Forum Wolnych od Alkoholu

[Linka]

Dla osób wierzących, które zawarły małżeństwo sakramentalne, rozwiązaniem w takiej sytuacji jest separacja, dokonana przed sądem kościelnym. Separacja nie zrywa więzi małżeńskiej, ani nie łamie przysięgi małżeńskiej. Kościół Katolicki uznaje, że są sytuacje, w których wspólne życie i mieszkanie małżonków sprzeciwiałoby się dojrzałej miłości i odpowiedzialności. Miłość małżeńska jest bezwarunkowa. Wspólne mieszkanie małżonków — nie. Kościół ustanowił instytucję separacji małżeńskiej na czas, w którym bycie razem nie jest możliwe, gdyż jedna ze stron — ze względu np. na złą wolę czy uzależnienia — nie jest w stanie respektować złożonej przez siebie przysięgi małżeńskiej, zobowiązującej do miłości, wierności i uczciwości. Obecnie mamy już w Polsce sytuację prawną, w której separacja kościelna posiada także skutki cywilne. Dzięki temu osoba współuzależniona na mocy separacji może uzyskać podział majątku i świadczenia alimentacyjne.

Niektórzy doradcy duchowi wyrażają obawy, czy w ogóle można wziąć pod uwagę separację w sytuacji choroby alkoholowej i czy współuzależniony — na skutek cierpienia - nie jest skłonny do pochopnego podjęcia decyzji o rozstaniu. Doświadczenie wskazuje, że — zwłaszcza kobietom współuzależnionym - grozi raczej tendencja odwrotna. W Polsce żyją tysiące kobiet, które przez dziesiątki lat są maltretowane przez mężów alkoholików, a mimo to nie decydują się na czasowe nawet rozstanie. Fakt ten nie jest zaskoczeniem, gdyż jednym z podstawowych symptomów współuzależnienia jest tendencja, by trwać w toksycznym związku. Tendencja ta widoczna jest zdecydowanie bardziej u kobiet niż u mężczyzn. Okazuje się bowiem, że 90% kobiet pozostaje we wspólnocie mieszkania z alkoholikiem, podczas gdy 90% mężczyzn opuszcza swoje żony — alkoholiczki.


Źródło: Ks. Marek Dziewiecki (red.), Nowe przesłanie nadziei, Warszawa 2000,

[jamesjamesbond]

Dziękuję Linka. Dziewiecki- to jest klasa...

[Linka]

[OSSA]

[Linka]

Cytat:

Linka poruszyłaś bardzo ważny temat "separacji" może warto wydzielić go z wątku Bonda.

Halibut napisał/a:

. Jeżeli dla Bonda rozwód jest nie do przyjęcia to szuka na siłę sposobów ułożenia dysfunkcyjnego związku w ramach trwającego za wszelka cenę małżeństwa, co często niestety bywa niemożliwe. Bond nie przyjmuje do wiadomości, że czasem lepiej się rozstać niż brnąć na siłę do przodu razem

to była moja odpowiedź na ten post, natomiast myslę że wątek o separacji może być potrzebny.

[Halibut]

[Linka]

[OSSA]

[jamesjamesbond]

Ale tam było o tym że lepiej być razem w domku... Mi parę osób doradzało zmianę kobiety- a zostałem przy tej pierwszej jedynej, którą kocham.

Jakby co przepraszam za offtop.

[OSSA]

[jamesjamesbond]

Jakoś najbardziej mi się nie podobają tzw rozwody kościelne i separacje, bardziej niż rozwód. Ach jakie to ciężkie sprawy. Pamiętam kiedyś mój dzieciak odważył się powiedzieć, że powinniśmy się rozwieść. I to akurat wtedy kiedy z żoną "mizdrzyliśmy" się do siebie, widać było że jest nam ze sobą dobrze- a córka czuła się zazdrosna.

[OSSA]

[Flandria]

[Linka]

Klaro dziękuję za wydzielenie wątku.
Napiszę o sobie. Przez wiele lat zadawano mi pytanie "dlaczego się nie rozwiedziesz?"
To pytanie mnie wręcz odrzucało, to, że na terapii były same rozwiedzione kobiety spowodowało min. że przestałam tam chodzić. Gdy zgłosiłam męża do Gminnej Komisji znów usłyszałam to pytanie. Nie wiem jak to powiedzieć ale nie chciałam po raz kolejny tłumaczyć dlaczego. W obliczu takich pytań czasem czułam się winna, że się jeszcze nie rozwiodłam.
A ja nie chciałam, nie wyobrażałam sobie życia w pojedynkę, bez przytulania , bez sexu
Dopiero gdy trafiłam na Al-anon zaczęłam sobie wszystko układać, tam nikt nie pytał dlaczego się nie rozwiodłam.
Powoli uczyłam się żyć obok alkoholika bez zadręczania się , bez kontrolowania. Zaczęłam żyć własnym życiem i okazało się, że coraz mniej nas łączy.
W pewnym sensie my już jesteśmy w separacji.

[OSSA]