Forum Wolnych od Alkoholu

[mucha]

Wyrzuciłam z domu narzeczonego alkoholika. Byliśmy razem prawie 9 lat. Próbowałam groźbą i prośbą skłonić go do leczenia, ale na marne. W końcu po kolejnej jego alkoholowej akcji (ostatnie miesiące praktycznie nie trzeźwiał, do pracy nie chodził, bo był na l4 po operacji) spakowałam jego rzeczy i zawiozłam go do jego matki. Tylko, że jego matka to też pijaczka, która wprawdzie chodziła na terapię, bo "zmusiła" ją do tego opieka społeczna ( ma jeszcze w domu dwoje nastolatków i korzysta z pomocy MOPSu), ale znowu zaczęła pić w tym roku. Kobieta, krótko mówiąc, mnie nienawidzi, bo po tym jak jej syn zamieszkał ze mną jej się mocno ukróciło finansowo, bo przestał jej dawać pieniądze. Na zdrowiu i życiu syna też jej nie zależy, z tego co wiem popijają razem. No i teraz do sedna, wyrzuciłam go, ale wciąż go kocham i chciałabym mu pomóc. Tylko co ja mogę? Zgłosiłam go przez znajomego policjanta i dostał wezwanie na komisję, ale poszedł, nagadał, nakłamał i nic nie zrobili. Teraz zgłosiłam ponownie, policjant przedstawił jak wygląda sprawa, i ma dostać kolejne wezwanie. Był dwa razy u psychiatry, raz trzasnął drzwiami i wyszedł obrażony, drugi raz (od kolejnego psychiatry) wyszedł po 2 minutach z przepisanym XXXXXXXXXXX, którego nie chciał brać. Mam z nim kontakt, dzwoni do mnie, mówi, że nie chce tak żyć itd. ale to zwykłe mydlenie oczu, bo mówi, a nie robi nic. Siedzi u matki i codziennie popija. Czy powinnam całkowicie ograniczyć z nim kontakt? Co zrobić? Pomóżcie.

-------------------------
Zgodnie z regulaminem naszego forum, nie używamy tutaj nazw leków.

[olga]

Witaj
Powinnaś zerwać kontakt. Będziesz miała święty spokój

[mucha]

[AnnaEwa]

[mucha]

[olga]

A jak byś chciała? Zastanów się czego pragniesz, co Tobie służy, z czym Ty się dobrze czujesz...i tak rób...

[smokooka]

Zrobiłaś ogromny krok, żeby żaden następny dzień Twojego cudownego życia nie wyglądał jak te 9 lat wcześniejszych. Kochana - idź na terapię współuzależnienia. Nie podejmuj teraz żadnych najmniejszych decyzji w których on byłby na którymkolwiek planie. Za rok, dwa postanowisz jako-tako racjonalnie. Zrobiłaś najtrudniejsze już co mogłaś - najpierw żyłaś z tym zjawiskiem 9 lat, a potem pękło w Tobie już miłosierdzie i wygnałaś alkoholika z domu. Nie wracaj ani jednym paluszkiem - możesz przystanąć najwyżej na chwilę, żeby nabrać oddechu i iść dalej do przodu.
Jestem alkoholiczką i współuzależnioną kobietą, po związkach z alkoholikami, po terapii itd. Dużo przeszłam. Nie jestem ekspertem. Tylko doświadczenia łyknęłam nieco i żałuję że sama podejmowałam inne decyzje po wyrzuceniu swojego alkoholika kiedyś z domu. Pozornie się terapeutyzował, pozjadał wszystkie rozumy ale efekty są takie że jednak związek nie przetrwał. Na moje ogromne, wielkie i najważniejsze szczęście

[mucha]

To nie tak, że on 9 lat pił, kiedyś było inaczej, a może po prostu pił, ale nie tyle i nie traktowałam tego jak nałogu? Ale kiedyś to był dobry, pracowity chłopak. Szkoda mi go jako człowieka, chłopak ma dopiero 31 lat, a stoczył się już tak nisko. Do tego nie wiem co mogę zrobić, żeby dwoje jego młodszego rodzeństwa nie żyło w tej patologii. Policja przyjeżdża czasem, opieka przychodzi, ale generalnie nikt nie reaguje jak trzeba. To ciągle trwa, a te dzieciaki żyją z matką pijaczką. Starsza siostra ma to wszystko w głębokim poważaniu, tylko ja, praktycznie obca dla nich osoba myślę o tym jak im pomóc. Dzisiaj dzwonił do mnie jego młodszy brat, który myśli o tym czy samemu nie zadzwonić na policję, że może wtedy zareagują, ale boi się, że ich zabiorą do jakiejś rodziny zastępczej. To takie przykre

[mucha]

[AnnaEwa]

Terapia dla współuzależnionych jest własnie między innymi po to, żeby uświadomić sobie, co mozna zrobić - i z czym.
Moim zdaniem,

[Klara]

Witaj Muszko!

Gdy pierwszy raz zjawiłam się na mityngu Al-Anon, jedna Dobra Dusza wręczyła mi broszurkę z tym tekstem: https://komudzwonia.pl/viewtopic.php?p=52559#52559
Po przeczytaniu poczułam, że przekroczyłam Rubikon.
Ciebie też zachęcam do przeczytania.

[Linka]

[mucha]

[margo]

Mucha, jesteś młoda dziewczyna, życie przed Tobą - zastanów się, czy chciałabyś spędzić resztę swojego życia zastanawiając się, czy zapije, czy nie zapije? Zakładając, że faktycznie kiedyś się otrząśnie. Zastanów się teraz przez chwilę jak się zachowywał wobec Ciebie jak pił i jak Ty się wtedy czułaś. Czułaś pewnie ciągły strach. Chcesz żyć w tym strachu? Zobacz - wywiozłaś go do jego matki, choć z Tobą miał dobrze... a on woli leżeć na śmierdzącym materacu i pić. I nic z tym nie zrobisz. To dorosły człowiek i decyduje sam o sobie. Ty jedyne co możesz zrobić, to zaopiekować się SOBĄ. Pójść na terapię, na al-anon, zająć się tym, co zaniedbałaś w trakcie gdy zamartwiałaś się o niego. A jego zostaw samemu sobie. Nie jesteś jego opiekunką, byłaś jego partnerką. Słyszałam kiedyś takie powiedzenie "nie przez Ciebie pije i nie dzięki Tobie przestanie". I coś w tym jest. Najlepsze co możesz dla niego zrobić, to zająć się sobą i zostawić jego życie jemu - dorosłemu odpowiedzialnemu za swoje życie człowiekowi. I choć jest to bardzo brutalne to możesz zrobić albo to, albo zadręczać się i zamęczać próbując ustawić mu życie i leczyć go siłą i prośbą i groźbą... Ja już dzisiaj wiem, że ta pierwsza opcja była najlepszym wyborem w moim życiu i cieszę się, że mam to już za sobą...

[olga]

Linka, jak nie zdawało egzaminu?.... kiedy zaczęłas się dobrze czuć, odzyskiwac spokój? Wtedy gdy dałaś sobie spokój z ratowaniem, zrozumialas, że musisz liczyć na siebie, odstawilas go na bok...czyż nie?