Gonzo.pl - Śro 01 Lut, 2012 21:22 Jacenty, w Poznaniu mieszkałem prawie 8 lat. Szneki z glancem, ciasto brzdąc, którego teraz już nie uświadczysz. O, muszę poszukać, może przepis znajdę. No i do ciebie blisko, z tego co wiem... 
I kilka chętnych osób by było. Marc-elus - Śro 01 Lut, 2012 21:27
Hmmm co to takiego? 
Gonzo.pl - Śro 01 Lut, 2012 21:31 
Szneka to taka drozdżówka, ale specyficzna. Glanc to lukier. Poznanska gwara jest zaje.....fajna. jak wróciłem do B. to wszyscy mi mówili, że "zaciungam" z poznańska.... Jacek - Śro 01 Lut, 2012 21:31
no co ty od koloru do wyboru 
Gonzo.pl - Śro 01 Lut, 2012 21:35 A ja ostatnio sie naszukałem i nic.... Już nie ma tych cukierni, które znałem. na Rynku Jeżyckim.... Może w Kociaku? Ale jak tak, to przyjezdzam.... 
Jacek - Śro 01 Lut, 2012 21:39
glanc to zazwyczaj mowa jak co błyszczy kiedyś były modne meble lakierowane na wysoki połysk na glanc jak sie młody chłopok w garnitur odstrzelił to wiem że też mówili na glanc no i że lakierki ma wyglancowane Gonzo.pl - Śro 01 Lut, 2012 21:42 Yes, yes, yes. Albo sie wypindrzył.... Marc-elus - Śro 01 Lut, 2012 21:42 Glanc w sensie "ogólnym" to wiem co to. 
Papier jak jest błyszczący to mówi się z angielskiego "gloss", pewnie coś to ma wspólnego. Jacek - Śro 01 Lut, 2012 21:42 Olga 
nam uciekła
Jacek - Śro 01 Lut, 2012 21:44
możliwe ale tyle co siem orientuje to więcej od niymca pochodne byś wyszukał Gonzo.pl - Śro 01 Lut, 2012 21:48 chyba z niemieckiego glanz lub glanze Gonzo.pl - Śro 01 Lut, 2012 21:50 A kto by się chciał zlatywać z takimi ciastożercami jak my 
Lenka - Śro 01 Lut, 2012 21:52
Zgadnij 
Janioł - Śro 01 Lut, 2012 21:54
Gonzo.pl - Śro 01 Lut, 2012 21:55
Jacek - Śro 01 Lut, 2012 22:37
no nie wiem??? ...
czyżby Ptero
Gonzo.pl - Śro 01 Lut, 2012 22:40 Szneki w śmietniku. Jak tak można? Jacek - Śro 01 Lut, 2012 22:43
ja z tym pójdę do władz wyższych  tam gdzie górują bzy
a kto tu w tym dziele właściwie rządzi ???
olga - Czw 02 Lut, 2012 10:57
Jestem, jestem. 
Miał być mały zlocik a jest jakaś szneka 
Zajrzałam po kątach mojego mieszkania i stwierdziłam, że łikend poświęcę na sprzątanie a Wy jedzcie sobie te glance. Jonesy - Czw 02 Lut, 2012 11:18
Elegant z Mosiny, znaczy się
Gonzo.pl - Czw 02 Lut, 2012 11:29 Jaczke se lajsnął ino znorał się po drodze. 
esaneta - Czw 02 Lut, 2012 11:30
 Gonzo, przetłumacz to proszę
olga - Czw 02 Lut, 2012 11:30
Jeszcze gadają po "jakiemuś" 
Gonzo.pl - Czw 02 Lut, 2012 11:33 Marynarkę (kurtkę itp.) sobie kupił, ale po drodze się wybrudził,
esaneta - Czw 02 Lut, 2012 11:36
no teraz to widzę te germańskie naleciałości
esaneta - Czw 02 Lut, 2012 11:38 Szneka w zasadzie też. Niemcy maja takie ciastka w kształcie slimaka (ślimak=Schnecke) z rodzynkami 
pietruszka - Czw 02 Lut, 2012 11:40
znaczy się: Jupę se lajsnął i się uślabrał po drodze 
esaneta - Czw 02 Lut, 2012 11:42
następna 
a ja żadnej gwary nie znam 
olga - Czw 02 Lut, 2012 11:42 Może by tak ktoś po kaszubsku coś napisał. Sentyment mam. 
Gonzo.pl - Czw 02 Lut, 2012 11:43 A jakżeby inaczej?
Zamek Cesarski w Poznaniu (niem. Königliches Residenzschloß) – najważniejsza budowla Dzielnicy Cesarskiej, powstała dla ostatniego niemieckiego cesarza i króla Prus Wilhelma II. Zamek został zaprojektowany przez Franza Schwechtena, jednak wiele elementów wprowadzono na życzenie Wilhelma II. Cesarz osobiście ustalił szczegółowy plan swojej nowej rezydencji. 
olga - Czw 02 Lut, 2012 11:45 Nikt po po kaszubsku nie umie? pietruszka - Czw 02 Lut, 2012 11:46
pół dzieciństwa tam spędziłam: przedszkole muzyczne, ognisko muzyczne (fortepian), balet. Ech te tajemnicze przejścia i zakamarki, w tamtych czasach to się mówiło: Pałac Kultury - tak jak w Warszawie i Kino było Pałacowe 
Gonzo.pl - Czw 02 Lut, 2012 11:56 Chodziłem do Kina Pałacowego i na rózne wystawy i koncerty na dziedzińcu..... Kaszubski, proszę... pietruszka - Czw 02 Lut, 2012 12:25 A tak po poznańsku mi się skojarzyło. No cóż, pierwszy Al-anon powstał w Poznaniu 
Gonzo.pl - Czw 02 Lut, 2012 12:30 Jakbym swoją rodzinkę z Inowrocławia słyszał
Choć to obok Bydgoszczy, jednak tam właśnie jest sporo tych naleciałości poznańskich. Julia - Czw 02 Lut, 2012 13:25 W antrejce na ryczce stoją pyrki w tytce 
esaneta - Czw 02 Lut, 2012 13:41 Julia, Ty Kaszubka jesteś? pterodaktyll - Czw 02 Lut, 2012 13:49
Jeśli już, to Kaszebka
Julia - Czw 02 Lut, 2012 13:55 Przykro mi  nie jestem Kaszebką jeno Poznanianką...
Żeglarz - Czw 02 Lut, 2012 14:06
Co be tu Wama rzec 
Po kaszubsku nie napiszę, bo tak biegły nie jestem, ale umieszczę dokonany przez Emilię Szmytke opis najważniejszej kaszubskiej książki. Może kogoś ta ksiażka zainteresuje? Jest wydana w wersji kaszubskiej i polskiej. Żëcé i przigodë Remusa – epos młodokaszubski Żëcé i przigodë Remusa to największy i najsłynniejszy utwór autorstwa Aleksandra Majkowskiego. Stanowi on arcydzieło klasyki zarówno „naszej” kaszubskiej, jak i polskiej oraz europejskiej. Powieść ta winna wejść do kanonu lektur w szkołach na terenie Kaszub. Wielowątkowość tej powieści, nawiązanie do tradycji literackiej, nie tylko europejskiej, ale też celtyckiej i indoeuropejskiej, połączenie pierwiastków chrześcijańskich z pogańskimi oraz zawarcie cennego przesłania sprawiają, że zasługuje ona na miano arcydzieła kaszubskiej literatury. Żëcé i przigodë Remusa są powieścią napisaną w okresie Młodej Polski, jednak jej wyjątkowość sprawia, że plasuje się ona ponad tymi wszystkimi dziełami, które kreśliły tendencje modernistyczne. Powieść ta jest przykładem typowego eposu, który przedstawia panoramę społeczności kaszubskiej w drugie połowie XIX i na początku XX wieku. Ważnym elementem eposu jest ukazanie tejże społeczności w przełomowym momencie historycznym, którym w tym przypadku było budzenie się świadomości „narodowej” Kaszubów, otrząśnięcie się z marazmu oraz rozpoczęcie walki o przetrwanie. Życie i przygody Remusa są epopeją narodową, konstrukcją przypominającą Eneidę Wergiliusza, gdzie w pierwszej części autor powieści przedstawia nam głównego bohatera, to jaki jest i jakiego podjął się zadania. Oszpecony Remus, ze skażoną mową zostaje bohaterem poematu, co jest nietypowe dla bohatera powieści w ogóle, a w szczególności epopei. Majkowski przestawiając środowisko Kaszubów zajmuje stanowisko idealistyczne, które ściera się niejednokrotnie z twardym realizmem obrazowania.[…] Istniejący ład autorowi wydaje się naturalny”[1]. Majkowski w swej powieści przedstawia różne grupy społeczne, jednak najbardziej wyróżnia gburów, to w nich pokłada nadzieje na walkę o wyzwolenie Kaszub i przywrócenie im dawnej chwały. Nie przedstawia ich w sposób wyidealizowany, wytyka im wady takie jak sobkostwo, skąpstwo, brak zainteresowań i horyzontów, kłótliwość. Szlachta natomiast potraktowana jest wyłącznie z punktu widzenia narodowego i poddana jest ostrej krytyce. Mieszczaństwo pojawia się przelotnie a chłopi pozostają w cieniu, są cisi, pracowici, ulegli i nie liczą się[2]. Majkowski wykreował w tej powieści kaszubskiego rycerza słońca, pragnącego wybawić swoją ziemię od wszelkiego zła. Posłużył się pochodzącym z mitu indoeuropejskiego motywem walki dobra ze złem – Ormuzda z Arymanem. Remus był tutaj wysłannikiem Ormuzda, rycerzem słońca, który postawił sobie za cel wyzwolenie z niewoli Kaszub oraz wywyższenie kaszubskiej ojczyzny. Rezygnuje z osobistego szczęścia i poświęca się misji budzenia Kaszub, którą to na łożu śmierci przekazuje mu powstaniec z lat 1846-1848. Remus jednak zdaje sobie sprawę z bezsilności, a mimo wszystko podejmuje się zadania. W swojej misji obrał drogę handlarza książkami, który odwiedza okoliczne odpusty i tym samym wędruje po Kaszubach. Motyw książki widoczny od samego początku ma swoje znaczenie. Remus postawia swe dzieje w formie zapisków, zanim zaczął sprzedawać sam