Forum Wolnych od Alkoholu

[igła]

Wydaje mi się, że burza zaczyna przycichać. Czuję się coraz spokojniejsza, zaczynam mówić się o tym, co czuję, a nie pluć jadem. Odsłaniam się, w miarę tego jak sobie układam w głowie.

Jeżeli chodzi o rozdzielność to jesteśmy na etapie odroczenia na co najmniej trzy miesiące. W zależności od tego co przez te trzy miesiące się będzie działo w naszym małżeństwie. Jak się to potoczy. Bo teraz mieliśmy dużą dawkę nieciekawych sytuacji. Myślę, że dwa razy wypił, choć za rękę go nie złapałam, a i też próbuje mnie zmanipulować. Może manipulacja to niedobre słowo. On postępuje tak jak zawsze ze mną postępował i ciągle jeszcze ma mętlik, bo widzi, że nastąpiła zmiana, że jest inaczej.

Ja też widzę w sobie dużą różnicę, w moich reakcjach na rzeczywistość, w tym co mówię i co myślę. Ja na pewno idę ku dobremu. Jak będzie z nami, to się okaże, bo zależy to też od niego.

[ARTURO]

Witaj Igiełka !
Wybraliśmy się z żoną na film - ,, Dwoje do poprawki '' warto było - jest miedzy nami dobrze ale po filmie chyba jakoś lepiej ....
Polecam i pozdrawiam

[ARTURO]

Hej Igiełka !
Jak się czujesz , jak sobie radzisz ?
Pozdrowienia !

[igła]

Hej, miło że się odzywasz

Spokój na pokładzie. Mąż nie pije, chodzi do tego swojego terapeuty. Nie podoba mi się to, że wmawia on mojemu mężowi, że nie jest alkoholikiem, bo nie pije przecież, ale skoro nie pije..Nie wtrącam się, nie wmawiam mu alkoholizmu i jestem zdrowsza. Nauczyłam się mieć swoje zdanie, nie wciskać go innym na siłę, ale też bronić kiedy jestem pewna, że mam rację.

Tej jesieni bardzo dużo spraw sobie przemyślałam. Zaufałam sobie i swoim uczuciom. Staram się postępować odważnie, ale rozsądnie. Lubię kiedy mój wysiłek jest wynagradzany moim wewnętrznym spokojem.

Otoczona moimi facetami zagłębiam się w swoją kobiecość. Odkrywam te cechy, które u mężczyzn nie występują. I nie chodzi o cycki. Dla mojej mamy, choć kochała mnie nad życie, liczył się przede wszystkim porządek i poukładanie. Szybko wyszłam za mojego silnego charakterem faceta i dorobiliśmy po drodze trzech następnych. Teraz jest miejsce na to, żebym mogła w końcu być sobą. Zoną i matką też, ale sobą przede wszystkim. Cieszę się tym.

[ewa29]

[ewa29]

[ARTURO]

Cieszę się że sobie radzisz i Wam się układa !, jak to kobieta umie wyprowadzić swojego faceta na prostą ! moja żona też wniosła znaczący wkład w moje wychowanie .
Dzięki jej za to !
U mnie i u nas układa się bardzo dobrze , niedługo minie 1,5 roku jak ,, wziołem się za siebie '' - wszystko zmieniło się na lepsze !

[ewa29]

Witaj Aniu co u Ciebie często myślę co tam słychać jak Ty żyjesz kochana Wracaj do Nas i odzywaj się częściej Pozdrawiam

[igła]

Ja też Ewa o Tobie myślę i czytam jak sobie radzisz . U mnie raz lepiej raz gorzej, jak to w życiu. Przeżyłam 18 mojego syna u nas w domu! Mąż wydaje mi się że w nawrocie. Od września miał już chyba 4 wpadki, co tu mówić.

Staram się skupiać uwagę na sobie i dzieciach, nie ględzić, nie marudzić. Pilnować swoich granic. Jest to trudne, bo łatwiej wydrzeć mordę, popłakać i sobie ulżyć. Równowaga psychiczna to po prostu nuda. Ale potrafię ćwiczyć już ją nawet w pracy. Nawet mi nieźle idzie ostatnio. Czuję jak staję się coraz silniejsza wewnętrznie. Próbuję też oddzielać sobie w głowie to, co czuję i czego potrzebuję od tego, co wypada i "powinno się" robić.

Ważę sobie słowa, myśli, działania. Układam od najważniejszych do byle jakich, wybieram, przestawiam. Dobrze się czuję sama ze sobą.

Chodzę na swoją terapię grupową, wspieram moje dziewczyny, które dopiero zaczynają. Także te, które od lat stoją w miejscu i nie mają odwagi w siebie uwierzyć. Sama też się od nich dużo uczę.

całusy

[ewa29]

Witaj Aniu fajnie że zaglądnęłaś na forum ogromnie się cieszę i podoba mi się to że świetnie sobie radzisz.Ja nadal się gryzę ze sobą bo rozum i serce podpowiadają inaczej i nie mogą się pogodzić ze sobą a to jednak ciężki stan i jest mi źle.Bardzo chcę chodzić na terapie grupową ale znowu nie mam z kim zostawić maluchów a na grupową to raczej z tego co wiem to chodzi się bez dzieci.Mój S. na d*** i wiem że długo nie zajedzie ale dalej mieszkamy osobno. A tak poza tym to przyszło mi z sądu zasądzenie alimentów.Życie toczy się dalej i cóż trzeba żyć sama bo sama..

[ewa29]

Igiełko zajrzyj do nas napisz co tam u Ciebie

[Duszek]

Witaj Igiełko. Twój post czytam z zaciekawieniem, myląc jaka mądra z Ciebie kobieta. Podoba mi się to, że próbujesz zająć się swoim życiem i swoimi uczuciami. Ja jestem daleko za Tobą i niestety jeszcze walczę...ale myślę ze kiedyś to minie i będę żyć w spokoju. Tego spokoju i Tobie życzę! Trzymaj się.

[ARTURO]

Witaj Igiełko ! Wszystkiego dobrego i miłego !
Jak mężulek ?
Pozdrowienia.

[Słoneczko]

[igła]

Jak miło, że do mnie zaglądacie. U mnie dobrze. Czasami mam takie napady, że wszystko do kitu i przeciwko mnie, ale przyjmuję po prostu te odczucia ze świadomością, że podelstwo przycicha lub przechodzi. Mam w sobie jeszcze potrzebę kontrolowania, ale przebywam wśród tak mocnych charakterów, że mogę kontrolować jedynie mojego pięciolatka. Z innymi muszę iść na rozum i dialog. Zastanowić się co czuję, co chcę osiągnąć. Upierać się przy tym, co ważne dla mnie, a odpuszczać to, na co nie mam wpływu. Udaje się. Zmieniam się wewnętrznie. Czuję to. Bardziej zajmuję się tym, co w środku, niż tym, co na zewnątrz. Jest mi dobrze.

Mąż dobrze. I on widzę, że się zmienia. Zbliżamy się do siebie. Dziś wróciliśmy ze świątecznych wypraw. Dziś więc pranie, zakupy i domowe zajęcia. Pozdrawiam wszystkich.