Forum Wolnych od Alkoholu

[falgoo]

Witam wszystkich,
Nie mogąc sobie z tym wszystkim poradzic postanowiłam przyłączyc się do forum z nadzieją, że ktoś ma może podobną historię do mojej.
Mam 29 lat, mój mąż 28. Mamy 7 letniego wpaniałego synka. Jesteśmy razem 12 lat. Oboje mieliśmy ojców alkoholików i zawsze byłam pewna, że mojego męża nigdy nie będzie to dotyczyc. Mieszkamy w małej miejscowości, mąż ma wolny zawód za to niebezpieczny. Wszystko zaczęło się 3 lata temu. W naszej mieścinie wszyscy jego koledzy piją. Są to albo podlotki albo stare dziady. Jedynym zajęciem jest chlanie. I własnie od tego się zaczęło. Najpierw były piwka a teraz doszło do tego, że pije wódkę i jeździ pod wpływem, bo mysli że jak wioska to można. Najgorzej jest jak przychodzi lato, wtedy zjeżdża się mnóstwo jego kolegów i potrafi nie wracac na noc... Zawsze jak pije to musi na umór. Wódkę potrafi pic już od rana. Kilka razy już obiecywał, że pójdzie się leczyc poczym uznawał, że nie a żadnego problemu. Ja zeszłam już dawno na dalszy plan. W tytule napisałam, że dziwny przypadek, ponieważ mój mąż nie zachowuje się jak inni alkoholicy. Zawsze ja muszę pierwsza zagadac, dlaczego to zrobił, dlaczego nas krzywdzi. Kilka razy zagroziłam, że odejdę i 2 dni temu usłyszałam, że już mnie nie kocha i takie życie mu odpowiada i mogę jechac z dzieckiem lub bez. Jestem załamana, myślałam że jak inni będzie błagał i pójdzie się leczyc a mnie traktuje teraz jak śmiecia. Ma żal, że mu obciach przed kolegmi robie, ale ja nie pozwolę aby brał nasze dziecko pod sklep i tam pił a dziecko wśród pijaków Nie wiem co mam robic, czytałam już dużo artykułów i że robię źle ale mam chyba jakąś depresję, nic mnie już nie cieszy. W pracy się martwię, czy w domu ok, żle mi że mnie tak traktuje i że chce nam zgotowac taki los, jaki oboje mielismy w dzieciństwie .... On wogóle się niczym nie martwi, jak są koledzy to się dobrze bawi, wiedząc że ja siedzę w domu i płaczę. Wogóle go to nie rusza. Nic z tego nie rozumiem. Może ktoś miał podobny problem?

[smokooka]

Falgoo witaj zrobiłaś pierwszy krok żeby poprawić swoje życie a z tego co piszesz nie wygląda nijak inaczej od historii które znam. Powiedz co myślisz o pójściu na terapię dla współuzależnionych i o korzystaniu z pomocy Al-anon?

[Czarny]

[Linka]

[Jacek]

cześć Falgoo

[Klara]

Witaj Falgoo

Niepotrzebnie martwisz się, że mąż Ciebie nie błaga o wybaczenie i że niczego nie obiecuje, bo ci, którzy tak się zachowują, robią to WYŁĄCZNIE po to, żeby żona przestała zrzędzić, żeby choć na jakiś czas mieć spokój od gadania.
W ten sposób niepotrzebnie dają swojej partnerce nadzieję na zmianę życia i tylko przedłużają jej cierpienie.
Może zaboli Ciebie to, co teraz napiszę, ale Twój mąż jest w pewien sposób uczciwy mówiąc wprost, że nie chce przestać pić.
Tobie nie pozostało nic innego, jak pójść na terapię dla osób współuzależnionych: http://www.parpa.pl/index...&id=5&Itemid=10 , a jeszcze szybciej na mityng Al-Anon: http://www.al-anon.org.pl/spis.html , żeby zobaczyć, że nie jesteś sama w takiej sytuacji i że z tego można wyjść.
Wzmocnisz się w ten sposób i już na spokojnie zaplanujesz sobie dalsze życie i wprowadzisz te plany w czyn.

