Forum Wolnych od Alkoholu

[Scarlet O'Hara]

Nnatknęłam się na taki tekst.Miałam wątpliwości gdzie go wkleić czy do działu DDA czy do współ. Myślę,że większośc z nas ma dzieci i powinny to przeczytać takie mamy jak ja.

Bajka o dziecku - wojowniku

To nie będzie bajka wesoła. W dodatku nie dzieje się ani za górami, ani za lasami, ani dawno, dawno temu. Dzieje się często... Teraz, tak jak kilka lat temu, kilkanaście i kilkadziesiąt. Ta działa się tak mniej więcej trzydzieści, czterdzieści lat temu...
W pewnej rodzinie urodziło się dziecko. Malutkie, słodkie, bezbronne, jak to dziecko. Przyszło na świat wyposażone w liczne potrzeby: potrzebowało miłości, opieki, bezpieczeństwa, spokoju, radości. Potrzebowało także wiedzieć, co jest dobre, a co złe i co wolno robić, a czego w żadnym wypadku robić nie wolno i nie wypada. Niestety, w rodzinie, w której przyszło żyć naszemu dziecku, potrzeby te nie mogły zostać zaspokojone. W innych rodzinach to dorośli, którzy zostali rodzicami, czasami wspierani przez swoich rodziców, tłumaczą i oswajają świat - zaspokajają potrzeby dziecka. W rodzinie takiej, jak ta naszego dziecka, rodzice zajęci byli walką ze smokiem. Smok wymagał od rodziców zaangażowania wielu sił i energii, kradł także całej rodzinie czas i pieniądze. Rodzice zajęci walką ze smokiem, nie mogli zaspokajać potrzeb dziecka. Dziecko bardzo szybko nauczyło się, że jeśli chce wydrzeć rodzicom chociaż trochę uwagi dla siebie, musi zacząć uczestniczyć w walce. Malutkie, bezbronne dziecko na wojnie... To jasne, że szybko musiało przestać być malutkie i bezbronne. Kiedyś spróbowało obronić się przed smokiem przymilaniem i tuleniem się do walczących rodziców. Pomogło na chwilkę - dziecku dostało się trochę ciepła i rozbawionego zainteresowania mamy i taty. Oczywiście nie tyle, ile naprawdę dziecko potrzebowało, ale troszeczkę jest lepsze niż nic. Innym razem, kiedy smok atakował tatusia, dziecko z wrzaskiem wybiegło przed tatę i próbowało obronić go własną, wątlutką piersią. Smok tak się zdziwił, że przerwał na chwilę atak. Ale na dłuższą metę ten sposób nie sprawdzał się - dziecko zbyt mocno się bało, a tatuś zamiast docenić i pochwalić malucha, jeszcze na niego krzyczał, i nie wiadomo dlaczego, mówił, że cała ta wojna jest przez dziecko. To było zbyt bolesne - trzeba było zmienić strategię. Na przykład pomagać mamie na tyłach wroga. Kiedy tatuś walczył ze smokiem, można było opatrywać rany, sprzątać ślady walki i pomagać tatusiowi dochodzić do siebie po kolejnym starciu... To był dobry sposób na zdobycie zainteresowania rodziców, tyle, że wtedy trochę się myliło, kto jest dorosłym, a kto dzieckiem i kto w tej rodzinie właściwie kim powinien się opiekować.
Dziecko rosło w nieustającym zamęcie i poczuciu zagrożenia. Gubiło się w domysłach, kto właściwie jest w tej wojnie agresorem, a kto się broni. Czy winę za to wszystko ponosi smok? A może jednak tata? A może gdyby mama się odważyła powiedzieć - dość?, to w końcu smok poszedłby sobie razem z tatą i byłby spokój w rodzinie? Czasami dziecko myślało, że to ono winne jest całej tej wojnie... Wtedy natychmiast zrywało się do boju ze wzmożoną energią, zapominając zupełnie, że jest tylko dzieckiem. Czasami ból i cierpienie, poczucie winy i poczucie krzywdy stawały się tak straszliwe, tak niemożliwe, do zniesienia, że dziecko chowało się do czarodziejskiej kuli, która odgradzała je całkowicie od świata. Tam mogło nie czuć, nie słyszeć...
Los każdego dziecka jest taki sam - musi stać się w końcu dorosłym. Ale nasz maluch miał z tym prawdziwy kłopot. Bo jak rozpoznać, że się jest dorosłym, kiedy nigdy nie było się dzieckiem?! Może być dzieckiem już zawsze... Może te wszystkie niezaspokojone potrzeby dadzą się zaspokoić właśnie teraz? Dorosły ma wiele zadań do spełnienia - powinien założyć rodzinę, dać jej poczucie bezpieczeństwa, miłość, opiekę... Ale co to w ogóle jest: czy to jest to, co było w rodzinie, którą nasze dorosłe już dziecko zna, czy to jest to, co opisują w książkach i pokazują w filmach? A może w ogóle nie ma na świecie miłości i porządku... Spróbować - to straszne ryzyko. Już raz nasze dziecko się przecież tak dotkliwie zawiodło - potrzebowało tyle rzeczy od najbliższych mu osób, a tata i mama dali mu strach, niepewność, krzywdę i winę. Co zrobić z takim posagiem?
Można na przykład znaleźć własnego smoka - wypisz wymaluj takiego, jak ten, z którym walczył tata. Przecież walka to, jest to, co nasze dorosłe dziecko potrafi najlepiej. Zna różne strategie i sposoby na przetrwanie. Można też związać swój los z kimś, kto walczy ze smokiem tak, jak kiedyś zrobiła to mama i tak jak mama dbać o tego kogoś, kto utrudził się w walce. Można też pragnąć i bać się jednocześnie - dążyć do bliskich związków z innymi ludźmi, ale kiedy te związki stają się rzeczywiście bliskie, uciekać. Jak najdalej. Na wszelki wypadek, bo rozstanie mniej boli, niż krzywda wyrządzona przez kogoś, komu się zaufało. Można też w związku z tym nikomu nie ufać, nawet sobie. Można też drobiazgowo zaplanować całe swoje życie, dzień po dniu, godzina po godzinie - żeby nic niespodziewanego nie zaskoczyło. Bo wszystko, co niespodziewane, jest niebezpieczne - więc lepiej niczego nie zmieniać, nawet, jeśli jest źródłem cierpienia. Można też nie planować niczego - absolutnie niczego, bo przecież na świecie niczego nie da się przewidzieć, świat jest okrutny, głupi i pełen tajemnic. Dlatego trzeba być czujnym. Zawsze w pogotowiu.
Można też, mimo, że wcale się tego nie chce, ranić wszystkich dokoła. Najbardziej tych, których się kocha. I ciągle żyć w poczuciu winy. Poczucie winy jest mniej bolesne niż poczucie krzywdy. Z resztą co to jest krzywda - nasze dorosłe dziecko w zasadzie nie zna takiego uczucia. W ogóle uczucia, to nie jest jego mocna strona. One są przecież też niebezpieczne... Wiesz już na pewno, że ta bajka opowiada o Dorosłym Dziecku Alkoholika. Tym, na które mówią DDA. Z pewnością domyśliłeś się, że smok to alkoholizm. Możliwe też, że w dziecku, w jakichś fragmentach opowieści o nim, a może w całej bajce, odnalazłeś siebie...



