Forum Wolnych od Alkoholu

[olga]

Nie chcę być złośliwa w tytule wątku dziewczyna napisała "Pomóżcie mi odejść"....teraz, mam wrażenie, tytuł powinien brzmieć "Pomóżcie mi zostać"
W odchodzeniu doświadczenie mam...w zostawaniu niestety nie.....
Chociaż....zanim odeszłam wiele razy zostawałam....
Może to jeszcze nie ten czas.....byleby tylko kiedyś nadszedł.....


Mam pewne pytanie: chciałabyś mieć dzieci?

[Zaczynajaca_od_nowa]

O jejku, wszyscy mi jednogłośnie dajecie do zrozumienia żeby odejść. Przerażające to jest, to oznacza że dla niego też nie ma szans na poukładane sobie życia. Przerażające to wszystko jest...

[olga]

Takie mamy doświadczenie

Czym się różni życie z czynnym alkoholikiem od życia bez niego? Różni się diametralnie. Przede wszystkim koniec z ciągłym lękiem, z ciągłym strachem co przyniesie kolejny dzień.... przyjdzie trzeźwy czy troszkę wcięty...a może kompletnie pijany...zarobi jakieś pieniądze czy nie. Koniec nasluchiwania w jaki sposób zgrzyta klucz w zamku ( po tym poznawalam w jakim jest stanie), koniec smrodu w domu, bezsennych nocy, zgryzoty, depresji, nerwów... powolny powrót do równowagi psychicznej, świat zaczyna odzyskiwać barwy, na twarzy pojawia się uśmiech i poczucie lekkości bytu...

Ja spotkałam zdrowego partnera, żyję normalnie, nie boję się zgrzytajacego klucza w zamku... jest mi dobrze...czemu miałabym Tobie nie życzyć tego samego?... Zrób to, nie pożałujesz

Nie kombinuj co by go uzdrowilo...on musi sam chcieć... będzie chciał to pójdzie na AA, na terapię...możesz go tam zaprowadzić (ja wprowadzałam...na meeting, na terapię, do psychologa.... szedł ze mną dla świętego spokoju ale nic to nie dało bo on naprawdę nie chciał)...

[Zaczynajaca_od_nowa]

Olga jeśli chodzi o dzieci to tak, chciałabym mieć ale niestety nie mogę.
Olga wiem że tytuł wątku brzmiał "pomóżcie mi odejść" ale chyba też trochę mnie rozumiesz że to nie jest dla mnie takie proste. Wiem że macie to już za sobą i z waszej perspektywy to już jest proste.A mnie się serce kraje jak prosi żebym mu jeszcze dala szansę po raz ostatni.Nie jestem z kamienia...

[Linka]

[olga]

[Mała]

[Jacek]

[Zaczynajaca_od_nowa]

Olga masz rację, nie dostałam tak mocno jeszcze po tyłku i stąd moje dylematy. Czytam Wasze historie i faktycznie nie przeżyłam tyle co wy (może jeszcze nie przeżyłam????)
Mała też już zaczęłam to rozumieć że powinnam zająć się przede wszystkim sobą, wiem o co chodzi. Ale też my jesteśmy tak blisko ze sobą, że jedno żyje życiem drugiego. Prawie wszystko robimy razem, tak on żyje moim życiem jak i ja jego. Ale rozumie ideę tego.
Natomiast nie rozumie dlaczego mówisz Jacek że to że mnie kocha to jest iluzja? To znaczy że alko kochać też nie potrafi. Tutaj się niestety nie zgodzę. Jestem z nim 10 lat i to że mnie kocha to wiem bo mi to okazuje i po prostu wiem.

[pterodaktyll]

[AnnaEwa]

[margo]

A może po prostu pójdziesz na terapię... Zaczniesz zajmować się sobą, dzięki temu Przemyślu szybko parę spraw, kilka rzeczy nagle rozjaśni Ci się przed oczami i wtedy już będziesz wiedziała, co robić? Ja bym Ci polecała wybrać się na terapię i spróbować się zmierzyć sama ze sobą a później podejmować decyzje to jak, kiedy się zapisujesz?

[Kami]

[Kami]

Zaczynajaca_od_nowa, i jeszcze jedno. Kiedyś na wszystkie argumenty przeciw mojemu związkowi ulubioną moją odpowiedzią by odeprzeć argumenty odpowiadałam "tak... ale ...."
wymiociny nie śmierdziały tak jak inne, brudny sedes nie był znowu aż taki brudny jak te innych i dało się to posprzątać raz dwa. Kiedy go karmiłam cudnie mnie całował po rączkach... a jaki był wtedy bezbronny. Chętnie robiłam wszystko za niego i dla niego właśnie z tej do niego miłości. (A prawda była taka, że miałam go w garści i wydawało mi się, że panuję nad sytuacją).
Znikałam często z forum, bo sie wstydziłam, że nie umiem inaczej i mimo, ze wiedziałam jak dla mnie jest to szkodliwe to tkwiłam nadal w tym po uszy.

[Jacek]