Forum Wolnych od Alkoholu

Patrycja · Milczek pa.try.cja Dołączyła: 29 Gru 2014 Posty: 7

jestem córką alkoholika. niegdyś córusią tatusia. zmieniło się to dawno temu, ale jednak wszystko niestety zostało.. tak już nie ma, a nikt tego nie zauważył i nadal nie zauważa. nie wiem jak pisać i co, bo jestem tu nowa. może zacznę od początku..

ojciec pije odkąd pamiętam, miał działalność, narobił długów, zaczął pić. mama mogła już dawno od niego odejść jednak tego nie zrobiła, bo chciała mi i mojej siostrze stworzyć normalną rodzinę. miała nadzieje, że się zmieni. nie. nie zmienił się. i nic na to nie wskazuje od ponad 20-stu lat. podrosłam.. zaczęłam udzielać się w sprawy rodzinne, dużo zrozumiałam. gdyby nie mój chłopak i jego rodzina nigdy nie odważyłabym się na coś takiego jak przekonać moją siostrę, byśmy "zapakowały"

mame do samochodu i zawiozły ją na rozmowę z mężczyzną, który zajmuje się osobami "współuzależnionych". i tutaj też jestem dzięki nim. najgorsze jest to, że mam jak i moja starsza siostra zaczęły "odreagowywać" ojca też pod postacią alkoholu. boli mnie, bo ja postawiłam nie pić, palę papierosy, bo palę, ale nie pije, mam trzeźwy umysł. dzięki mojemu chłopakowi, w nim mam straszne oparcie i u jego rodziny. w domu jestem dalej traktowana jak dziecko, które nic nie wie o życiu. może o życiu nie, ale wiem co się w domu dzieje. jutro postanowiłam iść do psychologa. przez ojca jestem strasznie nerwowa, szczególnie w domu, nie raz nawet mojemu chłopakowi się obrywa. chcę się "leczyć". wierze, że mogę być całkiem inna niż teraz, bo całe życie na syropach, tabletkach uspokajających jechać nie będę

dziękuję, że jesteście tutaj, bo wiem, że nie jestem sama i dużo się mogę od was dowiedzieć.

OSSA

Patrycja, witaj , dobrze ze jesteś tu z nami, oczywiście trzeba również w realu szukać pomocy specjalisty od uzależnień, pomoc chłopaka i jego rodziny bezcenna.