Forum Wolnych od Alkoholu

Flandria

próbuję Cię zrozumieć
właściwie z czystej ciekawości
prezentujesz tu dosyć radykalną postawę jeśli chodzi o AA itp
zastanawiałam się z czego to wynika

nie ma to dla mnie większego znaczenia, oprócz tego, że w silnych sytuacjach stresowych (a właśnie teraz takie mam) lubię uciekać w "wirtualny niebyt" :mgreen:

Tomoe

Myślę sobie, ze w procesie zdrowienia z alkoholizmu ta cała "tożsamość alkoholika" przechodzi kilka etapów.

1. Najpierw jest etap: "Nie wiem kim jestem".
Ja tak miałam przez ostatni rok mojego dopijania się. Wtedy się jeszcze targowałam sama ze sobą: "czy ja już ta alkoholiczka jestem, czy jeszcze nie".

2. Potem jest etap: "Aha, to ja już teraz wiem, kim jestem".
I tu się zaczyna kilkustopniowy proces - od buntu i żalu (A dlaczego akurat ja? Dlaczego akurat mnie to spotkało? Ach, biedna ja!) poprzez etap godzenia się z tym że to akurat ja - aż do akceptacji.

3. Potem jest etap silnej koncentracji na "tożsamości alkoholika".
Ona wysuwa się na plan pierwszy, dominuje w myśleniu o sobie i warunkuje zachowania w różnych życiowych sytuacjach.
Bo trzeba się przecież jakoś w życiu odnaleźć, nie pijąc.
Trzeba się nauczyć żyć, nie pijąc.
A przecież, jak powszechnie wiadomo, "alkohol jest wszędzie" i "wszyscy piją".
To jest ten etap, w którym alkoholik jest "przede wszystkim alkoholikiem".

4. Potem następuje radosny i euforyczny etap pt. "Jestem szczęśliwym alkoholikiem". Czyli etap afirmacji alkoholizmu. To się zaczyna wtedy, kiedy niepicie i praca nad sobą zaczyna w życiu przynosić wymierne korzyści. I jakoś tak się wtedy dzieje, że człowiek czuje, że naprawdę fajnie być alkoholikiem.

5. No i wreszcie przychodzi etap odchodzenia od koncentracji na alkoholizmie i na tożsamości alkoholika.
Alkoholizm nadal w człowieku jest, i nadal jest ważną częścią tożsamości człowieka, ale ani już nie dominuje, ani nie przeszkadza w życiu.

Ja chyba jestem właśnie na tym etapie.

Noszę swój alkoholizm w sobie, ale się z nim nie obnoszę.
Swoją pijaną przeszłość pamiętam, ale jej nie rozpamiętuję.

Tomoe