Forum Wolnych od Alkoholu

Wiedźma

Zaczynam dziękować Bogu, że jakimś cudem przeżyłam moją terapię.
Drugi raz bym się nie zdecydowała - znając ryzyko :oczy:

cool

Wiedźma

Nawrociku drogi! Ja powyżej ironizowałam - mam nadzieję, że nie wziąłeś tego serio.
Ty powiedz tej swojej podświadomości oraz swojej narzeczonej,
że większym ryzykiem jest dalsze życie bez terapii niż pójście na nią.
A dmuchanie na zimne nie zawsze ma rację bytu.

cool

Kujawiak

wrotka

Wiedźma

Ja każdemu nowo poznanemu człowiekowi przyznaję kredyt zaufania, nawet terapeucie fsdf43t

Czasem zdarza się zweryfikować tę ufność, gdy osoba okazuje się jej niegodna,
ale są to przypadki sporadyczne i nie wpływają na moją niepoprawną wręcz wiarę w CZŁOWIEKA.

Gdybym nie zaufała terapeucie, nie poddałabym się terapii i piłabym do dziś - o ile jeszcze bym żyła.
Z resztą - pomijając kwestię zaufania - terapeuta nie jest bezludną wyspą.
Idąc do ośrodka mam do czynienia z całym ludzkim zespołem specjalistów
i doprawdy trudno sobie wyobrazić, że jest to banda konowałów i hochsztaplerów.
Poza tym oni wszyscy realizują jakiś program terapeutyczny, są zobowiązani trzymać się określonych zasad
i gdyby wśród nich zdarzył się ktoś niekompetentny i niegodny zaufania - na pewno długo by nie popracował.
No pewno, że jest jakieś tam prawdopodobieństwo, że trafimy akurat na niego, zanim jeszcze zostanie zweryfikowany,
ale przecież w żadnej dziedzinie życia nikt nam nie daje glejtu na 100% powodzenia.
Boję się ruchu ulicznego - myślę, że bardziej niż trzeba i bardziej niż inni -
ale gdybym sobie racjonalnie nie przetłumaczyła, żeby zaufać kierowcom,
nie wychodziłabym z domu dalej niż na moją stronę ulicy :glupek:

Flandria