Forum Wolnych od Alkoholu

kiwi

Mroczny thriller, który zabierze cię w najbrutalniejsze zakamarki ludzkiego umysłu!
Warszawa, lata dziewięćdziesiąte ubiegłego wieku. Młoda dziewczyna wybiera się z koleżankami do pubu, z którego zostaje uprowadzona przez grupę oprawców. Jednym z nich jest Szajba, brutalny bandzior niemający żadnych skrupułów.Paweł Konarski, chłopak dziewczyny stara się sprawić, aby policja i prokuratura złapały i ukarały przestępców. Prokuratura pozostaje jednak bez materiału dowodowego. Gdy dochodzi do tragedii Paweł wyjeżdża z kraju.
Jedenaście lat później światem przestępczym wstrząsają kolejne wydarzenia. Wojna gangów na nowo się rozpoczyna, a starzy przyjaciele przeradzają się we wrogów.
Brutalne morderstwa, zawiła sieć powiązań i niezgodne z prawem interesy to dopiero początek tej rozgrywki…

Przeszli do następnej sali. Spod ich stóp zaczęły uciekać szczury. Do smrodu, który wypełniał budynek, doszły jeszcze piski gryzoni. Udali się do miejsca, gdzie szczury piszczały najgłośniej. Majchrzak rozproszył mrok światłem latarki i ich oczom ukazał się makabryczny widok. Władek usłyszał zza pleców głos Wojtka:
– O ku***!
Dwóch mundurowych zaczęło wymiotować, przytrzymując się ściany.
– Wezwij tu techników, niech zabezpieczą teren – rzucił Majchrzak.
Gdy Wojtek poszedł, komisarz spojrzał na ścianę. Rozpięte były na niej zwłoki młodej kobiety, z rękami przybitymi do muru. Wyglądała jak Jezus, tylko brakowało kilku rzeczy. Po pierwsze, nie było krzyża. Po drugie, brakowało jej skóry z przodu ciała. A po trzecie, pozbawiona była wnętrzności, do których dorwały się już szczury. Nad i pod ciałem kobiety widoczny był napis zrobiony krwią. Litery układały się w zdanie: «Człowiek jest uczniem, cierpienie jest jego nauczycielem»”.

We Wrocławiu zostają odnalezione zwłoki młodej kobiety pozbawione fragmentu skóry. Ta przerażająca zbrodnia zaczyna się powtarzać –w ciągu następnych dni policja natrafia na kolejne ciała ofiar seryjnego zabójcy.
Władek Majchrzak, doświadczony policjant wydziału zabójstw wrocławskiej komendy, formuje specjalny zespół, którego zadaniem jest powstrzymanie okrutnego, ale i niezwykle inteligentnego psychopaty.
Nadkomisarz będzie musiał stawić czoła wyjątkowo trudnemu wyzwaniu, rzutującemu na jego ustabilizowane dotąd życie prywatne i zawodowe.Czy policjantowi uda się rozwiązać zagadkę i schwytać przebiegłego mordercę?
Mocny i wyjątkowo zaskakujący kryminał z potężnym ładunkiem emocjonalnym, ukazujący ciemną stronę miasta, ale i mroczną stronę ludzkiej psychiki. Brutalna, bezkompromisowa i przejmująca „Skóra” zostanie z wami na długo po przeczytaniu ostatniej strony…

Majka próbuje rozwikłać tajemnicę śmierci ojca. Prawda jednak ma bardzo wysoką cenę, a zaskoczenie staje się chlebem powszednim dla wielu osób. Tajemnice sprzed lat zaczynają wychodzić na jaw. Burmistrz miasta staje po drugiej stronie barykady gotów na wszystko, wiedząc, ile Majka ma do stracenia. I zna więcej jej sekretów niż ona sama się spodziewa.
Na czym można jeszcze zbudować nadzieję, kiedy okazuje się, że oszukał cię ktoś, kogo najbardziej kochałeś? I czy wśród bezpardonowej walki może pojawić się prawdziwe uczucie?

Wiwisekcja zbrodni, kary śmierci i próby ucieczki skazanego przed egzekucją, w dwóch planach przestrzenno-czasowych oraz narracyjnych, rozgrywanych w strukturze nieco szkatułkowej (powieść w powieści), opartych na dwuwątkowej próbie rekonstrukcji dramatycznych faktów.

Jednym z dwóch bohaterów jest młody, o bardzo ugruntowanym światopoglądzie aplikant adwokacki, który dziwnym zrządzeniem losu staje się posiadaczem testamentu intrygującego anonima, uwikłanego w mroczne, sensacyjno-obyczajowe (społeczne) i polityczne zdarzenia z przeszłości. Wątki stricte kryminalne wkomponowane są tu w proces rodzącej się odpowiedzialności bohaterów za popełnione czyny, podejrzenia i niebagatelne zaniechania, ale też i ucieczki, zapadania się...

Zapadnia od wieków jest rodzajem sprytnej pułapki instalowanej na własnym terenie, zlewającej się z podłożem skrytej zasadzki, zastawianej na intruza, który nieopatrznie postawi w jej obrębie swoje stopy. To nic innego, jak wojenny podstęp, fortel mający pogrążyć przeciwnika. Ale była też niegdyś zapadnia stworzona do innych celów – służąca do straceń. Zapadnia nie jest tu więc wyłącznie miejscem, ani nawet urządzeniem, a raczej stanem i doświadczeniem. O ludziach dobiegających swoich dni oraz o takich, których dotknęło jakieś krańcowe przeżycie, zauważalnie naznaczające ich fizyczność, bardzo często mówimy, że w pewnym określonym momencie jakby zapadli się w sobie. Czy taka słowna zbieżność to tylko przypadkowy trop, czy może wskazówka, która wiedzie do innej interpretacji – do zapadni wiodącej w głąb samego siebie. A nawet osunięcia się, uwięzienia w kolejnych szkatułkach opowieści ciągnącej się latami, od których bohater ucieka, by wreszcie skonstatować niemożność prawdziwej ucieczki nie tylko od zbrodni i kary, ale i od zaniechania.

Świat małych ojczyzn, oglądany dziecięcymi oczyma, bywa wielki i fascynujący. Odbija się w nim własnym echem każda zapamiętana historia, wiekopomna albo śmiechu warta. Ta z mikroskali, dotycząca jedynie własnej rodziny, jak i ta druga, pisana z wielkiej litery, przechodząca do podręczników – ale tłumaczona własną miarą. Lub odrysowywana ćwiczoną dopiero kreską na pierwszych rysunkach, wypróbowywana przy konstruowanych modelach, układana w kolekcjach pocztowych znaczków.

Światowej sławy artystka. Kobieta, która stała się ikoną francuskiej piosenki
Paryż, 1944. Po zakończeniu niemieckiej okupacji znana piosenkarka Edith Piaf zostaje oskarżona o kolaborację z wrogiem i obawia się zakazu występów. Podczas gdy desperacko próbuje udowodnić swoją niewinność, poznaje utalentowanego młodego piosenkarza Yves’a Montanda. Edith zostaje jego mentorką, a z czasem kochanką. To właśnie związek z Yves’em inspiruje Edith do napisania piosenki, która uczyni ją legendą – La vie en rose. Ich romans jest burzliwy, ale Edith wie, że każda wielka miłość musi zostać okupiona łzami.

