Forum Wolnych od Alkoholu

pterodaktyll

Ciężki i trudny czas........Święta. Pachnąca igliwiem i lasem choinka, świecące na niej lampki, zapachy pierników i innych smakołyków płynące z kuchni w której odbywają się "misteria" wypieków, gotowania, smażenia i pieczenia, uśmiechy na twarzach ludzi, radosne oczekiwanie na pierwszą gwiazdkę, dzieci czekające na prezenty pod choinką, kolędy i pastorałki sławiące narodziny Pana, dobywające się zewsząd i otaczające nas ze wszystkich stron...........
Ciężki i trudny czas........Podeptane i przechlane więzi rodzinne, trwożne oczekiwanie żon, partnerów i dzieci czy tym razem uda się stworzyć choć tę drobną namiastkę świątecznej atmosfery, czy znowu będzie królował alkohol na stole i skończy się jak zwykle, czy znowu trzeba spełniać czyjeś oczekiwania i kaprysy i narażać z takim trudem zdobytą trzeźwość tylko po to żeby "kupić" sobie chwilę spokoju, najczęściej okupionego później bólem, czy jechać do rodziny, z którą nie zawsze "po drodze" tylko po to żeby się irytować i denerwować zamiast świętować i cieszyć się wzajemną bliskością
Ciężki i trudny czas.......Święta......

muzyka11111

Mysle ze ten pierwszy opis powinien sie zaczynac;”piekny i radosny czas’…Ja teraz tak widze swoje Swieta. Ten “ciezki i trudny czas” juz byl….brrrr
Wszystkim z calego serca zycze Radosnych, spokojnych i rodzinnych Swiat Bozego Narodzenia!!!!!

Zagubiona

pterodaktyll, no to się zryczałam

czytając Twój wpis momentalnie pojawił mi się z głowie obraz moich najgorszych świąt.

staaw

Tosia

To radosne dni Swiat Bozego Narodzenia... i bardzo ciesze sie z tych Swiat. Tylko ile z nas alkoholikow musi zmierzyc sie z rodzinnymi obiadkami gdzie jest alkohol?! Nie zawsze rodzina rozumie to ze dla Ciebie to wielki bol! Ryzykujesz..

Tosia

pterodaktyll, Twoj wpis tez mnie bardzo poruszyl. . Ty to tak latwo piszesz a rzeczywistosc nieraz jest o wiele trudniejsza..jak ta rodzina napiera i napiera.. Ty jestes sama w tym wszystkim i kuzwa.. juz nie wiesz co masz robic..tak do konca..

pterodaktyll

pterodaktyll

Ann

Bogu dzięki, za to, że przede mną szansa na kolejne (drugie) trzeźwe Boże Narodzenie. Pierwsze święta były trudne. Były pełne niepokoju i złości. Gdzieś tam, w samym środku mnie tlił się z jednej strony ogromny żal po stracie i żal, że ja nie wypiję i nie zagłuszę tego wszystko na co przyjdzie mi patrzeć choć patrzeć chęci nie mam.. a z jeszcze innej strony tliła się we mnie iskierka radości, że przynajmniej będę te święta pamiętać.

Przez kilka ostatnich lat przygotowania do świąt nie były dla mnie 'misterium zapachów', były raczej 'przygotowywaniem żarła dla tych wszystkich gęb, które być może przyjadą'.. nie wyjeżdżaliśmy nigdzie, bo ja nie miałam chęci. W przygotowaniach, w przetrwaniu przygotowań w kuchni, 'pomagała mi' flaszka w szafce obok lodówki. Dolewałam i robiłam, a matka w milczeniu robiła wszystko misternie nawet do późnej nocy, kiedy to ja wcześniej padałam 'ze zmęczenia'.
Nawet jeśli ktoś do nas przyjechał to czasem się wcale z nimi nie widywałam. W wigilię na stole nigdy nie stał alkohol. Ale 'trochę' wina, to ja musiałam sobie podlać przed tym nim usiadłam do stołu. Zażarłam to śledziem, z nadzieją, że nikt nie poczuje i nie zrobi mi wyrzutów. I tak siedziałam gapiąc się w punkt. Nie śpiewałam kolęd, bo to przecież nuda, siara i męka.. krytykowałam, że wyją.. że nie potrafią śpiewać. Chciałam by skończył się ten 'cyrk'. Rodzina przy stole była dla mnie cyrkiem. :oops:

