Forum Wolnych od Alkoholu

Żeglarz

Do założenia tego tematu zainspirowała mnie „Marzenie” pisząc w swoim wątku o swoim poczuciu winy. Wpisałem wówczas, że tego nie rozumiem, jak można czuć się winnym sytuacji, której się nie zawiniło?

Zachęcam do podzielenia się swoimi doświadczeniami, przeżyciami, przemyśleniami na temat poczucia winy, obwiniania, nieumiejętności przebaczenia oraz pozytywnych aspektów aktu przebaczenia.
Myślę, że jest to temat ważny, bo bardzo często występujący w życiu osób uzależnionych, współuzależnionych, osób z DDA i DDD.
Myślę też, że czasami jest to kluczowy problem w procesie naszego zdrowienia.

Pamiętam sprzed kilku miesięcy wpis Pati (mam nadzieję, że się nie mylę), która opisywała swoje uczucia związane z przebaczeniem swojemu tacie.

Pozdrawiam, Paweł

Pati

Ate

Watek we wspoluzaleznieniach, wiec rozumiem ze chodzi o poczucie winy wspoluzaleznionych?

Pati

Ate

Tak ja to czytalam Pati, zauwazylam tez ...ale no nie wiem.

sama mam ogromne poczucie winy, po prostu nie do ogarniecia, wiem ze to bardzo destrukcyjne uczucie. Nie potrafie sie go pozbyc, niby na rozum wiem, ze wazne jest teraz i jutro , ale ciagle przesladuja mnie mysli jakie dziecinstwo zafundowalam wlasnym dzieciom.

Żeglarz

Pati

Tak sobie pomyślałam,że z czasem sobie samej wybaczysz może.
Na to potrzeba czasu Ate.

Ate

rybenka1

Zgadzam sie z Atusia te ostatnie zdanie ,tez tak mam .To jest bardzo trudny ,osobisty temat ,bolesny dla mnie . :tak:

Żeglarz

staaw

Flandria

w buddyzmie istnieje coś takiego jak prawo karmy
jeśli ktoś kogoś krzywdzi - "zapłaci" za to cierpieniem w przyszłości

Prawo karmy działa zawsze, samo - tzn. nie trzeba mu pomagać, karać kogoś itp. Wręcz przeciwnie - takiej osobie należy wręcz okazać współczucie ...

W chrześcijaństwie też jest coś takiego, mówi się przecież "Pan Bóg nierychliwy, ale sprawiedliwy".

napisałam "jeśli ktoś kogoś krzywdzi ...", ale mam na myśli również samą siebie. Też "zapłacę" za swoje przewinienia.
Nie ma sensu grzęznąć ani w poczuciu krzywdy, ani w poczuciu winy.

Ajahn Brahm na swoich wykładach opowiada taką fajną przypowieść:
Był sobie człowiek, któremu ktoś przed domem wysypał mnóstwo krowiego łajna. Żaden z sąsiadów nie widział kto to zrobił, policji nie udało się zidentyfikować sprawcy, facet został sam z kupą śmierdzącego g***a. Mógłby do końca życia nosić to łajno z sobą i pytać wszystkich "dlaczego ja?" i płakać nad niesprawiedliwością jaka go spotkała, mógłby też nosić w sobie poczucie winy, bo przecież to łajno zasmrodziło życie jego rodziny ... ale on zrobił co innego. Użył tego łajna jako nawozu w ogrodzie za domem, i w następnym roku cieszył się udanymi plonami - drzewa wydały większe i bardziej soczyste owoce, lepiej urosła pietruszka i marchewka.

Poczucie winy tak samo jak poczucie krzywdy nic nie daje. Lepiej się zastanowić co w takiej sytuacji zrobić. Nawet g***o można obrócić w soczyste owoce.

Ate

Krzysztof 41

Nie ma takiego czegoś, można wybaczyć wszystkim lecz nie jest możliwe wybaczyć sobie można się usprawiedliwiać przed sobą ale wybaczyć? nie wiem nie zdaje mi się aby to było możliwe zawsze coś tam w głębi serca zostanie!

beata

Temat rzeczywiści bardzo trudny.

Poczucie winy.
Nigdy nie czułam się winna temu,że mąż pije.Nigdy nie dałam sobie wmówić,że to przeze mnie,bo ja coś tam Mu zrobiłam.
Ja czułam się winna,że nie dopilnowałam Go na tyle,że zdołał mi się wymknąć z domu.Winna temu,ze nie byłam zbyt czujna.
Duże poczucie winy miałam w stosunku do córki.Jej praktycznie w moim życiu nie było przez 10 lat.Liczył się tylko mąż.Próbowałam zabić to uczucie kupując zabawki,ubierając jak laleczkę.
Na dzień dzisiejszy mam bardzo dobry kontakt z moim dzieckiem,ale były to lata ciężkiej pracy nad sobą.
Nie czuję się winna temu,ze pozwalałam mężowi spać na podwórku,ani temu,ze z całego serca życzyłam Mu śmierci.Tak wtedy czułam.

Wybaczenie.
Wybaczyłam mężowi to co robił gdy pił.Wybaczyłam,bo jeśli bym tego nie zrobiła nasz związek nie miałby sensu.Wybaczyłam,ale nie zapomniałam.