowanych do mnie w tym krótkim czasie... nie zareagowałam na żadne z nich w sposób jak to ok 2 lata temu było. Ogarnęła mnie znieczulica.
Teraz skoro wpadłam w swoją pułapkę, muszę z niej się wydostać... jeszcze trochę przeprawy przede mną, ale wiem jedno W moim domku już nigdy nie pozwolę, by alkohol rządził i tyle
Podoba mi się moje nowe nastawienie do życia i samej siebie
Klara - Wto 03 Cze, 2014 06:21 Gratuluję Ci postawy, Słoneczko!
Słoneczko - Wto 03 Cze, 2014 13:28 Klaro dzięki Jeszcze troszkę potrwa zanim ja porządek zrobię w swoim życiu, ale dopnę swego
Dziś na spokojnie pojechałam z maluszkiem do szkoły córki na dzień rodziny, było super, zaangażowałam się w tańce, rysowanie, malowanie twarzy, jestem zadowolona, że żyję jak należy, bez zamartwiania się
Aha i działam w sprawach intensywnie, które mnie i mieszkanka dotycza, tylko trzymać kciuki za powodzenie w ukończeniu projektów
Marzenie mam jeszcze jedno: wreszcie zdobyć prawko, bo kurs ukończony ( choć dawno, bo 4 lata temu ) i kupić samochodzik
Klara - Wto 03 Cze, 2014 15:28 Duszek - Wto 03 Cze, 2014 15:47 super Słoneczko
Słoneczko - Wto 03 Cze, 2014 22:02
Słoneczko - Śro 11 Cze, 2014 17:15 hej dziś, Od wczoraj wieczór pada mi entuzjazm. Jak nic, wraca schemat współ... i zaburzeń lęku. Wiem co powinnam zrobić a mam jakieś dziwne obawy przed odrzuceniem, choć dawno zostałam pokonana przez alkohol. Cholerne współ.. żeby tak osaczyć niewinną kobietę, świętą do tego. Mam złość do siebie. mam jakieś dziwne przeczucie, że ja się z tego współ nie uwolnię
olga - Śro 11 Cze, 2014 18:02
uwolnisz sie
..............jak tylko będziesz chciala.............. Słoneczko - Śro 11 Cze, 2014 18:21 To wiem że jak będę chciała, ale brak odwagi żeby nad i postawić kropkę, a tylko tak się uwolnie. Nie ma co czekać że ktoś to zrobi za mnie. Sama się też tam nie umieści. I czego ja się głupia boję, cudu już nie doświadczę, alko nie reformowalny, oświadczył że będzie pił i już, tak żyje od lat i basta. psycholog też stwierdziła że po tylu terapiach nie dotarło i już nie dotrze. o.k. do mnie dotarło. mam wyraźny sygnał żeby już o myśleć tylko o sobie. przede mną decyzja mojego życia, i czuje że dziwna żałobę przejdę Słoneczko - Czw 12 Cze, 2014 08:25 Rozmawiałam Postanowienie jedno. Rozstanie obustronne bez kłótni. Żyj i pozwól żyć. Ja chcę tak jak chcę t.j. żyć w spokoju w rozdzielności fizycznej, bo wiem, ze to daje mi siłę i zdrowienie. I tak jak czytałam w innym wątku, chcę tej samości Wówczas realizuję sie jak najlepiej... działam Jak tylko na horyzoncie pojawia się ON, ja słabnę, mięknę, choć stawiam granicę wokół siebie wyraźną. I nie znoszę kłótni.
Wierzę, że sobie poradzę z emocjami.
