Forum Wolnych od Alkoholu

[pietruszka]

[Ate]

Tak Pietruszko, te stereotypy o ktorych mowisz ciagle jeszcze sa mocno zakorzenione w spoleczenstwie , sama tego doswiadczam, ktos mi kieys zwrocil uwage ze moj, wtedy 18letni chodzi w wygniecionych ciuchach i dlaczego. Odpowiedzialam : uczylam go wiele razy jak sie prasuje, Bozia raczki dala, a ze mu sie nie chce to wyglada jak wyglada
Teraz jak studiuje, ma dziewczyne dba o siebie i wszystko wyprasowane super.

[evita]

Poczucie winy ? Przebaczenie ?
Tak było :
Skutecznie dałam się zmanipulować przez mena i zgodnie z tym co ON mi kładł do głowy czułam się winna wszystkim jego kolejnym zapiciom i tak właściwie zaczęłam już przepraszać za to, że żyję co gorsza wierzyłam w to tak bardzo, że zaczęłam siebie obwiniać za zło całego świata nieomalże a nie zauważałam krzywdy jaką wyrządzam swoim dzieciom.
Jak jest ?
Jedyne poczucie winy jakie mi zostało to krzywda jaką wyrządziłam moim dzieciom. Rozmawiałam z nimi wiele na ten temat i wiem, że żadne z nich nie ma mi za złe tego, że (za moją zgodą) stworzyłam im piekło na ziemi ale poczucie winy we mnie pozostało A mąż ? Nigdy dotąd nie myslałam o tym czy mu wybaczyć doznane krzywdy ale też i nie czuję takiej potrzeby. Było, minęło i nie wróci . Liczę na to, że kiedyś w końcu dopadnie i jego poczucie winy a wówczas to już będzie jego problemem - przebaczyć sobie czy nie ? Nie wracam już do przeszłości, nie rozpamietuję doznanych krzywd, zamknełam tamten rozdział i basta

[Pati]

[Flandria]

W porządku jest popełniać błędy. (..)

Problem w tym, że mamy tendencję do rozdmuchiwania błędów i zapominania o sukcesach, co tworzy ciężar poczucia winy i przygnębienia. Zamiast tego możemy odnieść się do naszych sukcesów, dobrych uczynków popełnionych w życiu, możemy nazwać to naszą wewnętrzną naturą Buddhy. Jeśli zwrócimy się ku dobrym uczynkom, będą one rosły, jeśli natomiast poświęcimy uwagę błędom, to one urosną. Jeśli rozwodzisz się nad jakąkolwiek myślą lub ciągiem myśli w swojej głowie, będą rosły i rosły, nieprawdaż? Zawróćmy więc nasze serca i zacznijmy rozmyślać o naszych pozytywnych cechach, o czystości, dobroci, o źródle tej bezwarunkowej miłości – tej która chce pomagać, poświęcając nawet własną wygodę dla innej istoty. To jest sposób, w jaki możemy traktować naszą wewnętrzną naturę, nasze serce. Wybaczając wady, rozwodząc się nad szlachetnością tegoż serca, jego czystością i dobrocią. To samo możemy robić z innymi ludźmi, możemy rozpamiętywać ich dobroć i przyglądać się jak wzrasta.

źródło: http://sasana.wikidot.com/o-popelnianiu-bledow

[Flandria]

natknęłam się na coś takiego:
"Poczucie winy wykazuje związek z wysokim mniemaniem o sobie, czyli z pychą, ponieważ pragnienie nieczynienia błędów wyraża tęsknotę za byciem nadczłowiekiem." Hauck

rewelacja

[JaKaJA]

wyciągam- bo temat jakby "szyty" dla mnie teraz Zwłaszcza to co napisałaś pietruszko trafia w samo sedno moich włsnych odczuć-to MOJA wina,że On TO robi bo widocznie zbyt mało o Niego dbam/dbałam,zbyt mało się staram,za mało daje ciepła itd.

[Żeglarz]

Jaka, przecież to przysłowiowa studnia bez dna, albo czarna dziura.
Jak można zaspokoić coś, co jest nie do zaspokojenia.
Niedojrzałe potrzeby nigdy się nie kończą. Zaspokojenie ich trwa tylko małą chwilkę i zaraz potrzebują kolejnej, mocniejszej dawki.

I jak w takiej sytuacji można czuć się winnym, że nie zrobiło się czegoś, czego nie da się zrobić?
Wiem, że emocje są irracjonalne. Współczuję

[JaKaJA]

Paweł na rozum wiem,że to abstrakcja,że nie jestem niczemu winna a tymbardziej nie jestem w stanie zadowolić go w pełni bo ON JEST CHORY w jego głowie nie ma miejsca na związek,nie ma pojęcia bliskości i miłości-Jestem narzędziem i namiastką "normalności" a potrzeby i zachcianki zmieniają się jak w kalejdoskopie dostałam pierwsze zadanie od terapki dziś i odkryłam pewną zależność,dlaczego gdy piłam było w miarę ok. a teraz jest taka masakra-wtedy byłam pijaną kukłą,bezwolną i godzącą się na wiele więcej no i prowokowałam sama potrzebowałam haju więc im wiecej adrenalinki tym lepiej no i przedewszystkim miał powód w jaki mocno wierzyłam to nie jest przypadek że jesteśmy małżeństwem-coraz wyraźniej to widzę

[OSSA]

[JaKaJA]

Ossa bo nie zeskoczyłam jeszcze z tej huśtawy jaką serwuje mi mąż.

[Małgoś]

[JaKaJA]

Małgoś juz wsiadłam
Ptero brutalu ja mam w planach z gracją sie z niej zsunąć

[ewa34]

Baardzo ciekawy temat
Poczucie winy to niesamowicie skuteczna broń naszych partnerów Przez jakieś 13 lat wierzyłam w to, że całe zło, które przytrafiło się mojemu mężowi w życiu było moją sprawką. To było okropne uczucie straaaaszne! Pozwalałam na wszystko wierząc, że jestem do niczego, że powinnam Bogu dziękować za to, że mam takiego męża, że on się nade mną lituje bo jestem taka wstrętna, że nikt inny mnie nie zechce. Podobno zniszczyłam mu życie tym, że urodziłam dziecko i musiał się ze mną ożenić. Wiem teraz, że tak nie myślał, że wszedzie opowiadał o mnie jak o cudzie świata. Chwalił mnie wszędzie za wszystko co robiłam i strasznie bał się, że go zostawię. Dowiedziałam się jednak o tym dopiero 2 lata temu To wywoływanie poczucia winy było jedynie narzędziem, którego używał z powodzeniem by zaspokajać swoje potrzeby emocjonalne!
Od jakiegoś roku uczę się nie reagować na takie teksty i zaczepki. Strasznie to jednak trudne Kiedy mam dobry nastrój to ok jednak kiedy łapie doła to jeszcze do dziś udaje mu się wcisnąć mi każdą brednie na mój temat.
No cóż, ale to się da już radzę sobie coraz lepiej i moje poczucie wartości wzrosło o jakieś pięć pięter

JAKAJA nie daj sobie wciskać "kitu" Jesteś wartościową, piękną kobietą i tego się trzymaj. Przede wszystkim uwierz w to!

[OSSA]