poznał tajniki literatury. Pierwsze książki, z jakimi spotkał się Remus, były książkami religijnymi: Biblia i legendy świętych. Książka, jako symbol tajemnej wiedzy i mądrości, jest według psychologii potrzebą posiadania władzy rozumienia i przekształcania środowiska zgodnie ze społecznymi i indywidualnymi potrzebami człowieka; kształtowania świadomości oraz zdobywania i przekazany wiedzy o świecie[3]. Książka stanowi ważny atrybut w życiu Remusa, jest jego mieczem w walce ze złem i w budzeniu tożsamości Kaszubów. Motywem przewodnim, który rozwija się w trakcie powieści, jest legenda o królewiance i zaklętym zamku oraz motyw misji. Królewianka ukazuje się Remusowi zawsze we śnie. Zapadły zamek i Królewianka szukająca śmiałka, który przeniesie ją przez rzekę do zamku. Jednak na drodze do szczęścia królewianki stoi zaklęta mowa, którą rozumieją tylko nieliczni oraz trzy zjawy: Trud, Strach, Niewarto. Remus podejmuje się zadania mimo poczucia swej słabości, jednak gdy w lustrze rzeki zobaczył swoje oblicze, rezygnuje. Poraziła go własna zewnętrzna mizerota. Zamek się zapadł, Królewianka zniknęła. Odtąd cały czas będzie myślał o wybawieniu zaklętej królewny. „Mówiąc językiem Junga, Remus będzie odtąd dążył do uświadomienia sobie owych nieświadomych treści. Najpierw starając się poznać – dla przyszłej indywiduacji, integracji świadomego z nieświadomym – sens i znaczenie snu o królewiance”[4]. Nie znając historii Kaszub, trudno mu było zrozumieć sens legendy o zapadniętym zamku. Znaczenie snu wyjaśnia mu na łożu śmierci dopiero, były powstaniec Józef Zabłocki. Remus usłyszał o zapadniętym zamku chwały kaszubskiego ludu, który trzeba wydźwignąć własną pracą. Od niego to otrzymuje misję budzenie Kaszub. „Ja pójdę do grobu, a ty pójdziesz między ludzi i będziesz pracował nad wydźwignięciem zapadłego zamku”[5]. Przyjął misje proroka, podobnego do Mojżesza. Nawet sam autor we wstępie mówi: „Czyż nie było dziwne, że właśnie ten człowiek ze skażoną mową roznosi piękne opowieści i pieśni?” Na wzór innych proroków ze Starego Testamentu Remus podjął się zadania, mimo że nie mógł się z nimi porównywać ani siłą, ani dojrzałością czy świadomością historyczną[6]. Oprócz proroka Remus posiada cechy romantycznego Gustawa przemienionego w Konrada, kiedy cierpi katusze widząc swoją królewiankę biorącą ślub[7]. Przez moment wydaje mu się też, że jest biednym Dawidem, który zwycięża w walce z Goliatem pod postacią niemieckiego żandarma. Remus wędruje, więc po ziemi kaszubskiej chcąc poznać swą ojczyznę, chce dojść do granic mowy kaszubskiej. Zostaje „skrą Ormuzdową”, będzie wędrował i szukał sobie podobnych, którzy będą chcieli wybawić zapadły zamek i przenieść Królewiankę. Chłopięce marzenia o "zapadłym zamku" i "zaklętej Królewiance" nabierają innego znaczenia, gdy pastuszek Remus zaczyna dojrzewać: "zapadły zamek" staje się symbolem Ziemi Kaszubskiej, której dawna chwała utonęła w niewoli germańskiej, a "zaklęta Królewianka"- uosobieniem duszy kaszubskiej, która uciemiężona, niezrozumiana i pogardzana, nie może i nie śmie się otworzyć, wypowiedzieć. Kiedy więc kolejny sen Remusa wzbogaci się o motyw zapadłego zamku, uwyraźni się młodopolska ludowość, symbolika i fascynacja mitem w tej „nowej erze mitycznej”, jakim był przełom XIX i XX wieku[8]. Remus często będzie żył między jawą a snem. Przyjmuje rolę pośrednika między światem rzeczywistym a fantastycznym. Najpierw wyśni on swego „Stracha” pod koronowaną jarzębiną, a potem odnajdzie jego rzeczywistą postać w niemieckim koloniście – Czerniku[9]. Motyw baśni o Królewiance miał wymiar symboliczny, ponieważ w 1905 roku budzi się myśl narodowowyzwoleńcza. W swej wędrówce po Kaszubach Remus, jak tytułowy bohater Cervantesa, rozpoczyna bezsensowną walkę z wiatrakami, a w swym towarzyszu Trąbie ma swego Sancho Pansę. Z jednej strony motyw wędrówki symbolizować morze drogę życia ku śmierci, a z drugiej – drogę wiodącą ku życiu i swobodzie. Główny bohater tak bardzo przejął się swoją misją, że całkowicie zapomniał o swoim szczęściu. Klementyna, córka Króla Jeziora, została mu ofiarowana przez ojca na łożu śmierci. Jednak biedny Remus nie uważa się godnym pięknej Klementyny, ucieka i dopiero po jakimś czasie decyduje się na powrót. Jednak jego szczęście nie trwa długo, ich przyczółek miłości zostaje zniszczony, a Remus musi dalej uciekać. Mimo to odchodzi z nadzieją, ponieważ Klementyna oznajmia mu, że jest w ciąży i zapewnia go, że wychowa jego potomka na „iskrę Ormuzdową” na wzór ojca. Wydarzenia w Sarbsku i wizyta u ostatniego kaszubskiego szlachcica początkowo wydawać się mogły śmieszne i komiczne, ale z czasem przeistoczyły się - w tragiczne. Nie na darmo autor nazywa ten rozdział Wizytą w piekle, gdzie dopatrzyć można się analogii do dantejskiego piekła. I tutaj Remus spotyka Czernika, który jest zawsze tam gdzie lud kaszubski jest zagrożony. Sarbsk to takie miejsce gdzie już nikt, oprócz Młotka, nie pamięta Kaszubszczyzny. Ostatni szlachcic, skoro nie mógł obronić Kaszub przed wynarodowieniem, to postanowił zachować pamięć o ich istnieniu, tworząc muzeum w swym pałacu. Podczas pobytu w Sarbsku Remus rozpoznaje siebie na starym obrazie z przed lat w osobie XVI-wiecznego rycerza Witosława. Takim też imieniem nazywa go stara Julka. Mamy, więc motyw reinkarnacji. „Nieśmiertelny duch ludzki za wolą Boską więcej niż jeden raz może zejść na ziemię i formować sobie całą postać, która jemu służy”[10]. To tutaj też po raz kolejny staje do walki ze Smętkiem, jednak znów okazuje się słaby i bezsilny. Gdyby nie przeraził go Trud i nie poddał się Strachowi, gdyby bez pamięci nie oddał się myśli o łowczance znad Jeziora Wdzydzkiego i gdyby nie obawiał się konsekwencji tej miłości, miałby dość sił w walce ze Smętkiem jako hipostazą absolutnego zła. On jednak zaraził się bezsiłą romantycznego uczucia i wszelką energię zmroził biernością tęsknoty[11]. Kolejne części powieści są kolejnymi etapami życia Remusa oraz jego psychicznej ewolucji. Aby odczytać motywy tej ewolucji, należy sięgnąć do psychologii C. G. Junga oraz M. Eliadego, z jego sakralizacją przestrzeni, czasu, natury i jej żywiołów[12]. Odbija się także w tej powieści echo dekadentyzmu i katastrofizmu, tak charakterystycznego dla społeczności końca wieku. Powieść ta nie kończy się pozytywnie. Smętk zwyciężył, a Remus nie sprostał swej misji. Stara Julka, którą spotyka Remus na drodze pielgrzymki do Wejherowa, i która to rozpoznaje w nim Witosława, miała dla niego specjalne zadanie. W noc świętojańską, noc cudów, Remus miał po raz kolejny zmierzyć się ze Smętkiem. Całość wydarzeń ma miejsce na Łysej Górze. Remus miał wykorzystać zbierający się tłum do swojej misji, miał podnieść w górę kwiat paproci i zawołać: „Do mnie!”