Edith Piaf to ucieleśnienie odwagi i miłości. Nie bała się skrajności zarówno w swojej sztuce, jak i w życiu. Żyła tak, jak śpiewała – by niczego nie żałować.

„Za szczęście trzeba zapłacić łzami” – Edith Piaf

Dobra recezja :

Eve Babitz w swojej autobiografii pisze o sobie, że jest artystką, a nie pisarką. To jej pierwsza książka, napisana bardzo szczerze, lecz językiem bardzo potocznym. Wbrew pozorom mowa ta jest bardzo odważna, odsłania prawdziwą osobowość człowieka. W latach 50. Los Angeles było szare i nudne, jednak Eve bardzo fascynowało, właśnie tam się urodziła. Atrakcyjna, z poczuciem humoru, młoda dziewczyna, obracająca się wśród największych sław, jak chociażby Joan Didion.

Jej nazwisko pojawia się obok nazwiska męża na długiej liście tym, którym Eve Babitz dedykuje swoją książkę. Ubóstwiała także Marilyn Monroe. Babitz podobnie jak jej ulubiona idolka napotkała w życiu całą masę mężczyzn, skupionych głównie na jej biuście. Wzorem do naśladowania dla Babitz była nie tylko Monroe, lecz także Brigitte Bardot. Matka Babitz zafascynowana była Los Angeles i święcie przekonana, że zostanie artystką, ojciec aktorki także był artystą. Od dziecka uczył się klasycznej gry na skrzypcach. Lata 50. były dla dorastającej młodzieży okresem pozbawionym uroku. Wprawdzie Eve nie ma dzieci, a Hollywood nie istnieje – jej zdaniem, ona jednak mocno wierzy, że kiedyś istniało.

Książka „Eve w Hollywood” to autobiografia i niezwykła opowieść o życiu w Los Angeles. Autorka z otwartością pisze o swoich pierwszych miłościach, potem drugich, trzecich i kolejnych. Ukazuje ciemne strony tego pięknego, aczkolwiek trującego miasta, począwszy od alkoholu, po papierosy, a skończywszy na narkotykach. Jej refleksje na temat urody i przywilejów, którymi cieszą się ludzie urodziwi, mogły skłonić niektórych czytelników do stwierdzenia, że Babitz to autorka „wagi lekkiej” zajmującą się tzw. tematyką kobiecą, sprawami takimi jak: dieta, wygląd, ubrania, makijaż, przyjaźnie czy miłość, ale nie o to autorce w tej książce chodziło.

Ta autobiografia to szczera i prawdziwa historia młodej aktorki z Los Angeles, która zdobyła światową sławę. Na jej kartach znaleźć można opisy młodych dziewcząt – licealistek, pięknie wytatuowanych, bawiących się w najdroższych klubach. Jeśli choć trochę Was zachęciłam to zapraszam do przeczytania tej niezwykłej książki.

Nieduże turystyczne miasteczko pod Gdańskiem. Podczas prac konserwatorskich na miejscowym cmentarzu w starym grobowcu odkryto zwłoki młodego mężczyzny, który padł ofiarą brutalnego morderstwa. Wszystko wskazuje na to, że nieboszczyk był cudzoziemcem. Śledczy idą tropem ukraińskim, który wydaje się najbardziej oczywisty, gdyż w okolicy przebywa – głównie w celach zarobkowych – wiele osób zza wschodniej granicy. Felicja Stefańska, rzeczniczka prasowa urzędu gminy, prowadząca własne dziennikarskie śledztwo, ma jednak wątpliwości. Poszukiwania, jak po nitce do kłębka, wiodą ją w przeszłość, do upalnej letniej nocy sprzed prawie dekady, gdy bez śladu zaginęła kilkunastoletnia dziewczyna…

Gdzie jest początek tej splątanej nici? Co wydarzyło się wtedy, że dziś pociąga za sobą falę kolejnych zbrodni? Jakie mroczne tajemnice skrywa sielankowe na pozór miasteczko? Młodzieńcze nieporozumienia, gangsterskie porachunki czy splot nieszczęśliwych wypadków? Czy życie Felicji też jest zagrożone?

Spory, namiętności, interesy i krwawe porachunki. A w tle piękna, lecz obojętna na ludzkie dramaty przyroda. Po raz kolejny zapraszamy do urokliwego Kryszewa, gdzie jak w krzywym zwierciadle, w mikroskali, odbijają się problemy współczesności.

kiwi

Były duchowny, wyrzucony z seminarium tuż przed święceniami, opisuje jak przebiega formowanie przyszłych księży. Co jest ważne w ich nauczaniu? Czy liczy się powołanie, wiara, kontakt z bogiem, teologia, dobroć uczynność, chrześcijańska miłość? Czy naprawdę może chodzić tylko i wyłącznie o posłuszeństwo? Bo jak mówią w seminarium - ksiądz ma mieć BMW i być BMW – Bierny, Mierny ale Wierny.

Robert Samborski odsłania obłudę najstarszej instytucji religijnej. Z jego wstrząsających wspomnień dowiecie się nie tylko, jak wygląda pedagogika wg Jana Pawła II w praktyce, ale też jak dobierani i kształtowani są przyszli pasterze.

Poznajcie prawdę, a prawda was wyzwoli.

Skoro krzywda twojej rodziny polegała na tym, że straciliście kamienicę, a moja na tym, że zabili mi dziadków i rodziców, to dlaczego odszkodowanie masz dostać ty, a nie ja? Dlaczego utrata nieruchomości jest wyżej ceniona niż utrata rodziny zaangażowanej w obronę ojczyzny? Jak oddać prawowitym właścicielom to, co komuna zabrała, ale nie oddawać Żydom? Jak zreprywatyzować kamienicę, ale nie wyrzucać z niej lokatorów? Czy oddawać pałacyk, jeśli obecnie mieści się w nim jedyny w powiecie szpital? Czy oddać grunt, jeśli wybudowano na nim za pieniądze publiczne przedszkole? Dzięki aferze reprywatyzacyjnej powrócił problem, który od 25 lat jest regularnie zamiatany pod dywan – jaką koncepcję sprawiedliwości społecznej przyjąć przy rozliczaniu się z przeszłością. Książka Beaty Siemieniako pokazuje nie tylko jak to się stało, że w majestacie prawa dochodzi do przekrętów w urzędach, sądach i prokuraturze, ale również, że ciągle nie wiemy, w jaki sposób przeprowadzić reprywatyzację, żeby była ona uczciwa, co chętnie wykorzystują rozmaici oszuści.

