Forum Wolnych od Alkoholu

[pannamigotka]

1. Przyznaliśmy, że jesteśmy bezsilni wobec alkoholu i że nie jesteśmy
w stanie kierować naszym życiem

[pannamigotka]

Dla mnie to najtrudniejszy ze stopni, ale najważniejszy.

Nieuznanie swojej bezsilności wiąże się dla mnie z brakiem możliwości zrobienia pół kroku do przodu.

Czy muszę kontrolować moje życie w każdym calu?
Czy wiem, co dla alkoholika jest najlepsze, a czego musi unikać, jak ma żyć?
Czy pogodziłam się z tym, że nie wyleczę alkoholika?
Że moja miłość go nie wyleczy i miłość dzieci?

Czy zaakceptowałam jego chorobę? Czy uzyskuję rzetelną wiedzę na ten temat?

Na ile jestem skłonna do wyrzeczeń, do zmiany życia?

Czy jestem w stanie zaakceptować to, że alkoholik pije?
Czy jestem w stanie zaakceptować, że się nie leczy i leczył nie będzie?
Czy jestem w stanie zaakceptować to, że chodzi na mityngi i terapie i nie ma czasu dla rodziny?
Czy jestem w stanie zaakceptować, że przerywa terapię? że ma nawrót?
Czy jestem w stanie zaakceptować bezalkoholowe życie, zmianę przyjaciół, zmianę sposobów spędzania wolnego czasu?

Zapraszam do refleksji.

[pannamigotka]

Czy zmuszam alkoholika do tego, by robił to, czego ja chcę?
Czy mam kontrolę nad innym człowiekiem?

Stopień pierwszy to nie rozpaczliwe stwierdzenie

Pokora ------> zrzucenie ze swoich barków ciężaru

"AKCEPTACJA NIE OZNACZA ZGADZANIA SIĘ Z UPOKARZAJĄCĄ SYTUACJĄ, ALE OZNACZA POGODZENIE SIĘ Z JEJ ISTNIENIEM, A ŻEBY WTEDY ZADECYDOWAĆ, JAK SIĘ W ZWIĄZKU Z NIĄ ZACHOWAĆ"
Dzień po dniu w AL-ANON

Co mogę kontrolować, a czego nie?
Czy zaakceptowałam, że alkohol jest tak silny, że z nim nie wygram żadnym sposobem?

"Żyj i pozwól żyć innym".

[BARBARA]

[Scarlet O'Hara]

[ewa29]

W moim życiu,był moment zobojętnienia na alkoholizm S. i reszty alkoholików w mojej rodzinie i też miałam, tak jak

[Słoneczko]

Pierwszy stopień zaakceptowałam wówczas,
gdy zrozumiałam trafiając na terapię dla współ... i Al-Anon,
że ta droga nie jest po to,
by ratować alkoholika
i uczyć się pomóc mu wyrwać sie z nałogu,
ale, że ta droga, którą postanowiłam podążać
jest dla mnie.
To ja mam się zmienić,
bo zrozumiałam, że ja tego chcę.

Alkoholika zostawiłam samemu sobie,
nie mam wpływu na jego życie,
ale mam wpływ na własne

Zaakceptowałam fakt choroby, nieuleczalnej choroby.
Jako człowiek, alkoholik nie jest mi obojętny.

On jest chory.

Zrozumiałam...

Na Al-Anon kiedyś chodziłam po to,
by szukać rozwiązania jak ma przestać pić.
Ja tego sobie życzyłam na tamten czas.
Popełniałam zatem błędy.
Szkodziłam i jemu i sobie.

Obecnie jestem w Al-Anon, po to,
by poukładać swoje emocje
by odnaleźć siebie
by nauczyć się dbać o siebie...
by akceptować chorobę
by ją pojąć inaczej
by nie potępiać ani siebie, ani jego
by nie karać ani siebie, ani jego
by nie mieć wyrzutów sumienia, poczucia krzywdy
by nauczyć się zaniechać nadkontroli

Tak, pierwszy stopień pomógł mi sie przyznać,
że nie potrafiłam kierować swoim życiem

[Duszek]

Cytat:

Przyznaliśmy, że jesteśmy bezsilni wobec alkoholu

To jakoś po malutku do mnie dociera, choć to już zrozumiałam to jednak jeszcze nie czuję tego tak do końca...

Cytat:

że nie jesteśmy w stanie kierować naszym życiem

Jak mam to zrozumieć...? Nie mogę kierować swoim życie...czy życiem alkoholika...

[pietruszka]

[Duszek]