Forum Wolnych od Alkoholu

[igła]

Hej. Mam na imię Anka. Trafiłam tu wczoraj, przemyśliwując sobie różne rzeczy. Dzisiaj wracam o jakiejś dziwnej porze, w związku z bolącym gardłem i koniecznością ugaszenia drapania herbatą z sokiem malinowym.
Mój mąż jest uzależniony, a ja w końcu wczoraj ogłosiłam bezsilność. Od maja chodzę na terapię indywidualną i grupową. Nie chce mi się już kombinować, co zrobić aby przestał pić. Nic nie działa.
Jedyne co od niego słyszę to: niepodoba się, to wynocha. Łagodnieje dopiero po przemowach, perswazjach, na wyrzutach sumienia popartych moim wielkim chceniem za dwoje.
Mam tego dosyć. :spadaj:

Moje życie jest niczego sobie. Przez całe małżeństwo, prawie 20 lat koncentrowane na mężu, ale nie dlatego, że ja jestem nic niewarta. Bardziej dlatego, że on taki mądry, wspaniały, ale niewierzący w siebie potrzebował być dla kogoś bogiem, a ja idealnie się do tego nadawałam. Nawet było mi dobrze w tym byciu kimś głupszym i gorszym niż on. On decydował o wielu sprawach i co dla mnie ważne, nie bał się brać odpowiedzialności za to, co robił. A ja zawsze bałam się, że niepotrafię, że spierdzielę. Więc on decydował. Aż urósł sobie o wiele za duży i zaczął nadużywać. alkoholu.
Mam swoją pracę, którą lubię. Sport, który uprawiam systematycznie. Prawo jazdy i samochód. Jestem samodzielna. Dobrze sobie radzę niezależnie od tego, co on robi. Nauczyłam się żyć codzienne życie bez niego, zresztą tak na prawdę często tak żyłam. Różnica jest w tym, że jak potrzebowałam czułości, to się do niego łasiłam, a on łaskawie odpowiadał. Jak mnie obraził, to zamykałam się w sobie, lub wykrzykiwałam wszystko, a po trzech dniach spowrotem się łasiłam. Przestałam się łasić niedawno, choć wyrzuciłam go z pokoju 9 miesięcy temu.

[Janioł]

Sie masz Ania - Andrzej alkoholik

[igła]

: )

[Janioł]

[igła]

He he, próbował ograniczyć. Zgłosiłam go na komisję, gdzie po raz pierwszy przyznał, że ma problem, ale na tym się skończyło. Po 3 tygodniach niepicia zapił i potem poleciało. Pije z przerwami na ogarnięcie firmy od stycznia. Mieliśmy być tydzień temu na komisji, miał zdecydowac się na terapię. Ale chyba bardziej ja chciałam i terapka niż on sam. Zastanawiam się nad przymusowym leczeniem. Może potrzebuję jeszcze trochę czasu. Nie ma mojej terapki od indywidualnej, ma wrócić za 3 tygodnie, wtedy podejmę decyzję. Na razie ciągle jestem zła na niego choć serce coraz mniej mi krwawi - chciałam napisać, że coraz realniej patrzę na to co się dzieje. Coraz mniej mną huśta.
Idzie cały czas w dół, jak tak patrzę z boku.

[Janioł]

[olga]

witaj - Olga współ.

[pterodaktyll]

[Ate]

Czesc Igla

[Dziubas]

[Mysza]

Witaj Igła
Aśka współuzależniona...

[Klara]

Witaj Aniu

...a gdybyś tak zastosowała się do tej rady:

[Żeglarz]

Ahoj Igła

Widać, że jesteś na dobrej drodze, to cieszy.
Podażaj nią nadal, a wstecz się nie oglądaj.
Hustawki nastrojów pewnie będą się Tobie jeszcze zdażały, ale taki jest proces wychodzenia ze współuzależnienia, z uzależnienia emocjonalnego. Świadomośc tego pozwala nie poddawać się nastrojom.
Na pełne odłączenie się emocjonalne potrzebny jest czas. Dla każdego pewnie inny.
Mi to zajęło 3 lata.

Pozdrawiam,

Paweł - współuzależniony

[evita]

witaj igła
Ewa - współ ...

[igła]

Dzięki za miłe powitanie dziewczyny i chłopaki,

Nie wyniosę się, bo pogmatwało by to mi kilka podstawowych spraw, utrudniło życie, myślę, że prędzej jestem skłonna jego wyrzucić. Powoli zresztą on sam zaczyna odchodzić. Wyjeżdża z domu na kilka dni, pod pozorem prowadzenia firmy, pracuje, pije i śpi. Potem wraca.
Do tej pory po powrocie zazwyczaj zaczynałam rozmowę, doprowadzałam do jego uderzenia się w pierś i żyliśmy do następnego wyjazdu. W mniejszej lub większej zgodzie. W zależności od tego jak on sobie życzył! Przyznaję się bez bicia. Pozwoliłam mu robić ze mną co chciał.
Zrozumiałam, że to nie ma sensu. W koło Macieju to samo. PICIE JEST NAJWAŻNIEJSZE. Tak, potrzeba czasu, odwagi i rozwagi, aby przejść od całkowitego poddania do wewnętrznej niezależności.

Gratuluję wszystkim właścicielom skopanych tyłków i ich małżonkom .