Forum Wolnych od Alkoholu

[pterodaktyll]

[olga]

[Klara]

[sabatka]

taaaaaaaaaa i deszcz też przez Ciebie pada i wogóle kryzys w Polsce też twoja wina....

słońce nie obwiniaj się, nie pozwalaj jemu obwiniać Ciebie.
Każdy jest odpowiedzialny za swoje decyzje i działania. ty jesteś odpowiedzialna za siebie za niego nie. on nie jest twoim dzieckiem a ty nie jesteś jego prawnym opienkunem żeby ponosić konsekwencje chociażby w zaniżaniu poczucia swojej własnej wartości.

Shimka tu mu możesz co najwyżej pomóc pić dalej, ale przestać to on musi sam. nie ma innej możliwości.

Ty masz teraz czas aby zadbać o siebie i dzieci(cko) i nauczyć się zdrowej asertywności (egoizmu)

[Tomoe]

[wampirzyca]

[kubus]

Bo fusy z herbaty kręcą się nie w tą stronę co trzeba

[Małgoś]

Jak chyba każda współuzależniona chcesz mu pomóc, bo kochasz. I im głębiej w las tym ciemnie się robi, zapominasz o sobie, jego życie staje się Twoją obsesją. Traktujesz partnera jak dziecko które trzeba nieustannie kontrolować. Zaczynasz zastanawiać się "gdzie ja popełniłam błąd, co zrobiłam nie tak". A zwyczajnie jest tak, że facet jest jednym człowiekiem, a Ty drugim i spotkaliście się w jednym miejscu. I nigdy nie jest tak, że ktoś jeden pije przez kogoś drugiego. Pije bo sam tego chce, bo inaczej nie potrafi, bo tak jest najprościej. I dlatego tylko on sam może zmienić swoje zachowanie, przyzwyczajenie, sam może leczyć swoją chorobę.
A wiedza partnera na temat choroby jest jak najbardziej wskazana... ale nie po to by stać się jego terapeutą tylko by zaakceptować fakt posiadania chorego partnera, by np nie wstydzić się ani za niego ani tym bardziej za siebie.

[Tomoe]

[Małgoś]

[Shimka]

o nienienienie
nie chcę brnąć w rozważania: czemu on pije, tylko chcę dopuścić każdą myśl, jaka mi się w głowie pojawia i ją zwerbalizować, by już nie powracała .
Małgoś,

Cytat:

Jak chyba każda współuzależniona chcesz mu pomóc, bo kochasz. I im głębiej w las tym ciemnie się robi, zapominasz o sobie, jego życie staje się Twoją obsesją. Traktujesz partnera jak dziecko które trzeba nieustannie kontrolować. Zaczynasz zastanawiać się "gdzie ja popełniłam błąd, co zrobiłam nie tak"

to nie o mnie, jeszcze nie ten etap; nie wiem, czy go kocham, nie zapominam o sobie, obsesje kontroli mam, ale to raczej złożona kwestia

byłam po zaświadczenie o ubezpieczeniu - nie bolało , może dlatego, że chciałam, a nie "musiałam", jutro jadę się zarejestrować, koło ośrodka moja koleżanka zostanie z dziećmi na placu zabaw. A jakby nam sie nie udało zgrać czasowo, to je wezmę z sobą . Jestem z siebie zadowolona
edit
jeszcze do mnie dotarło, nawet jakby poszedł na terapię, to.... wiele to nie zmienia, bo może to być pokazówka, nie będzie chodził itd
ja, mnie, sobie, dla siebie itd
a z asertywnością mam problem, szala przechyla mi się w stronę agresji

[sabatka]

[Anka85]

takimi samymi sposobami walczę z moim mężęm, ale to nic nie daje, wręcz przeciwnie. Zbieram się w sobie, żeby go zostawić i mam nadzieję, że pewnego dnia wystarczy mi sił, żeby to zrobić. A Ty przede wszystkim powinnaś zawalczyć o dobro dzieci. One nie powinny na to patrzeć. Trzymaj się i powodzenia

[pterodaktyll]

[Shimka]