Zastanawiam się, co mnie tak ciągnie do tego człowieka... doszłam do takiego wniosku, że pociąg fizyczny, a nie powiem, bo przystojny facet, jest pracowity, ostatnio rzadko zawalił. Teraz też intensywnie pracuje, i zajmuje się synkiem jak jest obecny, i jeszcze jedno mnie nurtuje, bowiem zakochałam się w człowieku, o którym praktycznie nic nie wiedziałam na prawdę, pokazał się z tak super strony lata temu, że byłam na prawdę szczęśliwa, ale choroba dała się we znaki z przykrymi skutkami rzutującymi na moją rodzinę i na mnie. Jeszcze się łudziłam, że dłuższe rozstania, moja i jego terapia coś zmieni, ale niestety, oboje wiemy, że już nie da się tak żyć. może jakbym żyła na jego iluzorycznych warunkach, to by było ok ale dla niego. W tej chwili, kiedy ja jestem w terapii wiem, że bezwarunkowa miłość nie istnieje w chorobie alkoholowej. Bezwarunkowo można kochać własne dzieci, aha i siebie
Dziś mam dobry dzień
Na forum jestem dlatego, bo wiem, że moje zachowania jeszcze są byle jakie, a tutaj prostuję mój celownik. Na terapii mam przekazywanych mnóstwo wskazówek i narzędzi i chcę jak najlepiej je wykorzystać.
fairy - Czw 12 Cze, 2014 08:35 Słoneczko mnie się mój mąż też podoba. Ale co z tego skoro w drugą stronę jest inaczej, jestem pomagierką, matka teresą, instytucją dobroczynną, prawnikiem itd... To nie jest miłość. Więc muszę iść dalej. Stare schematy we mnie "świergolą" ale są już i nowe i te nowe już nie dają starym przejąć kontroli. Powrotu nie ma bo ten człowiek nie zdaje sobie sprawy jak ja to przezywam, ile mnie to kosztuje siły i nerwów, nie dba o to. On też leczył się nie będzie bo pił i pić będzie bo wszystko jest dla ludzi A gdzie w tym wszystkim jestem ja?
Mnie w tym jakby nie ma. Jestem jakims tłem w tej całej sytuacji. Tak dziś to czuję. Słoneczko jesteśmy z Tobą
Słoneczko - Czw 12 Cze, 2014 08:54
Dziś też widzę, jak bardzo ta choroba jest zawzięta, tak się uczepia alko, że jego myślenie jest nakierowane wyłącznie pod jego samego, taki czysty zły egoizm, aby tylko zapewnić sobie dość dobry komfort do kolejnych weekendów, albo i ciągów potrafi juz sobie zaplecze tworzyć, aby po detoksie dalej sobie funkcjonować
Na całe szczęście, że już nie podoba mi się być świętą Wolę siebie zwariowaną, uśmiechniętą, zakręconą, tak jak kiedyś odnalazłam siebie
Jacek - Czw 12 Cze, 2014 09:25 - Właściwie dlaczego z nim jestem? Czy ja go szanuję? Czy ja go podziwiam?Czy on jest moim przyjacielem?Czy ja go kocham?Czy czuję się przy nim kochana? I na wszystkie te pytania odpowiadałam : - No niezupełnie - To dlaczego właściwie z nim jestem? I jedyna prawdziwa odpowiedź,jaką byłam w stanie znaleźć,brzmiała: - Bo muszę. Bo czułam że muszę z kimś być.Niekoniecznie z nim. Mogłam być też z kimś innym - o ile dostałam bym od niego to,czego potrzebowałam,czyli poczucie bezpieczeństwa. Kłóciliśmy się nie zgadzaliśmy się w ważnych sporach, trzaskaliśmy drzwiami i rozstawaliśmy się,ale potem zawsze musieliśmy do siebie wrócić. Kiedy odchodziłam,byłam wściekła i przekonana,że tego chcę.Po kilku dniach ogarniała mnie tak wielka rozpacz i samotność,jakiej z niczym nie mogę porównać ( ... ) I wracałam. I myślałam,że może to jest właśnie miłość.Jeżeli nie możesz od kogoś odejść.I jesteś z nim nawet jeżeli nie chcesz.Teraz wiem,że to na pewno nie jest miłość.To rodzaj uzależnienia,to zamknięcie w więzieniu,w jakim tkwi twoja podświadomość - choć ty zupełnie nie zdajesz sobie z tego sprawy są to słowa,autorstwa Beaty Pawlikowskiej,zapisane w książce pod tytułem " Księga kodów podświadomości" 