Patroni:
Komitet Obrony Praw Lokatorów, Miasto jest Nasze, Warszawskie Stowarzyszenie Lokatorów, Kolektyw Syrena, Miasto Wspólne

Ballada o śląskim Teksasie, czyli w poszukiwaniu ziemi obiecanej…
Pewnego dnia z dalekiego Teksasu do śląskiej wsi Płużnicy przychodzi list. To zaproszenie od franciszkanina, ojca Leopolda Moczygemby, skierowane do jego braci z rodzinami. Jest połowa XIX wieku. Płużniczanom, mimo zniesienia pańszczyzny, żyje się coraz trudniej. Postanawiają wyruszyć do Ameryki. Bardzo szybko się okazuje, że w tę podróż wybiorą się nie tylko krewni zakonnika… Kilkuset Ślązaków udaje się w ponaddwumiesięczną odyseję przez kraje niemieckie, Ocean Atlantycki i prerie Teksasu. Zakładają istniejącą do dziś osadę Panna Maria nieopodal San Antonio. Tyle historia, która stanowi tło ballady o teksaskich Ślązakach, pełnej humoru, wzruszeń i lokalnego kolorytu, gdzie ślonsko godka funkcjonuje na równych prawach z angielskim i hiszpańskim.
Czy Teksas okaże się dla Ślązaków rajem na ziemi? Zmieniają się realia, zmieniają się ludzie. Inne czasy, inny świat. Tylko… czy na pewno?

arody wcale nie muszą być faszystowskie, żeby uprawiać faszystowską politykę. Jason Stanley opisuje dziesięć podstawowych zasad takiej polityki. Refleksje historyczne, fiozoficzne i socjologiczne przetyka opowieściami ze współczesnych Polski, Węgier, Indii i Stanów Zjednoczonych. Pokazuje, jakim zagrożeniem dla współczesnych społeczeństw są mitologizowanie własnej przeszłości, powszechne korzystanie z języka propagandy i wymierzony w uniwersyteckich ekspertów antyintelektualizm. Uświadamia nam, że wszystkie te mechanizmy pogłębiają społeczne podziały i tym samym sprawiają, że dużo bardziej jesteśmy podatni na autorytarne pokusy.

Książka Stanleya wychodzi akurat w momencie, kiedy musimy zmierzyć się z politycznymi konsekwencjami wzmożenia ksenofobicznego populizmu. Historia uczy nas, jakie mogą to być konsekwencje, a w tej właśnie książce Stanley nie tylko klarowanie ją opowiada, ale co ważniejsze dostarcza pojęciowych ram, dzięki którym możemy dostrzec zgubne mechanizmy zagrażające demokracjom na całym świecie. Jak działa faszyzm? to lektura obowiązkowa dla wszystkich, którzy poważnie traktują swoje obywatelskie obowiązki.

Jan Tomasz Gross

Najnowsza powieść Mariana Pankowskiego jest parabolą polsko-żydowskiego losu. Tytułowa ostatnia Żydówka z miasta N. zostaje zaproszona już po wojnie przez swoich rodaków z odległej „amerykańskiej krainy” na spektakl, w którym mają być przedstawione jej własne tragiczne losy. Opowiadając swoją historię, wraca do zapomnianej przeszłości i po raz kolejny zostaje przez nią uwięziona. Pankowski przywołuje cały wachlarz ludowych stereotypów antyżydowskich w postaci owadów, węży i bezwstydnych kotów, które nigdzie długo miejsca nie zagrzeją ze względu na rewolucyjne popędy. Na tym tle rozgrywa się odwieczna rywalizacja w cierpiętnictwie pomiędzy Polakami i Żydami, dziś dostrzeganym jedynie w szumnych debatach na temat pamięci i w patetycznych rocznicach, w czasie których ofiary są już tylko aktorami.

Ilustracje Jakub Julian Ziółkowski.

kiwi

"Chodzić i uśmiechać się wolno każdemu. Praca seksualna w XIX wieku na ziemiach polskich."

Praca seksualna na ziemiach polskich na przełomie XIX i XX wieku była nie tylko zjawiskiem społecznym, problemem prawnym i zdrowotnym, ale również chętnie używaną figurą retoryczną. O prostytucji jako zarazie moralnej grzmiały Kościół i towarzystwa abstynenckie, o niebezpieczeństwie dla płodności i rozsadniku epidemii chorób wenerycznych wypowiadali się lekarze, o zgubnych skutkach społecznych, biedzie i wykorzystywaniu dziewczyn z proletariatu pisali socjaliści. Emancypantki upatrywały w pracy seksualnej źródło chorób i powód rozpadu rodzin.

Jak wyglądało życie ówczesnych pracownic seksualnych? Dlaczego powszechnie uznawano je za zagrożenie dla społeczeństwa? Alicja Urbanik-Kopeć po raz kolejny wypełnia białe plamy w społecznej historii kobiet.

"Praca seksualna mogła być wyborem, przymusem lub czymś pomiędzy. Stosunek do niej – zarówno samych pracownic, jak i klientów oraz postronnych świadków – bardzo wiele mówi o pozycji społecznej kobiet w dziewiętnastym wieku. Ze względu na ogrom wzbudzanych emocji pokazuje jak w soczewce linię napięć dzielących społeczeństwo: napięć płciowych i napięć klasowych. Ta książka to opowieść o ochronie zdrowia, prawie małżeńskim, pracy zawodowej kobiet, systemie opieki społecznej w dobie emancypacji kobiet. To historia społecznego konstruowania pojęcia niebezpiecznej kobiecej seksualności, szczególnie seksualności pracującej proletariuszki. Od kobiety swobodnie władającej własnym ciałem bardziej niebezpieczna jest bowiem tylko kobieta, która do tego nie potrzebuje tradycyjnej rodziny patriarchalnej do zapewnienia środków do życia.

To także opowieść o hipokryzji konserwatywnego społeczeństwa klasowego."

(fragment książki)

Obcy we własnym kraju
Znany historyk Ulrich Völklein pokazuje przykłady ludzkich losów i nieuleczalne rany w psychice spowodowane ucieczką i wygnaniem.
Odosobnienie, pogarda, degradacja zawodowa, potrzeby materialne i rozłączenie rodzin przez długi czas towarzyszyły im w życiu codziennym: dwanaście milionów wypędzonych przybyło po 1945 roku do NRF i NRD. Najczęściej posiadali tylko rzeczy na sobie. To mit, że przyjęto ich z otwartymi ramionami. Szanowanych lekarzy nazywano pogardliwie doktorami-uciekinierami, rolnicy z Prus Wschodnich zamienili swoje dobrze prosperujące majątki ziemskie na podupadłe gospodarstwa, niezliczone kobiety, które straciły mężów, nie posiadały niczego.

Nieprzeciętnie wykształcony człowiek: doktor filozofii i nauk medycznych - a zarazem lekarz obozowy w KL Auschwitz-Birkenau i urodzony sadysta. Skrzypek i domorosły poeta - a przy tym mizantrop i skończony cynik. "Anioł śmierci", "piękny szatan", "diabeł z Auschwitz" - tak opisywali swojego oprawcę ci, którzy ocaleli z największego nazistowskiego obozu koncentracyjnego.

Do dziś nie znaleziono przekonującej odpowiedzi na pytanie, kim naprawdę był Josef Mengele. Jak to możliwe, że ten niepozorny młody człowiek, obiecujący lekarz i antropolog, stał się ludobójcą? Jakich zbrodni naprawdę dopuścił się w obozie Auschwitz-Birkenau? Gdzie i w jaki sposób udawało mu się przez tyle powojennych lat ukrywać przed policją i wymiarem sprawiedliwości? I wreszcie: czy przez resztę życia dręczyły go wyrzuty sumienia? W książce "Josef Mengele - doktor z Auschwitz" znany niemiecki historyk Ulrich Völklein mierzy się z tymi wszystkimi pytaniami.

