Forum Wolnych od Alkoholu

[She]

[Klara]

[ojej_Anna]

Klara, She, jutro lecę do terapeuty. I tym razem posłucham doświadczonych i mądrzejszych, bo do tej pory to ja byłam najmądrzejsza

[czerwonamila]

[ojej_Anna]

czerwonamila, u mnie wynika to z potrzeby życia w normalności Więc po co terapia, wsparcie - chcę jak ludzie, po krasnoludzku I tak oto kreuję sobie normalność jak widać na załączonym obrazku

[Klara]

[ojej_Anna]

Mi poszlo, on wybrał jak zwykle, oskarżając mnie o wszystko, wyzywając itd...

[Klara]

[ojej_Anna]

Klara, chyba cud się zdarzył. Ich tam trzeba trochę ponaciskać. Nacisnęłam i czekałam tydzień. Efekt: psychiatra, która nie wiedziała, że ma mnie przyjąć i terapeuta, który mnie "wcisnął" w okienko. A wszystko dzięki paniom z recepcji, bo to one się nade mną pochyliły. Za tydzień przyniosę im kwiaty.
Oczywiście współuzależnieni. Opowiedziałam o moim alkoholu i uznano, jak mogłam się spodziewać, że ok. Na razie terapia indywidualna. Jest mi lepiej. Czuję się bezpieczniej, zaopiekowana. Wygadałam się i wrócił humor i energia.
Odpisuję późno, bo świeżo wróciłam z delegacji.

Polecam ośrodki. Jest tam dużo życzliwości, rzadko spotykanej przynajmniej w moim życiu. A o efektach terapii będę pisać, bo sądzę, że warto się dzielić spostrzeżeniami.
Po wczorajszym spotkaniu: przypomniano mi, że nie mam problemu z osobowością tylko kłopot z doborem partnerów oraz nie mam wygórowanych oczekiwań, a wręcz żadnych, bo jestem przecież zawsze super zaradna i daję radę. Stąd przedziwne, kolorowe ptaki wokół mnie, takie do wykarmienia, wygłaskania, zaopiekowania, pozwalające na przekraczanie granic, bo wszystko zniosę, wszystko przetrzymam, we wszystkim położę nadzieję.

[Klara]

[She]

Nie martw się Anno, z mojego doświadczenia wynika że najpierw jest kilka spotkań indywidualnych i dopiero po nich dołączysz do grupy

[ojej_Anna]

Dziewczyny, dziękuję za wsparcie!
Klara - terapeuta zdecydował o indywidualnej. Wspomniał, że na grupową przyjdzie czas. Na razie zatem tylko przesłuchanki
She - chęć zmian pojawiła się cztery lata temu. Tyle trwała walka o siebie i wikłanie w kolejne nierówne relacje. Okazuje się, że mam do tego wyjątkowy talent

Z dobrych wiadomości, przy okazji naprawia mi się relacja z córką, a w zasadzie przywraca stan sprzed czasu burz. To wzruszające:)

[Kami]

ojej_Anna, jeśli załapiesz "schemat" wychodzenia z tej popapranej sytuacji zębatka koła zaskoczy ale Ty wcześniej, nim zamknie się koło z niego wyskoczysz.
Tak to działa, że My współuzależnione mamy wyjątkowy sentyment do trwania w stanie ciągłego napięcia.
Wolimy ten stan tkwienia "w złym" ale znajomym, niż wyjścia "na dobre" no bo tego nie znamy.
Ale kiedy już poczujesz ten błogi stan bo napięcie odpuści..... Za nic na świecie nie bedziesz ponownie w to wchodzić.
Zwróć uwagę, że Twoja niedola wiąże się z zamianą jednego popaprańca na drugiego. A przecież świat bez takich jest o wiele ciekawszy.
Aniu jeśli znajdziesz w sobie wartość ten "kit" odstawisz bez najmniejszego problemu.
Poczekaj .... usiądź .... uśmiechnij się do siebie zamiast do kolejnego "surogata" .....
Przepraszam, ale odkąd zaskoczyła moja zębatka a ja zdążyłam z tego błędnego koła wyskoczyć jestem mało taktowna i nie lubię już rozkładać życia na czynniki pierwsze.
Ale nie zamierzam ani nad tym pracować ... ani tym bardziej tego w sobie zmieniać, bo mi jest teraz bardzo dobrze.
Nie dziwi mnie to, że poprawiają się Ci relacje z córką. w końcu znajdujesz dla niej czas a nie 1. wypłakujesz się jej w rękaw... 2. chodzisz jakby nieobecna.... 3. udajesz, że wszystko ok.... 4. chcialabyś by cię wiecznie rozumiała/wspolczuła .... Wybierz sobie jedną z opcji pasującą do Twojego przypadku.
Odkąd przestalam się użalać nad sobą mam boskie relacje i z synem i córką a praca w końcu to nie ucieczka ( kiepsko było i finansowo i "robotnie" ) ale nareszcie mogę powiedzieć . Żyję jak chcę i kocham to co robię . SAMA !!! A facet ??? To ten, który wspiera, kibicuje i rozumie.

[She]

[Kami]