. „W którym jest jeszcze kropla krwi stolemów, ten stanie przy tobie”[13]. Tylko, że „rycerzowi kaszubskiej” ziemi po raz kolejny zabrakło Wiary. Symbolika tej sceny związana z motywem ścinania kani, palenia ogniska, motywów tak charakterystycznych dla obrzędów kaszubskich oraz rozkwitającym kwiatem paproci - ma za zadanie rozjaśnić ciemność nocy. Gdyby słoneczność dobra zwyciężyła ciemność zła, kaszubska ziemia odzyskałaby pierwotną świetność[14]. To wielka metafora sytuacji kaszubskiego ludu, który kiedyś będzie wolny; metafora doskonale wkomponowana w sakralny czas słowiańskich świąt i obrzędów[15]. Gdyby Remusowi udało się dokonać tego zadania w jego ręku rozkwitłby kwiat paproci, a mowa jego stałaby się ostra jak stal i czysta jak zdrój. Dzięki cudownemu kwiatu paproci poruszyłby rzesze Kaszubów, ludzi którzy wierzą, że są z rodu stolemów, obudziłby ich z długiego snu i poprowadził do wolności. Tak się jednak nie stało. Remus zapomniał o słowach Julki, nie podniósł kwiatu w górę. Patrzył na bawiący się wokół Czernika Lud i nic nie zrobił. „Nie pamiętam, co się ze mną działo w tej chwili. Widziałem lud tańczący wokół Czernika, a on stał w środku, jak Zły Duch, który pełni drużbę na diabelskim weselu”[16]. Od wydarzeń na Łysej Górze zależały dalsze losy Julki. Skoro cud się nie stał, Julka umarła. Finał sobótkowej nocy kończy się chocholim tańcem. Remus, jak Jasiek z Wesela, zapomniał o swym zadaniu; zatracił się w melancholii, którą Wyspiański wyraził chocholim tańcem[17]. Scenę te można przyrównać do decydującej sceny z Kordiana Słowackiego, który także podjął się ciężkiego zadania i ostatecznie poległ na polu walki. Strach i Imaginacja zapanowały nad Remusem i nie zdołał dokończyć misji. Zwyciężyło zło, Smętkowi – Czernikowi udało się zgasić najjaśniejszą iskrę Ormuzdową. Remus czuje się słaby i bezradny, tak jak wtedy, gdy miał przenieść królewiankę do zamku. Pozostało tylko wierzyć w to, że jego misję podejmie syn. Brak znajomości historii Kaszub spowodowały słabą wiarę w możliwość pozytywnej realizacji misji. Co spowodowało, że Remusowi po raz kolejny zabrakło wiary? Czy jest to tragedia całej społeczności kaszubskiej czy indywidualna tragedia Remusa? Remus, aby sprostać swej misji, musiał najpierw poruszyć tłumy, znaleźć osoby, które tak jak on podejmą się zadnia wydźwignięcie kaszubszczyzny z leju germanizacji. Wydarzenia na górze były osobista porażką Remusa jako przywódcy. Nie sprawdził się jako wódz, co daje nam nadzieje na to, że zajedzie się osoba, która sprawi, że lud zgromadzony wokół Smętka porzuci go i przyłączy się do nowego wieszcza ludu kaszubskiego. Symbolika sceny na Łysej górze wskazuje na trudności targające ówczesnymi Kaszubami. Tragiczne zakończenie tej powieści podsunęła Majkowskiemu sytuacja na Kaszubach na początku XX wieku. Brak jednego wspólnego stanowiska oraz osamotnienie poszczególnych działaczy kaszubskich sprawiły, że zwyciężył Smętk. Pozbyć się go można poprzez gorącą wiarę w swoje racje i zwycięstwo w swe czyny. Dlaczego właśni Majkowski powołał do tej misji kogoś takiego, jak Remus. Osieroconego parobka ze skażoną mową, którego skromne możliwości, słabe ambicje nie sprostały misji. Im bardziej dorastał w sensie emocjonalnym i świadomościowym, tym większe wydawały się dysproporcje pomiędzy rzeczywistością a tym, czego miał dokonać. Ludzie, którzy go otaczali nie umieli zwalczyć trzech wrogich zjaw. W swej walce pozostawał, więc sam, jedyną nadzieję wiązał ze swym jeszcze nienarodzonym synem. W trakcie swej wędrówki po Kaszubach w nadziei na spotkanie równych sobie tracił wiarę na to, że może podołać posłannictwu. Kaszuby zniszczone przez zaborcę, granice językowe kurczą się coraz bardziej, ludzie wyrzekają się swej ziemi, zaprzedają ją Niemcom, zapominają o swej małej ojczyźnie, języku, tradycji. Majkowski myślał o bohaterze przekonującym nie tylko kaszubskiego, ale każdego odbiorcę. Także odbiorcę pamiętającego Młodą Polskę i jej bohatera, który nie musiał wcale wygrywać, aby się spełnić[18]. Legenda o królewiance powinna być opowiadana małym dzieciom, aby już od najmłodszych lat kształtować w nich poczucie przynależności do tradycji, języka, ziemi. Od pacholęcia należy rozbudzać w nich sens i wiarę w walkę o lepsze jutro, o wolność. Życie i przygody Remusa to klasyczna powieść epicka, o uporządkowanej ramowej konstrukcji, którą okala motyw przybyłego zza granicy panicza. Trzy części stanowią kolejno o czasach młodości Remusa (Na pustkowiu), wędrówka po Kaszubach (Na swobodzie i w niewoli), oraz trzecia o miłości, wizycie w piekle i wielkim finale, który zakończył się chocholim tańcem (Smętk). Po nieudanej końcowej walce ze Smętkiem Remus dalej wędrował po Kaszubach opowiadając dzieciom o Królewiance. W trakcie jednej z takich wizyt ratując życie dzieci został przygnieciony pniem drzewa, a jego odwieczny wróg Smętk – Czernik zginął od uderzenia pioruna. Remusowi, jako skrze Ormuzowej symbolizującej pierwiastek dobra nie udało się zwalczyć zła - Arymana. Dopiero interwencja natury sprawiła, że sprawiedliwości stało się zadość. O życiu Remusa dowiadujemy się z jego wspomnień, które po sobie zostawił u nauczyciela w Lipnie dla tego, który w przyszłości chciałby podobnie jak on wybawić Królewiankę z zaklętego zamku. Bowiem w postaci Remusa i jego onirycznej baśni, Majkowski przedstawił nie tylko tragedię germanizowanych Kaszubów, ale ideę ich wyzwolenia i powrotu kaszubskiej ziemi do dawnej świetności. Aby to się stało, Kaszubi powinni stać się silnymi duchem i myślą. „Żëcé i przigodë Remusa” jest w regionalnej literaturze kaszubskiej dziełem o epokowym znaczeniu. „W młodopolskiej prozie często pojawiają się fragmenty różnokulturowych mitów, lecz nader rzadko mit strukturalizował całość świata przedstawionego”[19]. Powieść Życie i przygody Remusa łączy w sobie tyle różnych wątków zaczerpniętych czy to z romantyzmu z tradycji chrześcijańskiej, celtyckiej a nawet indoeuropejskiej. Poza tym, Majkowski wykorzystał w swej powieści legendy, tradycje i zwyczaje kaszubskiej. Skorzystał z tradycji okresu sarmatyzmu i zakreślił, w osobie Trąby czy Zabłockiego, a nawet szlachty jako ogóły, tradycyjnego polskiego Sarmatę. Tragizm głównego bohatera czy postawa Remusa – opętanego szaleńca, skłonnego dla lokalnej ojczyzny zrobić wszystko, co w jego mocy, aby sprostać zadaniu, są typowymi cechami romantyzmu. Połączenie w jednej powieści tych wszystkich pierwiastków i to jeszcze w taki sposób, że funkcjonują ze sobą i nie zakłócają się, zasługuje na miano arcydzieła. To, co cechowało tę powieść jako utwór modernistyczny to nietypowy bohater, motyw wędrówki dusz, tęsknota za rajem utraconym oraz wykorzystanie snu[20]. Główny bohater Majkowskiego nie był nawet chłopem. Chłop w modernizmie nie było czymś naturalny, ale wykorzystanie jako głównego bohatera parobka było czymś bardzo odważnym. Dla Kaszub Życie i przygody Remusa są pierwszą powieścią i równocześnie - dzięki jej wyjątkowym wartościom folklorystycznym, ideowym i językowym - najcenniejszą w tej literaturze pozycją. Wartości językowe w tym się zaznaczają, że autor codzienną, powszechną kaszubszczyznę podniósł do formy odświętnej, dostojnej, uroczystej, że w całym tego słowa znaczeniu stworzył kaszubszczyznę literacką. Tę twórczą pracę nad kształtowaniem języka widać w "Remusie" na każdym kroku. Nigdy też dotąd literacka kaszubszczyzna nie ukazała się w takim bogactwie i pięknie[21]. Dzięki zainteresowaniu tematem i próbie zarażenia nim choćby jednej osoby mam nadzieje, że choć w niewielkim stopniu przyczyniłam się do wybawienia zapadłego zamku i mogę dzięki temu nazwać się „iskrą Ormuzdową”. Jacek - Czw 02 Lut, 2012 14:07
o neuu  je to sie szneki
a ty to chaupe na glanc wysprzatosz
Julia - Czw 02 Lut, 2012 14:19 glanz nie glanz...porzundek w chacie być musi
Jacek - Czw 02 Lut, 2012 14:19
teroz to wystarczy je ćpnąć do pralki i są te ekstra proszki co to je na glanc wypierum Jacek - Czw 02 Lut, 2012 14:21
jo to mioł w duma taką fajną Babunie co to se miała swojom gware ...i jo zem poniej to łobjoł i tak do dzisiej godmm plindze a to jakoś ino leci Jacek - Czw 02 Lut, 2012 14:25
jo ryczke mom w łazience a w tytce to mom kilo cukru
Julia - Czw 02 Lut, 2012 14:26 A Ty dzisiaj do arbajtu nic nie mosz,że szrajbujesz po tym forumnie caki czos
Jacek - Czw 02 Lut, 2012 14:27
tak szpykum no i jak wkuńcu mo być
esaneta - Czw 02 Lut, 2012 14:28
zrozumiałam w końcu 
Jacek - Czw 02 Lut, 2012 14:29
eetam  już odfajkowane
teroz czas na relaks
Julia - Czw 02 Lut, 2012 14:30 Esaneta...zatem na ten czas Poznaniacy muszą Tobie wystarczyć
Jacek - Czw 02 Lut, 2012 14:34
to może tero sama coś wygrygolisz esaneta - Czw 02 Lut, 2012 14:39
tzn? Jacek - Czw 02 Lut, 2012 14:44
grygolić – bazgrać - pisać Gonzo.pl - Czw 02 Lut, 2012 15:01
Przecież to Poznanianka.