Po wojnie Mengele dosłownie zapadł się pod ziemię. Początkowo ukrywał się w gospodarstwie rolnym w okolicach Rosenheim w Górnej Bawarii, a następnie - z pomocą nazistowskiej siatki - w Argentynie, Paragwaju i Brazylii. W ukryciu wspierała go rodzina, przyjaciele i dawni towarzysze. Rozgoryczony, przez dziesięciolecia żalił się na swój los.

Dziś, wiele lat po śmierci Josefa Mengele, dzięki wnikliwej analizie obszernych akt śledztwa i poszukiwań prowadzonych przez zachodnioniemiecki wymiar sprawiedliwości, zasobów niemieckiego Archiwum Federalnego, ustaleń policji izraelskiej oraz osobistych zapisków doktora Mengele jesteśmy w stanie dokładnie opisać zarówno sprawcę, jak i jego zbrodnie.

Dlaczego ksieza sie nie zenia? Z jakich powodów celibat tak bardzo lezy na sercu Kosciolowi, skoro sam Jezus nie domagal sie go nawet od apostolów? Czy ten obowiazek moze wywolywac dewiacje zwiazane z seksualnoscia, zyciem uczuciowym, a nawet przypadki pedofilii? To trzy pytania - sposród wielu mozliwych - jakie niejeden sobie stawia, czesto nie znajdujac przekonujacych odpowiedzi. Odnosi sie wrazenie, ze w ostatnich czasach przybywa argumentów za otwarciem sie na ksiezy zonatych. Wysuwa sie zarzuty, ze celibat nie jest dogmatem, ale tylko dyscyplina powstala w sredniowieczu; ze jest on wbrew naturze, a wiec jest szkodliwy dla równowagi psychofizycznej i dojrzalosci osobowosci ludzkiej. A poza tym, gdyby ksieza mogli sie zenic, nastapilby wzrost liczby powolan.

Na te i inne palace zarzuty odpowiadaja rózni eksperci, rozmilowani w swoim powolaniu, pozwalajac odkryc wartosc, jaka ma dzis celibat w zyciu tysiecy kaplanów i seminarzystów.

kiwi

Dlaczego Kościół nie kocha wszystkich boskich stworzeń, choć chrześcijaństwo jest ponoć religią miłości? Dlaczego wyklucza zwierzęta? Dlaczego godzi się na rzeźnie, polowania i sprowadza czujące istoty do roli pożywnego posiłku? Czemu nie ma poszanowania dla ekologii planety w jej stworzonej przez Boga nieskalanej doskonałości? Skąd się bierze lęk kleru przed traktowaniem kobiet jako pełnoprawnych osób? Skąd taki problem z ludzkim podejściem do uchodźców, osób niepełnosprawnych, czy homoseksualnych? Czy Kościół może się jeszcze zmienić?

Z Dorotą Sumińską, najsłynniejszą polską doktor weterynarii i Animalpastorem Tomaszem Jaeschke, duszpasterzem ludzi i zwierząt, rozmawia Irena A. Stanisławska.

"Nieboskie stworzenia. Jak Kościół wyklucza" to inspirująca rozmowa o Kościele, zwierzętach, ekologii, kobietach i braku wspólnego języka, ale też zaproszenie do dyskusji. Czy Kościół będzie gotowy ją podjąć?

"Nieboskie stworzenia to ciekawy namysł nad przyczynami kompromitacji zinstytucjonalizowanych form religijności, które utraciły świeżość i autentyzm w spojrzeniu na świat. Dzięki tym rozmowom odkrywamy, że to właśnie nasi pobratymcy, z którymi dzielimy większość naszego genetycznego dziedzictwa, bywają o wiele mądrzejsi od nas. Dlatego warto ich pytać, na pewno nas pouczą".
prof. Stanisław Obirek

Młoda barmanka pewnego dnia znika. Wyjeżdża bez słowa wyjaśnienia. Podobno pojechała do Bydgoszczy. Jej śladem, niezależnie od siebie, wyruszają trzy osoby: jej najlepsza przyjaciółka, platonicznie zakochany w niej mężczyzna oraz ksiądz, który w ten sposób chce pomóc babci dziewczyny. Chaotycznie krążą po ulicach miasta próbując wpaść na jakikolwiek trop. Ich wędrówka z każdą chwilą przybiera coraz bardziej fantasmagoryczny charakter, przeszłość każdego z bohaterów wraca, miesza się z teraźniejszością. Na ich drodze stają surrealistycznie postacie, miejsca, wydarzenia. A za nimi, krok w krok podąża Szatan....

Zdjęcia i teksty zawarte w tym albumie są próbą zapisu spotkania z trzema kluczowymi dla historii getta warszawskiego miejscami. Są to: Zespół Szkół Licealnych i Ekonomicznych im. Mikołaja Kopernika — Stawki 10 (część Umschlagplatzu), Wydział Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego — Stawki 5/7 (siedziba Komendy oddziału SS, nadzorującego deportację z sąsiedniego Umschlagplatzu), Kamienica przy Żelaznej 103, dawne Befehlstelle, czyli centrum dowodzenia, siedziba specjalnej formacji Einsatz Reinhardt przybyłej z Lublina do kierowania Wielką Akcją Likwidacyjną warszawskiego getta. Trzy wymienione budynki stanowią warszawski trójkąt Zagłady. To w tym trójkącie rozegrała się Wielka Akcja Likwidacyjna, podczas której 300 tysięcy Żydów — przez Umschalgplatz — odjechało z getta prosto do komór gazowych Treblinki.

Album zawiera esej fotograficzny Artura Żmijewskiego, zdjęcia budynków oraz ich wnętrz wykonane „tu i teraz” (w 2020 roku). Fotografie oplecione są tekstami Jacka Leociaka i Zofii Waślickiej-Żmijewskiej. I zdjęcia, i teksty są utrwaleniem spojrzenia na to, co było scenerią Zagłady, a dziś jest elementem żywej tkanki współczesnej Warszawy.

Małe przyjemności mają wielką moc

Jeżeli lubicie opowieści, które nie przytłaczają formą, inspirują optymistycznym przesłaniem i wywołują szczery uśmiech – sięgnijcie po tom „Ludzie potrafią latać”.

Znajdziecie tu dziesięć historii, czasem nieprawdopodobnych i szalonych, czasem na pozór zupełnie zwyczajnych, które udowadniają, że życie to coś naprawdę wyjątkowego, a każdą porażkę da się przekuć w początek czegoś pozytywnego. Może w tym pomóc znaleziony na plaży plecak, nieoczekiwane spotkanie w wirtualnym świecie, zaskakujący finał sportowej rywalizacji czy… różowy aligator, który ukazuje się tylko wybranym!