fairy - Czw 12 Cze, 2014 09:35 Dziękujemy Jacku
We współuzależnieniu do tego wszystkiego dochodzi jeszcze poczucie odpowiedzialności za niego, za jego przyszły los, zdrowie, życie. Poczucie podkreślam
Słoneczko - Czw 12 Cze, 2014 09:35
moja podświadomość powinnam sobie to powtarzać codziennie
Dziękuje Jacusiu za ten tekst
Jacek - Czw 12 Cze, 2014 10:29
ależ dziewczyny,,niema za co ja tego bezinteresownie nie robię,,liczę teraz na blaszkę,pachnącego placuszka
dziewczyny,żartuję se
nawet ten punkcior był mnie nie potrzebny,,ja działam i robię na zasadzie - "bo chcę" jeśli nie chciał bym to bym nie robił,ale już na pewno nic w zamian nie oczekuję a tak swoją drogą,gdy bym oczekiwał,to by mi to weszło w kod i jak to Pawlikowska opisała co to powyżej podałem oczekując za wypowiedz (pomoc czy jak to nazwać) jakiejś nagrody - mógł bym być zawiedziony ,w oczekiwaniu gdy bym jej nie dostał a tu we mnie rodziło by się coś jak to powyżej u Pawlikowskiej mieszane uczucia zmieszane z żalem do kogoś i pretensje,,które to kumulowały by się we mnie - no i po co mnie to dlatego ja staram się czytać te i podobne tematy,które mówią o mnie i co robić aby to ja się dostosował,aby to życie moje jakoś po mojej myśli się toczyło a nie ja marudził i oczekiwał zmiany od świata - i zrozumieniu że niemam na to wpływu,a jedynie właśnie na zmianę siebie no i się tym podzieliłem,podkreślę ze jednak nie zawszę muszę mieć rację również nie wciskam swoich poglądów,bo mogą one dla innych być nieodpowiednimi przyznam się ze samo czytanie jest moją słabą stroną te książkę doczytałem gdzieś tak do połowy i teraz czeka na dalsze sięgnięcie po resztę kiedy,nie wiem a to co przeczytałem,to dzięki maturzystów ,gdy to pisali matury,a ja im przed salą ciszy pilnowałem ,no i aby mnie czas przeleciał miałem te książkę i łokulor ze sobą
Słoneczko - Czw 12 Cze, 2014 10:41
i dlatego cenne sa dla mnie takie właśnie wskazówki
i placuszek
anuszka - Pią 13 Cze, 2014 12:39
Jacku ty masz zone , nieladnie oj nie a wydawalo sie ze taki pozadny chlopina z Ciebie??????
a tu prosze 
Ps ja tez bym sie przejechala do Lichenia
matiwaldi - Pią 13 Cze, 2014 13:14
przepraszam......ale co jest nie ładnego w zaproszeniu koleżanki na zlot ???
anuszka - Pią 13 Cze, 2014 13:45
Nic , kompletnie nic , chcialam pozartowac , ale nie kazdy to rozumie 4
tak tez sobie Klaro w duchu pomyslalam 
Słoneczko - Pią 13 Cze, 2014 17:10
ale czas na upichcenie placka dla dekadentów znajdę
anuszka - Pią 13 Cze, 2014 17:12
uwielbiam ten blogostan 
to sie nazywia zdrowienie tych no wspouzaleznionych 
Słoneczko - Pią 13 Cze, 2014 17:23
olga - Pią 13 Cze, 2014 17:55 Słoneczko podobasz mi sie bardzo
nawet nie chodzi o to co piszesz ale jak piszesz
olga - Pią 13 Cze, 2014 18:02 zdrowiejesz, to widać Słoneczko - Pią 13 Cze, 2014 18:04
Olga, nie pomyślałaś czasem, ze dzięki Tobie i tu podobnym ja piszę?
olga - Pią 13 Cze, 2014 18:06 Słoneczko dzięki sobie samej, to Ty poszłaś do szpitala, to Ty chodzisz na terapie, piszesz i czytasz forum i bierzesz dla siebie co najlepsze. Gdybyś nie chciała to nikt by Ci nie pomógł i nie miałabys za co dziękować Słoneczko - Pią 13 Cze, 2014 18:08
Popadam w samouwielbienie
olga - Pią 13 Cze, 2014 18:10 Kochaj siebie samą jeszcze szybciej będziesz zdrowieć.
