Forum Wolnych od Alkoholu

Mag

Witajcie,

Jestem nowa na tym forum i mam nadzieję, że znajdę tutaj pomoc. Zacznę od początku:
1. Mój ojciec jest alkoholikiem
2. Moja matka jest mocno w niego wpatrzona, jak się pokłócą to szuka sojuszników i na niego nadaje, a jak się pogodzą to każdy jest wrogiem.
3. Odkąd pamiętam w domu czułam się niepotrzebna i marzyłam tylko, aby wyprowadzić się z niego
4. Jak już się wyprowadziłam do innego miasta mając 20 lat to narobiłam sobie problemów z prawem, które ciągną się za mną do dzisiaj. Po 2 tatach wróciłam na chwilę (straciłam pracę, w nowej zarabiałabym za mało, aby wynajmować mieszkanie), przez miesiąc było ok, traktowali mnie jak córkę, a później znowu przeszkadzałam.
5. Wyprowadziłam się ponownie z dnia na dzień ledwo wiążąc koniec z końcem, miałam szansę na pracę w innym mieście, ale poznałam mojego obecnego narzeczonego i zostałam z nim. Po roku związku zamieszkaliśmy razem. W tym czasie wielokrotnie miał problem z alkoholem. Wydaje mi się, że teraz mniejszy, bo nie pije codziennie. W kwietniu pił kilka dni i znalazłam ukryte puste butelki. Namawiałam go na terapię [ja sama zaczęłam chodzić - (nie byłam już prawie 4 miesiące), bo byłam Strzępkiem nerwów, do tego DDA]. Na początku mówił, że nie ma problemu, później, że chyba tak, ale wstydzi się mówić o tym przed obcymi ludźmi i dlatego nie chce iść na terapię. Ustaliliśmy(ja dałam ultimatum a on się zgodził), że jak problem powróci to albo idzie na terapię, albo ja się wyprowadzę od niego. W tym czasie wypił na 2 weselach, ale wczoraj po jednym z nich nakryłam go w łazience jak pił z butelki wódkę weselną, którą mu zabrałam i doznając szoku nie odzywałam się do niego, jak prbował mi wmówić, że nic się nie stało

. Jak go "olałam" i wyszłam do drugiego pokoju to zamknął za mną drzwi i powiedział " czar prysł". Rano z uśmiechem mnie powitał, ale zlekceważyłam to i wyszłam do pracy.
6. Jestem wykształcona, nie najgorzej zarabiam, ale boję się, że jak go zostawię to sobie nie poradzę finansowo. Z rodzicami nie utrzymuję kontaktów (tylko mijamy się na rodzinnych spotkaniach bez słowa), więc nie mam gdzie wrócić.

Nie wiem, co robić, nie odłożyłam żadnych oszczędności, bo wszystko wkładałam we wspólne wydatki, remont mieszkania (jego mieszkania). Wystarczy mi na wynajęcie mieszkania i skromne życie, ale na koszta związane ze szkołą i nie wiadomo w jak odległej przyszłości adwokata. Wiem, że powinnam teraz z nim porozmawiać i przypomnieć o ultimatów, wiem, że jeśli nie zgodzi się na leczenie to powinnam być konsekwentna i się wyprowadzić, ale nie wiem jaką decyzję podjąć. Rozum mi podpowiada, że źle podjęte decyzje w przeszłości dają mi każdego dnia o sobie znać i jeśli z nim będę, a on będzie dalej pił to za 20 lat mogę powiedzieć, że zmarnowałam sobie życie, a miałam wybór. Tylko, że ja teraz nie widzę żadnego dobrego wyjścia z tej sytuacji:-( najgorsze jest to, że wszyscy widzą w nim ideał, nawet moja rodzina, bo on zawsze wycałuje ciocie z każdym porozmawia...

stiff

Flandria

Klara

incognito

Witaj Mag!

Jacek

cześć Magi

pietruszka

Borus

Cześć Mag...

Agusia 31

Witaj!!!

milutka

Witaj Mag

Powiem Ci tak ...jeśli masz wątpliwości ...a z tego co piszesz to masz to zastanów sie trzy razy zanim podejmiesz jakąkolwiek decyzję .Bardzo trudno jest radzić komuś kto myśli "sercem"ale przez alkohol miałaś zniszczone dzieciństwo i skoro tutaj jesteś niszczy się Twoje dorosłe życie -czy na pewno tego chcesz ?Mój mąż pije sam po kryjomu i wiem jak to boli ...tak więc Ty masz szansę na to nie patrzeć -a skoro twój chłopak już teraz się chowa to nie łudź się ,że sam bez pomocy terapii się zmieni .Życzę słusznego wyboru .

ZbOlo

Witaj Mag, pozdrawiam ZbOlo - alkoholik.....

evita

Witaj Mag

Mag

Hej,

Mam rachunki na część zakupów, ale te przedmioty nie są mi do niczego potrzebne, ja potrzebuję gotówki, którą odłożę na wypadek kosztów o których wspominałam wcześniej.

Co mnie trzyma? Na pewno boję się być sama - święta, wakacje, weekendy, boję się, że już nie zdążę założyć rodziny, mieć dzieci... ale też jestem zakochana (tylko, czy przy współuzależnieniu można mówić o prawdziwej miłości).

Pietruszka, jeśli chodzi o zmienność decyzji, to dla mnie jest wszystko białe albo czarne, zakładam, że albo mi się uda od razu (wybierze terapię), albo w ogóle.

Evita, wracając do rodziców myślałam, aby się szybko wynieść od nich, wynajęłam mieszkanie i miałam nawet szansę wrócić do miasta z którego wróciłam do domu, ale go poznałam i się zakochałam.

Wczoraj postanowiłam, że porozmawiam dziś z nim i albo idzie na terapię albo ja uciekam od niego. Rano nie byłam już tego taka pewna, bo mi było go szkoda (idiotka ze mnie) i nie wiedziałam, czy to dobra decyzja. Byłam dziś w delegacji i jadąc autem pomyślałam że jak odda mi część kasy, którą zainwestowałam w jego mieszkanie to sobie poradzę. Napisałam mu sms, że musimy dziś porozmawiać i on musi podjąć decyzję. Odpisał przed chwilą, że zawsze będzie mnie kochał coby się nie stało, że ma kaca moralnego, jest mu wstyd, itd. i że to ja podejmę decyzję. Przypomniałam mu o ultimatum, odpisał, e na żadną terapię nie idzie, bo on nie pije często.:-(

Klara

Mag

Podałam mu kwotę jaką chciałabym, aby mi oddał (sam o nią zapytał).

Nie żałuję teraz jego ale nas i tego, że znowu mi nie wyszło. Wspólnych lat, planów...

Ja już sama nie wiem, czy to ze mną jest coś nie tak. On twierdzi, że problem się nie powtórzył, bo pił, bo było wesele.