W dzisiejszym świecie ludzie wiecznie się spieszą i nigdy nie mają czasu, a do tego za rzadko na ich twarzach gości serdeczny, niewymuszony uśmiech. Postanowiliśmy więc oddać w Twoje ręce chwilę wytchnienia zamkniętą w tym krótkim tomie radosnych opowiadań. Nie zajmą Ci wiele czasu, a dostarczą mnóstwa pozytywnej energii. Taki właśnie był nasz cel.
Wojciech Gustowski, redaktor naczelny

W słynnej powieści Douglasa Adamsa Autostopem przez galaktykę po tysiącach lat zastanawiania się nad odpowiedzią na pytanie „Jaki jest sens życia?” komputer ostatecznie udziela odpowiedzi: 42. Odpowiedź na równie ważne pytanie postawione w tytule książki Zupančič zajmuje autorce nieco mniej czasu, ale może okazać się równie zaskakująca. Alenka Zupančič prowadzi nas przez psychoanalityczne i filozoficzne rozważania kwestii, czym jest seks i seksualność, z wdziękiem i korzystając obficie z popularnej literatury oraz filmu, jak na szkołę słoweńską przystało.

Wydanie drugie, poprawione i poszerzone

Czy Andrzej Wajda zamierzał zrobić film o miłosnej relacji „Zośki” i „Rudego”? Kim był brat „Wampira z Zagłębia” i jaki miał wpływ na przebieg słynnego procesu z lat 70.? Dlaczego tak mało wciąż wiemy o akcji „Hiacynt”? Gdzie są „różowe teczki”? Do czego klucz kryją powieści sensacyjne z serii „Jamnik”?

Krzysztof Tomasik wertuje reportaże, zapomnianą literaturę, akta spraw sądowych, wypowiedzi autorytetów i polityków, pamiętniki i listy. Czas, w którym autor spędził między innymi w archiwum IPN-u skutkuje tym, że oddajemy w ręce czytelnika reportaż o PRL-u jeszcze pełniejszy i jeszcze bardziej fascynujący.

kiwi

Zaginione dziecko, niewybaczalna zbrodnia i jedno kłamstwo, które zniszczy wszystko…
Trzyletni chłopiec puszcza rękę mamy i znika bez śladu w domu towarowym. Wkrótce potem śledczy odnajdują na pobliskich łąkach trzy ofiary pewnej przerażającej zbrodni. Odkrycie to paraliżuje miejscową społeczność. Narasta nieufność i panika, a jednocześnie ktoś bardzo stara się, by prawda o morderstwie nie ujrzała światła dziennego.
Dwadzieścia pięć lat później Zuzannę budzi pukanie do drzwi. Na progu zastaje policjantów, którzy informują ją o śmierci ojca. Niebawem okazuje się, że cała przeszłość kobiety została zafałszowana. By zrozumieć tragedię sprzed lat i raz na zawsze przerwać zmowę milczenia, Zuzanna musi udać się w podróż tam, gdzie zaczęła się ta lawina kłamstw.

Jedno kłamstwo wystarczy, by zacząć wątpić we wszystkie prawdy.

W pewne upalne lato małżeństwo artystów wybiera się z dwójką dzieci w podróż z Nowego Jorku do Arizony. Między rodzicami uwidacznia się konflikt, który dzieci coraz mocniej odczuwają. Rodzinne więzi zaczynają się zacierać i w rodzinie narasta napięcie.

Drobne, codzienne zdarzenia, słuchane piosenki, śledzone mapy, ciągłe robienie zdjęć polaroidem nakładają się na narastający kryzys rodzinny i ten szerszy, obecny w medialnych przekazach – dramat tysięcy dzieci z Ameryki Środkowej i Południowej próbujących przekroczyć południowo-zachodnią granicę Stanów Zjednoczonych, zatrzymywanych lub zagubionych na pustyni.

Szczególnie aktualna, a zarazem ponadczasowa powieść rzuca czytelnikom wyzwanie wobec ich nietolerancji, braku empatii i egoizmu. Literacka wirtuozeria autorki każe nam przeformułować nasze poglądy ukształtowane z bezpiecznego i uprzywilejowanego punktu widzenia. Woła o ludzką solidarność, współczucie i odwagę w konfrontacji ze współczesnymi problemami.

Kioto, rok 1948
„Nie zadawaj pytań. Nie stawiaj oporu. Nie sprzeciwiaj się”. Oto pierwsza lekcja ośmioletniej Noriko „Nori” Kamizy, która długo nie będzie pytała, dlaczego matka porzuciła ją, udzielając na koniec tylko tej jednej lekcji. Nie będzie stawiała oporu, gdy zostanie zamknięta na poddaszu. I nie sprzeciwi się kąpielom w chemicznych wybielaczach, którym poddawana będzie w celu rozjaśnienia przynoszącego wstyd odcienia skóry.
Nori, nieślubne dziecko japońskiej arystokratki i ciemnoskórego żołnierza armii amerykańskiej, jest wyobcowana od chwili narodzin. Choć dziadkowie przyjmują ją pod swój dach, czynią to wyłącznie po to, by ukryć ją przed światem. Boją się plamy na królewskim rodowodzie, którego za wszelką cenę pragną strzec w zmieniającej się Japonii. Posłuszna do przesady dziewczynka akceptuje życie w izolacji, pomimo wrodzonej inteligencji oraz nurtującej ją ciekawości tego, co kryje się za czterema ścianami poddasza.
Gdy los sprowadza do rezydencji dziadków Akirę, kilka lat starszego przyrodniego brata, Nori znajduje w nim pierwszą przyjazną osobę. Rodzeństwo buduje niezwykłą, bardzo silną, ale zakazaną przez dziadków więź, która bezpowrotnie odmieni pisane im życie. Odkąd bowiem przed Nori uchyliło się okno na świat, gdzie być może znajdzie się miejsce i dla niej, jest gotowa stoczyć walkę o siebie, nawet gdyby miała zapłacić za to najwyższą cenę.

Nowe wydanie niezwykłej powieści jednej z najciekawszych polskich pisarek, laureatki Nagrody Literackiej Gdynia, autorki „Krótkiej wymiany ognia” i „Tkanek miękkich”, które zachwyciły krytykę literacką oraz czytelników.

„Ślicznotka doktora Josefa” to odważna, mocna i bezkompromisowa opowieść o starości dzieci Holokaustu, a także śmiałe i niespotykane w literaturze spojrzenie na istotę ciała, które zarazem zbawia i zdradza. Powieść Zyty Rudzkiej dotyka najtrudniejszych tematów – i robi to bezlitośnie, ale i z humorem. Nie pozostawia obojętnym, oburza, jednocześnie uwodząc.

„Pewnego dnia podszedł do mnie mężczyzna z papierosem: ma pani ogień? Odpowiedź zajęła mi kilka lat, ale pytanie było jak iskra. Moja wyobraźnia zajęła się i stanęła w płomieniach”.

Opowieść zaczyna się na pozór zwyczajnie. Któregoś dnia Romę Dąbrowską, starą poetkę, zaczepia na przystanku młody mężczyzna. Krótkie spotkanie staje się dla niej swoistym odkryciem – uświadamia sobie, że jej życie erotyczne dobiegło już końca. Odtąd Roma rozpoczyna swój życiowy bilans miłosny: wydobywa z pamięci erotyczne przygody, krótkie chwile namiętności i miłosne wspomnienia. Powoli odkrywa siebie w różnych rolach: córki, żony, pisarki i matki. Wspominając dawne miłostki, zastanawia się, co stało się z jej genialną córką, która pewnego dnia ją opuściła. Odnalezienie jej stanie się dla Romy równie istotne, jak odpowiedź na pytanie, kim właściwie jest ona sama – i kim są dla niej ludzie spotkani niegdyś na jej życiowej drodze.

