Forum Wolnych od Alkoholu

[Jędrek]

[kiwi]

Yuraa,to co opisales jest obrzydliwe,ale to jest ta nasza choroba ktora ja i Ty mamy w sobie.
Alkohol jako taki nie jest zly ( Marcelus,chyba znowu zle slowa dobralam ???!!! ). jak ktos od czasu do czasu wypije sobie piwko czy lampke wina czy kieliszeczek czystej wodki.....i delektuje sie tym,czy na tej jednej czy dwoch pozostanie......
Ale ja nie umiem tego zatrzymac.....moj hamulec jest nieodwracalnie zniszczony......dlatego w mojej chorobie alkoholizmie,zmuszanie sie do wypicia szklanki alkoholu to na koncu przed terapia tez mialam.....nie chce alk.a musze.....makabryczna sytuacja !!!!!!
W tym nie ma zadnej przyjemnosci....to ogromny przymus picia alk......obled !!!!!
Zatrzymac to wariactwo,na samym poczatku mojej trzezwosci nie bylo latwo,dlatego napisalam zeby nie byc samemu,mnie pomogla bardzo obecnosc mojej corki,nasze dlugie spacery po plazy.......kazdego nastepnego dnia bylo lepiej.....i terapia !!!!!
Yuraa,chyba czas dla nas na mala kawke z mlekiem ???!!!! Zapraszam !!!!!
Kiwi

[Andres]

Piłem wiele lat. Przez ostatnie dwa może trzy przed rozpoczęciem trzeźwienia piłem 7dni w tygodniu 24 h na dobę z tym, że to były małe dawki ale często. Permanentny rausz. Dosyć dobrze pamiętam swoje usilne starania by dotknąć dna. Nie pojmowałem dna jako czegoś od czego można się odbić a raczej jako granicę za którą już nic nie ma - czarna dziura, śmierć? Być może, ale to wówczas było nieważne, po prostu chciałem by coś się skończyło. Piłem w pracy i nie było to manifestacją, nie było to wołaniem o pomoc a tyko tworzeniem komfortu picia. Pewnie, że wielokrotnie dorabiałem teorie o sygnale że potrzebuję pomocy itd. ale to nie prawda to tylko komfort.
Gdy już to był absolutny przymus, nie myślałem o zaprzestaniu picia a o powrocie jakiejkolwiek kontroli a jeżeli nie to rozwiązanie ostateczne, ale też nie własną ręką. Odpowiedzialność musiała być zepchnięta na kogoś innego "przecież cierpiałem". Miłość do rodziny, zdrowie, praca to były tylko deklaracje bez pokrycia, frazesy. "Nie chciałem przestać pić, nie chciałem musieć" (głupio to brzmi ale taki jest sens). Zatem co mnie skłoniło do zaprzestania picia - nie wiem Na pewno nie zrodziło się to w mojej głowie, nie miało nic wspólnego z wolą bo jej byłem zupełnie pozbawiony.
Dno ujrzałem znacznie później, znacznie później dojrzałem do trochę świadomej deklaracji o zaprzestaniu picia.
Kiwi! Czy twój poprzedni post nie jest koloryzowaniem przecież trzeźwiejąc nie zmienia się życie tylko zmienia się każdy z nas. Nie wracamy do raju a do rzeczywistości, do normalnego życia, które częściej bywa do du** niż ukwieconą łąką. Wielkość trzeźwości polega na czym, że to czujemy, że ból jest bólem, radość radością w końcu życie jest życiem a nie pozbawioną wszelkich atrybutów papką.
Andrzej

[Jędrek]

[kosmo]

[szymon]

Cytat:

uwaga będzie obrzydliwie ale to fakt

uwaga, moje obrzydliwe.
wstaje raz z rana i taaak się pić chce jak dzikowi po szyszkach!
patrze, w kuchni jest pół szklanki browarka!!!!!
przechyliłem, wypiłem, jakieś gęste.
kurde to białko z jajka było...
nie przyjęło sie

[Jacek]

[szymon]

Cytat:

znaczy twe???

żartowniś

[Jonesy]

Myślę że mój organizm jeszcze by parę lat dał sobie radę z alkoholem
Zresztą nigdy potrzeby klinowania nie miałem - jak piłem piwo rano, to przez to, że towarzystwo też piło i była zabawa
To głowa nie dała rady i to coś w środku.
Na urodziny starszej córki (oczywiście już na gazie) wziąłem młodszą na ręce i zacząłem podrzucać mocno pod sufit, "oczywiście" łapiąc ją. Mała miała niezłą zabawę. Ja na wspomnienie tego następnego dnia omal się posrałem.
Po tym był poniedziałek i zarejestrowałem się na "Dekadencji".
Resztę już znacie.

[Jacek]

[grzesiek]

[szymon]

[endriu]

[Jonesy]

różne mamy dna, bo i każdy z nas jest inny.
Ale problem ten sam

[Olin]

Ja mialam juz dosc planowania zycia pod picie.Sztucznie wymyslanych problemow,aby potem moc je zapic.Chlania i zygania.Umierania na nastepny dzien.Uczucia ze czulam sie jak nic nie warta szmata.Nie moglam juz na siebie patrzec w lustrze.Jak wychlalam to sie potem uzalam nad soba bardzo,lub tak sie nie nawidzilam ze sie sama lalam po glowie.Myslalam ze musze ze soba skonczyc,bo tak juz nie da sie zyc(jeszcze wtedy nie przychodzilo mi do glowy ze poprostu musze przestac pic).Prob samobojczych,ktore byly wlasciwie tak na postrach(sama teraz nie wiem kogo).Mialam dosc tej wieczne zapijaczonej lub skocowanej mordy w lustrze.Mialam dosc tego ze musialam skrecic do sklepu po piwo.Mialam dosc ze syn,patrzyl na to wszystko i cierpial gdy pilam.Mialam dosc ze moj facet i rodzice zamartwiali sie o mnie.Mialam dosc ze czepiam sie swojego faceta,gdy wypije.Mialam dosc ze bylam zniecierpliwiona,agresywna,nie do zycia.Mialam dosc ze alkohlo byl tym najwazniejszym w moim zyciu.Mialam dosc tego wszystkiego.