Forum Wolnych od Alkoholu

[Maciejka]

Monisia pomoc znajdziesz w Poradni Współuzależnienia i uzaleznienia, po prostu przedstaw problem i umów się na wizyte , psycholog i psychoterapeyta zdecyduje co dalej z tym zrobić i pokieruje dalej. Mozesz też niezaleznie od terapii iśc na grupę wsparcia, Al- Anon wystarczy tam po prostu isc i nawet nie musisz na początek nic mówic , możesz po prostu posłuchac i to jest za darmo to są grupy samopomocowe.

[Klara]

Moniko, żebyś nie musiała dużo szukać, wklejam Ci:
- adresy poradni uzależnień i współuzależnień: http://www.parpa.pl/index...&id=5&Itemid=10
- adresy grup Al-Anon: http://www.al-anon.org.pl/spis.html
- pozostała wiedza, która na pewno Ci się przyda na początek: http://www.komudzwonia.pl/viewtopic.php?t=3026

Na terapię do ośrodka należy się zgłosić - telefonicznie lub bezpośrednio, natomiast na mityng możesz iść z ulicy.

[mmonika]

Dziękuję Wam za odzew i słowa otuchy,
Ciężko przychodzi mi zebrać się by zrobić pierwszy krok w stronę mityngu, psychologa itp., choć wiem że powinnam.
Czuję jakieś wewnętrzne rozdarcie, ciągłe poczucie winy, gdy słyszę, że ktoś wpadł pod metro boję się czy to nie on. Niby mam wparcie przyjaciół, ale ciężko wracać do pustego domu, zadręczać się myślami, nie potrafię się nawet zmobilizować do porządków domowych, wszystko robię bo tylko bo muszę.

[olga]

[mmonika]

Muszę jakoś do tego dojrzeć, tylko ciężko mi, każdy z mojego bliskiego otoczenia mówi: wreszcie! nareszcie odżyjesz, zaczniesz żyć swoim życiem. Tylko jak to zrobić jak mi się życie właśnie rozsypało...

[Klara]

[olga]

[mmonika]

Witam ponownie,

Zdałam sobie sprawę, dzięki Wam i temu, że miałam możliwość zapoznać się z tym co pisaliście, że potrzebuję pomocy specjalisty i w poniedziałek idę po skierowanie do psychologa. Mam nadzieję, że nie będę długo czekać na wizytę.

Przez ten czas biłam się z myślami czy swoimi słowami, czy tym, że właściwie wyrzuciłam A. na ulicę nie przyczyniłam się do jego dna, jednocześnie zdając sobie sprawę, że to było konieczne. Było to tym bardziej trudne, że nie miałam z nim żadnego kontaktu i nie wiedziałam, czy nie koczuje w kolejnej piwnicy albo nie włóczy się gdzieś po mieście. Nie miałam śmiałości zadzwonić do jego rodziców, zapytać czy chociaż żyje. Oni też nie dzwonili. Myślałam z resztą, że muszę się nauczyć żyć bez niego i że jak się wyryczę, to zacznę jakoś funkcjonować.

Dzisiaj jego mama napisała mi sms-a że A. trafił na odwyk, że bardzo mnie potrzebuje i żebym dała mu szansę jakoś z tamtąd zadzwonić do siebie.

Ja też za nim tęsknię, zastanawiam się na ile jest to tęsknota za człowiekiem, uczucie a na ile wynika to z współuzależnienia, dda czy jak kolwiek to nazwać.
Do tego dochodzą pytania mojej córki, która też się do niego przyzwyczaiła.

Nie wiem już co robić. Z jednej strony ulga, że żyje, ale z drugiej nie wiem czy nie powinnam właśnie teraz tego uciąć.

[pietruszka]

[olga]

Moniko moi teściowie też bardzo chcieli żebym interesowała się ich synem. Na ie pragnęli żeby rodzina się nie rozpadła a ile w tym było obawy, że będą musieli go przyjąć do siebie?......Myślę, że chodziło o to drugie...

[mmonika]

Dzięki, już mi się pomieszało. To w poniedziałek po pracy od razu idę się zapisać.

[szika]

[margo]

Moniczko, myślę, że to dobra decyzja. Ja zanim podjęłam decyzję, żeby pójść na terapię i al-anon strasznie błądziłam. Teraz czuje, że mam jakąś podporę i mi dużo łatwiej - nawet konsekwentnie utrzymywać swoje decyzje, pomimo tego, że moja taka właściwa terapia jeszcze się nie rozpoczęła - po prostu uwierzyłam to, że może być inaczej - a żeby w końcu było inaczej, musiałam zacząć od siebie. Ja wierze, że będzie coraz lepiej. Cieszę się, że się zdecydowałaś. Trzymaj się

[szika]

[mmonika]

Szika, bardzo dobrze, że mi tak dowaliłaś Może dzięki temu będę podejmować bardziej racjonalne decyzje, a nie kierować się tylko emocjami i moją potrzebą pomocy.

Trochę mnie przeraziły ostatnie Twoje słowa, że nie czytałaś jeszcze tak "współuzależnionych" postów ale mam nadzieję, że nie jestem stracona i, że da się coś ze mną zrobić - tzn. że MI się uda coś z tym zrobić.