„Krótka wymiana ognia” to przepełniony ironią oraz błyskotliwym humorem portret kobiety, której ciało, bez jej zgody, postanowiło się zestarzeć. Dawni wielbiciele, byli mężowie, postać matki powracają w groteskowych wizjach bohaterki, która rozpatrując swoje klęski, pozostaje wierna dewizie – „Kiedy jest smutno, to niech będzie chociaż wesoło”.

Nowa powieść autorki głośnej i znakomicie przyjętej przez krytykę "Krótkiej wymiany ognia".

Leczenie jak kochanie, to nie są sterylne czynności.

Upadek Don Juana i bezkompromisowa rozprawa z mitem uwodziciela. "Tkanki miękkie" to nieoczywista opowieść o zwierzęcym przywiązaniu między ojcem a synem. A także o tym momencie życia, gdy ze wszystkich ważnych uczuć pozostaje obowiązek miłości wobec rodzica.

Janioł

https://lubimyczytac.pl/ksiazka/4880521/czujac-rozmowy-o-emocjach

polecam

kiwi

Książka z całą pewnością godna polecenia dla wielbicieli losów Ani. Opowieść o sześciorgu dzieciach Ani i o ich przyjaciołach. Na plebanię przybywa nowy pastor, wdowiec z czwórką dzieci. Faith, Una, Carol i Jerry szybko zaprzyjaźniają się z dziećmi ze Złotego Brzegu. Pewnego dnia odnajdują też całkiem przypadkowo małą uciekinierkę, Mary Vance – osobę o zaskakującej osobowości.

Tylko dla dorosłych, którzy nie boją się swoich fantazji.

Karolina wiedzie stabilne i, w jej opinii, boleśnie nudne życie – ma męża, z którym prawie już nie rozmawia, dom pod Warszawą i niezbyt pasjonującą pracę w szklanym wieżowcu, do którego codziennie rano dojeżdża podmiejską kolejką. Coś zakłóci jednak ten spokój. Zacznie się od problemów w pracy i związku, aż nagle życie Karoliny wywróci się do góry nogami. I w momencie kiedy kobiecie będzie się wydawało, że już nic dobrego jej nie spotka, na horyzoncie pojawi się przystojny i tajemniczy mężczyzna. Zadba o Karolinę tak, jak dawno nikt o nią nie zadbał…

To po raz pierwszy publikowane rozmowy bliskich przyjaciół i znajomych Agnieszki Osieckiej, z których wyłania się niezwykły obraz jej nietuzinkowej osobowości.

O jednej z najwybitniejszych polskich artystek opowiadają m.in. Olga Lipińska, Hanna Bakuła, Maryla Rodowicz, Magda Umer, Krystyna Janda, Daniel Passent i Jerzy Satanowski. Każda z tych osób tworzy osobisty portret genialnej przyjaciółki. Z rozmów na temat Osieckiej wyłania się postać pełna sprzeczności: delikatna i okrutna, namiętna i nieczuła, bujająca w obłokach i materialistka, radosna i popadająca w stany depresyjne. Każdy z przyjaciół zapamiętał ją trochę inaczej. Dla każdego miała inną twarz. „Była jak lustro, w którym odbija się świat ze wszystkimi jego barwami i emocjami. Kiedy po jej śmierci to lustro rozpadło się na tysiące kawałeczków, każdy z nas zachował swój kawałek i widzi Agnieszkę w taki sposób, w jaki sam postrzega świat. Każdy z nas opowie inną historię”.

Anna Szajbel, prezeska polskiego koncernu paliwowego, zostaje przyłapana na uprawianiu namiętnej miłości z drzewem w ekskluzywnej podwarszawskiej miejscowości. Zostaje przez to zdymisjonowana i potępiona publicznie. To tragiczne zdarzenie prowadzi ją jednak do bardzo ważnego odkrycia – kłamstwa męża, które rujnowało jej życie przez wiele lat. Za poznanie prawdy zapłaci atakiem szaleństwa, a tym samym, zaburzeniem osobowości. Wskutek urojeń bądź opętania przeistoczy się w Mathilde Spalt – żyjącą w XVII wieku, w biskupim Księstwie Nyskim, „Ziemistą”, wyznającą wiarę w Matkę Ziemię i zrodzoną z Niej córkę – Starodziewicę.

Mathilde żyje z innymi kobietami w lesie, wyrzekłszy się wszystkich mieszczańskich wygód i mieszczańskich wartości, a także patriarchalno-religijnego ładu. Kiedy Kościół postanawia wyciąć las, by wreszcie je stamtąd przegonić, wypowiadają mu walkę, na którą długo nie był gotowy.

Maciek twardo stąpa po ziemi. Zakotwiczony w rzeczywistości wykonuje „wymarzoną” pracę.

Aneta żyje marzeniami i stara się konsekwentnie je realizować.

Żadne z nich nie spodziewa się tego, jak bardzo ich życie odmieni pocztowa pomyłka i jakie będą skutki odwiezienia właścicielce źle zaadresowanej paczki. Gdy młodsza siostra Maćka odkryje przypadkiem pokój najsłynniejszego w Polsce gamera…

Marc-elus

"Nic osobistego. Sprawa Janusza Walusia" Cezarego Łazarewicza.

Reportaż - historia rekordzisty jeżeli chodzi o więźnia(27lat już siedzi) w RPA.
Janusz Waluś, Polak, w 1993r zamordował Chrisa Haniego, przewódce komunistycznej partii w RPA.
Waluś w PRL pochodził z dość bogatej rodziny, choć był antykomunistą to nie działał w opozycji. Wyemigrował do RPA na początku lat 80tych, gdzie za apartheidu był głównie kierowcą ciężarówki.
Na początku lat 90tych w RPA następowały przemiany. Biali u władzy apartheidu powoli odchodzi, a do władzy nadchodzili czarni komuniści.
W 1993 roku Waluś, znający komunizm z systemu sowieckiego, postanowił zabić przywódce komunistycznej partii. Zastrzelił go przed jego własnym domem.
Ciekawa historia człowieka który do dziś żałuje że zabił męża i ojca, ale nie żałuje że zabił przywódce komunistycznego. Brak tej "politycznej skruchy" przez wiele lat blokował mu drogę do zwolnienia.
Historia człowieka wykształconego, wysportowanego, mającego bardzo dobrą opinie w więzieniu, zarówno wśród strażników jak i wśród więźniów.
Mimo wyroku Sądu Najwyższego w RPA nie został zwolniony warunkowo żeby na starość wrócić do Polski.
Zwolnienie blokuje wpływowa wdowa po zamordowanym, mimo że córka zamordowanego utrzymuje kontakt z Walusiem i chce poznać jego córkę mieszkającą w Polsce.
Córka Haniego chce zwolnienia Walusia, żeby chociaż jego córka miała ojca.
Waluś żałuje że odebrał ojca dzieciom.
Bardzo interesujące studiom przypadku, polskie organizacje wspierają zwolnienie Walusia, polskie rządy nie robią nic.
Książka opisująca kontekst historyczny, szczegóły z życia Walusia, spotkania autora z Walusiem w więzieniu w RPA.
Prawdziwe życie piszę najlepsze historie - polecam.

kiwi

Powieść, na podstawie której powstał głośny film z gwiazdorską obsadą: Matthew Mconaugheyem, Sandrą Bullock, Samuelem L. Jacksonem i Donaldem Sutherlandem.