Łe jery.... Bejmów ni mom, coby ancug akuratny oblec i z jakims fifnym szczunem iść sie pogibać. ale flyfram.... Lepij se plyndze na obiad zrobię....
Julia - Czw 02 Lut, 2012 15:10 łee tam plyndze..jo dziś na obiad dla sie i chłopa rumpuciu nagotowłam
Gonzo.pl - Czw 02 Lut, 2012 15:18 Taki ajntopf z chabasem?
Julia - Czw 02 Lut, 2012 15:24 No,wzienam tego chabasu cheba z kilo u tego rzeżniola za winklem,troche pyrów wciepnęłam no i chłop jak z arjbajtu przyńdzie to se goroncego troche zji
Gonzo.pl - Czw 02 Lut, 2012 15:27 Cholerka, przypomniał mi się taki bar na Podgórnej (chyba tak sie nazywała) z daniami z baraniny. Prawdziwy szaszłyk...... I komu to przeszkadzało?
OSSA - Czw 02 Lut, 2012 16:09
TEJ Jacek dlaczego Poznaniaków do śmietnika wywalili , wchodzę na forum
Janioł - Czw 02 Lut, 2012 16:12
OSSA - Czw 02 Lut, 2012 16:15
Znam taką jedną szkoda gadać Gonzo.pl - Czw 02 Lut, 2012 16:23
Ja jestem baran.
pietruszka - Czw 02 Lut, 2012 17:55
jakiś rojber ćpnął nas do gemeli
pterodaktyll - Czw 02 Lut, 2012 17:57
Gonzo.pl - Czw 02 Lut, 2012 17:59 Rychtyk spartolił. pietruszka - Czw 02 Lut, 2012 18:10 a teraz ejber fefra się i fyra w tom japu pterodaktyll - Czw 02 Lut, 2012 18:11 Wcale sie nie fefram ani tym bardziej fyram i przede wszystkim w żadnym japu 
pietruszka - Czw 02 Lut, 2012 18:13
no w japę mioło być Gonzo.pl - Czw 02 Lut, 2012 18:15 Nygus jeden... OSSA - Czw 02 Lut, 2012 18:22
Ze mnie żadna poznanianka , przyjechałam tu za pracą nie umiem mówić gwarą, moje dzieci też nie. Kiedyś było mi głupio pojechaliśmy do rodziny mena , poznaniaków od kilku pokoleń mówili gwarą. Mój syn był jeszcze mały, pyta na głos , mamo dlaczego oni tak śmiesznie mówią ?  Jakoś więcej nas nie zaprosili
Natomiast "gemela" to moje ulubione powiedzenie jak wchodzę do pokoi moich synów. Julia - Czw 02 Lut, 2012 18:25 Na gemyli,jak na gemyli, może jakiś ajzol se znajdę.
Jacek - Czw 02 Lut, 2012 18:26
no bo widzisz moja droga,to wbrew pozorom najszczytniejsze i najpopularniejsze miejsce jest więc zamiast grymasić to czujmy siem zaszczyceni i wyróżnieni pietruszka - Czw 02 Lut, 2012 18:33
prawdziwych poznaniaków to wcale nie jest tak dużo, no może ciut więcej niż w Warszawie Warszawiaków. Ja się rodziłam w Poznaniu, moja mama też, ale ojciec jeszcze poza Poznaniem - jego rodzina sprowadziła się do Poznania po wojnie. Ale wszystko to i tak rdzeni Wielkopolanie. Co prawda w domu nie używało się gwary, jedynie z babcią czasem był kłopot się dogadać
Jacek - Czw 02 Lut, 2012 18:35
a jo to zmoją Babunią zawsze się dogodoł jak ona poszła wody nagrzać ,to jo i do faski wody we wymborku nanosił Gonzo.pl - Czw 02 Lut, 2012 18:37 Ja pracowałem z kilkoma osobami mówiącymi tak na co dzień, a i ci mówiacy polszczyzną literacką, jednak niektórych słów także używali. No a już podczas imprez alkoholowych to chyba połowy nie rozumiałem. pietruszka - Czw 02 Lut, 2012 18:37 ale jak mi kazoła do sklepu po pyry iść to ja zaroz bejmy chciała, a ona: do sklepu idź a nie do składu
Jacek - Czw 02 Lut, 2012 18:40
jak jo na klymki nie dostoł to do żodnygo składu nie poszłym
Gonzo.pl - Czw 02 Lut, 2012 18:40 No.... Ja na początku mieszkałem u wuja i on mi kazał kupić kawiorek i jakies grosze mi daje. No to ja mówie jaki kawiorek..... A kawiorek, kawiorka to taka bagietka... 
Jacek - Czw 02 Lut, 2012 18:45
kurde blaszka teraz wim co te moje córy tak mnie poprowiajum jak mówie poszłym
a jo tak gwaruje a ni nie wim
no une mnie poprowiają na poszedłem to mnie się nic nie pozostało jak im odpyskować ... to wy tyż ??? pietruszka - Czw 02 Lut, 2012 18:48
 to kawiorek nie jest ogólnopolski?
Gonzo.pl - Czw 02 Lut, 2012 18:49 Chyba sam wisz kaj poszłes, nie?
Gonzo.pl - Czw 02 Lut, 2012 18:51
Nie... W Łodzi to angielka. w Krakowie weka. A u mnie... I tak i tak, ale kawiorek nigdy. A w ogóle to chyba bułka, albo bagietka, choc to właściwie co innego... pietruszka - Czw 02 Lut, 2012 18:54
no no kawiorka to ani bułka ani bagietka, to coś... pomiędzy...
Jacek - Czw 02 Lut, 2012 18:56
bagietka jest cztyry razy dłuższo i trzy razy chudszo jesto coś na kształt chleba jeno bardziej mięsiwo o bułce mo
Julia - Czw 02 Lut, 2012 18:57
Nie jestem rdzenną Poznanianką,Wielkopolanką to i owszem.
Gonzo.pl - Czw 02 Lut, 2012 18:59
Ja wiem, co to jest kawiorek... tylko nie wiem, jak to u mnie sie nazywa. zreszta ja u nas takich nie widzę wcale.... Julia - Czw 02 Lut, 2012 18:59
Jacek mieniłeś zatem swoje upodobania kulinarne.Zamiast pączków - bagietka.
pietruszka - Czw 02 Lut, 2012 19:00
To kiedy kolejny zlot wielkopolski? pietruszka - Czw 02 Lut, 2012 19:01
wszystko na młodziach, znaczy się na drożdżach
Julia - Czw 02 Lut, 2012 19:06
Mam nadzieje,że Jacek nie rośnie jak ciasto.
Julia - Czw 02 Lut, 2012 19:09
Jak przystało na nabytą Poznaniankę  ,muszę się akuratnie do zjazdu wyrychtować.
pietruszka - Czw 02 Lut, 2012 19:14
ech, Jacek z tych co by i tonę sznek pożarłby i nie przytyje ani deko ... ech... pozazdrościć
Jacek - Czw 02 Lut, 2012 19:16
Julenko,moja droga,żodnum bagietkom czy bułką to ty mnie nie przekupisz pączką zresztą tyż nie 
pietruszka - Czw 02 Lut, 2012 19:18
ale podpuszczasz
Julia - Czw 02 Lut, 2012 19:19
Wyraziłam swój ból... Julia - Czw 02 Lut, 2012 19:21
Jacuniu Drogi, ja już wiem czym mogę Ciebie przekupić.
