Forum Wolnych od Alkoholu

[Jędrek]

[Zoe]

Andrzejku, ja mam przeczucie, że mój mąż też sobie nie poradzi, choć on uważa inaczej. Oficjalna wersja dla mnie jest taka, że to takie większe zapicie było mu potrzebne, żeby wreszcie ostatecznie podjął decyzję o przerwaniu podpijania, takiego nieznacznego, które trwało od roku (czyli jednak było tak, jak czułam). Nóż się w kieszeni otwiera na takie gadanie! A podpijać ponoć zaczął z powodu mojego wylewu. No, jakiś powód poza nim w końcu musi być.

[Jędrek]

[Zoe]

Moj mąż jak chce mnie ugłaskać to pięknie głosi wszystkie teorie, o których słyszał na terapii, jednak odnoszę wrażenie, że nijak to się ma do tego, co naprawdę myśli, bo czasem wtrąca takie bzdury, że tylko nogami się przykryć ze śmiechu! O tych pretekstach też niby wie, ale tak głupio próbował mi tłumaczyć. Był mocno niezadowolony, kiedy nie przyjęłam takiego tłumaczenia.
Dziś na razie spokój. Z pracy wrócił trzeźwy, tylko trochę jakby podminowany. W stanie takim, że wystarczy jedno słowo i awantura gotowa. Ja nie podejmowałam żadnych dyskusji. Zajmowałam się swoimi sprawami i mam dość dobry nastrój. jutro idę na meeting. On jeszcze o tym nie wie. Przypuszczam, że będzie zrzędził. Jak zwykle.
Pozdrawiam serdecznie.

[Jędrek]

[Wiedźma]

Nie, no sorry, Jędrek - czasem bełkot bywa tak ewidentny,
że aby nazwać go bzdurą nie trzeba wchodzić w kompetencje terapeuty

[Janioł]

[Zoe]

To może napiszę, czym uracza mnie mój mąż.
Żadna pomoc mu niepotrzebna, bo poradzi sobie sam. To, że podpijał ukradkiem już jakiś czas przedtem to nic takiego - panował nad tym przecież. A kiedy mu powiedziałm, że chyba nie panował, bo w końcu zachlał mocno, to usłyszałam, że to mu było potrzebne, żeby się opamiętał i teraz już wie, że na pewno musi przestać. I żebym mu nie mówiła nic o konieczności leczenia, bo swoim mówieniem mobilizuję go do picia i robię z niego alkoholika. Gdybym nic nie mówiła, to dawno już nie byłoby problemu, a jak nie przestanę, to on będzie musiał wyjść i inne takie gadki.
Ręce mi opadają, jak tego słucham, tym bardziej, że mówi to z pełnym przekonaniem, tonem autorytatywnym, nawet czasami histerycznym. Odpuszczam więc i uciekam do swoich spraw. Szkoda mojego gadania. Zostawiam to więc i czekam. Czy coś jeszcze powinnam robić?

[Janioł]

[piotr7]

Moim zdaniem jest taki nakręcony że zapicie to tylko kwestia czasu

[Wiedźma]

Piotrze, chyba nie czytasz zbyt uważnie - on już pije.
A to co wygaduje to tylko racjonalizacja tego faktu i przygotowywanie gruntu pod dalsze picie.

[pterodaktyll]

Cytat:

To może napiszę, czym uracza mnie mój mąż. Żadna pomoc mu niepotrzebna, bo poradzi sobie sam. To, że podpijał ukradkiem już jakiś czas przedtem to nic takiego - panował nad tym przecież. A kiedy mu powiedziałm, że chyba nie panował, bo w końcu zachlał mocno, to usłyszałam, że to mu było potrzebne, żeby się opamiętał i teraz już wie, że na pewno musi przestać. I żebym mu nie mówiła nic o konieczności leczenia, bo swoim mówieniem mobilizuję go do picia i robię z niego alkoholika. Gdybym nic nie mówiła, to dawno już nie byłoby problemu, a jak nie przestanę, to on będzie musiał wyjść i inne takie gadki.

Napisałaś dokładnie to co mówiłem ja, czynny alkoholik (tzn. jak nim jeszcze byłem)

[olga]

Zoe nie musiałaby pisać co mówi jej mąż. Takie teksty znam na pamięć. Jak widać każdy czynny alko jest w swej nieprzewidywalności bardzo przewidywalny.

[Zoe]

Jak pisałam, dziś wybieram się na meeting. Mój mąż, gdy mu powiedziałam od razu mi zapowiedział, że nie mam tam o jego zapiciu nic mówić, bo tam chodzi ze mną sąsiadka z mojej wioski, taka dziewczyna, co lubi poplotkować i on nie chce, żeby się dowiedziała. Kiedy go zapytałam, czy wie, co mówi, to wściekł się strasznie. Wycofałam się z rozmowy, bo widziałam, że traci panowanie nad sobą. Z doświadczenia wiem, że wtedy może robić różne rzeczy a ja nie chcę się do tego przyczyniać. I wszystko wróciło do punktu wyjścia. Na razie jednak nie mogę narzekać, bo przecież nie pije - od ostatniego razu. Zobaczymy co będzie dalej.
Pozdrawiam serdecznie.

[Linka]