Forum Wolnych od Alkoholu

Merida · Małomówny Dołączyła: 02 Mar 2013 Posty: 13

Nie wiem, gdzie szukać pomocy. Proszę o jakiekolwiek rady.
Alkoholizm nie jest w moim domu, dotyczy mojej najlepszej przyjaciółki- osoby, która z całą pewnością jest współuzależniona. W związku z tym, że problem nie dotyczy bezpośrednio mnie, nie mam styczności z chorobą nie umiem dobrze zrozumieć sytuacji i udzielić odpowiedniego wsparcia, dlatego bardzo PROSZĘ O POMOC, osoby które mają więcej doświadczenia niż ja.
Tata mojej przyjaciółki jest od wielu lat alkoholikiem-od czasu do czasu potrafi się zawziąć i przez pewien okres powstrzymać się całkowicie od picia alkoholu, ale naturalnie zawsze do tego wraca. Przepija spore sumy pieniędzy, tracił pracę z powodu uzależnienia, urządzał awantury, kilkakrotnie stracił prawo jazdy, spowodował wypadek, odciął się od ojca- ( on też jest uzależniony) po rękoczynie oczywiście pod wpływem alkoholu, pod wpływem alkoholu bardzo źle odnosi się do swoich bliskich (awantury, poniżanie). Pomimo tego nie przyznaje się do uzależnienia, uważa, że kontroluje sytuacje, bo potrafi na jakiś okres przestać pić. Alkoholizm jednak jest tak duży, że wylądował w szpitalu z typowymi objawami fizycznymi alkoholizmu. Jednak w tej chwili bardziej chodzi mi o jego rodzinę niż o niego...
Życie mojej przyjaciółki jest całkowicie podporządkowane jego nastrojom ( czyt. okresom picia i niepicia). Zawsze wiem, że On jest w ciągu, bo ona wtedy śpi dosłownie wszędzie gdzie się da, w każdej możliwej chwili nawet nauczyciele zwracają na to uwagę. Nie chce z nikim rozmawiać na żaden temat, odcina się od całego świata. Nikt z otoczenia naturalnie nie wie o chorobie ojca bo jest to typowy temat tabu: Kryją ojca, załatwiają jego sprawy, starają się nie zapraszać nikogo do domu. Ona żyje w ciągu przerażeniu, że może go gdzieś spotkać w miejscu publicznym w złym stanie. Niedawno przełamała się i opowiedziała mi o tym problemie, o którym ja wiedziałam od dawna. Jednak jest totalnie zrezygnowana. Opowiadała o nieudanych próbach perswazji na ojca. Teraz nie wierzy, że to się kiedykolwiek zmieni. Namawiała mamę do rozwodu. Ona wierzy w zmianę, boi się tak radykalnych kroków, okropnie wstydzi się sytuacji- sytuacji która stopniowo narasta od 19 lat a teraz przechodzi apogeum. Są odcięci od jego rodziny- jego ojciec też jest alkoholikiem; jego żona nie chce pomóc wnuczkom ani matce.
Nie wiem jak można pomóc człowiekowi uzależnionemu, ale chcę przede wszystkim pomóc jej, jej mamie i siostrze. Moja przyjaciółka jest szalenie wrażliwa, odkąd jest pełnoletnia bierze całą sprawę na siebie, dba żeby nikt nie widział ojca w złym stanie, pociesza mamę, pomaga jej, namawia do radykalnych kroków. Ale jest w fatalnym stanie psychicznym, miała myśli, aby zrobić sobie coś złego... Naprawdę nie wiem jak jej pomóc. BŁAGAM POMÓŻCIE

staaw

Witaj Merido, jedyna pomoc jaką możesz ofiarować przyjaciółce to link do naszego forum...
Nic więcej nie jesteś w stanie zrobić, nawet nie dasz rady przekonać jej by się zalogowała jak się uprze...