[falgoo]

dziękuję z całego serca za odpowiedzi. Ja już miałam w planie wyprowadzkę, gdyby nic nie miało się zmienic. Brat by pomógł. Żal by mi było tych 12 lat, naprawdę zanim zaczął pic było cudownie. Wszyscy mi zazdrościli męża .... Najgorsze jeszcze, że miałam dostac awans od września a tu o pracę bardzo ciężko. Od razu muszę to napisac, wiem że pewnie jak zwykle rozum przeze mnie nie przemawia ale mój mąż oświadczył mi pół godziny temu, że w czwartek jedzie do AA, i że wszystko co mówił to ten drugi on i że wie że ma coś z głową. Nie powiem, że serce zabiło mi mocniej ale od razu moja czujnośc dała o sobie znac. Trzymajcie kciuki. To nie tak, że chciałabym go zostawic, naprawdę chcę żeby się zmienił. Może nie wszystko jeszcze stracone?

[szymon]

[Klara]

Falgoo!
Niech jedzie, gdzie chce, a Ty i tak idź na terapię, bo jeśli masz nadzieję, że on tak na pstryknięcie palcem przestanie pić, to się mylisz
Nie licz na te jego obietnice! Zajmij się sobą i synkiem i patrz z boku, co Twój mąż będzie robił!

[olga]

witam

[Linka]

[Estera]

Witaj falgoo
A propos tego, co Ci dziś powiedział...
powiedzieć można wszystko, co ślina na język przyniesie - byle osiągnąć cel. A jaki na ogół jest cel? Ano mieć święty spokój. Teraz już wiem, że każde gadanie o leczeniu, mitingach itp. było obliczone TYLKO I WYŁĄCZNIE na to, żebym przestała dziamgać nad uchem i w żaden sposób (np. groźbami odejścia i innymi pimpkami) nie psuła mu komfortu picia.
Szymek nie tak dawno w którymś wątku napisał, że nie po gadaniu, obietnicach, wyznaniach, ale po działaniu widać o co komu chodzi. Życzę Ci, żebyś nie dała się zmanipulować pięknymi słowami i dalej szła drogą, którą uznasz za najlepszą dla siebie i dziecka, nie oglądając się na niego. On jest dorosłym człowiekiem, odpowiedzialnym za siebie i swoje czyny.
I tak Cię podziwiam i uważam, że duży krok wykonałaś chcąc coś zmienić i zauważając problem i mówiąc o nim głośno. Mi to zajęło duuużo czasu.
Linka ma 100% racji w tym, co pisze. Ja też bardzo chciałam swojego zmienić, byłam przekonana, że moje oddanie, pomoc, poświęcenie uleczy jego chorobę
Gucio prawda. Ale to już zupełnie inna historia

[pterodaktyll]

[falgoo]

wiem i tak mu powiedziałam, że obietnice mi nie wystarczą i że już to słyszałam. Odpowiedział, że sam chce się zmienic i że ma coś z głową przez to picie. Wiem, że byc może nie dotrzyma słowa ale jeżeli dotrzyma to może warto miec odrobinę nadziei?? Brat mi ciągle powtarza, że jak czegoś nie zrobię to skończę jak nasza matka z pijakiem u boku. I mój mąż też dziś powiedział, że zaczyna przypominac swojego ojca i obiecuje, że sratatata ....
Dobrze radzicie, jak się zacznie leczyc to może będzie nadzieja dla nas. A jeśli nie to biorę tyłek w troki i uciekam do lepszego życia. Napewno dam Wam znac, czy nam się udało.

[falgoo]

najśmieszniejsze jest to, że pół życia błagałam swoją mamę, żeby zostawiła ojca pijaka .... jak historia lubi się powtarzac.