Forum Wolnych od Alkoholu

zuziahh

Witajcie
Na imię mam Sylwia i jestem współuzależniona,jestem mamą 4 chłopców Mój moż jest zdiagnozowanym alkoholikiem,jednak uważa,że jemu terapia jest nie potrzebna
Od 6 miesięcy zaczęłam szukać pomocy dla siebie i mojej rodziny.zaczęło się od tego iż jeden z moich synów jako 5 latek poszedł do "zerówki"i wszystkie dzieci dostały do wypełnienie kwestionariusz w którym należało napisać czym dziecko sie interesuje ,kiedy jest smutne, kiedy szczęśliwe itp. To był dla mnie koszmar siedziałam nad tą kartką i nie miałam zielonego pojęcia co napisać ,to było straszne kiedy uświadomiłam sobie że nic nie wiem o swoich dzieciach czułam się podle.Do tego MÓJ MĄŻ powtarzał że mam problem i powinnam coś z nim zrobić bo On już dłużej tego nie zniesie ("nadmierna kontrola,zazdrość,traktowanie gorzej niż psa,robienie w około"lipy"")No i ja chcąc ratować związek i rodzinę wybrałam się do psychiatry ,bo naprawdę zaczęłam się zastanawiać czy jest ze mną coś nie tak.I tam właśnie usłyszałam o współuzależnieniu.Pamiętam jak mąż czekał na diagnozę ,w ciągu 2 godz dzwonił chyba z 5 razy żeby dowiedzieć się na co jestem chora.To co usłyszał baaardzo mu się nie spodobało a szczególnie to że po wizycie u lekarza podreptałam do Poradni terapii uzależnień i współuzależnienia od alkoholu.Jak ja próbowałam przekonywać terapeutki ,że przecież to nie możliwe że On upija sie tylko 2-3 razy w miesiącu a przecież to normalne że facet musi się napić ,a to że w domu codziennie wypija po pracy 1-2 piwa a weekendy ciut więcej to przecież nic złego.To tam otworzyły mi się oczy skierowano mnie na terapię dla ofiar przemocy chodziłam tam z przerwami 2 miesiące bo zawsze było coś pilniejszego do zrobienia,poza tym żle się tam czułam Panie podpowiedziały że lepszym dla mnie rozwiązaniem byłaby terapia dla współuzależnionych
od listopada chodzę na terapie znalazłam miejsce gdzie każdy mnie rozumie,gdzie mogę się wygadać .Mój M nie pije od półtora miesiąca na terapie chodził nie będzie bo nie jest alkoholikiem uważa że skoro nie pije to wszystko powinno być jak kiedyś oczywiście poza kontrolami i lataniem za nim,że On się tak stara o ja taka MENDA wredna Nie potrafię z nim rozmawiać ostatnia dał mi tydzień na zastanowienie się czego chcę,bo powiedziałam, że nie wiem czy Go kocham czy po prostu to uzależnienie od Niego bo On nie wie co ma dalej bo robić chce być z nami ale nie na takich warunkach.a musi wiedzieć jak najszybciej,czy coś z tego będzie czy ma się dalej "starać"i żeby się nie okazało że On się będzie starał a Ja po pół roku stwierdzę zę Go nie kocham i żegnaj.Nie jestem gotowa na takie rozmowy właściwie to na jakiekolwiek.Próbuje jakoś to wszystko ogarnąć ale to takie trudne najgorsze w tym wszystkim jest chyba poczucie winy za to co zrobiłam dzieciom że pozwalałam na to tak długo

pterodaktyll

Witaj Zuzia haha. rozgość sie zaraz penie wpadnie całe współuzaleznione towarzystwo i "dobierze się" do Ciebie :mgreen:

Marc-elus

Cześć Zuzia, Tomek z tej strony, alkoholik.

bunia

Witaj Zuzia

kosmo

Witaj zuziahh...

Żeglarz

Witaj Zuzio

Bardzo dobre kroki podjęłaś. :brawo:

Jesteś na początku drogi zdrowienia. Bądź cierpliwa, nie oczekuj natychmiastowych efektów. Terapia może potrwać ze dwa lata, czasami dłużej. Mi udało się w 1,5 roku, ale i tak musiałem jeszcze się dużo uczyć we własnym zakresie.
Widzę, ze rozpoznałaś swoje mechanizmy współuzależnieniowe. To jest bardzo ważne, to jest podstawa na której można dalej budować.
Czy jesteś od męża uzależniona materialnie?

Dobrze, że trafiłaś na to forum. Jest tu wiele osób z olbrzymią wiedzą i doświadczeniem niosących sobie wzajemnie pomoc. pewnie za chwile sie odezwą. Czuj się u nas jak w domu

Pozdrawiam,
Paweł - współuzależniony