Stanisław... :kwiatek:

Klara

Możesz też dać swojej przyjaciółce adresy poradni leczenia uzależnień, w których osoby współuzależnione otrzymują pomoc w postaci terapii:
http://www.parpa.pl/index...&id=5&Itemid=10
...lub/i dać namiary na mityngi grup samopomocowych Al-Anon, na których spotykają się osoby dotknięte problem alkoholowym w rodzinie:
http://www.al-anon.org.pl/spis.html

staaw

No tak... o linkach do alanonu i parpy zapomniałem... :oops:

Merida · Małomówny Dołączyła: 02 Mar 2013 Posty: 13

Namawiałam ją do tego od dawna, jednak ona jest bardzo sceptycznie nastawiona do wszelkiego rodzajów poradnio i wiadomości z internetu- twierdzi, że to są kwestie teoretycznie, nikt nie rozumie jej sytuacji. Wiem, że bardzo potrzebuje rozmowy z osobą, która ma podobny problem, żeby zrozumieć, że nie może z tym walczyć sama, żeby szukać jakiś nowych rozwiązań skoro to co robili do tej pory nie przyniosła rezultatów, żeby w końcu skupiła się na sobie, a nie na Nim.
Dodam, że ona nie traktuje jego alkoholizmu jako choroby. Twierdzi, że skoro może przestać pić na jakiś czas, to gdyby chciał, mógłby się zmienić. Ma do niego ogromny żal.
Najgorszy jest ten jej wstyd, bierność, niechęć do jakiejkolwiek pomocy, a mnie przeraża ta moja bezradność.

yuraa

hej, a ta przyjaciólka wie że szukasz dla niej pomocy ?
czemu sama nie napisze na forum?

Cytat:

Nie chce z nikim rozmawiać na żaden temat, odcina się od całego świata.........jest szalenie wrażliwa

a Ty widze doskonale znasz szczegóły nawet zbyt dokładnie.

leon

Czesc Merida

staaw

Merida · Małomówny Dołączyła: 02 Mar 2013 Posty: 13

Jak już wspominałam ona nie chce szukać żadnych informacji w internecie na ten temat, twierdzi, że próbowała wszystkich możliwych sposobów, nie chce słuchać o żadnych grupach wsparcia, bo nie widzi, że ona też ma ogromny problem z sobą. Ogólnie jest bardzo skryta, ma trudny charakter. A sytuację znam bo jestem jej przyjaciółką od jakichś 12 lat. Aktualnie namawiam ją na próbę skontaktowania się z poradnią, ale nie chce o tym słyszeć. Twierdzi, że On nie chce się leczyć to nie będzie- nie widzi, że problem ma również ona i jej mama jako osoby współuzależniony Do tej pory chciała walczyć- namawiała mamę do skierowania go na przymusowe leczenie, ale głównie aby trochę odsapnąć a nie liczy na jakąś zmianę.

pterodaktyll

staaw

Merido, sprawę można rozwiązać TYLKO na terapii współuzależnień i mityngu AlAnonu...
Musi tam pójść Twoja przyjaciółka, nikt za nią tego nie zrobi.

A co do przymusowego leczenia... jestem bardzo sceptyczny, mówiąc delikatnie...

Merida · Małomówny Dołączyła: 02 Mar 2013 Posty: 13

Właśnie ona nie prosi o pośrednictwo, nie chce żadnej pomocy.
To ja wychodzę z inicjatywą żeby jakoś jej ulżyć, a nie wiem w jaki sposób mogę to zrobić. Próbuję szukać porad o osób bardziej doświadczonych choćby po to by znaleźć jakiś sposób na rozmowę z nią, próbę perswazji. Ona często mi powtarza, że ja nie rozumiem jej sytuacji, i ja nie mogę jej w tym doradzać bo nie wiem co ona czuje. Jestem po to by mogla mi się wygadać, ale na tym moja rola się kończy bo ja nie wiem co to jest życie z alkoholikiem i dlatego mówię o jakiś poradniach, forach, grupach wsparcia...- w tym jest problem.

yuraa

staaw

Merida · Małomówny Dołączyła: 02 Mar 2013 Posty: 13

Mówię: Twierdzi, nie znaczy, że tak było.
Ja wiem, że ona właśnie potrzebuje bardziej takiego brutalnego kopa niż litości, bo to motywuje do działania.
Parę miesięcy temu On po raz pierwszy podniósł rękę na mamę- wtedy dopiero ona oficjalnie- bez podtekstów opowiedziała mi o całej sprawie, co było dla niej bardzo trudne. Wtedy też jej mama po raz pierwszy opowiedziała koleżance, okazało się, że ma podobny problem.
Potem on wyjechał na parę miesięcy za granicę, one snuły plany jakiś tam nowych działań, rozważano rozwód, terapię cokolwiek. On wrócił, w rolę weszły emocje no i wszystko wróciło do nienormalnej normy.