Forum Wolnych od Alkoholu

[Toffi]

[Klara]

[Toffi]

tak

[Klara]

No, to nie masz co oczekiwać zmiany tym bardziej, że teraz uważają Cię za dużą dziewczynkę i można przypuszczać, że sami myślą (albo niedługo zaczną) podobnie jak Ty i od Ciebie oczekują/będą oczekiwali troski i zainteresowania.

To smutne, ale chyba powinnaś się z tym pogodzić

[evita]

Toffi, swego czasu przerabiałam podobne rozterki do twoich. Jak już do tej mojej głupiej łepetyny dotarło to, że jestem współuzależniona a mój mąż to alkoholik, próbowałam im to wręcz książkowo wytłumaczyć. A brzmiało to mnie więcej tak :
- wasz zięć to nie jest taki se zwykły pijak
- dotychczas się nie użalałam bo mi było wstyd ale było tak i tak (ogólnie bardzo nieciekawie i nadawało się to pod konkretny paragraf)
- no i co najważniejsze ... ja jestem już mądra i wszystko wiem więc dostosujecie się do mojej wiedzy !

Zbombardowałam ich tymi moimi mądrościami ci ludzie (moi rodzice) przyjęli do swego grona czyli naszej rodziny mojego męża i żyli nieświadomi tego co się naprawdę u nas działo przez wiele lat. To są starsi ludzie wychowani w innych realiach życia i innej kulturze, dla nich to był taki szok, że początkowo byli wręcz przeciwko mnie no ale ... od jakiegoś czasu dozuję im rozkosze życia z mężem alkoholikiem i im mniej przy tym płaczu i łkania a więcej rzeczowych rozmów, które to jednocześnie tłumaczą im, że taki to już przywilej czynnych alkoholików a będzie jeszcze gorzej, mnie się z moimi rodzicami żyje lepiej
Nie możesz wymagać żeby nagle wszyscy wszystko zrozumieli tak jak i ty zapewne potrzebowałaś czasu, żeby wszystko pojąć

[Toffi]

na to wygląda Klaro. dzięki za przytulasa

[Toffi]

dokładnie Evitko tak

oczekiwałam wsparcia u rodziców w związku z alkoholizmem męża i moim kręćkiem wokół męża, ale nici z tego..
potem dowiedziałam się, że terapia mogłaby im dużo uświadomić i wreszcie uzdrowić to nasze życie rodzinne-oczekiwałam więc, że pójdą na terapię-ale nie chcą...a ja im bardziej się staram ich uświadomić, tym bardziej się frustruję

[evita]

daj sobie spokój w ten sposób nie zwyciężysz jeśli twoi rodzice są tacy jak moi to ja ci sprzedam gotowca sprawdzonego na moim przypadku przestań z nimi walczyć, nie ma sensu ! będą się gryźć w sobie i stresować myśląc : "przecież to moja córka, kochamy ją ale ten jej mąż to wcale nie taki zły przecież ! może jej odbiło ? "
A biorąc pod uwagę fakt jak alko potrafią świetnie manipulować ludźmi to z góry jesteś postawiona na przegranej pozycji. Wiem, że to boli niestety ale jesteś, tak jak i ja zbyt mało zdolna bestia
Ja, jak już widziałam, że przegrywam przestałam cokolwiek się żalić i prostować ich sposób myślenia. Ale wcześniej zasiałam ziarenko niepokoju jednak. Coraz częściej mamcia zaczęła w trakcie rozmów o byle czym swoje podpytywanki. Nie tylko mnie sondowała ale i dzieci. Po ok. roku chyba zaczęli się zastanawiać czy ja aby nie mam racji : później to już szło z górki i uwierzyli w 100 % bez większych zabiegów z mojej strony. Teraz jest najgorzej wiedzą, że byałm i jestem bardzo pokrzywdzona a jeszcze bardziej ich wnuki. Boli ich to strasznie ale jednocześnie walczą ze stereotypami. Mąż, żona i dzieci. Tak być powinno. A tu im się wali wszystko na głowę bo jednak nie do końca jest tak jakby sobie to wymarzyli.
Ale czy ty i ja właśnie tak wyobrażaliśmy sobie nasze dorosłe życie ? Najpierw miało być pięknie a później normalnie. Nie było ani pięknie a i do normalności wiele brakowało więc czas, żeby choć w maleńkiej części nasi rodzice też to zrozumieli.

[milutka]

[Toffi]

milutka, chciałabym by mój ojciec alkoholik i matka współuzależniona poszli na terapię, bo ciężko mi się z nimi żyje (mieszkamy w jednym domu), nie są to szczęśliwi ludzie, wiecznie się kłócą i uważają że tak ma wyglądać ich życie dalej.. a ja wiem, że życie tak wcale nie musi wyglądać

a odnośnie tego,że oczekiwałam wsparcia, kiedy mąż nie panował nad piciem... w końcu to moi rodzice, z kim miałam rozmawiać o tym, co się dzieje? nie obwiniam ich za to, że nie mogę na nich liczyć nigdy, po prostu tak jest i to jest bolesne jak rodzina po prostu się odwraca i ma cię w d..

[Toffi]

pracuję nad asertywnością, bo okazuje się, że wiele bolesnego zamieszania wynika z tego, że nie stawiam granic. lub nie dbam o swoje granice i oczekuję, że rodzina będzie się z nimi liczyła a to przecież moje zadanie- troszczyć się o siebie i nie pozwalać wchodzić sobie na głowę

[Toffi]

póki co, życie pokazuje, że jest mi o niebo lepiej nie mieć oczekiwań wobec rodziców. nie w..m się tak:) a jak będą chcieli mnie czymś obdarować, to i tak to się stanie. przyjemne zaskoczenie przeżyję:)

[Żeglarz]

[Toffi]

dziękuję, póki co jest ok:)

[Toffi]