Forum Wolnych od Alkoholu

Małgoś

Cytat:

Bez urazy takie wypowiedzi więcej szkodzą niż pomagają.

Oj tam... dlaczego szkodzą?
Bo wymuszają na Tobie zastanowienie się nad sobą samą?
Poczytaj trochę więcej, nie idealizuj, nie wygładzaj siebie bo to tylko może zaszkodzić.
Czasem warto przyjrzeć się sobie jakby z boku... na poważnie.
Z jakiegoś powodu wyszukałaś to forum, coś było Ci potrzebne... więc bądź uczciwa dla siebie samej i schowaj broń, bo tu nikt nie che Ciebie krzywdzić.

Lena0611 · Małomówny Dołączyła: 18 Sty 2013 Posty: 62

Lena0611 · Małomówny Dołączyła: 18 Sty 2013 Posty: 62

pannamigotka

Ja nie byłam gotowa ani na terapię ani na Al-Anon.

I tak samo tłumaczyłam to pół roku Klarze- NIE JESTEM GOTOWA!

Ten brak gotowości u mnie to był po prostu wstyd. Wstyd, że związałam się z alkoholikiem, że tworzę mojej córce taki a nie inny dom. Strach, że spotkam tam kogoś znajomego, a nie daj boże klienta!

Przyszedł jednak taki dzień, kiedy miałam zbyt wiele na barkach. Cały dzień miałam problemy żołądkowe

bolał mnie brzuch, jak szłam na pierwszy mityng, to myślałam, że zemdleję. Teraz nie wyobrażam sobie mojego życia bez Al-Anon, otrzymuję tam zrozumienie, wsparcie, pomoc, życzliwą rozmowę. Al-Anon dał mi odwagę, żeby pójść na terapię, to już wyższa szkoła jazdy, ale warto. Żyje mi się nieporównanie lepiej niż jeszcze w lipcu 2012r.

Moja osobista teoria jest taka- tak samo jak alkoholik nie zacznie zdrowienia bez terapii i AA, tak samo osoba współuzależniona nie wyzdrowieje bez terapii i Al-Anon. Nie da się samemu. Poza tym na grupie masz kontakt z żywymi ludźmi z podobnymi problemami. To jest niezastąpione. Terapia i Al-Anon to dla mnie lekarstwo, pigułka, którą łykam, żeby wyzdrowieć.

Zastanów się, co musi się stać, żebyś nabrała gotowości do pomocy samej sobie i czym dla Ciebie jest ta gotowość.

pannamigotka

Małgoś

pietruszka

Ok. Lenko. Jestem w związku z niepijącym alkoholikiem. Akurat my poszliśmy zdrowieć właściwie w jednym czasie... Ja zaczęłam od Al-anon, on od terapii, ja szybciutko pobiegłam potem na terapię, on poszedł w końcu i na AA... I przeżyliśmy razem w miarę dobrych 7 lat.

Ale wciąż mam świadomość, że jest to związek z osobą chorą i to chorą na tak dziwną chorobę jak alkoholizm. I w pewien sposób wymagało to ode mnie poniesienia określonych konsekwencji, związanych z jego chorobą. Choćby i takich, że podjęłam decyzję o nieposiadaniu dzieci, bo uznałam, że to między innymi zbyt duże ryzyko obarczania kogoś na starcie syndromem DDA. Są i jeszcze takie drobnostki jak pewne umowy, jak niepicie alkoholu w domu, ograniczenie kontaktów z niektórymi osobami, nieprzebywanie wspólne na imprezach, na których się pije alkohol (na przykład na wesela chodzę sama) i takie tam różne drobnostki... No ale podjęłam ryzyko życia z alkoholikiem, mając już pełną świadomość, czym takie życie pachnie... I z pełną świadomością, że jeżeli to błędna decyzja, to odpowiedzialność za taką a nie inną decyzję poniosę mężnie sama, bo to moja, w miarę przemyślana decyzja, choć pewnym stopniu oparta o wiedzę, jaką zdobyłam w czasie terapii, czy innych spotkań takich jak Al-anon i samodzielnie zdobytą wiedzę.

Ba... wiesz o tym, że wiele par rozstaje się w jakiś czas po podjęciu rzetelnej pracy nad sobą przez alkoholika? A wiesz dlaczego? Bo on się rozwija, a żona/partnerka... stoi w miejscu... ba... przez swoje wspóluzależnieniowe zachowania stopuje go w jego rozwoju...

Jeszcze bym mogla Ci wiele powiedzieć o innych aspektach terapii, czy pracy nad sobą, o tym, jak rozwija wewnętrznie, jak pomaga w ustanawianiu zdrowszych kontaktów w pracy, z innymi ludźmi, a nawet (w moim przypadku) z rodzicami, jak pomaga w codziennym życiu... ba... jak pomaga w innych kryzysowych sytuacjach życiowych, bo oprócz alkoholizmu partnera zdarzają się i inne smutne przypadłości w życiu, tylko czy ta reszta argumentów do ciebie trafia? jesteś okrutnie zakręcona wokół tego swojego uzależnionego i jego choroby. Popatrz... policz ile razy pisałaś, że on to zrobił, pomyślał, powiedział, on i on... potem sprawdź ile napisałaś o sobie... i to nie w pryzmacie tego, co on zrobił, czy powiedział, czy w ogóle jego choroby... Gdzie jesteś Lenko? Prawie Ciebie nie widać zza tej jego butelki... Ale my tak w większości kiedyś miałyśmy... uciekamy w zajmowanie się kimś... przed sobą...przed samymi sobą.... :bezradny:

Janioł

Nie mój termat ale ze ten post Pietruszko , NOBEL = 30 pkt pomocowych :brawo:

smokooka

Słoneczko