Forum Wolnych od Alkoholu

pterodaktyll

Dwa lata minęło, chciało by się sparafrazować „jak jeden dzień” i cóż przyniosły? Totalne zmiany w życiu spowodowane brzemienną w skutkach decyzją o zaprzestaniu picia i podjęcia leczenia przeze mnie. Efekt, muszę przyznać nawet mnie nieco zaskoczył. Jestem dzisiaj „normalnym” facetem, który jakoś zdołał poskładać swoje potrzaskane życie i dobrze się z tym czuję. Wielu rzeczy musiałem nauczyć się niejako „od nowa” bo przecież moja psychika, bombardowana latami przez alkohol, przedstawiała obraz nędzy i rozpaczy. Przechodziłem te wszystkie fazy o których piszą ci, którzy dopiero zaczynają swoje trzeźwe życie. Miotałem się czasem jak i oni, ale dzisiaj wiem, że opanowanie tych emocji, nauczenie się tego trzeźwego reagowania na wszystkie bodźce, jest możliwe do osiągnięcia. Pewnie, że były i straty. Rozwód, rozpad rodziny, podziały majątkowe itd., ale tak sobie dzisiaj zadaję pytanie czy rzeczywiście były to straty? Czy człowiek musi zawsze uzależniać swoje życie od kogoś innego? Wydaje mi się, że chyba nie. Możliwość stanowienia samemu o sobie i kreowanie własnej rzeczywistości to jednak zysk, nie strata, a jeżeli w tej rzeczywistości jest miejsce dla moich dzieci i akceptacja przez nich tej sytuacji, o którą jednak długo zabiegałem muszę przyznać, to oczywisty zysk z mojego trzeźwienia. Małżeństwo jako instytucja, to moim zdaniem już pewnego rodzaju anachronizm. Uczucia nie wymagają papierowego potwierdzenia i jeśli są, to jest pięknie, a jeśli giną, to żaden papierek ich nie wskrzesi. Jako czynny alkoholik długo i skutecznie zabijałem te uczucia, więc trudno żebym od kogoś wymagał miłości i oddania tylko dlatego, że zachciało mi się trzeźwieć. To stanowczo za mało dla partnera żyjącego latami w nieustannym stresie. Przy tym muszę powiedzieć, że stan trzeźwości to stan normalny u większości ludzi i oczekiwanie, że się na szyję rzucą jak się pić przestanie, to gruba przesada. Mam świadomość tych wszystkich krzywd, jakie wyrządziłem ale pewnych spraw już nigdy nie odwrócę, więc muszę z tym żyć tak postępować, aby nie krzywdzić nikogo więcej ani (co również ważne) samego siebie. Cóż więcej? Muszę przyznać, że to trzeźwe życie bardzo mi „smakuje”. Cieszę się właściwie wszystkim, co przynosi każdy kolejny dzień. Pewnie, że bywają dni gorsze kiedy opadają wątpliwości, jakieś niedobre wspomnienia ale już nauczyłem się odpowiednio reagować na te gorsze chwile, które przecież są wpisane w normalne codzienne życie, jak i te dobre i miłe. Ot proza życia chciało by się rzec. Jak pewnie każdy, mam swoje małe marzenia i oczekiwania od tego życia, ale od razu muszę powiedzieć, że tylko realne planowanie swoich celów może przynieść efekty. Gwiazdka z nieba nie spada na zawołanie, tym bardziej dla kogoś, kto wcześniej ją skutecznie gasił. To tak ku przestrodze tym, którym się wydaje, że wystarczy wytrzeźwieć i już jest happy and. Powiadają, że ile lat piłeś, tyle lat będziesz odrabiał straty. Trochę to przesadzone ale coś w tym jest. Czas i tylko czas może zaleczyć jakieś rany a nie jakieś doraźne działania typu przestałem pić, zmieniłem się. Co z tego, że przestałem? Nic… To jest ważne dla mnie a nie dla całej reszty świata. Trzeba się dobrze nauczyć tego życia na trzeźwo, żeby zaczęło przynosić oczekiwane efekty a nie żądać od razu „manny z nieba”. To tak ku przestrodze naiwnym. Tu muszę powiedzieć, że gdyby nie kolejne terapie to nie siedziałbym sobie teraz przed komputerem i wymądrzał się na temat. Jaki to mądry się zrobiłem. To są wymierne efekty terapii. Samo z nieba nie spadło, choć ingerencję Wyższej Istoty nie raz poczułem ale gdybym z tymi, nazwijmy to umownie znakami, nic nie zrobił, to prawdopodobnie i Siła Wyższa sama z siebie by nie pomogła. Trzeba chcieć samemu i to naprawdę chcieć, żeby były efekty a konsekwentne działania nie mogą nie przynieść tych efektów wcześniej czy później. Mówimy „daj czas czasowi” niby trywializm ale jakże prawdziwy. A dzisiaj? Czy to jest dla mnie jakiś szczególny dzień? Nie sądzę. Jest to kolejny piękny i trzeźwy dzień mojego życia a że minęły te dwa lata? Ano minęły, między innymi również dzięki Wam, którzy jesteście na forum a trzeźwość to stan normalny więc co tu świętować. Nawet na mityng dziś nie pójdę, bo nie chcę żeby mi gratulowano tego, żem normalny, tylko z moimi dziećmi urządzę grilla, bo dla nich jest ważne żeby miały normalnego (wreszcie) ojca, na budowie, którą już pewnie niedługo skończę i zamieszkam w swoim nowym domu. Czy można coś więcej od życia oczekiwać????? :lol2:

Tomoe

Gratuluję.
Ja bym na twoim miejscu jednak poszła na ten mityng.
Nie dla oklasków, tylko w ramach dwunastego kroku.
Może komuś, kto jest dopiero na samym początku drogi, pomoże fakt, że na własne oczy zobaczy takie "dziwadło", co dwa lata na sucho wytrzymało i na dodatek ma z tego wymierne korzyści?
Pamiętaj, Ptero, że dla nowicjusza możesz być żywym przykładem, że jednak można...
A wdzięczność warto kierować do przodu...
Zatem idź na ten mityng i "podaj dalej".

Jacek

ZbOlo

pterodaktyll

ZbOlo

Klara

Pięknie to napisałeś Ptero! Wzruszyłam się 5jsdf

Życzę Ci nie tylko z okazji dzisiejszego Święta, żebyś osiągnął wszystko, co zamierzasz, bo w przeciwieństwie do tego co insynuujesz, lubię Cię Draniu!

Tomoe

pterodaktyll

pterodaktyll

Jacek

stiff

Gratuluje...

Trzymaj tak do końca świata i jeden dzień...

pterodaktyll

kiwi

Pterus !!!!!!
zycze cieplego usmiechu oraz pogodnych mysli na co dzien !!!!!!!
Brawo,Brawo !!!!!! Dwa lata dales rade......gratuluje !!!!!!!
bardzo ladnie to napisales !!!!!!!!!
Serdecznie pozdrawia
Kiwi

robisz grila dzisiaj....bardzo dobrze....a kiedy kielbaska bedzie upieczona ? o ktorej mam wpasc do Ciebie ? lubie kielbaski !!!!!!

Tomoe