Forum Wolnych od Alkoholu

Wiedźma

Mówię o sobie: alkoholiczka i lekomanka...
I jakkolwiek czuję, że mój alkoholizm oswoiłam na tyle, że mogę z nim w miarę normalnie żyć,
to z lekami sprawa już nie jest taka łatwa i prosta. No bo z alkoholu można zrezygnować i już,
natomiast leki bywają konieczne dla ratowania zdrowia albo nawet życia

Co prawda od lat przyjmuję stałe leki ze względu na przewlekłą chorobę,
ale one jakoś nie robią na mnie wrażenia - łykam co rano dwie tabletki, taki codzienny rytualik jak picie kawy.
Te tabletki nie działają doraźnie, więc nie odczuwam w organizmie żadnych zmian po ich zażyciu,
wiem jedynie, że gdybym przestała je brać, po paru dniach czułabym się bardzo źle.
Natomiast już w przypadku jakiegoś przeziębienia, anginy czy innej grypy, gdy mam wziąć chociażby p*******l -
zauważam u siebie oczekiwanie natychmiastowej ulgi i to już mnie niepokoi

A gdy zaczyna boleć mnie głowa - przyłapuję się na... radosnym podnieceniu,
bo już wiem, że za chwilę będę mogła pozwolić sobie tabletkę przeciwbólową.
Z tego wszystkiego zdaję sobie sprawę od czasu terapii i staram się po prostu nie folgować tym swoim zachciankom.
To się udaje i mam osiągnięty jakiś constans.

Jednak w ostatnich dniach znalazłam się w nowej dla siebie sytuacji, która przyprawia mnie o niepokój.
Otóż parę dni temu straciłam pracę, a stało się to w bardzo upokarzających dla mnie okolicznościach.
Fatalnie to zniosłam, mój organizm zareagował na ten stres w fizyczny sposób, nie potrafiłąm nad tym zapanować
(już nawet zaczęłam nie bacząc na kalorie obżerać się bezami, bo czułam zbliżający się głód alkoholowy).
Poszłam więc do psychiatry w nadziei, że da mi zwolnienie lekarskie i nie będę musiała odpracowywać okresu wypowiedzenia
w tamtej chorej atmosferze wśród osób doprowadzających mnie na skraj szaleństwa

Zwolnienie oczywiście dostałam, ale pani doktor powiedziała,
że opisane przeze mnie objawy mogą samoistnie nie ustąpić i zaleciła mi leki przeciwdepresyjne i nasenne.
Zaprotestowałam, powiedziałam jej o moim uzależnieniu od alkoholu i leków,
jednak ona stwierdziła, że większym zagrożeniem dla mojej trzeźwości jest trwanie w stanie depresyjnym
niż przyjmowanie nieuzależniającego leku o łagodnym działaniu.
Zgodziłam się, ale jedynie na lek, który w czasie trwania mojej terapii chciał mi przepisać psychiatra
z ośrodka leczenia uzależnień jako naprawdę bezpieczny dla mnie. Wtedy z niego zrezygnowałam,
teraz sama go zasugerowałam nie godząc się na nic innego. Także na tabletki nasenne.
No i od ponad tygodnia biorę ten lek (nazwy nie wymieniam co by się trzymać regulaminu).
Czuję się już znacznie lepiej, ale...

No właśnie - obawiam się, ze weszłam w kontakt z wyzwalaczem

Za każdym razem gdy biorę do ręki listek z tymi tabletkami czuję jakiś taki przebłysk radości,
że oto znowu mogę i to legalnie! A gdy wkładam tabletkę do ust, kusi mnie, żeby zamiast od razu ją połknąć -
włożyć ją pod język, tak jak to kiedyś robiłam w czasie swej lekomańskiej aktywności,
poczuć przyjemną goryczkę i czekać na fazę...
Wiem, ze po tym leku raczej żadnej fazy by nie było, ale coraz bardziej korci mnie, żeby się o tym przekonać.
Co prawda nie czuję jeszcze głodu, nie pragnę zmienionego stanu świadomości, ale wiem,
że otworzyła mi się jakaś zamknięta kiedyś klapka w mózgu i wysypały się przez nią wspomnienia
tamtych dawnych stanów, tamtych czynności, tamtych emocji...
No nie będę ściemniać - mam cykora :oczy:

Bebetka

Ewo....

Wydaje mi się, że Twój lekarz i Ty wybrałaś mniejsze zło jednak. Sam fakt, że jesteś świadoma tego co się dzieje z Tobą teraz, powinien Cię uchronić przed tym czego sie tak bardzo obawiasz.

