Forum Wolnych od Alkoholu

[milutka]

Słuchajcie zastanawia mnie jedna rzecz....jak to jest u alkoholików ....czy lubią być okłamywani,czy w ogóle są swiadomi tego co sie do nich mówi czy mimo wszystko maja swoją urojoną prawdę ?Spotkałam sie z tym ,że jak mówię coś do męża i jestem szczera to zazwyczaj odwraca "kota ogonem "i wmawia mi ,że go kłamię ...jest wiele sytuacji ostatnio gdzie on reaguje na prawdę całkiem odwrotnie ....a jak go skłamie -jest wszystko okej :szok:mnie to uwiera bo nie wiem czy niestety czy stety ale staram się być szczera ale przy nim wychodzę lepiej jak kłamię ...czy to jakaś przypadłość alkoholików?

[pietruszka]

Milutka, a jak Ty się z tym czujesz, kiedy mówisz prawdę? A jak, kiedy (delikatnie mówiąc) się mijasz z prawdą? To, czy Twój mąż jest alkoholikiem, nie zależy od tego, czy mówisz prawdę, czy nie. Jeśli prawdy nie przyjmuje do siebie, jeśli staje się podejrzliwy, a Twoje życie, czy zdrowie jest z tego powodu zagrożone - korzystaj z dostępnych środków, które zapewnią Ci bezpieczeństwo.

Teraz po latach myślę sobie, jak zaciera się granica poczucia dobra i zła w życiu z czynnym alkoholikiem. Sama nakłamałam kiedyś przed szefem, jaki to biedaczek chory i jaką gorączkę ma... (a przecież po prostu ma kaca gigant, którego właśnie leczy) Jakieś to tamto życie w ogóle zakłąmane było. Ile razy hardo mówiłam: "u mnie wszystko w porządku" (mam już wszystkiego dosyć). "Wiesz nie mogę przyjść do Ciebie na imieniny, bo mnie w delegację wysyłają"(przecież nie zabiorę go ze sobą, bo narozrabia, a sama nie pójdę, bo nie chce mi się tłumaczyć i coś wymyślać. Oj, było tego... też było mnóstwo kłamstw dla świętego spokoju, bo nie chciało mi się wchodzić w dysputy z pijanym, a inaczej nie umiałam się bronić, no i miałam czasem złudzenia, że jakies drobne kłamstwo raz czy drugi naprawi sytuację w domu.

Brrrr... nie, stanowczo dziękuję... już nie chcę za Chiny Ludowe powrotu do tamtych czasów....

[ZbOlo]

[Tomoe]

Milutka, alkoholizm jest nazywany chorobą zakłamania. Mózg alkoholika funkcjonuje inaczej niż umysł osoby niepijącej czy też pijącej, ale nieuzależnionej.
W sposobie myślenia alkoholika funkcjonuje tak zwany "system iluzji i zaprzeczeń".

Oto fragment artykułu księdza Marka Dziewieckiego, w którym wyjaśnia on naturę choroby alkoholowej, a między innymi pisze na temat systemu iluzji i zaprzeczeń u alkoholików:

"Gdyby uzależnienie emocjonalne od alkoholu było jedynym mechanizmem choroby alkoholowej, to człowiek nadużywający alkoholu sam dosyć szybko zrozumiałby oczywisty fakt, iż picie alkoholu może jedynie pogorszyć jego sytuację życiową i że subiektywne odczucie ulgi czy poprawy nastroju to stany chwilowe i iluzoryczne, opłacone bardzo wysoką ceną cierpienia oraz krzywd wyrządzanych sobie i innym. Rodzi się więc pytanie: jak to jest możliwe, iż mimo coraz bardziej bolesnych konsekwencji, alkoholik kontynuuje sięganie po alkohol? Jest to możliwe ze względu na istnienie drugiego - obok uzależnienia emocjonalnego - mechanizmu choroby alkoholowej. Mechanizmem tym jest uzależnienie intelektualne. Skrajne przywiązanie emocjonalne do alkoholu powoduje drastyczne zaburzenia w myśleniu na temat tej substancji. Zaburzenia te prowadzą do powstania tak zwanego systemu iluzji i zaprzeczeń.

Sposób myślenia człowieka uzależnionego na temat alkoholu jest z tego względu ekstremalnie subiektywny i całkowicie podporządkowany potrzebom emocjonalnym. Używając terminologii Adlera można powiedzieć, że chory posługuje się w tej dziedzinie wyłącznie logiką prywatną. Jednocześnie nawet jeszcze przez dłuższy czas może zachować zdolność logicznego i obiektywnego myślenia o wszystkim, poza swoją postawą wobec alkoholu oraz rolą, jaką ta substancja odgrywa w jego życiu. W tej dziedzinie „rozumowanie” uzależnionego jest całkowicie podporządkowane jego stanom emocjonalnym i nie respektuje elementarnych zasad zdrowego rozsądku.

Na płaszczyźnie intelektualnej nie istnieje więc żadna możliwość porozumienia się z osobą uzależnioną od alkoholu. Nie jest zatem możliwe dokonanie z nim logicznej analizy jego sytuacji w tym względzie. Co więcej, próby dyskusji na ten temat stwarzają jedynie okazję, by chory, „obalając” zarzuty czy argumenty innych osób, wzmacniał jeszcze system własnych iluzji i zaprzeczeń, czyli by mógł się on subiektywnie upewniać, że nie ma żadnego problemu z alkoholem. Z kolei dla otoczenia, np. dla współmałżonka, tego typu dyskusje powiększałyby zakres konfliktu z chorym, gdyż nie rozumiejąc patologicznych mechanizmów rządzących myśleniem chorego, łatwo byłoby go posądzić o świadome kłamstwa i przewrotność. Zdolność alkoholika do logicznego myślenia o wszystkich innych sprawach jest tu czynnikiem dodatkowo utrudniającym otoczeniu zrozumienie rzeczywistego stanu jego psychiki oraz strategii jego myślenia.