Jacek - Czw 02 Lut, 2012 19:21
i co tu do pozazdroszczenia co i na chłopa nimo wyglundu taki paździsz ino ale jo to pozazdrościć mum czego takimu jednymu Mariuszowi co se co wieczór w pewne oczęta spoglądać może
Jacek - Czw 02 Lut, 2012 19:23
no to kiedy ten zlot??? 
Jacek - Czw 02 Lut, 2012 19:26
no co??? przeca widziałaś że jo się nie dołem podłem ale się nie poddoł
Julia - Czw 02 Lut, 2012 19:31
Czytaj jw,
pterodaktyll - Czw 02 Lut, 2012 19:36
Cały Jacek to pewnie nie, ale jakieś części wybrane.................Jacka
Aha, przenoszę ten temat do Trollownie. Nie można pozwolić, żeby tak piękna gwara uleciała gdzieś w kosmos
Julia - Czw 02 Lut, 2012 19:38
Dzięki łaskawco. 
Gonzo.pl - Czw 02 Lut, 2012 19:39 Trole wstretne jesteśmy i do trolowni nas wrzucili
Krzysztof 41 - Czw 02 Lut, 2012 19:40 
pterodaktyll - Czw 02 Lut, 2012 19:45
cicho być malkontencie jeden. Na salony mu się od razu zachciewa. Co za ludzie, jak pragnę zakwitnąć. Daj palec, to całe skrzydło od razu chcą
pietruszka - Czw 02 Lut, 2012 19:45
chyba lepiej być trolem niż gemylarzem
no jednak fifny ten moderator pietruszka - Czw 02 Lut, 2012 19:47
ciekawe, co autor miał na myśli?  i co na to sam zainteresowany
Gonzo.pl - Czw 02 Lut, 2012 19:47 dobra, dobra, doceniam....
pterodaktyll - Czw 02 Lut, 2012 19:48
Jak to co? Części wybrane. To tak jak dzieła wybrane jakiegoś autora. się najlepsze przeważnie wybiera
Jacek - Czw 02 Lut, 2012 19:49
no po twoich wypowiedziach to siem akurat kurce pterodaktyll - Czw 02 Lut, 2012 19:50
Ty nie bądź taki skurcybyk 
Julia - Czw 02 Lut, 2012 19:50
Fajny szczun z niego.
pterodaktyll - Czw 02 Lut, 2012 19:52
Powtórz to jeszcze raz.......... Jacek - Czw 02 Lut, 2012 19:53
ty .....................................................tyrytyty Jacek - Czw 02 Lut, 2012 19:54 a no czasem miem siem zdaża urosnąć
Jacek - Czw 02 Lut, 2012 19:55
no i widzisz byczku
OSSA - Czw 02 Lut, 2012 19:55
Julia - Czw 02 Lut, 2012 19:55
Utrwalasz wiedzę na swój temat.
olga - Pią 03 Lut, 2012 09:16  moja ulubiona piosenka
a to wesołe miejsce: OSSA - Pią 03 Lut, 2012 09:26
bagietka to nie to samo co kawiorek 
o angielce nie słyszałam, fakt nigdy nie byłam w Łodzi,
OSSA - Pią 03 Lut, 2012 09:46 jak na piątek przystało Smacznego esaneta - Pią 03 Lut, 2012 09:47
ja nie wielkopolanka, a podobny obiad w piątki mam. Do tego ryba i sałata.
Klara - Pią 03 Lut, 2012 10:09
Pyrki z gzikiem
esaneta - Pią 03 Lut, 2012 10:11
skąd Wy te nazwy bierzecie?
Możecie podać przepis na to coś białe? Klara - Pią 03 Lut, 2012 10:15 Tu jest: http://o-pysznym-jedzeniu...ml?ticaid=6ddab Gzik, to po prostu twarożek ze śmietaną, i szczypiorkiem lub cebulą
OSSA - Pią 03 Lut, 2012 10:27
Esa nie śmiej się ja przyjezdna jestem, ale kiedyś mój syn wraca z przedszkola i prosi o ziemniaczki z takim białym sosikiem, całe popołudnie wymyślaliśmy białe sosiki, netu nie było. Dopiero następnego dnia od wychowawczyni dowiedziałam się, że to gzik był.
esaneta - Pią 03 Lut, 2012 10:27
To mój "gzik" jest z ogórkami konserwowymi i czosnkiem a zamiast twarozku uzywam tylko jogurtu naturalnego. OSSA - Pią 03 Lut, 2012 10:28
to ja już wolę poznańska wersję mam alergię na czosnek 
esaneta - Pią 03 Lut, 2012 10:30
dostajesz wysypkę?
olga - Pią 03 Lut, 2012 10:33
to są tzatziki Ja robię twarożek z rzodkiewką albo z kiełkami rzodkiewki esaneta - Pią 03 Lut, 2012 10:35
prawie - w oryginale należałoby je przyrządzić ze świeżym ogórkiem i koperek jeszcze dodać. Gonzo.pl - Pią 03 Lut, 2012 10:40 Wiara godom wom, jak żyje, Nie od jedzy człowiek tyje! Można spucnąć giyre z krzanem, Karmonade tuż nad ranem, A wieczorem pyre z gzikiem I berbeli popić łykiem. Rano zaś gdy przyńdzie smaka Na gulorza, czy kuraka, Nie martw sie, że znów przytyjesz, Ciesz sie jednym, tym że żyjesz! Jednak sekret w tym ukryty, Czyś jezd głodny czy tyż syty, Choć w tym dziebko jezd mozołu, Zawsze w pore wstań od stołu. Szare kluchy... Pysznosci. Moja mama robiła je chyba dość specyficznie, nigdzie sie z tym nie zetknąłem, bo z podsmażonym boczusiem i wkruszonym twarogiem. 
olga - Pią 03 Lut, 2012 10:42
To chyba są kopytka? Gonzo.pl - Pią 03 Lut, 2012 10:45 nie, to sa szare kluchy. Z pyrów. Gonzo.pl - Pią 03 Lut, 2012 10:46 Kluchy z pyrek, czy po prostu szare kluski, przez dłuższy czas uważano za danie dla uboższych warstw społecznych. Dzisiaj są one serwowane, często zamiast ziemniaków, do wykwintnych dań, zarówno w domach jak i w restauracjach. Podawane są także jako drugie danie obiadowe, okraszone podsmażonym wędzonym boczkiem z cebulką, obowiązkowo z dodatkiem zasmażanej kapusty kwaszonej. Szare kluski były obecne na wielkopolskich stołach od bardzo dawna, a receptura i technika ich przygotowywania nie uległa na przestrzeni lat żadnym zmianom. Składniki: 4 porcje 10 dużych ziemniaków ok. szklanki mąki (najlepiej krupczatki) 1 jajko 1 duża cebula sól Opis przygotowania: 30 min. Ziemniaki obrać i zetrzeć, razem z cebulą, na tarce o małych oczkach. Utartą masę przełożyć na lnianą ściereczkę (lub gazę) i odsączyć z pozostałego płynu. Następnie przełożyć do miski, dodać jako, sól do smaku (ok. łyżeczki), mąkę i dobrze wymieszać. Kluski formuje się albo łyżką stołową maczaną w wodzie, albo wykładając ciasto na zwilżoną wodą deskę i odcinając nożem kluski bezpośrednio do osolonego wrzątku. Gotować około 2-3 minuty od wypłynięcia i odcedzić. olga - Pią 03 Lut, 2012 10:55 Aha, jak placki ziemniaczane, tylko gotowane esaneta - Pią 03 Lut, 2012 10:58
Pod ta nazwą lub jako sine kluski miałam okazje jeść to cudo u Ślązaków. Sądziłam, ze to kuchnia śląska. Zrobię to cudo wg Twojego przepisu....biada Ci jeśli nie wyjdą 
Klara - Pią 03 Lut, 2012 11:00
Na kopytka są potrzebne gotowane ziemniaki, no i kopytka mają (bardziej) regularne kształty, gdyż są odcinane nożem z wałeczka. olga - Pią 03 Lut, 2012 11:03
Zauważyłam właśnie, że są takie trochę koślawe ale pomyślałam, że w oryginale takie mają być. Mnie rzeczywiście wychodzą kształtniejsze (kopytka) Julia - Pią 03 Lut, 2012 11:18 A może tak kluski na parze? Czyli po prostu poznańskie pyzy
olga - Pią 03 Lut, 2012 11:21
Pyzy to są właśnie robione po części surowych tartych ziemniaków po części z gotowanych Gonzo.pl - Pią 03 Lut, 2012 11:24 Pyzy na parze to CHYBA z na drożdzach. Pampuchy. Podaje sie s sosem gulaszowym, pieczarkowym... 
esaneta - Pią 03 Lut, 2012 11:28 No Wielkopolanie....fiu, fiu....ciężka ta Wasza kuchnia, ale podoba mi się
Gonzo.pl - Pią 03 Lut, 2012 11:31 Pampuchy sa lekkie. Chyba... Ale ogólnie kuchnia poznańska tłusta i cięzka. A ja taki Poznaniak, jak z koziej życi trumba... esaneta - Pią 03 Lut, 2012 11:34
jesli je zwazyć, pewnie tak, ale jeśli zliczyc kalorie...hm....