Moim zdaniem, te wszystkie wątpliwości, dziwne stany ducha i emocji, które opisujesz są chyba bardziej związane z trudna sytuacją w której sie znalazłaś obecnie i stanami depresyjnymi, które temu towarzyszą.

Po przeczytaniu Twojego postu, takie właśnie odniosłam wrażenie

Też jestem lekomanką więc bardzo dobrze Cie rozumiem i myślę, że postąpiłabym podobnie.

Leków nie biorę już od 5 lat......ale dla mnie osobiście największą tragedią byłby powrót do picia jednak

Wiedźma

Bebetka

yuraa

Wiedźma

Czyli miałaś odwrotnie niż ja, Bebetko - u mnie najpierw był alkohol, u Ciebie leki...
U mnie depresję też diagnozowano, ale było to zwykle w czasie przerw w piciu.
Myślę, że były to raczej stany depresyjne związane z biochemią mózgu w fazie muru, a nie prawdziwa depresja.
No ale pan doktor zaczął mi wtedy przepisywać między innymi te cudowne tableteczki :mniam:

które podobno też miały nie uzależniać.
A uzależniłam się właśnie od nich, gdy je odstawiałam przeżyłam prawdziwy horror :evil:

I wiedział, skubany, że jestem alkoholiczką i zamiast pogonić mnie na terapię - leczył mnie z depresji,
która dziwnym trafem ustąpiła po terapii właśnie :shock:

Może dlatego, że mam takie doświadczenie z psychiatrami (inne też mam

)
nie mam do nich zaufania i stąd moje obecne dylematy związane z tabletkami, które zaczęłam brać...?

Wiedźma

Bebetka

Monka · [*][*][*] Dołączyła: 04 Paź 2009 Posty: 10

Kilka lat temu / już nie piłam , jakby co ... :mgreen:

/ spadłam
z wysokości kilku metrów ...
Badania wykluczył , że uszkodziłam sobie kręgosłup , ale bolało
mnie wszystko okrutnie ... nie mogłam chodzić , leżeć , siedzieć ...
Ortopeda zapisał mi bardzo silny lek przeciwbólowy ...
Po raz pierwszy ...mam nadzieję , że ostatni - czułam się , jakbym zżarła
jakiś narkotyk ... spałam , wstawałam , słaniałam się na nogach , rzucało mną o ściany ...
Przestraszyłam się bardzo ... w sumie zjadałam tych tabletek w sumie dwie , ale
objawy mam w mózgu zakodowane do końca życia chyba.
Z kolei ten sam lek ...moja znajoma jadła , jak cukierki ...zabolało ją coś - zjadła
sobie tableteczkę ... :shock:

Ewa ... po tabletkach na sen mogłaś nie spać ???
Jak przezwyciężałaś ,,senne ,, działanie tabletki ?

W sumie ... nie rozumiem tak do końca lekomanii ...
Nie wiem , na czym to polega ...
Haj , który opisałam był obrzydliwy ... nie było w tym nic przyjemnego ...
To było straszne...

Wiedźma

KICAJKA

Jagna

Borus

Właściwie nie mam doświadczeń z lekami, bo zawsze miałem do nich jakiś dystans,
np. przeciwbólowe brałem i biorę dopiero wtedy, gdy kolejnym posunięciem byłoby gryzienie tynku... :rotfl:

sabatka

ja przez krótki okres mocnego picia mieszałam w szklance pokruszone tabletki z winem. różne antybiotyki przeciwbólowe, co w domu było.

ale na szczęście mam już to za sobą. i jakoś mnie nie ciągnie do niczego (prócz fajek

)

dorcia100

Wiedzmo,
po przeczytaniu kolejny raz Twojego postu mysle, że branie leków w Twoim przypadku nie jest wzywalaczem, Ty przerwałaś "absynencję" .
Wyzwalaczem może być listek leków w domowej apteczce kiedy do niej zaglądasz i widzisz takowe tableteczki, tak jak klieliszki dla niektórych alkoholików w domu.

A stany depresyjne w przypadku lekonanii nie leczy się lekami kiedy stanowią zagrożenie do powrotu "brania". Sa jeszcze terapie jak i spotkania indywidualne z psychologiem terapeuta itp. itd.
A poza tym, czy utrata pracy jest przyczynkiem do brania leków??? To jest problem, z którym boryka się wielu ludzi i nie wszyscy lecą do lekarza po tablety.

Pozdrawiam.