Forum Wolnych od Alkoholu

[rufio]

Pomagałaś mu pić ?
Kupowałaś mu flaszku ?
Nie ? To to jak sam się prawie zapił to i sam będzie potrafił się wydostać z tego marasu .Po prostu nie przeszkadzaj i zajmij się swoją głową .


prsk

[Renata]

Tak się to skończyło - syn wyjechał. Mi napisał że gdzieś zagranicę.
U terapeuty "dla mnie" nie byłam, nie zdążyłam nawet ale i nie chciałam.
Swoja drogą nie mogę do dzisiaj zrozumieć jak to jest: pacjent jest pod opieką terapeuty. Do terapeuty zgłasza się rodzina w której ten pacjent żyje. I terapeuty nie interesuje to, jak sie pacjent w domu zachowuje? Jak rodzina go widzi? Moja głowa za mała. Przecież taki pacjent może na terapii opowiadac dokładnie co chce - może sie przedstawic jako Napoleon albo Batman... Może byc bezdomnym albo Billem Gatesem - wszystko zależy od jego fantazji. A terapeuty naprawdę nie interesuje wywiad z rodziną???
Co do postepowania z alkoholikiem to jeszcze jeden kwiatuszek. Człowiek zabrany z prywatnego domu przez pogotowie po próbie samobójczej, zawieziony do szpitala psychiatrycznego na izbę przyjęć, z adnotacja o próbie samobójczej w dokumentach z pogotowia. W szpitalu lekarka dyżurna stwierdza 2,5 promila alkoholu o 22.00 i wysyła człowieka do Izby wytrzeźwień /mimo że w szpitalu jest oddział terapii alko, jest detox itp i są miejsca!/ z adnotacją o próbie samobójczej w skierowaniu. Z izby wytzreźwień następnego ranka o 7,00 zostaje wypisany i wywalony za próg, zabierają mu na pokrycie kosztów wszystkie pieniądze jakie ma przy sobie i wypisują. W zupełnie obcym mieście, człowiek z ciągle 1,5 promila alkoholu, który nie wie jak się dostać do domu i nie ma na to środków jest wywalony za drzwi. Na telefoniczne zapytanie rodziny jak to sie stało, że został wywalony a nie odwieziony na oddział kierujący, odpowiadają że nie mają takiego obowiązku. na pytanie z jakim poziomem alkoholu został wypisany odpowiadają że nie badali poziomu alkoholu. Całe szczęście że miał jeszcze kredyty na komórce i mógł zadzwonic po pomoc do rodziny. Czy ktoś to może pojąć?

[Klara]

[Słoneczko]

Witam Cię Renato

[pannamigotka]

[Renata]

@pannamigotka. Nie zajmuję się sprawami syna już. Po prostu wyjechał gdzieś nie zostawiając adresu, więc nawet nie mogę się zajmować jego sprawami.

A co sobie myślę o terapii to inna sprawa. Uważam za skandal że w postępowaniu psychoterapeutycznym nie włącza się do terapii środowiska w którym chory żyje. Uważam, że służy to tylko jednemu: aby wszelkimi sposobami obniżyć koszty terapii i ukryć jej ewentualne błędy. Interes chorego jest sprawą dziesiątorzędną. Lekarz nawet gdyby chciał włączyć rodzinę do terapii to wisi nad nim ustawa o ochronie danych. To taka sama ustawa jak ta, która umożliwia rządowi nieudzialania odpowiedzi na pytania ludzi pod pretekstem ochrony tajemnicy gospodarczej albo jakiejś innej. Dzięki takim ustawom mamy tak jak mamy. I w terapii i w gospodarce i w ogóle w rzeczywistości w jakiej żyjemy.

Chorzy, szczególnie psychiatryczni, z tak zwanej dużej i małej psychiatrii, ale także chorzy somatyczni z różnych względów nie są w stanie upomnieć się o swoje sprawy. Jakie to rodzi skutki? A no takie, że w obronie ich interesów nie ma kto stanąć. Tylko nie mówcie że od tego jest rzecznik praw pacjenta.

