Forum Wolnych od Alkoholu

k-g-g

Dzień dobry. Mój problem z mężem dotyczy alkoholu. Pewnie takich historii było tutaj wiele... Mąż ma 28 lat, od dwóch jesteśmy małżeństwem, mamy dziecko. Zauważam jednak, że coraz częściej męczy mnie ta relacja. Mąż jest kierowcą tira, najczęściej wyjeżdża na dwa tygodnie, po czym wraca jedynie na weekend, wobec tego czasu dla siebie mamy naprawdę mało. Już samo to oddala nas od siebie. Jednak schemat weekendów wygląda niemal zawsze tak samo- wychodzimy do znajomych lub oni przychodzą do nas i pojawia się alkohol- "czysto towarzysko". Ja zazwyczaj nie piję, czasem lampka wina czy drink, mąż- piwo, wódka...Kiedy czuje się niedopity, kupuje jeszcze coś do domu. Rano na kaca piwo jest obowiązkowe.
Może to nic takiego. To nie jest tak, że zawsze się upija. Nie jest wobec mnie agresywny, nie awanturuje się, nawet po alkoholu. Ale mam wrażenie, że nie potrafi przebywać ze mną całkiem trzeźwy. Kiedy nigdzie nie wychodzimy, też kupuje do domu piwo (czasem jedno, czasem dwa) i wypija przed telewizorem, do obiadu lub kiedy córka już pójdzie spać. Jeśli nie zgadzam się na kolejne piwo, proponuje, żebyśmy razem napili się wina...
Nasze kłótnie o drobiazgi często kończą się tak, że wychodzi z domu i wraca pijany w środku nocy. Rano tłumaczy, że moje nerwy o bzdury to nic, więc dał mi prawdziwy powód do wściekania. Każde jego spotkanie z kolegami kończy się tak samo, rzadko odmawia im spotkań, a "z kolegami nie pójdzie przecież na kawę"... Podobnie jest kiedy wychodzi do swojej rodziny (często sam), która nie stroni od alkoholu.
Na moje uwagi, reaguje nerwowo, żadne argumenty do niego nie docierają. Kiedy mówię, że przesadza z alkoholem odpowiada, że miał w domu alkoholika (dziadek męża zmarł wskutek tej choroby), dobrze wie jak to wygląda i sam nim na pewno nie jest. Dla niego piwo jest przyjemnością, która należy mu się po pracy, po stresującym dniu, czy choćby w lato dla ochłody zamiast lodów czy coca-coli.
Nie wiem już jak mam do niego dotrzeć, jak udowodnić, że mamy problem, który będzie narastał i że każdy jego nocny powrót coś we mnie zabija. Coraz mniej chce mi się walczyć o to małżeństwo, chociaż kiedyś obiecaliśmy sobie, że nie dopuścimy, by nasze dziecko dorastało w rozbitej rodzinie...
A może to ja przesadzam, może doszukuję się problemów tam, gdzie ich nie ma?
Proszę o poradę co powinnam zrobić, żeby uratować swoje małżeństwo, bo na wizytę u terapeuty uzależnień na pewno nie da się namówić.

szymon

cześć młoda

standardowa sytuacja, kiedy to kobiecie coś przeszkadza, coś zaczyna zauważać a chłop, wymiguje się od jakiekolwiek odpowiedzialności za związek
to jak opisałaś, to jak się zachowuje mąż, to może być pierwszy dzwonek do choroby alkoholowej - nie musi.
jednak, to że piszesz o tym na ogólnopolskim forum, znaczy, ze potrzebujesz pomocy TY.

opisujesz picie męża, a ja Ci napisze, zę to nie jest normalne, jak ktoś pije, po to, żeby się upić (bo mało z kolegami na imprezie wypił)
możesz postawić TWARDO swoje warunki, na czym Ci zależy, na związku, na nim przez te dwa dni trzeźwym, na rodzinie - nie na nadupconym facecie :szok:

taka rozmowa powinna się odbyć na najwyższym poziomie szczerości...

PS
wszyscy tak piją,
jeżdżę TIRem przez dwa tygodnia i browar mi sie należy
przecież jest gorąco
miałem cięzki dzień
zrobie jej na złość i wróce pijany w środku nocy...
itd itp
TO SĄ STANDARDY WŚRÓD ALKOHOLIKÓW, standardy myślenia osoby, która ma ze sobą problem

k-g-g

Postawić twarde warunki naprawdę jest ciężko, nie dlatego, że nie potrafię postawić na swoim- wręcz przeciwnie, ale wówczas on twierdzi, że czuje się jak na uwięzi, że trzymam go na smyczy a on nie da z siebie zrobić "pantofla". Mam wrażenie, że mąż boi się tego jak go będą postrzegać koledzy (zwłaszcza liczy się tu zdanie szwagra- męża jego siostry), kiedy odmówi im wyjścia, bo tak sobie życzy żona. Odmowa z własnej woli wchodzi w grę najczęściej z poczucia winy (bo zapił wcześniej) albo już dla świętego spokoju, żebym się nie czepiała.

A jeżeli faktycznie to ja potrzebuję tej pomocy bardziej niż on, to gdzie powinnam się po nią udać? I czy to cokolwiek zmieni w naszych relacjach, czy tylko wzmocni moje poczucie własnej wartości? Owszem moja samoocena drastycznie spada, kiedy widzę, że mąż nie wraca z trasy do mnie i dziecka z przyjemnością, a tylko kombinuje gdzie i z kim wyjść, ale chyba wiem jeszcze co jestem warta

yuraa

hej K-g-g

olga

witaj

k-g-g

Witajcie

Dziękuję yuraa za adresy...

Widzę, że jedno z tych miejsc znajduje się w naszej przychodni, może ułatwi mi to decyzję i "przy okazji" zapytam...

Myślę, że pomoc psychologa mi się przyda. Zrobiłam się drażliwa i podejrzliwa, każde jego wyjście z domu traktuję jako zagrożenie, bo przecież wychodząc do sklepu też ma okazję (z której zdarza się, że korzysta). On tez to widzi i kiedy w perspektywie czai się możliwość spotkania z kolegami czy jego rodziną, robię się nerwowa. Czasem wybucham awanturą, co on kwituje, że powinnam się leczyć, bo mam obsesję...

Już nie wiem kto ma rację

olga

Jasne, że powinnaś się leczyć ale nie dlatego, że masz jakąś obsesję ale dlatego, że wykazujesz juz objawy współuzależnienia. Powinnaś udać sie do poradni i umówic na terapię. Tam pokażą Ci jak sobie radzić by sobie pomóc. Pamiętaj - sobie, nie alkoholikowi, bo Ty nie oduczysz go pić.

Klara

Witaj K-g-g

Jacek

cześć k-g-g

olga

Jacus jesteś niezawodny. Ja bym nie umiała tak obrazowo przedstawic tego co myslę

Jacek

Maciejka

Witaj

k-g-g

olga

Jacek