Nikt nie oddaje klimatu amerykańskiego południa tak, jak robi to John Grisham!

Miasteczkiem Clanton w stanie Missisipi wstrząsa wiadomość o zgwałceniu i bestialskim pobiciu dziesięcioletniej czarnoskórej dziewczynki.

Jej ojciec Carl Lee, wiedząc, że sądy na Południu białych traktują ulgowo, postanawia sam wymierzyć sprawiedliwość i dokonuje egzekucji na oprawcach córki.

Jake Brigance, młody adwokat, który ledwie wiąże koniec z końcem, zdaje sobie sprawę, że podejmując się obrony Carla, nie może liczyć na wysokie honorarium. Nie może również liczyć na pełną współpracę klienta, który nie chce się zgodzić na najprostszą linię obrony: niepoczytalność. Natomiast tym, czego może być pewny, jest wrogość miejscowej społeczności, bo w Clanton wciąż straszą duchy niewolnictwa.

Wszystko przemawia za tym, żeby nie pakować się w tę trudną do wygrania sprawę. I być może Jake Brigance zrezygnowałby z niej, gdyby nie to, że sam ma córkę… którą może narazić na śmiertelne niebezpieczeństwo, broniąc przed sądem Carla. Bo w toczącym się procesie Ku-Klux-Klan widzi dla siebie szansę na ponowne zaistnienie.

Małe miasteczko i wielka prawnicza batalia, którą żyje cały stan Missisipi.

Jake Brigance, młody prawnik z „Czasu zabijania”, powraca o kilka lat starszy, ale wciąż gotowy bronić swoich klientów do ostatniego tchu.

Wydawać by się mogło, że wystąpienie w głośnym procesie w roli obrońcy czarnoskórego ojca oskarżonego o zabicie białych mężczyzn, którzy zgwałcili jego córkę, otworzy Jake’owi Brigance’owi drogę do sławy i pieniędzy. Tymczasem trzy lata później nadal jest małomiasteczkowym adwokatem borykającym się z problemami.

Szansa na zmianę tej sytuacji pojawia się, gdy nieuleczalnie chory Seth Hubbart popełnia samobójstwo i pozostawia po sobie kontrowersyjny testament, którego sądowe zatwierdzenie powierza Jake’owi.
Nie będzie łatwo udowodnić – przed ławą przysięgłych, w której zasiadają głównie biali – że zmarły, zapisując niemal cały swój majątek czarnoskórej gosposi, był w pełni władz umysłowych. Zwłaszcza że przeciwnikami Jake’a Brigance’a będą prawnicy z najlepszych kancelarii w Memphis i Jackson, z których każdy będzie próbował uszczknąć dla siebie kawałek ze smakowitego tortu.

Clanton ponownie podzieli się na białych i czarnych. A nad okolicą zawiśnie złowrogi cień Ku-Klux-Klanu.

Porywający dramat sądowy, w którym emocje sięgają zenitu.

Sprawiedliwość i prawo to nie zawsze to samo. W żadnej z książek Johna Grishama nie widać tego tak wyraźnie jak w czasie łaski.

Miasteczko Clanton w stanie Missisipi znów jest podzielone, a adwokat Jake Brigance – znany z powieści i filmu „Czas zabijania” – ponownie znajduje się w centrum wydarzeń.

W Clanton do zabójstw dochodzi raz na kilkadziesiąt lat. Nic więc dziwnego, że takie wydarzenie elektryzuje społeczność całego hrabstwa. Zwłaszcza gdy ginie prominentny biały, znany w okolicy zastępca szeryfa Stuart Kofer.

Sprawcą jest syn jego kochanki, szesnastoletni Drew Gamble. Wobec zacietrzewienia części mieszkańców miasteczka szanse chłopaka na to, że uniknie kary śmierci, są nikłe. Chyba że jego obroną zajmie się Jake Brigance, który już raz dokonał niemożliwego: doprowadził do uznania za niewinnego czarnoskórego mężczyzny oskarżonego o zabicie oprawców jego córki.

Jake nie ma ochoty bronić Drew Gamble’a, ale jeśli on się tego nie podejmie, to kto? Kiedy uważnie przygląda się sprawie, dostrzega jej drugie dno. I jak przed laty ryzykuje własną karierę, bezpieczeństwo finansowe i życie swojej rodziny, by obronić chłopca przed końcem, którzy wszyscy mu wieszczą – komorą gazową.

kiwi

Ponad dwa miesiace tu nie bylam ....odpoczywalam sobie .....

I teraz zagladnelam ....i nic nowego nie ma .....rozczarowana jestem .....

Druciarz Galaktyki to fascynująca mieszanka fantasy, science fiction, filozofii i mitologii, jedna z najbardziej enigmatycznych i humorystycznych książek Dicka.

Joe Fernwright, bezrobotny naprawiacz ceramiki w zdominowanym przez plastik świecie przyszłości, jest gotów na wszystko. Nawet na przyjęcie wyjątkowo niepewnej propozycji od istoty zwanej Glimmungiem. Joe ma przyłączyć się do grupy fachowców, którzy wydobędą starożytną katedrę z dna morza na odległej planecie…

Współczesna medycyna coraz skuteczniej przedłuża życie. Czym się kierować przy rozwiązywaniu wynikających stąd dylematów? Jak do tych problemów należy podchodzić od strony etycznej i duchowej? Na co powinna zwracać uwagę rodzina chorego?

Autor podejmuje siedem prób rozwiązania problemu. W tym celu spotyka się z neurobiologiem, bioetykami o różnych zapatrywaniach, specjalistką od medycyny paliatywnej, duszpasterzem z hospicjum, a także z małżeństwem zmuszonym do podejmowania dramatycznych decyzji w trakcie terapii swojej córki.

Podręczny zestaw, który daje nam szansę na zrozumienie, gdzie jest granica życia i śmierci według nowych naukowych definicji. Inspiracja do rozmyślania o tak zwanym testamencie życia.

Tęsknił, uwodził, porzucał. Czy geniusz potrafi kochać?

Fryderyk Chopin – blady, chudy, z charakterystycznym nosem, ale ma w sobie coś, co sprawia, że kobiety nie mogą mu się oprzeć. Skandalizująca George Sand, uwodzicielska Maria Wodzińska, młodziutka śpiewaczka Konstancja Gładkowska i bogata Jane Stirling. Każda szaleńczo w nim zakochana. Każda oddałaby za niego serce.

