Forum Wolnych od Alkoholu

[utopia]

Lęk to negatywny stan emocjonalny związany z przewidywaniem nadchodzącego z zewnątrz lub pochodzącego z wewnątrz organizmu niebezpieczeństwa, objawiający się jako niepokój, uczucie napięcia, skrępowania, zagrożenia. W odróżnieniu od strachu jest on procesem wewnętrznym, nie związanym z bezpośrednim zagrożeniem lub bólem.

Lęk staje się patologiczny gdy stale dominuje w zachowaniu, gdy nie pozwala na swobodę, a w konsekwencji prowadzi do zaburzeń. Reakcje lękowe tracą swoją przystosowawczą funkcję i są nieadekwatne do bodźców, a niepokój wywołują sytuacje nie mające znamion zagrożenia.

Lęk staje się często punktem krystalizacyjnym dla innych objawów, przybiera postać

1. nieokreślonego niepokoju,
2. napadów lękowych bądź
3. zlokalizowaną - dotyczącą określonej części ciała lub sytuacji. Od lęku odróżnia się strach wywołany konkretnym zagrożeniem.

Rodzaje lęku

* lęk odczuwany - wyczekiwanie na wydarzenia przykre, o których nie wiemy nic konkretnego.
* lęk domniemany - stan emocjonalny powstający na podstawie wyobrażeń, a nie rzeczywistego zagrożenia
* lęk ukryty - przemieszczenie z przejawu w postać np. somatyczną.
* lęk wolnopłynący - uczucie przenikającego nieokreślonego niepokoju
* lęk napadowy (paniczny) - ostry napad lęku z poczuciem przerażenia (obawa przed śmiercią lub zwariowaniem) oraz z silnymi objawami wegetatywnymi
* agitacja - silny lęk z towarzyszącym niepokojem ruchowym
* lęk fobiczny (sytuacyjny) - obawa przed określoną sytuacją, która doprowadza do jej unikania

http://pl.wikipedia.org/wiki/L%C4%99k

Lęk to negatywny stan emocjonalny związany z przewidywaniem nadchodzącego z zewnątrz lub pochodzącego z wewnątrz organizmu niebezpieczeństwa, objawiający się jako niepokój, uczucie napięcia, skrępowania, zagrożenia. W odróżnieniu od strachu jest on procesem wewnętrznym, nie związanym z bezpośrednim zagrożeniem lub bólem.

Lęk staje się patologiczny gdy stale dominuje w zachowaniu, gdy nie pozwala na swobodę, a w konsekwencji prowadzi do zaburzeń. Reakcje lękowe tracą swoją przystosowawczą funkcję i są nieadekwatne do bodźców, a niepokój wywołują sytuacje nie mające znamion zagrożenia.

Lęk staje się często punktem krystalizacyjnym dla innych objawów, przybiera postać

1. nieokreślonego niepokoju,
2. napadów lękowych bądź
3. zlokalizowaną - dotyczącą określonej części ciała lub sytuacji. Od lęku odróżnia się strach wywołany konkretnym zagrożeniem.

Rodzaje lęku

* lęk odczuwany - wyczekiwanie na wydarzenia przykre, o których nie wiemy nic konkretnego.
* lęk domniemany - stan emocjonalny powstający na podstawie wyobrażeń, a nie rzeczywistego zagrożenia
* lęk ukryty - przemieszczenie z przejawu w postać np. somatyczną.
* lęk wolnopłynący - uczucie przenikającego nieokreślonego niepokoju
* lęk napadowy (paniczny) - ostry napad lęku z poczuciem przerażenia (obawa przed śmiercią lub zwariowaniem) oraz z silnymi objawami wegetatywnymi
* agitacja - silny lęk z towarzyszącym niepokojem ruchowym
* lęk fobiczny (sytuacyjny) - obawa przed określoną sytuacją, która doprowadza do jej unikania

http://pl.wikipedia.org/wiki/L%C4%99k

[Wiedźma]

A skąd! Nie pozbyłam się lęku!
On towarzyszył mi przez cały okres mojego picia i jeszcze długo przed nim, chyba od zawsze.
Pozostał ze mną do tej pory - nie tak silny jak dawniej, ale ciągle jest... Pisałam już gdzieś tutaj o nim.
Pojawia się najczęściej z rana, tuż po przebudzeniu.
Straszy mnie jakimś nieszczęściem: chorobą, śmiercią kogoś bliskiego,
nędzą, osamotnieniem lub inną dowolną katastrofą.
Co prawda zwykle opuszcza mnie po wypiciu pierwszej porannej kawy,
jednak często pozostawia po sobie dość przykry nastrój i nie pozwala cieszyć się w pełni
tymi wszystkimi fajnymi rzeczami jakie mam w moim trzeźwym życiu.
To taki upierdliwiec, który spieprzył mi dzieciństwo i wczesną młodość,
przed którym próbowałam się schować do butelki,
i przed którym z tej butelki uciekłam po 30 latach siedzenia w niej.
No i kurna, nie da się uciec! Ciągle rezyduje w mojej głowie i sercu,
każe mojej duszy siedzieć na ramieniu...