Gonzo.pl - Pią 03 Lut, 2012 11:41 
A można i na słodko... Julia - Pią 03 Lut, 2012 12:13 Wchodzę znów luknąć na forum a wiata se cheba na baukę polazła.
Wiedźma - Pią 03 Lut, 2012 12:13 Taki fajny temat, a czemu on aż w Trollowni, Ptero, hę?
Gonzo.pl - Pią 03 Lut, 2012 12:14
No ktoś nas wreszcie obroni
pterodaktyll - Pią 03 Lut, 2012 12:15
Bo żem go ze śmietnika wyciągnął
Julia - Pią 03 Lut, 2012 12:15 wiara* blauka* yuraa - Pią 03 Lut, 2012 12:15 temat był początkowo w śmieciach ale awansował i chyba jeszcze awansuje pterodaktyll - Pią 03 Lut, 2012 12:17
A proszę bardzo.................nas klijent...........nas pan..............
Julia - Pią 03 Lut, 2012 12:17
Sama szefowa Nas broni.
esaneta - Pią 03 Lut, 2012 12:27
może do wieży Babel, którą założyła tu jakis czas temu Izzy?
grzesiek - Pią 03 Lut, 2012 14:28 do tych poznańskich kulinariów dodam jeszcze Lebere i ślepe ryby.
zaś kawiorka,w innych regionach to bułka paryska, baton lub bułka wrocławska. Gonzo w okolicy Jerzyckiego,na Kościelnej był kiedyś sklep mięsny z dziczyzną. kiełbasa z dzika pyszna, można tam też było kupić barana,królika i koninę na zrazy. Na Szamarzewskiego zaś U Griszy też podawali smaczne dania i nie drogo. Wiedźma - Pią 03 Lut, 2012 14:29 Ja uważam, że spokojnie można go dać do otwartego HydeParku. Trollownia to dla trolli i innych awanturników jest, co by obciachu na zewnątrz nie robić.
Jacek - Pią 03 Lut, 2012 14:40
a to toniby co??? esaneta - Pią 03 Lut, 2012 14:43
czy ma to cos wspólnego z wątróbką? Julia - Pią 03 Lut, 2012 14:58
Proszę,proszę ile znawców Wielkopolskiej kuchni,sklepów i knajp.
Klara - Pią 03 Lut, 2012 15:06
bratka (?) Nie pamiętam, czy cała kuchenka tak się nazywała, czy tylko piekarnik
OSSA - Pią 03 Lut, 2012 15:28
a skąd ma wiedzieć ja cały czas w bloku mieszkałam i gazową kuchenkę miałam A... coś tam z Wronek.
pterodaktyll - Pią 03 Lut, 2012 15:40
Twoje życzenie jest dla mnie rozkazem o Pani
Julia - Pią 03 Lut, 2012 15:43
Wg mojej wiedzy kuchenkę(całą) tę nazywano angielką. grzesiek - Pią 03 Lut, 2012 15:49
owszem to inaczj wątrobianka ,a ślepe ryby to zupa ziemniaczana Julia ja też mieszkałem w Poznaniu. Na przeciwko Makro oś.Powstańców Warszawy,a później w Plewiskach za Junikowem. ( 16 LAT ) Ate - Pią 03 Lut, 2012 15:51
Julia - Pią 03 Lut, 2012 15:53
Na os.Kwiatowym? Czy w części należącej do Komornik?
grzesiek - Pią 03 Lut, 2012 15:56
TAM właśnie. Julia - Pią 03 Lut, 2012 15:56 "Na łobiod odsmażano karmonada, pyry zez sosym, szabel." Smacznego.
Julia - Pią 03 Lut, 2012 15:58
Klara - Pią 03 Lut, 2012 16:18
Masz rację 
Przypomniało mi się: Moja teściowa mówiła "bratka" na piekarnik, ale tego wyrazu nie mogę znaleźć w żadnym ze słowników gwary poznańskiej
Nie jest wykluczone, że to nazwa używana w mniejszym gronie. Wiedźma - Pią 03 Lut, 2012 16:24
No! 
Flandria - Pią 03 Lut, 2012 16:58
OSSA - Pią 03 Lut, 2012 17:03
Ślepe ryby (inaczej: rzadkie pyrki) – tradycyjna wielkopolska postna zupa ziemniaczana. Jej nazwa pochodzi stąd, że zazwyczaj nie była gotowana na mięsie, nie zawierała więc ok tłuszczu. Jeśli była przygotowana z zasmażką, nazywano ją ślepymi rybami z myrdyrdą. Flandria - Pią 03 Lut, 2012 17:07
też piknie
dzięki Ossa 
OSSA - Pią 03 Lut, 2012 17:09 Mój men gotuje jeszcze czerninę Flandria - Pią 03 Lut, 2012 17:18
to coś jak "czarna polewka" z Pana Tadeusza?
OSSA - Pią 03 Lut, 2012 17:27
chyba , nie jadłam na sam widok  , zresztą nikt oprócz niego tego nie je,
Klara - Pią 03 Lut, 2012 17:27
Czernina, to rosół z dodatkiem krwi kaczej lub gęsiej (zakwaszonej kwaskiem lub odrobiną octu). OSSA - Pią 03 Lut, 2012 17:54
Ate - Pią 03 Lut, 2012 17:55
pterodaktyll - Pią 03 Lut, 2012 17:55
OSSA - Pią 03 Lut, 2012 17:55
kto go tam wie nie próbowałam , Klara - Pią 03 Lut, 2012 17:57
Owszem
No i makaron własnej roboty. Jadłam to, dopóki gotowała mama, ale od teściowej i męża - nie mogłam
OSSA - Pią 03 Lut, 2012 18:00
on tam jakieś kluseczki własnej roboty Jacek - Pią 03 Lut, 2012 18:19
Anetko zgadza siem że podobne możesz mieć bo my to co tu mumy to siem pyry z gziką pozywo
Jacek - Pią 03 Lut, 2012 18:25
to co w tobie wywołuje śmiech nas w zwykłe skojarzenie w menu posiłkowego
Jacek - Pią 03 Lut, 2012 18:28
i z królika
Jacek - Pią 03 Lut, 2012 18:30 ożesz blaszka kurdlowa - se czytam zaległe no i se sam ze sobum godum
OSSA - Pią 03 Lut, 2012 18:34 faworki lub chruściki OSSA - Pią 03 Lut, 2012 18:37 Kto pamięta zakupy w dawnym Domu Towarowym Okrąglak lub Alfie na Świętym Marcinie ( dawna Armii Czerwonej) Gonzo.pl - Pią 03 Lut, 2012 18:38 Leberka to pasztetówa..... Dziczyznę i końskie wędliny (nie marudzić - pysznosci) kupowałem na Starym Miescie, jedna z ulic równoległych do Wielkiej, nie pamietam. Mieszkałem na Dominikańskiej naprzeciw kościoła. Grzesiek, Ty tez Poznaniak? Gonzo.pl - Pią 03 Lut, 2012 18:43
Giełda na Łazarzu, Rynek na Wildzie... A jakie płyty mi panie w EMPiK-U odkładały.... Julia - Pią 03 Lut, 2012 18:44
Och ,przywołałaś miłe wspomnienia.
A Moda Polska na ul.Paderewskiego ? OSSA - Pią 03 Lut, 2012 18:47
fakt to jedyny sklep (chyba Woźna jeśli o tym samym ), w którym nawet w czasie komuny kiełbasę można było kupić (końską)
OSSA - Pią 03 Lut, 2012 18:48
Fajnie było chociaż popatrzyć , niestety nie było mnie stać by coś tam kupić , Gonzo.pl - Pią 03 Lut, 2012 18:49 W Poldrobie na Grunwaldzkiej kupowałem pyszny zapiekany pasztet z kurcząt, w takich foremkach... Na Świetym Marcinie bar Zakładów Mięsnych, jaka golonka.... Kina kosmos juz nie ma, pewnie z tych małych kin niewiele zostało. Byłem nimi zachwycony, nawet mówiłem, ze w Poznaniu w kazdym podwórku jest kino Tak mi się zdawało, że Wożna....
grzesiek - Pią 03 Lut, 2012 18:53
Gonzo ja tam mieszkałem i pracowałem przez 16 lat.od 1987-2003,później wróciłem do macierzy czyli do Kłodzka.
Julia - Pią 03 Lut, 2012 18:54
Są jeszcze ale co to za giełdy.
To prawda... są 3D.
Gonzo.pl - Pią 03 Lut, 2012 19:00
U nas mówi sie bratnik. ale nie na piekarnik, tylko na taka wneke z drzwiczkami w górnej części pieca kaflowego w pokoju. Można tam trzymac danie, herbatę, by nie wystygły. Czernina to właśnie słynna czarna polewka, dodaje sie do niej suszone sliwki, jabłka, gruszki. Włoszczyzne takze, oczywiscie. w Poznaniu bywa w niektórych lokalach, ale nie ma jak domowa. Gastronomiczna zwykle jedzie octem.