To dla niego sprzątałam i prałam, chodziłam na pola po kwiaty ślazu i macierzankę, to dla niego przygotowywałam napary i poiłam go nimi, znosząc jego narzekania i wymówki. George Sand

Kocham go za te ułomności i słabości, za upadki, za niezręczności, za – rzadką, ale jednak – nieczułość. Jane Stirling

Taką samą wstążkę jemu dałam, kiedy wyjeżdżał.
Ale o tej wstążce mniej się opowiada niż o listach od innej. Z tamtą miał się żenić. Konstancja Gładkowska

Wyszłam za hrabiego. A Fryderyk? On się jedynie oświadczył, tęsknił, został odrzucony i cierpiał. Wstyd przyznać, ale nawet mi się trochę śmiać chciało. Maria Wodzińska

Pasjonująca powieść o poplątanych ścieżkach miłości, płomiennych namiętnościach, salonowych plotkach i uczuciach, które nie dają o sobie zapomnieć.

Cztery niezwykłe kobiety i jeden mężczyzna, Fryderyk Chopin. Za co go kochały? A on – kogo kochał naprawdę?

"W listach, które zostawił Chopin, czuć błyskotliwość, wrażliwość i namiętność. Zainspirowana tym powieść porusza nasze czułe struny."

Natalia Kukulska

Romantyczna opowieść o miłości, przyjaźni i rodzinie

Dworek w Różanach to rodzinny dom Zosi Boruckiej, która żyje tam szczęśliwie z ojcem, swoją dawną nianią Zuzanną, wśród przyjaciół. Z pasją zajmuje się kwiatowym ogrodem oraz ekologicznymi uprawami. I marzy o założeniu rodziny z Krzysztofem, którego kocha od dawna.
Jednak życie bywa przewrotne – rodzina Boruckich traci ukochane Różany. W Krakowie Zosia zaczyna nowe, zupełnie inne życie. Czy zazna jeszcze radości i szczęścia? Spełni marzenia o miłości? Czy otuchę i wsparcie da jej Krzysztof czy Eryk – przyjaciel, który nie ukrywa, że chciałby być kimś więcej?

Romantyczna opowieść o miłości, przyjaźni i rodzinie. O tym, że chcemy kochać i być kochane. O przyjemności, jaką czerpiemy z drobnych rzeczy: zapachu świeżego chleba, smaku konfitury z czereśni, feerii barw różanego ogrodu, spotkań z bliskimi. O radości życia. O szczęściu.

Zosia Borucka nie mogłaby być bardziej szczęśliwa – odzyskała rodzinny dom i spodziewa się dziecka ukochanego Krzysztofa. Ale okrutny los postanawia z niej zadrwić: odbiera jej wszystko, co najcenniejsze. Zdruzgotana zamyka się w sobie, odsuwa od ludzi. Czy troska przyjaciół pomoże jej odzyskać radość życia? A może sprawi to wyjazd do Dalmacji i spotkanie z odnalezionym po latach dziadkiem?

Rozgrzewająca serce opowieść o radościach i smutkach, jakie niesie los, o rodzinie, której każdy z nas potrzebuje, o przyjaźni, która pozwala przetrwać najtrudniejsze chwile, i o miłości dającej nadzieję na szczęście.

Zuzanna Hulewicz traci w wypadku rodziców i siostrę. Opiekę nad nią przejmuje charyzmatyczna babcia Jadwiga. Wizyty w dworku Różany pod Krakowem, podróże po Europie i do Egiptu, ważne rozmowy, smakowanie światowego życia sprawiają, że Zuzanna wyrasta na niezwykłą kobietę.

Klimatyczny Kraków lat trzydziestych odchodzi w przeszłość wraz z wybuchem drugiej wojny światowej. Wszystko się zmienia, jednak w Zuzannie rodzi się coś niezmiennego – miłość do Joachima, Niemca, któremu ona też nie jest obojętna. Czy ich uczucie przetrwa wojenną zawieruchę?

Dalsze, wojenne i powojenne, losy Zuzanny i Joachima, bohaterów powieści "Tylko dzięki miłości".

Gdy wybucha wojna, Joachim opuszcza afrykańską plantację kawy i wyrusza do Europy, do bliskich i Zuzanny. Nade wszystko pragnie być z ukochaną i ją chronić. Nie wie jeszcze, jak okrutne są wichry wojny...

Piąta i ostatnia część sagi o Różanach. Akcja powieści rozgrywa się współcześnie w Różanach, Izraelu, Stanach Zjednoczonych i Indiach, a retrospekcje przenoszą czytelnika do powojennych Niemiec, Związku Radzieckiego i Krakowa z lat 50. i 60. Zosia znajduje w starym kalendarzu swojej niani nazwiska i adresy ludzi, z którymi Zuzanna kiedyś korespondowała, i postanawia zaprosić ich na swój ślub z Erykiem.
Nie wie, jak wiele wspomnień poruszą te zaproszenia i ile tajemnic dzięki nim się wyjaśni. Nie wie także, że Natalia, którą Eryk odtrącił, poprzysięgła mu zemstę i że nie cofnie się przed niczym.

Wiedźma

staaw

kiwi

Tez lubie sie smiac !!!!

Wiedzmo rzadko tu zagladasz ...do dzialu Hyde Park .....a ksiazek bardzo nie lubisz ?!.....ja nie lubie szydelkowania ......kazdy cos lubi a czegos nie lubi ....

Chyba zauwazylas juz od dawna .....a moze i nie ???!!!....ze caly ten dzial juz od dawna jest w stanie letargii ,jest w spiaczce , panuje tu ogromna bezczynnosc ,zapomnienie ,panuja ogromne nudy ....i teraz mnie sie chce smiac , jak to napisalam .....bo to jest takie smutne ze juz smieszne .....Hi.....Hi....Hi.... :wysmiewacz:

Jedynie Marcelus bardzo chcial tu wprowadzic nowosci .....i rozpoczal cos ????!!!!.....i padl i zginal ....i nie dokonczyl .....a tak potrzebowal przestrzeni i czasu.

Kiedys myslalam i do tej pory myslalam ....ze HydePark ....jest po to zeby wpisywac ....jak sie rozwinelismy i co robimy z wolnym czasem bez alkoholu . Uwazalam ze jest to bardzo bardzo wazne dla trzezwego alkoholika czy alkoholiczki , zeby utrzymac trzezwosc.

staaw

Cytat:

„Nowy wspaniały świat” to jedna z najsłynniejszych antyutopii w literaturze XX wieku. Przedstawiona w powieści Huxleya wizja przyszłego społeczeństwa, które osiągnęło stan całkowitego zorganizowania i zrealizowało ideał powszechnej szczęśliwości, jest wizją przerażającą.

W roku 2541 (czyli w 632 roku nowej Ery Forda) obywatele Republiki świata powstają w rezultacie sztucznego zapłodnienia i klonowania. Od niemowlęcia poddawani są wszechstronnemu psychologicznemu i biologicznemu warunkowaniu – po to, by w wieku dojrzałym stać się cząstkami kastowej społeczności, złożonej z pozbawionych wyższych uczuć ludzkich automatów. Czy ten „wspaniały świat”, w którym dominuje seks, prymitywne rozrywki, narkotyk soma, jest tylko zrodzoną w wyobraźni pisarza fantasmagorią?

źródło

Przeczytałem...

yuraa