Słoneczko - Pią 13 Cze, 2014 18:17
a kompleksy? jakie kompleksy? 
olga - Pią 13 Cze, 2014 18:21 kompleksy? daj spokój 
jak byłam nastolatką to wszystko miałam brzydkie nawet palce u nóg były brzydkie a teraz na starość jakoś wyladniały
to jak sie widzimy to nie jest rzeczywistość, to nasze wyobrażenia Jacek - Pią 13 Cze, 2014 19:59
ależ zapewniam cię ,że moja żona nima nic przeciw gdy ja objadam się plackami
a w czym problem ,, pakuj placki i w drogę
w tym roku nawet nie będe musiał udawać porządnego bede z żoną
jak mogłaś se żartować
z placków ,,, nigdy
Jacek - Pią 13 Cze, 2014 20:01
Ty co wygaszasz ??? 
Jacek - Pią 13 Cze, 2014 20:08
dokładnie o to w tym chodzi
Słoneczko - Pią 13 Cze, 2014 20:09
żeby jacuś nie usłyszał... w przyszłym tygodniu
Jacek - Pią 13 Cze, 2014 20:18
to zdanie dało mnie do myślenia
po przemyśleniu - ujoł bym to tak to jak wyglądamy,zależy jak widzi to nasza wyobraź o nas samych a wiecie że w tym coś jest ,takiego,że nawet swój własny głos inaczej słyszymy z nagrania na taśmie magnetofonu na przykład a inaczej gdy słyszymy gdy w naturalny sposób się wypowiadamy a ktoś kto nas słucha,słyszy równy głos w obu przypadkach Jacek - Pią 13 Cze, 2014 20:22
co,co nie usłyszał???
Słoneczko - Pią 13 Cze, 2014 20:27
Jestem jaka jestem, a codziennie w lustrze widze jakieś inne słoneczko, a to z promieniami, a to za chmurką a to całkiem zachmurzone ale zrobiłam sobie test i codziennie uśmiecham się do lusterka i co widzę? to samo słoneczko z promieniami. Brak oznak złej pogody, choć za oknem leje jak z cebra i wieje jak diabli
pterodaktyll - Pią 13 Cze, 2014 20:27
Cholera! na żagle jadę.....
Słoneczko - Pią 13 Cze, 2014 20:28
juz wiesz, ale będzie draka 
Słoneczko - Pią 13 Cze, 2014 20:30
Jacek - Pią 13 Cze, 2014 20:31
no ty *p**** wpierw dziewczynie namącisz piec karzesz i teraz kto ma to zjeść
dobrze że ja to słyszał
Słoneczko - Pią 13 Cze, 2014 20:43 O.k. po co spory, po co waśnie, ktoś tu jeszcze drzwiami trzaśnie, więc na zgodę podam przepis i wnet miłość w was się spiętrzy
*** *** Zapraszam Was dzisiaj w gości. Upiekłam placek miłości. A oto jest przepis na niego. Niech trafi do serca Waszego. 10 deko miłego spotkania. 20 deko delikatnego dotykania. 30 deko całowania. 40 deko silnego pożądania. 50 deko ogromnego podniecenia. 60 deko wielkiego spełnienia. 2 deko umiarkowanej zazdrości. Kilogram anielskiej cierpliwości. To wszystko do serca włożyć trzeba. I piec w temperaturze nieba. Daję dziś uciąć palec. Że z niego nie wyjdzie zakalec. SMACZNEGO.
olga - Pią 13 Cze, 2014 20:45 tyż ładnie
Słoneczko - Pią 13 Cze, 2014 20:53
pterodaktyll - Pią 13 Cze, 2014 20:55
Eeeech..... żebym nie miał kompletu na łodzi.........
