Forum Wolnych od Alkoholu

[Shimka]

chcę się trochę wygadać...
w tej chwili czuję się zupełnie odrętwiała i pozbawiona myśli oraz uczuć. Reakcja obronna organizmu?
Mój mąż pije, w każdy weekend wieczorami do tzw urwania filmu, w tygodniu raczej mu się nie zdarza, no chyba, że urlop...
Dziś jednak było inaczej, od piątkowego wieczoru jest ciągle pijany ; śpi, budzi się, pije itd. Zastałam go z dziećmi śpiącego na ławce w ogrodzie. Ubrudzony, kompletnie zamroczony i ściskający siatkę z piwami. Starsza (5,5 l) popłakała się w domu, że tatuś został tam sam, na twardej ławce, uspokoiłam, zajęłam, a podczas usypiania znowu płakała . Po prostu serce mi się kraje, bo ona jest związana z ojcem i naprawdę mocno to przeżywała.
Zamknęłam drzwi na klucz, powiedziałam mojej matce(mieszkamy we wspólnym domu na osobnych piętrach), że ma mu nie otwierać. "Ale to przecież człowiek".
Tu mnie boli , wiem że w rodzicach nie będę mieć wsparcia, że "nieupilnowałam", że to moja wina itd. Trochę się teraz użalam nad sobą, bo czuję się samotna w swoim życiu. Myślę, że mogę oczekiwać pomocy finansowej - to dużo, szczególnie że aktualnie jestem bez pracy na utrzymaniu męża.
Chcę, żeby zniknął z domu, mam dość tego rytmu tygodniowego: w niedzielę wyrzuty sumienia lub coraz bardziej nie, od poniedziałku do środy w miarę dobre lub przynajmniej przyzwoite relacje, we czwartek jego powolne wycofanie, słaby kontakt, w piątek picie.
Nie potrafię opanować niepokoju, jeśli nie prowadzę żadnych gierek, typu: wymyślanie wyjazdu z rana w niedzielę i w związku z tym jego deklaracji, że nie będzie pił w sobotę, grożenia, proszenia, negocjowania ilości wypitego piwa , to strzelam focha i przestaję z nim gadać, ewentualnie wysyłam złośliwości pod jego adresem.
Wielokrotnie kazałam mu sie wynosić. Dziś wymyśliłam, że złoże wniosek do sądu, ale nie mogę się zdecydować czy o separację, czy rozwód. Chyba już nie wierzę, że przestanie pić (on uważa, że to ja mam problem z jego piciem), ale wciąż mam nadzieję... Teraz jestem zupełnie rozbita....
Czuję się (tu i teraz, bo nie zawsze) kompletnie nic nie warta, . Całkowicie samotna. Beznadziejną matką. Myślę o swoim małżeństwie w kategoriach porażki życiowej, bo to mój drugi mąż. Pierwszy też była alkoholikiem Byłam na terapii, ale po rozstaniu z pierwszym ja przerwałam. Potem byłam na intensywnej terapii w związku z moimi stanami depresyjnymi, ale wątku alkoholizmu prawie nie poruszałam.
Nie mam siły iść do jakiegokolwiek ośrodka, załatwiać te te zaświadczenia o ubezpieczeniu, jechac i rejestrować się osobiście...
Ogarnęła mnie niemożność, tak sobie myślę, że pozwolę jej dziś trwać... Jutro muszę wstać, spotkac się z nim lub nie, bo może pójdzie gdzieś w miasto... muszę zabrać dzieci do obiecanego kina i spotkać się ze znajomymi...
A dzisiaj nic nie muszę...

[Klara]

Witaj Shimko

[Małgoś]

[Tomoe]

[Mysza]

[olga]

[Mysza]

[olga]

[Shimka]

wiecie, ja się z tym wszystkim zgadzam, co napisaliście. Na poziomie rozumu oczywiście .
Ale póki co są we mnie pewne kwestie, które są zakorzenione głęboko i chcę o nich pisać, nie ukrywać z racji tego, że mi nie służą.
Nie czuję, żebym miała siłę doprowadzić do jego wyprowadzki. Na razie. Tym razem więc nie podjęłam tego tematu.
Gdzieś tam w głębi duszy wciąż zajmuję się przyczynami jego picia ; przy jednej próbie podjęcia przeze mnie terapii, terapeutka kazała mi go zgłosic na przymusowe leczenie. No ja jakos sensu tego widzę, no ewentualnie mogłoby mi to pomóc w orzeczeniu o winie przy rozwodzie...
Skrzywiony celownik - trafne stwierdzenie, powody dla których się z obydwoma związałam były inne, ale z tej samej kategorii - coś miały mi zrekompensować.
Za mało mnie we mnie .

[olga]

[Klara]

[Shimka]

[pterodaktyll]

[olga]

[Shimka]

śmiejcie się, śmiejcie
czy chce pomocy? być może teraz pije "przeze mnie"