Forum Wolnych od Alkoholu

pietruszka

Już jakiś czas temu myślałam, że istnieje potrzeba zajęcia się tym tematem, bo jak widzę współuzależnione mamy (jak i zapewne współuzależnieni ojcowie) mają nie mały problem, jak rozmawiać na ten temat z dziećmi.
Niestety, ja dzieci nie mam, więc niewiele pomogę w tym temacie, ale mam nadzieję, że podzielicie się swoim doświadczeniem.

Ze swej strony mogę tylko podsunąć ciekawy artykuł na ten temat:
http://polki.pl/rodzina_r...10005908,0.html

Wiem, że jest też wśród literatury Al-anon broszury : Jak mogę pomóc moim dzieciom , Co to znaczy "pijany" mamusiu? - niestety nie miałam ich w ręku, przyznaję, może ktoś je zna?

Jak rozmawialiście z dziećmi o alkoholizmie, kiedy, jak?

endriu · _________________ Nie piję od 29.04.2011

ja rozmawiałem z córką raz,
jak skończyłem terapię dzienną a zaczynałem roczną grupę,
ciężko mi to szło, byłem czerwony jak burak, wstyd i w ogóle nie wiedziałem jak się zabrać do tego, powiedziałem, że alkoholizm to taka choroba, że skończyłem tą terapię co codziennie chodziłem i że mam fajne panie terapeutki i że będę teraz chodził raz w tygodniu przez rok i że chcę nie pić...

P.S. z tym linkiem coś nie tak

to chodzi o ten artykuł?
http://polki.pl/rodzina_r...10005908,0.html

luana

pietruszka

Jo-asia

luana, jestem pod wrażeniem jak podeszłaś do rozmowy z córką.
Widać w nim tyle zrozumienia, miłości, szczerości, otwartości.

Dziękuję, że się tym podzieliłaś

Jacek

pozwolę se zacytować

vilemo

Ja też dużo rozmawiałam z dziećmi na ten temat.
Zresztą one ślepe nie są i wielokrotnie widziały jak się zachowywał.
Wydrukowałam trochę pomocy naukowych z netu i rozmawiałam.
Najwięcej tłumaczyłam córce, bo ona jest bardzo związana z ojcem.
Ona wie, że to jest choroba, że wtedy tata inaczej się zachowuje i ona wtedy też inaczej sie zachowuje niestety.
Widać jak to przeżywa, robi mu awantury, przysłowiowej "szklanki wody " nie poda,
tak jest na niego wtedy zła.
Nie dziwię jej się, choć wielokrotnie tłumaczyłam, ze z pijanym ma nie dyskutować.
Obecnie ze względu na chorobę P. jest u nas więcej spokoju.

Scarlet O'Hara

Myślę ,że z dziećmi trzeba rozmawiać szczerze ,prosto i rzeczowo.Nie owijać w bawełnę,nie upiększać bo i po co fałszować im rzeczywistość czasem bardzo okrutną.
Często dla ich dobra chcemy je ochronić ale tak naprawdę wyrządzamy im tylko krzywdę.W dzisiejszych czasach niestety muszą być zahartowane na przykre sytuacje a to tylko dla ich dobra.Oczywiście w miarę rozsądku.
Z moim starszym dzieckiem nie rozmawiałam o problemach alkoholowych ale przyszedł taki dzień że on zaczął sam.Wiedziałam ,że to ten moment.Kombinowałam ,układałam sobie w głowie scenariusz rozmowy jednak kiedy zaczęliśmy już omawiać problem otworzyłam oczy z niedowierzaniem jak dużo moje dziecko wie.
Wiedziałam,że ta rozmowa odbyła się dużo za późno.Chciałam go ochronić robiąc przy tym mu ogromną krzywdę.

Teraz może podam przykład.Moje niespełna 4-ro letnie dziecko na spacerze i ja :
Mówię synuś uważaj pająk idzie,może Cię ugryźć ! Na to mały mamo to tylko korsarz a one nie gryzą.
Oniemiałam ,zatkało mnie i pomyślałam sobie kurcze gdzie by mi przyszło do głowy cos takiego ?(Jeszcze taką nie zbyt łatwą nazwą) tłumaczyć o pająkach..
Wróciłam do domu i musiałam poczytać o korsarzach bo było mi zwyczajnie głupio.
Było jeszcze kilka innych sytuacji gdzie moje dziecko gdy zaczynałam na jego poziomie coś mu tłumaczyć bardzo szybko sprowadzało mnie na ziemię.