Alkoholik to zatem ktoś, kto w nałogowy sposób oszukuje samego siebie i kto — w konsekwencji — próbuje w podobny sposób oszukiwać innych ludzi, począwszy od osób z najbliższego otoczenia. Przyjrzyjmy się bliżej temu mechanizmowi nałogowego oszukiwania samego siebie. Wspomniałem już, że mechanizm ten posiada dwa podstawowe elementy: system iluzji oraz system zaprzeczeń.
System iluzji polega na tym, iż wbrew elementarnym faktom i doświadczeniom chory trwa w subiektywnym przekonaniu, że nie jest uzależniony od alkoholu i że potrafi kontrolować swoje picie. Pozostaje też subiektywnie przekonany, że gdyby tylko chciał czy uważał to za konieczne, to w każdej chwili mógłby w ogóle przestać pić.
Z kolei system zaprzeczeń polega na takim interpretowaniu i selekcjonowaniu faktów oraz wydarzeń, by negować istnienie jakichkolwiek bolesnych konsekwencji nadużywania alkoholu. Jeśli w danej sytuacji negatywne konsekwencje picia są już tak jednoznaczne i drastyczne, iż nawet chory nie jest w stanie temu zaprzeczyć, to i tak znajduje jakieś „argumenty”, które według jego logiki stanowią zasadne usprawiedliwienie jego zachowania. Typową strategią jest wtedy twierdzenie, iż w obliczu danych trudności czy problemów każdy człowiek sięgnąłby po alkohol. Za takim rozumowaniem stoi oczywiście błędne założenie, iż picie alkoholu jest naturalną i konieczną konsekwencją przeżywanych problemów, a nie jednym z błędnych sposobów reagowania na te problemy. Innym typowym sposobem myślenia obronnego w obliczu nadużywania alkoholu jest twierdzenie, że w zaistniałej okoliczności nikt nie mógłby odmówić picia. Człowiek uzależniony od alkoholu potrafi łudzić się i negować najbardziej nawet ewidentne fakty z patologicznie „mistrzowską” fantazją, która zdecydowanie przekracza strategie myślenia ludzi zdrowych. Z tego względu alkoholicy mają niezwykłą łatwość w oszukiwaniu nie tylko samych siebie, ale także innych ludzi. Zwykle jedynie doświadczeni profesjonaliści z zakresu uzależnień oraz trzeźwiejący alkoholicy potrafią skutecznie bronić się przed intelektualnymi manipulacjami ludzi uzależnionych i demaskować ich systemy iluzji oraz zaprzeczeń."

Cały artykuł - pod tym adresem:
http://www.opoka.org.pl/b...lkoholizmu.html

[emigrantka]

Nie wiem czy to przypadlosc alkoholikow ale byc moze ..
dla Twojego meza prawda jest niewygodna ,bo musialby cos z tym zrobic (konkretnie z piciem)
a to dla czynnego alkoholika ,ktory nie mysli o leczeniu prawda bardzo bolesna
zamyka sie w swoim swiecie iluzji i zaprzeczen ,stwarzajac sam sobie komfort picia
minimalizuje problem , aby pic i tak jak ZbOlo, napisal liczy sie tylko alkohol
a Ty najlepiej abys nie mowila nic bo jemu Twoje slowa brzecza dlugo w glowie i psuja obraz jego wlasnej osoby a ON przeciez nic "zlego nie robi "

T

[emigrantka]

Tomoe, przedstawila to bardziej fachowo

[Tomoe]

Nie ja, tylko ksiądz Dziewiecki.
Ja tylko zacytowałam.

Zresztą każdej współuzależnionej kobiecie mogę z czystym sumieniem polecić wszystkie artykuły księdza Marka Dziewieckiego o alkoholizmie i współuzależnieniu. Pisze mądrze i przystępnie. Mnie jego teksty bardzo pomogły w zrozumieniu wielu spraw. Sporo jego tekstów jest w internecie.

[beata]

[Tomoe]

http://www.opoka.org.pl/b...aleznienie.html

Ten artykuł szczególnie polecam, zwłaszcza że zawiera fragment o możliwości separacji.
Pochwała separacji małżeńskiej wychodzaca spod pióra kapłana katolickiego - to argument skierowany do tych kobiet-katoliczek, które są przekonane, że jeśli już wyszły za mąż za alkoholika, to muszą dożywotnio "nosić swój krzyż".
Otóż wcale nie muszą. Kościół Katolicki dopuszcza instytucję separacji, a w niektórych przypadkach wręcz ją zaleca. Zwłaszcza wtedy, gdy w małżeństwie dochodzi do przemocy.

[Halibut]

[Tomoe]

[ZbOlo]

[evita]

[Halibut]

Szczerość bez ograniczeń to czysta agresja.
Po co mówić garbatemu, że jest garbaty, głupiemu, że głupi czy brzydkiemu itd.....
Kłamstwo czasem bywa humanitarne i właściwsze moralne od prawdy.
Jednak granica bywa płynna i trzeba zachować czujność.

[ZbOlo]