Forum Wolnych od Alkoholu

Barbórka · Małomówny Dołączyła: 25 Paź 2009 Posty: 84

Witam,
wiesz a ja czekam na sprawę alimentacyjną. Pozew leżał pół roku w sądzie, taka kolejka. A za 2 tygodnie sprawa. Mąż wymyśla różne zastraszenia, czasami jest z kolei słodki,a ja zajmuję się dziećmi i czekam na termin.
pozdrawiam i życzę wytrwałości.
Nie oglądaj się na alkoh.
pa,pa

inka70

Witam.
Trochę mnie nie było ale wracam z podkulonym ogonem i jeszcze bardziej zdołowana. Jak dwa lata temu dowiedział się ,że sprawa o separacje jest w toku w pierwszej chwili szalał - dochodziło do scen drastycznych ( szkoda gadać ) a póżniej obudzenie -prośby , przeprosiny ,zmiana sposobu życia. A ja co -naiwna gęś stwierdziłam , że dam kolejną szanse nie tyle jemu co naszej rodzinie ( tak sobie to tłumaczyłam ). W ostatnim roku przeszedł już trzy terapie (oczywiście nie z uzależnienia tylko terapii depresji i nerwic ). 1 czterotygodniową w ośrodku stacjonarnym ,2 trzymiesięczna w dochodzącym a teraz jest od sierpnia na 12 tygodniowej w ośrodku. Ostatnio przeczytałam wypis z 2 na którym jest napisane w wywiadzie że pacjent jest w abstynencji od kilku lat he, he ,he koń by się uśmiał-w trakcie tej terapii kilkukrotnie się nieżle sponiewierał a najdłużej jak nie pił to było 3 miesiące . Teraz będąc w tym ośrodku też spożywał a jak był tam za pierwszym razem to schlał sie do nieprzytomności i chcieli go wyrzucić-ale wypłakał ,że on taki biedny i nie daje rady. Wydaje mi się , że on z tych terapii korzysta tylko po to aby jeszcze lepiej manipulować innymi- chociaż i tak w sztuce manipulacji jest arcymistrzem . Moje pytanie brzmi czy mogę (czuje taką potrzebę ) i czy powinnam porozmawiać z kimś z tego ośrodka o tym .

olga

witam

może nie powinnam, ale zapytam: jak długo jeszcze zamierzasz mieć nadzieję? zadawałaś sobie pytanie po co Ci to? nie myślałaś o tym, że należy Ci sie normalne życie?

inka70

Już nie mam nadzieji . Tak sobie myślę , że to normalne życie należy mi się jak psu buda tylko tak do końca muszę sie dowiedziec jak to normalne życie odzyskać.

olga

Ostateczna i definitywna separacja od czynnego alko da Ci szansę na normalne życie. Ja rozwiodłam się, wyrzuciłam z domu, nie utrzymuję kontaktu. Jest mi duuuuużo lepiej żyć. Cały czas "liżę" rany po traumatycznym życiu z alko, ale to co jest w tej chwili ma znacznie więcej wspólnego z normalnością jak to co było wcześniej.

inka70

Wiem że przede mną długa i wyboista droga.Musze jeszcze uwierzyć że mam prawo do normalnego i szczęśliwego życia , że umie sama żyć ( tak naprawdę to żyje sama od kilku lat ale jakoś tego nie ogarniam ). Rozum podpowiada jedno a i tak zachowuję się irracjonalnie. Mam mocne postanowienie poprawy tz tym razem nie zawróce z obranej drogi .

inka70

Ja wiem tylko jedno że kontakt i tak i tak muszę z nim mieć ze względu na dzieci to niestety jest nieuniknione .

olga

Masz prawo do normalnego życia, spokoju, realizowania siebie samej jak każdy człowiek. Nie musisz być pi****oną siostrą miłosierdzia (określenie jednej z naszych userek idealnie oddające sytuację).
On wybrał swoją drogę, Ty nie musisz podążać za nim.

olga

inka70

Najmłodsza córka ma 5 lat i jest z nim bardzo związana. Na urodziny zbudował jej domek w ogrodzie , razem hodują króliki ,i udaje wspaniałego tatusia (ona nie widzi jego zwłok jak się uchla i nie wiadomo gdzie się włóczy - bo jak pyta tatusia gdzie byłeś odp jest jedna - w pracy i to dziecku wystarcza ) Starsze córki mają już wyrobione zdanie na jego temat .

olga

Ja uważam, że definitywne zerwanie kontaktu będzie lepsze w konsekwencjach niż utrzymywanie jakiegoś sztucznego tworu. Dzieci wyczuwają fałsz w zachowaniu dorosłych. Lepszy brak ojca niż ojciec, który nie daje stabilności i poczucia bezpieczeństwa.

Niestety Ty też im tego nie dajesz kręcąc sie wokół alko, huśtając na huśtawce emocji.

inka70

Starszym córką jest go żal . Kiedyś się na niego wkurzały a teraz traktują go jak kogoś godnego politowania. Nie mówią mu oczywiście tego wprost .A ten zachowuje się jak pan i władca w swoim wyimaginowanym świecie - myślę , że przez chorobę stracił kontakt z rzeczywistością - on by chciał , żeby wszyscy myśleli jak on chce żeby myśleli ( jak on powie na białe czarne to wszyscy powinni mówić i wierzyć że to czarne )

olga

Czy dzieci powinny użalac sie nad rodzicem? Rodzic powinien być dla dziecka opoką, kimś trwałym, stabilnym. Widzisz bezsens sytuacji w której sie znajdujesz?