Forum Wolnych od Alkoholu

[Ania80]

Nie, nie obraziłam się.
Ale fakt jest taki, że każde moje zdanie napisane tu w ferworze tych najgorszych dla mnie dni, jest teraz z premedytacją wykorzystywane przeciwko mnie.
I znów się okazuje, że to wszystko było przeze mnie.....
Dziękuję Wam wszystkim i pozdrawiam serdecznie.

[Klara]

[Żeglarz]

Dobrze, że jesteś.
Rób swoje, a będzie dobrze

[OSSA]

[esaneta]

Myślę, że Ania nie nas się obraziła. Myślę, że to R próbuje wywołać w niej poczucie winy
a swoim "wystepem" tutaj odebrał jej poczucie bezpieczeństwa i podciął skrzydła, które rozpościerała.
Aniu, trzymam kciuki, zaglądaj do nas.
Może bezpieczniej byłoby przerzucić Twój wątek do pamiętników (nie znam się na tym, trzeba by Klary zapytać), wówczas nikt tak z marszu nie miałby dostepu do tych informacji, które pozwoliłyby Cie jakoś zidentyfikować.

[rufio]

Rower rowerem ale w końcu mogłaby samodzielnie w końcu iść przez życie .

[czarna róża]

Aniu ,mimo wszystko ,nawet teraz kiedy wiesz że ten..problem..tu zagląda..właśnie dlatego pisz,dlatego czytaj,nie daj się zniechęcic,niech wie że nie będzie łatwo,niech wie co już wiesz i co czujesz i że nie dasz się już tak łatwo otumanic w chwilach zwątpienia bo ludziska tu ci nie pozwolą..to jest twoje i tylko twoje życie i ty podejmujesz decyzje,nikt za ciebie tego życia nie przeżyje i nie poniesie konsekwencji twoich decyzji,tylko czasem..po co uczyc się na swoich błedach jeśli można na czyichś?

[Żeglarz]

Witaj Aniu, co u Ciebie?
Jeżeli tu jeszcze zaglądasz to odezwij się

[Ania80]

Witam Was wszystkich po długiej przerwie!
Postanowiłam napisać, bo jestem Wam winna dokończenia swojej historii.
A poza tym pomyślałam, że innym kobietom przyda się może ta lektura, tak 'ku przestrodze'...

Zacznę może od suchych faktów:
- Rafał odbył 8-tyg. terapię w Otwocku
- mniej-więcej w połowie jego terapii zaczęły się na nowo żale, pretensje i manipulacje pod moim adresem
- ograniczyłam kontakt z nim do totalnego minimum (przyjeżdżał do dzieci kiedy ja szłam na terapię)
- w dniu wyjścia z terapii pierwsze co zrobił, to udał się do znajomych po marihuanę
- okłamał mnie, że nic takiego nie miało miejsca, gdy kłamstwo ujrzało światło dzienne, zwyzywał, oskarżył, nawrzeszczał itd
- zerwałam kontakty
- Rafał wylądował w hostelu dla bezdomnych i nie mieliśmy żadnego kontaktu przez 3 tygodnie

I teraz 'ku przestrodze':
- po jego opowieściach jak mu źle w tym Monarze i z okazji zbliżającego się Bożego Narodzenia (i z okazji prezentów dla dzieci na Mikołaja) ....... dałam szansę!!! Nie pił, chodził na terapię (w Monarze)
- mieszkaliśmy razem 1,5 miesiąca i z każdym dniem było coraz gorzej
- terapeutka mówiła mi: skoro go przyjęłaś, to nie daj się sprowokować, obserwuj ale z daleka, daj czas, bo zmiany w zachowaniu szybko nie przyjdą

- wytrzymałam do 31 stycznia - po kolejnej próbie sprowokowania mnie do kłótni, nie wytrzymałam. To była najbardziej poniżająca kłótnia w naszych dziejach (moich i Rafała). Obelgi, które wtedy usłyszałam pod swoim adresem, nie pozostawiły mi żadnych wątpliwości. Nie powiem - też powiedziałam parę brzydkich słów, ale miarka się przebrała. Wyrzuciłam go. Zrobiłam to przede wszystkim dlatego, że Rafał chciał nadal tylko brać, a nie dawał nic. Odmówił zapłacenia rachunków, wypomniał jakieś stare sprawy, po raz kolejny stwierdził, że jest ze mną tylko ze względu na dzieci...
Jako, że nie chciał się wyprowadzić, następnego dnia zmieniłam zamek w drzwiach i nie wpuściłam. Jako, że zaczął się telefonicznie awanturować i zagroził wybiciem szyb w samochodzie, wezwałam policję. Wyprowadzili go.

