Forum Wolnych od Alkoholu

[esaneta]

Dorota, szczerze Ci życzę byś okiełznała swoją chorobę.
A wtedy i relacje z dziewczynami się poukladają

[ankao30]

Czytam ten wątek, choć nie czuję tematu w pełni. Nie da się komuś dać recepty na życie, mogę tylko zgodzić się z esaneta, bowiem wiem, że u mnie był problem. Dopiero praca nad sobą zmieniła wszystko. Odziwo jak ja się zaczęłam zmieniać to wszystko wokół też. Miałam kiepski kontakt z synem i mężem, po dziewiątkach stopniowo się to zmieniło. Dziennie się uczę żyć bez oczekiwań, z akceptacją ale oczywiście nie chorą. Są granice lecz staram się dostrzec czy to nie są tylko moje chore. Lubię wpadać w skrajności tylko już wiem, nie mogę do tego dopuszczać tylko działać. Jak ja działam program też. I jest dobrze, po czasie dociera że jednak choć plany, marzenia itp nie są po mojej myśli, ale są po coś i jest dobrze.
Życzę Ci byś uporała się z tym, ze sobą i wiem że może być trudno i nie po Twojej myśli, ale może odnajdziesz spokój i chwilę radości.

Miłego dnia

[matiwaldi]

"...zapomniał wół,jak cielęciem był..."
"... czym skorupka za młodu nasiąknie ,tym na starość trącić będzie ..."
" jaki ptak,takie piórka...jaka Matka ,taka córka..."

te stare ,można powiedzieć, ludowe przysłowia nie ubrane w psychoanalityczne słowa w całej pełni oddają istotę problemu ...
pierwszym supermenem w życiu dziecka jest Ojciec,a oazą miłości Matka ....
jakie wzorce dziecko nabędzie ,takie będzie stosować w swoim życiu ....

jestem alkoholikiem ,ale również ojcem... dałem "popalić" swoim synom pewnie nie raz , ale przyszedł czas na zmiany i przestałem pić ....
nie od razu w ich oczach odzyskałem autorytet ,ale zobaczyli,że mimo upadku potrafiłem się podnieść ....
nie uratowało to mojego małżeństwa , ale konsekwencja w postępowaniu dała moim synom jasny i czytelny przekaz ,że można wyjść z największego g***a ....

dzisiaj ,mimo wpadki po dziesięciu prawie latach znów daję synom sygnał,że można upaść,ale trzeba wstać i iść dalej .... dzisiaj moi synowie szanują soją Matkę,kochają ją , ale po radę przychodzą do ojce ,bo ten pokazał im,że mimo tragicznych często zachowań można wyjść na prostą .... swoim zachowaniem i całym życiem daję im przykład ....

i co z tego,że starszy ma 27 lat,a młodszy 26.... potrzebują wsparcia i korzystania z mojego doświadczenia .....
tylko ja nigdy,ani wcześniej,ani teraz nie występuję z pozycji wszystko wiedzącego rodzica ,a z pozycji przyjaciela ..... okazuję zainteresowanie i podpowiadam co ja zrobiłbym w takiej sytuacji,a nie wymagam,czy nakazuję ......

wychowanie dzieci to ani przyjemność , ani obowiązek .... to najpiękniejszy przywilej jakiego mogłem doznać w życiu .....

[Maryjusz]

[smokooka]

Szczerze mówiąc i szanując Twoje prawo do spokoju i samodzielnego życia ja bym jednak córkę z domu wyekspediowała. Rozumiem że ona może czuć się jak się czuje i traktować Cię z JEJ punktu widzenia tak jak traktuje, ale sądzę, że tylko separacja i Twoja konsekwencja w utrzymywaniu kontaktów poza domem lub ew niedzielne obiadki przywrócić mogą jako taką relację Matka - Córka a nie skrzywdzony bachor i wkurzona matka. Teraz tylko eskalują się konflikty i złośliwości, jej się wydaje że może po Tobie jeździć. A to nie prawda! Nie ma prawa i nie zauważy tego póki nie postawisz granicy nieprzekraczalnej i konsekwentnej. Możesz jej ew pomagać utrzymać się w wynajętym pokoju ponosząc powiedzmy 30% kosztu przez pierwszy rok żeby ułatwić jej start ale tyle i koniec.
W tym czasie oczywiście spotykajcie się, rozmawiajcie, nawet wyłącznie z Twojej inicjatywy, żeby kontakt był na właściwych zasadach Matka - Córka a nie koleżanka, kumpelka, albo wróg. A jak będzie nadal przeginała pałę to w danej chwili koniec rozmowy. Jak z tresurą trochę. Faktem jest że obserwując jakie masz trudności z utrzymaniem trzeźwości i równowagi masz pełne prawo postawić egoistycznie tylko na siebie i stworzyć sobie warunki maksymalnie ułatwiające a nie utrudniające trzeźwienie.
Tak myślę.
Mimo że jestem miękka dla dzieci i rozumiem że serce pęka. Ale i ona inaczej nie stanie na nogi. A potem może przyjdzie jej do głowy się terapeutyzować czy coś. Może nawet dożyjecie momentu kiedy wspólnie sobie wybaczycie i się zrozumiecie. Ale trwanie w tym chorym stanie nikomu nie posłuży a tylko nadal pogłębia masakrę emocjonalną.
A ona też może mieć dzieci... i co będzie z kolejnym pokoleniem...