Ta sytuacja i inne uświadomiły mi ,że nie ma co się ''wygłupiać'' tylko dziecko traktować jak człowieka a nie jak niedorozwiniętą istotkę.Dzieci więcej rozumieją niż nam się wydaje.

Obiecałam sobie ,że już drugi raz takiego błędu nie popełnię.

inka70

Po rozmowie na forum postanowiłam porozmawiać z najmłodsz córką . Powiedziałam że tatuś jest chory pije alkochol , który powoduje to że tatuś się zle zachowuje- przyjęła . Ale nie było go w domu ( byl na leczeniu nerwicy i depresjii :wysmiewacz:

nie alkoholizmu dla jasności ) i było ok . Taki dobry tatuś ale zapomniał o dzwonieniu do dzieci . Po powrocie zaczął sie z nią bawić - mała wyciągneła lalke i mówi to się bawimy ja będe córką a ty mamą , na co piękny nie ja będe tatą - a mała nie mamą bo ona nie ma taty . Wczoraj bawiła sie ze mna i w pewnym momencie pyta - dlaczego tata jest dla mnie dobry a dla ciebie nie - powiedziałam bo to taka choroba przez którą tatuś nie panuje nad swoją złością - dalej nie pytała . Wydaje mi się że dzieci widzą więcej niż nam się wydaje .

esaneta

Dora

Moje córki doskonale wiedza o mojej chorobie.. Potrzeba było paru lat terapii i dużo tłumaczenia czym jest choroba żeby zrozumiały, choć i dziś potrafią mi to wytknąć w gniewie.Ja sama sobie nie radzę z tym wszystkim, więc wyobrażam sobie jak im musi być ciężko, zwłaszcza młodszej, bo starsza już trochę odbiła się od tego, wydoroślała, zmądrzała. Przestała sie przejmować..

Nobody · Milczek Dołączyła: 12 Mar 2013 Posty: 9

Specjalnie się zarejestrowałam ze wzgl. na ten temat. Bo mój tata nigdy ze mną nie rozmawiał w dzieciństwie o tym, że moja mama ma problem z alkoholem, sama musiałam do tego dojść, a jak do tego doszłam, to zaczęłam coś z tym robić, to JA Z NIM GADAŁAM. Więc odpowiedź na zamieszczone tu pytanie: Po prostu rozmawiać. Nieważne jak, nieważne, że czasem ułomnie, ale ważne, by rozmawiać. Naprawdę. Ja mam wielki żal, że ze mną się o tym nie mówiło, mnie się OSZUKIWAŁO. Tego nie róbcie.
Rozmawiajcie tak, jak potraficie, byle nie było to sztuczne i żeby dziecko zrozumiało. Tak jak choćby luana.

Linka

witaj, Nobody

Maciejka

Ja do czasu gdy trafiłam na grupę AA nie rozmawiałam z dziećmi o alkoholiźmie bo sama niewiele o tym wiedziałam. Po prostu na wiosce wszyscy pili tylko niektórzy dostawali po tym ' białej gorączki'. W miarę jak dowiadywałam się o tym więcej to zaczęłąm dzielić się tym dziećmi. Niestety moje dzieci widziały rózne rzeczy jakie wyprawiał mój alko na gazie z padaczką włącznie i piciem denaturatu przy stole. Często się za niego wstydziły jak chodził zasikany przy ich szkole albo leżał w rowie i mówiły o tym. Wykorzystywałam te momenty na rozmowę, że jest chory, że gdyby mógł to by nie pił. To rozmowa z najstarszą córką spowodowała, że zaczęłam szukać pomocy mimo ogromnego wstydu. Moje dziecko powiedziało; - mamo on pójdzie na dno i pociągnie nas za sobą. Odpowiedziałam, że jak on tak chce to jego sprawa ale ja stanę na głowie a go uspokoję i wypłyniemy na powierzchnię. I zaczęłam szukać pomocy gdzie się da w moim mieście.

Scarlet O'Hara