A przecież jako dziecko, pierwsza przynosiłam śpiewniki byśmy śpiewali do ostatniej zwrotki wszyscy razem... a tutaj siedziałam i myślałam o flaszce, którą mogłabym gdzieś wypić. Wychodziłam, na 'Pasterkę' ... i pamiętam jak jednego roku z 24/25 grudnia piłam jakieś wina z kolegą na zimnych łąkach, w śniegu po kolana (to był czas, że śnieg był na BN a nie na Wielkanoc)... i tak piliśmy, a zegarki wskazywały 4 rano. Pamiętam, że później tak cicho wchodziłam do domu, że wywinęłam orła w pokoju na dole. Ho,Ho,Ho merry christmas chciałoby się rzec. Psia mać.
Śniadanie w BN i w Wielkanoc przez ostatnie lata zaczynałam mocnym ciemnym piwem, bo przecież nie byłabym w stanie nic przełknąć. To były chyba te nieliczne razy kiedy klinowałam. Najadałam się i wychodziłam, albo piłam na legalu przed TV dolewając sobie do skutku.. i tak mijały mi dni świąteczne.
Nie ma w tym mojej rodziny. Nie było. Nic się nie liczyło. Winiłam tylko ich.. ale dziś widzę ile ja im przykrości wyrządziłam.

Moje święta były butelkowe. Nie było radości ich oczekiwania. Nie było chęci, był mus, przymus, nakaz.. mus picia, przymus uczestniczenia, nakaz przetrwania.
Nie liczyły się prezenty dla bliskich, bo przecież mnie nigdy nie było na nie stać. Wszystko szło w przelew. Sobie kupowałam 'prezenty', zapełniałam szafkę by mi w święta nie zabrakło.. a jak zabrakło to kawał świata trzeba było pokonać by dokupić, a te chamy nieużyte pozamykały sklepy i świętują!

Litości.. z poziomu dziecka przeskoczyłam nagle na taki poziom, w którym uchlewałam się byle jakoś to minęło. Jak to się stało i kiedy? W takich chwilach myślę, że kawał życia przeleciał mi przez palce.

Dziś.. czy dziś mam szansę to zmienić. Pewnie, że mam. Próbuję.
Pomagam z radością. Nigdy nie śmiałyśmy się z moją mamą przy szykowaniu świąt tak jak ostatnio. Nawet jak coś nam nie wychodzi, wybuchamy śmiechem.. rozbroiłyśmy wspólnie jakąś zaporę między nami w tej kwestii.
Chciałabym móc im wynagrodzić to co było. Chciałabym abyśmy przy wigilijnym stole ze sobą rozmawiali ludzkim głosem. Chciałabym abyśmy poszli w święta na spacer.. bo kiedyś chodzili beze mnie.. a teraz mam szansę i ja to poznać.. nie pamiętam czy byliśmy na spacerze w ostatnie święta.. więc będzie to dla mnie jakby nowe.
Chcę dać ciepło jakie we mnie się rodzi.. by móc ogrzać innych. Zamienić zimne i kłujące, na ciepłe i puchate.
Dziś mamy wspólny plan na święta.. dziś jedziemy.. i tu i tam.. dziś nie robię nic na siłę.. mam prawo wyboru.. dziś jadę bo chcę.. dziś mogę wyjść jeśli nie chcę.

Pewnie trafię do stołu przy którym będzie alkohol, do stołu w nie moim domu. Wówczas i tam będę musiała się odnaleźć i choć to właśnie to jako jedyne gdzieś przywołuje złe wspomnienia, to pamiętam to zło co było, by nie sięgnąć po alkohol i nie utknąć znów w butelce na lata. Zawsze mam jednak możliwość poprosić bym mogła zjeść, a później pójdę się przejść, by mogli zrobić to co muszą. Jeśli muszą.

Ależ się rozpisałam.. zatrwożyłam.. itd..

ewa29

U mnie Święta nigdy rodzinne nie byly bo sztuczne czyli bo tak wypada

W tym roku na całe szczęście

będą wyjątkowe jak dla mnie wreszcie prawdziwe i radość jaka będzie w oczach moich szkrabow bezcenne

Będą to święta nie jak do tej pory u mojego ojca gdzie alki lał sie strumieniami a w naszym wynajmowanym domku gdzie spędzimy razem z moim partnerem i naszymi kochanymi dziećmi noi będzie Mikołaj gościł , dzieci juz się doczekać nie mogą Jak dla mnie Święta w tym roku bardzo mi sie podobają

skromnie ale karp będzie napewno

OSSA

rybenka1

Odkad jestem trzezwa to cieszę się na świeta jak wariatka ,bo sami jesteśmy .Cała moja trójka ,sami :hura:

na luzacko nie spięci ,nic na pokaz ,sami dla siebie .Tu nie chodzi o alkohol ,bo w swieta jakoś dziwnym trafem nie piłam.Pózniej nadrobiłam ,ale to już bylo .Konkretnie mi chodzi ,bo coś ciągle musiałam ,ja robiłam i się męczyłam ,ale to już było i niw wróci więcej .Teraz celebruję każdy dzień ,a w święta będę robić co ja chcę .Cieszę się i raduję ,żywą choinkę będę mieć i prezenty też już mam. :rotfl:

smokooka

U nas jak u Rybki

Matinka

yuraa

coś się przypomniało po Pterowym wpisie , trudno
tak było to już przeszłość.
dzisiaj jest inaczej, z mojego punktu widzenia dobrze.