[Mozaika]

Smokooka i właśnie o taką poradę mi chodziło, konkretnie, rzeczowo i na temat Bez pseudo terapeutyzowania, dowartościowywania się, wytykania mi lat picia, itp... Wielkie serdeczne dzięki Całęj reszcie a zwłaszcza Maryjuszowi też równie serdecznie podziękuję już

Ps. Drogi "samozwańczy" terapeuto Maryjuszu, otóż do Twojej wiadomości, choć sądzę że jakbyś się wysilił i poszukał to byś znalazł tą informację - byłam na terapii podstawowej, pogłębionej, indywidualnej i grupowej, chodzę na nawroty, miałam sponsora, przerobiłam 9 kroków w trzeźwieniu, a także chodziłam na terapię z córką, indywidualną i grupową! Nic o mnie nie wiesz, kompletnie, a chrzanisz jakbyś wszystkie rozumy pozjadał! Tak myślę że się tu dowartościowujesz pozując na terapeutę bez dyplomu, ale nie ze mną ta zabawa

[Maryjusz]

[Mozaika]

O widzę że ubodło drogi Maryjuszu Jakbyś dalej się wysilił i poszukał, to byś wiedział dlaczego poszłam z moją córką na terapię, ale nic Ci do tego... I wara Ci od moich rozmów po pijaku, nie tego tyczył temat tej dyskusji. A swoje współczucie możesz sobie wsadzić w d**ę kolego, na nic mi ono nie potrzebne... A tak w ogóle "terapeuto" najpierw przeanalizuj i wylecz się sam, tylko najlepiej z dala ode mnie, i w całkiem innym wątku proszę

Ps. Przepraszam Wiedźmo za wychylającą się zza węgła Dorę, jej temperament niestety daje znać o sobie, a pokora płacze Ale STARAM się uwierz

[Maryjusz]

Oj, lubisz z takim wyrachowaniem manipulować rozmówcą aż się zagotuje, by wtedy zatriumfować, prawda? Ale tu się przeliczyłaś. Za dużo wiem o "kozłach ofiarnych" i manipulacjach alkoholików (bo pół życia z takim przeżyłem), to projektowanie złości na rozmówcę itd.. I po co Ci tak manipulować? Pomaga Ci to zmienić coś w życiu na lepsze? Daje Ci coś dobrego? Chyba nie bardzo...

[Mozaika]

Człowieku, o jakiej manipulacji Ty piszesz? Daleka jestem od tego.. Jak widać po moich postach, sama szczerość i kawałek dawnej Dory ze mnie wylazło, mimo że bardzo starałam się panować nad sobą. Pokora to moja pięta Achillesowa, ale pracuję nad tym. Więc nie rzucaj oskarżeń na wiatr kolego! Po za tym skoro tak Cię to ubodło, to być może właśnie manipulacja jest Twoim problemem? Pomyśl o tym Oczywiście to wszystko piszę z całą życzliwością do Ciebie i... współczuciem

[Wiedźma]

[Mozaika]

[Maryjusz]

Twoja córka gaśnie w oczach, ona ginie. Nie radzi sobie. Wpadła już w spiralę i tonie. Cierpi. Zawsze mnie zastanawia jak można być aż tak ślepym i tego nie widzieć. Twoja córka ma głębokie problemy, pewnie i depresję, nie śpi po nocach. Jest z tym sama, zamyka się w sobie, bo komu się zwierzy? Matce, która widzi w niej tylko leniwą, wyrodną córkę? Matce, która chciałaby zmieść swoje dzieci do kosza, bo już ich "nie chce"? Ty siebie w ogóle nazywasz matką?

Twoja córka ostentacyjnie ma Cię gdzieś - bo to manifestacja a złość to jedyna, kurczowa forma obrony, którą ona zna!

Przyszłaś na forum dla DDA, zapewne usłyszeć od DDA (bo i Twoja córka DDA), co w tej twojej córce "siedzi", jak masz ją potraktować. I co chciałaś usłyszeć od DDA? Przytakiwania, że córka jest wredna i cię krzywdzi, że masz rację? Przyszedł DDA, próbuje Ci pokazać jak to wygląda od strony Twoich dzieci - nawet nie zajrzałaś w te linki, które podałem, prawda?

Chcesz finalnej odpowiedzi na swoje pytanie "jak postępować z córką"?

KOCHAJ I BĄDŹ DLA NIEJ CZUŁĄ, WSPIERAJĄCĄ MAMĄ; poznaj jej świat i zbliż się do niej, bo chociaż ona się nigdy do tego nie przyzna, potwornie CIEBIE POTRZEBUJE.

Zacznij z nią ROZMAWIAĆ; ale nie o sobie i o tym jakim jest dla Ciebie ciężarem, ale o JEJ świecie i waszych uczuciach.

Jak? Nie wiem... Znajdź sposób, bądź mamą. A jeśli się nie uda, bo ona nie będzie potrafiła otworzyć już dla Ciebie drzwi, albo Ty nie będziesz umiała wydusić z siebie "przepraszam", to przynajmniej DAJ JEJ SPOKÓJ i pozwól żyć swoim życiem.

Weź poprawkę, że ona też Ciebie nie zna i nie rozumie tak samo jak Ty nie znasz i nie rozumiesz jej.

Bądź łagodna. Dość już dostała po pupie od losu - czy chcesz tego czy nie - za twoją przyczyną.

Aha! I nie zmieniaj innego ze swoich dzieci w czarną owcę, gdy już najstarsza córka przestanie nią być.

Tylko czy te słowa coś zmienią? Czy otworzą oczy zamglone? A kiedy znajdziesz kiedyś swoją córkę w jej pokoju z podciętymi żyłami, otworzysz oczy?
Szczerze wątpię.

[Mozaika]

[smokooka]

Mariuszu kim jesteś? Piszesz jakbyś znał osobiście przynajmniej córki Mozaiki, może po prostu wyjdź z cienia?