Słoneczko - Pią 13 Cze, 2014 21:03
KaTre - Pią 13 Cze, 2014 21:03 Słoneczko - śliczny wiersz
Słoneczko - Pią 13 Cze, 2014 21:06
Jacek - Pią 13 Cze, 2014 21:10
co to ma do diabła znaczyć
kompletnie cię nie rozumiem,placki mnie podjadasz po cichu a teraz spływasz
pterodaktyll - Pią 13 Cze, 2014 21:40
Będę musiał z tym jakoś żyć..... .....
Może innym razem Słoneczko - Pią 13 Cze, 2014 21:44
ok.
Słoneczko - Sob 14 Cze, 2014 08:31 Temat postu: Uwaga! Odkochałam się!!!! Chcę coś ogłosić
Zakochałam sie w sobie tak bardzo, że i odkochałam od wyimaginowanego człowieka
Moje oczekiwania były tak nieracjonalne i iluzoryczne, ze aż jestem zła na siebie, ale z drugiej strony jestem wdzięczna za taką lekcję życia, bowiem nie żyłabym obecnie tak jak chcę i w zgodzie ze sobą. Jest cudownie 
Swoje dzieci rzecz oczywista i bezsporna kocham kocham również całym serduszkiem 
Czuję się całym jabłuszkiem nie potrzebuję już być połówką i szukać jakiejś tam pokiereszowanej połówki. Albo całe jabłuszko, albo cała gruszka... nie ważna rasa, gatunek, kolor skórki, itp. ma być całe
olga - Sob 14 Cze, 2014 08:35 pięknie Słoneczko
Słoneczko - Sob 14 Cze, 2014 08:39 
Olga, nawet sobie nie wyobrażasz jak mi dobrze z tym "nieuczuciem", takiej wielkiej ulgi nie czułam od pamiętnych złych czasów
Klara - Sob 14 Cze, 2014 08:45
pterodaktyll - Sob 14 Cze, 2014 09:00
Właściwie to ja przecież lubię jabłuszka......
cokolwiek miałoby to znaczyć
Słoneczko - Sob 14 Cze, 2014 09:03 Temat postu: Jak to jest z tą drugą połówką jabłka? Ale jak to jest tak naprawdę z tym jabłkiem? Jedni używają tego określenia mówiąc, że po prostu się uzupełniają, ja jestem roztrzepana a on zrównoważony, ja wesoła on bardziej ponury, ja spontaniczna on poważny, ja leniwa on rwie się do pracy, ja wole dobry film on dobrą książkę itp. (działa to też w drugą stronę, jak kto woli). Oczywiście fajnie z jednej strony, że tak jest bo to się nazwy przyciąganie, jak to niektórzy mówią, ale z drugiej strony co można robić z taką osobą tak różną od nas. Na początku jest fajnie, bo się poznajemy, ale za jakieś czas to mija, to zafascynowanie, kimś kto jest tak różny... I najprawdopodobniej ich drogi się rozchodzą, kiedy przestają nadawać na tych samych falach... Mnie się bardziej wydaje, że jeśli się osoby spotykają to spotykają się dwa różne jabłka, a nie dwie połówki. Przecież kupując jabłko nie powiemy, że smakuję nam (czy też lubimy) bardziej jedną połowę. Albo jedna połowa jest słodka, a druga gorzka (charakter: spontaniczna(y) – poważna(y)), bo przecież tak nie jest. Cały owoc jest taki albo taki, dokładnie tak samo jak człowiek (chociaż, pewnie można spotkać osobę wesołego leniwca ]
A jak sprawdza się to w praktyce? ...spotykają się dwie tak różne, a zarazem tak podobne do siebie osoby... źródło: przeczytane w sieci 
pterodaktyll - Sob 14 Cze, 2014 09:06
Nie najprawdopodobniej Słoneczko, tylko na pewno......
Słoneczko - Sob 14 Cze, 2014 09:11
Słoneczko - Nie 15 Cze, 2014 07:50 ***
Moja praca nad sobą pozwoliła mi pełnić kontrolę nad własnymi emocjami, myślami, uczuciami....