Na świecie istotny progres w zakresie postępowania z chorymi brał się najczęściej stąd, że jakiś chory miał w bliskiej rodzinie wpływową osobę, której stan bliskiego chorego leżał na sercu. I wtedy taki wpływowy człowiek poruszał niebo i ziemię, żeby ułatwić życie i leczenie swojego chorego, żeby zmienić ustawodawstwo. Tak było w przypadku istotnej zmiany w podejściu do niepełnosprawnych w USA. Dopóki w rodzinie Kennedych nie pojawiła się chora niepełnosprawna, nic się w USA dobrego nie działo. Dopiero jej los tak zmotywował wujków senatorów i prezydenta, że USA stały się przykładem dla innych krajów w postępowaniu z niepełnosprawnymi.

W Polsce takim pozytywnym przykładem jest Stowarzyszenie Primum Non Nocere. Pozytywnym dlatego, że jego założyciel i prezes spełniał równocześnie 2 warunki: 1. został ciężko pokrzywdzony przez lekarzy, 2. znalazł w sobie wiele desperacji i siły aby upomnieć się o swoje sprawy a jeszcze upominać się o sprawy innych ludzi pokrzywdzonych przez polski system ochrony zdrowia.

Chory rzadko jednak ma taką siłę przebicia jak wspomniany wyżej prezes. Dlatego musi mieć wsparcie rodziny lub przyjaciół. Nie można go zostawić samego i powiedzieć, że wynik terapii tylko od niego zależy. Jeśli tak ktoś mówi, to albo nie rozumie istoty terapii - niezależnie od tego, czego terapia dotyczy - albo chce usprawiedliwić niewydolność systemu lecznictwa.

Ja piszę to już z uwagi na innych chorych, nie ze względu na interes mojego syna. Piszę to w nadziei, że ktoś z rodzin chorych potrafi się skutecznie upomnieć o należny ich choremu szacunek i właściwą opiekę w chorobie. Jeśli tak się nie stanie, to bardzo szybko osiągniemy poziom kraju czwartego świata także i w zakresie opieki państwa nad chorymi.
Ustawa o ochronie danych osobowych bezwzględnie to umożliwia.

[pannamigotka]

Renato, ubierasz w ładne słowa jedno bardzo brzydkie- nadkontrola.
Jeśli alkohol kupował sobie sam, to sam powinien sobie z tym poradzić, ponieważ bliska osoba nie jest w stanie pomóc czynnemu alkoholikowi. Wiedziałabyś o tym, gdybyś terapię rozpoczęła. Uznałabyś swoją bezsilność. Pomogłoby to Tobie. Niby już się nie zajmujesz sprawami syna (bo uciekł?), ale nadal jesteś współuzależniona, bo ze współuzależnienia nie wychodzi się poprzez odcięcie od uzależnionego, ale przez ciężką pracę na terapii oraz na programie Al-Anon. Ty nie szukasz pomocy dla siebie a dla tych chorych, uzależnionych, chorych psychicznie, czyli syna nie ma w pobliżu, ale Ty nadal nie żyjesz swoim życiem, a życiem innych, słabszych, których można kontrolować.

z różnych względów nie są w stanie upomnieć się o swoje sprawy.
Przecież jeśli upoważnią kogoś do informacji, to nikt nie robi problemów...

[staaw]

Ja przestałem pić kiedy mama przestała mnie kontrolować.
Umarła...

[pietruszka]

[Dziubas]

Może jeszcze kiedyś zajrzysz?

" Kiedy twoja matka złościła się na ciebie, nie mówiła, że coś z nią jest nie tak, mówiła natomiast, że z tobą dzieje się coś złego. W przeciwnym bowiem razie nie dawałaby się ponieść złości. Dokonałem, Matko, wielkiego odkrycia, że kiedy jesteś zła, to jednak coś z tobą jest nie tak. Zatem zamiast złościć się na mnie, lepiej byłoby, byś zajęła się sobą, problemem twojej złości. Zastanów się nad nim i rozwiązuj go. To nie jest mój problem. To, czy ze mną dzieje się coś złego czy też nie, przeanalizuję sam niezależnie od twojej złości."

Anthony De Mello - "Przebudzenie"

[szymon]

10/10

[Agulka76]

[smokooka]

[pterodaktyll]

[Agulka76]