Forum Wolnych od Alkoholu

[Linka]

[ktosia]

To forum strasznie wciąga, nie wiem czy się cieszyć, to chyba bezpieczny nałóg

[Linka]

[ktosia]

To rzeczywiście nie mam się czego bać, jestem tu od kilku dni

[Borus]

[ktosia]

Mam nadzieję, szkoda tylko że jestem tak paskudnie ograniczona czasowo ale nie ma obaw, czasem mam taką pustkę w głowie że mimo nawału roboty muszę sobie odpuścić

[maria-1212]

Źródło w.w. cech DDA:

T. L. Cermak, J. Rutzky (1998). Czas uzdrowić swoje życie. Warszawa: Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, s. 31-36.

Polecam książkę!

[Słoneczko]

[Maciejka]

Lustrzana lista przeciwieństw / „Inna” lista cech DDA
Lista Reakcji Upozorowanych (mechanizm obronny); „To mi się nigdy nie przydarzy”

1. Aby przykryć nasz lęk wobec ludzi, a także strach przed izolacją, sami niestety staliśmy się silnymi autorytetami, osobami, które odstraszają innych i doprowadzają ich do wycofywania się.
2. Aby uniknąć zaplątania i uwikłania się w relacjach z innymi ludźmi oraz utracenia własnej tożsamości w tym procesie, staliśmy się bezwzględnie samowystarczalni. Gardzimy aprobatą innych.
3. Naszą złością i groźbą poniżającej krytyki odstraszamy inne osoby.
4. Dominujemy nad innymi i porzucamy ich, zanim oni porzucą nas lub całkowicie unikamy wszelkich relacji z osobami o osobowości zależnej. Aby uniknąć zranienia, izolujemy się i odcinamy od innych, tym samym porzucając samych siebie.
5. Przeżywamy swoje życie z pozycji prześladowcy. W ważnych dla nas relacjach przyciągamy osoby, które możemy manipulować i kontrolować.
6. Jesteśmy nieodpowiedzialni i egocentryczni. Nasze nadmuchane poczucie własnej wartości i ważności uniemożliwia nam zobaczenie naszych braków i niedoskonałości.
7. Gdy inni próbują bronić swoich praw powodujemy, że czują się winni.
8. Hamujemy własny strach poprzez tłumienie uczuć i pozostawanie w emocjonalnym „odrętwieniu”.
9. Nienawidzimy osób, które „grają” ofiary i błagają o ratunek.
10. Zaprzeczamy temu, że zostaliśmy zranieni i tłumimy nasze emocje poprzez dramatyczne wyrażanie naszych „pseudo” (udawanych) uczuć.
11. Aby chronić siebie przed samo-karaniem się za niepowodzenie w „uratowaniu” własnej rodziny, projektujemy nienawiść do samych siebie na innych, karając ich zamiast siebie.
12. Aby poradzić sobie z ogromnym ciężarem uczucia straty, którego źródłem jest rodzinne porzucenie szybko wycofujemy się z relacji, które zagrażają naszej „niezależności” (nie za blisko).
13. Zaprzeczamy, że rodzinna dysfunkcja miała na nas wpływ bądź odrzucamy sam fakt istnienia dysfunkcji w naszej rodzinie, lub to, że zinternalizowaliśmy jakąkolwiek destrukcyjną postawę czy zachowanie pochodzące z naszej rodziny.
14. Swoim zachowaniem staramy się pokazać, że w żaden sposób nie jesteśmy podobni do tych, którzy nas wychowali- ludzi o osobowości zależnej.
(Źródło: „The Complete Picture” - 22 Krajowa Konwencja DDA, Fullerton 2008)
_______

[wampirkowa]

oj ałć oj ałć

Perełko

[Maciejka]

Marysiu do roboty sie bierzemy ? obie? Potem pomyslę , cos mi łeb boli po wczorajszym dniu.

[BARBARA]

Perła te cechy to cały mój mąż, nic dodać nic ująć

[Maciejka]

Tak ,,,, tylko tu trzeba zacząć od tego co na wierzchu i to on ma to zacząć. Tobie to może cos rozjaśnić albo bardziej zagmatwać...

[Maciejka]

Jak ja siedziałam nad historią swoja i na swoje potrzeby nad męża z tego co zauwazyłam . co mówił teść i jego rodzina to tez doszlam do takiego samego wniosku. Pamiętam ile w nim było żalu, zlości, bólu , niezgody , że ma matkę chorą psychicznie i jak mu z tym źle.

[wampirkowa]

Perełko dużo emocji zapewne dla tego
miłej i pięknej niedzieli, ciesz się swoimi córkami i tym ze zaniedługo będziesz babcią pięknego zdrowego dzieciaczka