No to byliśmy tam razem Ja 86-94
OSSA - Pią 03 Lut, 2012 19:01
lub Wodna głowy nie dam 
Z tymi kinami nie jest tak źle , nadal działa Kino Muza,( to obok Kociaka) i Apollo, niestety w dawnym kinie Wilda jest teraz dyskont B*** . Co w jest w dawnym Rialto nie wiem , jakoś mi nie pod drodze. Do Muzy chodziłam do Dyskusyjnego Klubu Filmowego , później z przyjaciółmi na deser do Kociaka. Teraz szkoda gadać, nawet na "Katyniu" jedzą i piją colę. OSSA - Pią 03 Lut, 2012 19:05
Rynek Widecki nadal działa tam głównie owoce , warzywa i kwiaty można kupić , po ciuchy jechało się dawniej na Bema. Można było tam kupić dosłownie wszystko , nawet to co nie było w legalnej sprzedaży. 
Jacek - Pią 03 Lut, 2012 19:15
machni jemu jeszcze czerwoną kartką kwyrlok jedyn
Julia - Pią 03 Lut, 2012 19:18
Działa, jak i giełda na Łazarzu.Brak jest atmosfery,która była kiedyś. 
Jacek - Pią 03 Lut, 2012 19:19
jestem jestem co bym mioł nie być
jeno co włączom ten temat to mnie w zaległe się otwiero - żeście tu tyle nagodwli pterodaktyll - Pią 03 Lut, 2012 19:22
Ty morlok.........Ty se uwazaj bo jak prasne po naszamu to.............
Dziubas - Pią 03 Lut, 2012 19:27 No, Poznaniaki... Kuniec , Dymbiec....
A co to jest: REDYSKA
OSSA - Pią 03 Lut, 2012 19:28
Masz rację , teraz to zwykły ryneczek ja tam nie jeżdżę podobne nam na osiedlu. Julia - Pią 03 Lut, 2012 19:31
Każdy z Dymbca to przestępca.
Jacek - Pią 03 Lut, 2012 19:31
no jak że to co to te czerwune kuleczki z zimi wyrudowane zwane też rzodkiewką
OSSA - Pią 03 Lut, 2012 19:31
Kuniec-Dymbiec fraz. [ekspresywne wyrażenie używane w trudnej sytuacji Dębiec peryferyjna dzielnica Poznania, w której kończyła się trasa tramwajowa)]: "kuniec-Dymbiec pomyślołem nie ujade z tom miągwą. Kuniec-Dymbiec, za takóm psote manto pewne! Redyska - rzodkiewka chyba ? Dymbiec (Dębiec) moim zdaniem jedna z najgorszych dzielnic Poznania, nigdy nie czułam się tam zbyt bezpiecznie, mieszkałam na początku mojego pobytu w tym mieście, jakoś źle to wspominam. Julia - Pią 03 Lut, 2012 19:33
Jak to co? RZODKIEWKA przecie.
Jacek - Pią 03 Lut, 2012 19:33
udum że nie zrozumiołym
Gonzo.pl - Pią 03 Lut, 2012 19:34
ja znam REDISKA 
Ate - Pią 03 Lut, 2012 19:36 a to z niemieckiego radieschen OSSA - Pią 03 Lut, 2012 19:42
 kupiłam dziś
rufio - Pią 03 Lut, 2012 19:59 W piatek - brat kartofle i żur W sobote pańczkraut i karminadle W niedzielę - rolady - modra kapusta i kluski A po południu kreple i dużo kawy . Jacek - Pią 03 Lut, 2012 20:55
Kolego drogi tu samiutkie miłośniki pyrów som
OSSA - Pią 03 Lut, 2012 20:56
To chyba pączki i kawa , ale nie jestem pewna
Jacek - Pią 03 Lut, 2012 21:14 a co by nie buło coś ze wspomnień ło naszych i moim piknym mieście Jacek - Pią 03 Lut, 2012 21:28
obowiom siem że godomy o różnych miastach jo ło o Kościanie wspomnianym tam wetym Clipardzie Jacek - Pią 03 Lut, 2012 21:31 i jeszcze jedyn Cliopard
OSSA - Pią 03 Lut, 2012 21:50
ale przecież to blisko do Poznania i dobre połączenie PKP ze stolicą Wielkopolski , nie czepiaj się
Jacek - Pią 03 Lut, 2012 22:37
no jo już tak mom ,że mom słabości do słodyczy 
pietruszka - Pią 03 Lut, 2012 23:01 zaraz zaraz kiedy jest Podkoziołek? Mama mi obiecała, że nasmaży chruścików... tylko co z moja dietą?
Czerninę u mnie jada się do dziś, ze dwa razy do roku zamawiam kaczki na wsi, ale tata gotuje. U nas jada się z takimi kluskami w kształcie kulek (wielkości małego orzecha) z ciasta z surowych ziemniaków (takie jak na szare kluchy). Zupę jadam dla tradycji, ale uwielbiam te kluchy. A u kogo jada się parzybrodę, kto pamięta zupę-nic (bleee), a kopytka to szagówki, a kto wie jak się robi rury? O parzybrodę sobie zrobię w przyszłym tygodniu, dietetyczna jest
olga - Pią 03 Lut, 2012 23:03
kapuśniak? pietruszka - Pią 03 Lut, 2012 23:05
ale z włoskiej kapusty
Jacek - Pią 03 Lut, 2012 23:05
eeee kapuśniok to nawet bije ogórkową
Gonzo.pl - Pią 03 Lut, 2012 23:17 No własnie o rurach czytałem, ale nie jadłem. to takie ciastka, tak? http://poznan.gazeta.pl/p...mentarzach.html pietruszka - Pią 03 Lut, 2012 23:24
nie wiem skąd, ale kojarzę, że wyginano je na butelkach, ale sama nie wiem, czy to prawda. A dziadek był cukiernikiem, nie zdążyłam zapytać
Krzysztof 41 - Pią 03 Lut, 2012 23:25
Julia - Sob 04 Lut, 2012 10:09
cdn... o rurach ?
Gonzo.pl - Sob 04 Lut, 2012 10:11 co Ty, lecę na egzaminy. Kciuki mnie trzymac proszę
Julia - Sob 04 Lut, 2012 10:18
Oki.Tak jest !!!
grzesiek - Sob 04 Lut, 2012 10:20
Gonzo prymusie , pochwal się jak było?
Jacek - Sob 04 Lut, 2012 10:58
coś mnie mówi że bym go polubił
grzesiek - Sob 04 Lut, 2012 11:26 Pamiętacie tort z okazji 750 LECIA POZNANIA. Miał mieć 750 kg , ale panowie cukiernicy tak się rozpędzili,że wyszedł trochę większy. Dobrze,że zmieścił się na placu przed zamkiem.
Julia - Sob 04 Lut, 2012 13:12
Gonzo i... jak było? Proszę podać ocenę.
Jacek - Sob 04 Lut, 2012 15:40
kurde blaszka  no skąd oni wiedzieli
Julia - Sob 04 Lut, 2012 15:56
Jacek i Ciebie tam nie było?
grzesiek - Sob 04 Lut, 2012 17:44 Julia , Jacuś za pewne był ,dla tego milczy,przecież te 2m kwadratowe tortu ponad norme,nie mogło się zmarnować!! Jacek - Sob 04 Lut, 2012 17:53
nie będe milczał i zaraz dam ci Jacusia
nie wielu o tym wie i nie wielu o tym pamięta że to "uś" ja tu tak zacząłem a od kiedy (cheba Andy) mnie to wygadał - to i na mnie tak zaczęli uś-iać
nu niestety nie był coś mnie się tam kojarzy z telewizji o rekordach wypiekowych - lecz nawet nie wiem czy to było to no cóż ale marzenia są piękne .. nu ni
grzesiek - Nie 05 Lut, 2012 14:37
SOORKI, nie chciałem,przepraszam
i tak jesteś dla mnie o.k. facet,do rozmowy o alko i *p**** z humorem,nawet jak sie złościsz.
