Forum Wolnych od Alkoholu

[ZbOlo]

Na ostatnim mityngu, zgadałem się z kolegą, że ostatnio często wspominamy "stare czasy", myślimy o miłych chwilach na imprezach, etc... Oboje mamy po około 1,5 roku abstynencji. Temat został poruszony na mityngu. Powiedziano nam, że jesteśmy w okresie "żalu po stracie", który następuję po "miodowym miesiącu" i "jestem niedoceniany". "Żal po stracie" jest - podobno - trudnym okresem, obfitującym w zapicia... co Wy na to?

[jal]

[ZbOlo]

[Conradus78]

Nie spotkałem się na mityngu z tematem żalu po stracie, jakkolwiek jednak niejednokrotnie jest ten temat omawiany pod innymi nazwami, ot chociażby jako problem wspominania przyjemności picia, czy powracających myśli o piciu. Jako temat mityngu można zasugerować każdy, podobnie jak można na mityngu powiedzieć o każdym problemie związanym a alkoholem. Nie ma przecież żadnego ograniczenia związanego z tematyką mityngów, o ile tylko tematyka jest związana z alkoholizmem. Co natomiast Wam powiedziano, jak to napisałeś, to już jest inna kwestia. Na mityngu nie udziela się informacji zwrotnych, jednak można się utożsamić z podobną sytuacją. Kwestia nazewnictwa nie jest tutaj aż tak bardzo istotna. Jeżeli natomiast chodzi o meritum pierwszego posta, to niepokoi mnie pobrzmiewające tam, jakby nieco zawoalowane usprawiedliwianie, czy też wręcz - być może - planowanie przyszłościowego zapicia. Takie jakby udeptywanie sobie gruntu. Co to bowiem znaczy okres obfitujący w zapicia. Gdyby ta obfitość była nie do przeskoczenia, to mało kto miałby powyżej półtora roku. A przecież tak nie jest. Ważne wszakże, żeby nie poprzestawiało mi się w głowie i przede wszystkim, bym był ostrożny względem samego siebie. Względem moich własnych wyobrażeń i własnej pychy. Fakt bowiem faktem, że półtora roku to wystarczająco dużo, żeby zaczęło mi się lepiej powodzić. Muszę jednak pamiętać, że do złapania Pana Boga za pięty, to mi jeszcze dużo, ale to bardzo dużo brakuje - oględnie mówiąc. Stąd istotne dla mnie, bym nie przestawał chodzić na mityngi i nadal utrzymywał kontakt ze zdrowiejącymi alkoholikami. Jeżeli faktycznie i szczerze będę chciał zdrowieć i będę robił co do mnie należy, nie powinienem, ani też nie mam prawa zakładać, że miałbym zapić. Dziś nie zakładam. I nie pytam co wy na to, bo choć pytanie samo w sobie nie jest złe - wszakże na tym forum polega - to jeżeli moje pytanie miałoby być udeptywanie sobie gruntu, wtedy ostrożność wobec mnie samego jest tym bardziej pożądana. Pogody ducha.

[rufio]

Zal za czyms - to jest cos takiego co sie odczuwa co sie kiedys robiło - było - jadło - piło .
Nie ma nikogo kto by nie odczuwał zalu za tym co było - co sie robiło w/g mnie jest normalne i zdrowe odczucie - tylko- własnie jest tylko jak do tego zalu sie podejdzie ? Czy ze zrozumieniem sytuacji - poczynań - przeszłości . Mi nieraz przechodzi przez mysl jak widze sytuacje które pamietam - w którym uczestniczyłem - szkoda - trudno to juz nie dla mnie - miałem swoje pięć minut i dałem ciała - Nie wejde znów do tej rzeki bo za bardzo zimna i rwąca - zal i odwracam sie na pięcie i ide teraz tym szlakiem które w danym momencie jest dla mnie wyznaczony . To ze ktos w danym momencie - chwili odczuwa zal za przeszłościa jeszcze nie znaczy ze przygotowuje sobie udeptana ziemie na kolejny pojedynek .Chociaz powspominac nieraz fajna rzecz - bezpieczna - niebezpieczna ? To juz inna bajka - wiemy jak uzywac a przynajmniej powinnismy wiedziec tego co sie dostało na róznych rodzajach terapii spotkaniach i takich tam różnych szkolnych ławkach . prsk

[emigrantka]

Jestem podobnego zdania co Rufio ,alkohol byl istotna czescia mojego zycia ,i nie sadze abym mogla wyrzucic z pamieci tego co z nim zwiazane ,wazne aby to byly mysli z naciskiem na negatywne .