Z wymienionych w poście Utopii rodzajów lęku zakwalifikowałabym go do punktów 1 i 2:
* lęk odczuwany - wyczekiwanie na wydarzenia przykre, o których nie wiemy nic konkretnego.
* lęk domniemany - stan emocjonalny powstający na podstawie wyobrażeń, a nie rzeczywistego zagrożenia
W sumie nie wiem, może także punkt 3:
* lęk ukryty - przemieszczenie z przejawu w postać np. somatyczną.
- cholera wie, która moja dolegliwość fizyczna jest lękiem spowodowana,
być może tak jest, ale przez całe życie przepełnione lękiem nie kojarzę takich faktów.

Tak sobie myślę, że może gdybym doświadczyła ataku panicznego lęku,
poczułabym potrzebę jakiegoś radykalnego działania.
Natomiast ten mój odwieczny niezmienny lęk tak wrósł w moją codzienność,
tak się do niego przyzwyczaiłam, że nie stanowi dla mnie bodźca do dokonywania zmian.
To taki niewielki bałagan, dla którego nie chce się wyciągać odkurzacza.
Z resztą doświadczenie mnie nauczyło, że działania przeciwko niemu podejmowane kończyły się dla mnie źle:
alkoholizm, lekomania, parę innych nieudanych rzeczy...
No to w końcu przestałam działać. Zniwelowałam tylko powstałe szkody, tzn przestałam pić i ćpać,
pozostając nadal w towarzystwie odwiecznego mojego lęku.
Mam nadzieję, że opuści mnie on w godzinie mojej śmierci, kiedy to już niczego nie będę musiała się bać.
A z resztą cholera go wie - może wtedy będzie mnie straszył ogniem piekielnym,
albo jakimś innym wiecznym potępieniem? No bo taka to złośliwa małpa jest!

[Tempe]

[wolf]

paradoskalnie tabletki---------pozwalaja sie zmiejszyc, lub nawet wyeliminowac leki. lecz nalezy samemu dokonac wyboru-czy jest to lek, ktory paralizuje, dewastuje zycie .........i wtedy branie tabletek jest niska cen za funkcjonowanie.........czy tez odstawic tabletki zupelnie i innymi metodami radzic sobie, jesli strachy nie sa az tak uniemozliwiajace zycie.

zycie w nieustannym strachu.........nawet takim tyci-tyci...........jest nie do zniesienia na dluzsza mete. bo wszystko sie kreci wokol niego.
jemy, spimy, pracujemy, bawimy sie.........pod jego czujnym okiem . to takie zycie na cenzurowanym

[Wiedźma]

[wolf]

[Jacek]

[wolf]

[wolf]

ma znajomego...........gdy bierze bezynowce.chodzi zadowolony, ma zapal do pracy i takie tam inne. potem zaczyna zwiekszac dawke................po pewnym czasie znow odstawia leki. meczy sie, ma napady irracjonalnej paniki, boi sie wszystkiego ,choc nie wie czego. i tak w kolko

[Wiedźma]

[Jacek]

[Jacek]

[utopia]

ja miałam lęk straszny w trakcie picia i wzmógł się po zaprzestaniu- miałam takie lęki że dusiłam się w domu i w nocy miałam ochotę wyjść z domu bo ściany mi się zwężały a przedmioty stawały się ogromne- taki lęk tez miałam gdy byłam dzieckiem- teraz tego nie odczuwam i to jest jeden z czynników który codziennie popycha mnie do abstynencji- przez ten lęk chciałam się zabić- nie spalam to było okropne- teraz mam mniejsze lęki tak zwane czarnowidztwo - czyli domniemany- mam nadzieję że z upływem lat ten lęk też minie

ja miałam lęk straszny w trakcie picia i wzmógł się po zaprzestaniu- miałam takie lęki że dusiłam się w domu i w nocy miałam ochotę wyjść z domu bo ściany mi się zwężały a przedmioty stawały się ogromne- taki lęk tez miałam gdy byłam dzieckiem- teraz tego nie odczuwam i to jest jeden z czynników który codziennie popycha mnie do abstynencji- przez ten lęk chciałam się zabić- nie spalam to było okropne- teraz mam mniejsze lęki tak zwane czarnowidztwo - czyli domniemany- mam nadzieję że z upływem lat ten lęk też minie

[wolf]

[Ksenia34]

A czy lek to bedzie to samo co strach.Bo ja bardzo strachliwa jestem,nie ogladam niczego co jest straszne,bo nie moge spac i potem przez kilka dni drecza mnie demony.Kiedys w Londynie pracowalam w takim hotelu i nawkrecali mi ze pokoj 102 jest nawiedzony i faktycznie ta dzialy sie dziwne rzeczy,nigdy nie wchodzilam tam sama.Boje sie caly czas w sumie,ale wlasnie sa to leki nie uzasadnione,codziennie cos innego.Od niedawna zaczynam stawiac temu czolo i wtedy wydaja sie takie malutkie.Dzis rano takze zmierzylam sie z lekiem,moja corka ma dziwna linie na nodze ktora idzie od zakazonego palca u nogi,i juz sobie wkrecilam ze moze to zakazenie i umrze,zaraz maz jedzie z nia na pogotowie,napewno nic to nie jest ale ja juz panikuje i wyobrazam sobie najgorszy scenariusz.Mysle,ze nigdy nie uwolnie sie od leku,a najgorzej to boje sie smierci kogos bliskiego,ze bedzie mnie nawiedzal,to dopiero jest chore.