Jacek - Nie 05 Lut, 2012 16:01
noo
bo to jest wszystko co potrafię
Klara - Śro 18 Sty, 2017 19:39 „Lokomotywa” po poznańsku: Stoi na stacji wielgachno bana... cało w oliwie jest opypłana. Para z ni bucho i poświstuje, a palacz ciyngiym wef ni hajcuje. Wuchte wagonów mo zahoczone, wef kożdym klunkrów jest nawalone. Jest tych wagonów cóś ze śtyrdzieści, wcale nie wiada co sie tam zmieści. W piyrszym wagónie kole wynglarki, jadom z Poznania same Kaczmarki jedzie tyż kundziu i z Wildy szczuny, a kożdy śrupie z tytki bonbony. Wef drugim szkieły i ejber łysy, śtyrech góroli i dwa hanysy. Potym jest proszczok, owce i kónie, wszysko to w czecim jedzie wagónie. Dalej som ryczki i szafónierki, jakieś wymborki i salaterki. Śtyry wagóny jadom z meblami, za nimi dziesińć wagónów z pyrami. Na samym kuńcu, cołkiym dla śmiechu, tyn co to pisoł - sam Wuja Czechu. Borus - Śro 18 Sty, 2017 20:16 
Klara - Śro 18 Sty, 2017 20:27 
Koleżanka (szkolna, licealna - serio!) mi podesłała
staaw - Śro 18 Sty, 2017 20:27 To ja poproszę empetrójkę na dowód że da się to przeczytać na głos... Klara - Śro 18 Sty, 2017 20:29
Ja nie potrafię, ale Jacuś z pewnością zrobi to jak należy. Edit: Wymówić potrafię, ale nie byłoby to autentyczne. Jacek - Śro 18 Sty, 2017 21:36
Stasiu,słowo w słowo się wymawia tak jak jest napisane jedynie zamieszkałym z poza Wielkopolski mogą mieć trudności ze srozumieniem określających słów podam przykład jedzie tyż kundziu i z Wildy szczuny, --- jedzie też konduktor i z osiedla chłopaki a kożdy śrupie z tytki bonbony. ---------a każdy gryza z torebki landrynki Wef drugim szkieły i ejber łysy, --------- w drugim milicjanty i cwaniak łysy no i co tu nie rozumiełe jezd
staaw - Śro 18 Sty, 2017 21:54 Choćby to Jacku:
Oczy bolą a jak to wymówić? No i połączenia głosek niespotykane w tzw języku literackim.. Wydukałbym, ale niewiele by to miało wspólnego z gwarą.... (temu co wymyślił określenie "język literacki" dałbym do czytania Reja w oryginale )
Klara - Śro 18 Sty, 2017 22:09
ciyn wymawiasz jako "głębokie" "cię" z lekkim "i" giym - gim z domieszką y Prawdziwie wymówi to tylko rdzenny wielkopolanin wychowany w gwarze, tak jak po ślunsku prawdziwie mówi wyłącznie ślunzok
pterodaktyll - Śro 18 Sty, 2017 22:18
Tak samo jak po warmijsku może powiedzieć tylko rdzenny Warmijak, więc nie czepiaj siem Stasiu
staaw - Śro 18 Sty, 2017 22:22
Siem ni czepiam ino lubia gware. Czasem radio kaszebe se włanczam, to dopiro je jazda 
pterodaktyll - Śro 18 Sty, 2017 22:34
Ja se Al-Jazzera włączysz, to d*** będzie "jazda"
margo - Czw 19 Sty, 2017 12:53
Bo to drugie "y" trzeba trochę jak e powiedzieć, takie coś między y i e. A to pierwsze y to takie niesłyszalne prawie. "C-i/y-n" "gi-y/e-m" przynajmniej ja bym tak to mówiła. Czasem mój K się ze mnie śmieje, bo on niez Poznania i łapie mnie na jakichś słówkach, których w ogóle nie zna. Ostatnio pytał mi się co to znaczy "pomuzgane"
Klara - Czw 19 Sty, 2017 13:29
Oczywiście Margotko Ty lepiej to opisałaś. Nie wychowałam się na gwarze i mam w tym względzie deficyty. Cieszę się, że chociaż rozumiem wszystko (no, prawie )
Leciutko posmarowane, lub pomalowane, ale tak ledwie - ledwie
pietruszka - Czw 19 Sty, 2017 13:34
pietruszka - Czw 19 Sty, 2017 14:23 A co ciekawe... pomuzgany - słowo rozumiem, ale u mnie w domu wymawiało się - pomazgany... ale u mnie więcej gwary kościańskiej... miałam okazję ostatnio posłuchać gwary gnieźnieńskiej... jest nieco inna. Na odsłuch nie słyszałam różnic, ale pewne różnice w używanym słownictwie wyłapałam... jakoś intuicyjnie (bo moja babcia by powiedziała inaczej) margo - Czw 19 Sty, 2017 18:25
tak, ja znam to słowo tylko w tym znaczeniu, to lekko pomalowane, ledwo co muśnięte to "muźgnięte"
Jacek - Czw 19 Sty, 2017 21:53
no to teraz wiem skąd my się tak świetnie rozumiymy
no ja to bym tak - ćyngiym
zaroz Ci to ćyngiym znajde Jacek - Czw 19 Sty, 2017 21:57 dla Stasia Blubry Starego Marycha staaw - Pią 20 Sty, 2017 19:23
Dzięki Jacku... Jacek - Pią 20 Sty, 2017 22:57 a tutej dla Pietruszki Dawniej tutej wew Kościanie pietruszka - Pią 20 Sty, 2017 23:31 A dziękuję. Fifną stronkę wymarałeś
Przy okazji stawiam jakiegoś wietrznika
esaneta - Sob 21 Sty, 2017 10:32
Jacek - Sob 21 Sty, 2017 11:49
no co??? sam nie wiem o co chodzi z tym wietrznikiem,ale jestem dobrej wyobraźni
tańczyć boso ----- 
[URL=]tańczyć boso [/URL] Whiplash - Sob 21 Sty, 2017 12:27
esaneta - Sob 21 Sty, 2017 12:45 Schlagsahne -bita śmietana po niemiecku EDIT: i jeszcze te wietrzniki z niemieckim mi się kojarzą - ptysie z bitą śmietana po niemiecku, to Windbeutel, co w dosłownym tłumaczeniu oznacza wietrzne woreczki
pietruszka - Sob 21 Sty, 2017 12:52 to ptysie z bitą śmietaną... pietruszka - Sob 21 Sty, 2017 12:55
O właśnie A nie pomyślałabym, że to z niemieckiego...
esaneta - Sob 21 Sty, 2017 13:06 Wielu zapożyczeń z niemieckiego dopatruję się w gwarze wielkopolskiej. olga - Sob 21 Sty, 2017 14:16 A ja w śląskiej
Wczoraj chłopak nie wiedział jak mi wytłumaczyć po niemiecku to zrobił to po śląsku, użył słów: "tam za hasiokiem" ....tego nie zrozumiałam
Klara - Sob 21 Sty, 2017 14:26
To po pruskim zaborze, a ponadto po jednej z epidemii cholery (chyba to była ta choroba. Pietruszka!!! Ty na pewno wiesz) która zdziesiątkowała mieszkańców, prusacy sprowadzili tu osadników z Bambergii przekazując im opustoszałe domy, gospodarstwa. Oskar Kolberg pisał, że ludzie ci dzięki swojej sumienności i pracowitości szybko się bogacili, stąd, szczególnie na wsiach do tej pory bogatego rolnika nazywa się bambrem.  
Po lewej - strój bamberski, po prawej - studzienka Bamberki na Starym Rynku w Poznaniu Tu: różne odmiany odświętnych bamberskich strojów: https://www.google.pl/sea...3MSsNGQ#imgrc=_ Linka - Sob 21 Sty, 2017 14:29 Olga, wujek G wszystko wie
haziok to śmietnik pietruszka - Sob 21 Sty, 2017 14:44
ja też, no w końcu nie ma co się dziwić, tyle lat pod zaborem pruskim i usilna germanizacja. Moja babcia tak pięknie mówiła po niemiecku (i pisała), że jak mieliśmy jakichś gości z zagranicy to sami byli zachwyceni. I to nie tylko Niemcy. Szwajcarki, z którymi korespondował mój brat się nie mogły nasłuchać babci, bo to taki Hochdeutsch, jak tylko starsze panie arystokratki potrafią sprechać. Sama kiepsko sobie z niemieckim radzę, ale umiem odczytywać w miarę drukowane pismo niemieckie frakturą (potocznie zwaną gotykiem), a teraz nawet jakoś sobie radzę w aktach z USC, chociaż odczytanie czasem Kurrenty czy Sütterlina to droga przez mękę. Jacek - Sob 21 Sty, 2017 14:50
ciszej do diabła,bo mniem tu jeszcze Tomasz od niemców wyzwie
pietruszka - Sob 21 Sty, 2017 15:19
tych epidemii cholery było kilka... Często po nich szły kolejne choroby i epidemie: tyfus, czerwonki, szkarlatyny, ospy, dyfterytu. Nie ma chyba rodziny wielkopolskiej, w której któryś z przodków nie zmarł na cholerę. W 1852 właśnie w Kościanie zmarła moja 3xprababcia Emma. Cholera też potrafiła dziesiątkować całe wsie, ale dżuma była gorsza. Dżuma była w 1709 roku, przyszła z Kalisza zdaje się. I już wówczas sprowadzono Bambrów. Osadnictwo niemieckie do tamtych czasów trwało właściwie cały czas, ale wpierw było ekonomiczne. Bambrzy i Olędrzy asymilowali się, polonizowali, a ich potomkowie często walczyli później w powstaniu wielkopolskim. olga - Sob 21 Sty, 2017 15:26 bardzo ciekawe historie opowiadasz Pietruszko
pietruszka - Sob 21 Sty, 2017 15:47
a jakoś tak... jak się w tej historii osadzi własną rodzinę, to jakoś inaczej patrzy się na ludzkie dzieje... I na własne, niewielkie sprawy... esaneta - Sob 21 Sty, 2017 15:49
O, tak! Pietruszka potrafi opowiadać
Klara - Nie 22 Sty, 2017 19:41 Czyżby ktoś z onetu czytał Dekadencję? ![:]](images/smiles/kwadr.gif ":]")
http://poznajpolske.onet....poznania/h78ptj |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