[jal]

"Żal po stracie" jeśli nie jest przepracowany na terapii w pięciu etapach np.wg Elizabet Kibler -Ross ( nie wiem jak ona się pisze...) może pojawiać się kiedy chce i nie jest związany z latami nie picia...

Ja nie mam "żalu po stracie" alkoholu - po przeanalizowaniu mojego życia w kroku czwartym i postępowania z alkoholem stwierdzam że nie miałem takiej sytuacji pijackiej abym miał powody do dumy... i raczej żałuję niż tęsknię.

PD - janusz

[Urszula]

A wiecie, że żalu po stracie alko nie odczuwam? Może zbyt krótko trzeźwieję, by się pojawił?
Natomiast głody pojawiają się co kilka dni. Odganiam je wszystkimi dostępnymi mi środkami i (mimo strachy, lęki, zmory i upiory) trzymam się dewizy, że "dziś nie piję".
Fakt, że dopiero od trzech miesięcy (z malutkim kawałeczkiem) mi się to udaje, ale udaje się!!!
Z tym, że być może mylę pojęcia i nagle dopadające mnie głodzisko jest jednoznaczne z żalem po stracie?

[jolkajolka]

Mnie tam dosyć często dopada żal po stracie,ale szczęśliwie są to krótkotrwałe epizody. Tak jak nauczono mnie na terapii,natychmiast przypominam sobie konsekwence tych "upojnych" chwil i żal znika jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Nie wiem jak u innych,ale u mnie nie ma to związku z czasem trzeźwienia. Miałam go na początku i miewam teraz,kiedy prawie pięć lat mija...

[Urszula]

[Tomek]

[quote="UrszulaHa! Wszelkie Tak naprawdę, nie było to nic miłego... Żadnych euforyjek związanych z rauszem, ani szczególnej przyjemności z picia, [/quote]

e tam, to koncówa, gdzie wogle trudno podnieść nastrój z całkowitego doła,
pewnie kilkanaście lat wcześniej właśnie chodziło o to fajne błogie stany bez napięć - przecież alkohol od tego jest ino z biegiem lat dewalułuje się jego dobroczynne działanie, nikt tego świństwa by nie pił gdyby tak nie było,
a co do "wspaniałego smaku piwa" - cóż jak przestałem pić to mój debilny uzależniony mózg podpowiadał mi, ze umre bez tego smaku, ale ja przecież piłem piwsko by w najbezpiecniejszy sposób kontrolować swój stan upojenia w okolicach 0,7 - 1%o, wogle miałem tysiące wytłumaczeń dobrodziejstw płynących wraz z tym trunkiem, a to kwach ochydny jest normalnie...

[Urszula]

[ZbOlo]

[Conradus78]

[Tomek]

oczywiście, że sytuacje-wyzwalacze działają dalej i tak na widok zmrożonej oszronionej butelki szampana w upalny dzień pewnie jeszcze długo będzie zbierała się ślina wokół mojego języka, ale nie chodzi przecież o odruchy psa pawłowa,
ale o żal po stracie możliwości upiepszenia się - chyba nie,
nie to bym wykluczał w swoim życiu możliwość, która w jakiś "przebiegły" sposób doprowadzi mnie gdzieś na manowce wpadki alkoholowej, nie, nie wykluczam tej możliwości od samego początku trzeżwienia, ale też od samego początku trzeżwienia miałem cele, których nie mogłem zrealizować bo piłem, przestałem pić i mam takie możliwości - to jest dla mnie najwiekszą satysfakcją, nieograniczona alkoholem możliwość samorozwoju to najwieksza nagroda i to chyba powoduje, że nie odczuwam takiego żalu, pozbierane Ja, ustalone granice, nie ma się czego wstydzić itp czego więcej chcieć