źródło:http://www.stowarzyszenie.edu.pl/pl/projekty-2010/program-partnerstwa-transgranicznego-kompetentna-pomoc-wspouzalenionym/bajka-o-dziecku-wojowniku

[esaneta]

oj Scarlett.......to bajka o moim synu

[Scarlet O'Hara]

[esaneta]

w jakim Twój jest wieku?
Jak radzi sobie z całą sytuacją?

[Scarlet O'Hara]

Ma 17 lat.Przez 13 lat jego życia byłam ślepa.
Jak sobie pomyślę jaką byłam matką to jestem na siebie zła.
Jak sobie radzi? Jak był młodszy to był zadowolony gdy ojciec był podpity bo wtedy miał fajnego tatę.Tylko moja postawa była okropna.
Teraz kiedy moja uwaga nie jest skupiona na mm , mam poprawne z nim stosunki.
Myślę ,że czuje się bezpieczniej.Wie,że chodzę na terapię choć sam nie da się namówić.
Wie,że ojciec od czasu do czasu pije ale ja nie pozwalam wtedy mężowi przebywać w domu by mój syn nie czuł strachu ,że coś może się wydarzyć gdyż w tym okresie mojej nie wiedzy byliśmy oboje nieprzewidywalni.

W tym wszystkim przestałam obwiniać mojego męża za całe zło wyrządzone nam bo to ja powinnam była już dawno stanąć na wysokości zadania i uchronić swoje dziecko przed skutkami picia nie zrobiłam tego.Teraz staram się to naprawić.
Nasze relacje się poprawiły. Przede wszystkim rozmawiam z nim.Jestem dobrej myśli.

ps.To mój syn w wieku 13 lat otworzył mi oczy.

A Twoje dziecko jaki ma do tego wszystkiego stosunek?

[Duszek]

Scarlet po przeczytaniu tej bajki nasuwa mi się taka myśl...a mianowicie...czy można naprawić to co zostało zepsute w kontaktach z naszym dzieckiem....Nieświadomie wyrządzamy innym krzywdę...
Moje dziecko też otworzyło mi oczy...tylko, że ono nie chciało już żyć...

[Scarlet O'Hara]

[pannamigotka]

Mam żal do mamy, że nie zrobiła nic, by ratować mojego tatę, żeby uzdrowić nasz dom, mało tego, swoje frustracje dotyczące picia taty odreagowywała na mnie, byłam tzn chłopcem do bicia, dosłownie i w przenośni. Efekty tego są tragiczne, min związanie się z alkoholikiem, problemy z samooceną, prawdopodobnie większy żal mam do mamy, niż do taty, który pił i pije nadal.

Ja postanowiłam sobie, że w moim domu i z moim dzieckiem tak nie będzie! Zero alkoholu w domu, nie ma popijania. Nie chcę, żeby moje życie kręciło się wokół alkoholu, nie chcę patrzeć w smutne oczy córki. I od kiedy sobie to powiedziałam jasno i stanowczo to tak jest. Czyli można. Ale w tym mi pomogły dziewczyny z Al-Anon i trochę terapia. Proszę SW o siły, żeby w tym wytrwać.

[pannamigotka]

[staaw]

[pannamigotka]

[staaw]

[pannamigotka]

[Scarlet O'Hara]

[pietruszka]