Forum Wolnych od Alkoholu

Halibut

Nigdy nie brałem udziału w terapi grupowej. Nie mam tutaj żadnych doświadczeń. Ale wydaje mi się, że oprócz tego, co Napisałaś występuje tu jeszcze jedna zależność. Etyka pracy terapeuty nie pozwala na kierowanie pacjentem i bezpośrednim wskazywaniem mu rozwiązań, ponieważ jest to wzięcie odpowiedzialności za zmiany, a nikt nie jest nieomylny w swoich diagnozach, dlatego terapeuta nie może bezpośrednio siłą perswazji i swojego autorytetu wpływać na zmiany, terapeuta również nie morze wyprzedzić dokonujących się w pacjencie zmian a to jest trudne do uchwycenia. W konsekwencji działa jak lustro, pozwalając na swobodne wypowiedzi i poszukiwania nakierowując na właściwe rozwiązania, oraz prowadząc szeroko rozumianą prace edukacyjną w zakresie samowiedzy psychologicznych mechanizmów rządzących naszym życiem wewnętrznym. Natomiast w terapii grupowej, wszelkie próby manipulacji, błędnego rozumienia motywów działania czy nieświadome próby przekłamania rzeczywistości zostają natychmiast wychwycone przez bardziej doświadczonych i zaawansowanych uczestników terapii i bezpardonowo napiętnowane i obnażone, co działa jak kuracja wstrząsowa. A więc efekty są znacznie szybsze. Występuje tu także pewne poczucie wspólnoty problemu i możliwość bezpośredniego uświadomienia, że mój problem jest problem występującym powszechnie u innych ludzi a więc nie jestem kimś szczególnie doświadczonym a jeżeli inni, których bezpośrednio poznałem mogą sobie z problemem poradzić to i mnie może się udać. Oczywiście nad wszystkim powinien czuwać profesjonalny terapeuta pilnując, by w ferworze walki pacjenci nie zrobili sobie krzywdy.

pietruszka

Halibut

No tak zapomniałem o wsparciu, ale przecież wsparcie i empatię otrzymujesz również w indywidualnej terapii od terapeuty. On natomiast nie wytknie w sposób bezpośredni i bez ogródek twoich błedów. To moim zdaniem stanowi główną choć nie jedyną róznicę.

Flandria

pietruszka

Halibut

Nie mam oporów przed grupą i uważam, ze terapia grupowa w wypadku uzależnień i współuzależnien jest znacznie szybszą i prostszą formą terapii. Sam chętnie wziąłbym w takiej terapii udział, nie mogę jednak z powodów konieczności zachowania anonimowości. Dostrzegam jednak teoretycznie pewne ograniczenia takiej terapii, jak na przykład to, że terapeuta mając pod opieką grupę nie może skupić się na twoim problemie w sposób bardziej indywidualny, jak również to, że w wypadku pracy w grupie nie uzyskasz takiej otwartości i szczerości jak w wypadku pracy z terapeutą, bo za zaufaniem terapeucie przemawia jego profesja, z której wynika etyka wykonywanego zawodu jak również doświadczenie i obycie z ludzkimi problemami. Wiadomo, że grupa to osoby przypadkowe, które znasz w sposób ograniczony i tak też im ufasz, a zarazem gdzieś z tyłu głowy masz ograniczenie polegające na obawie oceny twojego postępowania przez osoby nieprzygotowane profesjonalnie do tego typu pomocy. W końcu pewnego rodzaju przypadkowość gdzie efekt końcowy zależny jest od tego, na jakie osoby trafisz i na ile będziecie mogli sobie pomóc. Na pewno efekty dodane i płynące z tego korzyści przeważają nad ograniczeniami. Wydaje mi się jednak, ze ideałem byłoby połączenie trapi grupowej z indywidualną.

pietruszka