I nastąpiła kompletna degradacja Rafała:
- następnego dnia pił, ale gdy go później o to spytałam powiedział, że nie jest żadnym alkoholikiem, pomylili się w tym Otwocku, bo następnego dnia wcale nie chciało mu się pić
- cały czas marihuana
- zero kasy na dzieci (podczas nasze ostatniej kłótni powiedział, że jeszcze go będę prosiła o kasę)
- praca tylko przez luty, co nie powstrzymało go od wzięcia kredytu
- utrata pracy, w konsekwencji brak pieniędzy na alimenty, raty kredytów no i opłacenie pokoju, co spowodowało nachalne wręcz domaganie się ode mnie 'schowania dumy do kieszeni' i pozwolenie na zamieszkanie z nami
- im bardziej był w tych 'prośbach' nachalny, tym bardziej ja utwierdzałam się w przekonaniu, że dobrze zrobiłam pozbywając się go z domu

Finał tej historii jest taki, że ..... Rafał postąpił jak rasowy wampir emocjonalny z aspołecznymi zaburzeniami osobowości (polecam tę książkę: "Wampiry Emocjonalne"!!!) i najzwyczajniej w świecie poszukał innej ofiary, która zaspokoi jego potrzeby.
Spotkał na swojej drodze dawną znajomą, która pracuje i mieszka w Anglii i 'podczepił' się pod nią.
Teraz to ona go 'holuje': zapewnia mieszkanie, pracę, związek, imprezy, nowe wrażenia i doznania.
Słowem: Rafał zaczął nowe życie, w którym nie ma rodziny, dzieci, obowiązków, starania się, no i przede wszystkim alkoholizmu.

A ja?
No właśnie - ja.
Powiedziałam kiedyś do przyjaciółki, że u mnie happy-endu nie będzie, bo mi i Rafałowi nie udało się skleić rodziny i postarać się o nowe- trzeźwe życie.
Ale szybko uznałam te słowa za bluźnierstwo.
Jak to nie będzie szczęśliwego zakończenia?????
Przecież ono JEST!!!
- wyzwoliłam się od pasożyta
- mam dwie przewspaniałe córki, które są największą radością mojego życia
- mam wspaniałych przyjaciół, których zyskałam dzięki Rafałowi, ale on ich już nie ma
- mam rodzinę, od której kiedyś uciekłam, ale teraz już wiem co w życiu ważne
- mam dach nad głową
- jestem zdrowa i przecudownie schudłam
- mam spokój, bo nikt nie nęka mnie ciągłymi żalami i pretensjami
- mam parę fajnych rzeczy materialnych
- mam zupełnie inne spojrzenie na siebie, choć dochodziłam do tego w bólach i mękach
- idę naprzód.

O Rafale mogę powiedzieć tylko jedno - on się cofa, ucieka, po raz kolejny zaczyna wszystko od kompletnego zera.
Aż szkoda patrzeć...
Ale to jego życie i jego wybory.
Widocznie tak było łatwiej - uciec.

Jakiś czas temu sam powiedział mi, że terapia w Otwocku była tylko drogą do osiągnięcia celu, czyli do zamieszkania z nami.
Dzisiaj widzę wiele rzeczy w innym świetle, widzę bardzo wyraźnie to, o czym mi pisaliście - że to wszystko jest jedną wielką ściemą.
Owszem, nie powiem - nie jestem aniołkiem i parę razy to ja sprowokowałam jakieś awantury czy miałam jakieś chore pretensje, ale to tak naprawdę w ostatecznym rozrachunku nie miało kompletnego znaczenia.

Rafał nigdy nie był nawet przez moment trzeźwy. Alkohol zamienił na psychotropy zapisane w ośrodku przez psychiatrę, potem marihuana, teraz z pewnością pije, ale to już nie moja sprawa.

Ja zrobiłam wszystko co w mojej mocy, żeby mu pomóc.
Aż mnie dziw bierze na myśl, że wolał ucieczkę na emigrację niż terapię pogłębioną.....


Na koniec chciałam Wam wszystkim podziękować.
Za to, że byliście ze mną w tych trudnych chwilach, że podtrzymywaliście na duchu, że mówiliście prawdę prosto w oczy, choć czasem bolała.
I także chciałam przeprosić, że Wam nie wierzyłam, że raz czy dwa obraziłam się na jakieś żarty...
Dzisiaj już wiem, że pewnych rzeczy trzeba doświadczyć na własnej skórze, żeby zrozumieć.

Niczego nie żałuję.
Była to dla mnie bardzo cenna lekcja.

Dziękuję raz jeszcze i pozdrawiam
Ania

[rufio]

Kismet !

[pterodaktyll]

Nieźle się to czyta. Mój szacunek Aniu

[Linka]

Aniu, jestem pełna podziwu
w kilka miesięcy dokonałaś tego, co innym (w tym mnie) lata zajmuje

[pterodaktyll]

[esaneta]

Ogromnie się Aniu cieszę Gratuluję

[Mysza]

Brawo Aniu
Poradziłaś sobie i zdołałaś się wyrwać z tego "bagienka"