Forum Wolnych od Alkoholu

Silve

Jestem zmęczona (!) działaniem po prostu, moje emocje po woli się układają, zaczynam mieć marzenia - te stare ale w nowszej wersji:) - w skrócie po dwóch latach dojrzewania w Al-Anon wreszcie zdecydowałam się na "wyrzucenie" męża z domu - kuurka, i dzieci OK zareagowały i spokój w domu, i..... I choć wraca na dzień, bo maż naprawia samochody i jeszcze kilka mu koło domu zostało i muuusi je naprawić, to warunek aby w dzień w domu przebywał jest jeden - nie ma picia. Wie, że jak będzie pił, wezwę policję. Do domu będzie miał powrót kiedy będę widzieć jego starania się w kierunku zdrowienia - kiedyś był na przymusowym, potem trochę w AA. Jednak choroba niszczy go - przymus ma chyba coraz większy niż kiedyś. Dziś - zaczęłam odczuwać tęsknotę (hahahaha - jaka ja głupia:)) ; no ale zaraz uprzytomniłam sobie, że tęsknie nie za nim, tylko za wyimaginowanym mężczyzną (czystym, zadbanym, pachnącym, dbającym o dom i o mnie!!!) Ale cyrk:) Popłakałam się ze śmiechu uprzytomniwszy sobie, że te same czynności, które wcześniej wykonywałam w domu - robię tak samo i też sama jak dawniej. Właściwie nic się nie zmieniło, oprócz tego, że normalnie czuję się świetnie::):):)

szymon

Silve

Szymon

Silve

Moje "Żebro" od tygodnia śpi u swojej mamy; na dzień przyjeżdża - naprawia samochody; ja - pełna kultura - czasem zaproszę go na obiad, czasem zapomnę. Czuję spokój wewnętrzny i zajmuję się sobą. Ale... no właśnie jest ale... w środku gdzieś coś tam tkwi - jakieś stare zadry, jakieś niedomówienia, jakieś nie wiadomo co. Od 2 lat chodzę co czwartek na mitingi Al-Anon, jeżdżę na spotkania, rocznice. Słucham co mówią AA i Allanonki. Czasem wydaje mi się, że nigdy nie zrozumiem dokładnie alkoholizmu, czasem mam wrażenie, ze jestem gdzieś obok. Od 2 lat odkąd mąż szarpie się w tą i tamtą stronę i ja się chyba czasem szarpię, dlatego musiałam się wesprzeć Wami - żeby od czwartku do czwartku mieć mitingi w domu. Wczoraj do 2 w nocy prawie czytałam tu różne wątki. Dziękuje za nie...

Dziś malutki dołek:) - piszę pisma o alimenty i o rozdzielność majątkową (niestety jak pisałam opowiadanie w/w nie byłam w stanie złożyć pozwów, choć miałam napisane przez prawnika - dziś prawnik mi niepotrzebny:), sama umiem opracować). Jakoś się tak zastanawiam czy nie lepiej separacja? Przynajmniej zejdzie ze mnie jakaś odpowiedzialność. A może źle myślę?

Klara

Silve

To prawda Klara, żadnych obowiązków...

O terapii nie myślałam, zresztą nawet nie wiem czy coś jest w okolicy.

Linka

Klara

Silve

Linka, ja dałam sobie trochę czasu, ale mam różne myśli.
Klara zaraz zaglądnę.

Silve

Klara jest niedaleko, ja tam chodzę do p. psycholog, pomaga mi. Popytam o terapię. Dzięki

asik43

Silve,
pozwalam sobie podać Ci rękę, bo Twój życiorys jest częściowo moim.
Mój alko. też jest u mamuśki. U niej je obiadki, czasami ze mną i dziećmi,ale się do nich dokłada. Nawet pozmywa po obiedzie.
Dzisiaj jednak poczuł się zbyt pewnie (wczoraj poświęciłam mu czas i poszłam z nim na spacer) i był już pijany w domu. Nie chciał wyjść mimo moich ogromnych próśb, tłumaczeń,że dzieci zaraz wrócą ze szkoły, że ja chcę mieć spokój.
Zadzwoniłam do dzielnicowego, wystraszył się i poszedł do mamuśki. UFF !!!!
A ja mieszanka emocji, zrobiłam jednak dzieciom obiad, wypiłam ziółka, zasnęłam po obiedzie na chwilę.
Wieczór spokojny.
Chyba dobrze zrobiłam.

pozdrawiam

Silve

Nie wiem co robić, piszę pozew o alimenty i o rozdzielność majątkową. Jestem w dołku - dół duży, nie mam siły, reaguje złością, wpadam ze skrajności w skrajność, powoli się wykańczam. On trzeźwy od dwóch tygodni jak do nas przyjeżdża, naprawia te cholerne samochody, dał nawet w zeszły tydzień 700 zł..., synowi auto pomógł naprawić, wprasza się na kawę, dzwoni do dzieci - ot poprawny tatuś:(

Jestem zmęczona.........mam ochotę zniknąć żeby nie było tych problemów, nie daję rady..... PUSTKA

Proszę, pomóżcie!

DanaN

Silve jestem dwa lata po rozwodzie żyję nie widując byłego męża. Wydawać by się mogło że wszystko idealnie, a huśtawki nastroju bywają...
Uczestniczyłam w terapii grupowej. Obecnie terapii indywidualnej. Mnie pomaga praca z terapeutą. Pomaga w radzeniu sobie z codziennością.
Myślałaś o terapii?

Silve

Myślałam o terapii - jest niedaleko - idę jutro tam, bo nie radzę sobie...
chodzę regularnie na spotkania Al-Anon - ale odbywają się w czwartki i już nie było dwa tygodnie (ze względu na 3 maja) i tak strasznie mi tego brakuje... Idę do psychologa do Poradni Uzależnień... idę.. jutro. Dziś niedziela - dół, dóóóół!

DanaN