Chcę zatem więcej, i więcej promieniować, ogrzewać swój świat, rozświetlać swoją dróżkę,
by ciemność nie przysłoniła tak ważnych i cennych dla mnie realistycznych spojrzeń na swoje oczekiwania wobec siebie
 Jacek - Nie 15 Cze, 2014 08:31
już poeci mawiali jej prześliczne dłonie jej błysk w oku kocham jej głos mowy,jej włosy,jej dotyk dłoni przeca już same kształty ciała nas różnią,,a się uzupełniamy,,akceptujemy tak jest gdy poznajemy się zewnętrznie gdzieś wyczytałem te słowa w zapytaniu dlaczego Bajka kończy się słowami??? - wzięli ślub,,i żyli długo i szczęśliwie no bo od tego momentu kończy się bajka a zaczynają realia życiowe innym słowem,poznajemy swe charaktery,ich budowę i nasz pogląd na nie Słoneczko - Nie 15 Cze, 2014 09:52
Słoneczko - Nie 06 Lip, 2014 22:22 Słoneczko - Nie 03 Sie, 2014 10:42 Witam.
Przeczytałam ten wątek już jako obserwator, tak spokojnie, od deski do deski
i ujawnił mi się kolorek niebieski
niebieski jak niebo ja na nim rozkwitam promienie rozpościeram cieplutko wszystkim witam
Mój tytuł wątku - sukcesem uwieńczony Moje życie - moją szkołą pozytywnych wyborów
Terapeutyczne procesy zmiany Trudem były owiane Skrzywiony celownik prostowały Z pomocą i Waszą do mnie trafiały
Podziękowania moje z serduszka tutaj płyną Fluidki pełne pozytywu niech nikogo nie miną
Jestem wolną, zakochaną w sobie kobietą Nie ma już lękliwej istoty, ten wątek o tym pamięta
DZIĘKUJĘ
margo - Nie 03 Sie, 2014 10:44
I świetnie! Tak trzymać
anuszka - Nie 03 Sie, 2014 11:44
zołza - Nie 03 Sie, 2014 11:46
Szacun Słońce
milutka - Nie 03 Sie, 2014 12:23 Słoneczko
jowis - Nie 03 Sie, 2014 12:48
Słoneczko - Nie 03 Sie, 2014 15:55
Słoneczko - Pon 04 Sie, 2014 07:38  Słoneczko - Nie 12 Mar, 2017 10:20 Przeglądałam swój watek nie raz... Mam wrażenie, że to nie Ja tutaj pisałam, przeżywałam, wyciągałam wnioski....
Jestem teraz kimś innym?
pietruszka - Nie 12 Mar, 2017 13:28
dojrzewamy i wciąż jesteśmy kimś innym, bogatszym w kolejne doświadczenia... czasem też budzimy się z głębokiego snu... Słoneczko - Nie 12 Mar, 2017 15:59
Słoneczko - Czw 16 Mar, 2017 18:16 Pamiętam, jak tu pisałam o moich problemach emocjonalnych z najstarsza córką. Teraz jest już na magisterce. Jej obecny zawód to pedagog resocjalizacji i profilaktyki społecznej. Kontynuuje profesję z innymi elementami. Nasz kontakt jest już dobry. Potrafi córka spojrzeć na mnie inaczej, niż wtedy gdy miała te naście lat i wpadłam w związek z alkoholikiem. Przetrwalysmy obie trudny okres. Jestem dumna z niej, a ona ze mnie. Nie powiedziałam jej, że miałam problem niedawno ze sobą. Wspomniałam, że muszę być pod opieką fachowca. To zrozumiała. Nie obarczam jej swoimi zmaganiami dnia codziennego, gdyż ma swoją naukę, prace, związek, nadal nie mieszka ze mną. Układa swoje życie. Już dość była obarczana rola matki, gdy ja nie dawałam rady. To się zmieniło. Choć brakuje mi bliskiej osoby. Dwójka dzieci, która jest przy mnie wymaga wciąż intensywnej opieki. Próbowałam poznać kogoś, ale niestety nie jest zbyt łatwe. Nadal jestem samotną mamą. Czasem mi z tym źle. Może kiedyś spotkam kogoś kto mnie zrozumie i będzie trwać mimo wszystko. Nic na siłę. DDA też jest przeszkodą. Echhh |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
