Forum Wolnych od Alkoholu

[reni]

Może przejdę od razu do sprawy. Od kiedy jestem związana z moim ukochanym facetem czytam maksymalnie dużo na temat jego choroby. Staram się jak najlepiej poznać to uzależnienie. Sama nigdy nie miałam problemów z alkoholem, choć jestem podatna na uzależnienia. Od kiedy mój mężczyzna powiedział mi, że utrzymuje trzeźwość od 3 lat, sama podjęłam decyzję o zupełnej abstynencji, aby nie stwarzać niezdrowych sytuacji. Mieszkamy razem od paru miesięcy, planujemy ślub. Problem polega na tym, że mój ukochany zbudował wokół siebie mur. Temat terapii, którą przeszedł, trzeźwienia, problemów, AA, odwyku, detoksykacji, leczenia, słowem wszystkiego, co przeszedł i co się bezpośrednio wiąże z naszą codziennością (trzeźwą codziennością!), jest tematem tabu, nie do ruszenia, nie do zahaczenia nawet.
Kocham Go ogromnie, wiem, jak bardzo miał pod górkę, ile kosztowało go doprowadzenie się do stanu, w którym jest obecnie. Nie umiem jednak do Niego dotrzeć. Jest zamknięty, temat dla niego nie istnieje. Dla mnie podstawą związku jest zaufanie a Jego zamknięcie odbieram jednoznacznie jako brak zaufania. Powoduje to wszystko, że snuję domysły, dowiaduję się półsłówkami od znajomych, że był tu na terapii, czy tam,....dowiaduję się z drugiej ręki, bo od Niego się nie da. Nie chcę na nic naciskać, wyciągać. Ale parokrotnie mówiłam, że wspólne życie wymaga szczerości, otwartości, powiedzenia również tego, co boli, czego się wstydzi. I nic...Słyszę tylko, abym Mu ufała. Od paru dni mamy kryzys, bo ja już psychicznie nie wytrzymuję tej tajemniczości i ciągłych sekretów.
Drogie Panie, partnerki trzeźwych alkoholików: czy możecie mi pomóc? Jak do Niego dotrzeć?
Wielokrotnie zapewniałam Go, że traktuję Jego chorobę normalnie, zwyczajnie, jakby miał cukrzycę, czy inną nieuleczalną chorobę. Jestem pełna szacunku dla Niego, że utrzymuje trzeźwość...Ale to zamknięcie tak boli. On jest sam, ja sama...

[Dora]

A może faktycznie nie drąż, to drażliwa sprawa i przykre wspomnienia. Pełne zeszmacenie i upodlenia w różnych okresach picia, po co ma Ci o tym opowiadać..

[reni]

Nie chcę drążyć. Chcę wiedzieć, jak Mu ułatwić zachowanie trzeźwości na codzień. Nie wiem nawet, co Mu konkretnie może przeszkadzać, co wywołać głód, nie przyzna się do wyzwalaczy...Wszystko jest owiane tajemnicą...A ja chcę, aby było dobrze. Normalnie.

[Estera]

[reni]

Ale skoro żyjemy razem, to czuję się za Niego w pewnym sensie odpowiedzialna.

[Dora]

Widok alkoholu jest silnym wyzwalaczem, należy wywalić z domu wszystko co się z nim kojarzy. Omijać imprezy alkoholowe, nie chodzić koło parasoli, zerwać kontakty z osobami pijącymi nałogowo. Mnie nawet reklamy piwa denerwują ! Więc przełączam

[Dora]

E tam, niech się każdy zajmie sobą, inaczej przemienisz się w trzęsącą wspóluzależnioną

[Klara]

[Estera]

Każdy dorosły człowiek jest odpowiedzialny za SIEBIE.

[reni]

Tak jest u nas w domu i tego przestrzegam. Ale na wspólnym urlopie to ja omijałam ze względu na niego ogródki piwne, ja wybierałam smażalnie ryb, w których piwo nie lało się strumieniami. Choć chętnie bym wypiła małe piwko w upalny dzień. Ale podjęłam decyzję i się jej trzymam ZE WZGLĘDU NA NIEGO. Po czym On mi proponuje, że postawi mi drinka. Raz, drugi...Jakby miał gdzieś to, że podjęłam abstynencję...Oczywiście odmówiłam...Ale czasem myślę, że to ja bardziej się staram o wyeliminowanie wszystkiego, co mogłoby zachwiać Jego trzeźwością....Raz byliśmy posłuchać karaoke w czasie urlopu w knajpie, gdzie wszystko było przesiąknięte alkoholem. Na drugi dzień raniutko był książkowy suchy kac...I znowu uspokajał mnie, że może zjadł coś nieświeżego, że gofry wieczorem mu zaszkodziły...A ja widziałam co się dzieje i w środku mnie rozrywało, że znowu nie umie powiedzieć WPROST...

[Mysza]

Witaj Reni

[reni]

W takim razie jak nie przeszkadzać Mu być odpowiedzialnym za siebie? Czy robię błąd?

[reni]

Nie, nie wypytuję Go. Ale wspólne życie wymaga, że np jak piekę ciastka i pytam, czy do lukru mogę dodać olejek rumowy, to oczekuję jednoznacznej odpowiedzi. Nie roztkliwiam się, ale jestem uważna i całą sobą chcę pomagać a nie utrudniać.

[Dora]

A może tez nie chce być ułomnym w Twoich oczach, może alkoholizm kojarzy mu się z czym poniżającym, dlatego nie chce opowiadać o swoim pijackim życiu. I może również dla tego stawia Ci drinka, żeby Ci pokazać że jest normalny, możesz przy nim pić i nic mu nie będzie..

[pietruszka]

Podpiszę się pod tym, co wcześniej napisała Klara. Ta choroba tak właśnie ma, że lepiej, żeby to on pilnował się sam, a nie liczył na Twoje pilnowanie. Tak zdrowiej dla Ciebie i dla niego. Minimum wiedzy o chorobie może Ci się przydać. Podkreślam minimum. Choćby po to, by nie strzelać takich gaf jak używanie alkoholu w kuchni (sosy, przetwory, ciasta), kupowanie z okazji urodzin czekoladek z alkoholem, czy trzymanie za rękaw na imprezie, gdzie piją alkohol (z "zostańmy jeszcze").
Ale poza tym, żyj swoim życiem, ciesz się nim, jego chorobę zostaw jemu.